Scheiden uit principe
Hoi, wij willen graag scheiden 
Situatie is als volgt: c.a. 8 jaar geleden geleden getrouwd om snel/goedkoop e.e.a. geregeld te hebben i.v.m. zwangerschap (gratis 'balie-huwelijk' op maandagochtend).
Echter staat het gehele concept van 'getrouwd zijn' zo ver van ons vandaan dat we willen scheiden, uit principe zeg maar. Meteen een goede reden om weer een mooi feestje te geven.
We willen dus gewoon bij elkaar blijven wonen. Kinderen, huis, huisdieren en overige bezittingen blijven dus allemaal 'zoals het is'.
Nu kan ik online maar weinig informatie vinden over 'scheiden en (vrijwillig) bij elkaar blijven'.. En dus ook niet hoe dit wettelijk allemaal geregeld kan/moet worden..
Het gemakkelijkst zou natuurlijk zijn om gewoon dat feestje te geven, wereldkundig te maken dat we gescheiden zijn en het daar bij te laten.. Maar dat is het nèt niet, het is niet voor de buitenwereld maar voor ons eigen gevoel. We hebben al jaren een open relatie, het botst gewoon aan alle kanten met onze principes.
Benieuwd of hier (ervarings)deskundigen rondzweven met tips, alvast bedankt!
Ik vind dit echt een heel vreemd vraagstuk en kan er niks mee. Hoezo heb je last van een administratieve status als 'gehuwd zijn' in plaats van samenwonend?
Als een van jullie overlijdt is automatisch alles goed geregeld voor jullie dochter.
Hoe je dat huwelijk verder invult is aan jullie. Ik vind een feestje geven voor een scheiding ook best raar. Zeker als je gewoon samen blijft. Geef gewoon een feestje, klaar.
Dit is echt moeilijk gedoe om niks. Principes zijn mooi, maar je kunt ook doorslaan. Zegt iemand wiens familie vindt dat ze veel te veel principes heeft.
ik ben niet getrouwd maar mijn vriend en ik wonen wel samen en hebben ook een kind.
Het was echt een gedoe om alles voor zijn geboorte te regelen en ook een grote kostenpost. Hij moest het kind erkennen, we moesten speciale afspraken in ons samenlevingscontract laten zetten en los daarvan moesten er nog Testamenten worden opgesteld.
Kortom, ik zou doen wat anderen hier ook zeggen. Lekker feest vieren maar niet scheiden. Die papieren titel dient grotendeels om jullie kind(eren) te beschermen en zegt nergens dat je geen open relatie mag hebben. Het zit meer in je hoofd lijkt me dan dat het een echt probleem oplevert.
Dirk_RRC schreef op 07-03-2023 om 14:07:
bedankt voor de input tot zover, ik begrijp dat het nogal wat gedoe en kosten meebrengt..
[..]
Hier heb je best een goed punt. Juist door het er samen over te hebben maken we het spannender dan dat het is.. Dank voor dit inzicht
Vroeger was het huwelijk een contract, niets meer en niets minder. De laatste 50 jaar? of zo is daar een heel romantisch idee bij gekomen. Een soort en ze leefden nog lang en gelukkig idee. Ik zelf geloof wel in trouw blijven en dat een huwelijk in principe is tot de dood je scheidt maar niet omdat ik geloof in grootse liefdesverhalen>alsof je partner je voor altijd gelukkig moet maken. Dat kan helemaal niet, daar zou ik het ook benauwd van krijgen. Probeer het huwelijk te zien als een contract - waar je dan wel wat moeite voor moet doen vind ik dan.
Leene schreef op 07-03-2023 om 15:30:
[..]
Vroeger was het huwelijk een contract, niets meer en niets minder. De laatste 50 jaar? of zo is daar een heel romantisch idee bij gekomen. Een soort en ze leefden nog lang en gelukkig idee. Ik zelf geloof wel in trouw blijven en dat een huwelijk in principe is tot de dood je scheidt maar niet omdat ik geloof in grootse liefdesverhalen>alsof je partner je voor altijd gelukkig moet maken. Dat kan helemaal niet, daar zou ik het ook benauwd van krijgen. Probeer het huwelijk te zien als een contract - waar je dan wel wat moeite voor moet doen vind ik dan.
Misschien komt dat doordat het kerkelijk huwelijk aan betekenis heeft ingeboet? Nu moet zowel het zakelijke als het motiverende verhaalaspect in die ene ceremonie worden uitgedrukt.
Ik verbaas me er al jaren over dat zoveel stellen zo de betekenis van het huwelijk omkeren door
a) er van alles bij te halen over eeuwige liefde en trouw, terwijl het burgerlijk huwelijk daar *niet* over gaat
b) zakelijke regelingen omtrent bezit, erven en ouderschap op een andere manier te regelen, terwijl het burgerlijk huwelijk daar juist *wel* over gaat.
Alsof je met veel moeite zelf meel gaat malen omdat je brood wil hebben, terwijl je de bakker voorbijloopt omdat je zijn taarten niet mooi vindt.
En dan maken mensen er ook nog een heleboel poespas omheen met jarenlange voorbereidingen en kasteeltjes en koetsen en taarten, en moet de bruiloft uitgesteld worden "totdat we daar geld en tijd voor hebben", maar worden er ondertussen wel huizen gekocht en kinderen geboren. En dat wordt dan alvast geregeld met allerlei andere contracten en overeenkomsten terwijl de wet juist voorziet in een goedkope constructie waarmee dat allemaal in één handtekening geregeld is.
Mija schreef op 07-03-2023 om 15:46:
[..]
Misschien komt dat doordat het kerkelijk huwelijk aan betekenis heeft ingeboet? Nu moet zowel het zakelijke als het motiverende verhaalaspect in die ene ceremonie worden uitgedrukt.
Ook het kerkelijk huwelijk is oorspronkelijk een zakelijke verbindtenis/aangelegenheid. Ergens in de 19e eeuw zal er een romantische draai aan zijn gegeven, misschien wel tegelijk met het invoeren van het burgelijk huwelijk.
Jonge mensen die verliefd zijn is iets van alle tijden, alleen nu trouwen ze omdat ze dat zelf willen. Tot ergens in de 19e of 20e eeuw was dat helemaal niet aan de orde.
Ginevra schreef op 07-03-2023 om 16:17:
Ik verbaas me er al jaren over dat zoveel stellen zo de betekenis van het huwelijk omkeren door
a) er van alles bij te halen over eeuwige liefde en trouw, terwijl het burgerlijk huwelijk daar *niet* over gaat
b) zakelijke regelingen omtrent bezit, erven en ouderschap op een andere manier te regelen, terwijl het burgerlijk huwelijk daar juist *wel* over gaat.
Alsof je met veel moeite zelf meel gaat malen omdat je brood wil hebben, terwijl je de bakker voorbijloopt omdat je zijn taarten niet mooi vindt.
En dan maken mensen er ook nog een heleboel poespas omheen met jarenlange voorbereidingen en kasteeltjes en koetsen en taarten, en moet de bruiloft uitgesteld worden "totdat we daar geld en tijd voor hebben", maar worden er ondertussen wel huizen gekocht en kinderen geboren. En dat wordt dan alvast geregeld met allerlei andere contracten en overeenkomsten terwijl de wet juist voorziet in een goedkope constructie waarmee dat allemaal in één handtekening geregeld is.
Ja dit dus. Het huwelijk is een juridisch en administratief een zakelijk contract. Net als dat een hypotheek een zakelijk contract met de bank is.
Daar kun je een circus omheen bouwen zo groot als je maar wil, maar dat verandert contractueel niets. Een baliehuwelijk en een huwelijk met groot feest en allerlei dure tierlantijntjes zijn voor de wet even geldig.
Ik ken wel meer mensen die niets hadden met het concept 'trouwen' maar dat omwille van de kinderen toch gedaan hebben in de vorm van een baliehuwelijk. Zelfs iemand die dat nooit wilde maar toen de man terminaal was, het toch deden zodat alles voor het kind goed geregeld was. Kind was door vader erkend en vader had gezag, was ten tijde van het overlijden zestien en toch zijn ze nog snel even getrouwd.
Als je niet voornemens bent om uit elkaar te gaan, is scheiden heel gek. Dan moet je ook de boedel verdelen, er zullen vragen komen over omgangsregeling, zorgverdeling, etc. Bovendien woon je samen, dus fiscaal blijf je wel partners (is wel zo voordelig, belastingtechnisch). Dat is allemaal nogal complex. Ik vraag me ook wel af of een rechter een huwelijk gaat ontbinden zonder dat er concreet iets is geregeld voor omgang en ouderschap. Dat is bij jullie niet nodig, want jullie blijven wel bij elkaar.
Hoe veel last heb je nu daadwerkelijk van het feit dat je ooit een handtekening onder een formuliertje hebt gezet?
EmmaT schreef op 07-03-2023 om 16:43:
[..]
Ook het kerkelijk huwelijk is oorspronkelijk een zakelijke verbindtenis/aangelegenheid. Ergens in de 19e eeuw zal er een romantische draai aan zijn gegeven, misschien wel tegelijk met het invoeren van het burgelijk huwelijk.
Jonge mensen die verliefd zijn is iets van alle tijden, alleen nu trouwen ze omdat ze dat zelf willen. Tot ergens in de 19e of 20e eeuw was dat helemaal niet aan de orde,
Nou ze waren vroeger ( voor 1900 denk ik zo)vast wel verliefd maar er werd ook veel uitgehuwelijkt en dat ging soms goed fout maar ook best nog wel goed. Heb zelf wel meegemaakt bij migranten dat er een vrouw of man gekozen werd voor de kinderen. Lijkt mij verschrikkelijk maar ik heb vrouwen gesproken die daar zelf helemaal niet zo negatief over waren: mijn ouders kennen mij goed hebben het beste met mij voor zeiden ze dan. En ik heb ook wel gezien dat er goede relaties bij waren.
Verder wordt er gesproken over kerkelijk en burgerlijk huwelijk. Maar er wordt geen huwelijk gesloten in de kerk. Dat zijn diensten waar er een zegen over het huwelijk wordt gevraagd. Het huwelijk zelf wordt gesloten op het stadhuis. Alle huwelijken zijn burgerlijke huwelijken. In Groot Brittannie wordt er wel in een kerk getrouwd, dat wil zeggen ook daar vragen de gelovigen een zegen voor het huwelijk en worden de wettelijke papieren na de dienst getekend. Maar ook dat is volgens de wetten van het land, je tekent niet op de Bijbel of zo iets.
De kerk kan helemaal geen huwelijken sluiten. Overtrouwen in de kerk is ook zo'n rare term. In de Bijbel werd er ook niet getrouwd in een synagoge of bij de priester oid. Men ging naar de oudsten die in de poort zaten en daar allerlei dingen regelden. Recht spraken etc. Dat was bij hun als het ware "het stadhuis, de rechtspraak" Dus ook dat waren zakelijke aangelegenheden.
Maar goed dit is allemaal wel heel erg off topic. Alhoewel het komt denk ik door al dat romantische 'gezever' dat er zoveel onduidelijkheid is en bij sommigen als TO ook weerstand en weerzin tegen het begrip huwelijk.
Kersje schreef op 07-03-2023 om 11:41:
Even benieuwd, hoe werkt dat ‘botsen aan alle kanten’ dan in de praktijk en in hoeverre hebben jullie daar daadwerkelijk ‘last’ van? Heb je slapeloze nachten van het getrouwd zijn, raak je ervan in een depressie, ik probeer me er namelijk serieus iets bij voor te stellen? En hoe ga je de zaken dan regelen voor elkaar en jullie kind(eren), hetgeen wat je eerder blijkbaar teveel werk vond?
Benieuwd naar je antwoorden op mijn eerdere vragen dus 😉
Dirk_RRC schreef op 07-03-2023 om 14:07:
bedankt voor de input tot zover, ik begrijp dat het nogal wat gedoe en kosten meebrengt..
[..]
Hier heb je best een goed punt. Juist door het er samen over te hebben maken we het spannender dan dat het is.. Dank voor dit inzicht
Kun je misschien mijn vragen ook beantwoorden Dirk, want ik ben daar oprecht benieuwd naar 😊
Het zit hem bij ons denk ik ook in hoe in onze omgeving over het huwelijk gedacht wordt. Iets dat ‘hoort’. Ik zie het ook het liefst als een zakelijk contract om financiën, kinderen e.d. goed geregeld te hebben (en daarvoor is het ook inderdaad een prima formule).
Bovenstaande berichten helpen wel om dit ‘opgelegde’ beeld van het huwelijk met een andere blik te bekijken. We denken zelf te moeilijk en, inderdaad, hechten er ook gewoon te veel waarde aan.
@Kersje
Het romantische maar vooral het ‘bezittelijke’ karakter staat ons tegen. ‘Mijn vrouw’.. ik krijg ik mijn strot niet uit. Geen depressies of wakkere nachten, gewoon het gevoel dat het niet klopt bij het soort relatie dat we hebben. Maar dat zit hem dus ook in dat hierboven beschreven beeld van hoe veel mensen een huwelijk zien.
Inderdaad ga gewoon scheiden. Kan gewoon online vanaf 1.200 euro. (Daar gaat je feestje). Regel het convenant zelf onderling. Je krijgt een format toegestuurd. Even een avondje samen zitten en je bent klaar.
Ik heb goed nieuws voor je, Dirk. Je mag voortaan weer 'm'n vriendin' zeggen tegen de moeder van je kinderen!
En in mei of zo, geef je een heerlijk feest en zeggen jullie iets als 'we willen graag de lente, het leven en de liefde vieren'! (of iets heel anders, ik weet niet wat jullie leuk vinden). En je hoeft tegen niemand iets te zeggen over wat je allemaal wel en niet wettelijk heb geregeld 
Dirk_RRC schreef op 07-03-2023 om 20:23:
Het romantische maar vooral het ‘bezittelijke’ karakter staat ons tegen. ‘Mijn vrouw’.. ik krijg ik mijn strot niet uit.
Jullie maken het echt veel te zwaar. Who cares hoe anderen hun huwelijk duiden en invullen? Jullie mogen dat helemaal zelf doen.
Noem haar gewoon bij haar naam tegenover derden (Ik ga vroeg naar huis want Marietje is vandaag jarig) en zeg mijn vriendin of mijn lief, ze IS toch ook je vriendin en je lief, mag ik hopen? Hoe jullie het formeel geregeld hebben en er praktisch uitvoering aan geven, gaat anderen niks aan.
Ik heb ook helemaal niks met het romantische en vooral bezittelijke huwelijk, maar ben wel getrouwd (later helaas gescheiden) om financiële en juridische redenen en voor de toekomstige kinderen. We hebben om die reden ook nooit trouwringen gedragen, we wilden ook niet elkaars bezit zijn. Bah. Maar trouwen, dat was gewoon praktisch. Dat was en is het voor jullie ook.
Ik zou dus formeel niks veranderen en gewoon een feest geven om jullie vriendschap en liefde te vieren. Geniet ervan!
Dus dan kom ik als gast op een feestje van vrienden die zijn getrouwd, maar nu toch zijn gescheiden, maar nee joh...haha....ook weer niet écht gescheiden! We blijven gewoon bij elkaar en er verandert niets en we houden van elkaar, maar we vinden een term als 'mijn man/vrouw zo heftig. Maar in principe is het gewoon net als toen we getrouwd waren hoor!
Wat een happening allemaal.
Scheiden om niet aan de verwachtingen te voldoen, dat is het spiegelbeeld van trouwen omdat het zo hoort. Jullie hebben met die andere mensen niks te maken. Daar hoef je niet demonstratief voor te scheiden. Maak jezelf vrij, dat kost niks 