Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
26-01-2010 om 18:21
Zucht, steun, puf. Aanstaande donderdag moet ik naar de rechtbank voor de echtscheiding en ik ben zó zenuwachtig.. Stom eigenlijk, want ik ben een half jaar geleden al geweest voor de voorlopige voorzieningen, dus ik weet wel ongeveer hoe het gaat. Maar toch...
Heeft iemand nog goede tips voor de rechtszitting en om mijn zenuwen een beetje onder controle te krijgen?
Groetjes,
Morgana (normaal nooit zo snel zenuwachtig)
02-02-2010 om 09:59
Morgana
Ik ben het niet met je oneens, maar het gaat niet werken om de feitelijke situatie als uitgangspunt te nemen. Om twee redenen niet. Ten eerste omdat partijen dan verschillen van mening over wat die feitelijke situatie was (moeder: je deed geen donder, ik draaide overal voor op vader: nietes, ik zorgde heel veel) en ten tweede omdat het beleid is dat rendementen uit het verleden geen garantie geven voor de toekomst. Als een vader die zich gedurende de hele samenwoning nauwelijks iets aan het kind gelegen liet liggen, ineens vreselijke last krijgt van betrokkenheid en vaderschapsgevoelens zodra de echtscheidingsprocedure loopt, dan is dat geen reden om de omgang af te wijzen ("nou ben je te laat, had je eerder moeten zorgen"), maar dan wordt juist gezegd 'is het niet fijn, mevrouw, dat vader zo betrokken is'. De reactie 'als hij dat eerder geweest was, hadden we hier misschien niet in de rechtszaal gezeten' is dan begrijpelijk, maar levert geen punten op.
Groeten,
Temet
02-02-2010 om 10:20
Temet
Het valt natuurlijk wel aan te tonen hoeveel beide partijen werkte. Als vader full-time werkte, of nog meer, dan is dat niet te rijmen met veel zorgen. En ik vind wel dat het te laat is, als een van de ouders tijdens de echtscheidingsprocedure ineens wel een betrokken ouder willen worden. Dit is natuurlijk niet hoe de situatie nu is, maar mijn inziens zou moeten worden. Niet dat er dan helemaal geen mogelijkheid meer moet zijn, maar wel dat het dan langzamer opgebouwd moet worden. Bewijs het dan eerst maar, zou ik zeggen.
In mijn persoonlijke geval wilde vader ineens veel gaan zorgen. Gelukkig had ik niet meteen andere woonruimte, waardoor ik het zelf enigszins heb kunnen opbouwen. Hij was tenslotte nog nooit een weekend alleen met de kinderen geweest, dus daar zijn we mee begonnen.