Spijt...

wat een gezeik, die kerels

Inmiddels heeft ex me laten weten dat hij iemand heeft ontmoet die hij leuk vindt en wellicht mee wil daten. Maar eigenlijk wil hij gewoon weer dat we bij elkaar komen omdat hij zich realiseert dat het toch wel fijn was. Eigenlijk is het zo dat als ik nu zeg dat ik misschien ooit wel wat wil, hij daarop wil wachten.
Nou moet ik zeggen dat, nu er meer afstand is, het contact wel leuk is. Maar ik hou het een beetje af omdat ik de gesprekken over "samen verder" niet meer wil.
Voor nu wil ik gewoon geen commitment geven. En als we elkaar in de toekomst weer vinden, dan gaat het zoals het gaat. Voor hem is dat dus te vaag. Hij wil nu toezeggingen.
Ik ga hem zeggen dat ik nu niet klaar ben voor toezeggingen en dat hij vooral lekker moet gaan daten.

Nou, dat was dus man nr. 1. Nu man nr. 2. de oude liefde die getrouwd is.
Tegen hem heb ik gezegd dat ik het prima vind om af en toe een kop koffie te drinken maar meer niet.
Hij helemaal in zak en as, dacht dat we toch hetzelfde wilden, dat we in onze "relatie" iets aan het opbouwen waren. En dan trek ik me zomaar terug..... En wij hadden toch een relatie....
Hij wil dus tot in lengte der dagen met mij als zijn minnares een "relatie" onderhouden, tot hij ooit uit zijn huwelijk stapt. Vermoedelijk als de kinderen de deur uit zijn, over een jaar of 5.

Wat is dit? Ben ik nou niet duidelijk ofzo? Val ik voor verkeerde mannen? Of is dit toeval?

ach

Ze proberen het gewoon. Maar ik denk ook inderdaad dat je wat te makkelijk bent. Ik zou niet zomaar koffie gaan drinken met een getrouwde oude vlam. Je moet de kat nou ook weer niet op het spek binden. En een ex is ook geen vriendje om mee uit eten te gaan. Dan laat je de heren 'bungelen' en hoop houden. Iets meer duidelijkheid kan inderdaad schelen denk ik.

pure chantage

Ah, meneer wil NU van jou horen dat het ooit goed komt, en anders gaat hij daten met iemand die hij al op het oog heeft.
Echt, doe jezelf een plezier, en wens hem heel veel plezier met zijn date. Meer woorden hoef je er niet aan vuil te maken.

Niet zoveel nadenken

Wat deze mannen doen cq hebben gedaan kan niet door de beugel. Dat je ex nu op de blaren zit is heel jammer voor hem, maar niet jouw zaak. Jouw duidelijkheid is niet bedoeld om hem te kwetsen, maar om jezelf te beschermen. Dus hoppakee, klip en klaar, afwijzen die hap!

aarzeling

Dat klopt. Ik aarzel nog. Ik mis mijn gezin en daar heb ik nog veel verdriet van. En soms mis ik mijn ex ook wel. Hij kan heel gezellig zijn. Maar het kan ook een egoïstische, negatieve zak zijn.

Maar aan de andere kan heb ik nu helemaal geen zin in een relatie. Met wie dan ook.
Wel zo makkelijk.

Status quo

Vastberaden, wat heb je liever, weer die emotionele achtbaan of de rust en vrijheid die je nu hebt? Er zijn betere mannen op de wereld dan de twee die je nu schetst.

Houdt dit ooit op?

Volgens mij volg ik je al een jaar of 8 of misschien nog langer. Om eerst antwoord te geven op je vraag "Ben ik niet duidelijk ofzo?" Nee je bent niet duidelijk.
Als je niks wil drink je geen koffie met een oude vlam en laat je je ex lekker daten tot hij erbij neervalt. Sterker nog je weigert om nog één woord te besteden aan zijn liefdes- of gevoelsleven. Jullie wisselen alleen over de kinderen en verder niet. Hij gaat jou niet loslaten en jij ontleent er blijkbaar iets aan dat je dit toch steeds opnieuw weer laat gebeuren. Natuurlijk mis je de goede momenten met hem, anders hadden jullie niet jaren samen doorgebracht en geen kinderen gekregen. Huil uit en bouw aan een stabiel en bevredigend leven met je kinderen, daar moet je energie in gaan zitten; een pittige klus lijkt mij. Nu heb je twee kerels die je energie zuigen en die koffie meneer vertoont al hetzelfde idiote dramgedrag als je ex. Ga bij jezelf te raden hoe jij toch steeds bij dit soort kerels terecht komt.
Ik denk dat je hulp moet zoeken voor jezelf; overigens niet per se een peut, kan ook één of andere cursus/workshop in zelfontplooiing oid zijn. Erken je eigen destructieve en ondermijnende gedragspatronen en reken er mee af. Zoek het gezelschap van vrouwen al dan niet in dezelfde situatie en mijdt de mannen voorlopig en vooral stop met het zoeken van erkenning en bevestiging bij anderen (en vooral bij ex-geliefden en eventuele nieuwe schipbreukelingen). Ga werken aan je eigenwaarde, zelfstandigheid en zelfvertrouwen voordat je weer een geliefde in je leven toelaat.

Dus laat je jezelf maar kwetsen

[quote:Ik vind het heel moeilijk om echt duidelijk te zijn en om daarmee iemand te kwetsen. Ook als dat mijn exman is en ook als dat een oude vlam is die z'n vrouw wil bedriegen met mij.]

Je kunt duidelijk zijn, zonder iemand te kwetsen.

Zeg: Ik kies op dit moment voor mezelf, mijn kinderen, rust en stabiliteit.
Ik neem voor het komende jaar het besluit om geen relatie aan te gaan met jou.
Volgend jaar juni ga ik me beraden of er een verlenging van dit besluit komt.
Ik weet wat jou wensen zijn, ik ga nu onderzoeken wat mijn wensen zijn.

En elke keer als hij er dan weer op terug komt, hoef je alleen maar te zeggen: Is het jaar al om?

tot dat?

heb niet alle reacties gelezen.
maar je exman wil jou terug!
TOT dat hij weer een andere vrouw heeft gevonden die hem wel begrijpt?

Je word gebruikt want hij weet dat je toch wel om hem geeft en hem mist!.

echter denk ik dat je meer het verleden mist dan die man (of hij moet geweldig zijn in dat wat hij doet!)

Ook hij is net als jou gewend aan het samen zijn. voor hem is het wennen om alleen door het leven te gaan. en dan ook nog eens het gemis van zijn kinderen die hij normaal waarschijnlijk elke avond kon zien..

mijn vraag aan jou is.
zijn er duidelijke afspraken wat omgang betreft?
komt hij die ook altijd trouw na? of komt hij ook als hij ze normaal niet zou hebben?

Laat hem de kinderen hebben zoals omgang! (en evt op andere dagen maar minstens 1 week van te voren afspreken)
blijf NOOIT langer dan 5 minuten met hem praten als hij de kinderen komt halen.
bespreek dingen NOOIT waar de kinderen bij zijn en ga ook geen leuke dingen doen MET je kinderen en ex.

HIJ moet leren om verantwoordelijkheid te krijgen over de kinderen.
JIJ moet leren om los van hem te komen .
en je kinderen moeten geen hoop krijgen /hebben dat het weer goed zal komen tussen mama en papa. en dat ze dan bij papa zijn en dan bij mama..

WEL kan je duidelijk maken dat op feestdagen/verjaardagen enz altijd ruimte is voor vriendschappelijke omgang..
MITS hij zich gedraagt en je niet probeer (aanteranden) met woorden en knuffels of wat dan ook.. zodat je alsnog "de fout"toegaat geven aan zijn gevoelens

(heb niet alles gelezen van je)
neem je leven weer in eigen handen! denk aan je kinderen , hou hem te vriend, maar niet als partner/man ! hij gebruikt je gewoon weer tot hij een ander heb ..
en hij zal terug blijven komen bij je.. hij weet je zo te bespelen!. succes

duidelijkheid

Inmiddels ben ik duidelijk geweest tegen mijn exman: ik wil het niet meer hebben over wel of niet ooit weer samenkomen. Hij heeft zijn date gehad (wat ik best even slikken vond) maar hij vond het niks. Hij wil eigenlijk weer met mij.
Het lastige vind ik dat hij in de afspraken zeer betrouwbaar is. Dat was hij altijd al en nu gelukkig ook. Maar relationeel, als partner, is hij gewoon onbetrouwbaar. Ook nu, met dat daten van hem, krijg ik weer diezelfde knoop in mn maag als vlak voor we uit elkaar gingen.
Tegen de koffiemeneer ben ik ook duidelijk geweest. En die gaat gewoon verder met zijn vrouw en zo hoort het ook wat mij betreft.

Nu ik zo duidelijk heb durven zeggen wat ik wil (of eigenlijk wat ik niet wil) overvalt het verdriet me zo, het gevoel van eenzaamheid, het er alleen voor staan. Daar ben ik nog lang niet klaar mee.
Nu wil ik vooral mijn kinderen een veilig en warm nest geven en mijn hoofd helder houden. Zonder ingewikkeld gedoe en drammende kerels. Want mijn ex kon behoorlijk zn zin doordrijven maar de koffieman is van een hele andere orde. Het lijkt wel een peuter, ongelofelijk.
Maar wat leek het makkelijk om in een "relatie" met die man te stappen. En wat ben ik ontzettend blij dat ik dat heb afgekapt. Het gemak waarmee hij zn vrouw wilde bedriegen "omdat ze toch niks meer hadden". Wat een cliché.

Ik begrijp het wel

Ik begrijp vastberaden heel goed. Zit in ongeveer dezelfde situatie. Ik ben al paar jaar gescheiden en heb alles goed op de rails. Blijf alleen zo in het verleden hangen. Ik vind het heel erg het gezin kwijt te zijn. Er alleen voor te staan. De eenzaamheid ondanks leuk werk, goed contact met familie en leuke vrienden. Ik kom niet los van het verleden. Ik zou ex wel weer terug willen ondanks dat hij meerdere keren is vreemdgegaan. Ik weet dat het stom is maar ik krijg het niet uit mijn hoofd.

Andere alleenstaande ouders

Het heeft mij geholpen dat ik contact heb met andere alleenstaande vriendinnen waar ik samen mee optrek met de kinderen of dingen voor elkaar opvang. In mijn buurt. Gedeelde smart is halve smart.

nieuw leven....

Tja, dat is het inderdaad wel. Een nieuw leven als alleenstaande moeder. En ik vind het moeilijk.
Heb een vakantie gepland, alleen met de kinderen.
Mijn ex had weer een date, met dezelfde dame of met een nieuwe, geen idee. Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig maar ik wil het niet weten want het raakt me. En ik weet dat het een ego-ding is, want ik moet er niet aan denken om nu weer met hem een relatie op te bouwen. Maar jeetje, wat voel ik me alleen zeg.

En wat me eigenlijk ook wel behoorlijk steekt is de inwisselbaarheid. Mijn inwisselbaarheid.
Mijn ex-man is weggegaan omdat hij verder wilde met de liefde van zijn leven. Dat bleek ze niet te zijn en nu ik aangeeft dat ik (op dit moment) niets met hem wil proberen, stapt hij gewoon bij de volgende dame in bed. Ik voelde me al ingeruild maar dat het allemaal zo inwisselbaar is, dat had ik nooit verwacht.
Het klinkt enorm als zelfmedelijden. En dat is het ook

en het gemis

Dat vind ik nog het heftigste: het gemis van mijn gezin. Nog niet eens zozeer voor mezelf maar vooral voor de kinderen. Het spijt me zo dat ik het niet heb kunnen redden.

En dat iemand dat zomaar achter kan laten omdat het gras ergens anders groener lijkt.

Stoer!!!!

Stoer van je om het verdriet recht in de lelijke snuit te kijken. Het is klote, het doet pijn, maar je moet er doorheen en het gaat je uiteindelijk veel opleveren.
Zet hem op en zoek vriendinnen in dezelfde situatie.

jij heb het gered!

je zegt dat het je spijt dat jij het niet heb gered!
Jij heb dat wel gedaan. HIJ kon geen huwelijk en kinderen aan. het lukt hem niet eens om terug bij zijn grote liefde terug te gaan en hij hopt van de een naar de andere.

het is jou schuld niet!!

ja waar er 2 zijn, zijn er 2 fout. maar dan is het ook echt 2 fout. en jij heb nog geprobeerd voor de kinderen (overigens altijd verkeerde reden voor je kinderen te vechten voor huwelijk! vind ik dan) echter hij loopt zijn pik achterna en je zal gek zijn om dat te pikken!!!

afwijzing

Na het zoveelste gesprek aangeven dat ik nu echt geen relatie wil. Met iemand en dus ook niet met hem.
Hij voelt zich toch wel afgewezen en gaat verder.

En eerlijk is eerlijk, soms twijfel ik echt.
Maar ik durf het gewoon niet. Het verdriet, de angst, het schuldgevoel, het gevoel van falen zitten nog zo diep. Dat wil ik niet meenemen in een nieuwe relatie.
Ik mis mijn gezin dagelijks maar ik wil eerst "helen". Dat klinkt misschien een beetje zweverig maar zo voelt het wel.

Hij is nu aan ' t daten maar eigenlijk wordt hij daar ook diep ongelukkig van, zegt hij.
Ik moet er niet aan denken. En het gekke is: het was echt niet altijd rozengeur en maneschijn en ik vond mijn ex niet makkelijk maar ik betwijfel of ik ooit iemand ontmoet die ik net zo leuk vind.
Ach ja, ik zie het wel. Alhoewel ik het seksloze leven ook wel wat leeg vind... Dat had ik nooit verwacht eerlijk gezegd. Een friend with benefits lijkt me nu wel leuk. Niet dat ik nou een soort nymfomane ben. Maar af en toe.... ach...

Serieus?

Heb je al die draadjes van de afgelopen jaren wel bewaard en herlezen? Ik herinner me wat incidenten die afzonderlijk al reden tot relatietwijfels zouden (moeten) zijn, agressie, kritiek, minachtende opmerkingen, vreemdgaan. Ben je dat echt allemaal al zo snel vergeten?

nee, zeker niet

Dat ben ik zeker niet vergeten.
Ik praat elke week met een psycholoog en ook tijdens die gesprekken worden die dingen benoemd.

Daarom wil ik nu ook geen relatie. Ik wil helemaal geen commitments, verplichtingen, ingewikkeld gedoe.
Ik wil eerst, met mijn kinderen, mijn/ons nieuwe leven invulling geven. Mijn gevoel doorvoelen, mn scheiding verwerken, erachter komen wat ik wil en niet wil.
Dat vind ik verdomde moeilijk maar ik wil niet wegvluchten in een relatie die niet mijn eigen keuze is, die niet vanuit mezelf komt. Eigenlijk vind ik een relatie de minste van mijn zorgen.

Sommige mannen zitten echt raar in elkaar

En dan heb ik het dus niet over mijn exman maar over de getrouwde man. Onlangs heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niets met hem wil. Ik wil niet de "homewrecker" zijn van iemand anders.
Nu bestookt hij me met allerlei "ik mis je zo en wij waren toch iets moois (ja, zelfs een "relatie") aan t opbouwen" geleuter.
Uit respect laat hij me dus met rust (zegt hij maar dat doet hij niet) en uit respect blijft hij dus bij zn vrouw. Moet-ie ook vooral lekker doen!
Maar wat me zo verbaast is dat iemand dus werkelijk gelooft dat hij respectvol bezig is op deze manier.
Ik ben echt zooo blij dat ik het heb afgekapt.
En noem het naief maar wat bezielt een man om zijn vrouw te bedriegen (hij ziet dat overigens anders) en om zo door te blijven drammen (op een niceau dat ik zelfs van mijn kinderen niet ken) voor een buitenechtelijke scharrel?
Volgens mijn moeder denken veel mannen vanaf de navel Is dat het gewoon: seks?