verhuizen na scheiding

paar dingen

Wat vind je ex van deze plannen? Daar hangt natuurlijk heel veel van af. Hoe mooi het ook voor jou allemaal klinkt, voor hem betekent het hoe dan ook minder contact met zijn kinderen. Ze wonen immers verder weg, dus even van de ene naar de andere ouder gaat niet meer.
Ook de mening van je kinderen lijkt me nogal relevant voor het al dan niet slagen van dit plan. Willen zij überhaupt wel van school wisselen? En willen ze wel bij je nieuwe vriend in huis wonen?

Ik denk dat e.e.a. ook wel samenhangt met hoelang die nieuwe relatie er al is.

Dus, voor je gaat denken over wat een rechter hier eventueel van zou vinden zijn er nog wel wat stappen te gaan. Als je ex èn je kinderen niet staan te springen, dan wordt het sowieso een lastig verhaal...

mijn ervaring

Ik ben zelf 50 km verderop gaan wonen en de kinderen gingen mee. Vader was akkoord, kende de omgeving en wist dat die beter was voor de kinderen en mij. Met het OV, bijna van deur tot deur, was het iets meer dan een half uur reizen en we spraken af de reiskosten te delen.

Er is geen rechter aan te pas gekomen omdat we er zelf wel uitkwamen.

Kun jij met je kinderen en je ex om de tafel gaan zitten om e.e.a. door te spreken?
Is school ook een uur rijden van je vriend vandaan met het OV? Er zijn kinderen die zijn een uur onderweg op de fiets, dus als je een abootje kunt betalen kun je je kinderen misschien ook van jou uit naar hn oude school laten gaan, als de dienstregeling van het OV meewerkt (ik woon in een plaats waar je met de trein sneller in de stad bent dan met de auto, dat kan ook nog).

Kortom: die rechter is echt niet altijd nodig!

Nieuwe relatie

Inderdaad. De zorg van Tijgeroog zie ik ook.

En ook nog: willen de kinderen wel bij je nieuwe partner wonen?

Hoe lang zijn jullie samen? Hoe lang kennen je kinderen hem? Hoe vaak en lang hebben jullie (jij/kinderen en hij) al samen doorgebracht? Ging dat goed?

Het kan voor kinderen (heel) anders zijn als ze een vriend van hun moeder af en toe zien dan als ze bij de vriend van moeder gaan wonen.

En heeft je vriend zelf kinderen? Zo nee, dan kan samenwonen met kinderen erbij voor hem ook nog wel spannend zijn. Wat als het tegenvalt?

Kinderen bij vader en alternatief

En vind je het zelf een goed alternatief als ze doordeweeks bij vader zouden zijn terwijl hij pas na 21 uur thuis is?

Kan incidenteel wel (zonder oppas), maar elke dag?

En de grote hamvraag is natuurlijk: is er een alternatief?

Wat als je geen vriend had gehad, wat zou je dan doen met je winkelprobleem? Het lijkt mij zo onhandig om afhankelijk te worden van je nieuwe vriend.

Als dit de enige manier is om nog zelf voldoende te verdienen, je relatie inmiddels al stabiel is en de kinderen alles ook prima vinden, dan kan je je ex wellicht overtuigen dat dit financieel gezien in elk geval het beste alternatief is. Nl. jij voldoende inkomsten, wat beter is voor de kinderen (en misschien ook voor hem).

Jippox

Mijn ex weet nog niets van de plannen, en ik vrees dat hij er zowieso op tegen is omdat de hele scheiding vervelend verloopt. (aanleiding was huiselijk geweld, en alleen al om die reden wil ik uit zijn buurt zijn). En ik vind de mening van mijn kinderen wel doorslaggevend. Voor de oudste is dat nog 2 jaar, want daarna gaat ze studeren. Dat kan overigens vanuit de nieuwe woonplaats met een autootje of alsnog op kamers. Ze zou zelfs een zelfstandige wooneenheid bij onze nieuwe wooneenheid kunnen creeeren en dan alsnog op en neer pendelen voor de studie. De jongste heeft nog 6 jaar voor ze 18 is en gaat studeren. (oudste zit op de havo en de jongste gaat naar de havo).

hortensia

Ik hoop dat mijn ex inziet dat dit inderdaad de beste oplossing is, maar ik vrees dat daar eerst veel boosheid en onredelijke voorstellen aan vooraf gaan. Maar welke rechter laat ze bij hem in deze situatie? Op en neer pendelen naar school kan echt niet. De afstand is met de auto over de snelweg een uur rijden. Misschien is het een optie om via een mediator deze nieuwe omgangsregeling af te spreken.

Tijgeroog

Hij is zeker leuk en lief en geliefd bij de kinderen. De kinderen wilden ook dolgraag zijn kinderen ontmoeten. Ze waren allemaal erg verlegen maar over en weer is gezegd dat ze heel aardig leken. Als t op een verhuizing aankomt, dan is dat pas na de zomer vakantie. Ivm evt. nieuwe school.
Als ik niet verhuis dan heb ik ook geen winkel meer en waarschijnlijk een hoop schuld. Ik betaal nu namelijk bijna alle kosten en ex laat mij overal voor opdraaien.

evelien

Ik heb het nog niet durven vragen aan de kinderen. De kinderen hebben het huis waar ze dan zouden gaan wonen ook nog niet gezien. Vond ik een beetje voorbarig. Eerst zeker weten dat we er ook echt kunnen en mogen gaan wonen.
Ik vind het geen goed alternatief als de kinderen door de weeks bij hem zijn omdat hij er simpelweg niet is. Inderdaad incidenteel met een oppas of af en toe wat uurtjes alleen wel natuurlijk. En ik heb ook oog voor de nieuwe relatie. Niet dat ik problemen voorzie met wie hij is en hoe hij doet, maar over de beslissingen die we nu gaan nemen. Een ding weet ik wel, toen ik hem zag wist ik het meteen ' dit is hem' . Het voelde aan als familie, een bekende die ik in de ogen keek. We zijn nu rustig aan bezig om de kinderen af en toe met hem bezig te laten zijn. En dus laatst de ontmoeting tussen de zijn en mijn kinderen. Allemaal stap voor stap. Zijn kinderen hebben hier al gelogeerd en we hebben er een leuk weekend van gemaakt. Ze genoten zichtbaar. Overigens zijn de kinderen van mijn vriend er maar 1 weekend per 14 dagen.
En ik probeer inderdaad mijn ex zo te overtuigen dat hij inziet dat als ik werk en een huis hou, hij geen partnerallimentatie hoeft te betalen. Ben aan het werken aan een soort ' offer he can't refuse' .
Zonder winkel wordt het werk zoeken, of de bijstand.

Kinderen

"Voor de oudste is dat nog 2 jaar, want daarna gaat ze studeren. Dat kan overigens vanuit de nieuwe woonplaats met een autootje of alsnog op kamers. "

Huh, oudste moet toch nog 15 worden?

Dan gaat dat niet lukken over 2 jaar met een autootje (als ze al op haar 17e haar rijbewijs haalt, mag ze nog niet zelf ermee rondrijden, maar alleen onder begeleiding).

Maar wat vinden je kinderen ervan om te verhuizen en bij je vriend in te trekken?

evelien

Ze bedoelt dat haar oudste maar 2 jaar in dat huis woont (in de zomer verhuizen) voor ze naar het HBO gaat.

Zonder winkel....

wordt het werk zoeken of de bijstand, zeg je.

Nou denk ik je verhaal lezende dat je aanstaande ex daar geen boodschap aan gaat hebben. En dat partneralimentatie dan het duwtje is dat hij nodig heeft om akkoord te gaan? Vergis je niet, er zijn genoeg klootzakken die het voor elkaar krijgen om niets te (hoeven) betalen, zelfs niet voor de kinderen.

Ik denk dat je de volgorde omdraait. Je wilt al zeker hebben of het kan en mag, voor je de kinderen iets vertelt. Maar....die kinderen zijn in mijn ogen juist de doorslag in deze. Ik denk dus dat je open en eerlijk met ze moet bespreken wat jij denkt dat de beste oplossing is, dit dus. En hun reactie moet meewegen in wat er verder gebeurt. Dan met ex bespreken. Naar de rechter komt pas daarna, waarbij je kinderen gezien hun leeftijd ook een stem hebben. Ik denk dat je argument dat hij er niet is, terzijde geschoven wordt. Het zijn al grotere meiden, bovendien kan hij opvang regelen.

Maar ik denk dus dat het eerste zaak is om bij je kinderen na te gaan wat ze willen.

Ik denk

Dat Emine gelijk heeft....

cognitieve dissonantie

Eerst met de kinderen bespreken vind ik best ingewikkeld. Want wat als zij wel willen maar vader heeft bezwaar? Dan is het zijn schuld dat het feest niet doorgaat. Maar is dat wel zo? En is dat wel een eerlijke aanvliegroute? Er wordt behoorlijk wat van zijn flexibiliteit gevraagd. Feitelijk zijn co-ouderschap op te zeggen. De kinderen wonen dan niet meer bij hem in de buurt.

Eigenlijk vind ik dat je veel uitlegt in je voordeel. Als je niet gaat samenwonen kun je je winkel niet houden, ga je failliet, je vriend woont heel groot, de kinderen vinden hem ook heel aardig. Een soort cognitieve dissonantie. En als je ex niet meewerkt dan levert dat boosheid en onredelijk voorstellen van zijn kant op?

Naar mijn smaak is het voor de kinderen vooral belangrijk dat ze de tijd krijgen om een goede band met je nieuwe vriend op te bouwen. Ze hebben nu nog niet eens zijn huis gezien en jullie hebben pas een paar keer met de gezamenlijke gezinnen iets ondernomen. Samenwonen doe je als je zelf kinderen hebt niet enkel uit praktische overwegingen. Wat mij betreft ook zeker niet om een een probleem op te lossen. Maar goed, voor jou natuurlijk misschien wel. De afhankelijkheid van je vriend is daarmee wel een feit.

Heb je nog andere opties? Ander inkomen genereren door te solliciteren? Een goedkoop huisje kopen?

In jouw voorstel zijn jullie kinderen alle weekenden bij hun vader en alle vakanties. Wanneer heb jij dan vrije tijd met je kinderen? Of kunnen jullie op vakantie? Je schrijft ook dat de kinderen van je vriend om het weekend komen. Jouw kinderen zijn er dan nooit. Is dat hoe je het voor je ziet? En hoe is het voor de vader van je kinderen dat hij alle weekenden en vakanties zijn kinderen heeft. Ik ben zelf gescheiden en heb een dochter en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik een kinderloos weekend af en toe heerlijk vindt. Dat heeft jouw ex dan eigenlijk nooit.

Enfin. Volgens mij is je plaatje veel te rooskleurig.

Grote beslissingen

Verhuiswagen, je schrijft:

"En dus laatst de ontmoeting tussen de zijn en mijn kinderen. Allemaal stap voor stap. Zijn kinderen hebben hier al gelogeerd en we hebben er een leuk weekend van gemaakt. Ze genoten zichtbaar."

En: "De kinderen hebben het huis waar ze dan zouden gaan wonen ook nog niet gezien".

Begrijp ik dan goed dat jullie gezamenlijke kinderen elkaar één keer ontmoet hebben, tijdens een logeerpartijtje bij jou thuis? En ja, waar de kinderen zichtbaar van genoten, maar dat is niet zo heel gek!
Ik snap je denkwijze natuurlijk helemaal... jouw nieuwe vriend komt als een geschenk uit de hemel, met een ruime woning en ruimte voor je winkel. Ik begrijp dat jij en je vriend wel op één lijn zitten, hij ziet jullie dus graag komen. Maar wil je niet te graag dat dit lukt, ook omdat dit de oplossing is voor alle problemen?

Ik denk dat polsen hoe je ex hier tegenover staat, stap 1 is.
En even los van het feit dat je kinderen hier ook een stem in hebben, ik vraag me af of ze al een beslissing kunnen nemen als ze nog zo vers in het kennismakingsproces staan. De meeste samengestelde gezinnen worden bij een gezamenlijke vakantie voor het eerst voor de leeuwen geworpen... je weet nog helemaal niets van elkaars gebruiken. En ook voor zijn kinderen heeft de beslissing impact, ook die hebben recht van spreken!
En misschien heb je geluk, gaat het hartstikke goed met elkaar. Maar persoonlijk zou ik het risico wel erg groot vinden.

Nog wat vragen

Volgens mij heb je nog niet op al deze vragen (uitgebreid) geantwoord:

Hoe lang zijn jullie samen?

Hoe lang kennen je kinderen hem?

Hoe vaak en lang hebben jullie (jij/kinderen en hij) al samen doorgebracht?

Ging dat goed?

Gezien je postings, heb ik de indruk dat jouw relatie nog best pril is. Zowel voor jezelf als voor de relatie tussen jouw kinderen en je vriend.

Ga je niet een beetje te snel?

En heb je je al in je kinderen verplaatst? Hoe zullen die het vinden om hun vader de hele week niet te zien?

3 om 4

Als ik je eerste post nog eens goed nalees zijn de kinderen eigenlijk 3 nachten per week bij jou (maandag, dinsdag en donderdag) en 4 nachten bij hem (namelijk woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag). Klopt dat?

Dat zou dan straks voor hem wel een enorme mindering zijn. Namelijk de vrijdag en de zaterdag. Ze zullen op zondag terug naar jou moeten om op maandag weer in jullie dorp naar school te kunnen.

Als vader niet akkoord gaat met je voorstel vind ik dat niet zo heel gek geloof ik. Je zou ook kunnen voorstellen dat de kinderen op vrijdag en zaterdag bij jou zijn en alle vakanties. Dan kunnen de kinderen de andere dagen bij vader zijn, in hun vertrouwde woonomgeving en school.

Mijn 2 centjes

Verhuizen na een scheiding en je hebt kinderen: alleen als het écht niet anders kan. Dan proberen eerst de afstand zo klein mogelijk te maken.

Wat jij wilt doen is jullie kinderen die al een behoorlijke klap te verwerken hebben gehad, namelijk een scheiding, nu wegrukken uit hun vertrouwde omgeving.

Wat zou je doen als je jouw vriend niet zou hebben?
Weet je zeker dat je alle andere mogelijkheden hebt bekeken?
Je geeft aan de je een winkel hebt, heb je dan ook personeel? Als dat het geval is, kan de gemeente je misschien wel helpen.

Is er iemand die jou kan helpen om wel de hypotheek rond te krijgen (tenminste als je het wel kunt opbrengen)?

Uit jouw verhaal begrijp ik dat je nog niet zo lang een relatie hebt met je vriend. Dus wat ga je doen als het niet goed gaat?

Persoonlijk zou ik niet gaan verhuizen. Zeker nu niet. Voor je kinderen is het in deze leeftijd van groot belang dat zij de kans krijgen om vriendschappen op te bouwen en te leren onderhouden. Als jij nu gaat verhuizen dan onderbreek je dit proces. Ik zie dat ook in mijn omgeving. De jongen waar het omgaat heeft geen vrienden in zijn nieuwe woonplaats. Niet omdat hij moeite heeft om met mensen om te gaan, maar wel omdat hij moeite heeft met aarden in zijn nieuwe woonplaats. Hij wilde echt niet durfde dat niet tegen zijn moeder te zeggen en de verhuizing ging door, daar het voor haar de makkelijkste oplossing was om bij haar vriend te gaan wonen. Weg bij haar ex, een groter huis (tenminste in haar gedachten), een hele goede school voor het jongere broertje (eentje met een stempel, klinkt misschien hard, zo bedoel ik het niet. Het is namelijk een schat van een jongen, maar hij redt het gewoon niet op regulier onderwijs). Kortom, in haar ogen allerlei hele goede redenen om te verhuizen. Hun oudste zoon denkt daar heel anders over en denkt er nu over om bij zijn vader te gaan wonen, in zijn oude omgeving waar hij nog vrienden heeft.

Veel ouders zien niet wat het voor een kind voor gevolg heeft. Soms omdat het kind de ouder niet wil afvallen en verteld wat hij/zij denkt dat de ouder wil horen. Soms ook omdat het kind gewoon niet kan overzien wat de gevolgen precies zijn. Een kind kan nog niet de bocht door kijken. De meeste volwassen gelukkig wel, al wordt ons zicht soms gekleurd door onze wensen. Ik denk ook dat het laatste bij jou gebeurt. Jij hebt de wens dat het allemaal rozengeur en maneschijn zal zijn, maar wees heel eerlijk tegen jezelf en zet alle scenario's op een rijtje. Probeer ook de negatieve kanten van een eventuele verhuizing eerlijk te bekijken, misschien gewoon een keertje als zwartkijker. Daar heb ik bijvoorbeeld een hele goede vriend voor. Die kan zwartkijken als de beste. Als ik een idee heb dat vraag ik altijd aan hem wat voor beren hij op de weg ziet. Heb ik voor elke beer een oplossing waar ik ook mee zou kunnen leven? Dan kan ik het doen. Misschien heb jij ook zo'n persoon in je omgeving, gewoon om je helpen nadenken over alle facetten van deze beslissing.

Veel, veel te snel

Ik snap dat het aanlokkelijk lijkt, maar ik zou het zeker niet doen. Je gaat veel en veel te snel. Als het misgaat, kun je geen kant op. Nog even los van nog een grote, traumatische ervaring voor je kinderen.
Lees ik goed dat je vriend en je kinderen elkaar "al" een paar weekenden gezien hebben? Natuurlijk laat iedereen zich dan van zijn beste kant zien. Op basis daarvan kun je helemaal niets zeggen. Ga eerst eens een paar keer 3 weken samen op zomervakantie, dan weet je al iets meer. Een weekendje is totaal iets anders dan altijd op elkaars lip zitten. Het vormen van van een nieuw samengesteld gezin kost 5 tot 7 jaar!! Niet 3 of 4 weekendjes.
Kies voor je zelfstandigheid en het welzijn van je kinderen. Bouw ondertussen je nieuwe relatie verder uit en kijk over een paar jaar of samenwonen een realistische oplossing is.

Nieuwe baan

Als je van je winkel eigenlijk niet kunt leven zodra je huur voor de ruimte moet betalen, is het misschien toch verstandig "gewoon" en baan te zoeken.

Maar dan ben je wel financieel onafhankelijk en niet afhankelijk van je nieuwe vriend.

Niet doen

Ik zie het bij mij eigen dochter, ze vond mijn vriend echt heel aardig en ze vond het prima dat hij hier introk. En in de praktijk werkt het heel anders. Ze hebben namelijk allebei dezelfde lievelingsplek (naast mij), dochter vindt het zwaar irritant als vriend in de badkamer is als zij er in wil en andersom vindt vriend dat zij de keuken vies achterlaat.

Ik vind dat je veel te afhankelijk wordt van jouw vriend. Je hebt geen idee hoe de omgang in de praktijk zal gaan, je maakt je ontzettend afhankelijk door die winkel bij zijn huis.

En je gaat er ook zomaar vanuit dat je dochters het geen probleem zullen vinden om ooit in het weekend met nieuwe vriendinnen te kunnen afspreken. Wat ze nu niet zo erg vinden, kan over een jaar een heel groot probleem worden.

Denk er nog eens heel goed over na!

Nou nou

Ik vind dat je je eigen gevoel moet volgen.
Ja het kan goed gaan en ja het kan ook fout gaan.
Maar moet dat dan betekenen dat je niet moet gaan samenwonen?!
Je wilde dat dot eerste huwelijk ook goed ging anders was je niet getrouwd....
Helaas is mijn huwelijk ook gestrand en heb ik ook een nieuwe vriend.
Allebei een kind, gaat prima samen en zonder ook.
Wij gaan een huis kolen die is over ene jaar pas klaar... Nieuwbouw.

Volg je hart en je gevoel

nee niet doen

Het klinkt gewoon niet goed.
Lijkt me ook wel belangrijk dat je dochters nu even voor gaan, ze hebben al het een en ander te verstouwen gehad. Nu wil je dat ze zich weer moeten aanpassen, aan werk van nieuwe vriend bijv en dat ze daarvoor hun leven weer overhoop gooien.

Ik zou echt kiezen voor rust, zorg dat je je leven op de rit krijgt met je dochters.

Verhuiswagen

Hoe is het ermee?

Al iets besproken met ex of kinderen?

Al iets besloten?

huis heeft ex te koop gezet

Mijn ex heeft zonder met mij te overleggen het huis te koop gezet. Er was al een kijkafspraak ingepland, op een tijdstip dat ik mijn winkel open heb. Dus heb ik de makelaar gebeld dat me dat niet zo handig leek om met mijn klanten ook potentiele kopers rond te zien lopen. Er is nog door geen enkele rechter uitgesproken dat ik het huis uit moet, laat staan wanneer. Dus wat kon de makelaar zeggen over de levertermijn van de woning? Nu heeft de makelaar tegen mijn ex gezegd dat dat ik ' weigerachtig' ben. Gevolg; mijn ex vraagt een voorlopige voorziening aan om per direct het alleenrecht op de woning te hebben zodat hij de woning kan verkopen. Die rechtzaak is eind mei. Mijn advocaat zegt dat mijn ex weinig kans maakt, maar zekerheid kan ze niet bieden. Nu is het ook nog eens zo dat mijn ex-schoonmoeder die me vroeger hielp in mijn zaak, nu bij de concurrent is gaan werken, klantencontact. Gratis. Voor niks. Ik merk dat ik er veel last ervaar van die concurrentie; terugloop van klanten en degenen die komen, gaan dus ook naar de concurrent. En er komen vervelende praatjes vandaan. Kortom; mijn ex schoonma van 68 jaar is mijn markt hier voor me aan t verzieken.
Wat ik nog niet verteld heb, is dat mijn huwelijk is geeindigd is door huiselijk geweld wat hij me aangedaan heeft. Ik merk dat ik erg veel last heb van het feit dat hij me geweld aan heeft gedaan, hij nu t huis verkoopt, zijn moeder me kapot concurreert en slechte verhalen verteld tegen mijn klanten en als ik dan uit die omgeving weg moet ik niet verderop mag verhuizen om uit zijn greep te geraken. Huwelijk weg, zaak weg, kinderen weg. Dat idee.
Trouwens ex schoonma heeft drommels goed in de gaten dat t niet netjes is, want ze heeft voor haar klein kinderen (mijn kinderen dus) willen verzwijgen dat ze werkt bij de concurrent.
Kortom; ik heb straks geen huis meer. Maar hoe snel dat is? Geen idee. Ik heb niet 1, 2, 3 recht op een vangnet door bijv. een tijdelijke uitkering. En banen zoeken lukt ook niet....wie wil er een zelfstandig ondernemer weer in dienst nemen? De laatste baan die ik zag was in Dresden, Duitsland, en daarbij was t de bedoeling dat ik de hele week van hotel naar hotel ging terwijl ik onderweg klanten gezocht. Ook niet echt geschikt om enige verzorging te bieden aan kinderen.
Voor de duidelijkheid; het is niet dat ik gewoon voor mijn eigen plezier weg wil. Ik MOET. Ik heb straks geen huis en geen inkomen meer.
Dus mijn vraag; kan een huiselijk geweld dader, zijn slachtoffer laten vertrekken zodat hij de kinderen houdt? Die kronkel krijg ik maar niet recht in mijn hoofd.
En of t qua relatie goed zit tussen mij en mijn vriend, dat is iets wat heel moeilijk is over te brengen hier. Maar laten we t hier op houden dat hij alles voor mij doet, en ik voor hem en we elke dag zielsgelukkig zijn met elkaar. Steunen toeverlaat in deze woelige tijden.

Langdurig

Verhuiswagen, vergeet even dat huiselijk geweld. Niet dat je het echt moet vergeten, maar er is geen enkele procedure in een echtscheiding die dat recht gaat zetten.
In je eerste bericht schreef je dat de echtscheiding lang duurde. We zijn nu ruim drie maanden verder en er lijkt nog niet veel gebeurt te zijn.
Heb je al met je kinderen gepraat over je plan om bij je vriend te gaan wonen? Ze zijn oud genoeg om daar zelf iets over te mogen zeggen.
Je kon jullie eigen huis niet zelf overkopen. Wat heb je ondertussen gedaan om zelf andere woonruimte te vinden? Het is ondoenlijk om zelf in een huis te blijven wonen, terwijl je de kosten ervan niet kunt betalen. Ik snap dat je ex stappen heeft gezet. Wat je nog kunt doen is je ex en die makelaar laten weten dat je niet weigerachtig bent en mee wilt werken aan de verkoop van het huis. Maar je gaf zelf al aan: 'Er is nog door geen enkele rechter uitgesproken dat ik het huis uit moet, laat staan wanneer.' Dat probleem vangt je ex nu op door voorlopige voorzieningen aan te vragen.
Of je het huis uit moet ligt overigens meer aan de bank dan aan de rechter: als je het huis zelf kunt kopen geef je dan aan bij de makelaar en je ex en dan kun je er blijven wonen. Als je dat niet kunt betalen kun je er ook niet wonen. Hoe had je dat anders gedacht?

Wat betreft je winkel, wat je schoonmoeder doet is lelijk, maar ja, rond een echtscheiding zijn mensen nu eenmaal anders en het lijkt alsof ze partij trekt voor haar zoon. Daar zal jouw verhaal over huiselijk geweld weinig aan af doen. De meeste mensen denken dan: waar er twee vechten hebben er twee schuld. In die zin zou het goed zijn als je vanuit het huis van je vriend je winkel ook voort kunt zetten. Misschien hoef je er niet eens meteen bij te gaan wonen, maar kun je een tijdelijke woonruimte vinden (anti-kraak bijvoorbeeld) een caravan op zijn terrein plaatsen, ondertussen ingeschreven blijven staan bij woningbouwverenigingen etc.

Als je geen winkelruimte kunt huren, geen andere plaats weet, als de klanten weglopen, dan kun je wellicht de winkel nu meteen opdoeken en kijken of je kunt gaan solliciteren, of een uitkering kunt aanvragen bij de gemeente. Hoe de afbouw van een eigen onderneming werkt weet ik niet zo goed, maar ik hoop dat je je daar zelf al in verdiept hebt.

Tsjor

Tsjor

Als ik een andere woonruimte moet huren, en de winkelruimte wel houdt, waar zijn de kinderen dan tijdens openingstijden? In mijn nieuwe woonruimte, die niet meer bij mijn winkel is? Dan moeten de uren dat de kinderen bij mij zijn ook verruimd worden, want dan zie ik ze veel minder.Want mijn ex heeft de kinderen ook niet als hij moet werken. Dus hoe dan ook wordt de situatie verandert. Ik vind het jammer dat je alleen maar zaak opdoeken/uitkering/baan vinden ziet. Ik kan mijn zaak voortzetten, met minimale verandering van de tijd van mijn kinderen bij hun vader. Een avond en ochtend per week minder. En daarvoor in ruil krijgt hij meer vakantiedagen met de kinderen. Hij heeft alle schoolvakanties vrij. De kinderen in de oude woonplaats laten wonen en in het weekend bij mij is lastig, want een winkel is ook open op zaterdag en dan is het altijd topdrukte. Vandaar dat we nu een verdeling hebben dat de kinderen bij die ouder is die ook tijd voor ze heeft. Logisch toch? De kinderen door de week bij mijn ex, zorgt ervoor dat ze 3 -4 middagen en aansluitende avonden alleen zijn. Van drie uur tot half tien 's avonds zeg maar. Is dat ideaal? En het advies van anti kraak? Je mag met kinderen niet anti kraak gaan wonen. En ja ik snap dat ik het huis uit moet, maar ik heb geen enkel keuze waar ik mag gaan wonen. Ik moet daar blijven waar ik nog steeds geraakt wordt door de acties en de controle van ex en z'n moeder.
Ik kan vanuit het huis van mijn nieuwe vriend perfect de winkel voortzetten. Mijn kinderen kunnen er door de week zijn, en bij extra vrije dagen breng ik ze naar vader. Dat dus naast de normale weekend en vakantie omgangsregeling.
Ik heb a. een hele aparte baan, en b. een hele vervelende situatie. Ik wil maar een ding; geld kunnen verdienen dat ik mijn kinderen te eten kan geven en een dak boven kun hoofd kan geven. Dat heb ik gevonden. Maar niet binnen het standaard kader. Ik heb al meegewerkt aan de verkoop van het huis; er zijn foto's genomen, alles netjes gemaakt en het ziet er heel mooi uit op internet. Ik heb bijna twee jaar lang heeeeel veel geld betaald om in t pand te kunnen blijven (en te zorgen dat er geen nieuw geweld kwam) en toch is het niet genoeg voor mijn ex. Achteraf zegt mijn advocaat dat ik nooit had hoeven betalen....en nu maar hopen dat ik het betaalde geld nog terugkrijg. Ik word er moedeloos van. Hij houdt niet op tot hij zijn zin krijgt en controle en macht heeft. Dat is namelijk HET kenmerk van huiselijk geweld. En de kinderen? Die worden gedwongen een keuze te maken en dat willen ze niet. Dus willen ze liever dat de rechter zegt wat er moet gaan gebeuren. En dat vind ik te verdrietig voor woorden......

Verhuiswagen

Ik snap steeds minder van je verhaal. Ik had ook de optie 'winkel openhouden' geopperd. Met enkele variaties.
Is het nu zo, dat jij als enige mogelijkheid ziet, dat je de winkel in de huidige woning blijft voortzetten?
Dit snap ik bijvoorbeeld niet: 'In mijn nieuwe woonruimte, die niet meer bij mijn winkel is? Dan moeten de uren dat de kinderen bij mij zijn ook verruimd worden, want dan zie ik ze veel minder.' Het gaat niet om minuten tellen. Je kinderen zijn 12 en 15, de jongste wordt snel groter, het zijn geen kleine kinderen meer die moeder bij de thee moeten zien. Ik weet niet of de afstand naar de woning van je vriend te overbruggen is. Is dat zo? Met openbaar vervoer? Is er een mogelijkheid voor school dichter bij je vriend? Is dat 'veel minder' ten opzichte van je ex of ten opzichte van vroeger?
Ik snap dit dus echt niet: 'En ja ik snap dat ik het huis uit moet, maar ik heb geen enkel keuze waar ik mag gaan wonen. Ik moet daar blijven waar ik nog steeds geraakt wordt door de acties en de controle van ex en z'n moeder.' Waar ik mag wonen? Hoezo mag je niet ergens gaan wonen? Heb je al bij de woningbouwvereniging geïnformeerd?
'Vandaar dat we nu een verdeling hebben dat de kinderen bij die ouder is die ook tijd voor ze heeft. Logisch toch?' Ja, logisch. En als dat zo kan blijven, mooi. Maar je hebt een probleem en dat is dat je de huidige woning niet kunt kopen. Je woont er nu wel, maar je kunt er niet blijven.
'k heb bijna twee jaar lang heeeeel veel geld betaald om in t pand te kunnen blijven (en te zorgen dat er geen nieuw geweld kwam) en toch is het niet genoeg voor mijn ex.' Hoezo is het niet genoeg voor je ex? Had je dan gewild dat je ex jou met de kinderen in de woning zou laten? De woning aan jou zou schenken of zo? Dat lijkt me niet realistisch.
Ik snap dit ook niet: 'Achteraf zegt mijn advocaat dat ik nooit had hoeven betalen....en nu maar hopen dat ik het betaalde geld nog terugkrijg.' Voor de bank zijn zowel je ex als jij beiden aansprakelijk voor de totale hypotheek. Als de een in de woning blijft moet die persoon de woning overnemen. Je kunt voor de periode waarin de woning nog niet verkocht is (als je niet kunt overnemen) afspraken maken over wie wat betaalt. Het kan zijn dat ex dan een deel van de lasten betaalt als vorm van voorlopige alimentatie. Maar dat jij niet zou hoeven te betalen of straks het geld terug zou krijgen, dat snap ik niet. Tenzij je afspraken daarover op papier hebt gezet. Je had dat ook met voorlopige voorzieningen kunnen regelen. Die had je ook zelf kunnen aanvragen.
Dit snap ik ook niet: 'Hij houdt niet op tot hij zijn zin krijgt en controle en macht heeft. Dat is namelijk HET kenmerk van huiselijk geweld.' Waar zie je dat? Jij kunt de woning niet overnemen, dan moet de woning toch een keer te koop worden gezet. Hoezo is dit dan huiselijk geweld?

En dan de kinderen. Je zegt: 'Die worden gedwongen een keuze te maken en dat willen ze niet. Dus willen ze liever dat de rechter zegt wat er moet gaan gebeuren. En dat vind ik te verdrietig voor woorden......' Ja, dat is het ook. Het is eigenlijk de bedoeling dat de volwassenen dat voor hen regelen, zodat de kinderen daar niet mee belast worden. Maar dat kinderen 'verdeeld' worden bij een scheiding is een voldongen feit. Dat kan toch niet anders? Of je zou niet moeten willen scheiden van die man die jou zoveel huiselijk geweld aandoet. Je huidige regeling is: maandag tot en met vrijdag zijn ze bij mij, alleen woensdagavond tot donderdagochtend zijn ze bij vader. en in het weekend zijn ze bij vader. Stel je nu eens voor dat je bij je vriend woont, 1 uur afstand. Dan zou je vrijdag na het sluiten van de winkel de kinderen naar vader kunnen brengen, vanuit vader zouden ze maandag naar school kunnen gaan. Dan zou jij ze maandag moeten ophalen of met OV laten komen, dinsdag idem dito, woensdag brengen en na school kunnen ze naar vader, van daaruit woensdagmorgen naar school, woensdag moet je ze dan weer ophalen, donderdag idem dito, vrijdagmorgen brengen en daarna gaan ze naar vader. Is dit haalbaar?

Tsjor

Uitleg

Ik zie dat ik niet duidelijk ben geweest. Ik zal proberen het een en ander uit te leggen.

Ik zie meer mogelijkheden dan mijn winkel in het huidige pand voort te zetten. Maar al die mogelijkheden zijn te duur. De enige mogelijkheid die overblijft is in t pand van mijn vriend. En ik moet er uit. Ik verwacht niet dat ik gratis kan blijven zitten. Natuurlijk niet. Maar ik had met mn ex afgesproken dat als ik zou betalen (een aanzienlijk bedrag) dat ik dan voorlopig zou kunnen blijven zitten. Nu heeft ie het huis opeens te koop gezet, er zijn al gegadigden, en ik weet hoe leuk t pand is, dus we zullen het wel snel kwijt zijn.
De afstand naar mn vriend is zonder files een uur met de auto, of een combinatie van trein en auto, ook een uur. Buiten spits of vertragingen om. Anders was er ook geen probleem.
Een school dichter bij vriend lijkt me ook niet echt iets. Stel, je woonde in Groningen, je wil gaan wonen in Enschede, is dan een school tussen die plaatsen in niet echt een optie. Ze wonen er niet, gaan er geen sociaal leven opdoen, kun je net zo goed helemaal verhuizen. Denk ik dan he.
Waar mijn probleem zit, is dat ik het huis uit MOET, maar alleen in mijn oude woonplaats mag wonen. Zo niet, dan mogen de kinderen niet mee. Mijn type winkel vraagt om een apart soort pand. Winkel, en keuken aan elkaar, en een beetje betaalbaar.Die zijn niet makkelijk te vinden.
De woningbouwvereniging heeft wel een woning, misschien op termijn, maar geen winkelpand, laat staan woon winkelpand. Je mag niet in elke woning een winkel beginnen obv het bestemmingsplan. Stel ik begin in een doorsnee woonwijk een winkel, dan heb ik binnen de kortste keren de gemeente op de stoep en word ik gesommeerd te stoppen op laste van een boete. Dat zijn de regels. Ik wilde absoluut niet dat mijn ex de woning zou schenken, maar ik betaalde 150% vd hyptheeklasten, in de hoop dat ie me liet zitten. Hij wil alleen zelf iets kopen, en dat kan alleen als hij financieel niet meer gebonden is aan de oude woning. En dat snap ik, maar dan wil ik wel graag kunnen kiezen voor een woonplaats waar ik wel mijn onderneming voort kan zetten. Die mogelijkheid heb ik nu, maar de kinderen mogen niet mee. Snap je? Stoppen met m'n bedrijf zorgt nu voor een restschuld (voorraad e.d.). Heb je zelf een bedrijf?
De jurisprudentie laat zien dat ik in mijn positie (niet eigenaar, wel economisch gebonden aan woning en zorgende voor kinderen) niet hoef te betalen. Daar heeft de bank niks mee te maken. T is wat rechters uit spreken. Ik hoop geld terug te krijgen, vanwege 2 jaar geld betaald wat niet gehoeven had, het geld wat ik nog in de woning heb zitten en t feit dat ik twee jaar kinderallimentatie laat staan partnerallimentatie heb gekregen. Feitelijk staat er in de huwelijkse voorwaarden dat bij echtscheiding alles verdeeld wordt zoals gemeenschap van goederen. Mij is destijds uitgelegd door de notaris dat ik hiermee veilig gesteld werd van de situatie waar ik me nu in begeef. Dus dat er eerst een verdeling van eigendom zou zijn, en dan pas verkoop en dan verdeling van geld. Door de andere interpretatie vd tekst ben ik in de problemen gekomen. Ik heb een advocaat gehad, waar ik achteraf verder mee van huis raakte dan wat opschoot, en die weigerde voorlopige voorzieningen aan te vragen. Daar zou ik niks mee opschieten. Ik heb het 6x gevraagd en toen ben ik een andere advocaat gaan zoeken.
De controle van mijn ex waar ik t over heb, is t feit dat hij bepaalt wanneer ik eruit ga, en in welke plaats ik ga wonen. Hij wil mij binnen zijn reikwijdte houden. En ik wil uit zijn invloedsfeer. Gewoon voor de veiligheid. Dit is niet het huiselijk geweld, maar het gevolg. Het is trouwens wel een kenmerk van personen die huiselijk geweld plegen; controle, dwang.
We zijn nu twee jaar verder, en deze zomer komt de zaak misschien voor. De rechtbank had geen tijd, en ik had even geen advocaat, en in de tussentijd waren de kinderen voor de helft vd tijd nog in de oude vertrouwde woning. Bij vader hebben ze 3 adressen gehad. Mijn kinderen moeten gaan kiezen, maar waarvoor? Een sprong in t diepe en dat vinden ze zo eng, dat ze t niet weten.
Het op en neer rijden met mijn tieners, lijkt me niet echt een optie. Ik heb al eens uitgerekend wat het kost, want mijn ouders wonen bij mijn vriend in de buurt, de reiskosten zijn dan zo hoog, daar kun je een flatje voor huren. En ik heb een winkel he, dan zou ik elke dag om 2 uur de winkel dicht moeten gooien om de kinderen te halen. En met tieners heb je wisselende roostes en ze zijn niet elke dag op dezelfde tijd uit. Zie je dat al voor je? De een om 2 uur, de ander om half vijf? En dan is er geen tijd om af te spreken, of een sport of hobby te doen. Lijkt me echt niet uit te voeren. Ze kunnen alles alleen met t ov doen, maar dan zijn ze 2 uur bezig. Als ik ze van en naar t andere station breng, dan duurt t een uur. Dat is mijn plan; vrijdagmiddag breng ik ze naar t station, en dan is t nog 40 minuten met de trein. Zondagavond komen ze terug en haal ik ze weer op bij t station. Of vader brengt ze zelf op maandagochtend naar school.

Ik merkte dat ik maar aan t malen bleef in mijn hoofd. Kon t niet opgelost krijgen. Het feit dat ik afhankelijk ben van het feit of de rechter de kinderen door de week aan mij toebedeeld worden, is iets waar ik heel onrustig van wordt. De onzekerheid, en het verlies van grip op mijn leven die valt me zwaar. Een woning, mijn bedrijf, een inkomen en mijn kinderen, het staat allemaal op de helling. Na twee jaar alles betaald te hebben aan mijn ex is mijn geld op. Mijn hele financieel bedrijf leeggetrokken, om hem rustig te houden (dreigementen en agressie) en om wanhopig te proberen om mijn bedrijf overeind te houden. Ik kan niets anders dan hopen op n rechter die dat ziet.

En Tsjor, jij hoeft t niet te begrijpen, of goed te keuren. T komt soms ongeloofwaardig over begrijp ik uit mijn directe omgeving, maar t is echt zo.

maar

als je nu eens rustig aan je ex vraagt hoe hij het allemaal voor zich ziet hoe jij het moet doen. Dus steeds de bal terugspelen. Als hij oplossing a noemt zeg jij probleem b en vraag je hoe je dat moet oplossen. Allemaal dus inclusief woon/winkel, geld wat jij niet gaat verdienen, schoonmoeder, kinderen, school etc