Vriend wil uit elkaar zonder reden

Geen verplichting

Je kunt onderling afspreken naar welke rekening de KA wordt overgemaakt. Het is niet verplicht om direct naar het kind te storten.
Ik heb met mijn oudste van 18 afgesproken dat de KA gewoon nog steeds naar mij gaat. Kind woont 24/7 bij mij. Vervolgens hebben we een budget voor kind afgesproken. Niks kostgeld. Moet ook niet, maar mag.

AnneJ

Het is nog wel zijn huis. Dat hij er niet meer woont komt omdat Mara hem eruit gezet heeft. Ik bedoel: emotioneel gezien kun je ook een andere kant op gaan.
Waarom is het te kwetsbaar als hij dingen meeneemt? Het zijn ook zijn dingen, nog steeds.
De notaris waar wij bij waren was verbaasd dat wij (uiteindelijk) alles zo goed geregeld hadden en rustig met elkaar door een deur konden. Ze kende situatie waarbij de een de beschuitdoos had en de ander de deksel. Of een vriendin van een vriendin die gevochten heeft voor de fritespan, om hem daarna nooit mer te gebruiken. Ik dacht: dat overkomt mij niet.
Natuurlijk is het heel erg slikken als je terugkomt en je ziet dat er van alles weg is. Maar omgekeerd: als jij in het huis kunt blijven wonen, dan is er ook nog heel veel wel, wat anders veel geld kost (loerbedekking, gordijnen etc.). Maar ik vind het nog steeds de snelste, gemakkelijkste en eerlijkste manier van het maken van een boedelverdeling. Anders is het zo dat de ander alleen die spullen krijgt die hij van de een mag meenemen. Maar het is niet allemaal van degene die in het huis is blijven zitten!

Tsjor

onderhandelen

"Ik kan het inzetten bij de onderhandelingen maar mocht het niet lukken is het vast inderdaad geen onoverkomelijk probleem."

Ik zou dus niet gaan onderhandelen over zaken die de moeite van het onderhandelen niet waard zijn. Er blijft nog genoeg over om je wél druk over te maken.

Nog beter

Mijn ex-partner nam alleen zijn kleren mee. Alle vaderdagkadootjes, kinderfoto’s, vakantieherinneringen, erfstukken, huwelijkskado’s van beide kanten liggen allemaal nog hier. Pasten niet in het nieuwe leven waarin hij voor zichzelf koos.
1 ding wilde hij graag meenemen: een ultraduur kado dat ik persoonlijk bij ons trouwen van mijn schoonmoeder kreeg. Iets wat perfect past in de hobby van truus, ontdekte ik pas later. Wat een zak hooi.

Moederziel

' Haar ex als eerste de inboedel laten uitzoeken terwijl je zelf weggaat, hoe verzin je het.' Ik heb het niet verzonnen, maar het was de advocaat/mediator die dat voorstelde. En hoewel het pijnlijk was om daarna terug te komen in een half leeggehaald huis, het is nog steeds de kortste, snelste en meest effectieve manier om het te verdelen.
Jouw voorstel over het laffe achterste etc., dat is vol van boosheid en gaat rechtstreeks op ' conflict' af. Ik zou het zo niet doen, ook niet denken. Het lijkt heel aardig en meelevend en begripvol naar Mara toe, maar in feite verlaag je je zelf dan tot een niveau, dat ik niet zou willen. En nog meer: ik gun het vooral Mara niet om op dat niveau terecht te komen. Trek jezelf daar bovenuit!
Ik denk ook dat daar het grootste verschil in zit: hoe wil je zijn tijdens zo'n proces? De rancuneuze, versmade verlatene? Of iemand die snapt dat relaties over kunnen zijn, al is het nog zo pijnlijk. Iemand die de pijn gaat dragen. Die nu beslissingen neemt en straks de stukken bij elkaar raapt en opnieuw begint.

Tsjor

Diversen

Zelf heb ik twee keer een 'boedelscheiding' meegemaakt. Beide keren met gesloten beurzen.
Alleen de eerste keer kreeg ik geld mee voor een Ikeakastje omdat we de beide kastjes wel konden verdelen maar we wilden er allebei toch twee hebben en dan had je te maken met kleurverschil. Dus kreeg ik 1x nieuwwaarde mee die ex anders zelf had moeten betalen. En het spaarde hem nieuwe aanschaf en ophangen.

De vader van mijn kinderen heeft nog een jaar in ons huis gewoond terwijl wij bij mijn ouders woonden. Het verdelen was geen enkel probleem. Ex regelde een bank voor ons, nam de onze mee die hij ooit zelf betaald had. En we verdeelden wat we hadden uit de losse hand. Er was genoeg voor twee huishoudens en we hoefden weinig nieuw, of tweedehands/kringloop aan te schaffen. Ex kreeg de vriezer en schafte zelf een nieuwe koelkast aan en andersom bij onszelf. We wonen vlak bij elkaar dus er kon nog wat heen en weer de eerste tijd. Ex kreeg mijn naaimachine, daar deed ik toch niets mee en wij hielden de grasmaaier voor de tuin.

Preciezer hoefde het niet. We hadden hier toch geen topstukken van waarde.

Zwart-wit

Uiteindelijk kan het dus alleen maar zwart-wit zijn. Je bent ofwel de rationele zakelijkheid zelve ofwel de rancuneuze verlatene.

Gelukkig zijn de meeste mensen wel van vlees en bloed. En geschokt en kwetsbaar zijn omdat je als een deurmat wordt behandeld door wie een half jaar geleden nog je liefdevolle partner was, is not done?
Blijkbaar moet je het hebben meegemaakt om het in te voelen. Er is alle reden voor emotie. Die redelijkheid komt vanzelf weer. Eerst uit de shock.

Ik gok dat die hele inboedel Mara gestolen kan worden. Daar gaat het namelijk helemaal niet om. Het gaat om het diepe verraad dat vooraf ging.

Overigens

Is bij ons de boedel ook keurig op papier verdeeld. In goed overleg. Maar nooit geëffectueerd. In de haast weg te komen

Ik bewaar alle persoonlijke dingen van mijn ex-partner in dozen. Schoon en droog. Er komt namelijk een dag dat hij ze wel mist en dat deel van zijn levensloop weer in de ogen kan kijken.

Nee

Ik heb het idee dat ze door de verdeling van spullen en de zakelijke discussies ook erkenning voor het aangedane leed wil krijgen. Daar slaat die man op aan, want hij krijgt geen kans om zijn eigen weg te kiezen. Mara zit overal bovenop en alles wat hij doet is fout, zelfs het leuke uitje met de kinderen.

Ja natuurlijk

Die erkenning is precies waar het om draait. Gezien worden. Je kunt niet door me heen. Het is nu nog veel te vroeg om dat af te leggen, de wond te vers. Open zenuw.
Dat komt pas later. Dit is nou eenmaal de volgorde. Misschien niet ideaal of gewenst. Maar dit is hoe diep verraad werkt bij mensen die voelen en lief hebben gehad.

En die man kiest echt zijn eigen weg wel, hoor. Hij doet niet anders, zoveel is duidelijk. En hij laat Mara bungelen. Heel heftig vind ik dat.

Lijst maken idd

Omdat mijn ex ook al ergens anders woonde, heb ik een lijst gemaakt per kamer wat er aanwezig was en te verdelen.
Daar heb ik kruisjes gezet op de manier waarop ik dacht dat juist was. Dingen die we zelf ingebracht hadden van voor het samenwonen naar de gene die het inbracht, kadoos van familie naar degene van wie de familie was. Persoonlijke zaken vielen er buiten.

Die lijst is naar ex gegaan en naar de advocaat/mediator, ex heeft zijn kruisjes gezet en daar waar er verschillen waren hebben we dat bij de advocaat doorgesproken en besloten.

Omdat ook ik verhuisde uit het huis hebben we de verdeling van de grote meubelstukken pas gedaan toen ik verhuisde. Mijn vrienden die mij verhuisden zijn ook 1x met een volle auto naar zijn nieuwe huis gereden. Niet omdat ze hem nu zo aardig vonden, maar om mij te helpen om het goed af te ronden.

Reacties

Ja Tsjor, ik heb hem het huis uitgezet. Omdat hij de relatie definitief wilde beëindigen en ik daardoor niet met hem onder 1 dak kon blijven wonen. Dat lijkt mij logisch, het zou de sfeer in huis niet ten goede komen, daar waren de jongens zeker niet bij gebaat. Dat was overigens voordat bekend werd dat hij aan het vreemd gaan was, terwijl ik dus dacht dat hij zielig en alleen in een stacaravan zat (in het begin) was buurvrouw er al bij en vallen er nu steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. Ik vind het daarom niet terecht dat hij als eerste de inboedel mag "kiezen".
Overigens zie ik dan ook weer praktische problemen, bijvoorbeeld wat doe je wanneer je in huis terugkomt en er staat geen bank of eettafel meer? Is dat leefbaar dan? Mijn voorkeur gaat uit naar verdeling eerst op papier, dan kan je ook gericht naar nieuwe dingen gaan kijken, rekening houdend met een levertijd. Het is niet zo dat ik er vanuit ga dat alles van mij is, enkel om de reden dat ik er nog woon en hij niet. Ik hecht, op bepaalde accessoires na, niet echt waarde aan ons meubilair, dat is echt vervangbaar. Of ik nu van het ene bordje eet met die vork of van het andere met een andere vork, dat maakt mij echt niet uit.

Ik denk dat jij geen kind met een vorm van autisme hebt, iemand die daar niet direct mee te maken heeft kan ook niet goed inschatten (denk ik tenminste) wat er in zo'n kind omgaat. Oudste kan in zijn enthousiasme dingen nog weleens over het hoofd zien en daardoor niet nadenken over de gevolgen. Daar kan ik meerdere voorbeelden van opnoemen. Jongste denkt daar veel meer over en bij na, die komt dan tot andere conclusies. Ja, vader is niet eerlijk, ook niet naar zijn kinderen en draait het alleen in zijn voordeel. Dat dat negatieve gevolgen kan hebben voor oudste, die daardoor keer op keer teleurgesteld wordt, probeer ik te voorkomen door er over te praten met hem en hem dan ook de andere kant van het verhaal te laten zien. Als zijn vader direct met hem het juiste, complete verhaal zou bespreken, dan zou dat eerlijker naar oudste zijn en mij dit soort gesprekken besparen.

Phryne Fisher
Ik hoef geen erkenning voor het aangedane leed. Ik wil dat het met fatsoen en respect afgesloten wordt. Hij doet alles fout? Volgens mij is het precies andersom. Ik ben degene die alles fout doet, met alles, wat ik ook doe of probeer, het is nooit goed, hij ziet alleen de negatieve dingen, onthoudt en benoemt alleen de negatieve dingen. Alles moet gaan op zijn manier en vooral niet anders.

Sinilind en Flavia
Ik ben begonnen met een lijst te maken. Gewoon, elke kamer, behalve die van de kinderen, doorlopen en kijken wat er staat. Het lijkt mij inderdaad beter om dat eerst op papier te verdelen voordat er dingen weggehaald worden die niet direct vervangbaar zijn door levertijd.

Moederziel
Jouw reacties zijn precies zoals ik het vaak voel en zie, waarschijnlijk door de je eigen ervaring helaas, maar slaan vaak wel precies de spijkers op hun kop.

Voor degene die ik niet direct benoem, ik waardeer jullie reacties zeker en hoop dat jullie dat ook blijven doen.

Mara

Ex mee naar advocaat?

Oh Mara, je bent te goed. Ga zelf en neem niet je bijna-ex mee. Wat win je daarmee? Hij mag meedoen als er een voorstel ligt. Dan kan hij zijn zienswijze inbrengen.

Teleurstelling

Verder snap ik je heel goed als je schrijft dat je je zoons wil behoeden voor teleurstelling. Maar uit ervaring weet ik inmiddels dat dit niet zo werkt. Zij moeten juist de kans krijgen om hun eigen teleurstellingen op te doen en van daaruit een nieuwe omgang te vinden met hun vader. Dat klinkt harder dan het is: jij kunt je kinderen niet behoeden tegen afwijzing en pijn. Jij zult ze juist moeten sterken en ondersteunen. Ja, papa doet anders nu, maar wat wil jij? En hoe kun je dat aan papa vertellen?

Ik heb harde lessen geleerd in de begeleiding van mijn kinderen tijdens de scheiding. Hun vader werd voor hen nogal snel een nieuwe versie waarmee ze slecht uit de voeten konden (en kunnen). Bovenop de breuk in het voorheen hechte gezin zorgde dat voor grote emotionele problemen. Echt groot. Twee van de kinderen zijn uiteindelijk via de crisisdienst bij hulpverlening aanbeland. Eén van de 2 was depressief en suïcidaal. De ander had symptomen van een beginnende psychose. Het zijn doodnormale en evenwichtige pubers met een rijk sociaal leven, maar de enorme snelkookpan aan gevoelens, verlies en afwijzing was te groot. 'Een normale reactie in een extreme situatie', zei de crisispsychiater tegen mij. Dit is wat er gebeurt als het voor een tiener echt te veel is om te behappen.
Gelukkig hebben we een enorm begipvolle school, een fantastisch netwerk van vrienden (soms uit heel onverwachte hoek) en familie, goede behandelaren en waar nodig de hulp van medicatie kunnen inroepen. Kind 1 gaat goed, doet dit jaar eindexamen en is zeker beschadigd maar niet verslagen. Kind 2 is nog aan het herstellen van de burnout die volgde op de crisis, maar is ongelooflijk dapper en sterk. En dan zijn er nog de 2 jongsten die heel veel hebben meegekregen, maar die nu rust en veiligheid ervaren. Thuis. Bij mij.

Ik hou mijn kinderen aan mijn hart als een leeuwin haar jongen. Maar ik heb ze niet tegen deze nare gevolgen kunnen beschermen.
Nu pas begint de echte klus voor mij. Praten, contact houden op diep niveau en samen leren dat je kunt vallen in je leven, maar dat je ook weer op kunt staan. Dit is het leven. Het is bikkelhard, maar ook een kind kan leren weer op te krabbelen. Als er maar rust, stabiliteit en veiligheid is. En die moet jij gaan bieden, soms tegen alle tegenwind in.

Sinilind

Het mooie van deze manier van boedel verdelen is dat je juist helemaal niet met elkaar hoeft te praten. Je hoeft elkaar niet eens tegen te komen. Je moet alleen beseffen dat de spullen niet alleen van jou zijn, dat jij niet meer rechten hebt dan de ander etc. Dat soort basale regeltjes.
Als de tafel weg is, ja dat is lastig. Daarom heb ik er wel voor gezorgd dat ik eerder binnen was dan de kinderen. Maar achteraf blijkt dat soort gemis peanuts te zijn. Het is allemaal snel te vervangen. Over en weer geharrewar over de theelepeltjes lijkt mij veel erger.
Maar ik heb ook meer een houding van ' door de zure appel heen bijten'. Respect etc. vragen tijdens de scheiding is echt het verkeerde verwachtingspatroon op het verkeerde moment. Je kunt wel respect verdienen door een echtscheidingssituatie zo netjes mogelijk af te handelen. Is mijn ervaring. Is ook goed voor de kinderen.

Tsjor

Praten, lijsten, “leegtrekken op afspraak”

Voor een (voorstel) boedelverdeling op papier hoef je net zo min met elkaar te praten als bij de leegtrekken-manier (vanTsjor), de een kan wel aanvullingen maken op de lijst van de ander (via advocaat).

Het ligt er ook een beetje aan wat je te verdelen hebt. Ik was degene die uiteindelijk met de kinderen uit huis vertrok en had voor ons drieën slechts een busje vol spullen, inclusief onze fietsen. Ex wilde alles wel houden, ik vond het prima, maar wel met een duidelijk inventaris (op papier dus) met waarde (inschatting van wat het op Marktplaats zou opbrengen en/of wat ik er zelf voor over zou hebben) en dan verrekenen.
Ex had als eerste een Iijst gemaakt, idd per kamer. Ik heb daar aanvullingen en (prijs) wijzigingen in aangebracht. Zo was ex best veel (prijzige) dingen vergeten op “zijn kant” van de lijst te zetten (muziekinstrumenten, elektrisch gereedschap, recent aangeschafte vloerbedekking etc.). Maar ook zaken die hij had meegenomen (nog meer instrumenten) of had aangeschaft toen hij tijdelijk uit huis was (elektronica voor Truus) had ik erbij gezet. Het verschil liep echt in de duizenden euro’s. Het kan dus zin hebben om dat zulgvuldig onderbouwd aan te pakken.

Zonder discussie of gesprek?

Ms Simone: ' Het verschil liep echt in de duizenden euro’s.' En ex heeft dat zonder discussie of gesprek geaccepteerd en betaald?

Tsjor

Eigen advocaat

Als je een eigen advocaat wilt, dan is het aardig als je je aanstaande ex op de hoogte brengt van een eerste afspraak, zodat hij weet wanneer jij alles in gang zet. Maar het is eigenlijk toch niet de bedoeling dat aanstaande ex dan meegaat? Aanstaande ex moet dan ook weer een eigen advocaat gaan zoeken. En daar ga jij dan weer niet mee naartoe.

Tsjor

Mara

Jij schreef: "Net de advocaat gesproken, was een heel fijn gesprek, Nader kennismakingsgesprek gepland voor volgende week. Aan ex doorgegeven, aan hem de keuze of hij mee wil of niet."

Volgens mij moet je een keuze maken.

Of je doet mediation (en dat kan met een mediator of met een advocaat-mediator). Dan praat je met je ex en de (advocaat-)mediator. Met zijn drieën dus.

Of je doet geen mediation en je schakelt een advocaat in. Meestal neemt je ex ook een advocaat. Dat heb je ieder een eigen advocaat en die communiceren met elkaar of je praat met zijn vieren.

Als jij nu een advocaat kiest en je ex gaat er OOK naar toe, dan wordt die advocaat de advocaat-mediator voor jullie beiden. Als het fout loopt met de mediation moet je dan weer een andere advocaat zoeken! Volgens de gedragsregels mag iemand niet eerst als advocaat-mediator voor 2 mensen optreden en als het mis loopt alsnog als advocaat voor een van hen!

Dus bedenk heel goed wat je nu eigenlijk wil en of je, als je de advocaat als advocaat-mediator wil inschakelen, je het erg vindt dat diegene, als het mis gaat met de mediation, niet meer als advocaat voor jou kunt gebruiken.

Ik hoop trouwens dat de advocaat jou dit systeem duidelijk heeft gemaakt. Is wel gebruikelijk dit te vertellen.

En ik schrijf steeds ex, maar het is natuurlijk aanstaande ex. Maar dat is zo lang.

Boedelverdeling -vervolg

Ja, Tsjor uiteindelijk heeft ex ”zonder discussie of gesprek” ingestemd met de door mij aangepaste boedelverdeling. Die is verrekend en bij de “eindafrekening” gekomen nadat ik door ex ben uitgekocht. Voor de door mij gemaakte aanvullingen kon ik bewijs leveren (rekeningen) dus ik denk dat hij het daarover niet op een confrontatie wilde laten aankomen. Ex had vermoedelijk, voordat hij “mijn versie” van de boedelverdeling (via mijn advocaat) onder ogen kreeg niet verwacht dat ik dit zo grondig zou aanpakken of dat ik achter zijn “stiekeme” aankopen zou zijn gekomen. Ik weet vrijwel zeker dat ik daarvan ook niet alles weet, maar op een gegeven moment moet je dat loslaten, als je verder wil.

Mara, ben het eens met Lena, dat dit nu “jouw” advocaat (zal) moe(ten) zijn. Jullie zijn al bij 4 (of 5?) geweest voor mediation, die door stbx (soon te be ex) waren afgewezen. Geef je hem weer macht over de gang van zaken.

Advocaat

De advocaat wordt in principe, indien het face-to-face ook klikt, mijn advocaat. Mediation zie ik niet meer gebeuren. Ik wil eigenlijk alleen nog bespreken of het een overlegscheiding of een "gewone" procedure wordt, in overleg met ex.

Ik weet dat wanneer we eerst met de advocaat een mediation traject in zouden gaan en dit mislukt, de advocaat niet meer namens één van ons mag optreden. Dit staat duidelijk vermeld op de site en heeft de advocaat ook heel duidelijk uitgelegd. Dan zouden we allebei op zoek moeten naar een nieuwe advocaat en zijn we zo weer een tijd verder, dat wil ik echt niet meer.

Mara

Moederziel

Jeetje moederziel,
Wat hebben jij en jouw kinderen veel moeten doorstaan..
Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal goed met ze komt.
Ik begrijp heel goed dat je ze het liefst tegen dit soort dingen had willen beschermen, maar dat de situatie dat onmogelijk maakt. Natuurlijk "moeten" ze leren dat het leven niet alleen maar leuk is, maar dit is niet wat je voor ogen voor ze had, zij hebben hier ook niet om gevraagd en moeten er wel mee omgaan...

Dikke knuffel,
Mara

Mara

Als de advocaat jouw advocaat wordt (gelukkig), waarom zou jouw stbx daar dan nog evt. langs gaan? Die snap ik niet.

Lief Mara

Ja, het komt uiteindelijk helemaal goed met ons. Anders dan gedacht, maar ook goed. Dat zal bij jou ook zo gaan, en bij jullie kinderen. Maar voor het zover is, zijn er nog harde noten te kraken en emoties te doorleven. Alles gaat in beweging en als je denkt dat het niet heftiger kan worden, gebeurt dat toch. En dan, op een moment, merk je dat het rustiger wordt. Het kan om je heen spoken, maar het raakt je minder dan daarvoor. Dat zijn de momenten dat je voelt dat je de spreekwoordelijke stappen zet.

Ik kreeg hier het advies van RoosjeRaas om me te gedragen als een egeltje als het te heftig werd. Eten, drinken, slapen. En weer oprollen, stekels uit en zacht naar binnen. Hou dat beeld vast, het helpt echt. En het is het weer ervoor

Lieve Mara, het wordt beter. Niet nu maar straks. Echt beter.
Hou vol!!

Zo is het

Zacht naar binnen.

En sowieso 'naar binnen' als in 'focus op jezelf en de kinderen en verder niet'. Dat 'spotlight' steeds maar op die man, dat levert je niets op. Ik vind je moedig, krachtig en liefdevol. Mooie ingrediënten voor de egeltjesbasishouding . Sterkte Mara, de tijd gaat voorbij en brengt nieuwe mooie dingen, helderheid, duidelijkheid en eenvoud. Die is uiteindelijk heerlijk om te verwelkomen.