Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid
Geprobeerd, 4 jaar lang, waarvan ruim 3 jaar samengewoond. Het is niet gelukt, door een ingewikkelde combinatie van factoren: zijn en mijn voorgeschiedenis, geen vaste werk van hem, etc etc etc. Vorige week heb ik de knoop doorgehakt: ik wil niet meer.
Hij heeft nu een vaste baan 3 dagen per week + nog een variabele inkomen uit andere baan op afroep. Verder niets: geen auto (heeft hij nodig om naar vaste baan te gaan vanwege lokatie en werktijden - er is geen openbaar vervoer, is op 25 km hier vandaan, hij moet soms.om 5 uur in de ochtend beginnen), nooit ingeschreven voor woningbouw, niets. En ook nog de hond van zijn zonen dat hij nu definitief overgenomen heeft. Aan de ene kant zou ik hem wat speelruimte willen geven om weer op zijn poten terecht te komen, aan de andere kant zit mijn kind in 6V en het is voor hem niet leuk hoe de sfeer in huis nu is. Het is (waarschijnlijk) het laatste jaar dat hij thuis woont. Ik wil het niet compleet verpesten voor hem en voor mij dat laatste jaar.
Ik zat te denken om tegen mijn vriend te zeggen dat hij tot voor de Kerst heeft om iets te vinden. Met Kerst ben ik.zelf weg met mijn zoon, een weekje. Daarna is zoon weg met zijn pa. Ik vind het lang, nog 5 weken in die sfeer, maar hem op straat zetten kan ik niet.over mijn hart verkrijgen. Wat is redelijkheid.
Houtplankje
Ps: ik hoop dat niemand zich geroepen voelt tot "zie je wel" reacties. Ik ben me pijnlijk bewust van mijn eigen aandeel en vergissingen in dit verhaal.
Ik heb
als een idioot mijn oude theekast van zolder gehaald en weer naar beneden gehaald. De olielamp van mijn overgrootmoeder erop, mijn theeservice erin, kaarsjes aan. Heb nog wel dikke ogen maar met chocola en tijd .. En morgen komt zoon voor een week, dat is een hele grote lichtpunt.
Houtplank
Lichtpuntjes
Goed dat je echte en virtuele lichtpuntjes hebt. Het is echt heel verdrietig, deze breuk, maar ik vind het toch ook fijn voor je dat het afscheid niet het drama is geworden dat je een paar weken terug verwachtte.
Heb het goed met jezelf en veel sterkte.
Elkaar weer zien
Vanavond had ex-vriend even de auto nodig, hij kon een boekenkast overnemen van iemand in de stad maar moest natuurlijk de auto hebben om het te vervoeren. Eigenlijk had ik geen zin om hem zo vroeg weer te zien, maar wou flink zijn. Bij het halen van de sleutel had hij haast, bij het terugbrengen wat minder. Ik heb hem een kopje thee aangeboden (was ik zelf aan het drinken). Even gebabbeld over werk, zijn zonen, even gemijmerd over dat het toch wel een heel raar gevoel is, dat weer alleen zijn. En omdat hij niet zo veel laat zien van zijn gevoelens blijf ik nu na 10 minuten samen, achter met het idee dat ik, ondanks het feit dat ik gebroken heb, ook diegene ben met de gebroken hart (meer dan hij). En het voelt raar, en bijna oneerlijk. Hij zit er goed uit, was bijna vrolijk. Ik ben moe, slaap niet, en moest huilen nadat hij weg was gegaan.
Ik wil hem uit de weg gaan voorlopig, moeilijk wanneer je op 300 m. afstand van elkaar woont maar dit doet me geen goed.
Houtplank
Ik denk niet dat het aan hem ligt
en ook niet aan de afstand.
Jij wilt liever niet zien dat hij het minder moeilijk heeft dan jij (zo op het oog). Maar wat wil je dan? Was je blijer geweest als hij in tranen was uitgebarsten omdat hij jou kwijt is? En zo ja, dat zegt toch niets! Iedereen gaat anders om met een breuk in de relatie. Het een is niet beter dan het ander.
Al ging hij op 1.000 km wonen, dan zou jij het nog steeds moeilijk hebben. En terecht!
Probeer het los te laten dat hij dichtbij woont en om een kleine dienst vraagt. De kleine contacten zorgen er ook voor dat je verbinding houdt, in eenvoudige vorm. En ooit nog samen kunt terug kijken naar hoe het was. Dat is over een tijdje een waardevol doel.
Waarom?
Waarom vind je dat oneerlijk Houtplankje?
Grote kans dat je ex 'gewoon anders' in het leven staat. (en het meer neemt zoals het komt)
Maar ook grote kans dat hij helemaal geen ruimte heeft voor verdriet.
Voor jou is hij alleen weg.
Voor hem verandert er heel veel meer. In zijn positie zou ik mijn energie hard nodig hebben mijn leven weer op poten te krijgen. En nog lang niet achterover kunnen leunen en rouwen. Die luxe heb jij wel.
Het meer nemen zoals het is
Zou overugens ook een gied voor mij zijn
..
buitenkant
Verdriet kan je niet altijd zien aan de buitenkant. Of iemand laat het niet zien. Daar heeft hij misschien nog geen tijd voor.
Jij laat het wel zien, maar dat is wel zo gezond, je bent al bezig met verwerken. Jij kan zijn verdriet niet verwerken, dat moet hij zelf doen. Houd je maar met jezelf bezig 
Wie weet vinden jullie nog een eigen modus (lat) om toch iets samen te hebben. Daar is het nu nog te vroeg voor.
Nieuwe bloedverwant
Je kan hem ook beschouwen als een nieuwe bloedverwant; als een broer die je nooit gehad hebt. Zo ontstaat er meer ruimte om elkaar te spreken zonder onderliggende gevoelens. Een broer/zus- status helpt bij los laten omdat het contact zo nog mogelijk blijft en je je mag blijven afvragen of het goed met hem gaat.
Zeker.
De dagelijkse rompslomp is ieder voor zich, financiën ook eigen verantwoordelijkheid, ik hoop dat het je rust gaat geven. Dat heeft tijd nodig. Normaal met elkaar omgaan, geen ruzie na het beëindigen van de relatie, probeer dat positief te zien.
Ondertussen ga je door met goed voor jezelf zorgen, dat is nu het belangrijkste.
Er begint wat rust te komen
Zoon is weer naar zijn vader voor een week, en wat ik dacht zwaar te gaan vinden (thuis alleen) bevalt goed. Ik heb gisteravond mijn papieren gesorteerd zodat ik het allemaal weer op orde heb. Ben ik nog niet maar wel op de helft. Gek is dat toen ex vriend nog hier woonde ik absoluut geen puf had om het te gaan doen, terwijl hij dat nooit belemmerde of zo. Maar ik kwam er niet aan toe, had de rust niet in mijn hoofd. Mijn huis begint een beetje weer op mijn huis te lijken. En ik begin denk ik weer een beetje op mezelf te lijken.
Het sporten gaat nog steeds prima, ik ga om de dag voor een lichte training. Ik blijf vleesloos eten (eet wel af en toe vis) en ook dit bevalt prima. Ik zag zelf op de weegschaal van de sportschool dat ik lichter was. Nu is het echt niet mijn primaire doel maar gezien mijn gezondheidsklachten (hoge bloeddruk) is het natuurlijk wel een mooie bijkomstigheid. Ik gebruik geen alcohol meer (niet dat ik veel drink, maar wel een glaasje bij de maaltijd samen met ex vriend). Kortom: ik ben nog steeds moe maar ik voel dat ik de goede kant op ga.
Houtplank
Goed bezig!
Je schrijft dat je nooit aan papieren sorteren bent toegekomen omdat je geen rust in je hoofd had toen je vriend er nog was. Onderschat niet hoeveel energie het kan kosten om samen te leven met iemand zoals je vriend. Ook al is hij nog zo lief en zal hij je geen strobreed in de weg leggen. Ik heb begrepen dat hij een diagnose heeft, klopt dat? Uit eigen ervaring weet ik dat samenleven met iemand met een diagnose energie kan slurpen, ook al is die nog zo vriendelijk en aardig.
Je bent nu echt bezig je leven weer in eigen hand te nemen. Dat kost ook energie, maar het zal je ook energie gaan geven als je huis en leven weer van jou is, omdat je minder energie lekt, en het gezond leven dat je doet zal daar ook bij helpen.
Je zult misschien nog wel eens een terugslag krijgen. Dat hoort erbij. Maar ik lees goede ontwikkelingen in je laatste bericht!