Verandering sport zoon nu op zaterdag

de oplossing

is volgens mij vooral: dichter bij elkaar gaan wonen. Zeker ook met het oog op het ouder worden van je kinderen, waarbij het steeds vaker voor gaat komen dat er 'iets' is wat de standaard omgangsregeling in de weg zit. Als je bij elkaar in de buurt woont is dat geen probleem.

Helaas

Zit dichterbij wonen er (nu op kort termijn) niet in.
Ik ben hertrouwd, mijn vrouw heeft co ouderschap met haar ex voor hun dochter, zij zit hier op school en haar vader woont dichtbij ( 6km)
Ook heb ik samen met haar een dochtertje van nu 2 jaar.
De buurt waar ik woonde met ex en mijn zoons kom ik zelf niet vandaan, zij wel. Vandaar dat ik terug ben gegaan naar waar ik ben geboren en opgegroeid en is zij daar blijven wonen. Met de omgangsregeling en daarbij horende ouderschapsplan/afspraken kon ik daar prima meeleven.
Dat wordt nu lastiger, als straks andere zoon ook gaat sporten oid wordt het nog ingewikkelder.
Ik lees vaker dat gescheiden ouders wel wat verder uit elkaar wonen en ben nieuwsgierig hoe dit dan is geregeld?

even kort door de bocht

als zij zonder overleg heeft bepaald dat de sport (en daarmee de dag) van je zoon is gewijzigd, zal zij het vervoer en alle andere praktische dingen moeten oplossen. Het is vergelijkbaar met 'wie verhuist, rijdt', oftewel: degene die dingen wijzigt, draait voor de gevolgen op.

Dus zij brengt nog steeds, maar dan na de wedstrijd.

ik denk...

dat als je ver uit elkaar woont, de ouder waar niet de hoofdverblijfplaats van het kind is, een steeds kleinere rol gaat spelen naarmate het kind ouder wordt. En dat je het dan ook op andere manieren in moet gaan vullen (bijvoorbeeld vaker bellen/skypen en een ander soort afspraken maken (waarbij je als ouder naar het kind gaat in plaats van andersom).
Je kind zal steeds meer zijn leven hebben in de omgeving waar hij/zij het vaakst is. School, sport, vrienden, baantje etc. Alles speelt zich daar af. Het vraagt van jou als verder weg wonende ouder dus steeds meer om toch goed contact te houden.

Wat in ieder geval niet werkt is keihard vast blijven houden aan een omgangsregeling. Ik neem aan dat de moeder niet die sport heeft 'bedacht' om jou te pesten, maar toch vooral omdat jullie kind dit graag wilde...

Laatst een discussie

Ik heb toevallig laatst een discussie gehad met een gescheiden vader die het gewoon niet doet, de sport op zaterdag. Hij heeft tegen de kinderen gezegd dat wie wil sporten bij moeder mag blijven. Moeder (ex) boos omdat nu haar vrije weekend naar de maan is, waarop hij dan (via jeugdzorg) roept dat ze dan geen kinderen had moeten krijgen. Ja, erg gezellig.
Het is lullig dat het zo gaat, maar ik zou de kinderen er niet de dupe van laten worden. Dan maar heen en weer rijden op je zaterdag. Mijn kind sport ook in de woonplaats van haar vader. Mijn zaterdag is dus ook aan gort als ze hier is (1,5 uur reistijd, 2 uur sporten). Dat hoort er ook een beetje bij als je kinderen hebt

lijkt me duidelijk

Zoon wil sporten en moeder wil dat hij op zaterdag sport en moeder brengt altijd op zaterdag: voortaan brengt moeder de kinderen dus op zaterdag na de sport naar de ex. Verder zou ik niet meegaan in andere ideeën hierover. Ze kan zoveel verzinnen en brengen na sport past prima in het systeem.

Keuzes

Wij wonen ook niet vlakbij de moeder van de zoon van mijn man. Hierdoor kan stiefzoon soms ook bepaalde dingen niet doen. Je moet soms keuzes maken en prioriteiten stellen. Onze volgorde wat prioriteiten betreft is: God, andere mensen,school/werk, andere zaken. Sport is leuk maar niet zo belangrijk als mensen.
Ik zou persoonlijk contact en tijd met de ouder belangrijker vinden dan het beoefenen van een sport op een bepaald tijdstip.
Ik zou als moeder dus aangeven aan mijn zoon dat het een hele leuke sport is maar dat zaterdag geen geschikte dag is want dan gaat hij al naar zijn vader en dat we dus een sport gaan zoeken op een andere dag.
Overigens heft onze zoon activiteiten hier op dagen dat hij naar zijn moeder gaat maar dat zijn dan activiteiten die hij kan afzeggen. Een teamsport kan je vaak niet zomaar afzeggen maar er zijn ook individuele sporten waarbij je een keer in de twee weken kan komen.
Trouwens een vriendje van mijn kinderen heeft gescheiden ouders en die zit op voetbal en hij doet gewoon maar 1x per twee weken mee aan de wedstrijd. Dat is in overleg met het team en dat gaat volgens mij ook heel goed.
Er zijn dus allerlei oplossingen te bedenken.
In ons geval zou die oplossing niet zijn de sport door drukken want daarvoor vinden wij tijd met de andere ouder te belangrijk en wij kunnen niet van haar verwachten dat ze zulke einden gaat rijden. Dat zou ze overigens ook niet doen.
Sowieso maak je zulke beslissingen in overleg met elkaar.

Klopt

Een béétje sportclub zet gewoon twee kinderen die om en om weg zijn op zaterdag in één team en rekent 75% contributie. Win-win!

compromis

Ik begrijp dat je ex hiervoor altijd de sport voor haar rekening heeft genomen? Je klinkt ook heel ontevreden, waarschijnlijk is het niet eens de keuze van je ex maar de keuze van je zoon om deze sport te gaan doen. Je ex voorzag vast wel de praktische problemen maar ja het gaat niet om jou maar om je zoon.

Kan je niet een compromis zoeken en dat je ex zoon naar de sport brengt op dagen dat hij thuis sport. Zij woont immers dichtbij. Jij haalt hem dan op en bent minder tijd kwijt. En kan als tegenprestatie ook eens wat voor haar doen. Je hoeft overigens echt niet alle teamgenoten rond te rijden hoor, andere ouders zullen heus begrijpen dat dat voor jou niet haalbaar is.

Verder is het lastig, maar inherent aan de keuze die jullie zelf hebben gemaakt om verder uit elkaar te gaan wonen. Want je andere kinderen zullen ook hun sporten gaan hebben en dan wordt het helemaal complex. Het is gewoon geen handige keuze geweest want je kinds leven speelt zich bij zijn moeder af.

serwe

Je stiefzoon is zo te lezen vast nog geen puber. Wat ga je doen als er een baantje in het weekend komt? Of feesten/activiteiten met klasgenoten? Wat als je kind heel goed wordt in een sport en er toch meer wedstrijden komen waar hij bij moet zijn?
Mag dat ook allemaal niet enkel en alleen omdat het kind net op dat moment perse contact met de andere ouder moet hebben? Heeft een kind zelf ook nog een stem, mag het zeggen wat hij belangrijk(er) vindt?
Ik denk, als je heel star vasthoudt aan zo'n regeling, dat je vroeg of laat het contact juist verliest.

Jippox

Hij is al wat ouder en zit al op de middelbare school. Hij heeft alleen flexibile activiteiten in het weekend waarbij het niet zo erg is als hij niet gaat en niet elke week daar hoeft te zijn. Als er iets heel bijzonders is op school (feest) dan wisselt hij wel eens van weekend.
Het is niet ideaal. Dat vind ik zelf ook niet. Natuurlijk is het enorm vervelend dat hij soms bepaalde dingen niet kan doen omdat zijn ouders niet samen zijn en zelfs niet bij elkaar in de buurt wonen.
Maar ik weet ook geen alternatief. De weekenden zijn de enige momenten dat hij realistisch gezien naar de andere ouder toe kan gaan. Ze wonen te ver van elkaar af dat het doordeweeks gewoon niet kan wat tijd betreft. Hij moet bij een van beiden wonen. Dus dan hou je de weekenden over.
Als die weekenden ook al afvallen wat dan?
Het hoeft van mij niet perse op dat moment maar het is natuurlijk wel belangrijk dat hij contact heeft met beide ouders dus er moet een tijdstip gevonden worden.
Weekenden en vakanties zijn de enige mogelijkheden. De tijd doordeweeks is niet te verdelen. Skype of zo is geen volwaardig alternatief vinden wij althans.

andere manier

Natuurlijk kun je best door de week afspreken met oudere kinderen. Het kind komt dan alleen niet naar de ouder, maar de ouder naar het kind. Samen even wat eten of naar de film of wat dan ook. Lijkt me een prima alternatief bij pubers.

Jippox

Daarvoor is de afstand best groot. Het kan op zich wel een keer maar het is voor een middag/avond op en neer wel ver. Dat is niet iets wat je elke week zal doen.
Daarnaast zou ik persoonlijk het jammer vinden als contact elke keer zo formeel moest verlopen waarbij je echt samen wat gaat doen. Dat is voor een keer natuurlijk heel leuk maar het is als familie ook belangrijk (vind ik althans) om gewoon samen tijd door te brengen zonder daarbij perse wat te doen. Die weekenden geven de mogelijkheid tot wat dieper en ongedwongen contact en spontane gesprekken en momenten. Je ziet zo wat meer van elkaar. Dat zou ik althans vinden & ik denk dat de moeder het ook zo ziet.

Vervolg

Anna G, Ik klink heel ontevreden? Ik weet niet precies waar je dat vandaan haalt maar zoals je hebt kunnen lezen is dit zonder enige overleg besloten. Daar ben ik dan ook niet tevreden over. Daarbij komt dat de verstandhouding niet goed is met alle ellende wat daarbij komt.

Dat ik verder weg ben gaan wonen was pure noodzaak voor mijn eigen gezondheid. Zoals ik al schreef ik ben terug gegaan naar waar ik ben opgegroeid en dichterbij mijn werk. Meer dan om het weekend, feestdagen, halve vakanties en verjaardagen zal er qua omgang niet inzitten ivm mijn werk.

Ik heb een voorstel gedaan om het zo te doen; inderdaad dat zij ze na de wedstrijd bij mij brengt ook al is dat dan een uur, anderhalf uur later. Maar wel met wederzijds goedkeuren ivm misschien een andere verplichting die dag, of logistiek gezien, of betreffende de andere kinderen.
Bij uitwedstrijd heb ik geen idee, misschien dat dat gewoon niet kan als hij het weekend bij mij is, maar het ligt er ook aan waar dat precies gespeeld wordt.

fani

"Dat ik verder weg ben gaan wonen was pure noodzaak voor mijn eigen gezondheid. Zoals ik al schreef ik ben terug gegaan naar waar ik ben opgegroeid en dichterbij mijn werk. Meer dan om het weekend, feestdagen, halve vakanties en verjaardagen zal er qua omgang niet inzitten ivm mijn werk"

Jouw keuzes, dus jij moet het oplossen.Als je net zo naar je ex redeneert kan ik me voorstellen dat er niet gewoon met je valt te praten.
Waarom denk je dat het onaangekondigd is, in jouw optiek?
Kan het zijn dat je diverse clues gemist hebt, denk je dat ze het misschien al eerder heeft gezegd maar dat je dacht dat ze het niet meende?

gr Angela

Leeftijd

Wat is de leeftijd van het kind?

Als kinderen eind basisschool zitten, kan je ook kijken of je misschien iets kan doen met een treinverbinding. Ene ouder zet kind op de trein en ander haalt het op. Als ze jong zijn een directe verbinding, als ze wat ouder zijn kunnen ze zelf op een gegeven moment overstappen.

Met mobiele telefoon is dit voor sommige kinderen zeker een optie. Ook heel goed voor het kind om zelfstandiger te worden.

serwe

Dat hoeft natuurlijk ook niet elke week. het kan een aanvulling zijn als de weekendregeling niet altijd meer nagekomen kan worden doordat een kind meer een eigen leven krijgt. Dat naast wat vaker bellen en skypen.
Het kan voor een kind juist ook heel fijn zijn om 1 op 1 met de ouder te zijn (in plaats van altijd maar met de stieffamilie erbij) en te voelen dat de ouder de moeite neemt om naar het kind toe te komen en samen wat te ondernemen.
Ik denk dat je bij pubers steeds meer los moet laten wat je zelf wilt en belangrijk vindt, en open moet staan voor wat het kind zelf wil en belangrijk vindt.

Juist als je verder weg bent gaan wonen en je kind alleen maar in weekenden en vakanties ziet, zul je er extra moeite voor moeten doen om nog echt een 'ouder' te blijven. Je kunt altijd redenen verzinnen waarom verder weg wonen nodig was, maar voor het kind is het nooit een voordeel natuurlijk.

Jippox

Af en toe zou natuurlijk inderdaad wel kunnen. Maar als een kind een baantje heeft op zaterdag of elke zaterdag moet sporten want spelt in een hoger team met meer wedstrijden zoals in jouw voorbeelden dan gaat het toch om bijna elk weekend?
Dan zou een weekend bezoek alleen sporadisch door kunnen gaan (toevallig geen wedstrijd dit weekend, toevallig een dag vrij) ipv andersom. Het weekend gaat altijd door behalve als er een keer iets heel bijzonders is (feest op school of zo)
Ik heb het idee (maar misschien heb ik het verkeerd) dat als je het zo los gaat laten dat het al vlug ipv 1 weekend per twee weken, 1 weekend per 4 of 6 weken gaat worden want maak je immers eenmaal die keuze voor sport/werken op zaterdag dan zit je er ook min of meer aan vast en moet je ook meestal gaan.
Als je de routine eenmaal los hebt gelaten dan wordt het ook steeds makkelijker om een keer af te zeggen. Bepaalde rituelen en tradities en bezigheden bij de andere ouder worden dan ook minder belangrijk.
Misschien valt het reuze mee hoor. Ik heb daar geen ervaring mee, maar ik vind het op dit moment toch handiger om zo regulier mogelijk contact te stimuleren.

gezondheid?

'Dat ik verder weg ben gaan wonen was pure noodzaak voor mijn eigen gezondheid.'

je bedoelt dat je nu in de Alpen woont vanwege de schone lucht of zo? Anders klinkt het erg als een gelegenheidsargument.

zo gaat het ook

Ook met kinderen die 'gewoon' met twee ouders in 1 huis wonen. Die zie je ook steeds minder, omdat ze werken, met vrienden afspreken, sporten en naar school gaan. Die komen op een gegeven moment ook vooral thuis om te eten en te slapen en als het zo uitkomt eens een keer gezellig wat samen te doen. Als ze al niet liever alleen op hun kamer zitten dan
Een volkomen normale ontwikkeling.
Als je als gescheiden ouder ver weg van je kind woont, mis je dus al die momentjes dat ze even thuis zijn. Je kunt dan wel zo lang mogelijk heel rigide vast blijven houden aan een omgangsregeling, maar ik denk dat als je dat te lang en te star blijft doen je goed contact juist om zeep helpt.
Maar goed, iedere ouder, ieder kind en iedere situatie is weer anders, en vraagt dus ook net weer een andere aanpak. Het is geen one size fits all. Zolang je de wensen en belangen van het kind voor die van jezelf blijft plaatsen komt het vast wel goed. Ik denk wel: ver weg verhuizen valt niet onder 'belang van het kind vooropstellen', dus dat zul je dan toch ergens moeten compenseren...

Das wel een beetje erg makkelijk

' Meer dan om het weekend, feestdagen, halve vakanties en verjaardagen zal er qua omgang niet inzitten ivm mijn werk.'
Maar goed dat je ex dat anders ziet, anders had dat kind ocherm nog naar een internaat gemoeten.
Je hebt je kind maar amper, ga je nu ook nog moeilijk doen over wat extra rijden? Mij kijkt het toch vooral van belang dat je tijd voor je kind vrijmaakt.

Tjee zeg, mijn oudste zit op een sport waarvoor we regelmatig 100 km of meer enkele reis moeten rijden. Wist ik ook niet voordat ie daaraan begon, maar hee het is zijn sport, het is mijn kind, dus dat doe je dan als ouder Voor Je Kind....

Fani

"Ik heb een voorstel gedaan om het zo te doen; inderdaad dat zij ze na de wedstrijd bij mij brengt ook al is dat dan een uur, anderhalf uur later. "

Huh, je ex moet jullie kind nu naar jullie brengen omdat jij verder weg bent gaan wonen en je kind wil zien? Leuk geregeld van je maar ik snap dat ze daartegen protesteert. Sowieso, 35 km enkele reis... waar hebben we het over? Ze wonen nog relatief dichtbij dus ik vind dat je zeurt.

Kinderen worden ouder en maken hun eigen keuzes. Nu is het de sport, straks iets anders. Wen er maar aan.

Jij, maar ook Serwe, lijken jullie eigen wensen/leven wel erg centraal te stellen,

Ja blegh ;-(

Kind als sluitpost in de beschikbare tijd. Ik zou me rot schamen.

Ehm

Volgens mij lees je mijn eerste post niet goed of volledig.
We zijn al 5 jaar gescheiden, en hebben al net zo lang deze omgangsregeling met bijbehorende afspraken zoals halen/brengen om en om.

Dus nee zij moet nu niet ineens brengen omdat ik nu verder ben gaan wonen dit was vanaf de scheiding al zo.

Ik ben het niet helemaal eens met het feit dat dit ook gebeurd als je nog samen bent en kind gaat op sport, dan woon je ook dichterbij en doe je het ook echt samen.
Het wordt mij nu min of meer opgelegd en daarbij de andere kinderen en mijn vrouw ook.
Natuurlijk hoort sport of hobbies verjaardag feestjes alles erbij maar het moet wel haalbaar zijn. Niet alleen voor mij persoonlijk maar voor iedereen in ons gezin en ook onze portemonnee.

Fani

Hoe oud is je kind?

gokje

Kind zat eerst op woensdagmiddag op judo, moeders bracht en haalde 'm. Had pa geen last van. Kind is nu 7 en wil op voetbal. O nee sorry, ex heeft dat besloten. Ai, dat valt lastig te combineren met de weekendplannen van pa.

Misschien moet je een vereniging zoeken die wedstrijden op woensdagmiddag organiseert?

Hoezo wordt het jullie allemaal opgelegd? Jouw vrouw en kinderen hoeven toch niet mee? Jouw eigen kinderen zullen ook hun eigen clubjes hebben of krijgen. Of mogen die wel op voetbal/hockey maar jouw zoon niet?

Anna G

Er zijn natuurlijk meer mensen bij betrokken. Als een kind besluit om een bepaalde hobby uit te oefenen dan zoek je naar mogelijkheden daar toe. Soms kan het niet. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Mijn eigen kinderen mogen ook niet zo maar overal op. Het moet we binnen het budget en de tijd passen. Ik kan niet de wensen van één kind centraal stellen. Het moet voor iedereen te doen zijn.
Dat is binnen één gezin al zo. Laat staan als je te maken hebt met gescheiden ouders. Wij vinden het belangrijk dat er regelmatig contact is met beide ouders. Dus we kiezen er voor om de weekenden bij de andere ouder prioriteit te geven. Ook omdat we denken dat het in belang is van zoon om dat te doen. Het gaat niet alleen om onze eigen wensen maar om de wensen en mogelijkheden van alle familie leden.
Soms kan hierdoor iets niet.Dat is vervelend natuurlijk voor iedereen maar soms is iets gewoon niet haalbaar.
Natuurlijk zou het makkelijker zijn voor zoon als we dichter bij elkaar in de buurt zouden wonen maar door de omstandigheden kan dat nu eenmaal niet.
Overigens wonen nog de moeder noch de vader van mijn stiefzoon meer in de woonplaats waar ze samen hebben gewoond dus wat dat betreft is er geen schuldige. Ze zijn allebei al meerdere malen verhuisd.

Samen doen

Samen met je kind naar sport, muziek, zwemmen, paardrijden, gaan kan juist voor gescheiden ouders een goede manier zijn om goed contact te houden met je kind en echt bij te dragen aan diens leven.

Maar vaak heeft het ook te maken met je eigen achtergrond. Werd het bij jou thuis belangrijk gevonden, vind je het zelf belangrijk, dat je kind meedoet aan die dingen, of vind je het wel best om in het hectische leven samen te cocoonen thuis. En wat vinden je kinderen daarvan?

Anna G

"Mijn eigen kinderen kunnen vast wel op clubjes, voetbal of hockey en mijn zoon niet?"

Ik vind je erg oordelen, terwijl je meer dan de helft van het hele verhaal niet kent en daarbij mij ook niet.

Mijn eigen kinderen? Daar hoort mijn zoon toch ook bij? Het heeft vooral met de financiën en logistieke redenen te maken dan dat ik iets niet wil.
Wij zijn een samengesteld gezin met 4 kinderen, daarvan zijn er 3 van mij en 1 van mijn vrouw. Natuurlijk hebben we er allemaal mee te maken als ik die zaterdagochtenden weg ben.
Met mijn ex heb ik 2 zoons.
Ze zijn 7 en 10 jaar.
Het gaat nu over mijn oudste zoon, hij heeft inderdaad al die tijd op judo gezeten en wil nu graag voetballen.
Ik wil daar heel ver in mee gaan, (ik vroeg ook naar ervaringen en oplossingen in mijn eerste post), vandaar mijn voorstel naar haar toe dat ze ze dan later brengt dan hoe het nu al 5 jaar gaat. Dat gaat wel van onze tijd samen af, de tijd die we al zo weinig hebben.
Ik zou heel graag mijn jongens vaker willen zien, spreken, informatie willen hebben maar dat houdt ex tegen, wat ik al zei ik heb zoveel strijd en gedoe gehad ik kan niet meer.
Ze haalt het onderste uit de kan wat alimentatie betreft en laat ze liever naar opa en oma en de oppas gaan dan naar mij, dit heb ik zwart op wit en heb het zovaak geprobeerd dat ik ze kan ophalen en dat ze bij mij kunnen zijn bij marge dagen oid.
Ik werk erg onregelmatig, heb geen vast rooster. Ik ben afhankelijk van collega's hun goodwill om nu vaak het eea voor elkaar te krijgen.

Net als met verjaardagsfeestjes van vriendjes als ik samen met hun moeder een afspraak omtrent halen en brengen kan maken en wij hadden die dag verder nog geen plannen dan moet dat natuurlijk gewoon doorgaan. Ook schakel ik mijn ouders wel eens in om ze op te halen en brengen.