Stiefmoeders hebben ook rechten

je bent

Je bent echt op de goede weg. Het belangrijkste is dat je in gesprek blijft, de boel niet probeert op te lossen en gewoon de liefste en meest zorgzame stiefmoeder bent die je je maar bedenken kunt.
Schakel vader gerust in, het is voor jouw rol veel beter dat je niet overal tussenzit of het overneemt, zelfs al regel je in de praktijk al heel veel, dit omdat jouw rol een kwetsbare rol is.

Je kunt het niet leuk vinden

maar het is natuurlijk zo dat je geen rechten hebt. Je kunt een relatie opbouwen met kinderen en met ex maar dat is geen recht, geen vanzelfsprekendheid. Het lijkt me verstandig te om je te realiseren dat de dingen die jij graag wilt in de relatie met je stiefkinderen en hun moeder dingen zijn die zij jou moeten gunnen. Blijkbaar gaan er al veel dingen pretttig. Dat is mooi maar niet vanzelfsprekend!

Daar kun je van alles van vinden, maar daar verandert de situatie niet door...

Mijk

blij

Nuja ik snap dat iedere situatie verschillend is, zoals jij de dingen beschrijft zouden ze in mijn geval nooit voor kunnen komen, alleen al mijn kinderen zouden zo'n rap tempo nooit bij kunnen benen.
Maar jee ik zou het echt vreselijk vinden als jij de partner van mijn ex zou zijn. Daar zou ik echt veel moeite mee hebben.

Je schrijft wel zo mooi dat je volledig accepteert dat je partner kinderen heeft, maar mi doe je dat helemaal niet. Er hoort nl ook bij dat je daarmee inziet en accepteert dat hij kinderen heeft met iemand anders, niet met jou. Dat is een gegeven, en dat verandert nooit. Ze worden niet van jou. Terwijl je dat volgens mij uit alle macht probeert te bereiken.

Grrrr

Het gaat er niet om wat jij vindt. Dat is niet belangrijk. Het gaat erom dat je inziet dat het belangrijk is dat je echt meent dat je Nan en zijn ex de ouders zijn en dat zij samen alles regelen.
Gr Angela
PS jij denkt dat je gelijk hebt omdat je alle kinderen zo lief vindt en dat dat dus alles rechtvaardigt

fijn

Probleem opgelost, dus?

Ik zou het niet kunnen, eerlijk waar niet.
Hoewel ik het ook wel 'zou moeten doen met je', dus ik zou, omwille vd kinderen, wel proberen zo positief mogelijk met je om te gaan en zoveel mogelijk te slikken...
Kan zijn dat ex van je man dat ook doet en ze alleen protesteert als het niet anders kan, dus wat ze laat zien is mogelijk alleen topje van ijsberg, daaronder zit misschien nog een hoop frustratie.

En jammer dat je aangeeft dat alles zo duidelijk is voor de kinderen, want dat vraag ik me af. Je laat doorschemeren dat ze wel degelijk iets mee krijgen vd machtstrijd die er gaande is tussen jullie. ('kinderen snappen niet waarom moeder moeilijk doet')
Dat is schadelijk voor ze.
Doe een flinke stap terug!

Wat ben jij arrogant Flora

Ik heb medelijden met de echte moeder. Die kan niet tegen jou op. Het beetje verzet dat ze bood, is neergesabeld door de supermoeder Flora.
Alle 'problemen' die jij had, zijn opgelost, in jouw voordeel.
Rekening houden met de gevoelens van de moeder doe je niet, want jij weet alles beter. En dat leg jij haar haarfijn uit.
Brrrrrrrrrrrrrrrrrr!

NIET jouw kinderen

nu niet en nooit niet. Dat is zo fout van een stiefouder. HET ZIJN JE KINDEREN NIET!!!!
Je mag van ze houden maar je kinderen worden het nooit.
Ook al wordt je mama genoemd door ze.

Ik kan me echt heel goed voorstellen hoe de bio moeder zich moet voelen. Ze moet wel aan je toegeven want je dramt gewoon door.
Echt wat stappen terug en je gaat een veel betere relatie met haar op bouwen.

Laatste poging Flora

Je mag van ze houden zoveel je wilt, graag zelf. Je mag van alles voor en met ze doen, zolang de ouders en de kinderen dat oké vinden. Maar denk nooit dat jij belangrijker voor ze bent dan hun enige echt moeder. Want dan ben je niet en zul je nooit zijn.
Streef er ook niet naar, het is geen wedstrijd. Kinderen hebben een ingebakken loyaliteit aan hun biologische ouders. Als je daar aan gaat morrelen, hoe goed je het wellicht ook allemaal bedoelt, dan maak je dingen stuk.
Als jij het belang van je stiefkinderen op de eerste plek zet, dan accepteer je een ondergeschikte rol in hun leven. Dat hoeft helemaal geen onbelangrijke te zijn, maar hij is wel ondergeschikt (en niet gelijk aan) de rol van de biologische ouder(s).

de boodschap is belangrijk genoeg

Toch Jippox!

Mijk

Mijk

Nou en of. En nu maar hopen dat 'ie overkomt, als als we het maar vaak genoeg roepen…

Nu ben ik in de war

In eerste instantie schrijf je:

"Ik zit nu echt met men handen in het haar. Sedert april 2015 ben ik samen met men nieuwe vriend. Hijzelf heeft 3 kinderen ik 1, dus samen hebben we er dus 4. ....

....

Ik heb zo het gevoel dat ze niet wil dat ik een plusmama ben voor haar kinderen. Telkens als ik iets vraag, is het i.v.m. huiswerk, kledij, ... is het voor haar teveel. op het moment zelf is alles ok maar een maand later is alles terug omzeep.

We hebben hieral meerdere malen ruzie om gemaakt, de kinderen zien mij doodgraag en ik hen. Ik heb er alles voor over, maar die emmer is meer dan vol met hun moeder."

En nu zijn we een paar dagen later en zijn jullie helemaal koek en ei, sterker nog, ik krijg de indruk dat jij jullie manier wel een voorbeeld vindt voor anderen. Hoe kan dat? Heb je in je eerste bericht nogal heftige taal gebruikt of is moeder tot een enorm inzicht gekomen? Maar wat was dan dat zij ineens bakzeil haalde? Ikkeniesnap

Gevoelens

De gevoelens van de moeder zijn niet te sturen door jou. Jouw hele houding in dit draadje strijkt mij ernstig tegen de haren in. Ik ben stiefmoeder en ik heb te maken met een nieuwe partner aan de kant van mijn ex. Ik ken beide kanten, ik heb daarom heel veel begrip voor de gevoelens voor de moeder van mijn stiefkinderen.

De stief van dochter is ook zo'n type als jij bent. Ze snapt niet waar ik het zo moeilijk mee heb, walst over mijn gevoel heen en wordt daarin volledig gesteund door mijn ex-man. Het gevolg is dat onze dochter er last van heeft. Haar stiefmoeder neemt een prominente plek in in de tijd dat zij bij haar vader is. Het gevolg is dat onze dochter haar vader enorm mist. Dat is ook een beetje wat ik bij jou proef.

Je geeft aan dat het mama+ zeggen het initiatief was van de kinderen zelf. Waarom heb jij niet gezegd dat je het heel lief vind, maar dat je nu eenmaal niet hun mama bent? Waarom respecteer je het feit niet dat jij nu eenmaal de tweede viool speelt op het gebied van de kinderen van je partner?
Ieder mens is ander en jij hebt met bepaalde dingen geen problemen die voor de moeder wel een probleem zijn. Waarom gun je haar dan niet de tijd en de ruimte die zij nodig heeft?

Je kunt iemand met krullen ook niet binnen een dag stijl haar aanpraten. Als een persoon het graag wil, dan kunnen de krullen ontkrult worden, maar dat lukt niet zonder hulpmiddelen. Jij verwacht dat de moeder hetzelfde persoon wordt als jij bent. Dan kan, zal nooit lukken ook. Wat wel kan is dat jij voor de kinderen een leuke aanvulling bent in de tijd dat ze bij hun vader zijn.

Dat jij en je man kiezen voor een strenge manier van opvoeden, prima, ieder heeft zijn eigen stijl. Dat betekend niet dat jij jouw stijl moet opdringen aan de moeder.

Of jij nu vind dat jij rechten hebt, dat doet niet ter zake. Wat wel belangrijk is of de moeder vindt dat jij rechten hebt. In mijn ogen zul je dat moeten verdienen. Als jouw houding naar de moeder hetzelfde is als je hier laat zien dan snap ik heel goed wat voor probleem zij heeft met jou. Dat heeft niets te maken met je leeftijd of je stijl van opvoeden, maar alles met je overduidelijk gebrek aan respect voor de moeder.

Anders

Je schrijft: "Waarom zou ze dan niet iets mogen beslisSen. Misschien had ik het op die manier nooit bekeken. Of zegt hij dingen tegen haar.... die ik niet weet. Als mijn ex met haar naar het oudercontact gaan ben ik blij (ik ga ook met mijn nieuwe vriend) dat toont dat ze interesse heeft."

Dit vind ik toch wat anders.Je geeft aan dat je geen problemen hebt met bepaalde dingen die de stiefmoeder van jouw kindje doet, dus de moeder van jouw stiefkinderen zou er ook geen problemen mee moeten hebben. Wat anderen al schrijven, jij zou niet moeten bepalen waar iemand anders problemen mee heeft en als je de vergelijking eerlijk zou willen hebben, zou je het juist moeten vergelijken met een situatie waarin de stiefmoeder van jouw kindje juist iets doet waar jij wel een probleem mee hebt of zou hebben. Hoe reageer jij dan?

Gewoon een voorbeeld, maar stel dat de stiefmoeder van jouw kindje met dat kindje naar de kapper gaat en niet alleen de puntjes bij laat knippen, maar gewoon een ander model. Misschien wel omdat je kindje het mooi vindt, maar jij vindt het spuuglelijk of niet kunnen bij de leeftijd ofzo. Stel dat die stiefmoeder dan net zo reageert als jij hier. Kindje heeft er geen problemen mee, vader vond het praktisch dat ik even met die kleine naar de kapper ging en ik vind het gemakkelijk en mooi staan, past goed bij dat karakter van die kleine. Waar maakt moeder/jij zich toch druk om?

Probeer dat gevoel een beetje voor te stellen. Al gaat het om iets waar jij je dan misschien niet druk om maakt, voor haar is het misschien wel iets belangrijks.

En zelfs dingen eerst half en half ok vinden (van die moeder) kan ik misschien nog begrijpen. Jouw mening komt op mij best overheersend over. Als die moeder een type is dat juist ruzies wil voorkomen of onzekerder is, zal ze misschien minder direct nee zeggen.

Flora

Al enige tijd volg ik dit draadje. En alhoewel ik niet de illusie heb dat mijn bijdrage nog iets extra's zal opleveren doe ik het toch.

Ik ben moeder en stiefmoeder. Mijn kind heeft ook een stiefmoeder en een stiefvader. Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik jong was en derhalve heb ik ook ervaring met het hebben van stiefouders. Kortom, ken de diverse posities. Laat ik voorop stellen dat het stiefouderschap verdomd ingewikkeld is. Je doet het niet snel goed. Je doet het daarentegen wel snel fout.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn inschatting is dat dat in jouw geval ook klopt. Het klinkt alsof je je rol als stiefmoeder te belangrijk en te groot maakt. Les 1 in het stiefmoederschap: je bent het minst belangrijk. En terecht. De ouders en hun kinderen. Dáár draait het in de eerste instantie om.

Je positie bevindt zich onder een glazen stolp. Je ziet van alles maar je mag er niets van zeggen. Tegen je partner hooguit maar wat hij daar mee doet is aan hem. Zo is het verstandig om als stiefmoeder je goed te realiseren dat eerlijk zijn naar de biologische moeder een overschat begrip is. Met regelmaat je mond houden, dat sorteert uiteindelijk veel meer effect. Leer jezelf aan nooit, maar dan ook nooit, primair te reageren. Daar doe je de biologische moeder, haar kinderen en uiteindelijk jezelf een groot plezier mee.

Flora2012

Wat fijn dat de kinderen van je partner zo geliefd zijn en dat je zoveel om ze geeft. Helaas gebeurt het ook vaak anders.
Ik begrijp dat je door de 'aanvallen' hier je probeert te verdedigen. Je hebt immers het beste met de kinderen voor. Probeer toch iets dieper te graven in de reacties die je hier krijgt, van mensen met ervaring met stiefkinderen en stiefgezinnen, om ervoor te zorgen dat de kinderen het beste van hun (stief)ouders mogen blijven krijgen. Een verstoorde relatie tussen de ouders - of de nieuwe gevormde gezinnen is echt niet wat je de kinderen toe wilt wensen. Probeer onder de aanvallende reacties hier dus de onderliggende laag te vinden en te kijken of het misschien zou helpen als je af en toe in het contact met de biomoeder het anders zou kunnen doen. Om het contact goed te houden. Laat het bezinken en denk erover na.

"Ik vind het wreed van u (Pollie) dat je kunt zeggen dat de kinderen niet van mij zijn. Ze zijn biologisch gezien van de vader en de moeder, maar het zijn wel mijn stiefkinderen. Zij zijn volledig gelijkgesteld aan mijn zoon."
Ik begrijp dat je dit zo voelt, maar helaas is het wel waar wat Pollie zegt. Als jouw relatie uit gaat, of je partner overlijdt, heb je geen enkele band meer met de kinderen of een recht die je hierop kunt laten gelden. Hoe triest dat dan voor jou is.

Ja en

Dat betekent dat het geluk van de ouders ook zeer belangrijk is. Ouders zijn voorwaardelijk voor de kinderen, er is geen belang van het kind zonder dat de ouder daarin betrokken is.

Gelezen

Ooit las ik over een stiefmoeder die samen met de vader zorgde voor kinderen na het overlijden van hun biologische moeder. Zij zei: "Ik ben niet jouw moeder, maar jij bent wel mijn kind." Dat raakte me. Dat zou ik wensen voor mijn kinderen, een stiefmoeder die van de kinderen houdt, voor ze opkomt, voor ze zorgt, maar die zich realiseert dat de kinderen al een moeder hebben en dat die, indien zij nog leeft, beslissingsbevoegd is.

Ach Flora2012

Ik hoop dat je net zo een onduidelijke schrijfster bent als ik... Ik werd met mijn teksten ook erg aangevallen terwijl ik dat allemaal zo niet bedoelde. Soms komt iemand gruwelijk bot en heftig over en bedoelen ze het niet zo.Maar feit blijft je wordt nooit de moeder, zelfs niet als de echte moeder komt te overlijden. En ook ik vind het vaak moeilijk om een gezin van 7 te runnen maar je wordt er na een paar jaar steeds beter in. Je hebt absoluut gelijk dat je moet blijven communiceren dat is zeer belangrijk maar probeer minder vriendinnen te zijn met moeder. Bij mij heeft dat zich tegen mij gekeerd. Laat vader dingen regelen samen met moeder.Ook al is hij druk het is een slap excuus. Een app of telefoontje is genoeg.

Sterkte

Het enige wat ik wil zeggen...

je schrijft nu dat het contact goed is en dat het allemaal vast wel beter zal gaan.
Onlangs ging het niet en er zijn ook wat verschillen van mening (waaronder de 'als de volwassenen praten, zwijgen de kinderen').

Lees de reacties en de tips die zijn gegeven om te zorgen dat het contact goed blijft. Je kunt altijd bedoeld of onbedoeld de biomoeder op de tenen trappen. Want uit jouw verhalen proef ik toch duidelijk gevoeligheid bij de biomoeder over de kinderen. Vandaar het advies van anderen om afstand te bewaren als het gaat over contact met de biomoeder en omgang/corrigeren van de kinderen als zij erbij is.
Uiteindelijk willen jullie hetzelfde, maar als jullie ander inzicht hebben over hoe dat te bereiken, kan het toch flink mis gaan.

Swan / Flora

Ik heb bij 00 een eigen draadje geplaatst waar wrikt t eigenlijk Nav mijn rol positie.

Mijn partner en ik latten dus indirect heb ik ook een "stief" rolletje. En dat komt omdat ik onderdeel ben geworden van alle verjaardagen, gebeurtenissen, logeer partijen van kleinkinderen enz enz.

Gelukkig heb ik te maken met volwassen stiefkinderen, dus zie ik mijzelf niet als vervangende moeder en heb mij ook nooit zo opgesteld. Maar dat zou ik ook hebben als ze jonger waren geweest. Geen moeder opstelling maar vol recht medeopvoeder/gezinshoofd.

Waarom ik dat zo specifiek benoem.
Op t moment dat je bent gescheiden dan houdt ook "iets" op.
Een verbintenis, een verworven recht die je had als getrouwd stel/bio vader bij moeser

Als je een nieuwe partner krijgt, dan gaat die vol recht naar de nieuwe partner. Je kunt t als ex niet willen/moeite mee hebben/ afkeuren maar zo is t wel.

Hiermee zeg ik niet dat de nieuwe partner alles over de stiefkinderen te zeggen heeft. WEL, in goed overleg met de bio ouder, als de kinderen bij elkaar zijn als samengesteld gezin.

Uiteindelijk zijn nieuwe partner en gescheiden partner hoofd van het gezin. Of je dit nou wel of niet leuk vindt als ex.
De realiteit is wel, er is een nieuw gezinshoofd gekomen die t volle recht heeft om mee op te voeden.

En waar t wrikt vaak, lees ik in dit soort draadjes, dat de ex bio moeder vaak moeite heeft met de invloed van een nieuwe mede opvoedster.

Als ex bio moeder zal je misschien wel vinden dat de nieuwe partner geen rechten heeft over jouw kinderen. Zal enigszins kloppen....maar als nieuw gezinshoofd heeft zij t volste recht in de nieuwe relatie.

Dua dat mede opvoeden zou ik samen met partner bespreken. En die is weer gesprekspartner van ex.
Ik zou zelf niet al te veel contact leggen met ex van mijn partner.

Ik zie mij zelf in mijn huidige positie niet als stiefmoeder maar als een nieuw gezinshoofd(die nu lat en ondanks dat waar je wel rekening mee moet houden)

gezinshoofd ja

maar alleen op het moment dat mijn kind daar is. Zij bepalen daar bedtijd en als ik denk dat dochter een punt heeft bespreek ik dat met haar vader maar zij beslissen idd.

Maar fundamentele dingen als: wel of niet een christelijke school, wel of niet van school veranderen, haar afknippen (bij jonge kinderen), school en dokters gesprekken (geen noodgevallen dan moet er gewoon gehandeld worden) het kopen van kleding uit het kindbudget zonder overleg die zijn echt voorbehouden aan de bio ouders.

En gelieve de bio ouder niet af te vallen waar het kind bij is. Als bio ouder aanwezig is gaat die voor in het corrigeren en na verloop van tijd (denk jaren) dan gaat dat schuiven natuurlijk. Maar het blijft op eieren lopen voor beide kanten.

Als bio ouder moet je dingen die echt in het andere gezin spelen daar ook laten. Je kunt je kind leren om het gesprek te voeren, je kunt de andere ouder inseien om het gesprek aan te gaan met kind omdat er iets speelt. Maar je kunt idd niet voor daar bepalen.

Ik heb

ook te maken met alle kanten.

Ben zelf stiefmoeder/bonusmoeder van de zoons van mijn man. 3 dagen per 2 weken bij ons.
Mijn dochter heeft een bonus/stiefmoeder, is daar 45% en bij mij en mijn man 55% co ouderschap dus.

Ik heb een goede verstandhouding met mijn ex, en een erg goede band met zijn vriendin. Heb vele malen meer contact met haar dan met mijn ex. Ik vind dat geen probleem, mijn ex niet en onze dochter ook niet. Het gaat dan vooral om plannings dingen. Maar soms ook over haar gedrag Oid. Heel soms heb ik weleens dat ik meer contact met mijn dochter haar vader wil over bepaalde dingen, maar hij trekt zelf zijn handen daarvan af en legt het bij zijn vriendin neer, zij pakt het dan wel serieus op en dan denk ik weer dat is dan toch beter.

Met de moeder van mijn bonusjongens heb ik alleen oppervlakkig contact, vriendelijk groeten en ik sta erbij aan de deur als ze brengt of haalt. Zij praat liever tegen mij dan tegen mijn man, haar ex. Veel communicatie gaat via mail en dat doen wij vaak samen. Ik zou haar ( uit mijn naam ) zelf niet snel op iets aanspreken. Vind dat ik daar niet tussen moet staan, ligt ook echt aan de band/ verstandhouding denk ik.

Problematische ex-mama, autisme en pubers

Het moet me even van het hart. Sinds 3 jaar ben ik leasemoeder van twee pubers. De oudste heeft Asperger, de jongste ADHD en ODD. Daarnaast hebben ze een moeder die psychisch zo wat problemen heeft. De omgang met de oudste is moeilijk en is dat altijd geweest, er is een enorme woede richting vader en dat kan ook niet anders met de verhalen die over vader worden verteld door moeder (ja, bij geweest, met open mond aangehoord). De jongste heeft de nodige problemen, maar dat is nog te handelen met hulp.

Met ex zijn er enorme problemen en eigenlijk al die tijd al geweest. We maken afspraken met haar, maar daar houdt ze zich niet aan. Ze zegt A, doet B en claimt vervolgens dat ze E heeft gezegd. Wij weten al lange tijd dat we daar niets hoeven te verwachten en dat doen we dus ook niet. Begin maart kreeg ik een appje of de jongste bij ons de nachten kon blijven want ze werd opgenomen. Dat was op vrijdag. Op maandag stond hij bij ons en is niet meer weggeweest. Inmiddels hebben we hem maar bij ons laten inschrijven. Met ex is er geen contact. Volgens haar mag dat niet van haar psych, maar wij hebben zo onze twijfels. Dat betekent dus ook dat wij geen enkel overleg over de kinderen kunnen voeren. Helemaal niets. Ze reageert niet op appjes/bellen/mailen.

De kinderen mogen haar bezoeken en de jongste doet dat elke dag. Ongezonde omgeving voor een kind.....

Na een confrontatie met de oudste zou hij terug gaan naar het huis waar hij begeleid kamer woont, maar hij blijkt alleen in zijn moeders huis te zitten, terwijl zij in de inrichting zit. Met haar goedkeuring en ze geeft aan zeer trots te zijn dat ze voor hem zorgt. Ze geeft hem eten en drinken en ruimt een beetje op als ze per dag een uurtje weg mag. Dat is geen kind verzorgen, dat is een hamster houden.

De jongste zet zich steeds meer af tegen alles en iedereen en wij hebben het gevoel dat ons gezin ons door de vingers aan het glippen is. De hulpverlening voor de kinderen krijgt ook geen contact met de ex. Handen in het haar dus, wat als er iets gebeurt met de kinderen? Zij heeft gedeeld gezag over de kids.

De situatie is inmiddels zo dramatisch dat we de oudste de toegang tot ons huis hebben moeten ontzeggen en de jongste wordt nu overeind gehouden door de hulpverlening. Beide kinderen zitten in een enorm loyaliteitsconflict en weten niet om te gaan met de ziekte van hun moeder. Wij voelen ons schuldig omdat we niet anders kunnen dan er alleen voor ze te zijn en te luisteren. We kunnen niets doen om dit op te lossen. We zijn machteloos en moedeloos. Inmiddels zit ik met een burn-out thuis en gaat het met mijn man ook elke dag minder.