Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Droog oefenen
Oké, ik dacht dat je bedoelde dat hij een advocaat moest inschakelen.
Zakelijk nadneken kun je ook 'droog' oefenen. Zoek op internet op 'ouderschapskontrakten'. Er zijn genoeg voorbeelden. Zoek eens uit wat jij vindt dat past bij wat jij zou willen regelen. Vul het als oefening eens in. En daarna eventueel een andere versie een keer. Je maakt je dan de taal en het denkkader eigen waarin zo'n regeling zou moeten worden vervat.
Tsjor
Weer doorgaan!
Ik had bij de mediation ook een lijstje met punten en voorstellen. Ook de acties die ik heb ondernomen voor een woning hier. Heb vier (grote) contacten lopen die samen meer dan 500 woningen in het bestand hebben. Daar zit ook een woningbouwvereniging bij.
Maar het klopt wel zoals ik ook lees dat ik teveel reactief handel en haar laat bepalen inderdaad. Maar zelfs de mediator zegt wel, omdat het kleine kinderen betreft ( 15 maanden , loopt rent nu en 1 van 3 jaar 2 maanden) ik vind ze eigenlijk helemaal niet zo klein meer, dat rechters daardoor snel voor de moeder kiezen. Van dat soort uitspreaken raak ik te snel in paniek inderdaad. Heb het vandaag nog eens goed overdacht en laat het hier niet bij zitten. Ik sta weer op.
Ga nu op papier een heel erg duidelijk voorstel zetten , afgezet tegen verschillende scenario's. Dat laat ik doornemen met mijn advocaat. Want uitbreidingen met uurtjes en ophalen/wegbrengen schiet niet op.
Ben er ook nog steeds van overtuigd dat de meeste rust er komt als de kinderen hier 3 dagen om de hoek naar KDV gaan. In ieder geval totdat zij een eigen woning heeft. Alternatief kan zijn in B. Vindt dat uiteindelijk voor de langere termijn zeker niet ideaal voor de kinderen.
opdracht van de mediator is te zoeken naar uitbreidingen. Dat suggerreert eigenlijk dus wel weer dat de basis haar eigen voorstel is. Dat wil ik omdraaien op een heel erg positieve manier. Maar dat zal niet meevallen. Iedereen zegt dat ik op zich wel eensterk uitgangspunt heb, maar wordt steeds onzeker door uitspraken van advocaat en ook mediator. Puur alleen omdat ik niet de moeder ben. Het is misschien echt iets wat in mijn hoofd zit, maar reageer op dit moment nog steeds te emotioneel misschien.
Mediator benadrukt sterk dat het om het belang van de kinderen gaat en dat er nu een constructieve oplossing moet gaan komen. Ze vindt het niet erg bezwaarlijk lijkt het, dat moeder bij opa en oma verblijft. Ik vind dat wel een belangrijk punt, maar lijkt niet echt te worden gehoord. Ze zijn nu meer bij moeder, maar dan dus ook bij ope en oma. Dat ze wat meer bij moeder zijn vind ik niet echt het punt. Niet omdat het slechte mensen zijn , maar ik vind het een niet normale situatie. Punt daarbij vind ik voor de kinderen, dat ik ze erg moe krijg als ze hier komen. Heeft volgens mij te maken met laat naar bed en erg vroeg er weer uit. Ik merk het vooral aan de oudste. Overdag slapen doet ie overigens ook al heel lang niet meer. Toen ie 1,5 was deed ie dat al niet meer. Jongetje is soms helemaal kapot. Neem daarbij de hele situatie.
Dus ja. Ga ik haar toch proberen heel duidelijk te maken dat mijn voorstel veel goede kanten heeft ( volgens mij)met het risico dat ze het totaal afwijst en het uiteindelijk weer een rechtszaak wordt, met voornoemde standaardregeling als uitslag.?
Onze voorstellen liggen natuurlijk behoorlijk uit elkaar , dus hoe kom je in godsnaam naar elkaar toe.
Belang van het kind
Zodra iemand: belang van het kind zegt, zou ik het met een grote korrel zout nemen. Het is een soort verplichte opmerking om te laten zien dat je het goed bedoelt om de anderen zogenaamd gerust te stellen. Maar ook is het bedoeld om je zin te krijgen. Het is een besmette opmerking. Iederen bedoelt er wat anders mee.
Nogmaals Hans. Ik zou echt ophouden te tamboereren op haar ouders. Daar doe je niemand een plezier mee en het maakt je eigen inbreng meer ongeloofwaardig.
Miljoenen kinderen over de hele wereld worden door hun grootouders opgevoed. Hele volksstammen wonen bij hun ouders in samen met hun kinderen en kleinkinderen. Dat jij daar geen goed gevoel bij hebt doet helemaal niet ter zake, daar ga je niet meer over en het valt niet te bewijzen dat jou kinderen daar zodanig onder lijden dat een kinderrechter dit zal verbieden of een mediator begrijpen dat ze meer jou kant moet kiezen. En je maakt je ex daar ook niet blij mee waardoor ze minder geneigd zal zijn om in te gaan op je voorstellen.
Houdt het simpel. Opvang in A of B, voor de helft van de week bij, de andere helft bij ex, een woning voor ex zoeken in je eigen woonplaats en dan kunnen kinderen daar later ook naar school. Blijf daarbij en ga niet verder zwemmen.
Kleine kinderen
En ik ben het helemaal met je eens, zo klein zijn jou kinderen nou ook weer niet. Ik denk wel dat je meer steun zou moeten zoeken bij je eigen ouders en je voorbereiden dat je de kinderen ook echt alleen verzorgt. Dat is echt een hele andere situatie waarin je elke minuut aan de beurt bent ook al ben je moe en ook al heb je geen oplossing bij de hand. Daar zou je meer aandacht aan kunnen besteden. Zodat je op je netwerk kunt wijzen als je ex zich zorgen maakt.
Per situatie anders
AnneJ: 'Ik zou echt ophouden te tamboereren op haar ouders.' In deze situatie is het op zich wel een relevant argument gezien de problematische voorgeschiedenis van moeder en de problemen in de relatie die daardoor zijn ontstaan. Maar het vergt meer informatie die Hans niet kan geven en waarvan het de vraag is of de mediator daar iets mee kan. Blijft wel staan dat vader boven opa en oma komt als het gaat om de vraag wie voor de kinderen mag zorgen. Zeker als moeder aangeeft dat opa en oma door de huidige situatie te zwaar belast worden.
Tsjor
Tsjor
Hoe waar iets is kan noch de kinderrechter noch de mediator beoordelen. Je solliciteert dan naar een onderzoek door de Raad. En die kunnen nog veel beter dan jezelf zorgelijke situaties in kaart brengen. Of je dan blij bent. Want het wil helemaal niet zeggen dat je dan de omgangsregeling krijgt die de kinderen en hun ouders verdienen.
Iedereen raakt van slag van de zorgelijke beschuldigingen, waar jijzelf mee begonnen bent dus als een ander het doet heb je echt geen recht van spreken meer. En bij twijfel gaat een kind onder OTS of zelfs UHP. Doe het niet. Tenzij je kinderen een pak slaag krijgen bij de andere ouder laat je die argumenten gewoon buiten beschouwing. Gewoon om te zaak niet onnodig te compliceren voor iedereen.
Heb je je eigen standpunt goed duidelijk gemaakt
Bij de mediator ben je aan het onderhandelen. Ik vraag me eigenlijk af je eigen standpunt daar goed duidelijk is. En dat is voor jouw dat je in geen geval gaat instemmen met een wijziging van woonplaats voor je kinderen (of hoe je het ook kunt formuleren: een wijziging van woonplaats verder dan x km van de plaats waar ze nu wonen). Ik krijg de indruk dat het niet goed duidelijk is aan ex en mediator dat dit voor jou niet onderhandelbaar is. Ik zou dat wel op die manier neerleggen de volgende keer. Zodat je ex ook weet waar ze aan toe is.
(en voor jezelf nagaan of je dit inderdaad zo hard wilt spelen, zo als hier eerder al aangeven heb je veel kans dat je een rechtszaak over wijziging van de woonplaats van de kinderen gaat winnen, maar een dergelijke rechtszaak zal ook veel stuk maken, en een gedeeld ouderschap ook moeilijker maken).
Hans
Hoe is het nu?
Even schrikken
Roosje , Hoe is het nu? Heb veel zitten denken laatste dagen en zaken op papier gezet. Morgen 3 e mediation.Afgezien dat ik mijn kindren heel erg mis, ( ik zie ze in de tussenliggende weekenden 1 dag van ochtend tot 18.00 ) maak ik me ook zorgen om het welzijn van met name de oudste.
Ga er morgen toch maar eens flink tegenaan. Als ik erover nadenk is het eigenlijk te gek voor woorden. Wx blijft het maar hebben over het belang van de kinderen. Onder die paraplu moet alles gebeuren. Helaas wel gezien door haar bril. Vooral bij de oudste merk ik, dat het helemaal niet zo goed met hem gaat. Hij wordt hier 11 nachten achter elkaar weggehouden. Uit zijn vertrouwde omgeving gehaald en , hoe je het ook wend of keert bij opa en oma neergezet. Hij weet niet meer wat thuis is. Vorige week was hij zijn pyama vergeten en hij zei, oh die ligt thuis. Bij opa en oma dus. Dat zij daar (hopelijk) over enige tijd weer weggaat, is weer een verandering voor ze.
Het halen en brengen naar KDV redt ex ook niet ben ik achter. Je kan zeggen, dat is haar probleem. Maar ze worden nu door opa opgehaald om eerder thuis te zijn. Ze is er blijkbaar achter dat de kinderen wel erg moe worden van dat reizen. Als zij dan thuis komt ziet ze kinderen nog max. half uur en dan liggen ze in bed. Zorg wordt dus ook overgenomen. Ik ben in staat om ze eerder op te halen. ( 15 min.) Maar dat kan niet want dat is onrust voor de kinderen. Ik zie het niet.
Er gebeurt iets vreemds vind ik. De 1e mediation is haar toch wel erg duidelijk gemaakt dat een verhuizing naar andere stad wel degelijk invloed heeft op omgang. Zij moest gaan nadenken over alternatieven. Zoals verwacht nergens over nagedacht, maar blijft bij standpunt. Vanaf dat moment mag ik gaan aangeven waar ik uitbreiding wil op bovenstaande omgangsregeling. Zij regiseert. Zij legt een regeling neer ( waar ik het in de basis al helemaal niet mee eens ben) en kan daar uitbreidingen in zoeken.
Toch is dat vreemd. Zij wil weg, niemand zegt dat zij in een andere woonplaats moet gaan wonen en neemt de kinderen mee en verzint daar een omgang voor pappa bij. Ik wil dit omdraaien morgen. Niks meer kleine stapjes , want zoals ik al zei , ik zie het niet goed gaan op deze manier.
Morgen zal ik verslag doen van de 3e mediation.
Voel me overigens wel kloten. Normaal gesproken kon ik altijd best wel goed tegen alleen zijn, dit is een ander verhaal.Belangrijkste argument wat ik wil gebruiken , is dat zij de kinderen uit hun vertrouwde omgeving weghaalt en dit kost wat het kost in stand houdt. Misschien zie ik het helemaal verkeerd, maar zij overtuigd mij in elk geval niet.
vandaag overigens met ex naar ziekenhuis geweest met kleinste. Niks ernstigs gelukkig. Dan gaat contact alsof er niet aan het handje is. Zo vreemd. Vorige week bij de wissel , blijft ze zomaar een uur hangen bij mij en raakt me zelfs ineens aan. Ik schrok me kapot omdat dat in 5 maanden niet is gebeurd.
Succes morgen
Ik denk dat het goed is om jou standpunt echt goed op tafel te leggen. Uitgaan van een 50/50 verdeling. En zeggen dat je de huidige regeling per direct wil aanpassen. Het is van de zotte dat haar vader de taken overneemt die jij graag wilt vervullen.
Heb je wel vertrouwen in die mediator?
Weer bij het begin
de 3e sessie mediation van wederom 2 uur achter de rug. Zelfs mediator grijpt af en toe met haar handen in het haar, omdat het zo gecompliceerd is. Ik ben in ieder geval het gesprek maar eens begonnen met de mededeling dat ik er nogal vreemd tegenaan kijk. In de eerste sessie wordt ex er nadrukkelijk op gewezen dat verhuizing naar andere woonplaats wel degelijk invloed heeft op de ( toekomstige) omgang. Zij werd toen gevraagd na te denken over alternatieven. Ik heb haar vanochtend ook gevraagd waar ze dan over nagedacht heeft. Kwam niet verder dan "birdnesting". Die optie is nota bene in de 1e sessie genoemd. Daar wil ze niets van weten en verder heeft ze nergens over nagedacht. Vanaf dat moment vind ik het vreemd dat haar voorstel van omgang direkt weer actueel is en waar ik dan uitbreidingen op moet gaan zoeken. Heb dus aangegeven dat ik dat vreemd vind. Dat zij terug wil naar oude woonplaats , is tot daar aan toe. Maar om dan maar gelijk weer met haar voorstel te beginnen, geeft mij het gevoel dat zij de zaak regiseert. Dat besef leek ook door te dringen bij de mediator.
Heb haar mijn voorstel voorgelegd. Ma. kdv ophalen tot Do. kdv. wewgbrengen. Weekend moet dan worden ingepast.
Ook gezegd , als zij gaat verhuizen naar oude woonplaats, ik nooit toestemming ga geven dat zij daarmee ook de kinderen meeneemt. Als alternatief kinderen naar school in B.
Weer volledig afwijzen natuurlijk. haar ook duidelijk gemaakt, dat zij in 5 maanden werkelijk geen cm is oipgeschoven en als zij zo doorgaat dat het een sollicitatie is naar onderzoek door raad. Dat geloofde ze niet. Ik zei dat je dat risico niet eens moet lopen opmdat daar niemand blij van wordt. Nadat ik heb gezegd geen toestemming te geven voor verhuizing van kinderen, werd er gelijk weer geroepen dat ze het maar tot een rechtszaak liet komen. Mediator heeft haar ook gewaarschuwd , dat het inhoudt dat ze afbreekt en een onderzoek door de raad risceert.
Er is haar nu nogmaals gevraagd na te denken over alternatieven. Mediator stond niet open voor mijn mededeling dat kinderen nu 11 nachten bij moeder zijn en opa en oma. Dat daarmee een schijnveiligheid wordt gecreeerd, omdat ze daar binnen afzienbare tijd ook weer weggaat. Dus weer een verandering. Dat ze daarmee tegelijkertijd bij vader worden weggehouden , moet ik meer zoeken in de tijd die ik wel met ze heb en daar van genieten. Allemaal prima , maar wel wat meer graag.
Het is niet dat ik perse gelijk moet hebben of mijn voorstel er moet komen, maar raak nogal ontevreden over de gang van zaken van mediator. Zijn weer net zover als 1e sessie. Zij moet nadenken over alternatieven. Als belangrijkste optie staat wonen in B . Er werd zelfs gesuggerreerd dat ik misschien het als een optie zou moeten zijn om naar woonplaats ex te gaan verhuizen. het moet toch niet gekker worden. Ben daar ook nogal behoorlijk pissig over geworden en dat was ook duidelijk. We zullen met zijn allen gaan verhuizen naar een plek omdat moeders dar verzint. Gaan vervolgens de kinderen naar B brengen. Moeder gaat 3 / week naar B om te werken en pappa gaat elke naar A om te werken. Aan het eind van de dag gaan we weer naar C.
Ik kreeg als opdracht mee, om alles positiever te zien en meer vertrouwen te hebben. Makkelijk gezegd als je in 5 maanden niets bereikt hebt.
Dat klinkt niet zo best
Ik krijg het idee dat die mediator nogal op de hand van je ex is. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van mediation? En als opdracht alles positiever te zien en meer vertrouwen hebben? In wie? Ze geeft er niet echt aanleiding toe.
Overigens snap ik niet waarom je de kinderen in B naar school zou doen, dat is de slechtste optie die er is. Kinderen hebben er baat bij in hun woonomgeving naar school te gaan ivm afspreken met vriendjes. Dat kan niet als ze in een andere plaats naar school gaan.
Ik weet niet zo goed wat ik je moet adviseren. Mijn eerste ingeving is terug te gaan naar je advocaat of een andere mediator te zoeken, maar er komen vast zinvoller suggesties.
Wel duidelijk geweest
roosje katoen. Kinderen naar KDV is zeker ook niet mijn ideale oplossing. Maar dit ligt tussen A en C in. Dit om het voor beider ouders makkelijker te maken. Ik vind ook dat ze dan op 3 plaatsen vriendjes hebben. Kinderen hier naar KDV is niet te bespreken met ex. Mediator gaat mee met optie KDV in B. Krijg ook weinig begrip voor het feit dat na mijn idee de kinderen worden weggehaald uit hun vertrouwde omgeving. Zeker voor de oudste. Die heeft hier 3 jaar gewoond. Nu zitten ze 11 nachten achter elkaar bij opa en oma en natuurlijk moeder. Maar in het huis van opa en oma. Daar gaan ze ook weer weg. Daar krijg ik de mediator niet echt in mee in dat begrip. Zij vind dat de kinderen nu duidelijkheid hebben. Deze regeling is tijdelijk en moet in de mediation anders worden. Dat is de insteek. Maar ondertussen creeer dus een situatie die dadelijk onomkeerbaar is/wordt. niemand weet hoelang ex daar nog gedwongen moet blijven wonen en dus de regeling in stand houdt.
Alternatieven
'Er is haar nu nogmaals gevraagd na te denken over alternatieven.' Ik denk dat het goed is om daar dan maar eens op te wachten. Tot nu toe draag jij allerlei alternatieven aan, beweeg jij voortdurend mee, maar ex nog helemaal niet. In de periode tussen nu en de volgende sessie zou ik mijn gedachten even aan de kant leggen, me concentreren op andere zaken en maar eens afwachten met welke alternatieven ze komt. Dan kun je nog altijd zeggen: daar wil ik serieus even over nadenken (je hoeft dus niet meteen te reageren). Laat haar volgende keer het woord maar voeren.
Dat de mediator niet meegaat in het opa/oma-verhaal kan ik deels voorstellen: zij kan de achtergronden die jij bij opa/oma hebt niet delen en zij kent de finesses van de huidige situatie niet. Het heeft ook geen zin om haar daarin mee te krijgen. Ik zou eerder focussen op 'teveel verzorgers'.
Als de mediation breekt kun je weer helemaal vooraan beginnen met je eigen verhaal. De uitkomst daarvan is ongewis, maar dat je nu al veel alternatieven hebt laten zien en best bereid bent tot concessies en oplossingen zou straks in je voordeel moeten kunnen spreken.
Volgende keer mag zij haar verhaal doen, welke alternatieven zij heeft om tot een goede oplossing te komen.
Tsjor
Niet meer eten
tsjor. Tijdje gemist. Ik denk er nu ook zo over ,dat ik nu gen voorstellen meer doe.
Waar ik me wel erg zorgen om maak, zijn de kinderen , met name de oudste. Is vorige week weer ziek geweest. Dat heeft natuurlijk ook te maken dat ze met veel andere kinderen in contact komen. Daarnaast zie ik hem veranderen van een vrolijk kind ( wel een denkertje zowieso) in een bedroefd , onvoorspelbaar mannetje. Ik hem hem ( kleinste is ook ziek en nog bij moeder), wat ze wil, En op zich is dat nu goed want ik zie het met de oudste echt niet gped gaan. Haar daar ook over geinformeerd. "Ik moet voorzichtig zijn met dat soort opmerkingen"volgens haar. Hij eet al een week echt bijna niets meer. Ook drinken met mate. Hij vraagt wel om eten, maar neemt 1 hapje en dan hoeft hij niet meer. Zelfs snoepjes zijn teveel. Ik zeg tegen haar dat er veel meer met hem aan de hand is, dan iets lichamelijks. Wijs haar er nogmaals op dat ik totaal niet met de bestaande regeling kan leven. Dat ze veel te lang bij pappa worden weggehouden ( 11 nachten) terwijl dit hun vertrouwde plek is. Het ligt volgens haar zeker niet aan de regeling. En maar blijven roepen, "je hebt net zoveel recht op de kinderen als ik.
Ook vindt ik het echt te zot voor woorden dat opa en oma de kinderen haalt ( en brengt) naar KDV. Notabene hier 15 min. rijden vandaan. Zij moeten 50 km heen en terug. Dat 2x per dag.
Hoe kan iemand vol blijven houden dat ze maar naar de kinderen blijft kijken. Wat moet ik met mediator die haar naar mijn gevoel niet genoeg op wijst. Zegt alleen maar dat er duidelijkheid moet zijn. Helemaal mee eens, maar ik zie de kinderen er aan onderdoor gaan. Ze raken echt oververmoeid. Dat is wat ik zie tenminste.
Mijn advocaat geeft ook het advies komende sessie maar eens af te wachten, waar ze nu werkelijk meee gaat komen. Heb haar duidelijk gemaakt dat ik onder geen enkele voorwaarde meewerk aan een verhuizing van de kinderen naar oude woonplaats van haar.
Waar ik me ook bij mediator aan heb geirriteerd is de suggestie naar mij toe, om te overdenken te verhuizen naar woonplaats ex. Zij verzint van de een op de andere dag te gaan verhuizen naar haar oude woonplaats. Werkt hier vlakbij. De kinderen zijn daar . En ik heb bijna al mijn werk hier. Heb mediator daar ook op gewezen.
Ik moet volgens haar het positieve eruit halen en vertrouwen en geduld hebben. Makkelijk praten na 5 maanden met iemand tegenover je te hebben, die in 5 maanden geen cm is opgeschoven. ik denk nog steeds dat zij de mediation laat vastlopen. toen ik zei, niet mee te werken aan verhuizing van kinderen, was het gelijk weer roepen dat ze weer terug naar de rechter zou gaan. Haar gezegd, dat je dan zeer waarschijnlijk de Raad op je nek krijgt.
Ik heb mijn voorstel aan mediator en aan haar op papier gegeven
Zo, dat was weer een lekker positief stukje. Maar moest het wel even kwijt.
Niet eten
Hans, ik denk dat je moet proberen om je eigen ongenoegen en het welbevinden van je kinderen te ontrafelen, hoe moeilijk dat ook is. Natuurlijk is het naar dat je je kinderen minstens de helft van de tijd niet ziet, dat is een consequentie van de scheiding. En natuurlijk is de scheiding op zich ook heel naar voor jou.
Maar als het kind net ziek is geweest, dan vind ik het niet raar dat hij een week later nog weinig eet. Dat gaat vaak zo. Na het ziek zijn heeft een kind vaak nog even tijd nodig om weer de oude eetlust terug te krijgen. Dat is juist gezond, dat een kind het zo nog even rustig aan doet, dat regelt de natuur goed.
De scheiding op zich, en de problemen tussen jou en ex, zijn al oorzaak genoeg dat de kinderen niet goed in hun vel zitten.
Dat hij met veel andere kinderen in contact komt: je bedoelt dat hij twee dagen per week naar de creche gaat? Daar is niets mis mee! Er zijn ontzettend veel kinderen die twee-drie dagen per week naar de creche gaan en het heeft, juist op die leeftijd, een hoop goede kanten. En inderdaad zijn crechekinderen vaak ziek, maar later op de basisschool zijn ze juist minder vaak ziek, omdat ze de weerstand al hebben opgebouwd.
Twee keer 50 km per dag autorijden is inderdaad veel voor een kind/mens, maar sommige kinderen vinden autorijden zalig. Ik denk dat je daar in zijn algemeenheid niet veel over kunt zeggen. Het feit dat de kinderen door opa en oma gebracht worden naar het kdv lijkt mij niet slecht. En je ex werkt toch op dat kdv? Zien de kinderen daar hun moeder tussendoor?
Het feit dat de kinderen een deel van de tijd op 50 km afstand wonen, komt door het feit dat jij je ex jouw huis uit hebt gestuurd en is een gevolg van dat jij en ex niets geregeld hadden/hebben en dat ex geen andere woonruimte heeft. Heel vervelend maar dit komt noodgedwongen vast vaker voor bij scheidingen.
Inderdaad heb jij net zo veel recht op de kinderen als je ex. Die opmerking kun je ook positief interpreteren. De meeste vaders zijn bang dat hun ex meer recht op de kinderen heeft dan zij!
Je zegt dat de kinderen oververmoeid zijn. Hoeveel slapen ze 's nachts? Slapen ze 's middags op het kdv? Je schreef ergens dat de oudste niet meer 's middags slaapt. Kunnen jullie niet aan het kdv vragen om toch te proberen om hem nog een middagslaap te laten doen? Onze zoon van 3,5 jaar doet nog steeds een middagslaap, dat heeft hij nog echt nodig. Voordeel daarvan is dat de avonden daardoor flexibeler zijn, hij hoeft niet zo waanzinnig vroeg naar bed. En hij is erg vrolijk en actief.
Ik denk dat het belangrijk is dat je je echt op de hoofdzaken concentreert en daar heel duidelijk over bent. Haal er niet van alles bij en kom niet met te veel verschillende voorstellen. Hoofdzaak is: je wil niet dat ex ver weg gaat wonen en je wil een regelmatige verdeling van de zorg, ongeveer 50-50 %. Daar sta jij heel sterk in. Als je je tenminste niet laat verleiden door allerlei gedoe over haar ouders, kdv, haar geestesgesteldheid, het vermeende belang van de kinderen, etc. En ook heel belangrijk: stem nooit in met iets waar je het niet mee eens bent. Vraag anders altijd bedenktijd voordat je een belangrijke beslissing neemt. Om eerst schriftelijk in te stemmen en dan later te zeggen dat je het er niet mee eens bent, dat staat niet sterk maar komt zeurderig over. Neem de consequenties van je daden/beslissingen in het verleden, ook al heb je er spijt van. Overigens kun je dat laatste best duidelijk zeggen: "ik heb spijt dat ik daar destijds mee heb ingestemd, en wel hierom en daarom, ik zou het graag willen veranderen, maar ik heb er destijds mee ingestemd dus ik zal me eraan houden."
Weinig aan toe te voegen
Enkele nuances interpreteer ik anders. Bijvoorbeeld het 'uit huis gezet' van samen-ouder en de visie op oma en opa van ook gescheiden (in jouw situatie ligt dat volgens mij gecompliceerder dan 'in het algemeen') Maar verder heb ik eigenlijk weinig toe te voegen aan wat samen-ouder en ook gescheiden schrijven. En dat is met name het punt dat je niet teveel dingen aan elkaar moet knopen. Voor jezelf is het relevant om goed na te denken over positieve en negatieve kanten van alles (bijvoorbeeld het verblijf bij opa en oma), maar dat is iets anders dan wat je bij de mediator op tafel kunt leggen. Daar gaat het om voorstellen en afspraken maken.
Of je oudste kind ziek is door de drukke dag en het vele reizen, door de vele kinderen op de crêche, doordat hyij zijn eigen huis mist en jou mist, dat is allemaal moeilijk in te schatten en ik zou het ook zeker niet gebruiken als 'wapen' in de strijd om een bepaalde regeling erdoor te krijgen.
Wat overblijft is wel dit: 'Ik zeg tegen haar dat er veel meer met hem aan de hand is, dan iets lichamelijks.' Als je co-ouder wil zijn moet je niet alle zorgen bij haar neerleggen en vinden dat zij iets op een bepaalde manier moet zien. Je moet zelf zorgen. Voordat je vermoedens hebt over eventuele psychische oorzaken zou je zelf ook eerst lichamelijke oorzaken kunnen uitsluiten en dat betekent dat je zelf met de oudste naar de dokter kunt gaan om het te bespreken. De kans is groot dat het een geruststellend gesprek wordt, zodat je zeker weet dat er lichamelijk in elk geval niets aan de hand is. Wat dan eventueel een psychische oorzaak zou kunnen zijn is moeilijk in te schatten.
Het gevolg kan ook zijn dat de oudste wat langer bij jou moet blijven als hij echt ziek is, een ziek kind moet je niet gaan verplaatsen. Dat heeft dus lastige gevolgen voor eventuele werkzaamheden. Al dit soort dingen hoort bij (co-)ouder zijn. Dus ik denk dat je jezelf op dit punt nog wat meer kunt ontwikkelen, door niet alles naar har toe te schuiven, maar zelf inhoud te geven aan je zorgtaak.
'Pick your battles' zegt ook gescheiden al. Jij wil graag een co-ouderregeling, je hebt daarvoor al heel veel mogelijkheden aangedragen, met andere woorden je bent best flexibel, best bereid om water bij de wijn te doen, best bereid om haar belangen en wensen te denken. Maar er moet nu van haar een voorstel komen over hoe zij dat zou willen zien. Daar is nu het wachten op.
Je hebt nog hele zware mogelijkheden (geen toestemming geven voor verhuizing, rechter, raad etc), maar ga niet focussen op de strijd met haar, maar op alles wat je zelf kunt doen om het voor de kinderen zo goed mogelijk te krijgen, ongeacht wat je ex wil en doet, zou ik zeggen. Maar wel met inachtneming van de afspraken die je gemaakt hebt en met de ruimte die beiden nodig hebben om in incidentele situaties van die afspraken af te wijken (zoals nu bijvoorbeeld dat de jongste bij moeder blijft omdat hij ziek is).
Tsjor
Leuke en moeilijke dag
vandaag weer een moeilijk punt. Gisteren vond ik hem nogal down. Begint spontaan te snikken. Vandaag een leuke dag gehad en leuke dingen met hem gedaan. Komen thuis en zouden nog even boodschappen doen. Begint hij ineens tot het hysterische toe te huilen en zegt "ik wil naar oma M." Zeker een kwartier lang. Niet rustig te krijgen. Wat moet ik . Ik vind het zo moeilijk. Ik zie alleen dat het mannetje hier helemaal aan het onthechten is. Hij zal ook nog eens zijn kleine broertje missen. Van ex krijg ik alleen maar te horen, zoek het bij jezelf.
Met bovenstaande tsjor, natuurlijk moet je jezelf meer ontwikkelen binnen een ouderschap ( gescheiden) , maar sta aan het begin. Dat maakt het nog steeds wel erg moeilijk.
Oudste is inderdaad naar de dokter geweest en kunnen niets vinden.
Gevoel
Bij een scheiding hebben kinderen natuurlijk ook verdriet en moeten wennen aan een situatie die eerst ook helemaal niet optimaal is.
Je kunt hier ook weer een argument uit halen om ook je jongere zoon mee te nemen. Ze missen elkaar. Je wilt ze samen hebben. Zo klein is hij nou ook weer niet.
Het is nooit handig om het als verwijt naar de andere ouder te gebruiken.
Drama
Mijn dochter heeft jarenlang echt dramatisch gehuild als ze naar haar vader ging. Dat was pijnlijk, zowel voor hem als voor mij. We hebben het nooit tegen elkaar gebruikt, maar altijd gezien als iets waar zij mee moest leren omgaan. Inmiddels is ze 13 en is er een goede relatie met haar vader. Ze maakt zelf afspraken wanneer ze komt, weet dat het slim is om hem op te bellen als ze in de stad nieuwe schoenen heeft gezien etc. Kortom: op een gegeven moment leren kinderen de voordelen van gescheiden ouders uit te buiten. En dat mag ook, als je als ouders maar weet wat je aan het doen bent.
Maar dat alles heeft tijd nodig.
Voor een jongetje van 3 kan het heel verwarrend zijn. Het is goed mogelijk dat hij bij opa en oma iets meekrijgt van de echtscheidingsperikelen en dat opa, oma en moeder niet gunstig over jou praten. Jij werkt immers (in hun optiek) niet mee. Jongetje kan de finesses daarvan niet doorzien, hij proeft alleen een bepaalde sfeer. En dan komt hij bij jou, dan is het een dag leuk, dan is hij in zijn eigen huis, en dan raakt hij in verwarring. Kinderen op die leeftijd hebben nog niet het vermogen om te zeggen: maar ik vind mijn vader wel leuk, of: ja maar het is wel mijn vader. Dat vermogen, om te staan voor een eigen mening te hebben die tegengesteld is aan de mening van volwassenen om hem heen, ontwikkelen kinderen later pas, heftig experimenterend als ze in de puberteit zijn, pas echt met zelfvertrouwen als ze volwassen zijn.
Een tweede probleem in jouw situatie is, wat je van oma weet via je ex en dat is dat zij een symbiotische relatie ontwikkelde met haar kind (dochter in elk geval, maar broer doet ook aardig mee als ik het zo lees). Zo'n relatie legt een enorme claim op een kind: kind mag niet bestaan buiten de relatie met moeder om. Zelfs op volwassen leeftijd kan je ex daar niet buiten gaan staan.
Het eerste punt is wel eventueel van belang bij een echtscheiding: vader moet namelijk de kans krijgen een relatie met zijn kind op te bouwen, ook al lijkt dat in het begin en op jonge leeftijd moeizaam te gaan. Voor het kind is dat op latere leeftijd van enorme betekenis.
Het tweede punt kun je nooit gebruiken bij de echtscheidingsperikelen, simpelweg omdat je het niet kunt onderbouwen. Ex zou zoiets zelf moeten zien, maar het lukt haar al niet om eraan te ontsnappen, laat staan dat ze dat voor haar kinderen voor elkaar krijgt nu ze afhankelijk is van haar ouders voor woongelegenheid. Dat is dus iets wat alleen maar in jouw hoofd kan meespelen, waarom je er zelf van overtuigd zou kunnen zijn dat het voor je zoon heel erg belangrijk is dat hij buiten oma/moeder iets op kan bouwen met andere mensen. Zodat hij, als hij daaraan toe is, wel een eigen mening kan vormen tegenover volwassenen om hem heem en wel genoeg zelfvertrouwen heeft om een eigen weg in te slaan.
Dat is eigenlijk de grootste klus voor jou als opvoeder: je kind op dit moment de nodige 'input' geven, zodat hij op latere leeftijd daar zijn voordeel mee kan doen.
'natuurlijk moet je jezelf meer ontwikkelen binnen een ouderschap ( gescheiden) , maar sta aan het begin. Dat maakt het nog steeds wel erg moeilijk.' Dat 'aan het begin staan' blijft iets wat je als ouder zult blijven houden. Heb je net een beetje geleerd hoe je met een baby moet omgaan, begint het kind te lopen. Vandaar dat zoveel ouders/moeders hier vragen opschrijven: elke leeftijdsfase sta je weer aan het begin en kom je vragen tegen waarvan je denkt: hoe moet ik daar nu weer mee omgaan?
Wat ik merk tussen mannen/vrouwen is dat vrouwen erg geneigd zijn om opvoedingsverantwoordelijkheid naar zich toe te trekken, zeker na een scheiding. Dat heeft ook te maken met een soort primaire reflex: als je zelf in verwarring bent is het eerste wat je doet je kinderen naar je toe trekken, omdat je het idee hebt dat je ze dan ook het beste kunt beschermen tegen de ongewisse dingen die op je af komen. Mannen tijdens de relatie toch een bepaald automatisme hebben waardoor ze de primaire opvoedingsverantwoordelijkheid bij moeder laten liggen. Dat zit heel diep, niet alleen bij mannen, ook bij vrouwen en bij de omgeving. Als je dan na een scheiding co-ouderschap vorm wil geven verandert er op dit punt iets wezenlijks: jij draagt dan zelf die verantwoordelijkheid (en ook nog eens in je eentje). Als de relatie met ex goed is kun je erover praten, maar heel erg fundamenteel is toch dat je zelf een deel van die verantwoordelijkheid moet dragen. Dat betekent dat je zelf afwegingen moet gaan maken of een kind wel of niet naar de dokter moet. Maar ook overwegingen als bovenstaande (hoe belangrijk is het voor het kind dat het een relatie met vader ontwikkelt) moet je zelf dragen en daar zelf conclusies aan verbinden en er zelf naar handelen (niet bij je ex neerleggen, je gaat alleen over dat deel van de tijd waar jij over gaat).
Ik hoop dat het forum je hierbij kan helpen, zodat je je van een wat gefrustreerde ex in een verantwoordelijkheid dragende vader kunt ontwikkelen. En dan mag je delen met andere ouders, dat je altijd aan het begin zult blijven staan. De andere rubrieken staan vol met vragen, grote en kleine vragen. Er is altijd wel weer iets nieuws, waar zelfs ervaren ouders een beginneling in zijn.
Ondertussen: ik denk dat er voor je zoon twee ogenschijnlijk wat tegengestelde dingen zijn waar je aan kunt werken.
Het eerste is: gevoel van veiligheid. Bepaalde vaste rituelen ontwikkelen, jongste zoveel mogelijk mee laten komen zodat ze samen zijn, nooit negatief over moeder praten, als het kind iets vertelt over oma/moeder daarop reageren op het niveau van het kind, niet van je eigen emoties, geuren zijn belangrijk voor kinderen en dat kan zitten in vaste poppetjes, doekjes of kleding.
Het tweede is daaraan tegenovergesteld en dat is: zorgen voor 'input' waardoor je kind kan ervaren dat er twee werkelijkheden kunnen zijn: moeder heeft problemen met vader, maar kind houdt van vader. Dat zal in eerste instantie vooral verwarring opleveren, dramatisch om te zien hoe een kind daarmee worstelt, maar uiteindelijk heel verrijkend voor de ontwikkeling van het kind, als het kind de kans krijgt om zelf een eigen 'waarheid' daarin te vinden. Die 'input' kun je geven door je kind deel te laten nemen aan jouw leven. Leuke dingen doen die jij wil doen met je kind. Op bezoek bij de andere opa en oma. Fragmenten van jouw leven als het gaat om zaken als boodschappen doen, werk, hobbies etc. En je kind de ruimte gunnen om daarop te reageren zoals het kind wil reageren. Volgens mij doe je dat al. Als jij de verwarring die dat oproept bij het kind begrijpt kun je het kind ook de ruimte geven om die verwarring te voelen en te leren daarmee om te gaan. 'De tijd' zal de rest doen.
Tsjor
Beweging
tsjor, van het bovenstaande wat je zegt, kan ik alleen maar aan toevoegen. De tijd zal het leren. Maar het kan soms voelen als een ogave , die wellicht nog moeilijker is dan samen kinderen opvoeden. Maar ik ga er wel voor natuurlijk.
Vandaag de 4 e sessie mediation gehad, en, het beweegt. Zij zou nadenken over de toekomstige woonplaats en de consequenties mbt de omgang. Zij had een en ander gemaild naar mediator. Dit heb ik mogen lezen voordat we aan het praten gingen.
Kort gezegd. Ze blijft bij haar standpunt, ik ga naar C en ik ben voornemens ook de kinderen daar naar school te laten gaan. Dan beginnen de tegenstrijdigheden. ( in een stukje van 10 regels. Ze is hier 3,5 jaar niet gelukkig geweest en daarom wil ze terug naar C. Dat de oudste staat ingeschreven hier op school om de hoek, is volgens haar een beslissing die is genomen, toen de relatie nog goed was. Die beslissing is vorig jaar genomen. Mis ik iets??
Er is nu een omgang geregeld als volgt.
Ik heb ze om de week van do.ocht. tot zo.mi. 16.00 uur ( terugbrengen) De tussenliggende week ( dat is een uitbreiding) van Wo.ocht. tot do. 18.00 uur ( terugbrengen)Zij brengt ze in beide gevallen naar KDV. Vanaf dat moment is het mijn verantwoording. Was eerst vanaf ophalen KDV. In geval van ziekte , moet ik ze dus wel ophalen. Dit heb ik genomen, omdat ze dan wel een hele dag van mij ( wat klinkt dat gek) zijn. Dus eigenlijk heb ik ze 2 dagen in de tussenliggende week, ook al gaan ze dan de wo. wel naar KDV. Maar die dag heb ik.
Dus alles met elkaar heb ik ze dus zeg maar, bijna 12 dagen. Dat is toch wel een uitbreiding. Ook mede door druk van mediator. Ze wou er wel weer tot 2 keer toe afbreken en weer naar de rechter. Dit werd door mediator sterk afgeraden.
Belangrijk punt wat nu wel weer overblijft is de schoolkeuze. Ik ben eigenlijk niet van plan om kinderen in C naar school te laten gaan, omdat je dan het praktisch onmogelijk maakt. Wil ze in ieder geval voorlopig in B laten gaan. Ook niet ideaal, maar praktisch voor beiden het meest haalbaar lijkt me Ex. werkt ook in B. Zeg haar ook, ( erbij gezegd , dat het natuurlijk haar zorg is) dat het voor haarzelf natuurlijk ook niet ideaal is. Kinderen in C en dan gaan werken in B waar ook een school is. En wat tussen A en C in ligt. Snapt iedereeen het nog?
Wel gezegd tegen mediator, dat ik het vreemd vind, dat als zij vrijwillig gaat verhuizen naar C, ik daar dan de consequenties voor moet dragen mbt hale/brengen kinderen. Als je het echt analyseert, dan houdt het dus in, dat ik ze sóchtends bij haar moet gaan ophalen , daar in C naar school brengen en ze s'middags ophalen en weer terug naar A. Haar achterliggende gedachte is volgens mij dat ze een baan in C gaat zoeken.
Gaat een rechter daar in mee? Niet dat het nu aan de orde is, maar ik probeer de gedachtegang te volgen.
Ik ben bereid mee te werken om ze uit te schrijven in A, op voorwaarde dat ze in B naar school gaan.
maar goed. Denk dat ik vandaag het een en ander heb bereikt. Voor de kinderen scheelt het dat ze minder in de auto gaan zitten en niet heel erg vroeg eruit moeten en laat erin. Tenzij opa en oma ze brengen. Ook dat vind ik een winpunt.
Dus, er is beweging.
En ik geloof zeker dat het input geven naar de kinderen belangrijk is en met ze (proberen) mee te voelen zeer zeker. Maar vind het ongelooflijk lastig te zien , hoe een kind inderdaad met zichzelf aan het worstelen is. Ook het feit, dat je min of meer op je ( we) geweten hebt dat een kind misschien voor de rest van zijn leven al is getekend.Hoe je er ook mee omgaat.
Andere woning
'Ik ben bereid mee te werken om ze uit te schrijven in A, op voorwaarde dat ze in B naar school gaan.'
Ik zou dat nu op voorhand echt niet doen. Ze heeft nog steeds geen andere woning, wellicht heb jij eerder een woning voor haar in jouw woonplaats dan zij in haar vroegere woonplaats. Dus ik zou in zeggen dat de kinderen voorlopig ingeschreven blijven waar ze nu zijn, dat er pas opnieuw naar de situatie gekeken wordt als zij een stabiele, eigen woning heeft. Bovendien is de voorwaarde die je stelde boterzacht: de schooltijd voor kinderen duurt heel erg lang: acht jaar, en de tweede erbij in totaal tien jaar. Er kan veel gebeuren in die periode, dus er kan ook zomaar een aanleiding voor haar zijn om de kinderen toch in haar woonplaats naar school te laten gaan.
Ik snap dat je graag haar tegemoet wil komen, maar ik denk dat ze een wat merkwaardig beeld heeft over gelukkig zijn, namelijk: als ik nu maar weer in die oude woonplaats woon (waar ik alleen woonde, zonder kinderen etc.) dan komt alles weer goed.
'Ze blijft bij haar standpunt, ik ga naar C en ik ben voornemens ook de kinderen daar naar school te laten gaan.' Op dat laatste punt kan ze ook gewoon pech hebben. Zij kan naar C., maar het kan zijn dat het voor haar dan lastiger wordt in verband met de kinderen. Die gevolgen zijn voor haar rekening, niet persé voor jouw rekening.
'Dat de oudste staat ingeschreven hier op school om de hoek, is volgens haar een beslissing die is genomen, toen de relatie nog goed was. Die beslissing is vorig jaar genomen. Mis ik iets??'
Nou ja, je mist in elk geval dat volgens haar de relatie afgelopen jaar niet meer goed was. Waar je over in het duister tast is wat de oorzaak daarvan is. Kan van alles zijn, bijvoorbeeld dat in haar gedachtegang de oorzaak van haar ongelukkige gevoel ligt in de relatie en in de woning (woonplaats). Dat de relatie nu niet meer goed is wil niet direct zeggen dat de kinderen dan naar een andere school moeten. Dat verband veronderstelt zij wel, maar dat inzicht mist zij dan toch. Ze moet nog leren om eerst aan de kinderen te denken en dan pas aan zichzelf.
Tsjor
E.e.a. te doen
tsjor, ze gaat absoluut niet hier wonen, daar is ze erg duidelijk in. Denkt echt dat ze daar weer gelukkig wordt. laat het haar maar denken, maar draag ook de consequenties. In B naar school, is voor mij de meest haalbare optie. Ik ben het er niet mee eens, maar wil wel wat water bij het bier doen. En ik zal uiteindelijk natuurlijk ook weer moeten meewerken als zij ze wil inschrijven in C. Maar B wil ze ook niet. Dit is ze al veel langer van plan. Besef ik nu. 5 maanden geleden heb ik op haar account bij toeval gezien dat ze aan het kijken was naar banen in C. Ontkende ze zelfs.
Ook nog een beter idee binnen de omgang wat ik wil voorstellen. Op vrijdag is er vaak meer plek op KDV dan donderdag. Als ik nou van het lange weekend de Do als pappadag neem en ze vrijd. naar KDV breng ( in mijn tijd allemaal) dan zijn ze ook van de gastouder af.
Maar het blijft enigszins vreemd. Zij wil weg en als zij ze in C op school zet, kan ik ze vervolgens halen en brengen van en naar C in mijn dagen. 2 x per week. 2 x per dag. Met files kost mij dat 8 uur in werkbare tijd voor mij. Het zou als ze in B gaan misschien 3 uur zijn. Het kost haar zelfs maar 15 min. om naar B te komen vanuit C. Dat klinkt gek, maar ik moet dwars door centrum heen en staat altijd vast. Als ik daar uit ben is het nog een 15 min. naar C. Voor haar dus ook. Ook rond die tijd. Er is zowieso pas sprake van inschrijving school als ze een woning heeft. Maar mediator wil daar wel binnen afzienbare tijd uitspraak over hebben. Dus ook dat is een opdracht. Ik moet ook kijken naar scholen in C. Maar dat wil ik niet. Net als zij niet in A wil wonen.
Dus er is nog wel het een en ander te doen.
Papahans
"Zij zou nadenken over de toekomstige woonplaats en de consequenties mbt de omgang. Zij had een en ander gemaild naar mediator. Dit heb ik mogen lezen voordat we aan het praten gingen. "
Ik neem aan dat zij dat naar zowel de mediator als naar jou gemaild had? Of dat de mediator het direct na ontvangt van haar naar jou heeft geforward met een cc naar haar? Het is namelijk not done om als mediator van 1 partij iets te ontvangen of iets naar 1 partij te sturen zonder daarvan de ander op de hoogte te stellen.
Nee
Als ik jou was zou ik echt niet meewerken aan een school in B of C. Volgens mij is B nog de allerslechtste optie, omdat ze dan nooit (8 jaar lang!) met klasgenootjes kunnen afspreken. Dat is echt absoluut niet in het belang van de kinderen. Ik snap ook niet dat die mediator de opdracht geeft om scholen te zoeken in C, terwijl overduidelijk is dat je ex daar de komende jaren nog niet zal wonen. Of ze moet echt ineens iets uit de hoge hoed toveren. Maar goed, die woning in A zal ook nog wel even op zich laten wachten vrees ik.
Wel mooi dat de omgang is uitgebreid!
Sancy
sancy. Vreemd is het wel inderdaad. Na de 3 e sessie vroeg mediator om voorstellen naar haar te sturen. Die heb ik niet CC gehad en ook niet geforward. Ik kreeg het te lezen voordat het gesprek begon. Dus ik was wel op de hoogte. Het waarom weet ik ook niet. Wat mediator wel deed, nadat ik het had gelezen is het stuk aan ex gegeven en gevraagd wat zij ervan zou vinden als ik dat had geschreven. Ik ga naar C en de kinderen gaan in C naar school. Ander punt is het volgende. Oudste staat nog steeds ingeschreven hier om de hoek. Moet voor 1 april telefonisch bevestigen dat hij hier naar school gaat, anders kan plaats vervallen. Dan kun je nogmaals tot 16 met wachten om hem weer in te schrijven als er nog plaats is. Ex is hier van op de hoogte , maar maakt er geen haast mee. Ik heb geen handtekening nodig, maar zou ik de inschrijving wel kunnen bevestigen. Ook als zij daar niet aan mee wil werken. We hebben beide vorig jaar akkoord gegeven hiervoor, bij inschrijving.
Bij mediator heb ik al eerder vermoeden gehad, dat er een contact tussen haar en ex ( of familie) is geweest. Maar ben misschien te achterdochtig. Zou natuurlijk nooit kunnen zo'n contact.
Roosje katoen
roosje. Ze wil hier pertinent niet wonen. Heb haar gezegd dat ik aan het zoeken ben. Is verspilde moeite is het antwoord. Dan gaat ze toch naar C. Maar draag wel de consequenties en leg die niet volledig bij mij neer. Dus dat ik straks 2 keer / week en 2 x / dag naar C kan.
Ik ben ook helemaal geen voorstander van B, maar wordt als opdracht meegegeven. B is het makkelijkst voor beide ouders en zeker niet in het belang van de kinderen. Begrijp ook niet dat mediator niet duidelijk aangeeft dat ze In A misschien wel het beste af zijn. Of C. Maar dat zou ik niet terecht vinden, omdat het haar keus is daar heen te gaan.
Ze riep trouwens ineens dat ze een urgentie heeft. Als het waar is. Ze heeft al teveel dingen gezegd, die niet waar zijn. Maar het zou mooi voor haar zijn.
Met de uitbreiding ben ik zeker blij. Het heeft veel bloed zweet en tranen gekost.
Ben wel erg benieuwd hoe een rechter zou oordelen als moeder de kinderen in C op school wil gaan zetten en vader daar de gevolgen voor draagt.
Ex is overtuigd dat ze in C gaat wonen. Maar weet absoluut niet waar. Zegt gewoon daar ga ik wonen. Denkt een woning te gaan huren voor de helft van haar salaris. Volgens mij kan dat al helemaal niet. Omdat ze dus niet weet waar, waar zoek je dan de scholen. Of zou je alle scholen in C moeten gaan screenen. Heb dat ook al gezegd tijdens mediation. Gaat erom dat ik er voor open moet staan. Maar dat heb ik dan weer niet.
Dat wordt dan al snel als tegenwerken gezien.
Je hoeft niet akkoord te gaan
Op twee punten in dit geval:
'Ze wil hier pertinent niet wonen. Heb haar gezegd dat ik aan het zoeken ben. Is verspilde moeite is het antwoord.' Jij hoeft daar niet zomaar mee akkoord te gaan. Ik zou als ik jou was doorgaan met zoeken, tot er een goede woning beschikbaar is en dan zorgen dat haar eventuele weigering vast ligt bij de mediator. Als zij blaast wil dat neit zeggen dat je meteen moet omvallen.
Hetzelfde voor dit: 'Ik ben ook helemaal geen voorstander van B, maar wordt als opdracht meegegeven.' Je kunt de volgende keer terugkomen en zeggen: ik heb er nog eens over nagedacht. Het argument dat de kinderen dan nooit in de buurt met vriendjes kunnen spelen is echt een belangrijk punt, belangrijker nog dan de haal- en brengtijden van de ouders.
Ik zou wel vóór 1 april bellen, dan heeft de oudste in elk geval een school. Daarna opzeggen kan altijd nog.
Inschrijven op een school in een plaats waar geen van beide ouders woont, maar een van beiden in de toekomst hoopt te gaan wonen en werken is niet echt een stabiele uitgangspositie voor de kinderen.
Tsjor
Papahans
Hoe gaat het nu? Heb je je kinderen al weer wat meer? Lukt het je om je eigen plan te gaan trekken met deze scheiding? Trekken je kinderen het nog? Hoe verloopt de mediation, volgens mij zou je alweer een sessie gehad moeten hebben. Is er beweging? Er wordt aan je gedacht...
Ben ook wel benieuwd
Hoe het verder gaat. Ik hoop voor je dat niet iedereen kapseist door de starheid van je ex-vriendin.
Tsjor