vader van mijn kinderen gaat in een andere plaats wonen

hoe ver

Hoe ver is het weg? Wat is de afstand in km en tijd op fiets of auto?

verschillende dingen

Hoe zit het met het OV?
Ex gaat verderop wonen, dan vind ik ook dat hij deels in de reiskosten mag bijdragen, bovenop de alimentatie. Ik ben zelf ooit om andere reden verhuisd (in goed overleg) en nam het grootste deel van de reiskosten op me.

Je kunt ook kijken of de kinderalimentatie verhoogd kan worden, want je zal ook meer kosten hebben aan levensonderhoud (gas, licht, eten... Ik merk echt het verschil sinds mijn kinderen hier meer wonen).

Wat de vrije weekends betreft: zuur, ja... Maar heb je een keuze? Als het goed is worden je kinderen steeds zelfstandiger en hoef je er niet altijd naast te zitten.
Helaas is vader hier inmiddels buiten beeld en sta ik er echt helemaal alleen voor. Dat is zwaar, ja. Maar hou jezelf voor dat dit geen eeuwen duurt en probeer elk vrij momentje voor jezelf te pakken. Een dagje weg, lekker winkelen, sporten of welness, dan kunnen ze echt wel even zonder je (er vanuit gaand dat jouw kinderen geen stoornisjes of zo hebben )

En als het echt een probleem voor je is kun je het via de rechter spelen, maar wil je dat?

Sterkte ermee!

kan ook goed gaan

Het kan ook gewoon heel goed gaan.

Ik zie hier in de omgeving ook een stel waarbij zijn kinderen (zelfde leeftijd) er om het weekend zijn. Hij haalt ze op (afstand is nog iets verder). Kinderen hebben hier ook gewoon vrieden. Maar dat hadden ze inderdaad niet op dag 1 al. Daar moet je wel in investeren.

Er wordt nu meteen vanuit gegaan dat de kinderen minder naar vader zullen gaan. Natuurlijk staan ze niet te juichen. Maar dat staat geen enkel kind als je roept dat je in een ander dorp gaat wonen. Maar vrienden kan je maken en iets te doen (clubje oid) is er daar vast ook

Ga vooral eens overleggen. Hoe ziet hij het voor zich? Het gaat maar om 30 km niet de andere kant van het land.

mw1983

Die dagen heb je wel, alleen meer adhoc geregeld. Nu heb je er alleen veel meer. Toen ging ik ook weekendjes weg met vrienden en zonder partner en kind. Ging ik ook 's avonds sporten terwijl kind bij vader thuis bleef. En vader idem dito.

Wat is het probleem?

Ik zie alleen een financiële domper die ook door anderen wordt genoemd: meer eten/drinken/stoken,. En reiskosten. Maar verder? Dan zien ze hun vader minder maar is dat heel erg? Je hebt minder tijd voor jezelf. Lijkt me ook geen ramp met kinderen die al 12 en 16 zijn. Waarom ben je boos? Vanwege geld en vrije tijd? Of omdat je vindt dat je ex zielsgraag in de buurt van zijn kinderen moet willen zijn?

Wat is nou echt het probleem?

Ik lees niet goed terug wat nou echt je pijnpunt is. Vind je het rot voor de kinderen? Of baal je vooral dat jij niet meer om het weekend een leeg huis hebt? Eerlijk gezegd vind ik het laatste een beetje een rare; je bent neem ik aan bewust aan kinderen begonnen en wist dat het een fulltime bezigheid was? En je kinderen zijn al hartstikke groot dus ik durf aan te nemen dat je de meest zorgintensieve periode al achter de rug hebt.
Is er hier niet iets anders waardoor je je hier kwaad over maakt? Iets met de nieuwe vriendin van je ex ofzo misschien?

amk

Ja daar heb je een punt, zo had ik het nog niet bekeken

24/7 samen of alleen de kinderen

Als je samen de kinderen hebt, kun je elkaar nog eens afwisselen. Even sporten of zo terwijl je partner thuis is.

Als je alleen de zorg hebt, sta je er ook echt alleen voor. Moet je, tenzij je een geweldig sociaal vangnet hebt (niet altijd makkelijk als je werkende alleenstaande moeder bent), wachten tot de kinderen bij hun vader zijn.

Naarmate die ouder worden gaat het normaal gesproken wel steeds makkelijker.

Maar "Stellen hebben ook altijd de kinderen" is werkelijk appels met peren vergelijken.

Riza

Ik zou jouw tekst prima begrijpen als je het over kinderen rond de 6-9 jaar hebt. Maar jouw kinderen zijn 12 en 16. Dan heb je toch 's avonds geen oppas nodig? Wat moet je precies regelen?
Hetzelfde geldt voor werken in het weekend. Ja, niet zo gezellig voor je kinderen. Maar wel te doen, tenzij jouw kinderen bepaalde beperkingen hebben waardoor dat niet kan.

Inderdaad, Annet

Kinderen van 12 en 16, daar hoef je niet veel voor te regelen. Mijn dochter is 11 en al meer dan een jaar is ze soms uren alleen omdat ik moet werken, ook 's avonds. Vader is niet in de picture. Zonde om op die leeftijd nog een oppas te betalen. Ze is op zulke momenten ook weleens bij een vriendinnetje maar niet op regelmatige basis. Geen ideale constructie maar ze is eraan gewend geraakt en ik heb niet de indruk dat ze echt onder de situatie lijdt. Zielig alleen is ze ook niet, ze kan onbeperkt bellen, chatten en whatsappen met vriendinnetjes. Dus tenzij je bang bent dat je puberkinderen de tent afbreken of gaan zuipen en blowen, zie ik nog steeds het probleem niet.

laatste zin

Laatste zin moet zijn:

'Verandering is altijd moeilijk maar wel altijd aan de orde van de dag. Ik heb mijn 'vaste' avond al 10x veranderd en ook mijn werktijden regelmatig aangepast aan wisselende situaties. Al snap ik dat er verschil zit tussen 'ik ga 30 km verderop wonen" en "ik wil op woensdag een cursus gaan doen"'

Ik kan me er wel wat bij voorstellen

Niet alleen de situatie die TS nu noemt, maar ook als je wilt gaan daten, dan gaat dat makkelijker als er geen kinderen thuis zitten en je kunt ook met een (nieuwe) vriend thuis afspreken. En dat is een situatie die je niet hebt als je een partner thuis hebt .
Persoonlijk vind ik het niet prettig als een kind van een jaar of 12 alleen thuis is. Natuurlijk komt het wel eens voor en is het niet problematisch, maar je weet dat er iemand thuis zit en let meer op de tijd.

En een kind van 16 gaat niet meer op clubjes in een plaats waar ze 1x in de 2 weken is om anderen te leren kennen denk ik zo.

Ik begrijp het helemaal

Mijn ex ging een paar jaar geleden verhuizen naar een woonplaats 15 kilometer verderop en dat vond ik al heel irritant. Van een (auto) reisafstand van 10 minuten ging het naar 40 minuten enkele reis, en hij vond het ook nog eens vanzelfsprekend dat ik de helft van het brengen/halen zou gaan doen. Ook de dagen moesten wijzigen, terwijl alles goed liep, alleen maar omdat hij zo nodig dichter bij zijn werk wilde gaan wonen.
Verder wordt er door sommigen nogal makkelijk gereageerd op het (eventuele) verlies van vrije weekends. Mijn kinderen zijn ook 'groot' (15 en 9), maar ik merk er nog weinig van dat je er minder werk aan hebt. Het lijkt juist alleen maar meer te worden omdat ze later naar bed gaan en op ieder moment van de dag een beroep op me kunnen doen. Afgelopen vakantie waren we twee weken weg en op een gegeven moment viel de verantwoordelijkheid me echt zwaar. Natuurlijk kunnen ze zelf ook veel, maar je blijft als ouder verantwoordelijk voor de veiligheid, financiën, dat er eten op tafel komt, etc. etc. En dat dus de hele dag, alleen. Verder hebben mijn kinderen onderling nogal eens aanvaringen waar ze zelf niet uit komen, dus ieder momentje van rust voor jezelf is maar relatief omdat je nooit weet hoe lang het duurt.
Als ik geen (ruime) omgangsregeling zou hebben, zou ik het echt niet trekken. Dan hadden ze me allang ergens op kunnen bergen, of ik zou een stuk minder gezellig met de kinderen om kunnen gaan.

Over die verhuizing

Ik heb op een gegeven moment het 'probleem' opgelost door naar dezelfde woonplaats te verhuizen, maar dat kan natuurlijk niet altijd.

Vader zien

Toch begrijp ik niet helemaal waarom een verhuizing van een half uur reizen per auto betekend dat de kinderen niet meer bij de vader komen.
Dan zijn ze er toch zo. Ik heb zelf een tijd lang op een half uur fiets afstand van school gewoond. Omdat ik geen auto heb fietsten we dus een half uur.
Ik ken ouders die op de genoemde afstand wonen en prima een co ouderschap kunnen vormgeven. Een vriendje kan toch ook een keer mee. Moet misschien weer even teruggebracht worden. Of de kinderen blijven uit school bij een vriendje en vader komt kind daar wat later halen.

Mijn zoon zit op sport en heeft in het weekend wedstrijden. De uitwedstrijden zijn altijd een stuk langer rijden dan een half uur. Dus een clubje op die afstand in het weekend moet te doen zijn.

Dat kinderen nu wat protesteren is wel begrijpelijk. Meeste mensen houden niet van verandering. Maar zo'n verhuizing is natuurlijk geen reden om niet meer naar hun vader te gaan.

vader zien 2

Overigens begrijp ik wel dat Riza het vervelend zou vinden als de verhuizing wel betekend dat de kinderen niet meer bij de vader komen.

Als moeder vind je het toch ook belangrijk dat je kind een band met de vader heeft. Ik begrijp dat er omstandigheden zijn waarin dit niet kan omdat bijvoorbeeld de vader zelf uit beeld verdwijnt, of verslaafd is of...
Als je in die omstandigheid zit dan geloof ik wel dat je daar ook het beste van maakt en je het heel goed kan hebben met je kinderen. Maar ik neem aan dat daar wel verdriet aan vooraf is gegaan. Want je had je kind die vader toch wel gegund.

Dit naast het feit dat je ook momenten nodig hebt zonder kinderen. Dat is als koppel of als je co ouderschap hebt makkelijker te plannen. Als je alles alleen moet doen is dat een stuk minder makkelijk.

je bent toch uit elkaar?

Het feit dat je uit elkaar bent betekent toch juist dat ieder een eigen leven heeft? Het enige dat je nog met elkaar hebt is de verantwoordelijkheid goed te kijken samen hoe je alles rondom de kinderen regelt dus. Dus ook binnen veranderende omstandigheden, het leven blijft toch nooit zoals het is?
Ik kan me niet voorstellen hoe 30 km een enorm probleem kan zijn. Maar je hebt er hoe dan ook niets meer in te willen, je bent niet meer samen. Dus gewoon kijken hoe dit 'opgelost' kan worden. Kinderen wennen hier ook wel weer aan. Lijkt me idd fijn voor ze als er geinvesteerd wordt in een leven daar, contacten etc.

Katniss

Ik herken wat je zegt over het feit dat ze, als ze ouder worden, later naar bed gaan en dus ook je avonden vol kind zitten.
Daar staat tegenover dat je er dan wel makkelijker een avondje uit kunt voor bijvoorbeeld sport.

Ik ben helaas inmiddels "gezegend" met de volledige zorg omdat vader verdwenen is. En ja, dat is verrot. Ook al kan ik echt wel af en toe een avondje weg, het drukt heel zwaar. Alles is een one woman show zonder dat je het kunt delen met iemand. De leuke dingen, maar ook de zorgen en de problemen zijn dan solo. Maar ik heb geen keuze dus maak ik er maar van wat ik er van maken kan. Al vraagt dat helaas ook veel offers van mij, dat dan weer wel. Ik denk dat dat bij alle leeftijden zo is.

Ik ben blij dat ik er daarom af en toe even een uurtje uit kan zonder van alles te moeten regelen, want ze redden zich wel even alleen. Dat bedoelde ik met "als ze ouder zijn". Met een kleintje om je heen kun je werkelijk geen kant op. Ook 's avonds niet, als ze slapen.

Ik ga zelfs eerder slapen dan zij, omdat ik zo moe ben. En vertrouw er op dat ze op tijd naar bed gaan, de verwarming en de lichten uitdoen, de hond zijn avondrondje geven en geen ruzie gaan maken.

Alles heeft voor- en nadelen.

Ah daar is de aap

Uit de mouw. Hij gaat iets doen wat jij ook wel zou willen maar jij ontzegt het jezelf en hij niet. Ja dat steekt, dat snap ik.

klein aapje

Ik denk dat er toch wel een (klein) aapje te bespeuren is.

Jij hebt een bepaalde visie op hoe eea geregeld moet worden. Kinderen gaan voor, beslissingen moeten samen genomen worden.

Jouw partner denkt daar blijkbaar anders over. Die wil niet met zijn ex overleggen of hij al dan niet gaat verhuizen. Zal vast niet het enige punt zijn waar jullie een andere mening hebben. Anders was je niet uit elkaar gegaan.

Maar in jouw ogen is er nu een 'foute' beslissing genomen. Alleen is mij nogsteeds niet duidelijk hoe fout dit is. In de eerste post gaat het over dat de kinderen de weekenden en avonden minder zullen gaan, nu gaat het over even langs kunnen wippen. Waar zit nu het pijnpunt?

Is het werkelijk zo slecht als kinderen niet meer continu bij hun vader aan kunnen komen wippen en de rol van vader anders wordt? Kan een ouder er alleen voor zijn of haar kind zijn als er fysiek contact is? Of zou het ook mogelijk zijn om dat op een andere manier te doen. (incl een stukje flexibiliteit van 'als er wat is kom ik naar je toe/kom ik je halen).