Verdeling kosten bij co-ouderschap
Hallo,
Ik ben nieuw hier en hoop op dit forum mijn probleem te kunnen bespreken, zodat ik een manier vind om dat probleem op te lossen (of er iig op een fatsoenlijke manier uit te komen).
Vorig jaar zijn mijn ex-partner en ik uit elkaar gegaan. We waren niet getrouwd en hadden een samenlevingscontract. Voor onze twee dochters (10 en 14) hebben we nu co-ouderschap en is er een bedrag, wat ik haar betaal voor kinderalimenatie, afgesproken. Na een hele vervelende (vecht)scheiding, zijn we nu weer 'on speaking terms' en kunnen we zelfs weer bij elkaar komen eten. Heel bijzonder, niemand had dat ooit verwacht en we zijn er zelf ook trots op. Zo met elkaar omgaan, is ook wat we allebei graag willen. So far so good dus ...
Maar nu moeten we het ouderschapsplan opstellen ... over alles, behalve 1 ding, kunnen we overeenstemming krijgen. Het vaststellen van een verdeling voor de kosten van de meiden gaat mis ... en met deze kosten bedoel ik dan een bril, een beugel, een fiets, een laptop, ouderbijdrages, etc.
Zij wil een 70-30 regeling, waarbij zij 30% en ik 70% betaal. Ze heeft momenteel financiële problemen (eigen schuld) en geeft aan niet meer te kunnen betalen. Dit is haar voorstel en ze geeft aan dat ik het daar maar mee moet doen ... Op dat punt is ze verder niet voor rede vatbaar en ik ben bang dat door discussie, alle ellende van de scheiding weer terugkomt. Uiteraard ben ik het met deze verdeling niet eens. Ik wil een 50-50 verdeling ... ik betaal niet voor niets Euro 400,- per maand, zij krijgt daarnaast alle kinderbijslag en volgens mij krijgt ze ook nog een deel kindgebonden budget. De berekening is door onze 2 advocaten uitgevoerd en is gebaseerd op wederzijdse draagkracht bij een co-ouderschap. Ik verdien meer dan zij en dus betaal ik kinderalimentatie aan haar, zodat haar kosten voor de meiden ook gedekt kunnen worden. Dus een 50-50 verdeling is niet meer dan normaal. Zij denkt daar dus duidelijk anders over ... ze blijft roepen dat ik het meest verdien en dus ook meer moet betalen, maar dat doe ik al door die kinderalimentatie. Dan komt daar ook nog eens bij dat ze Borderline heeft en dat iedere discussie erg lastig is en blijft.
Voor mij voelt het als met mijn rug tegen de muur staan. Ook al zouden we een 70-30, 60-40 of 50-50 regeling kunnen afspreken, dan is het iedere keer toch maar weer afwachten of zij gaat betalen. En wat moet ik doen, als zij niet betaalt ... weer naar mijn advocaat ? Dat kost bakken met geld en verslechtert de gehele situatie. Maar instemmen met haar eisen wil ik eigenlijk ook niet. Ik wil me niet iedere keer weer aanpassen aan haar, ik wil niet iedere keer maar weer haar 'pleasen' om de sfeer goed te houden.
Wie van de andere forum leden herkent deze situatie en/of heeft goed advies en tips voor mij ? Alvast heel erg bedankt ...
Samen delen
Wat bedoel je eigenlijk met co ouderschap? Zijn de kinderen week op week af bij een andere ouder? Of heb je de om het weekendregeling?
Overigens denk ik dat in principe de alimentatie voldoende zou moeten zijn, ook voor onverwachtte kosten.
Maar als dat niet zo is, dan zou ik bijspringen voor mijn kinderen.
Het lijkt me overigens lastig om daar een afspraak over te maken en dan een percentage af te spreken.
Je exvrouw heeft geen geld maar alleen schulden, dat beloofd niet veel goeds over haar mogelijke bijdrage.
Geld dat er niet is, kan ook niet bijgedragen worden.
Dus zou ik het vaste alimentatiebedrag verminderen en afspreken alle kosten op dit gebied op mij te nemen. Mits dat redelijk is en jij gaat over de aanschaf, niet dat zij iets aanschaft en jij betaald.
Ook als de vaste alimentatie niet verminderd zou ik dat trouwens doen, want het gaat om je kinderen.
Geen kinderrekening
Bij gezeur over geld zou ik geen discussies meer aangaan over kosten samen betalen (van een aparte rekening?). Gewoon alimentatie laten berekenen op basis van de huidige regels en inkomens. Degene alimentatiegerechtigde (ic je ex) betaalt dan alle kosten, muv eten en drinken bij jou, van de alimentatie en bijkomende toeslagen.
Of je draait het om, schrijft de kinderen in bij jou, en ontvangt kinderbijslag en een heel klein beetje kinderalimentatie van je ex. Linksom of rechtsom moet jij het meeste betalen, daar ontkom je niet aan. Je winst zit in dat er geen discussie meer is.
Bijdragen
Hier is de situatie anders, kinderen wonen bij mij, en ik betaal de meeste kosten. Vader draagt bij door de kinderen in de kleding en het schoeisel te houden. Hij gaat regelmatig met ze winkelen.
Grote uitgaven zijn voor mijn rekening. Maar als ik inschat dat het er wel inzit, of ik geef het tijdig aan, dan vraag ik weleens een bijdrage voor grotere uitgaven zoals een studiereis voor school, dure schoolboeken of zo.
Het blijft altijd onzeker, tot het laatste moment, of dat gaat lukken, dus wat ik bijdraag moet dan al primair voldoende zijn.
lastig
Als ze echt schulden heeft... Van een kale kip kun je niet plukken, helaas. Ik draaide op het laatst ook zelf voor alles op. Je kunt iemand zonder geld niet dwingen.
Sterkte ermee!
Tja..
volgens mij is het zo, doordat jij KA betaald, zij daar alle kosten van behoort te betalen. Daar is de KA immers voor.
Pleasen
Het gaat natuurlijk niet om ' pleasen' ook al kun je dat zo ervaren en het voelt ook echt wel ' oneerlijk' maar het gaat erom dat je kinderen zorgeloos door het leven gaan en elke strijd om betaling of spullen levert spanning op voor je kinderen. En een kind kan echt niet wachten tot de ruzie over is voor het een hoognodige fiets kan krijgen of een hoognodige telefoon. Dat kan een hoop onzekerheid voorkomen door daar zelf de kortste route in te kiezen. Voor je kinderen.
Klopt AnneJ
Maar jij kent ook de frustratie als het altijd maar van 1 kant af komt. Er is in dit geval KA vastgesteld, moeder krijgt dat, daarmee zou het gezeik over geld juist opgelost moeten zijn.
Alimentatie
Kun je niet bedingen dat je een lager bedrag aan alimentatie betaald maar wel alle extra kosten op je neemt?
Omschrijf precies om welke het gaat. Bed, fiets, laptop, schoolgeld, boekengeld, sportclubs en hobbies, schoolreisjes, denk nog even verder.
Mits jij daar de bestelling doet en de betaling, niet dat moeder iets regelt en je hebt maar te betalen.
met altijd in het oog dat je kinderen echt niet kunnen wachten als zich eens iets voordoet.
Mijn ex wilde ook wel bijdragen maar kwam altijd te laat. Dan hadden we door verhuizing nieuwe fietsen nodig voor de kinderen, daarvoor konden ze naar school lopen, en dan kwam dat maar niet rond omdat ex maar bleef vergelijken waar fietsen goedkoper waren en wachten op aanbiedingen.
De dag voordat ze naar school gingen kocht ik dan maar nieuwe fietsen bij de fietsenmaker op de hoek.
Want je wil vooral je kinderen niet in de zorgen zetten.
Dank jullie wel ...
voor alle reacties tot nu toe ! Super ...
Natuurlijk staan mijn kinderen voorop en kan ik ze echt wel dat geven, wat ze nodig hebben. Dus dat komt goed, maar ... het moet inderdaad niet iedere keer van 1 kant komen. Plus, wat ik al aangaf, de KA is netjes door de advocaten en volgens alle wettelijke regeltjes berekent en die betaal ik gewoon. Mijn ex krijgt ook alle kinderbijslag (dat hebben we ook zo afgesproken), terwijl de meiden voor de helft van de tijd bij mij wonen en voor de andere helft bij haar.
Moeder doet iedere keer moeilijk, helaas moet ik zo vaak van de meiden horen:" ja dat koopt je vader maar" ... voor de meiden niet leuk en ik baal er ook van. Door deze berekening van de KA, zouden de kosten nu 50/50 verdeeld moeten worden.
Ik kan idd voorstellen om de KA te laten aanpassen en dan alle kosten (die we moeten specificeren dan) voor mijn rekening te nemen. Maar daar zal zij nooit mee akkoord gaan, want zij ziet de KA gewoon als haar inkomen !!
Ik moet dan sowieso weer een advocaat in de arm nemen en wrs zal een rechter dan uitspraak moeten doen ... en dan, wat heb ik dan bereikt ?
Een hoop gezeik en onze ouder-relatie weer naar de donder. Wie krijgt dan de schuld, ikke dus ... terwijl zij niet eens door heeft, hoe zij zich opstelt en wat dat veroorzaakt. Ik moet mijn stinkende best doen, om de kinderen hier niet in te betrekken, wat best lastig is. Zij zal dat niet doen en zal mij zeker bij die meiden zwart maken ... Dus dan moet ik weer uitleggen dat moeder niet betaald. Het is te triest voor woorden dit.
Ik kan dus de KA laten aanpassen of akkoord gaan met een 70/30 regeling. Mss dat sommige zeggen:"nou dat is beter dan nix" ... maar wat gaat er daarna gebeuren ? Koop ik een fiets van euro 300,- en vraag ik of ze euro 90,- wil betalen ... daar kan ik dan naar fluiten natuurlijk (kale kip he ?!)
Ze wil ook weten wanneer ik een salarisverhoging heb gehad ... want dan kan ik nog meer KA gaan betalen. Als ik dit verzwijg, wil ze een sanctieregeling in het ouderschapsplan opnemen ... Ze is niet goed wijs !
De behoefte van de kinderen is vastgesteld op basis van het gezamenlijke inkomen voor de scheiding. Nu telt het salaris alleen maar om de draagkracht vast te stellen. En die heb ik al maximaal ...
Ouderschapsplan
Als ik het goed begrepen heb moet je ouderschapsplan toch eerst akkoord zijn voor de echtscheiding doorgaat? Heb je nu soms een gezamenlijke advocaat?
Ik raad je aan om de knoop nu door te hakken.
Of je dient, met reden, een andere verdeling in die rekening houdt met het feit dat jij de extra omschreven kosten voor je rekening neemt. Informeer anders eerst even bij een eigen advocaat, of je laat het los en gaat er vanuit dat je een bijdrage vraagt waarvan onduidelijk blijft of je die ook krijgt.
Wat je nu niet goed regelt kan later een probleem worden.
Ik zou niet rekenen op een goede relatie en daar zaken vanaf laten hangen. Het weer kan altijd weer omslaan en dan heb je voor niets meegegeven.
Blijkbaar begrijpt je exvrouw niets van de regeling of wil het niet begrijpen en daar kun jij niets mee behalve steeds, kapotte grammofoonplaat, uitleggen hoe het zit zonder dat teveel naar jezelf toe te rekenen, gewoon feitelijk.
Er is ook niets mis met accepteren hoor. Iemand kan je inderdaad kapot procederen en daar gaat een hoop geld en energie heen. In plaats van die paar tientjes die ze nu mogelijk tekort gaat komen en niet aan jou geeft bij uitgaven.
Irritatie
En zet je irritatie daarover opzij. Je bent niet voor niets gescheiden. Dan had je nog veel grotere financiële problemen mee kunnen maken. Je doet het voor je dochters.
Voor
de vrede is het beter om het te accepteren. Tcoh is het niet zo dat je KA betaald en daarbij nog de kosten moet betalen. In de KA zitten ALLE kosten, behalve de dingen waarover apart afspraken zijn gemaakt. Niets nog 50-50 of een andere verdeling.
Een kindrekening zou hierbij een uitkomst kunnen bieden. Immers 35% van de behoefte is voor kost en inwoning bij een 50-50 regeling. De rest is voor de overige kosten.
Als je niet wil procederen, wat ik mij heel goed kan voorstellen, dan is er geen mogelijkheid.
Hopelijk komt er ooit een soort onafhankelijke commissie die je hier over kunt raadplegen en ook een bindend advies kan geven. Wellicht maakt het voor heel veel gescheiden echtparen de situatie een stuk makkelijker.
ja maar
Dit is hoe dan ook een uitzonderlijke situatie omdat ernstige problematiek meespeelt.
Dat vraagt toch om koorddansen.
Rust lijkt me belangrijker dan geld in deze.
Ik zou proberen een modus te vinden waarin je zoveel mogelijk afstand en rust kunt krijgen.
Ook al is het oneerlijk. Oneerlijk is het en blijft het.
Probeer het te zien als een voortvloeisel uit ziekte, probeer het los te zien van haar als mens.
Focus op genieten dat je dáár van verlost bent.
Voor de kinderen zal het nl al ingewikkeld genoeg zijn. Zij kunnen niet verlost en je ex kan ook niet verlost worden van haarzelf.
Rust kost geld, in deze en lijkt me heel wat waard.
partneralimentatie
Zoals ik het nu lees ziet je ex de kinderalimentatie als partneralimentatie en de 70-30% regeling als de kosten voor de kinderen vergoeding. Terwijl daar juist de kinderalimentatie voor is.
Ik heb alleen geen idee hoe je je ex duidelijk kan maken dat de kinderalimentatie niet haar inkomen is maar juist de vergoeding voor van alles voor de kinderen.
Biedt haar wat pa
En neem zelf de kosten voor de kinderen voor je rekening.
Met haar moet je niet gaan marchanderen. Dat gaat niet werken.
snap ik niet ...
"biedt haar wat PA" ... ? Partneralimentatie ? ... en kinderalimentatie ook nog ... en dan alle kosten voor de kinderen voor mijn rekening nemen.
Ik snap het vast niet ... maar dat het niet gaan werken, dat snap ik wel. Helaas ... maar dat is ook de reden dat ik hier raad zoek.
Ja partner alimentatie
En dan geen of weinig kinderalimentatie en betaal voor de rest alle kosten voor de kinderen zelf. Dan weet je zeker dat ze krijgen wat ze nodig hebben.
lijkt mij
inderdaad ook een hele mooie oplossing; alle kosten zelf betalen; geen kinderalimentatie en een bedrag aan partneralimentatie. Moet de boel omgegooid en herrekend maar wel heel heldere berekening.
Wat nu gebeurt lijkt me zeker niet terecht. Kinderalimentatie betalen en ook nog het grootste deel van de kosten erbij krijgen...
Niet zo eenvoudig ...
Een bedrag aan partneralimentatie ga ik niet betalen ... we waren niet getrouwd, hadden een samenlevingscontract en daarin hadden wij niets over partneralimentatie opgenomen. Op het moment dat ik daarmee start, kan zij daar in de toekomst allerlei rechten aan gaan ontleden ... het spijt me, maar dat zie ik echt niet zitten.
Alle kosten zelf betalen is een optie, maar dan wil ik inderdaad wel minder kinderalimentatie gaan betalen ... ik zal dit ook zeker gaan voorstellen, maar weet nu al dat ze dit niet gaat accepteren. Zij ziet die alimentatie immers als inkomen en klaagt nu al dat ze niet rondkomt. Ze zegt dat als ze ook nog eens de helft van de kosten voor de meiden moet moet gaan betalen (wat niet meer als logisch is, want ik betaal haar kinderalimentatie), ze haar huur niet meer kan betalen (kan ze prima, want ze heeft een goede baan) en ze ergens anders moet gaan wonen (slechtere buurt zegt ze) ... daar wordt ze niet vrolijk van en dat is weer niet goed voor de meiden ... etc, etc, etc.
Ze probeert mij gewoon een schuldgevoel aan te praten en zodanig te manipuleren, dat ik uiteindelijk en kinderalimentatie betaal en nog eens het grootste deel van de kosten.
Punt is dat ik alleen maar door middel van een advocaat zaken kan vastleggen ... en dan nog maar afwachten of ze deze afspraken naleeft. en wat doe je dan, als ze dat niet doet ?
Iedere verandering aan haar kant zal zij aangrijpen om het bedrag aan kinderalimentatie weer te laten aanpassen ... en zo blijf ik met die dure advocaat bezig, terwijl zij een gratis advocaat heeft. Ze was namelijk werkeloos destijds ... Misschien zie ik wel beren op de weg hoor, maar dit zijn wel de verhalen die je hoort en dat benauwt me.
Zij moet gewoon gaan inzien dat fatsoenlijke en eerlijke afspraken in het belang van onze kinderen zijn en zelf gaan leren omgaan met geld, zodat ze die financiële problemen niet meer heeft. Maar ja, dat zal wel een utopie zijn ... Ze is gefrustreerd uit onze relatie beëindiging gekomen, omdat ze het nu financieel niet meer zo goed heeft (deels ook eigen schuld).
In onze relatie heeft zij altijd de financiën gedaan. Na het uit elkaar gaan, heb ik ook ontdekt hoe ... en ik ben blij dat ik het nu zelf doe. Mij heeft ze altijd verweten dat ik niet met geld kan omgaan, maar intussen maakte ze er zelf een zooitje van. Zelf heb ik nu alles gelukkig op orde en dat voelt goed.
Helaas was GELD een heet hangijzer in onze relatie en dus zelfs nu nog, nadat we uit elkaar zijn gegaan. Ik wist al, dat dit zou gaan gebeuren ... maar dat zal wel bij heel veel stellen, die uit elkaar gaan, het geval zijn.
(Ik lees mijn verhaal nog eens na ... soms voelt het goed om je frustraties van je af te schrijven)
LBIO?
Misschien kan het LBIO nog een uitkomst bieden. Bij hen kun je een berekening laten maken voor 50,-. Daarbij beantwoorden ze ook vragen die bij de berekening naar boven komen. Wat je dus zou kunnen doen is met de moeder afspreken dat jullie een nieuwe berekening laten doen door het LBIO en deze beide accepteren. Zorg dat je dit op papier hebt, zodat je het kunt gebruiken bij een eventuele rechtszaak.
Dat probleem van geld tijdens je relatie en dus ook na je relatie herken ik. Mijn ex en ik hadden heel veel onenigheid over geld (hij gaf het harder uit dan het binnen kwam en ik gaf weinig tot niets uit voor mezelf waar hij zich aan ergerde). Nu hebben we dan ook nog steeds gezeik over geld.
Ozzie1972
" Een bedrag aan partneralimentatie ga ik niet betalen ... we waren niet getrouwd, hadden een samenlevingscontract en daarin hadden wij niets over partneralimentatie opgenomen"
Dat is formeel wel misschien een goede reden, maar vind ik materieel niet zo. Jullie waren partners, hebben samen kinderen en wellicht hadden jullie ook afspraken gemaakt over verdeling werk en zorg. Die afspraken vind ik meer van belang voor de vraag of je wel of geen PA wilt betalen.