Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Verdrietig
Wat een verdrietige situatie. En lastige keuzes. Zelf heb ik eindeloos hulp geprobeerd te regelen voor mijn ex maar die ging er toch niet in mee en dan houdt het wel op. Het beste is het mij gelukt om het maar te accepteren en er zo praktisch mogelijk mee om te gaan. Trek je eigen plan.
Kun je in de buurt gaan wonen van je kinderen of is dat geen optie? Of mogelijk kun je even wachten tot duidelijker is waar je vriendin uiteindelijk gaat wonen.
Meerdere oppassen in de week kan voor kinderen veel zijn maar je moet toch werken en tenzij je zelf een andere oplossing hebt kun je van haar toch niet verwachten dat ze niet roeit met de riemen die ze heeft.
Triest voor de kinderen
Het gaat erom dat de kinderen in een zo rustig mogelijke situatie terechtkomen lijkt me. Ze zitten u 2 dagen op het KDV hier om de hoek. Zij heeft nu eigenhandig geregeld dat ze verplaatst worden naar een KDV waar ze ook werkt, maar daar geen plaats is voor alle dagen en dus de kinderen ook nog naar een gastouder brengt. De dagen dat ze nu naar het KDV zijn, zijn de kinderen bij mij. Dit wil ze dus helemaal omgooien , omdat ze zelf niet in staat is om ze daar te halen en te brengen. Ik heb ook voorgesteld om ze niet ook nog naar een gastouder te brengen in de nieuwe situatie maar dan bv naar mijn ouders. Wordt niet eens aan gedacht. Ook heb ik voorgesteld om ze te laten zitten waar ze nu zitten totdat er een plek is voor alle dagen op het KDV waar ze heen gaan. Dit wil ze dus niet. Maar eigenlijk ook de vraag: Mag zij dit allemaal zomaar regelen en besissen zonder mij te informeren. Ik wordt er mee geconfronteerd. Heb de kinderen erkend en ouderlijk gezag. Wat stelt gezamenlijk ouderlijk gezag voor als de ex partner het aleemaal zelf regelt.?
Geformaliseerd?
Heb je iets van de relatie geformaliseerd en dus ook van een eventuele scheiding?
Ik verbaas me over het feit dat ze voor vijf dagen opvang heeft geregeld, terwijl ze maar drie dagen werkt.
Verder heb je natuurlijk wel bepaalde rechten, alleen als dat niet via praten moet, dan zal het via de rechter moeten. Zo weet ik niet hoe het zit met uit- en inschrijven van de kinderen in een andere woonplaats. Ik moet daarvoor ook altijd een handtekening van mijn ex hebben. Idem voor paspoorten, inschrijven op school.
Wat heb je zelf te bieden? Stel dat de kinderen bij jou komen en dat er een regeling met moeder komt, hoe zou dat er dan uitzien? Welke dagen KDV heb je dan nodig?
Als je er niet uit komt zou je de raad voor kinderbescherming kunnen inschakelen en vragen om advies/bemiddeling.
Verder herken ik dit wel: 'Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.' Het is lastig om bij vrouwen er doorheen te komen, omdat zij denken dat zij de enigen zijn die iets doen in het belang van de kinderen. Het is vaak hun bestaansgrond. Als ze moeten bedenken dat vader ook in het belang van de kinderen redeneert valt die bestaansgrond weg en dat weegt zwaarder dan welke inhoudelijke redenatie ook. Zwaarder ook dan 'het belang van de kinderen', want rationeel daarnaar kijken (hoe goed is het om zoveel verschillende oppassen te hebben) is dan helemaal uit den boze. Eén figuur die hierbij veel gebruikt wordt is het zwart maken van de vader. Omdat de meeste mensen maar naar één kant van het verhaal luisteren lukt dat altijd vrij aardig. Stug volhouden dat je zelf overtuigd bent van je goede bedoelingen, stug blijven redeneren in het belang van de kinderen, en de juridische mogelijkheden opzoeken om iets te doen, waarbij echt het belang van de kinderen voorop staat.
Tsjor
Machteloos
tsjor,
Nee ze heeft geen 5 dagen opvang geregeld. Ze werkt er 3.
op ma. naar kdv. dinsdag naar haar ouders, waar ze nu zelf ook zit, wo naar kdv. do. naar gastouders en dan vrij. bij de papa . Verder hebben we niets geformailiseerd. Ik heb alleen de kinderen erkend en ouderlijk gezag. Ze zijn nu op wo en do op kdv. om de hoek bij mij. Ik heb een eigen huis. Op vrijdag is mijn pappadag. Nu is het zo dat ik de kinderen wo afhaal op kdv en do. wegbreng en ophaal. Vrijdag heb ik ze dan de hele dag tot za.ochtend. Daar wil zij dus vanaf. Zij wil ze naar een ander kdv waar ze zelf werkt. Ze werkt daar ma wo en do. Voor de do is er geen plek en wil ze dus de kinderen naar een gastouder willen brengen. Ik ben daar op tegen omdat ze dan op 4 plekken in 5 dagen zitten. Ik wil de regeling zoals die er nu is laten bestaan, totdat er in ieder geval een plek is voor 3 dagen in de nieuwe situatie. Ik vind dat nog de beste oplossing in het belang van de kinderen.
Maar dat wil ze dus niet. Ze wil ook nog gaan verhuizen naar een andere plaats. wat ook weer veel zal veranderen.
En wat je zegt en blijkbaar erg veel (vooral vaders) meemaken, is dat de moeder zgn in het belang van de kinderen denkt, maar in de praktijk niets van terecht komt. Heb haar daar ook op gewezen. 4 plekken in 5 dagen/ verhuizen naar andere stad. Weghalen van hun vertrouwde kdv( met vriendjes) natuurlijk zijn ze flexibel, maar dit is veel te veel lijkt me. Dat krijg ik dus niet aan haar verstand gepeuterd. Voor de rest wordt ze natuurlijk geindoctrineerd door haar hele familie, waar ze nu zit te wachten op een andere woning. Dat ze daar zit is een gevolg van wat ik als eerste heb geschreven. Zij vertelt dat ik haar met 2 kinderen op straat heb gezet. Daar sta ik inmiddels boven omdat ik weet dat dat zeker niet zo is. Ik heb haar gezegd dat ze kan terugkomen als ze eens ophoudt om de problemen uit de weg te gaan of het door anderen wil laten oplossen. Dat we in het belang van de kinderen er alles aan moeten doen om onze relatie op de rit te krijgen, die helemaal niet zo slecht was. Daar zit ook een probleem , zij heeft er niets aan gedaan in mijn beleving. Aleen maar zitten wachten en hopen dat het beter gaat. Zelfs een relatietherapeut wil ze niet aan. Wat ze wel doet en altijd heeft gedaan vanaf de geboorte van de eerste, is met onze problemen naar haar ouders "gevlucht"
Best veel rechten
Je hebt best veel rechter. Allereerst denk ik of je erover na moet denken of mediation iets zou kunnen oplossen. Als ze dat niet vrijwillig wil, kun je ook vragen aan de rechter of die dat op wil leggen.
Dan het acute probleem wat betreft kinderopvang. Ik zou in elk geval twee dingen doen. Bij het huidige KDV heel duidelijk de situatie uitleggen en ook aangeven dat jij niet akkoord bent met het opzeggen van de opvang (en dus dat er niet wordt opgezegd), wil de moeder dit toch doorzetten dan zal zij daarvoor naar de rechter moeten.
Datzelfde kun je doen bij het nieuwe KDV eventueel (dus aangeven dat jij als ouder (met ouderlijke macht) niet akkoord bent met plaatsing van jouw kinderen voor twee dagen daar.
Dit moet je natuurlijk wel communiceren met de moeder van je kinderen.
Verder zou ik als ik jou was niet akkoord gaan met welke verandering in kinderopvang zolang moeder nog geen definitieve nieuwe huisvesting heeft. Zo voorkom je dat er nog een keer gewisseld moet worden.
Verder klinkt je verhaal absoluut wel alsof je haar de deur uit hebt gezet, dus haar gevoel daarover kan ik goed begrijpen. Is het geen optie dat zij zolang in jullie gezamenlijk woning woont en jij ergens anders? Of dat je tijdelijk kiest voor birdnesting, waarbij kinderen op dezelfde plaats blijven en ouders wisselen?
Dus wel wat rechten?
mediation gaat het wel op neer komen denk ik ook. Wist niet dat ik kon tegenhouden dat ze de KDV zomaar ( zonder overleg) gaat wisselen.
Zij ziet het ook echt zo dat ik haar het huis heb uitgezet. Ik weet ook niet of ik daar wel goed aan heb gedaan. Maar de situatie was echt onhoudbaar. Vooral het negeren. En dan letterlijk niets meer zeggen. Dat is natuurlijk helemaal niet goed voor de kinderen. Zij is wat dat betreft altijd naar haar ouders gelopen , dus heb ik op een gegeven moment gezegd dat ze dat nu ook maar doet. Misschien in het achterhoofd de gedachte dat ze er daar achter komt dat ze de problemen helemaal niet daar moet oplossen maar met mij.
je laatste optie heb ik ook voorgesteld, maar dat wil ze niet. EWigenlijk wil ze helemaal niks, alleen haar eigen plan doorzetten. Als ik daar anders over denk, dan krijg ik te horen dat ik niet meewerk.
Gezamenlijk gezag
als je gezamenlijk gezag hebt, dan heb je wel degelijk rechten. dan mag ze inderdaad niet zomaar van kdv wisselen en ze mag ook niet zomaar gaan verhuizen. bij gezamenlijk gezag hebben jullie beide rechten. jij net zoveel als zij.als ik jou was zou ik ook wel goed informeren mbt juridische zaken. zou fijn zijn als jullie tot mediation zouden kunnen komen.
ik zou als ik jou was in ieder geval een dagboek bijhouden en opschrijven wat je al hebt gedaan. ik zou toch ook juridisch informeren wat je rechten zijn.
Informatie
Invulling gezamenlijk gezag
Bij gezamenlijk gezag zijn beide ouders belast met de opvoedkundige en juridische verantwoordelijkheid voor hun kinderen. Dit betekent dat één ouder in principe geen beslissingen kan nemen zonder medeweten of akkoord van de andere ouder. Diegene van de ouders bij wie het kind de dagelijkse verblijfplaats heeft, heeft de meeste verantwoordelijkheid. De andere ouder dient bereid te zijn om de zorgtaken van verzorgende ouder te aanvaarden en te respecteren. Kleine alledaagse beslissingen over de kinderen worden genomen door de verzorgende ouder. Grotere beslissingen worden in overleg genomen waarbij de positie van de verzorgende ouder gerespecteerd dient te worden. Te denken aan de keuze of de kinderen naar een creche gaan, welke school het meest geschikt is en of zij mogen deelnemen aan het verenigingsleven.
Het ouderlijk gezag kan niet worden aangewend om invloed uit te oefenen op het leven van de verzorgende ouder.
Het overleg tussen de ouders kan op verschillende wijze plaatsvinden: mondeling, telefonisch, schriftelijk of via een bemiddelaar.
Ouderlijk gezag houdt in principe in, dat u gezamenlijk besluiten maakt over:
Schoolkeuze *)
Opvoedingskwestie
Medische kwesties *)
Bijzondere uitgaven of verplichtingen ten behoeve van het kind
Inschrijving bij de gemeente / verhuizing
Aanvragen van paspoort of visum
Vertrek buitenland *)
zij zit dus echt juridisch fout als zij beslissingen neemt zonder jou te raadplegen c.q. informeren. echter moet jij dan ook juridische stappen nemen. doe je dat niet, dan kan ze inderdaad gewoon doen. jij moet dus ook laten weten dat je ergens niet mee akkoord gaat.
er zijn voorbeelden van mensen die gezamenlijk gezag hebben, vrouw gaat verhuizen, man vecht aan en kinderen worden toegewezen aan man.
Niet slim
Het was inderdaad niet slim om haar de deur uit te zetten met de kinderen. Ik snap de frustratie wel, helemaal genegeerd worden, overal de schuld van krijgen en geen enkele medewerking als het gaat om een oplossing, dat is in hoge mate frustrerend. Zij zal dit deel van het verhaal uiteraard niet aan haar familie vertellen. Het beeld van de arme, onschuldige vrouw als slachtoffer van de wrede man is archetypisch en dus makkelijk oproepbaar. Dat win je als vrouw altijd. Maar je hebt de kinderen ook mee laten gaan en dat maakt jouw positie nu zwakker.
Formeel heb je een aantal rechten. Informeer daar eens naar bij een buro voor rechtshulp. Niet tekenen voor kinderopvang, niet tekenen voor verhuizing etc. Dat zal binnen de familie altijd uitgelegd worden als de wrede man die alles zal doen om de arme vrouw dwars te zitten. Het zij zo. Wellicht kun je op papier zetten wat jij wel wil en dat dan aan haar voorleggen.
Het ligt er ook aan wat je zelf wil. Zoals je nu schrijft lijkt het alsof je de relatie eigenlijk het liefste nog een kans wil geven. Dan zou je naar een relatietherapeut moeten gaan, maar dat wil ze niet. Mediation is met name als je uit elkaar wil gaan, wat zij blijkbaar wil. Maar zij zal ook geen mediation willen, denk ik. Daar zit namelijk de familie niet bij, dan moet ze zelf beslissingen nemen en elke beslissing zal ook enigszins rekening houden met jou. Dat laatste krijgt ze nooit verkocht aan haar familie, dus voor haar zit er geen enkel belang bij 'mediation'.
De positie van arme, onschuldige vrouw die door wrede man op straat is gezet en nu alleen moet vechten voor de belangen van haar kinderen is maatschappelijk gezien een riante positie: je krijgt alle lof en eer en alle begrip.
Voor de kinderen zou er het minste veranderen als jij je pappa-dag zou verplaatsen naar dinsdag. De kinderen kunnen dan op maandag t/m donderdag bij jou zijn (en het KDV waar ze al zitten) en op vrijdag bij moeder, weekenden kun je nog zelf over nadenken. Meestal is: ene weekend bij vader, ander weekend bij moeder.
Bij een echtscheiding regel je zoiets in een voorlopige voorziening, maar ik weet niet hoe dat gaat als je niet getrouwd bent.
Informeer ook eens bij de politie of je vriendin de kinderen zomaar weg mag halen.
Tsjor
Reactie
tsjor,
ze is de deur uitgegaan nadat we een voorlopige regeling op papier hadden staan. De kinderen zijn dus net zo goed bij mij. En zij wilde perse weg en ook naar een andere stad. Helaas heb ik getekend voor KDV, maar toen was de situatie anders. Zij heeft daarna zonder mij te informeren een gastoudergezin ingeschakeld. Dat ik heb getekend kan ik nog annuleren ben ik al achter. En zoals eerder hier gezegd het in stand houden zoals het is en dan moet zij daar een rechtszaak van maken als ze het anders wil. Hoewel ik helemaal geen zin heb in rechtszaken, maar als het niet anders kan dan zal het moeten. Maandag t/m donderdag bij mij wordt erg moeilijk, ik zal ook moeten werken (eigen bedrijf)Ik denk zelf de situatie laten zoals hij is en wachten tot er op het nieuwe KDV ruimte is voor de ma/wo en do.
Dat deze oplossing de meeste rust ( als dat nog kan) geeft voor de kindertjes
Papa-dag naar donderdag?
Je schrijft dat donderdag je papa-dag is, kun je dat niet daar dodnerdag veprlaatsen. Dan hoeven ze niet naar de gastouder.
Keuzes
Hans: 'ik zal ook moeten werken..' Dat zal je vriendin ook moeten. Hoe komt het dat zij dan wel oplossingen kan vinden voor de kinderen en jij niet? Ik denk dat je keuzes moet maken. Zoals je het aanvankelijk afschilderde wordt het voor de kinderen erg onrustig en wordt het kontakt met vader waarschijnlijk op den duur helemaal verstoord.
Drie dagen KDV plus een dag bij moeder, dat zijn vier werkdagen, net als nu. Ik snap dus niet goed waar het verschil in zit.
Werken met kleine kinderen is altijd lastig en vraagt heel veel organisatietalent. Die uitdaging kun je aangaan, ik zie niet goed waarom je dat klusje bij je vriendin laat liggen.
Tsjor
Beetje relativeren en ander standpunt
Je schrijft dat je kinderen straks in 5 dagen op 4 verschillende plekken zijn. Nu is de dinsdag bij hun moeder en haar ouders die ze goed kennen en de vrijdag bij jou in hun vertrouwde woning. Dat zijn mijns inziens dan maar 2 plekken (kdv en gastouder) naast het normale gezin. Dat klinkt al een stuk minder erg, toch?
Om je misschien gerust te stellen: Mijn kinderen zijn in 1 week: bij mij thuis, op school/ opvang, bij vader thuis en bij oma en dat wisselt elkaar heel soepel en makkelijk af. Het kan dus goed gaan.
Verder beschrijf je een regeling van co-ouderschap van 3-3-3-5 dagen voor oudste maar dat dat voor de jongste natuurlijk niet kan. Dat begrijp ik niet. Ik zou jongste exact hetzelfde schema van co-ouderschap laten volgen. Anders heb je straks elk een kind thuis en heb je nog meer opvang nodig/ minder uren waarin je kunt werken. Mijn jongste heeft vanaf 3 maanden oud 3 om 4 dagen bij vader en mij gewoond. Dat ging prima en dat hoeft niet bij alle jonge kinderen zo te zijn, maar het is zeker de moeite van het proberen waard?
Verhuizen naar een andere stad of naar 3 straten verderop is op de leeftijd van 3 en 1 jaar hetzelfde. Ik kan mij goed voorstellen dat ze naar een andere stad wil verhuizen. Daar heeft ze haar werk en haar ouders.
Daarbij geef jij aan je kinderen niet op ma t/m donderdag te willen omdat je dan werkt. Waarom kan dat dan niet? Zij werkt ook in die dagen en zij kan zeker wel na haar werk de kinderen ophalen? En dan wil jij ze op je vrije dag en het weekend? Ik kan me voorstellen dat zij het co-ouderschap daardoor een stuk minder ziet zitten en dan dus de kinderen naar zich toe gaat halen. Hiermee laat je niet blijken dat je er echt voor je kinderen wilt zijn. Je geeft aan ze enkel te willen als het jou uitkomt, nl op je ene papadag, en wilt dan ook nog zeggenschap hebben over de manier van opvang op de dagen dat ze bij haar zijn en zij werkt.
Je schrijft dingen over haar (PPD, obsessief de kinderen naar zich toe halen, zich laten indoctrineren door familie, je wilt haar naar de huisarts krijgen) die je echt beter niet tegen haar kan zeggen. Ik kan mij voorstellen dat ze razend wordt van je bemoeienis. Hou daar snel mee op.
En daarbij, ik heb 2 PPD en een scheiding achter de rug, verwardheid kan gewoon bij een scheiding horen. Vijandig zou ik ook zijn als ik mijn huis werd uitgezet met mijn kinderen. En obsessief de kinderen naar je toehalen kan ik mij ook alles bij voorstellen als je in scheiding ligt. Een PPD is echt anders.
Ze wil scheiden, je hoeft je dus ook niet meer druk te maken over haar hormoonspiegel oid. Mocht ze zeer ernstig ziek zijn, dan is het anders. Nu zijn jullie uit elkaar, dus laat het erbij. Is voor jezelf ook rustiger. Je wilt co-ouderschap met haar, probeer te werken aan een goede omgang. Ook al doet zij niet haar best of nog erger, laat je goede kant zien. Dat kan ze nooit tegen je gebruiken. Daarmee bedoel ik niet dat je met alles akkoord moet gaan maar dat je normaal communiceert en haar niet zwart maakt.
Eerst akkoord tekenen voor het wijzigen van een creche en dan je akkoord intrekken, ik kan mij heel goed voorstellen dat ze daar pisnijdig van wordt. Wat heeft ze aan jou als co-ouder, wanneer je gemaakte afspraken weer intrekt of terugdraait? (Misschien ben ik hierin wat fel maar ik heb dus een ex die afspraken over de kinderen eenzijdig wijzigt (oh, een vergissing zegt hij dan) en mij met enorme problemen opzadelt.)
Goed, ik merk dat ik haar probeer te verdedigen omdat ik in jouw berichtjes zoveel negativiteit over haar lees terwijl ik mij wel kan voorstellen dat zij zo reageert als ze doet, zoals jij de situatie beschrijft.
Ik zou zo snel mogelijk met haar om de tafel gaan voor goede afspraken. Wil ze echt niet of denk jij dat ze niet wil?
Als ze dat niet wil, zsm naar een mediator. En anders een advocaat opzoeken. Een mediator kan goedkoper zijn omdat je de kosten deelt en een mediator is ongeveer net zo duur als een advocaat. Maar als je tig keer naar de mediator moet gaan, had je weer beter een advocaat kunnen nemen.
Rozenstruikje
Wat tegenwicht rozenstruikje
Veel wisselingen in een week kan goed gaan, als dat een vrij stabiele situatie is. Hier liggen nog veel meer wisselingen in het verschiet en dan is het in een onstabiele situatie. Zelf ben ik niet bang voor wisselingen (verhuizingen etc.), maar ik zoek toch altijd wel naar een weg, waarin de wisselingen voor kinderen zo overzichtelijk mogelijk zijn. Bijvoorbeeld: verhuizen en dan andere school, KDV, omgangsregeling, dat is beter te behappen dan nu al wat wijzigen en daarna nog meer.
'Ik kan mij goed voorstellen dat ze naar een andere stad wil verhuizen.' Maar dat zou toch in overleg moeten, aangezien het gevolgen heeft voor de relatie tussen vader en kinderen. Haar werk heeft ze tot nu toe kunnen doen vanaf haar huidige woonplaats. En vluchten naar haar ouders, mwah, als volwassen vrouw moet je ook op eigen benen kunnen staan.
Je geeft aan wat Hans beter niet kan zeggen (over PPD etc.) maar hoe moet je dan wel duidelijk maken dat er iets niet goed is in haar manier van omgaan met de kinderen etc. en dat je zelf meer betrokken wil zijn?
Obsessief de kinderen naar je toe halen in een echtscheiding kan ik me ook voorstellen als onberedeneerde reflex, maar dat wil niet zeggen dat het niet onder kritiek gesteld mag worden. Ik denk dat het goed is dat je op zo'n punt tegenwind krijgt, om te beseffen dat het niet de enige oplossing is.
Eenzijdig wijzigen van afspraken, daar ben ik ook geen voorstander van. Maar het fenomeen dat de een alles al uitgedacht heeft en de ander met oplossingen confronteert, waar de ander dan maar aan meewerkt om vervolgens daarna pas te gaan nadenken, dat fenomeen kan ik me ook goed voorstellen. Als je pas begint met communiceren als je de oplossingen al klaar hebt en niet communiceert over de problemen die je op wil lossen, dan is de kans groot dat dat gebeurt. Anderen moeten ook de kans en de tijd krijgen om na te denken over wat zij goed vinden. Hier lijkt me iemand aan het woord die best bereid is om mee te werken, alleen op een gegeven moment ontdekt dat al die kleine mee-werk-stapjes een situatie opleveren waar hij helemaal niet gelukkig mee is.
'Goed, ik merk dat ik haar probeer te verdedigen omdat ik in jouw berichtjes zoveel negativiteit over haar lees terwijl ik mij wel kan voorstellen dat zij zo reageert als ze doet, zoals jij de situatie beschrijft.' Drie jaar lang horen dat je 'er niet bent voor haar', zonder dat je nog weet wat je dan moet doen om er wel te zijn voor haar; een vrouw die problemen eerder met haar familie bespreekt dan met haar partner; een vrouw die zichtbaar ongelukkig is maar daar verder niets mee wil doen, behalve verwijten maken aan haar partner; iemand die niet wil investeren in de relatie, maandenlang genegeerd worden, ik kan me voorstellen dat je als partner machteloos en naar wordt daarvan, zeker als dat tot gevolg heeft dat het kontakt met de kinderen daardoor kapot dreigt te gaan. Vrouwen kunnen ook moeilijk zijn.
Tsjor
Reactie
rozenstruikje,
ik wil wel even nog wat zeggen. zoals jij de zaken schetst klopt niet helemaal. kinderen zijn 1 en 3. In de situatie die mijn ex voorstelt en al geregeld heeft, gaan ze op de rij af: kdv-opa/oma/zijzelf-kdv-gastouder-pappa. De situatie nu: wo kdv do kdv vr pappa za pappa.
de dagen op kdv breng ik ze en haal ze na mijn werk.
de dagen erop gaan ze naar haar toe.
het is met name die gastouder ertussen.
Ze krijgen dan in korte tijd : pappa mamma uit elkaar ( wat de oudste ervan snapt , hij pikt natuurlijk wel op)
wisseling van kdv. waar de oudste al vriendjes heeft.
ineens naar een gastouder en dan weer naar pappa.
laat de oude situatie bestaan zoals hij is, totdat ze een woning heeft en er ruimte is voor drie dagen op kdv.
4 verschillende plekken in 5 dagen lijkt me niet goed in deze situatie.
Zij wil perse de kinderen op Ma en Di.
ge jongste exact hetzelfde schema, dat trekt zij niet en dat hoeft voor mij ook niet perse. Die kan best wat langer nog bij mamma zijn tot hij iets groter is.
en ik trek niet zomaar een akkoord in. Zij wijzigt na akkoord zonder mijn medeweten de voorwaarden.
maar ik begrijp uit jou reactie dat je nogal het een en ander hebt meegemaakt. Over PPD weet ik natuurlijk ook niet zeker, ben geen arts. Maar je gaat wel zelf zoeken naar verklaringen als je ex partner niet wil praten. Dan ga je toch of je het wil of niet zelf dingen invullen. als ik de diverse forums lees, dan heeft zij van de 10 kenmerken van een PPD , zeker 6 kenmerken daarvan. Vandaar. En dan wordt er bij gezegd, dat het misschien verstandig is, om contact op te nemen met je huisarts. Maar ze staat hier totaal niet voor open, want het ligt allemaal aan mij. Dan ben je uitgepraat als iemand zelfs dat niet wil.
Meewerkstapjes
bedankt tsjor, je beschrijft in korte en duidelijke taal wel wat mijn gevoel ongeveer is. Ik wil best meewerken zoals je beschrijft. Maar het wordt inderdaad erg moeilijk als je er achter komt dat al die meewerkstapjes je niet erg gelukkig gaan maken. Ik zou zelf best wat minder gelukkig kunnen zijn , als ik in ieder geval het gevoel zou hebben dat het voor de kinderen de meest rustige situatie oplevert en dat gevoel heb ik gewoon niet in haar voorstellen en wat ze al heeft geregeld.
Ik snap niet zo goed
waarom de kinderen bij jou zijn op een dag dat hun moeder vrij heeft. Dat kost jullie een extra oppasdag.
En zijn ze nu woensdag t/m zaterdag bij jou? Of breng je ze na het kdv naar hun moeder?
Waar kom ik terecht
Ja, goede vraag, maar ik haal ze wo op van KDV en dan slapen ze en blijven ze bij mij tot za.ocht. de andere week van do. ophalen KDV tot vrij. av.eigenlijk middag.
Zij wil nu dat ik ze do.av tot za.ocht. krijg en van do. op vr. Ik wil ze iets meer, maar daar wordt niet naar geluisterd. Die vrijdag zit dus tussen mijn dagen.
Dat is echter niet eens het belangrijkste. Ze dwingt me om een urgentieverklaring te tekenen voor een woning in een andere stad. Het is wel overbrugbaar natuurlijk maar het is 2x 1,5 uur. Ik ga er niet mee akkoord dat ze met de kinderen naar een andere stad gaat. Dan komt het er straks op neer dat ik ze 1 keer / 2 weken een weekend krijg. Dat vind ik gewoon te weinig om echt iets met ze op te bouwen. ze zijn 1 en 3. die van 3 trekt al meer naar pappa toe. Ze heeft nu een advocaat ingeschakeld, want zoals verwacht wil ze niet naar een mediator. Een advocaat behartigt nl. alleen haar belangen. Denk niet aan de gevolgen m.n. voor de kinderen. Ze kan natuurlijk niet zomaar verhuizen met de kinderen. Is het nu zo dat de hoofdverblijfplaats bij mij is, omdat ze op mijn adres zijn ingeschreven.? Zij kan natuurlijk niet zomaar de kinderen zonder mijn toestemming verhuizen. Maar ja, met advocaten, waar kom je terecht.
Papahans
Waar kom je terecht?
Ja dat weet ik ook niet. Ik kan alleen maar zeggen: vecht voor je kinderen! Als ik op je verhaal afga ben jij minstens net zo goed in staat om voor je kinderen te zorgen als je as-ex.
Mij lijkt dat je er verstandig aan doet om ook zo snel mogelijk contact te leggen met een advocaat, voordat je dadelijk voor een voldongen feit staat. De acties van je as-ex lijken mij nou namelijk een beetje op een voortdenderende trein die niet te stoppen is.
Overigens
Soms schaam ik me een beetje voor mijn medevrouwen. En dit is nou echt zo'n geval.
Rosase
vooral met het je laatste post kan ik het alleen maar eens zijn.
sommige exen zijn echt hexen.
Hans......
...het valt mij op dat jij zelf (ook) zeer in de vechtmodus zit. Werkelijk niets wat zij doet is goed, zij is ziek, jadajadajada.
Jij kunt wel heel hard roepen dat ze neit naar een andere stad mag, maar als je haar zelf de deur uit hebt gezet en het ook niet goed is als ze bij haar familie zit, dan ben je ook wel giga aan het tegenwerken: wat mag zij eigenlijk wel van jou en ga je daar zelf ook nog wat aan bijdragen. Of kwak jij slechts eisen op haar bord en moet zij zich daar maar aan houden en als die eisen niet in te willigen zijn dan is het haar probleem?
Met de kinderopvang net zoiets. Ik vind het heel grof dat je wel even een woordje gaat wisselen op de kdv's om zo je ex te blokkeren. Je zult moeten accepteren dat alles anders wordt en dat je niet alles in de hand zult hebben. De manier waarop jij nu tekeer gaat, maakt dat je ex geen bewegingen meer kan maken. Ja, je kunt je veto uitspreken over alles wat ze doet. Want je hebt ouderlijke macht. Maar die is niet onaantastbaar hoor. Die kun je om deze reden ook kwijtraken.
Je opent met 'wat is goed voor de kinderen' en dat is uit de strijd komen. Pas dan doe je wat voor je kinderen. Ik weet dat het gemakkelijker gezegd is dan gedaan en ik ga er hieronder ook eens een draadje over starten.
Emine
het klopt dat ik nu ondertussen ook in de vechtmodus zit ja. Ik wordt 3 maanden geleden van de 1 op de andere dag voor een voldongen feit geplaatst. Ze gaat weg en naar een andere stad. Ze wil een eigen plek (leven) Zonder nog met 1 woord te willen praten. Dat zij nu bij haar ouders is, dat is niet fijn. Ze heeft sinds de geboorte bij alle conflicten direkt haar ouders erbij betrokken. Ook na meerdere malen nadat ik aangaf daar niet blij mee te zijn. Relatietherapeut wil ze niet aan. Wel van alles verwijten, maar daar zelf niets mee doen. Totaal genegeerd worden . Uit pure wanhoop heb ik gezegd, dat ze de problemen dan nu ook maar met haar ouders uitzoekt, in de hoop dat ze eens tot besef komt dat ze het met mij moet uitzoeken. Elke regeling die ik voorstel, gaat ze niet op in en wil haar eigen plan doorduwen. Als ik datniet doe, werk ik tegen en de opmerking dat ze niet met me kan praten. Zo ken ik er ook nog wel een paar. Sinds twee weken voorgesteld om de zaken dan te gaan regelen met een mediator om tot een oplossing te komen waar we beide vrede mee hebben en wat vooral in het belang van de kinderen is. Sinds ze erachter is, dat ze bij een mediator waarschijnlijk wordt geconfronteerd dat zij ook moet toegeven is dat helemaal van de baan. Ze heeft nu een advocaat ingeschakeld. Die komt op voor haar belangen. Alleen voor haar belangen. Dit lijkt me bij voorbaat al niet in het belang van de kinderen.
De regeling die ik nu voorstel is 8 dagen/4 weken bij mij. do.av. tot za.ocht. elke week. eens in de 4 weken van vrijd.ocht. tot ma.ocht. Ik breng en haal ze van KDV. Is dat teveel gevraagd? Mag ik niet verlangen dat ze in deze stad blijft wonen, omdat anders de hele omgang een heel ander karakter gaat krijgen. Wat is het belang voor de kinderen in een andere stad. Zij wil daar heen omdat ze daar heeft gewoond en haar familie daar zit. Ze werkt zelfs in de stad waar we nu wonen. De kinderen zitten hier op het KDV. Als zij dat wil, daar wonen, kan dat, maar leg eens uit wat het belang is voor de kinderen?
Wat ik grof vind is dat zij eigenhandig de kinderen op 4 plekken in 5 dagen wil gaan neerzetten. Zonder mij daar vooraf over te informeren.
Ik wil uit deze strijd komen, zeker, maar als iemand nergens over wil praten alleen maar wil doorduwen wat zij wil , dan wordt het wel lastig.
sorry dat ik misschien nogal fel reageer, maar gisteren dus te horen gekregen dat ze het alleen nog maar met een advocaat wil regelen. Dan gaat het om haar belang ten mijn belang en al helemaal niet over het belang van de kinderen.
Vechtmodus
Hans,
Doe nou eens drie stappen terug. Je kan wel roepen dat je uit de strijd wil, maar als je dan vervolgens enkel en alleen naar de ander wijst die alles fout zou doen (je zegt dus net als zij: het is allemaal de schuld van de ander)dan komt er natuurlijk nooit een einde aan de strijd.
Wat je vriendin jou allemaal aangedaan zou hebben is helemaal neit van belang. Die relatie is klaar, finito. Het gaat nu alleen nog om het belang van de kinderen en als 'gezaghebber' iedere stap van de andere ouder bolkkeren omdat je 'dat recht hebt' is niet in het belang van de kinderen. Daarnaast wordt de redenatie 'in het belang van het kind' heel gemakkelijk gebruikt om de eigen zin door te drijven.
Neem het voorbeeld verhuizen. Alles wat je zegt is om te draaien. Je schermt met het belang van het kind, maar wat is het belang van de kinderen om in een stad te wonen waar hun moeder niets heeft dan een vader met wie ze niet door een deur kan? Zijn zij dan niet beter gebaat bij een stad verderop waar moeder een vangnet heeft en een weekendregeling met vader?
Nee
'Zijn zij dan niet beter gebaat bij een stad verderop waar moeder een vangnet heeft en een weekendregeling met vader?' Het antwoord op deze vraag kan heel goed 'nee' zijn. Het vangnet van de moeder kan zij ook in haar huidige verblijfplaats opbouwen, de kinderen blijven in de vertrouwde omgeving, etc. En het kan best zijn dat moeder depressief is en elke vorm van hulp weigert. Dat zijn de kinderen niet beter af bij moeder. Maar dat is op een afstand moeilijk vast te stellen. Meestal doet de raad voor kinderbescherming daar onderzoek naar.
Het kan zijn dat de kortste weg nu toch is: rechter, die om advies vraagt van de raad, en dan maar hopen dat er goed onderzoek wordt gedaan naar de beste situatie voor de kinderen.
Tsjor
Verbazing
vanmiddag hoorde ik van een gezamenlijke kennis, vriendin van haar, dat zij 6 weken geleden tegen haar heeft gezegd,"dat ze een jaar ofzo rust nodig heeft en dat ze uiteindelijk wil dat het wel weer goed komt.!
wat moet je hier van denken.
Gezamenlijk
Voor kennisgeving aannemen. Maar wat mooi zou zijn is als die gezamenlijke kennis als 'gespreksleider' zou kunnen functioneren. Misschien kun je haar zeggen: ik zou graag willen dat ik daar met haar over kan praten, wil je ons daarbij helpen?
Tsjor
Gesleep
tsjor, dat traject is al een gepasseerd station. Goede gezamelijke vrienden/kennisen hebben aangeboden met haar ( zonder mij of met) te praten. Heeft ze nooit aangenomen. Het interesseert haar niet wat die mensen ervan vinden. Vandaag maar weer eens een andere omgangsregeling voorgesteld. Do. av. tot za.ocht. 12.00
Dat twee weken. Dan een weekend van vrij. 11.00 uur tot Ma.ocht. 08.00 uur. Breng ik ze naar KDV. Dan weer 2 weken zoals de week ervoor. Die cyclus. Wijst ze af. Vindt ze te veel gesleep voor de kinderen. (Alsof het meer of minder zal worden, tenzij ik ze dus een week helemaal niet zie.Want anders ziet ze ze een heel weekend niet. Ik heb nu alle voorstellen wel gehad denk ik. Maar goed , de jongens zijn nu weer een keer bij mij. De kleinste 1,5 week niet gezien.
En wanneer......
....heeft zij dan een weekeinde niet met jou te maken en de kinderen een weekeinde (net als jij)? Zou dat de kneep kunnen zijn?
En dat ze met die andere mensen niet in gesprek gaat, dat komt denk ik omdat het van jou uitgaat. Zoals je het heir schrifjt zijn die mensen het roerend met jou eens.....waarom zou zij daar dan mee in gesprek gaan?
Weekend
Emine, maandag tot en met woensdag, elke week. als ze rust wil is het heerlijk dat de kinderen in het weekend bij vader zijn.
Jammer dat praten met een gemeenschappelijke vriendin niet kan.
Een ander voorstel mag ook van haar uitgaan. Alleen maar negatief dingen niet willen is erg lastig.
Zij kiest voor de advocaat. Ik hoop dat je niet in de situatie komt waarin zij een bijna kosteloze advocaat kan krijgen en jij er een moet betalen, want dan trekt degene die moet betalen bijna altijd aan het kortste eind, omdat het dan heel erg duur is en de ander bijna gratis door kan gaan.
Tsjor