Verandering sport zoon nu op zaterdag

Verhuizen

En verhuizen is niet altijd mogelijk. Dat is ook een enorm geregel.
Mijn man en de moeder van zijn zoon wonen ongeveer 1,5 uur rijden van elkaar. Nu wonen ze geen van beiden meer in hun eerste woonplaats dus dat wat betreft zijn ze beiden schuldig. Verhuizen doen we echter niet. De jongens zijn hier goed gesetteld, zitten op scholen waar ze het fijn vinden. De pleegzoon van mijn man doet een vrij specifieke opleiding die je in deze samenstelling maar op weinig plaatsen hebt. Mijn zoon heeft hier zijn artsen en ziekenhuis en dat kan wel ergens anders maar is een gedoe. Mijn jongere kinderen hebben een hele fijne basisschool. Mijn man en ik hebben ons werk hier. Daarnaast wonen de zussen van mijn man hier en daarmee ook nichtje en neefjes.
En de moeder van de zoon van mijn man heeft weer hele andere redenen om niet te willen verhuizen en die redenen snap ik ook heel goed.

Werk

Ik werk onregelmatig dat betekend niet automatisch dat het werk altijd voor gaat. Daarbij komt dat ik graag meer tijd met mijn jongens wil door brengen, na school, voor school, vrije dagen maar dat mag niet van hun moeder.

Ik werk vroege diensten, late diensten en nachtdiensten (overdag slaap ik dan) ik heb geen vast rooster dus ik kon niet anders en mijn ex wilde ook niet anders toen we uit elkaar gingen akkoord gaan met een omgangsregeling van een weekend in de 14 dagen, feestdagen, verjaardagen en halve vakanties. Mijn huidige vrouw werkt ook part time en is dus ook niet altijd beschikbaar en heeft ook haar eigen dingen, met of zonder haar/onze dochter(s)
Ik vraag daarom weleens een wat flexibiliteit van mijn ex omtrent vakantie planning of bepaalde dagen, zij werkt 2 dagen per week en geen weekenden, feestdagen enz.
Na 5 jaar strijd/ellende hierin waarin je zelf kapot gaat, en je nieuwe gezin erbij, sta je wel met je rug tegen de muur en moet je een keuze maken waar consequenties aan vast zitten, en nee daar ben je ook niet blij mee maar je kunt niet anders meer.

We hebben er toen beide niet echt over nagedacht hoe en wat met sport op zaterdag, daar was destijds geen sprake van en je gaat ervanuit dat je in overlegt blijft en elkaar op de hoogte houdt.

Geen overleg

Er is geen overleg mogelijk dan kun je ook het beste vasthouden aan vaste tijden. Dat betekent in dit geval dat de zoon inderdaad wedstrijden kan spelen als het bij moeder is of moeder brengt zoon eerst naar de wedstrijd en dan later pas naar vader. Als elke beslissing gedoe meebrengt houdt je je vast aan de afspraken die er al zijn.

Triva

Ik zag dat je aan mijn "oplossing" refereerde eerder, omdat ik aangaf of het een idee was om de jongste bij de oudste te brengen op de voetbal.

Ik bedoelde dus dat de vader zijn twee zoons treft bij de voetbal, dan zijn jongste meeneemt tot de voetbal afgelopen is. Ik bedoelde dat hij dan wat quality time met zijn jongste kon hebben in de tijd dat de oudste voetbalde. Hij zou naar bos kunnen gaan, of speeltuin of wat dan ook. Als dan de voetbal afgelopen was kon hij de zoon van 10 ophalen en meenemen.

Als hij in de knel zou komen met zijn andere kinderen thuis, zóú hij ze wellicht mee kúnnen nemen om tijdens de voetbal iets leuks met ze te gaan doen. zo vang je toch twee vliegen in één klap ? Hij heeft zijn jongste zoon eens ff 'alleen' (of met het andere kindje erbij), ondertussen kan de oudste voetballen en heeft de moeder van de kinderen haar vrije zaterdagmorgen. Het enige wat hij aan opoffering moet brengen is zelf rijden om de kinderen op te halen.

Zo gunt hij zijn zoon de voetbal, zijn ex haar vrije zaterdagmorgen, en ziet hij ze nog langer ook dan voorheen. Het enige is dat hij extra moet rijden.
Wie weet vind de zoon de voetbal toch niks, en is heel het drama voor niks geweest.

Het is idd wel zuur dat overleg geen optie is.

Vlinder

Je weet dat er heel vaak wedstrijdjes zijn om 9 uur? En dan is het een uur later weer afgelopen. Wat voor leuks wil jij doen om 9 uur 's ochtends op een zaterdag? Daarbij: anderen hebben het juist over de qualitytijd voor oudste en dat papa naar de wedstrijd moet komen kijken en dat jongste zich dan maar moet vermaken op de voetbal. Mijn ervaring is vooral dat het voor andere kinderen vaak geen pleziertje is om maar meegesleept te worden en dan vergeet je de uitwedstrijden nog met rijdiensten. Hoe moet je een rijdienst verzorgen als je nog 1, 2 of zelfs 3 andere kinderen bij je hebt? Eerst oudste zoon ophalen bij moeder thuis, dan de verre uitwedstrijd rijden en dan weer terug om jongste op te halen en dan pas naar huis? Ja, natuurlijk, het kan maar echt een fijne oplossing is het niet. Dat doe je natuurlijk als vader maar wat met je andere drie kinderen?

Andere kinderen

Triva en Vlinder, de andere kinderen kunnen toch meegaan of thuisblijven bij de partner van TS? Zo gaat dat in andere gezinnen toch ook? Bij ons ging meestal 1 partner mee naar de sport en de andere ging met het andere kind de weekendboodschappen doen, toen vader en ik nog samen waren. Was het heel mooi weer, dan gingen we met het hele gezin mee naar de sport. Best gezellig!

Ik denk dat TS bedoelt dat hij niet een hele zaterdag "weg" kan als 1 zoon op zaterdag voetbalt. Ik snap dat dat lastig is. Maar dan nog, ook in "hele" gezinnen komt het voor dat je bijv. op familiebezoek aan de andere kant van het land gaat. Dan sla je de voetbal een keertje over. Echt geen ramp.

Niki

Logistiek lijkt me dat wel heel lastig. Dan moet vader dus de kinderen ophalen, vervolgens zoon 1 thuis afzetten, daarna terugrijden, zoon 2 wedstrijd bij laten wonen en dan weer naar huis. Die wedstrijden beginnen vaak al om 08:00-9:00 dus dan mag TS wel om 06:00 al op de stoep staan bij zijn ex om de jongens af te halen. Of hij moet zoon 2 meeslepen naar het voetbal van zoon 1. Is voor zoon 2 misschien niet leuk. Zeker niet als het uitwedstrijden zijn en ze dan ook nog eerst ergens anders heen moeten.

Voetbal overslaan kan wel maar in een teamsport kan je het niet maken om onaangekondigd niet op komen dagen. Je kan natuurlijk afspreken dat je structureel maar 1 wedstrijden per 2 weken komt maar dan kunnen ze er rekening mee houden. Maar regelmatig afzeggen vind ik niet zo netjes. Dan kan je beter geen teamsport doen.

Overigens

Vind ik het inderdaad best een lastige kwestie. Hier wilde zoon op een gegeven moment ook een zaterdag activiteit gaan beoefenen. Dat kon dus hierdoor niet. Dan zouden de weekenden gehalveerd worden want nu gaat hij vrijdagavond altijd al en anders zou hij dus pas zaterdag aan het eind van de middag heen kunnen gaan. Dat zou dus een hele dag samen minder want zondagavond moet hij al weer terug. Dat is gewoon zonde. Bovendien is het voor een dag op en neer best wel ver (1,5 uur) dus dan weet ik zeker dat het wel heel makkelijk word om weekenden over te slaan.Het is ook zo belangrijk om tijd te hebben met beide ouders maar die afstand blijft inderdaad lastig. Het is natuurlijk allemaal niet zo handig maar ik weet zo ook geen andere oplossingen.

Dank jullie wel

Voor het meedenken!

Het zou allemaal kunnen mits moeders hiermee akkoord gaat maar je moet niet vergeten dat "mijn tijd" met de jongens pas om 10:00 uur ingaat die ochtend( haar woorden he)
Dus ik mag ze niet eerder halen, en ook niet zoon 1 wel en zoon 2 later. Moet altijd samen.
Zij gaat ook echt niet genieten van haar vrije zaterdagochtend, ze is er bij van begin tot eind. Dat moet ze verder natuurlijk zelf weten maar ook daarvoor hoef ik daar dus niet perce naar toe te gaan.

Ik wacht nog op reactie wbt mijn voorstel van haar. Heb geen idee wat ze gaat zeggen of misschien met een heel ander voorstel komt.

Ach nee dat valt toch wel mee

het is maar net hoe je het insteekt.

Os het misschien een optie om dit om en om te doen? Dus ene weekend brengt moeder kinderen na de voetbal en andere weeknend haalt vader kind 1 op om naar de voetbal te gaan, gaat lekker enthousiast langs de lijn staan en haalt na afloop zoon 2 thuis op en rijdt met beide naar zijn eigen huis.
Dat is 1 weekend in de 4 weken. Dat zou toch wel te overzien moeten zijn?

En inderdaad als het zo uitkomt een keer overslaan kan best. En verder stopt dat wedstrijdseizoen altijd al,ergens in mei, en kent voetbal een uitgebreide winter- en zomerstop. Dus dan hebben we het al met al over 7-8 zaterdagen op jaarbasis.

En daarvoor hoeft hij echt niet om 6 uur al op de stoep te staan. Kom nou toch...

Voorwaarde

"Ik heb een voorstel gedaan om het zo te doen; inderdaad dat zij ze na de wedstrijd bij mij brengt ook al is dat dan een uur, anderhalf uur later. Maar wel met wederzijds goedkeuren ivm misschien een andere verplichting die dag, of logistiek gezien, of betreffende de andere kinderen."

Als dit je voorwaarde is heb je er zelf al weer een bom onder gelegd. Je zoon kan alleen gaan voetballen (met moeder) als je vooraf hoort welke tijd hij dan op zaterdag komt en bovendien dat jij daar dan mee akkoord bent.

Als overleggen een issue is lijkt me dat geen oplossing en geen constructief voorstel.

Waarschijnlijk zijn jullie beiden wel kampioen drempels opwerpen.

Geen overleg

In dat geval kun je je beter gewoon aan de haal- en brengtijden en -afspraken houden en niet toelaten dat er iets in jou tijd gepland wordt. Jammer maar helaas.

Ik denk nog mee

Fani,

Je schrijft: "....Maar ik wil ook niet zeggen dat het niet kan of mag, het zal per keer bekeken moeten worden denk ik..." Ik zou je ook aanraden vaste afspraken te maken juist omdat overleg zo moeilijk is. Dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is en dat geeft rust, veel rust.

Tevens schrijf je in #63 dat je wel eens wat flexibiliteit vraagt van je ex omtrent vakantieplanning of bepaalde dagen. En dat vragen zou ik, als ik jou was, ook beperken en het gewoon regelen volgens het plan en dan heb je gelukkig de hulp van je vrouw. Mijn ervaring met onregelmatig werken is dat je ook veel zelf kan plannen of ruilen maar dat zegt niets over jouw werk. Het aantal dagen dat je ex werkt is eigenlijk niet relevant.

Natuurlijk er zijn uitzonderingen zoals familiegelegenheden, ziekzijn etc, dan kan je, als ex-partners, een beroep op elkaar doen. En dan is het zo nodig om een beetje met elkaar door een deur te kunnen.

Overigens was mijn vorige post misschien wat hard maar ik wil je juist aangeven hoe het van "de andere kant" kan voelen en je andere inzichten geven. Voor jouw ex is de vroege voetbalzaterdag er ook bijgekomen en wellicht is ze daar ook niet zo blij mee.

En wat algemener: hoe moeten de kinderen trainen/sporten als je de brusje(s) niet alleen thuis kan laten? Die moeten dus mee, niet zo leuk en onhandig ivm zitplaatsen in de auto maar om ze om 08.00 uur bij de buren o.i.d. te brengen op zaterdag gaat toch ook niet? Kan ook gezellig zijn.

Triva

Ik weet hoe laat voetballen kan beginnen, en wedstrijden uit vaak nog vroeger. Iemand zal in dat gezin een opoffering moeten brengen, dit lost zich niet vanzelf op. En wie weet vind de jongste het wél leuk om mee te gaan met vader. Dat weet je toch niet ? Het is maar een voorstel, even meedenken, en vader kan invullen of dat gaat werken ja of nee. Wij staan niet in zijn schoenen/situatie, we denken alleen mee. Ik zou zo'n oplossing wél overwegen, ik weet alleen niet of het haalbaar is. Dat kan alleen de vader in dit geval uitmaken.

Pffffff

Ik heb niet echt advies voor je. Uit je posting maak ik op dat je er eigenlijk geen trek in hebt, dat sporten op zaterdag. En als ik reacties lees, en jouw reactie daar weer op, heb je ook geen trek in adviezen die niet in je straatje passen.
Ik kan je wel vertellen hoe wij dat doen. Mijn ex woont zo'n 80 km verderop, maar hij is er hoor, als een van onze 4 kinderen in het weekeinde moet tennissen/voetballen/hockeyen/zwemmen. Niet altijd (ik ook niet), maar we proberen het zo te regelen dat er bij bijna iedere wedstrijd een van ons tweeën is als rijder/coach/toeschouwer/scheidrechter. Sporten is voor onze kinderen hun lust en hun leven. Voor ons ook trouwens. En ook voor kind van zijn vriendin en de twee van mijn vriend.
Logistiek is het een puzzel, maar het wordt wel makkelijker als ze ouder zijn. De oudste drie gaan inmiddels ook regelmatig per trein naar hun vader.
En vergeet niet dat je kinderen ook steeds meer feestjes in het weekeinde zullen hebben, en een baantje niet te vergeten. Soms rijdt mijn ex 's nachts hier naar toe om dochterlief van een feestje op te halen. En dan zondag ochtend weer omat er 2 een baantje hebben. Niet vaak, maar het komt voor. Tja. Het zij zo. Wen er maar aan. Niet echt een advies waar je op zit te wachten vrees ik

Strakke tijdsplanning

Nu werkt die strakke tijdsplanning ook niet bij aan een soepele overdracht in het weekend, arme kinderen.
Ze hoeven niet eens naar voetbal, korfbal, handbal of hockey. Ze zijn zelf al een speelbal. Triest.

Misschien het overwegen waard de kinderen rond 16:30 op te halen ipv 10:00. Minder stress voor je kinderen.
Misschien wilt je ex in plaats daarvan akkoord gaan in een weekje extra vakantie bij jou, tijdens de schoolperiode naast de drie weken in de zomervakantie.
Lijkt mij een goede deal.

Toch een voorgevoel dat hier sprake is van oud zeer.

Lottemarie

Ik vraag om ervaringen, tips, oplossingen.
Dank je wel voor het delen van die van jou.
Ik sta open voor alle reacties, anders zou ik het niet op een forum als deze hebben geplaatst.
Mijn reacties zijn vooral voor een klein beetje uitleg waarom sommige dingen/oplossingen onmogelijk zijn.
Wat is mijn straatje dan vraag ik mij af?

Flanagan, het is een optie dat mijn zoons zaterdsgoverdag hun ding kunnen doen in eigen woonplaats. Maar ik denk ook dat ex daar niet mee akkoord gaat.

Gisteravond samen met mijn vrouw alle reacties rustig doorgelezen en op ons in laten werken. Het is verdomde lastig, iedereen heeft een punt en als je goed kon overleggen, samen werken als ouders of hij was alleen als kind was het zoveel makkelijker.

Fani

Wat wil jouw ex dan precies rond de weekenden als zij volledig haar zin krijgt want dat is mij niet echt duidelijk? Dus wanneer wat met welk kind waar en waarom?

Teamsport

Niet alles gelezen. Maar bij een teamsport hoort nu eenmaal een wedstrijd op zaterdag. Ik denk dat je zoon dat zelf wilde. Bij mijn zoon gingen al zijn vriendjes na het behalen van het zwemdiploma op de voetbal bij de nabijgelegen voetbalvereniging. Dat wilde hij dus ook en na 11 jaar zit hij daar nog steeds samen met zijn vrienden. Met sommigen zit hij nog steeds in de klas en anderen zijn inmiddels uitgestroomd naar een mbo of hbo-opleiding, maar daar zien ze elkaar nog steeds. Veel van die jongens coachen daarnaast nog een E-team of fluiten de jongere jeugd. Die voetbalvereniging is belangrijk voor ze. Ik vind het altijd zo jammer als kinderen vanwege het feit dat hun ouders gescheiden zijn bepaalde sporten niet mogen kiezen. Het is toch niet hun keus dat die ouders zover uit elkaar zijn gaan wonen? Waarom moeten zij de dupe daarvan worden? Dan doe je als ouder maar een stapje erbij. Voor je het weet zijn ze weer groot en heb je alle tijd voor jezelf. En dat het lastig combineren is met een tweede leg dat kan best zijn, maar dan had je dat moeten bedenken voor je aan die 2e leg begon, blijkbaar is dat dan teveel voor je.

Begrip

Ik begrijp goed dat door de sport op zaterdag jullie (wankele?) evenwicht is verstoord. Ik begrijp ook goed dat je het lastig vindt om met een onwillige ex om te gaan. Maar houdt wel voor ogen (en dat heb ik geprobeerd duidelijk te maken) dat er waarschijnlijk meer van dit soort zaken zulln komen die, al dan niet in overleg, de dagelijkse gang van zaken zullen omgooien.

Ik kijk ook met enige weemoed terug op de tijd dat ex en ik een gezin vormden, met 4 kinderen die op zaterdag en zondag druk bezig waren met sport, verjaardagsfeestjes, lekker buiten spelen, afspreken met vriendjes, een half team dat kwam lunchen, met vriendjes aan een werkstuk werken. Alles kon en het was gezellig druk.
Doordat het 'kerngezin' nu is gesplitst en er elk weekeinde wel 1, 2, 3 of 4 kinderen naar hun vader zijn, is alles anders. En ik zie bij onze buren hoe het had kunnen zijn. En dat vind ik soms best moeilijk.
Maar. No use crying over spilt milk. We gaan gewoon verder en proberen er het beste van te maken.

Het is voor mij lastig om in te schatten hoe je je ex kan meekrijgen. Wat mij (als de onwillige ex die ik in het begin was, moet ik eerlijk toegeven) goed heeft geholpen is dat mijn ex tamelijk welwillend meeging in mijn ideeen en plannen. Dan ben je namelijk ook makkelijker bereid om mee te gaan in de wensen (en grillen?) van de ander. En bepaal van te voren wat je wil bereiken, kijk ook waar jouw 'wisselgeld' zit. En wordt niet boos of verongelijkt en haal er geen dingen bij die er niets mee hebben te maken (zoals alimentatiegedoe uit het verleden). Bovenal: hou het belang van je kinderen in de gaten. Dat is het allerbelangrijkste en dan doe je maar een keer een stap op zij.
En dan rij je maar een keer extra. En dan regel je een keer oppas om 8u s ochtends (heb ik ook wel eens gedaan).

Afspraken

Het is er naar dat jullie kinderen de dupe worden van het eenzijdig wijzigen van afspraken door moeder.

Ik denk dat je het enige juiste hebt gedaan door aan te bieden dat zij de jongens dan later brengt.

Het is een spagaat waar je als ouder ingezet wordt door je ex-partner, waar de kinderen altijd de dupe van worden en waar je niets aan kunt doen.

Een omgangsregeling is altijd aan veranderingen onderhevig. Tenminste zo zie ik het. Als ik naar mijn eigen situatie kijk dan hebben mijn ex en ik ondanks dat onze communicatie ronduit slecht is op dat gebied wel dezelfde instelling. Ik ben heel eerlijk, ik gun het mijn ex niet. Ik gun het wel mijn kind. Ik gun haar tijd met haar vader, lekker sporten en veel lol met haar vriendinnen.

Ik hoop voor jou dat jouw ex het uiteindelijk ook jullie kinderen gunt om gewoon lekker van jou te houden. Dat ze het de kinderen gunt om met jou tijd door te brengen.

Voor nu, probeer je ergernis niet te laten blijken. Het zou namelijk best kunnen dat ze daar bewust of onbewust van geniet. Reageer respectvol naar haar, hoe moeilijk ze ook doet. Je kunt heel respectvol je grens aangeven.

Mijn strijd met mijn ex was voorheen behoorlijk pittig. Nu na 4 jaar komt er eindelijk een beetje rust. Hij begint nu eindelijk te beseffen dat ik niet reageer op dreigementen, eisen en scheldpartijen.

Ik weet natuurlijk niet hoe slecht jullie communicatie is, maar je zult moeten beseffen dat jij haar niet kunt veranderen. Je kunt alleen veranderen hoe jij ermee om gaat.
Natuurlijk is het niet leuk als de schaarse tijd die je hebt met je kinderen nog minder wordt. Jouw taak is om de band met je kinderen te onderhouden. Dat betekent ook loslaten. Los kunnen laten is onvoorwaardelijke liefde. Los laten is niet hetzelfde als laten vallen. Het is je kinderen de ruimte geven om een eigen leven op te bouwen. Nu is het een lastige tijd. Je oudste wil graag op voetbal, maar is daarvoor nog afhankelijk van zijn moeder. Nog een paar jaar en die afhankelijkheid is al weer een stuk kleiner.
Ga wat meer bellen, of misschien wel whatsappen. Zo kun je elke dag laten weten dat je aan ze denkt, dat je van ze houdt.

Ik hoop dat je ex akkoord gaat met het later brengen.

Paddington

Dank je wel, het komt goed binnen wat je schrijft. Ik ben een paar jaar bezig geweest om mijn ex te proberen veranderen om begrip te krijgen maar ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat ik alleen maar mijzelf daarmee heb en de kinderen, nieuwe relatie, maar mijn ex toch niet veranderd. Nu al 5 jaar in deze situatie moet je je er bij neerleggen en er zelf anders mee omgaan.
Er is geen respect en de rol van vader wordt mij al helemaal niet gegund. Ik mis mijn kinderen heel erg maar neem bewust nu ook wat meer afstand omdat het mij te veel pijn doet om contact te proberen te krijgen, ze hebben natuurlijk nu nog geen mobiel zelf. En denken er (logisch) ook niet echt aan om zelf contact met mij of hun half zusje op te nemen, alhoewel mijn oudste zoon al wel af en toe eens belt.
Door er anders mee om te gaan zitten er soms wel consequenties aan vast dat ze of niet komen, of kort komen, of iets niet kunnen gaan doen wat ze wel graag willen.
Ik heb nog steeds geen reactie van ex gehad met mijn voorstel, zoals ik al zei daar gaat soms een week overheen.
Maar mijn vader wist net wel te vertellen dat mijn zoon zaterdag een uitwedstrijd heeft en of ik dat wel wist. Waarschijnlijk zijn opa en oma uitgenodigd om te komen kijken? Terwijl we er nog steeds niet uit zijn en ze eigenlijk as zaterdag om 10 uur bij mij gebracht moeten worden.

In hoeverre kun je een omgangsregeling van 1 weekend per 14 dagen dan steeds veranderen( naar mate ze ouders worden)? De tijden bedoelen jullie dan? Of ook dagen?

onderhandelen

Jij wilt graag meer tijd met je kinderen en je ex wil graag voetballen mogelijk maken voor de oudste.

Dan zou ik er een ruil van proberen te maken. De weekeinden voortaan laten beginnen op vrijdag bijvoorbeeld. (en dan neem jij de moeite om voor die wedstrijd op zaterdag heen en weer te rijden).

Of weekeinden laten beginnen na de voetbalwedstrijd, maar dan hiervoor in ruil extra vrije dagen die ze bij jou doorbrengen etc.

zelf

kinderen worden ouder en gaan steeds meer zelf hun agenda beheren, dus ja, andere dagen, andere vormen.

Dat ze bv op een doorde weekse dag komen omdat ze de ochtend erna tijd genoeg hebben om op tijd op school te komen. Appen, skypen etc.

Baantjes gaan ook tijd innemen, zowel van jou maar ook van je ex, het wordt steeds meer hun eigen tijd.

Fani

Officieel hebben wij ook een 12-2 regeling, op papier wel te verstaan. In de praktijk zou ik het echt niet weten.
Wat ik wel weet is dat mijn ex kwaliteit van het doorbrengen met met de kinderen belangrijker vindt dan kwantiteit. Mijn oudste (17) is het afgelopen half jaar denk ik 3 keer een zaterdagavond en zondag bij zijn vader geweest. maar ze hebben daaromheen heel veel andere dingen gedaan. Geen van tweeën hebben ze het gevoel iets tekort te komen. Een vrijdagavond samen eten en naar de film kan. Een voetbalwedstrijd van Ajax op zondag ook. Naar een concert. Lekker een middagje zeilen. Open dagen naar universiteiten en hogescholen.
De jongere drie zijn er iets vaker, maar ook daar zie ik dat hun eigen leven steeds minder past in het strakke 12-2 schema en maar al te vaak gaat een weekeinde bij paps niet door vanwege een veel te leuk feestje. Of ex haalt kind (en een paar vriendinnen) 's nachts op.
Ik val in herhaling vrees ik. Bijt je niet vast in het 12-2 schema. Dat gaat toch schuiven, en nu maak je eerste stappen daar van mee.

Maar goed, blijft een feit dat je een niet-meewerkende ex hebt. Lastig lastig. Zij zal toch ook wel het beste voor haar kinderen willen?
Wat ik eerder zag langskomen (weekeinde op vrijdag laten beginnen, zodat jij dan het 'heen en weer' ritje doet) lijkt mij een hele goede suggestie trouwens. Zou ik als moeder ook toejuichen.
Zij heeft zoon op voetbal gedaan. Dat het niet in overleg is gegaan doet er volgens mij niet zoveel toe. Zoon zal het zelf ook graag willen. Had je het dan willen verbieden? Wel handig zou zijn geweest als ze er een goed (en wellicht onderhandelbaar) plan bij had geleverd. Had zij ook weer wat krediet mee op kunnen bouwen. Nu sta je voor een voldongen feit en kan je je eigen ideeen en wensen niet kwijt.
Je kan zelf misschien ook het voetbalschema op de website van de club zien? Wanneer uit en wanneer thuis? Kan je daar misschien al wat rekening mee houden. Ga, ook als het je weekeinde niet is, met de andere kinderen een keer kijken. Weer een leuk uitje.

Lottemarie

Wat jij beschrijft klinkt fijn en leuk, ongedwongen, eigenlijk precies zoals het moet zijn. Maar daarvoor heb je wel twee ouders nodig die elkaar het ouderschap gunnen, en elkaar verder loslaten, geen oordelen hebben over de inzet van de ander.
Ik krijg uit de bijdragen van Fani sterk de indruk dat het daar bij de moeder aan ontbreekt. En dan houdt het op...

Anderen:
Het moet ook niet zo zijn dat het feit dat je ooit een kind kreeg met iemand, voor die ander een reden/mogelijkheid mag zijn om jouw leven ook jaren later nog te bepalen en in te vullen. Ik krijg echt niet de indruk dat Fani geen vader wil zijn, of zijn kinderen het sporten niet gunt. Wat hij aangeeft is dat er geen overleg is, veranderingen zonder vooraankondiging in zijn mailbox ploppen, en er geen rekening wordt gehouden met zijn mogelijkheden en beperkingen.

Het is vreselijk lastig om daartussendoor te moeten laveren als vader en als (nieuw) gezin van vader.

Ik kan mij daarbij ook prima voorstellen dat je als vader ook graag je kinderen onderdeel wil laten zijn en voelen van je nieuwe gezin, dus niet (alleen!) quality time met het kind alleen, maar vooral ook samen dingen doen.

Fani, advies van een tweede partner

Ik zou je toch een ding willen adviseren: je kent je ex inmiddels. Ik zou als ik jou was toch minder vast willen blijven houden aan zaken als: "Terwijl we er nog steeds niet uit zijn en ze eigenlijk as zaterdag om 10 uur bij mij gebracht moeten worden."

Jullie zijn er namelijk wel 'uit', want je ex heeft de veranderingen al aan je medegedeeld. Ga daar nou van uit. Het schema is veranderd. Want ik vermoed dat jouw ex het bij de kinderen zal aankondigen als 'papa wil niet dat je gaat voetballen'. En zo wil je dat niet...

Accepteer dat er gevoetbald wordt, het kind zit nu op voetbal. Inderdaad kun je op de website kijken voor de wedstrijden en waar die zijn.

Als je dat nou eenmaal geaccepteerd hebt, geeft dat veel rust denk ik. Wellicht kun je dan later eens met je ex overleggen. Weet je, er is een groot verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Je hebt het over je ouders. Misschien willen die wel eens rijden naar een voetbalwedstrijd en hun kleinzonen later bij jullie langsbrengen, zodat je maar 1x in de maand hoeft te rijden? Dan los je het zelf op, in plaats van het bij je ex neer te leggen en weer frictie te veroorzaken.

Wat de meeste mensen hier jou proberen duidelijk te maken is dat het vechten, het moeizame overleg, niet alleen door jouw ex wordt veroorzaakt (die zonder overleg afspraken verandert) maar ook door jouw reacties op haar beslissingen. Probeer je niet teveel te ergeren, zucht een keer en pak het op. Als jij minder op jouw strepen gaat staan, zal hoogstwaarschijnlijk de ergernis bij jouw ex ook afnemen. En anders maar niet, maar komt het in ieder geval ten goede van je kinderen.

En maak je geen zorgen, het is inderdaad zo dat kinderen naarmate ze ouder worden steeds meer een eigen leven krijgen met eigen afspraken en zo. Maar vaak ook blijken afspraken dan ineens wel te kunnen veranderen. Ik ken echt gevallen genoeg van kinderen die uiteindelijk juist bij de andere ouder gingen wonen, of later in de stad van de andere ouder gingen studeren en dan juist de band met de andere ouder gingen aanhalen. Het is wellicht wat meer langetermijn dan je nu voor ogen hebt, maar toch!

Om die reden ook zou ik echt willen benadrukken: bouw de band niet af! Want je kinderen zullen dat voelen, en dat is nou net wat je niet wilt. Wat je voor jezelf wel kunt en moet doen: heb minder verwachtingen. Wees blij met wat er is, en blijf niet teveel focussen op wat er niet is. Dan zul je merken dat het je veel energie scheelt.

Ik ben zelf ook een tweede partner, en mijn lief had ook een ouder kind bij een ex met wie overleg erg moeilijk was. Ik weet hoe moeilijk het voor een tweede partner kan zijn, ook als je een nieuw gezin begint (wij hebben samen 4 kinderen gekregen). Maar het is echt, echt de moeite waard om geduld te oefenen, en met het nieuwe gezin niet te veeleisend te zijn. Mijn bonusdochter is nu 27 (haar vader en ik gingen samenwonen toen zij drie was), en niet alleen is onze band goed, en de band tussen haar en de gezamenlijke kinderen van mij en mijn partner, maar ook kennen wij haar broertje bij haar moeder, spreken wel wel eens samen af, kan ik gewoon bij haar moeder langskomen (bijvoorbeeld bij verjaardagen) terwijl ik dat vroeger niet had kunnen bedenken. Want echt, je komt elkaar tegen, niet alleen bij verjaardagen, maar ook bij examens bijvoorbeeld of om andere redenen. Vroeger zijn wij soms vreselijk getreiterd door haar moeder (of erger), maar het is ons gelukt ons er niet in vast te bijten. En het is dus goedgekomen.

Weet je, je uiteindelijke belang zijn de kinderen, want ook de kinderen van je ex zijn jouw kinderen, zien jou als vader. Een afwezige vader is in de hoofden van kinderen vaak zo enorm belangrijk. En niet te vergeten: het zijn de broers van je dochtertje. Ik merk aan onze kinderen nu (onze oudste is 19, jongste 12) hoe belangrijk en hecht ook de band met hun oudste zus is, en ook hoe belangrijk ik voor haar ben. Dat is pure winst, en dat is waar we het toen, jaren geleden, allemaal voor deden...!

Mirreke

Bedankt voor je persoonlijke toelichting, het is een andere insteek voor mij en geeft stof tot nadenken.

Fleixbel

Veel valt en staat bij hoe flexibel beide ouders en wat er logistiek mogelijk is. Het lijkt mij heel fijn om in dezelfde woonplaats te wonen zodat er meer ongedwongen contact is over en weer. Bij ons is het gewoon best wel ver en daarom eigenlijk niet te doen voor een uurtje of twee.
Mijn man en zijn ex gaan redelijk met elkaar om. Het is niet dat wij de moeder niet meer tijd gunnen met haar kind of zo. Maar die afstand is wel gewoon een feit. Het is 1,5 uur rijden. Dat maken we niet korter.
Daarnaast speelt flexibiliteit ook een rol. De moeder zou wat vaker deze kant op kunnen komen. Maar ze heeft geen rijbewijs dus ze is afhankelijk van OV. Daarnaast is ze gewoon van zichzelf niet erg flexibel. Ze is niet iemand die spontaan hier heen zal komen of iets zal regelen. De omgangsregeling houdt ze wel aan vast en daar tussendoor is er uiteraard contact per skype en dergelijke.
Daarom ben ik ook minder flexibel als het aankomt op de omgangsregeling. Ik denk namelijk echt dat als we het loslaten ze elkaar veel minder gaan zien en dat vind ik ook niet goed.
Maar het is hier absoluut niet zo dat we elkaar tegenwerken. Ik zou elkaar vaker tussendoor zien zeker aanmoedigen.
Ik hoop dus dat jullie daar wel een modus in vinden.