Scheiding in vriendengroep

Zat de ex in de vriendengroEp

Denk dat het belangrijk is om geweten of de ex in de oorspronkelijke vriendengroep (die mannen en 2 vrouwen) zat.
Voelt een beetje raar om haar dan nu niet meer uit te nodigen.
Maar die nieuwe niet uitnodigen is ook raar. Jeetje wat lastig (geen advies dus.....)

hoe denkt de nieuwe vriendin er zelf over?

ik snap dat de man van de nieuwe graag wil dat de nieuwe 'gewoon' meegenomen wordt, maar iedereen snapt ook dat als het niet lekker loopt dat er wat moet gebeuren. Hoe zit de nieuwe vriendin er zelf in? Is zij zo fijngevoelig dat zij zich graag wil inzetten voor een oplossing, bijvoorbeeld door gewoon regelmatig niet te gaan (zodat/omdat ze weet dat de ander dan kan gaan)?
Want die vriend kan het wel nodig vinden dat ze meegaat, maar uiteindelijk is zij zelf verantwoordelijk daarvoor of ze gaat of niet. Kan een van de vrouwen goed met haar overweg, is het een optie om het met haar 1-op-1 te bespreken?

En dan de bedrogen dame. Is er iemand extra goed met haar bevriend, zodat iemand met haar kan praten? Niet om haar gevoelens te bagatelliseren, maar om te kijken waar volgens haar wel ruimte zit voor een oplossing waar iedereen wat aan heeft. Of zit ze nog zo vol van wrok dat er totaal geen beweging is?

gr Angela

eens met jaina

Ik begrijp dat er uitjes zijn met alleen mannen, uitjes met alleen vrouwen en gemengde uitjes?

Dan kun je drie dingen doen:
1 Het die drie zelf lekker laten uitzoeken en dat ook zeggen en ze alle drie uitnodigen waar dat kan (afhankelijk van uitje).
2 Om en om uitnodigen als het niet gaat om alleen een mannenbijeenkomst.
3 Bij de gemengde uitjes man en nieuwe vriendin uitnodigen en bij de vrouwenuitjes de 'ex'.

Wie bepaalt wat?

Als de vrouwengroep bepaald wordt door de mannen, dan moet nieuwe partner mee.
Als jullie zelfstandig uitjes plannen, dan zijn jullie een zelfstandige groep van vrouwen die met elkaar op stap gaan. Dan gaan jullie zelf over wie je uitnodigt. En dan geldt volgens mij de norm: met wie zijn jullie vriendinnen?
Als ex wel werd uitgenodigd maar niet zo geliefd is, dan wordt ze niet meer uitgenodigd als ze eenmaal ex is. Als ze wel geliefd is, bepalen jullie dat ze er bij hoort. Daar heeft haar ex-man niets over te zeggen.

Dank voor de reacties

De bedrogen vrouw hoort vanaf haar 15e bij t clubje, sommige mannen waren al eerder bevriend. De nieuwe vriendin is een erg leuke vrouw en ken haar ook al heel lang. Maar ben er niet zo dik mee als met de andere vriendinnen. Jullie snappen wel dat binnen een groep bepaalde mensen meer net elkaar optrekken. Dat is altijd zo. Er zijn er dus twee die nadrukkelijk naar de nieuwe vrouw trekken. En die twee zijn geen oudgedienden, zeg maar. Eigenlijk trekken zij de boel uit elkaar omdat ze vinden dat die twee maar samen moet kunnen gaan.

Zoals ik al zei: gemengde uitjes zijn oke, mannenuitjes ook geen probleem. Vrouwen wel!
angela: de nieuwe vrouw is eigenlijk heel redelijk dus miss is om en om een optie. Bv, wie de kinderen heeft blijft thuis. Data staan toch altijd vast. Het lastige is... Hoe zeggen we dat tegen onze vriendin?
En wellicht kunnen ze beter eerst t zelf met elkaar oplossen want nu gaat het over onze ruggen heen.

Jaima: het is een hele hechte groep en er is in de afgelopen 10 jaar wel een stel bijgekomen. Maar dat was ook al heel moeilijk... Veranderingen, daar houdt niemand van. Dat zegt genoeg.

En om eerlijk te zijn: voor mij is het, ondanks de 23 jaar dat ik mee ga, de vriendengroep van mijn man. Maar bij dat stel is het duidelijk van allebei. Zucht....,,, we worstelen verder.

Wrok

Ik weet uit ervaring dat het als slachtoffer van ontrouw heel moeilijk is uit te leggen hoe ingrijpend je dat kan raken. Bedrogen worden door je eigen partner, die je over het algemeen liefhebt en als geen ander vertrouwt, gaat je niet in de koude kleren zitten.

Ik begrijp hierbij ook nog dat de "nieuwe vriendin" niet onwetend was over de huwelijkse staat, want ze hoorde voorheen ook al zijdelings bij het groepje?

Deze zin sprong er voor me uit: "Of zit ze nog zo vol van wrok dat er totaal geen beweging is?" - bij mij denken veel mensen ook dat het door wrok komt dat ik ex en "de nieuwe vriendin" liever mijd.

Als iemand je berooft of bedriegt, gewoon een vreemde op straat die je tas steelt, dan is het ook zelfbescherming om zo iemand in de toekomst te mijden. Dat soort mensen reken ik niet graag tot mijn vrienden, vandaag mijn tasje, morgen mijn banktegoed. Dus helemaal los van de emoties, zou ik die nieuwe vlam liever niet tot mijn vriendenkring rekenen.

Sterker nog, ik heb veel vrienden, die het nieuwe stel gewoon alsof er niets gebeurd was opnamen, zelf op een afstand gehouden. Het is tegenwoordig helemaal hip om niet over anderen te oordelen. Maar willens en wetens bedriegen, vaak iemand zonder dat die het weet blootstellen aan seksueel overdraagbare ziekten, verduisteren van geld... daar heb ik dus wel een oordeel over.

Zal zelf niemand zeggen wat te doen hoor. Maar heb dus mijn afstand genomen, zoals deze bedrogen vrouw er ook voor kiest niet te komen als 'nieuwe vriendin' erbij zal zijn. Dit soort confrontaties mijden beschermt je, al zal de 'wrok' (gerechtvaardigde boosheid vind ik zelf passender) met de jaren best afnemen. En de vrienden die in zo'n keuze bij je staan, het begrijpen en niet besluiteloos en drama-mijdend vooral maar zich van een oordeel onthouden, die koester ik!

Been There

Ik ben zelf een vriendin van een stel dat uit elkaar ging. Hij ging vreemd. Ik heb sinds de scheiding veel contact met de vrouw en heel weinig met de man (nieuwe vriendin nog nooit ontmoet, inmiddels bijna 2 jaar uit elkaar).

Toch komt er misschien weer meer contact met man en zijn vriendin de komende tijd.

Ik ben het met je eens dat als iemand niet gelukkig is in zijn relatie hij/zij niet vreemd hoeft te gaan (maar beter dus eerst zijn bestaande relatie kan afronden). Kan het inderdaad niet goed begrijpen dat hij zo gehandeld heeft.

Toch vind ik het jammer dat we weinig contact sindsdien hebben gehad, dus als er weer meer contact komt, wil ik dat wel. We zijn immers jaaaaaren intensief bevriend geweest en ik kon het altijd goed met hem vinden.

Kan jij wel begrijpen dat vrienden van het gescheiden stel wel met beiden (ook de vreemdganger) contact houden nadat ze uit elkaar zijn?

On topic - loyaliteit

TS schrijft dat ze al 25 jaar met de bedrogen vrouw op pad gaan. Ik vind het dan niet van loyaliteit getuigen als je de nieuwe vrouw uitnodigt in de wetenschap dat de bedrogen vrouw dan dus niet meegaat.

TS schrijft: "De man wil dat we zijn nieuwe vriendin meenemen op uitjes en is boos als we haar passeren (al dan niet per ongeluk). Hij beschuldigt er ons van dat de relatie tussen hem en zijn ex slecht is."

Dit geeft mij kriebels over de man! Getver, alsof hij wat te zeggen heeft over de vrouwenuitjes en (lekker) ten koste van zijn ex. Eerst vreemdgaan en dan nog vriendinnnen vertellen wat ze moeten doen (oké, heeft niets met elkaar te maken, maar ik krijg geen fijn beeld van die man).

Ik geloof dat je als vriendinnengroep loyaal naar de bedrogen vrouw zou moeten zijn - 25 jaar vriendinnen! Je kan altijd zien/bespreken of er een tussenmodus is bij de gemengde uitjes (om en om), maar de vrouwenuitjes zou voor mij geen issue zijn.

En die twee die het goed met de nieuwe vrouw kunnen vinden kunnen toch buiten jullie groep om af en toe wat met die vrouw doen? Dat lijkt mij geen punt. Ik zou die man snel de mond snoeren anders kan hij zelf ook opdonderen. Wat een stoker en manipulatief figuur (althans zo komt hij over).

begrijpen

"Kan jij wel begrijpen dat vrienden van het gescheiden stel wel met beiden (ook de vreemdganger) contact houden nadat ze uit elkaar zijn?"
Van vrienden die vooral met hem contact hadden, ja, prima. Ik heb dan vooral oppervlakkig contact met ze. Gezellig, maar niet diepgaand.

De vriendinnen die ik in mijn donkerste momenten heb toevertrouwd wat hij allemaal geflikt heeft... Die moeten het zelf weten, maar ik zou ze dan niet meer onder mijn intieme vrienden rekenen.

snap ik niet BeenThere

Dus jouw man flikt je vuile kunstjes. Jij vertelt dat tegen vrienden, jij gaat scheiden en opeens mogen jouw vrienden niet meer met jouw ex omgaan? Ik ga er altijd vanuit dat als hij mij dat niet geflikt heeft, dat ik dan zelf wel beoordeel of ik vrienden met hem wil zijn. Wat hij jou heeft aangedaan, dat ik dan alleen maar van de kant van de bedrogene heb gehoord, is niet iets wat mijn vriendschap met hem aangaat.

Vriendschap

Ik heb nooit zo’n vriendengroep gehad, maar ik zat wel in de situatie van bedrogene. Mijn ex en ik hebben een gezamenlijke vriendin. Ik weet nog dat ik ontzettend teleurgesteld was dat zij mijn ex met zijn nieuwe vriendin en alle kinderen uitnodigde voor een etentje. Zeker met alle kinderen erbij voelde het als one big happy family waar ik dus geen deel meer van uitmaakte. Ja, dat ervoer ik ook wel als 'verraad’. En tegelijkertijd realiseerde ik me wel dat ik er niet over ging met wie mijn vriendin omging. De nieuwe vriendin van mijn ex was los van het feit dat ze willens en wetens onze relatie mede mee op de klippen hielp, voor de rest een leuke vrouw… en wat had mijn vriendin met die ontrouw van doen? Maar inderdaad, het is wel een kwestie van loyaal zijn.

Ik vind het behoorlijk pijnlijk voor jullie vriendin (25 jaar!) dat er voor jullie iets is veranderd in de vriendschap. Ze is niet alleen haar man, maar ook haar vriendinnen kwijtgeraakt. Nou ja, herkenbaar hoor… maar in mijn geval hebben mensen gekozen. Die zie ik dus nooit meer. Dat is natuurlijk ook het makkelijkst geweest voor die mensen, geen lastige situaties… hoe pijnlijk het ook was voor mij.
Wat al eerder is gezegd, een gezamenlijk uitje met mannen, daarvan is het logisch dat de nieuwe vriendin meegaat. Ik denk dat als ze redelijk is, ze wel kan snappen dat ze voor een vriendinnen-uitje niet mee gaat. Als de twee vrouwen die erg naar de nieuwe vriendin toe trekken iets gezamenlijks willen afspreken, dan kan dat toch ook daarnaast?
Met een verjaardag moeten ze het onderling maar afspreken. Maar het is nogal apart dat de man vindt dat zijn vriendin erbij hoort te zijn. Op basis waarvan denkt hij dat recht te hebben, om te beslissen dat zijn ex zich maar terugtrekt?

Weet je wat het is… als er 8 stellen in jullie vriendengroep zitten, is er een kans dat er nog eens een relatie springt. En wat dan? Hou het zuiver… Je zou ook niet willen dat je zelf wordt buitengesloten denk ik, omdat je niet meer 'de vrouw van' bent. Wat heeft een vriendschap dan al die jaren voorgesteld?

Jullie vriendin

Als zij al 25 jaar jullie vriendin is lijkt me het volkomen logisch dat haar wensen voorop staan. Ik kan me er alles bij voorstellen dat zij er geen enkele zin in heeft om met de nieuwe vriendin samen op te trekken. Dat is haar keuze. Ik zou dus gewoon de vrouwenuitjes zonder de nieuwe vriendin doen. Dat lijkt me het meest logisch. Zij is toch al veel langer jullie vriendin?

tja

Been there: Ik herken jouw gevoel ook. Mijn vader heeft mijn moeder hetzelfde geflikt na 35 jaar huwelijk. Mijn moeder is een hele sterke vrouw die altijd haar rug recht heeft gehouden en nooit met modder heeft gegooid. Het gevoel van verraad herken ik als kind, niet als partner. Daarom wil ik liever dat alles bij het oude blijft en we de nieuwe vriendin niet meenemen op de vrouwen uitjes.

Vera: het lastige is dat de man en vrouw allebei bij onze vriendengroep behoren. Al tig jaar, dus het is niet zo dat, omdat hun huwelijk slecht was, ze ineens geen vrienden meer zijn. Overigens heb ik hem er wel flink van langs gegeven toen hij het net bekend had gemaakt. Ook heb ik hem deze situaties geschetst waarin niemand op de nieuwe vrouw zou zitten wachten en dat dat allemaal klote zou worden. Dat dat nu zijn keuze was. (ik weet het zelf want zat toen net een paar jaar met dezelfde situatie met mijn ouders). Dat lachte hij allemaal weg destijds. En nu wil hij de boel dus forceren. Ben ook behoorlijk pissig op hem nu.

Leanne: het is ook heel pijnlijk voor die vriendin. Maar wij zijn met beiden bevriend en niet alleen met haar. Wij functioneren voornamelijk als groep met links en rechts wat sterkere banden tussen vrouwen en mannen en stellen. Zelf heb ik natuurlijk nog mijn eigen vriendinnen van vroeger!
Ik ben het helemaal met je eens:
gezamenlijk uitje: beiden uitnodigen en zelf uit laten zoeken
mannenuitje: geen probleem
vrouwenuitje: laten zoals het nu is, zonder de nieuwe vriendin en die twee die heel graag een avondje met haar willen, die moeten dat maar doen.

Zo is het dus afgelopen drie jaar gegaan. Wij willen het graag zo houden maar ja, sommigen dus niet. Ik heb vandaag voorgesteld om maar helemaal op te houden met de maandelijkse uitjes.

tja

Been there: Ik herken jouw gevoel ook. Mijn vader heeft mijn moeder hetzelfde geflikt na 35 jaar huwelijk. Mijn moeder is een hele sterke vrouw die altijd haar rug recht heeft gehouden en nooit met modder heeft gegooid. Het gevoel van verraad herken ik als kind, niet als partner. Daarom wil ik liever dat alles bij het oude blijft en we de nieuwe vriendin niet meenemen op de vrouwen uitjes.

Vera: het lastige is dat de man en vrouw allebei bij onze vriendengroep behoren. Al tig jaar, dus het is niet zo dat, omdat hun huwelijk slecht was, ze ineens geen vrienden meer zijn. Overigens heb ik hem er wel flink van langs gegeven toen hij het net bekend had gemaakt. Ook heb ik hem deze situaties geschetst waarin niemand op de nieuwe vrouw zou zitten wachten en dat dat allemaal klote zou worden. Dat dat nu zijn keuze was. (ik weet het zelf want zat toen net een paar jaar met dezelfde situatie met mijn ouders). Dat lachte hij allemaal weg destijds. En nu wil hij de boel dus forceren. Ben ook behoorlijk pissig op hem nu.

Leanne: het is ook heel pijnlijk voor die vriendin. Maar wij zijn met beiden bevriend en niet alleen met haar. Wij functioneren voornamelijk als groep met links en rechts wat sterkere banden tussen vrouwen en mannen en stellen. Zelf heb ik natuurlijk nog mijn eigen vriendinnen van vroeger!
Ik ben het helemaal met je eens:
gezamenlijk uitje: beiden uitnodigen en zelf uit laten zoeken
mannenuitje: geen probleem
vrouwenuitje: laten zoals het nu is, zonder de nieuwe vriendin en die twee die heel graag een avondje met haar willen, die moeten dat maar doen.

Zo is het dus afgelopen drie jaar gegaan. Wij willen het graag zo houden maar ja, sommigen dus niet. Ik heb vandaag voorgesteld om maar helemaal op te houden met de maandelijkse uitjes.

dat schrijf ik niet

"...opeens mogen jouw vrienden niet meer met jouw ex omgaan?"
Nope, dat zijn niet mijn woorden. Maar ik neem mijn afstand van de mensen die ik als naaste vrienden zag, omdat ze je dan blijkbaar niet serieus nemen. Als je je hart uitstort bij je beste vriendin, die je ziet lijden en ook ziet wat het bijvoorbeeld voor je kinderen inhoudt, voor je financiën etc., maar die dan het weekend erna lekker met je ex en degene waar hij je mee bedroog een familieavondje heeft... Dan zegt diegene toch dat ze je niet serieus neemt? Los van het feit dat je vertrouwen toch al ernstige schade heeft opgelopen.

Ik weet uit ervaring dat het als "kind-van" of "vrienden-van" moeilijk ten volle te begrijpen is. Maar van heel goede vrienden vind ik persoonlijk dus dat je een beetje empathie en loyaliteit mag verwachten. En ik de praktijk blijven er dan na een scheiding maar weinig echte vrienden over. Veel mooi-weer vriendschappen zijn niet bestand tegen de behoefte die je hebt aan eerlijke en trouwe vrienden. Die mogen lekker mooi weer spelen met ex...

Meestal

Mijn ervaring met scheidende vrienden is dat er bij de meeste stellen toch wel 1 primaire vriend is. Dat is degene met wie je bevriend bent geraakt en nog steeds de beste band mee hebt. Met sommige echtgenoten van vriendinnen had ik echt een hele goede band maar toch is na de scheiding er eigenlijk geen contact meer. Heel spijtig. Vind het ook wel jammer maar soms kan het niet anders. Je blijft toch wel meestal met de primaire persoon bevriend en vaak is het te pijnlijk om dat nog met de ex om te blijven gaan.

We hebben wel de ervaring gehad met een stel waar we allebei bevriend mee waren (ik met de vrouw en mijn man met de echtgenoot) en we gaan nog steeds wel met allebei om. Niet samen want dat zou niet meer kunnen. Echter ze komen apart van elkaar nog allebei langs (de man met nieuwe vrouw inmiddels). Maar dan wel los van elkaar. Vind ik al lastig want ik weet nooit of ik nu tegen ex moet zeggen dat haar man is langs geweest of zo. Vind dat al heel lastig om uit elkaar te houden. Een groep vrienden lijkt me nog veel lastiger.

En nog een stel voormalige buren die hier ook nog allebei los van elkaar komen. En die man mag ik zo niet want die heeft ook allerlei smerige dingen uitgehaald maar mijn man vindt hem wel aardig? Ik zou liever die hele man nooit meer zien maar dat kan dus niet.

En een vriendin van mij is gescheiden van de neef van mijn man. Dus die komen hier ook nog allebei. De neef woont nu echter ver weg dus dat probleem is opgelost. De vriendin woont hier in de buurt.

Ik vind het al een mijnenveld en dan is de situatie toch meer overzichtelijk.

Wat ik niet begrijp

Als iemand zo'n enorme vertrouwensbreuk kan doen door vreemd te gaan tijdens een huwelijk. Dat je dan als vrienden dat persoon nog kan/wil vertrouwen. Dat zegt toch enorm veel over die man of vrouw? Dat persoon is totaal niet te vertrouwen!

Als de relatie eerst afgerond is en er komt vervolgens een nieuwe partner is het verhaal heel anders in mijn ogen.

Ik heb onze gezamenlijke vrienden nooit gedwongen tot kiezen of zaken opgedrongen. Dat is niet mijn recht. Gelukkig heeft het zichzelf allemaal geregeld. De meeste gezamenlijke vrienden zijn allemaal op één of andere manier wel bedrogen door mijn ex.

Wat jullie vriendengroep betreft, zou ik dus eerder man eruit gooien dan de vrouw. Dan is het probleem ook opgelost. Zeker als man zo zich gaat bemoeien met de zaken. Hij mag blij zijn dat de vriendschap is blijven bestaan. Persoonlijk zou ik die vent dus niet meer vertrouwen.

Dat zullen sommige mensen ook wel als wrok zien. Ik zie het hetzelfde als BeenThere. Mensen die mijn vertrouwen willens en wetens hebben geschaad hoef ik niet meer intensief in mijn leven. Ik oordeel wat dat betreft misschien wel over mensen. Het is mijn vrije keuze met wie ik wil omgaan.

Een hele goede vriendin van mij ligt ook in scheiding. Als ik haar ex zie dan praat ik gewoon gezellig met hem. Hij heeft namelijk ondanks dat hij zich al jaren niet fijn voelde in zijn relatie. Eerst gezorgd dat zijn ex duidelijkheid had, voordat hij met een ander het bed in is gedoken. Dat getuigt voor mij dat hij het persoon is dat ik dacht dat hij was.

Ik zou de wensen van de vriendin dus volgen. Haar ex-man en nieuwe liefde hebben in mijn ogen in deze setting gewoon pech. Als hij verder wilde als één grote gezellige groep, dan had hij en ook zijn nieuwe liefde daar eerder bij na moeten denken. Ik kan mij namelijk niet aan de indruk ontdekken dat zij wist dat hij getrouwd was. Zij had ook tegen hem kunnen zeggen: rond het eerst af met je vrouw, dan kijken wij verder.

steun

Ik vind het eerlijk gezegd erg verdrietig dat een vrouw die zo besodemieterd is beschuldigd wordt van een slachtofferrol.

"We hebben er een aardige vrouw bijgekregen maar die twee samen gaat dus niet. Als we ze beiden uitnodigen, dan zegt de nieuwe dame: is goed ik kom en wij weten bij voorbaat al dat de oudgediende dit nog niet aankan. En met haar gaan we al minstens 25 jaar op,pad. De man wil dat we zijn nieuwe vriendin meenemen op uitjes en is boos als we haar passeren (al dan niet per ongeluk). Hij beschuldigt er ons van dat de relatie tussen hem en zijn ex slecht is."

Het komt op mij over dat de vrouw door haar ex en nieuwe vrouw uit de groep wordt geduwd, mogelijk gebeurt dat onbewust. Maar verdorie, jullie gaan al 25 jaar met elkaar om en die vrouw wordt nu gewoon aan de kant geduwd door die nieuwe vrouw! En haar ex oefent ook nog eens druk op jullie uit, terwijl hij (maak ik uit jouw verhaal op) de vreemdganger is en haar behoorlijk gekwetst heeft!

Ik zou het wel weten. Ik koos onvoorwaardelijk partij voor de bedrogen vrouw. Die man heeft een nieuwe vrouw gevonden, dan zoekt hij ook maar een nieuwe vriendengroep. Ik zou mijn vriendin NOOIT op deze manier uit de groep laten vallen/duwen, en al helemaal niet door een boze ex! Ik weet dat elk verhaal meerdere kanten kent, maar voor vreemdgangers heb ik weinig begrip. Voor de bedrogen exen wél. Zij hebben al teveel verloren en juist een trouwe vriendschap is dan zo belangrijk. Ook na drie jaar.

My take

Oude vriendin uitnodigen, nieuwe niet zolang die twee niet door een deur kunnen. Oude vriendin is deel van jullie vriendenclubje en geen aanhangsel als ik het goed lees.

Oude vriendin/ex-vrouw voorop

Ik ben het 100% met Ad (yes, Ad!) en Hortensia eens.
Wie weet verdraagt ze het over een paar jaar wel, maar nu nog niet. Geef het tijd. En misschien verdraagt ze het wel nooit. Bedrogen worden is zo ontzettend pijnlijk. Dat je aloude vrienden je dan ook nog links laten liggen of je van slachtoffergedrag betichten, dat is wel het láátste wat je dan nodig hebt.

ik snap ook niet

zo goed waarom je moet schrijven dat het 3 jaar geleden is, de vrouw lang in de slachtofferrol bleef hangen; ook ondanks je (....)
Ze was slachtoffer, haar hele wereld stond op de kop. Dat dat lastig gedrag is voor de omgeving, tja, handel er maar naar. Jullie zijn het slachtoffer niet en bepalen ook de lengte of maat van rouwen niet.

Ik ben tijdens mijn scheiding en de tijd erna volledig afgezonderd geraakt van menselijk contact. Iedereen liep gewoon weg: kennissen, vrienden, familie, ik heb nooit meer iets van iemand gehoord en dat in één van de moeilijkste en meest eenzame periodes in mijn leven.
Als je al zoveel moeite moet doen om overeind te blijven en je rouwproces in te gaan, dan is het fijn als er mensen zijn die je niet nog meer problemen geven.
Als je weet hoe moeilijk het is om contacten op te bouwen met mensen die al grotendeels hun leven ingericht hebben, waar jij niet makkelijk meer inpast en hoeveel energie dat kost, dan hoefde je je niet meer af te vragen wie je vriendschap verdiende, waar je loyaliteit hoort te liggen.
Hij zocht het toen zelf uit, dan nu ook.
Hij wil ergens mee wegkomen en beschuldigt jullie ook van van een slechte relatie met ex.
Laat m gaan. Heel ver weg.

In de praktijk komt dit gewoon neer op: haar uitnodigen en de nieuwe niet. En als hem dat niet bevalt dan weet ie zichzelf wel uit te laten toch?

we zijn er uit!

Hoi,
T is altijd moeilijk om een situatie goed uit te leggen. Je bent namelijk met beide bevriend en dat hun huwelijk slecht was: daar zijn ze beiden voor verantwoordelijk en is niet onze zaak. Dat hij vreemd gaat en meteen een einde maakt aan zijn huwelijk is fout. Niet goed te praten en heeft hem zelf in een hoek geduwd waarin je niet zomaar een nieuwe relatie aan ons kan opdringen. Maar omdat iemand fouten maakt wil niet zeggen dat hij geen vriend meer is. Vergeven is ook een kunst en ik ga niet oordelen over hun huwelijk.
De vriendin van ons krijgt alle tijd om te rouwen om haar relatie en onze schouder is er altijd om op uit te huilen. (maar lullig gezegd, soms ben ik er wel klaar mee, ieder huisje heeft zijn kruisje) De naam 'slachtofferrol' heb ik verkeerd gebruikt. Ik had beter kunnen zeggen: na drie jaar nog steeds intens verdrietig.
Ze gaat die tijd krijgen en alle uitjes met de meiden zullen we met haar doen. Gezamenlijke uitjes alsmede verjaardagen is hun probleem. We nodigen ze uit en dan komen ze allebei of om en om. Zo ging het eigenlijk al. We hebben nu ook duidelijk uitgesproken naar hem en naar elkaar dat we het zo gaan doen en zeker niet anders. En we hopen dat er ooit een dag komt waarop het wel kan, maar die is nog heeeel ver weg.

Bedankt voor jullie input. Prettig om soms iets van een andere kant te bekijken.

Vriendin? Vrienden?

Threeboys schrijft: Ze krijgt alle tijd om te rouwen en een schouder om op uit te huilen maar soms ben ik er klaar mee......Jij noemt jezelf een vriendin? Als je dit nooit hebt meegemaakt oordeel dan niet op deze manier. Ze is geen slachtoffer maar tot op het bot gekwetst en vooral beschadigd! En nog vreemder is dat de (ex vriend) wordt vergeven voor zijn vreemdgaan, vergeven is een kunst.
Heel bijzonder.....Moest dit even kwijt!

Nee snap Threeboys

Intens meehuilen heeft een grens.
Tuurlijk mag verdriet er zijn, maar soms help je mensen meer door ze uit dat verdriet te trekken.

Tranen drogen en iets maken van je leven...

En ja ik zeg dit op basis van eigen ervaring.

En zij?

leuk,dar je even terugkoppelt hoe jullie,het gaan doen.

Ook al uitgesproken naar haar?

wat vond ze er van?

M.b.t. de vrouwenuitjes: goed dar jullie zo besloten hebben.

M.b.t. de gemengde uitjes: hoe loopt dat nu? Komt bedrogen vriendin dan nog wel? Want nieuwe vriendin komt,vast vrolijk, "geen probleem", maar bedrogen vriendin wil toch niet samen met nieuwe vriendin zijn? Dus komt ze dan nooit meer op gemengde uitjes (en verjaardagen), omdat nieuwe vriendin er aldoor "leuk" bij is?

Mocht dat zo zijn, dan doen jullie wel alsof jullie het aan henzelf overlaten/zelf geen keuze maken, maar dan maken jullie impliciet dus WEL een keuze, nl voor nieuwe vriendin! Het is maar dat jullie het weten.

Als het feitelijk zo uitwerkt zou ik als ik jullie was toch gewoon ZELF de keuze maken: om en om. Zodat bedrogen vriendin de heft van de keren erbij kan zijn, ervan uitgaande dat ze ook nog bij de gemengde uitjes wil zijn.

Fijn

Fijn dat jullie een werkbare oplossing hebben gevonden, waarin ruimte is voor de gevoelens van je vriendin. In tegenstelling tot engel vind ik je wel echte vriendin.

Gelijk

Dat er een werkbare oplossing is gevonden vind ik ook getuigen van het serieus meekijken/denken over de situatie. En wat Ginny schrijft snap ik ook. Alleen de opmerking (soms ben ik daar klaar mee) komt bij mij vervelend over. Mensen hebben echt een idee....

Gelijk

Mensen hebben echt GEEN idee....

Mensen hebben echt GEEN idee....

Nee, dat blijkt echt. Vind het erg fijn te lezen dat er mensen die ondanks dat ze het niet persoonlijk meemaakten, hun best doen om de bedrogen partner een hart onder de riem te steken. En nee, dat is niet onbeperkt meehuilen, soms ook best een schop onder de kont geven, maar niet omdat JIJ daar soms klaar mee bent, juist omdat het van vriendschap getuigt om iemand uit het gat te trekken.

Een huwelijk dat misschien door problemen van beide kanten al niet denderend liep (wie weet wat er achter gesloten deuren speelde?) daar ben je inderdaad samen wel verantwoordelijk voor. Maar vreemd gaan is een ongelooflijk egoïstische actie, in het beste én slechtste huwelijk zo ontzettend beschadigend, daar kun je inderdaad moeilijk een beeld van hebben tot je het meemaakt. Geloof me maar, drie jaar is vaak nog maar een begin om de vernietigende effecten op je situatie, emoties en zelfbeeld teniet te doen.

Ik krijg vaak onbegrip als ik zeg dat het overlijden van een partner makkelijker is (en verwacht iedereen dat je daar zo snel helemaal overheen bent?), want daar zit over het algemeen geen kwade opzet in en maakt niet dat je terugkijkt op de laatste tijd in je huwelijk en je afvraagt wat echt en wat gelogen was... bovendien wordt je dan niet telkens weer met je ex (en glunderend nieuwe vriendinnetje) geconfronteerd.