Verandering sport zoon nu op zaterdag

Overleg

Ik begrijp dat je het overleg met je exvrouw ook niet te doen vind. Misschien kun je een 'tegenbod' doen en haar vragen om de kinderen vrijdagavond te brengen rond 20.00 uur en dat jij ze zondagavond rond dezelfde tijd terugbrengt? Ik heug me nog zo'n kind dat het vreselijk vond om bij school gedropt te worden met de spullen en dan de hele dag 'thuisloos' te zijn.
Dan hoeft er ook niet over de zaterdagochtend overlegt te worden.

Je hoeft niet elke zaterdag...

Het gaat om plm 2 zaterdagen per maand?! En op die dagen zou je ex haar hele zaterdagochtend kwijt zijn omdat het voor jou en je gezin niet fijn is? Wie gaat er door de week, waarschijnlijk vaak op moeilijke tijden, altijd met de kinderen naar clubjes en trainingen? Wie gaat er mee op die andere zaterdagen?
Allebei om de zaterdag lijkt mij heel fair. En die afstand is dan vervelend maar je zoon kan tenminste gewoon voetballen. En met nadruk op gewoon want geen enkel kind vindt het leuk om de helft van de wedstrijden te moeten missen.

Je schrijft omdat je verder weg woont en door je werk het er niet in zit om je kinderen meer te zien dan om het weekend, feestdagen, halve vakanties en verjaardagen. Vervolgens schrijf je dat je je kinderen graag meer wil zien. Dit vind ik niet logisch. Dan zal je toch je prioriteiten moeten verleggen. Ik zou liever verder naar mijn werk rijden dan naar mijn kinderen.

Sorry, ik reageer hier heel gepikeerd op omdat ik in dezelfde situatie als jouw ex zit (denk ik). Ik werk veel, en binnenkort 3 trainingen door de week en van 2 sporten wedstrijden op zaterdag in verschillende plaatsen, voor mezelf moeilijk haalbaar maar ik regel het omdat de kinderen het sporten en alles er om heen zo leuk vinden. Mijn ex-man heeft wel eens op zijn zaterdag op en neer gereden maar weet niet of hij dit wil blijven doen of op vaste basis.

Dank je Triva,

Ik vind sommige reacties ook erg hard overkomen. En bedenk daar dan bij dat diegene zelf een ex vrouw is met kinderen en heel veel zorgen hebben en dat de vader zich overal van terugtrekt?

Nogmaals, overleg is geen optie, dat geeft veel te veel onrust en onnodige discussies, energie noem maar op.
Ik geef inderdaad aan dat ik mijn jongens wel graag meer wil zien, maar tussen willen en kunnen zit ook een verschil.
Omdat ik zo onregelmatig werk ben ik door de weeks ook wel vrij, als de jongens dan een marge dag hebben oid en ik geef dat aan bij mijn ex, op een dag dat zij werkt, dan is er niks mogelijk wat haar betreft ze moeten dan naar haar ouders of naar de bso. Je wilt niet weten hoevaak ik die strijd ben aangegaan de eerste 4 jaar. Zelfs om een half uurtje later terug brengen wordt mogelijk gedaan of moet gecompenseerd worden. Alle vakanties, alle feestdagen, trouwdagen, vader en Moederdag noem maar op altijd moeilijk en gedoe.

Vrijdagavond bij ons komen is geen optie omdat zij dan met ze film gaat kijken en gezellige avond hebben omdat ze ze het hele weekend moet missen, en zondagavond is geen optie omdat zij altijd op maandag werkt vandaar dat ik ze dan naar school breng. Ik wil dat ook graag de kinderen naar school brengen. En ex is heel erg van de structuur regelmatig enz, dus zo een verandering zal er niet snel inzitten.

Je kunt wel zeggen het zijn maar 2 zaterdagen per maand, maar dat zijn wel de enige 2 zaterdagen dat ik ze überhaupt zie. Ik heb geen idee hoelaat ze dan voortaan komen.en als mijn ex haar zaterdagochtenden niet kwijt wil dan had zij hem niet moeten opgeven. Er wordt mij verder nooit iets gevraagd of ik iets voor de kinderen kan of wil doen, ik krijg geen informatie, weet niks, behalve als ik zelf bel. En soms via de mail als ik iets gevraagd heb, krijg ik een week later antwoord.

verhuizen

maar waarom ben je dan zo ver wegverhuisd en opnieuw samengaan wonen?
je hebt twee major beslissingen genomen die elke oplossing in de weg lijken te staan.
Heb je al eens bedacht om terug te verhuizen? Voor jou gaat het om drie kinderen, voor je huidige vrouw om 1 bijvoorbeeld.
Scheelt al weer in praktische oplossingen.
gr Angela

Angela

Zijn nieuwe vrouw heeft co-ouderschap en ze hebben samen een kind. Als je nu in het midden gaat wonen moet het kind van zijn nieuwe vrouw van haar school af en woont veel verder bij haar vader vandaan. Ik geloof ook niet dat de afstand een probleem is in deze omdat het tot voor kort prima geregeld was (moeder bracht zaterdagochtend en vader bracht maandagochtend). Waarom moet je gaan verhuizen omdat een kind gaat sporten op zaterdag? Een verhuizing zet het leven op zijn kop voor minstens drie volwassenen en twee kinderen en dan hebben we het er niet eens over of je wel kunt verhuizen (huis verkopen of huis kunnen huren daar).

Dat ben ik niet Fani

Een alleenstaande moeder.

En ik vind ook wel dat Triva een punt heeft.

Maar ik zie ook een kind dat hier knel komt te zitten. Dikke kans dat je oudste zoon zelf heel graag op voetbal wil, zo zijn jongens van 10. En ik zie jou daar eigenlijk helemaal aan voorbij gaan.

Enne Triva, handbal kan ook op zaterdag of zaterdag/zondag.

het is symptomatisch

het gaat erom dat als topic-poster deze houding aanhoudt, het van kwaad naar erger gaat. En als het al vier jaar moeilijk is waarom post hij nu opeens pas en zoekt naar oplossingen?
Hij had toch veel eerder kunnen verhuizen of helemaal niet?
Wat ik dus maar wil zeggen: AVA.
gr Angela

Ik snap het ergens wel...

Je verhuizing terug naar waar je vandaan komt snap ik, dat het voor je werk is vind ik geen reden om te verhuizen. Je krijgt dan toch reiskosten oid. Maar ik begrijp uit je verhaal dat je verhuisde om gezondheidsredenen, wat in mijn ogen betekent dat je je niet prettig voelde in je oude woonplaats ?

Is het een idee, mbt het halen en brengen nu, dat jij de kinderen op gaat halen van de voetbal ? Ipv dat je ex de jongens naar jou brengt ? Zo zie je wat van zijn sport en krijgt je zoon de nodige aandacht van jou die je anders, als je thuis blijft wachten tot je ex ze brengt, niet krijgt. Alleen vraag ik me af hoe het dan met je zoon van 7 moet. Hij gaat niet naar de voetbal toch ? Ik denk idd dat dit de beste manier is, dat je ex ze bijvoorbeeld allebei bij de voetbal afzet, en jij ze daar treft, ondertussen kijkt bij je zoon van 10 of iets met je zoon van 7 gaat ondernemen en ze daarna weer mee terug naar huis neemt. Je zou dan evt je andere kinderen mee kunnen nemen en er een leuk dagje uit van maken. Op de maandag lever je ze weer af bij school, het enige wat er zou veranderen is dat je een keer extra moet rijden op de zaterdag. Dat jij ze dus ophaalt van de voetbal ipv dat je ex ze nog moet brengen. Hoe je het ook draait of keert, en welke (logische) redenen je aanvoert, JIJ bent degene die verhuist is...

Ik wens je veel sterkte in ieder geval...

Triva

Omdat dit nog maar het begin is. Kind is pas 10. De komende jaren gaan er steeds meer dingen bij komen in de weekenden waardoor de afgesproken omgang in het gedrang komt. Kun je als wegverhuisde ouder keihard vast blijven houden aan je 'rechten', maar ondertussen ben jij dan wel degene die het kind allerlei dingen die het zelf graag wil ontzegt. Dat kost je echt je relatie met je kind.

Heb je ook nog een beetje rottige ex die niet te beroerd is om dat even in te wrijven: "ja natuurlijk mag je op voetballen, maar ja papa wil het niet", en je staat al helemaal 10-0 achter…

Omdat

Mijn huidige vrouw co ouderschap heeft met haar ex.
En ik met de omgangsregeling zoals die al 5 jaar is prima kan leven met 70 km heen en terug. Dat is 1x in de 2 weken op maandagochtend naar school brengen.
Natuurlijk toen ik daar woonde reed ook naar mijn werk, maar nu ook alweer 5 jaar, Kan ik op de fiets. Ik kom oorspronkelijk hiervandaan waar ik nu weer woon en mijn vrouw ook. Als de jongste kinderen naar de middelbare school gaan ( of later) willen we eigenlijk pas weer gaan verhuizen, de kinderen hebben genoeg meegemaakt.
Maar er wordt nu ineens verwacht dat ik vaker heen en weer ga rijden en het zijn mijn enige vrije zaterdagen dat ik vrij ben van het werk maar ook dat we met ons 6en vrij zijn. Niet dat we altijd alles met ons 6en gaan doen maar nu kunnen we sowieso in de ochtend helemaal niks meer doen, ik ook niet met mijn jongste zoon of noem het maar op.
Natuurlijk gun ik het mijn zoon en ook alle andere kinderen, hun sport, feestjes enz. Maar het moet wel haalbaar zijn, als je maar 4 dagen in de maand hebt met je zoons dan wil je niet continu in de auto zitten of langs het voetbalveld staan. Maar ik wil ook niet zeggen dat het niet kan of mag, het zal per keer bekeken moeten worden denk ik.

fani

het is hopeloos, je verwacht iets wat je al vijf jaar niet krijgt.
en waar je zelf de kiem voor hebt gezaaid.
gr Angela

echt fani

Nog een paar jaar en die jongens willen helemaal niet 4 dagen in de maand verplicht samen met papa en zijn nieuwe gezin zijn, want die hebben hun eigen leven, in hun woonplaats.

Ginny

Handbal alleen op zaterdag kan alleen als je bij een christelijke club zit. Dat zijn maar weinig clubs. Clubs die hun jeugd op zaterdag laten spelen omdat ze groot zijn spelen tegen tegenstanders op zondag (sorry maar ik plan de wedstrijden in bij handbal).

maar Fani

Een omgangsregeling die al 5 jaar staat gaat voorbij aan de ontwikkeling van het kind, die is in 5 jaar echt wel heel erg veranderd.

Wij zijn nu al aan onze 4e versie van de omgangsregeling toe, gewoon omdat kind ouder wordt, er in het leven van de ouders dingen veranderen, het moet steeds aangepast worden aan de nieuwe situatie.

Dit is een nieuwe situatie. En hoe harder jij je aan deze regeling gaat vast houden hoe sneller je kind helemaal nauwelijks contact meer met je heeft. Over 6 jaar leg je hem jouw wil niet meer op, dan leiden ze hun Eigen leven. Het is nu zaak die band zo stevig te maken dat je straks ook een echte rol in het leven van je kinderen blijft spelen, al is het maar op afstand.

Mijn ex, woont ook op 40 km afstand van mij maar ziet nu al bij onze dochter van 10 dat er dingen komen in zijn weekend als: op kamp met de sportclub, feestjes, wedstrijden etc. Dat betekend dat de uurtjes op donderdag na school en vrijdagochtend in de auto heel erg belangrijk zijn voor hun band.
Hoewel mijn ex een kantoorbaan heeft heeft hij wel weer heel veel dienstreizen die steeds de omgang door elkaar schudden. Maar hij belt en apt zeer regelmatig gewoon tussendoor. Ik was het niet eens met een eigen mobiel voor dochter maar nu snap ik het wel en heeft ze'm gewoon thuis als extra communicatie met haar vader, stiefmoeder en zusjes. Nu is de relatie tussen mijn ex en mij wel iets anders als ik het lees maar de organisatie blijft hetzelfde.

Jippox

Maar hij verbiedt zijn kind toch niet om te voetballen? Ik zie ook het probleem niet zo eigenlijk. Wat ik wil vreemd vind is het voorstel van iemand hierboven om die van 7 ook maar bij de voetbal te parkeren en zijn dochter van 2 en het kind van je nieuwe vrouw mee te nemen naar de voetbal van 1 kind. Kom op... mijn jongste zou het een straf vinden om te wachten bij de wedstrijd van zijn oudere broer en dan heb ik het nog niet eens over die andere twee kinderen. De zaterdag van TS gaat behoorlijk op de schop en wordt nog erger als de wedstrijden later op de dag zijn. Terug verhuizen is geen oplossing, dat scheelt alleen 30 min reistijd voor het kind.

angela

'het is hopeloos, je verwacht iets wat je al vijf jaar niet krijgt.
en waar je zelf de kiem voor hebt gezaaid.'

Hopeloos (woord genoteerd, blijkbaar mag ik dat gebruiken... ..): wat is er hopeloos en wat krijgt hij al vijf jaar niet? Ik lees alleen maar dat het vijf jaar lang goed is gegaan?

Hu dat snap ik niet Triva

'Clubs die hun jeugd op zaterdag laten spelen omdat ze groot zijn spelen tegen tegenstanders op zondag (sorry maar ik plan de wedstrijden in bij handbal).'

Wat zeg je nou?

Dat als wij een wedstrijd op zaterdag hebben, dat dat dan tegen een club is die weigert om op zondag te spelen?
Zelfs als dat zo is, wat ik me hier in deze regio overigens helemaal niet kan voorstellen, dan maakt dat nog niet uit. Tot de A was de verdeling zaterdag/zondag namelijk echt wel 50-50.

Ginny

Hier echt niet. Mijn kind heeft bij een zondagclub gebalt en alleen tegen christelijke clubs en tegen grote clubs speelde hij op zaterdag. Ze hebben hier echt een hekel aan zaterdagse wedstrijden, de ouders houden daar ook helemaal geen rekening mee.

Stel dat dit kind op handbal had gewild: hoe dan? Om en om op zaterdag/zondag gooit echt alles in de war. Wij hebben dus ook spelers die maar om de week spelen. Daar moet je rekening mee houden met de teams maar we zijn al blij met jongens die willen spelen.

Triva

Wat ik bedoel omschrijft Noet uit haar eigen ervaring in haar posting #46 vele malen beter. En Jippox zegt het ook, met andere woorden.

Als hij niet inziet dat de wereld van de kinderen verandert en daar niet op inspeelt, is het een verloren wedstrijd (no pun intended).

HEt gaat niet vijf jaar al goed, vijf jaar lang wil moeder niet ingaan op zijn voorstellen voor variatie of verandering.
En nu opeens is de voetbal op zaterdag de druppel.
Maar dan vraag ik me af waarom zijn ogen niet eerder open gingen, hij heeft telkens vastgehouden aan de beslissing om weg te gaan, terwijl hij vanaf het begin daardoor dus zijn twee kinderen erg weinig heeft kunnen zien.

Ik snap dat als hij in de buurt was gebleven en zij 'kwaad' had gewild, dat het misschien niet direct supergoed zou zijn gegaan maar dan had zij minder excuses gehad om zelfstandig alles te beslissen.

Dat bedoel ik met: hopeloos (want het gaat al jaren niet met beider instemming, dit soort beslissingen dus waarom zou het nu beter gaan) en hij heeft zelf gezaaid (door weg te gaan).

gr Angela

Fani

Waar gaat het nou om? De afstand is als ik het goed begrijp 35 km enkele reis. Dat is toch prima te doen? Het gaat om 2 zaterdagen per maand waarvan jij een paar uurtjes met je zoon kan besteden. Iets wat hij heel leuk vindt. Een mooi vader zoon moment waar het nieuwe gezin even niet bij is. Dat zal hij ook waarderen.

Wil je hem dat ontnemen omdat de wedstrijden zo vroeg zijn? Daar klaag je ook al over. Overigens spelen ze hier op die leeftijd ook wel om 12 uur, dus houd daar rekening mee.

Zoon 2 kan mee naar de voetbal, waar vaak een speeltuin en andere kinderen zijn, of blijft bij mama.

Wil je je zoon zijn eigen activiteiten voor altijd gaan onthouden? Want dit speelt natuurlijk niet alleen bij voetbal.

Houd er rekening mee dat je het tot nu toe makkelijk hebt gehad, want heb jij de zwemlessen gedaan? Wie brengt zoon straks doordeweeks naar de training? Ik vind dat je je eigen leven erg centraal stelt en weinig initiatief toont om je zoons wens te laten vervullen. Zo meteen gaat hij de weekenden bij papa haten.

Oh zo bedoel je dat.

Ja nu snap ik het.

Het was me al opgevallen dat tegenwoordig alle wedstrijden op zondag zijn. Als ik jou goed begrijp blijft dat ook zo.

Ja en ik sta daar anders in denk ik. Die kinderen hebben al veel meegemaakt dus als iets als sport nou ook al moelijk moet gaan, vind ik dat erg sneu. Ik ben meer van het me toch in bochten wringen om het mogelijk te maken voor je kind. Zoals de ex van Noet erin staat, zo zou het toch eigenlijk moeten zijn. Want wat is je doel van de omgang? Het is toch geen verplicht nummer, maar een kans om een band met je kind op te bouwen en te onderhouden. Zo'n kind snapt heus wel waarom die voetbal geblokkeerd wordt. Of die handbal. Of de danswedstrijden. Het enige wat het daaraan overhoudt is het gevoel dat het weer iets moet inleveren tov kinderen met ouders die nog wel samen in 1 huis wonen. Met als mogelijk bijkomend gevolg dat de weekenden bij vader er op de lange termijn niet leuker op worden.

Ik heb vast makkelijk praten met mijn twee-ouder gezin, maar volgens mij is het toch wel zo dat TO bepaalde keuzes gemaakt heeft (verhuizen, nieuw gezin starten) die best ingrijpend zijn voor zijn oudste kinderen. En dat ie die keuzes nu ook nog gebruikt om zijn kinderen bepaalde zaken te ontzeggen. Dat vind ik op zijn zachts gezegd niet handig.

In bochten wringen.

Ja Ginny dat herken ik. Zoon ging afgelopen jaar op voetbal en moest ineens 2 keer per week trainen, op tijden dat wij nog niet uit het werk zijn. Maar zoon moet naar voetbal en wij wringen ons in allerlei bochten om dat voor hem mogelijk te maken. Zo sta ik er ook in. Mijn probleem is niet zijn probleem. Alhoewel ik ook denk: kan de vereniging dat niet anders plannen?

Al zou ik gescheiden zijn, zou ik er hoe dan ook voor zorgen dat zoon naar zijn voetbalwedstrijd kan.

Als ik zou vinden dat ik te weinig tijd met mijn kind heb, zou ik een dag minder werken. Of werk anders inplannen.

Kind gaat voor alles, zeker een kind met gescheiden ouders.

verschil

Ik denk dat het grote verschil tussen mijn situatie en die van Fani is dat wij beiden water bij de wijn doen, elkaar wat gunnen en bereid zijn daar moeite voor te doen.

En daar heb je twee personen voor nodig, en bij nieuwe partners nog meer.

Zo heeft mijn ex vaak 1 of beide zusjes mee naar de competitie wedstrijd, of dochter moet gewoon mee naar de hockey, zwemles etc van haar zussen. Jammer maar helaas zo gaat dat in een gezin met 3 kinderen.

Niet eens

een kind gaat niet voor alles, alleen bij gescheiden ouders zul je wat meer moeite moeten doen. Maar soms kunnen dingen gewoon niet dat is in een gewoon gezin ook zo.

Dochter zou graag op turnen willen, maar in onze regio is dat alleen op donderdag dan zou ze die dag niet naar haar vader kunnen en ben ik mijn vrije avond kwijt. Die wil ik niet structureel opgeven. En vader wil zijn kostbare uurtjes in de auto niet kwijt. Dus zit kind niet op turnen, maar op badminton. (Ik wil namelijk ook niet in de regen naar een hockey wedstrijd kijken )

Oh dat scheelt vast Noet

Ik geloof echt dat de ex van TO niet vrijuit gaat, maar basis blijft dan toch wel wat je hoofddoel is: Je ex blokkeren of de band met je kind stimuleren.

Ik heb niet het idee dat TO vooral op het laatste uit is.

Zo gaat het bij ons

Wij zitten ook met sporten in het weekend en nieuw samengestelde gezinnen aan beide kanten. Dochter (10) rijdt paard op zondagochtend. Dat wil ze zelf dolgraag. Vader ziet het niet zo zitten, wil liever uitslapen op zondag. Hij slaat dus wel eens een keer over. Dan gaat hij maar eens per maand naar de manege. Dat vindt hij wel te doen. Is zoiets een oplossing voor jullie?

Mannendingetje?

Dat het werk altijd voor gaat. Ik heug me nog een oude cartoon uit een damesblad waar moeder vraagt of vader een keer de kinderen: naar zwemmen kan brengen, mee kan naar de tandarts, de poes ophalen bij de dierenarts.
Maar vader wil niet want moet werken en anders borrelen met collega's, of zoiets. En als moeder dan zegt dat hij dan maar eens een half uurtje eerder thuis moet komen zegt vader: dat is niet collegiaal.
Alsof dat afwijzende gedrag naar zijn vrouw toe wel collegiaal is.

Gewoon gezin

In een gewoon gezin kan ook niet altijd elke hobby. Mijn eigen kinderen mogen bepaalde activiteiten ook niet omdat het echt niet in te passen is of om een andere logistieke reden niet kan. Dat is dan jammer maar er zijn zoveel andere activiteiten waar ze uit kunnen kiezen. Je kan niet verlangen dat een heel gezin zich aanpast aan een van de andere kinderen.

Je kijkt of er een logistieke oplossing is en als dat niet kan dan kan het niet. Bij voetbal waar ze veel kinderen hebben kan je het vast wel regelen dat hij maar 1 x in de twee weken speelt.

Het lijkt me logisch dat je probeert de weinige tijd die je samen met je kinderen hebt te beschermen. Als er nu 1 kind bij betrokken was dan was het een stuk makkelijker en kon je inderdaad je helemaal aanpassen. Er zijn echter ook nog 3 andere kinderen bij betrokken in dit geval.

Genieten

Wij genieten om de week als toeschouwer van de verrichtingen van onze kinderen. De enen week vroeg uit de veren voor sport A terwijl manlief kan uitslapen en een paar uur later met ons tweede kind naar sport B gaat. De week daarop, maar hij vroeg uit de veren en ga ik naar sport B.

TS kan ook voorstellen zijn zoon te begeleiden en na afloop zijn anderen kinderen op te halen. Het voordeel is dat de moeder niet hoeft te haasten; alleen de sportieveling moet klaar staan. Haar dag begint minder gestresst.
Na afloop haalt TS de anderen op. De vraag is ook of de andere kinderen wel mee willen? Stem het af zodat iedereen happy is. Een wedstrijd met je zoon is echt wel een momentje quality-time.