Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Stress door opvoedingsstijl nieuwe partner


Mag ik tussendoor eens vragen waarom we nog steeds kinderen willen dwingen hun bord leeg te eten als ze helemaal geen trek meer hebben? Dat slaat toch eigenlijk nergens op, eten is geen aangenomen werk en vol is vol. Ik eet zelf altijd mijn bord leeg, tot barstens toe, en ik vind dat volkomen stompzinnig van mijzelf en zou er graag mee ophouden. Zou ook flink in mijn lijn schelen.
Als ik ouders zie in een pretpark die hun kind soms zelfs fysiek pijn doen omdat het niet die enorme bak friet leeg eet (voor een peuter is iets al gauw veel) dan is dat toch bijna marteling, kom op zeg. Eten is noodzakelijk maar geen plicht. En waarom zou je meer moeten eten dan je trek hebt.

Inderdaad Prillewits, compleet achterhaald, en ook al heel lang. We moeten onze kinderen laten wennen aan verschillende smaken en structuren. Dat heb ik vooral gedaan door voor hun ogen zelf met veel smaak heel uiteenlopende dingen te eten. Ik wilde dat ze proefden, maar ze hoefden geen hoeveelheden te eten. Dat heeft gewerkt, ze zijn nieuwsgierige eters geworden, maar daar zit zeker ook een factor geluk bij, dat weet ik. 

Wat ik trouwens vroeger deed met mijn kinderen als ze na 2 hapjes zeiden genoeg te hebben, is het eten op het bord verdelen in twee, en het kind laten kiezen welk deeltje het nog opat. Meestal werkte dat. Zo niet, dan jammer. Zodra ze zelf konden opscheppen, mochten ze dat, maar dan wilde ik wel dat ze begonnen met een kleine portie, ze mochten altijd daarna nog meer nemen als het niet genoeg was. Dat doen ze nu als jongvolwassenen nog steeds en dat lijkt me een gezonde gewoonte.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.