Verhuizen voor een relatie
Ben een gescheiden vader met 2 kinderen van 13 en 16 jaar. Heb sinds 2 jaar een relatie met een lieve vriendin die ook 2 kinderen heeft in de leeftijd van 5 en 7 jaar. Nu zijn wij samen van plan om een huis te kopen in de woonplaats van mijn vriendin op een uur rijden van hun woonplaats. Mijn dochter van 13 ziet mij het liefst niet verhuizen mijn zoon van 16 is daar minder uitgesproken in. Ik zie ze nu om het weekend van vrijdag t/m zondagavond en 1 dag in de week op dinsdag. Mijn dochter wil dat ik in de huidige woonplaats blijf wonen dit zodat ze makkelijker bij me langs kan komen. Mijn zoon heeft een bijbaantje in het weekend en zal ik door deze stap minder gaan zien. De rest van de tijd zijn ze bij hun moeder.
Mijn vraag of dilemma is kan ik het maken om op een uur afstand te verhuizen en voor mijn geluk te gaan. Of moet ik mijn geluk nog opzij zetten en wachten tot m n dochter 18 jaar is. De huidige relatie wil niet latten (is ze ook altijd duidelijk in geweest, in principe alles of niets). Zelf worstel ik.. het verhuizen schept afstand (zowel fysiek als emotioneel) en mijn kinderen zitten in de puberleeftijd en gaan niet echt meer iets opbouwen in de nieuwe woonplaats. Door energie in het halen en brengen te steken en ook bij hen te zijn 1 middag / avond door de week in het huis van mijn ex denk ik zelf dat het contact goed te onderhouden is. Maar mijn gevoel knaagt zet ik de juiste stap spookt er door mijn hoofd.
ach, wat jammer!
Ik denk niet dat je jezelf dingen moet verwijten. Je hebt er goed over nagedacht en dat heeft tijd nodig.
Ik vind het wijs dat je je kinderen voor hebt laten gaan. Hoe verdrietig ook. Maar wel dapper.
Heel veel sterkte met alles!
Weloverwogen
Ach, wat ontzettend jammer dat jullie er niet samen uit zijn gekomen.
Ik sluit me bij Sally aan: dit soort moeilijke beslissingen kun je niet zomaar even snel nemen, daar is gewoon tijd voor nodig. Dat hoef je jezelf niet kwalijk te nemen, integendeel, je hebt een weloverwogen besluit genomen in plaats van zomaar de handdoek in de ring te gooien.
Dilemma/ron
Wat vervelend dat het zo gelopen is. Maar ik begrijp heel goed dat de betrokkenheid bij je kinderen de doorslag heeft gegeven. En dat dit ook de beste keuze voor je is. Hoe dubbel het nu ook lijkt.
Je mag trots zijn op jezelf
Je hebt de juiste prioriteiten gesteld, ook al was dat moeilijk.
Complimenten!
Ervaringen na de beslissing
Zo inmiddels anderhalf jaar verder en heb nog regelmatig mijn bericht en de reacties hierop nagelezen.
In het kort is de beslissing om niet te verhuizen naar mijn vriendin op een en een appartement in de woon plaats van mijn kinderen en ex partner te kopen voor mij en mijn kinderen een heel erg goede beslissing geweest. Mijn kinderen zijn er heel blij mee en ik ook... het geeft zoveel rust om voor mijn pubers van inmiddels 15 en 18 deze plek geregeld te hebben. Ik had de knoop al veel eerder moeten doorhakken.
Moet er niet aan denken dat ik voor het samengestelde gezin was gegaan (2 pubers en 2 kinderen van 6 en 8) Dit had van mijn kant nooit gewerkt.
Mijn vriendin en ik zijn nog samen.. en werken aan het goed houden van deze lat relatie met alle ups & downs die je volgens mij in een "normale" relatie ook hebt.
Voor mijn vriendin was of is het denk ik het moeilijkste .... het ideaalbeeld van onder 1 dak wonen met de kinderen gaat niet gebeuren en daar heeft ze het af en toe nog moeilijk mee.
Zelf vind ik het best een uitdaging om een goede balans te vinden tussen haar gezin en mijn ouderschap. Zij heeft de kinderen woe, do, en altijd za en zondag. Ik zit niet altijd te wachten om als ik de kinderen niet heb naar haar te gaan en mee te draaien in het zorgen. (is misschien wat zwart wit want het is natuurlijk niet alleen maar zorgen). Voel me dan soms schuldig als ik meer ruimte wil en tijd voor mijzelf (omdat ik natuurlijk die fase met jongere kinderen al gehad heb). Ook daar moet je samen een weg in vinden.
Gebleven
Wow, gefeliciteerd. Leuk dat je na dit verhaal een update plaatst. En je kinderen zien en je vriendin is er gelukkig toch ook nog steeds bij ondanks de voor haar belangrijke eis om samen te wonen of uit elkaar te gaan.
En fijn voor je kinderen. Vooral als ze ouder worden is het nog belangrijker om makkelijk even naar de andere ouder te kunnen op een moment dat het hen uitkomt.
Mooi, Dilemma
Je hoort blijkbaar bij het soort vaders dat in staat is om 'het eigen geluk' te zien in het óók heel houden van zijn ouderschap. Dat vind ik mooi!
Het zal niet makkelijk zijn, maar een relatie die is gebaseerd op het noodgedwongen inleveren van een wezenlijk deel van jezelf (nl. je kinderen) is mi verre van gezond. Een partner die dat van je vraagt, vraagt teveel.
Fijn
Wat leuk om nog van je te horen! Ik word helemaal blij van je bericht dat jullie toch nog samen zijn. Mijn complimenten voor je beslissing en je aanpak.
Top!
Wat fijn dat je er nog even op terugkomt. Erg fijn om te lezen dat jullie nog samen zijn (met alle perikelen van elke relatie) en dat het goed gaat met de kinderen.
Anders
Hier ging de vader voor zijn geluk, ruim een uur rijden. De oudste kinderen (24 en 21) hebben hem al een jaar niet meer gezien. Ze appen.
De jongste (18) is er af en toe. Dit gaat ondertussen al 3 jaar zo en laat ik zo zeggen, ook als kinderen ouder zijn hebben ze hun vader nog zo nodig.
Dus ik bewonder jouw betrokkenheid Dilemma en zou wensen dat er meer vaders zo dachten.
Trots
Beste Dilemma,
Wees trots op jezelf! En zoals moederziel zegt, geluk zit ook in het ouderschap en niet alleen in je nieuwe vriendin.
Zit helaas zelf tegen de aanstaande "ver weg verhuizing" en samenwonen van mijn ex aan te hikken. Die kiest ook voor "zijn eigen geluk" en mijn kinderen betalen de rekening.
Ik heb groot respect voor de keuzes die je gemaakt hebt.
reactie
Wat een fijn topic om te lezen zeg.
Ik ben partner van iemand met kinderen. Hoewel onze liefde erg sterk is, kan het best lastig zijn op bepaalde momenten.
Zeker nu de kinderen vragen aan mijn partner om dichterbij te komen wonen. Mijn partner is om meerdere redenen 1,5u van de kinderen gaan wonen (met pijn in het hart) en iedereen voelt nu dat dit niet de juiste beslissing was.
En staat er ter discussie om dit weer terug te draaien. De vraag is alleen, wat heeft dit voor mij als gevolgen. En voor de liefde. En ook op termijn.
De woonplaats waar mijn partner naar terug zou moeten keren heb ik helemaal niets mee en daarnaast heb ik mijn partner in onze huidige woonplaats leren kennen en vanuit daar hadden wij een toekomstplaatje in gedachte en waren we serieus plannen aan het maken om samen te gaan wonen.
Als ik dan de berichten van Dilemma lees dan begrijp ik zijn besluit heel goed om dicht bij de kinderen te willen blijven. Ik vind ook dat mijn partner alles moet doen voor de kinderen, dat staat vanaf dag 1 voorop. Maar het betekent niet dat ik niet (soms bewust soms onbewust) af en toe egoïstisch aan mijzelf denk en wat het voor mij betekent.
Maar is er dan geen middenweg? Idd proberen vaker in de woonplaats van de kinderen te zijn? Daar een huisje huren en wat nachten verblijven.
Tijdelijk kijken of er een extra dag per week ontmoeten mogelijk is. Of een extra avond per week er heen. Nadeel is dan natuurlijk dat de ex-partner het huis moet 'delen' op dat moment als mijn partner besluit niet daar te wonen maar extra te reizen. En ben je dus afhankelijk van de ex-partner.
Aly
"De woonplaats waar mijn partner naar terug zou moeten keren heb ik helemaal niets mee "
Nou, de kinderen van je vriend wonen er, dus in die zin heb je er wel iets mee. En als je vriend er zelf ook gaat wonen, heb jij er nog veel meer mee!
Waarom kan het trouwens niet andersom: dat je vriend in die plaats gaat wonen, en dan af en toe bij jou logeert (in plaats van daar vaker heen te gaan). Belangrijk is namelijk dat er een 'thuis' is waar de kinderen zelf in en uit kunnen lopen, en niet zozeer dat er vaker een 'bezoek' gepland wordt.
Als je vriend aangeeft geen goede beslissing genomen te hebben, dan zou ik hem vooral steunen nu wèl een goede beslissing te nemen. Ook al moet je daarvoor je eigen toekomstplaatje wat aanpassen.
Jippox
Ik steun mijn partner al vanaf dag 1. En dat blijf ik doen, want ben van mening dat kinderen altijd de belangrijkste prioriteit hebben en hun belangen daarin voorop staan.
Maar dat betekent niet dat je als partner van niet ook af en toe egoïstisch naar je eigen behoefte mag luisteren en daarin ook mag bedenken wat het met jezelf doet en hoe je daarmee moet omgaan.
Nee, ik heb niets met die woonplaats. Dat de kinderen er wonen en mijn partner er over nadenkt terug te keren betekent niet dat ik direct iets met die woonplaats moet hebben. Ik heb binding met mijn partner en de kinderen maar niet met een woonplaats waar ik geen binding heb.
Maar dat betekent niet dat ik mijn partner niet steun in de juiste beslissing. Het is alleen het besef dat het plaatje wat we samen hadden uitgestippeld anders moet gaan worden en dan zal ik daar ook tijd voor nodig hebben en ervaringen willen lezen om aan een ander beeld te wennen.
Aly
Ik ben wat laat met mijn reactie en misschien is er al een beslissing genomen over het dichter bij de kinderen gaan wonen van je vriend?
Ook uit eigen ervaring kan ik zeggen dat een chalet/caravan of whatever in de buurt van de kinderen regelen waar ze dan makkelijker terecht kunnen een optie is die op papier aantrekkelijk lijkt maar in de praktijk lastig is.
Het voelt nooit als thuis of een eigen plek. Het is best troosteloos... in de zomer is het nog druk en heeft het nog sfeer maar ja in het najaar en de winter..Daarnaast liggen de meeste van die parken even fietsen vanuit de stad of dorp en zit je daar met een gehuurde chalet/stacaravan te wachten op je kinderen.
Denk dat hier maar 1 richting werkt en dat is kiezen voor de kinderen (die zijn maar kort bij je ) en de tijd dat je vriend de kinderen niet heeft kun je samen besteden... is ook even aanpassen maar aan de andere kant heb je dan ook quality time samen (afhankelijk van de verdeling met zijn ex partner) en een vriend/vader die lekker in zijn vel zit. Begrijp jouw gevoel ook ... je hebt een relatie en wilt ook verder bouwen. Dit voelt als een stap terug.