Wat moet ik hier nou mee... (man ziet het niet meer zitten)

Madlief

Ik herken veel in je verhaal. Ik ben zelf al 2 jaar officieel gescheiden van mijn ex maar we zijn nog steeds niet los van elkaar. Ik weet niet of je veel aan mijn verhaal hebt maar ik wil het je best vertellen, ik ben alleen bang om herkent te worden dus dan graag over de mail. Ik hoor dan wel of je daar behoefte aan hebt.

Vechten als een leeuw

Dag Madlief,

Ik las je draadje en zie je niet als een voetveeg. Als dat wordt gezegd zijn het pogingen om jou te laten inzien dat je niet alles moet pikken. Dat hij smst met een ander op jouw toilet en dan de brutaliteit begaat om hem naar jou te sturen per ongeluk, zomaar bij je in en uitloopt, met een ander naar bed gaat terwijl hij nog met jou getrouwd is. Een normaal denkend mens denkt is hij nou helemaaaaaaal belazerd!? Maar jij bent nu even geen normaal denkend mens en wat je nu moet doormaken is zo vreselijk.

Een man kan het zo gek maken dat je op een gegeven moment wel zegt rot nou maar op nu is het genoeg. Zeker als je nog geen kinderen hebt. En zelfs dan is het al heel moeilijk, je hebt een huis, huisdieren etc. Maar jij bent ook nog eens moeder en je raakt niet alleen je man kwijt maar ook je gezin. Dus je vecht als een leeuw. De vraag is alleen, moet deze leeuw misschien toch haar tactiek heel ietsje wijzigen...

Je bent bang dat als je je harder opstelt (ruzie maakt) dat hij dan nog sneller weg is. Snap ik. Maar een goeie schrikreactie heeft soms meer effect. Wat zou hij zich doodschrikken als je hem resoluut het huis zou hebben uitgegooid en dat hij niet het lef moet hebben om ooit nog één zo'n smsje naar je te sturen. En als hij merkt dat het jou menens is geworden en dat hij eigenlijk onderhand wel mag ophoepelen met zijn gedraai, dan kan het maar zo zijn dat hij je ineens weer ziet staan.

Eng hoor, om te doen, ik snap je heel goed.

Holiday...

ik ga snel reageren op je bericht...maar nu even niet.want dan wordt het weer zo'n jeremiade....
Maar wel bedankt voor je posting..Je begrijpt mijn dilemma goed.
Madlief

Nog een uitlegje

Ik wilde er nog bij zeggen hoe ik kom aan die wijsheid. Misschien heb je er iets aan!

Ik was verliefd op een ander en ik zaagde mijn man maar door over hoe ongelukkig was. Dat ik zo'n behoefte had aan vrijheid, autonomie. (ja tuurlijk, om bij die ander te zijn). Dat het niet aan hém lag. (Maar die ander daar kon ik zo goed mee praten). Oh wat maakte ik hem ongelukkig met mijn 'gezeur'. Maar hij hielp me waar hij kon, trooste en steunde, onbaatzuchtig was hij er als ik hem nodig had en liet zich in feite steeds maar weer kleineren en manipuleren. Door mij, het is erg dat ik het moet zeggen ik schaam me nu ook echt.

Totdat hij het zat werd. Tot ik op een goeie dag voor de zoveelste keer op zeurderige toon zei dat ik niet wist of ik nog wel met hem verder wilde. En wat moest ik nou want ik had het toch zo moeilijk. Ja toen kreeg ik eindelijk eens een koekje van eigen deeg. Of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd was, of ik soms dacht dat hij nog wel met mij verder wilde na alles wat ik had gedaan en gezegd. Ik kon wel ophoepelen wat hem betrof hij was helemaal klaar met me.

Zo, wat heeft DAT geholpen zeg. Ik zeg uiteraard niet dat het zo bij jullie zal gaan. Jouw man is al echt weg en dat verandert de zaak wel. Maar het kan toch zijn ogen nog wel openen. Misschien win je hem er niet meer mee terug maar het levert je wel veel respect op. En, het is al gezegd. Je wordt er zoveel aantrekkelijker van als hij niet meer over je heen kan walsen. Echt, ik heb dat zelf zo ervaren, het is waar.

Heel veel sterkte wens ik je. Wat een moeilijke positie zit je in!

Holiday, petje af!

Wat goed van je, dat je nu eerlijk durft te zien en toe te geven hoe het écht zat. Dat zal vast niet gemakkelijk voor je zijn.
Het zijn vaak de leugens die de ander het meeste pijn doen.

Gr. Poezie.

@madlief

ik volg jouw 'draadje' vanaf 't begin; heb gelezen en gelezen
wat nu in me opkomt is:
'de jus is op' (voor hem) 't is over!!
voor hem
doe geen moeite (meer), ga voor jezelf!

Holiday

Ik heb hem wel gezegd, dat hij enig fatsoen op moet brengen. Reactie: Ik zal mijn best doen. Verder niets. Toen ik iets later vroeg of hij dus niks verder te zeggen had, begon hij over gewone dingen...Hij snapte het dus niet eens... Toen ik dat zei, zei hij dat hij dacht dat hij het goed deed.
Maarja, toen werd ik weer erg emotioneel. En ik weet, juist hij kan me daar niet in helpen.

Bang voor de leegte

Bang voor de leegte als je 'm echt loslaat... ja, dat kan ik me zo ontzettend goed voorstellen!
En toch spreek ik uit ervaring als ik je bezweer dat het de moeite zal lonen om hem wel los te laten. Nu doe je alles om het oude - dat feitelijk al weg ís - nog kunstmatig in leven te houden. Als je dat loslaat, ontstaat er leegte. Dat is eng. Maar het leven heeft sterk de neiging om leegte te vullen met iets nieuws. Wát, dat kun je nog niet voorspellen en juist daarom is het zo eng. Maar veel machtelozer en afhankelijker dan nu kun je je moeilijk gaan voelen. De leegte zal zich dus hoogstwaarschijnlijk vullen met meer jíj, meer kracht en meer vrijheid. Wat dat vervolgens oplevert kun je alleen maar ontdekken door het te laten gebeuren.

Makkelijk praten? Hm, beetje. Ook ik zit in een fase van het éne loslaten na het andere. Een maand of twee terug kwam het punt waar ik zo bang voor was geweest, het punt waarna ik alleen nog maar leegte voorzag. Ik werd gedwongen om los te laten wat ik zo lang probeerde vast te houden. Tot mijn stomme verbazing heb ik nauwelijks kans gehad om de leegte te ervaren; hij vult zich met werk (in mijn geval heel prettig, werk = zelfstandigheid), dingen voor mezelf en nieuwe contacten die zomaar uit de lucht komen vallen. Madlief, ik gun je het loslaten en bewust meemaken wat een zegening een leegte is die zich vult met nieuwe ervaringen.

Holiday

Jouw verhaal geeft goed aan wat ik ook bedoel. Men zegt wel eens: je wordt behandeld zoals je je laat behandelen. Het was voor mij een hele ontdekkingstocht om te ondervinden dat het ook echt zo is. Ik bedoel daar niet mee "zelf schuld", maar wel dat je zelf degene bent die patronen moet doorbreken door grenzen aan te gaan geven.
Madlief, ik vind wel dat je over je heen laat lopen. Je man zegt dat hij zal proberen om zich enigzins met fatsoen te gedragen. Sorry, proberen zou voor mij niet goed genoeg zijn. Sms-sen naar zijn liefje in jouw huis die dan ook nog bij jou terecht komt, zonder excuses achteraf. Ik zit me toch wel een beetje op te vreten hier hoor. Maar...ik begrijp jou ook heel goed. Als je eens wist wat ik over mijn kant heb laten gaan voordat ik in de gaten kreeg dat ik als een niemandal behandeld werd. Ik weet dat je dit niet leuk vind om te horen Madlief, maar over een tijd zul je er anders over denken. Echt waar, ik heb in jouw schoenen gestaan en het is vreselijk herkenbaar wat je vertelt. Ik hoop en denk dat jij over een tijdje heel boos gaat worden.

Aangeven dat bepaalde dingen niet kunnen

Geen patroon doorbroken, denk ik, maar dus wel heb ik aangegeven dat bepaalde dingen niet fatsoenlijk zijn. En voor hem, was altijd al, is ik zal mijn best doen om...het beste excuus dat er uit kan komen. Beter dan een kale sorry. Heb wel duidelijk gemaakt dat het dan maar zo is dat hij geen interesse in me heeft (ontkent hij trouwens...) maar dat er wel respect en fatsoen moet zijn. Maar ja, ik heb ook geen middelen om dit "af te dwingen", zeg maar. mOet ook uit hemzelf komen. Maar dus wel gezegd dat ik dat minimaal verwacht.
Hij is wel duidelijk, hij wil geen liefdesrelatie meer met mij. Zei hij nog wel weer. En dat hij daarom ook wel afstand houdt. En dat kan ik wel snappen...ook al doet het pijn...maar ik denk dat ik te veel van hem verwacht..meer gebaseerd op hoe het was...
En dat ik ervoor kies om hem nog wel veel te zien, dingen samen te doen, is denk ik mijn eigen beding ook. Of het op de lange termijn het beste is? Zal wel niet. En misschien komt er een moment dat...Maar nu heb ik toch het idee dat ik nog ergens voor vecht, voor iets dat heel mijn gevoel wil. Ook al is het vechten om/voor een illussie. Dat is het enige handvat dat ik momenteel kan vinden.
Madlief

Boos!

Ja! Een keer heel boos worden zoals even niet zegt. Wij zitten ons plaatsvervangend allemaal op te vreten voor je Madlief! Stuur hem maar naar ons, denken wij allemaal, dan zullen we hem wel eens even, ha! Maar ja, jij moet het doen he .

Paula B, érg mooi gezegd, heel erg waar.

Poezie dank voor je complimentje, komt het voort uit mijn posting hier of uit iets wat ik eerder elders heb gezegd of ken je me van vroeger draadje? (o.t. Was ik even nieuwsgierig naar).

Je hebt dus wel middelen

Heb wel duidelijk gemaakt dat het dan maar zo is dat hij geen interesse in me heeft (ontkent hij trouwens...) maar dat er wel respect en fatsoen moet zijn. Maar ja, ik heb ook geen middelen om dit "af te dwingen", zeg maar. mOet ook uit hemzelf komen.

Je geeft in je laatste bericht aan dat je geen middelen hebt om dit af te dwingen. Die heb je dus WEL. Actie geeft reactie. Door jouw gedrag naar hem te wijzigen kun je hem "dwingen" respect voor je te tonen. Je stelt je nu zo "nederig" op, hij kan dan ook moeilijk respect voor je opbrengen. Voor hem ben je nu een soort "wegwerpartikel" zeg maar.

Door JOUW gedrag te wijzigen, DWING je hem respect voor je te tonen. Het respectloos behandelen gaat zover als JIJ hem toestaat. Dit gaat dus heeeeel ver. Sterker nog, als jij aangeeft dat het respectloos is, walst hij wederom over je heen.

Dus... Negeer hem en begin je EIGEN leven te leven. Kwijt ben je hem al en op deze manier ga je hem nimmer terugwinnen. Alhoewel ik van mening ben dat je hem niet terug moet WILLEN. Hij heeft zijn ware aard getoond.

Al zal je het nu nog anders zien... Er is al heel veel stuk.

Suc6 in ieder geval. Kom op, je bent meer waard dan dit!

Dikke knuf,
Rateltje

Rateltje..

Ik weet niet zo goed hoe te reageren. Ik denk dat je deels gelijk hebt. Op deze manier win ik hem zeker niet terug. Maar hem negeren...is nog niet aan de orde..helaas misschien..
Vandaag was hij trouwens erg "voorkomend", om het maar eens ouderwets uit te drukken. Dus er is wel iets doorgedrongen. Voor wat het waard is... (wel wat, want hij is zich in ieder geval ergens van bewust, en ook wel waar het over gaat)
Ik zelf heb niet het idee dat ik me echt nederig opstel. Zolang ik de dingen die ik echt wel wil en echt niet wil, nog aan de kaak stel, hoewel dat er niet zo heel veel zijn, dat geef ik toe.
Grote vraag in mijn gedachten is momenteel: hoe KAN hij, zo doen/handelen/voelen zoals het gaat. Verspilde energie, ik weet het, maar dat is wel wat me nu bezig houdt.
Wil ik hem terug, na alles wat er nu gebeurt...kantelpunt is nog niet bereikt...maar misschien is dat meer gebaseerd op alles wat is geweest (wel heel substantieel) dan op hoe het nu is..
En negeren, is niet echt een middel om te bereiken wat ik zou willen. Dat is wat ik bedoel. Dan hoeft hij me helemaal niet meer te spreken, is alles weg. Ik wil dat zelf niet, en hij kan nog meer afstand nemen. Maar ik wil ook geen middelen hoeven te gebruiken, hoor, ik vind gewoon dat respect vanzelfsprekend moet zijn.
Madlief

Nee hoor

Respect is niet vanzelfsprekend. Zoals rateltje zegt: actie = reactie. Daar draait alles om. De boodschap van dit alles is eigenlijk: nee, als jij voor jezelf opkomt in de vorm van negeren of ferm tegengas geven, dan bereik je niet dat hij je helemaal niet meer wil zien. Dan bereik je dat hij in de gaten krijgt dat je iemand bent om rekening mee te houden. Op een of andere manier komt het niet bij je aan Madlief, maar lees bovenstaande reacties nog eens door. Op een of andere manier heb je het idee dat de enige kans om hem terug te winnen is om je nu maar vriendelijk en voorzichtig op te stellen en vooral niet teveel praatjes te maken. Dat werkt averechts Madlief.
En dan nog: stel....hij bedenkt zich. Denk je nou echt dat je die man nog ooit kunt vertrouwen? Niet eens vanwege die vriendin, maar vanwege het feit dat hij zo makkelijk alles achter zich wou laten.
En dan ook nog: je man is verlief op Anita Chiquita (ik weet niet meer precies wat het was). En dan vecht jij tegen de bierkaai, hoe hard en hoe onrechtvaardig het ook is. Het ligt niet aan jou maar aan HEM. Het is een cliche, man wordt verliefd en opeens is hij ongelukkig in zijn oude leven. Hij krijgt zijn trekken nog wel thuis. En ik hoop echt dat jij dan genoeg gegroeid ben om voor jezelf te kiezen. Sorry, ik heb niets met dit soort mannen. Verliefd en in tweestrijd raken kan iedereen gebeuren. Je partner zo minnetjes behandelen vind ik weer iets anders.

Sterkte meid. En nogmaals, het is geen kritiek. Ik wil je alleen maar duidelijk maken dat het aan hem ligt, niet aan jou.

"bitch!" - geuzennaam!

Mijn ex ging er vorig jaar januari ineens vandoor met een wederzijdse collega en ik herinner me nog levendig het moment waarop hij meende me "Bitch" te moeten noemen, toen hij weer eens op een onaangekondigd moment op USB-stick meende ineens belangrijke bestanden voor zijn belangrijke werk van - inmiddels- mijn computer moeten halen... Dat voelde voor mij elke keer alsof iemand een stoeptegel weghaalde, waaronder ik als zielige mier school.. Dus maakte ik bezwaar.

Toen hij me 'Bitch' meende toe moeten/kunnen noemen, in mijn eigen huis, terwijl hij vreemdging met een collega, zei ik hem zakelijk dat hij dat soort benamingen maar moest bewaren voor zijn nieuwe vriendin, maar dat ik daarvan niet gediend was... En achter - nu nog steeds- vind ik het een soort geuzennaam. Ik doe het goed! dacht ik achteraf. Ik laat niet over me lopen. En dat raakt hem. Mooi zo!

Aan de andere kant is en blijft hij een schaamteloze eikel hoor, die het op de 'bitch-toer' zal gooien, in plaats van eens diep naar zijn eigen vette navel te gaan staren..

Ook nu nog heeft het love-duo besloten gewoon hun werkzaamheden bij het gezamenlijke bedrijf voort te zetten. Ze zien geen bezwaren in het uitoefenen van hun taken, hebben ze de directie gezegd namelijk.

Vandaag kwam ik met ex gelijk aan bij de kantine, bijvoorbeeld. Ik negeer hem al meer dan een jaar volledig op het werk: voor mij is hij een zwart gat. Maar hij 'moest' mij nu voor laten gaan, bij de deur, volgens de algemeen geldende fatsoensregels. En ik voelde dat hij mij weer een bitch vond...!

Even niet...reactie...

Toch nog een lach voor mij, vananvond...met je Anita Chiquita...hihi.
Maar even serieus... Waartegen kan ik tegengas geven. Tegen de dingen die jij terecht minnetjes behandelen noemt, heb ik wel gezegd wat ik ervan vind. (dat ik daarna in tranen ben...tja). En daarin geef ikook aan dat hij rekening met me dient te houden. Respect dus.
Maar ruzie maken werkt hier niet, heeft nooit gewerkt. En boos reageren ook niet, zeker niet als je niet echt boos bent. Maar als ik echt ergens over kwaad wordt...dan komt het er ook wel uit. Ben alleen niet zo snel kwaad, normaal niet, nu al helemaal niet.
Maar ik kan toch geen tegengas geven tegen het feit zelf, dat hij me niet meer wil...Heb de keren dat er een gesprek was, allerlei argumenten gebruikt..dat wel, maar op dat gebied heeft hij zijn plan getrokken.
En ik weet, vechten tegen de bierkaai is het. En dat het aan hem ligt, dat is ook waar, weet ik. Maar ja, daarom juist....is het zo klote...
En gelukkig, ik besef wel goed dat het niet echt aan mij ligt, maar aan hem. Maar soms is het juist vanuit dat "zelfbeeld", dat ik juist niet kan aanvaarden dat het over is.
Zou ik hem nog kunnen vertrouwen....Nee, zeker niet zomaar, zou heel wat voor nodig zijn. Maar als als als hij zich zou bedenken, dan denk ik weer daarover, dan kun je bezig zijn met opbouwen. Dan knok je er in ieder geval voor..
Ik voel het niet als kritiek..hoor. Soms wordt ik een beetje moe van mensen die ongenuanceerd zeggen: je moet je eigen leven leiden.... Maar hier op ool is die ongenuanceerd hij er niet, gelukkig.
Bedankt voor je reactie.
Iedereen trouwens, voor alle reacties, altijd, steeds maar weer, want het helpt me echt, hoe dan ook, misschien soort lifeline, maar ook zeker qua inzichten, ook al kan ik er niet altijd wat mee.
Liefs
Madlief

Gianna,

pfff jouw verhaal is ook wel moeilijk zeg, zoals dat gaat.
Kan me voorstellen dat je het voelt als geuzennaam. Zoals dat ging.
Maar weetje, zo makkelijk als mijn man nu alles achter zich laat, zo zou hij ook reageren als ik hem bepaalde dingen hier in huis zou "verbieden". Dan niet...
Op de bitch toer gaan, zoals jij het noemt, gebeurd bij hem niet. Dan wordt hij gewoon onverschillig en zegt dat het dan ook niet meer hoeft, en dat bv iets anders dan ook niet meer hoeft. En daag...
Ook nu, er is bij hem geen ergernis oid, hij vind het wel best zo.
groet
Madlief

Hard

Maar ik kan toch geen tegengas geven tegen het feit zelf, dat hij me niet meer wil...
Jij wilt hem houden. En daarom ben je tevreden met elk kruimeltje dat hij je toegooit. Toen je een puber was en droomde over je toekomst, was dit waar je over droomde?

Zonnetje

je posting...ik denk dat je hier toont heel veel inzicht te hebben in mijn situatie/toestand. Dat met die stilte voor de storm..
Sms-je is denk ik niet expres gestuurd. Zo geraffineerd is hij niet.
Financien....woord dat ik ver van me houdt nu. Zoals ik het nu een beetje zie, moet alles net kunnen. Maar dan ga ik er wel vanuit dat hij niet heel erg moeilijk gaat lopen doen, en dat de bank een beetje schappelijk is. Daarnaast blijft "probleem"over hoe bedrijf te verdelen. Enerszijds wil ik eigenlijk wel helemaal los van elkaar komen, zeker financieel. Maar, fiscaal is alles veel voordeliger als je wel samen eigenaar zaak en huis blijft.....Maar wat is een bedrijf waard...Meeste geld is er steeds in blijven zitten, bewust samen voor gekozen, geinvesteerd, om groei te realiseren. Laatste jaar is het wat minder... Maar mans salaris is dus niet zo hoog, was hoog genoeg voor ons. Wat wil ik? Meeprofiteren van komende groei en winst, ik heb tenslote 10 jaar meegedaan en meegedacht etc. Maar dan ben ik ook verantwoordelijk als het niet goed gaat.... Terwijl ik niet de dagelijkse invloed heb... Of wil ik los, en ka obv huidige salaris...
Met huis idem dito... Kan hypotheek wel opbrengen met salaris en ka, maar niet als ik hem helemaal moet uitkopen...Kan ook van alles voor geregeld worden, maar weet niet wat ik en hij willen.
Ben dus deels wel financieel afhankelijk van hem. Helaas. Heb dus al wel hierover dingen bekeken, niets specifiek, maar laat het nog even ver weg zijn....
Voor het moment...ik probeer zo zuinig mogelijk te doen, om alvast te wennen aan wat minder...

Bellefleur...

Hoi, toen ik een puber was droomde ik over heel andere dingen.....ik zou de wereld gaan verbeteren...
Maar later, nu ook nog dus, droomde ik van een man die er voor me is, die ik waardeer en hij mij, en dat er warmte en liefde tussen ons was/is.
Dat dromen, is misschien wel wat me nu belemmert, omdat ik toch nog geloof in de droom...
En dat van die kruimels, helemaal gelijk heb je...Belachelijk, maar ik kan niet anders..... Kan wel, maar wil (nog) niet..
Bang voor het "los is los" effect....
Madlief

Sms-je en tegengas

Ik denk niet dat hij dat sms-je expres naar de verkeerde heeft verstuurd. De Iphone groept namelijke alle sms-jes van en naar eenzelfde contact bij elkaar in een sub-menu en dat submenu hoef je niet te sluiten om naar het hoofdscherm te gaan. Als je dan later vanuit het hoofdscherm besluit om een sms-je te sturen, dan zit je vaak zonder dat je het merkt in dat eerder geopende submenu en stuurt hij het sms-je daar naar toe zonder te vragen naar welk nummer of contact het moet. Het is extreem makkelijk om door deze constructie een sms-je naar de verkeerde persoon te sturen.
Wat tegengas betreft, ik heb je al helemaal aan het begin van deze draad gezegd dat er waarschijnlijk een vriendin/verliefdheid in het spel was en dat de enige manier om een kans te maken er iets aan te doen alles riskeren is en hem gelijk dwingen een keus te maken.
Je denkt nu dat je vecht en vanuit jou gezien doe je dat ook, maar vanuit hem gezien zorg je in feite alleen dat het proces van afscheid nemen weliswaar langzamer gaat maar duw je het wel zeer beslist onomkeerbaar die kant op. Hij is verliefd op een ander en wil ruimte, maar ieder vriendelijk gebaar of houding naar jou toe wordt gelijk beloond met het emotioneel aan hem vastklampen door jou, waardoor hij genoodzaakt is om zich afstandelijker te gedragen. Soms zal dat doorslaan naar bruusk of zelfs beledigend gedrag om zich wat losser van jou te kunnen voelen. Niet goed natuurlijk, maar wel een te verwachten menselijke reactie.
Jouw afwachtende, meebuigende, altijd-klaar-staande, voegende, iniatief-loze houding maakt niet dat je aantrekkelijker voor hem wordt om van te houden, het zal hooguit wat genegenheid en medelijden oproepen. Sorry, als ik hard overkom, maar vergelijk het maar met de gevoelens die je voor een eigen kind kan hebben in, zeg maar, kleuterleeftijd. Je bent er dol op, maar als die niks zelf doet en altijd aan je been blijft plakken krijg je (althans ik) vanzelf een kriegelig gevoel van benauwdheid zo van "en ga nu eens even zelf spelen". Ik denk dat bij emotionele afhankelijkheid van een vrouw die op dat moment ook nog in de schaduw staat van de verliefdheid op een ander, het psychologische mechanisme erop zal lijken.
Waar is de oude Madlief gebleven? Die wordt nu verborgen onder een naar liefde-van-haar-bijna-ex snakkend wezen, terwijl als er één ding is wat je ex niet wil juist een emotioneel claimende, afhankelijke, verder niet-levende vrouw is. Jouw afwachten en ik-wil-je-toch-nog houding kan namelijk als plakkend overkomen.
Natuurlijk is het niet makkelijk om oude interesse op te pakken en zelf dingen te gaan doen, want je houdt nog van hem en dat doet zeer. Begin gewoon om te doen en je leven te organiseren zonder bij de beslissingen van hem afhankelijk te zijn. Je hoeft dat niet leuk te vinden, maar dan went het alvast. Ik denk dat hij je pas weer zal zien staan als volwaardige vrouw op het moment dat je hem emotioneel niet meer nodig hebt. Sommige mannen krijgen dan zelfs spijt van hun beslissing, maar meestal is het dan te laat omdat hun ex-vrouw deze mannen werkelijk niet meer nodig hebben. Er is dan iets geknapt en dat komt niet meer terug.
Nu is het zo dat hij (geholpen door jouw houding) alles rustig op zijn tempo afsluit en jij stil blijft staan totdat de bom ergens op barst. Ik vermoed dat dat wel geldproblemen zullen zijn, want èn hypotheek èn dure huur van duizend euro plus nieuwe inrichting en straks twee gezinnen en twee huizen met rekeningen allemaal van één loon, ook al verdient hij goed gaat denk ik vroeg of laat mis. Heb je al eens een berekening gemaakt of dat eigenlijk nu wel uit kan of zijn jullie al bezig met jullie spaargeld, kinderbijslag en andere potjes op te maken om deze situatie voor hem in stand te houden? Daar krijg je dan spijt van, want dat ga je later nog hard nodig hebben. Scheiden is duur.
Groeten en sterkte, Primavera

Financiën

Madlief:"Voor het moment...ik probeer zo zuinig mogelijk te doen, om alvast te wennen aan wat minder..."
Vindt je het niet belachelijk dat JIJ nu zuinig aan moet doen opdat hij zo'n idioot hoge huur kan betalen zonder dat hij actief wat goedkopers zoekt?
Verder schrijf je ik denk dat hij..., ik hoop dat hij..., ik hoop dat de bank... . En als de bank dat nou eens niet doet? En als hij met zijn verliefde hoofd de benodigheden/luxes van zijn vriendin eens hoger op het lijstje plaatst dan de behoeften van jou en de kinderen? Dat heeft hij tenslotte al gedaan door bij je weg te gaan, dus waarom zou het op financieel gebied anders gaan? Jij hebt bewezen je wel te schikken, dat doe je nu al zodat hij de financiële rekening van zijn beslissingen nog niet gepresenteerd krijgt.
Waarom stel je dat je hem misschien moet uitkopen voor het huis, maar denk je er niet aan dat hij je ook zou moeten uitkopen van de zaak? Zolang hij de financiën van de zaak in handen heeft en de boekhouding ervan beslist ben je voor decennia overgeleverd aan zijn goodwill wat die inkomsten uit de zaak betreffen. Door herinvestering of nieuwe leningen die hij voor de zaak aangaat kan dat erg laag zijn. Je kunt alleen samen de zaak hebben als ook jij voor 50% een vinger in de pap hebt bij uitgaven, investeringen en financiën in de zaak. Bovendien kan hij anders in geval van onenigheid altijd een nieuwe zaak oprichten (samen met zijn vriendin bijv.) en de activiteiten en inkomsten langzaam daar naar toe overhevelen, terwijl de oude doodbloed.
Ik denk dat het zeer verstandig is om nu te kijken hoe jullie de financiën het beste kunnen verdelen en ik denk ook dat je daarbij een expert nodig hebt en niet klakkeloos zijn voorstellen aannemen en geloven dat het allemaal wel goed komt. Dat komt het niet. Na verloop van tijd willen ex-en over het algemeen steeds minder betalen, omdat ze andere doelen hebben waarvoor ze het geld nodig hebben, terwijl de hypotheek hetzelfde blijft. Nu goed de financiën OP PAPIER regelen zorgt ervoor dat je over 3-5 jaar niet ineens gedwongen je huis uit moet.
Groeten Primavera

Primavera

Dat mijn houding nergens positief voor is...misschien heb je wel gelijk. Hoe meer ik "plak/treur/hang/claim", hoe meer afstand hij zal nemen....
Maar ik heb al gezegd...ik kan gewoon niet anders...lukt me niet.
Mijn eigen leven gaat wel door, werk, gezin/kinderen, af en toe met vriendin iets doen, een boek lezen. Is niet dat er helemaal niets meer over is. Maar het overall gevoel is gewoon KL@#$ en verdriet. En het voelt leeg.
Langzaamaan shift er wel iets in mijn houding, dat merk ik wel. Maar dat is nog maar in de fase van besef...terwijl dat soms er nog niet is...
Financieel: het kan natuurlijk nooit zo uitkomen verder als we nu leefden. Van mijn salaris + ka, hoop ik net rond te kunnen komen in dit huis...als de bank mee wil werken, en ik wel wat meer op de centjes ga letten. Zal wel een ander leven worden. Alle extra's kwamen uit de zaak...
Hoe hij het nu doet? Hij betaald nog net zoveel mee, formeel, als eerder. Ik spaar er iets van, ook voor een potje. Wat hij overhoudt...niet heel veel naast vaste kosten. Maar ik weet dat met handel/zaak nog wel eens wat extra erbij kan komen, en dat kan hij ook nog zelf beinvloeden.
Maar over financien hebben we dus nog niet echt gesproken.
Maar ik kan niet met de bank overleggen, voor ik weet hoe het met het bedrijf kan worden opgelost...want dat is weer van invloed op hoe we het met het huis kunnen oplossen. En dat laat ik dus nog maar even liggen...pff
Ik heb hem trouwens al wel eens gezegd, dat hij goed na moest denken hoe hij het met wonen ging doen...dat het geld voor alle extra kosten op dat gebied, dus niet meer bij de kinderen terecht zou komen...
Madlief

Primavera fin

Ik ga ook zeker niet klakkeloos zijn voorstellen wb financien aannemen. Wil wel eerst probereren met de huidige accountant iets te doen, die weet al hoe het zit. Maar dat ga ik wel laten nakijken door een fin. specialist.
Ik weet wel dat ik evt. uit de zaak uitgekocht moet worden. Maar heb geen idee om welk bedrag dat gaat. Dat is mijn eerste plan, omdat eens te laten uitzoeken globaal, obv de jaarcijfers van vorig jaar. Heeft ook weer invloed op beslissing of ik er in wil blijven...(denk ik niet, in principe, maar wie weet..)
En dat sparen...hoe vals ik het ook van mezelf vind, dat doe ik dus lekker voor mezelf..niet op de spaarrekening (maar het is niet veel hoor)...Weegt voor mijn gevoel op tegen de extra's die hij nu dus uit de zaak haalt....waar ik weer nix meer van zie...
Ik heb dus al wel nagedacht over het fin. plaatje, maar er verder niet veel mee gedaan. Maar het is wel iets waar je tenminste handvaten hebt, waar je iets mee kunt...en dat kan ik met de relationele situatie totaal niet...
Madlief

Extra's uit de zaak = geld van jullie beiden

Madlief, extra's uit de zaak is ook geld van jullie beiden en moet eerlijk verdeelt worden. Waarom zou hij die nu alleen krijgen terwijl het niet meegeteld wordt bij de verdeling van de financiën.
Je kunt extra uit de zaak krijgen doordat je jezelf meer loon uitkeert, besluit een deel van het erin gestoken spaargeld weer terug te vragen of door administateurvergoeding en zo zijn er vele mogelijkheden, de één fiscaal aantrekkelijker dan de ander om extra geld uit de zaak te krijgen. Een andere optie is een zwart handeltje af en toe, wat als consequentie is dat dat dus niet wit verkocht wordt en dus de officiële inkomsten van de zaak benadeelt. En ook allerlei materiële bonussen die door de zaak bekostigt worden, telefoon, abonnement, auto + verzekering + eventueel benzine, pc, enz. is in feite omgezet geld van de zaak. Dat zou je dus eigenlijk allemaal moeten verrekenen bij een eerlijke verdeling.
En als hij besluit op een gegeven moment zijn vriendin aan te nemen in de zaak om samen meer geld te hebben, wat zou je daar van vinden? Een eigen zaak eerlijk verdelen is echt lastig en ik denk dat je daar hulp bij nodig zult hebben.
Groeten Primavera

Hou vinger in de pap

Madlief,

Ik schrik toch wel flink dat jij dus ook in de zaak zit! Ik werk in de schuldschulpverlening en ik kan je vertellen; ik heb heeeeeeeel veel vrouwen de bietenbrug op zien gaan om hun mannen "de zaak" runden. Mannen hebben tijdens de scheiding de zaak financieel leeggetrokken onder het mom van de crisis.

Met als gevolg, de vrouwen gingen er financieel mede voor boeten en flink ook. Ik zou als ik jou was per direct, wekelijks inzage willen hebben in de boeken en in de financiele handel en wandel.

Hou de vinger goed in de pap!! Je zal de eerste niet zijn die er door in het schip gaat.

Raap jezelf bij elkaar. De tijd voor zelfmedelijden en in je mandje je wonden likken komt wel weer later. Nu opstaan, recht je rug en EIS inzage. Tenslotte ben jij mede hoofdelijk aansprakelijk.

Kom op Madlief, ik zou je wel door elkaar willen schudden. Ik kan je voorbeelde geven waar de honden geen brood van lusten. Dan praat ik dus over tonnen, in euro's wel te verstaan.

Knuf,
Rateltje

Rateltje...

Ja, omdat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd, zit ik ook in de zaak.
Ik heb al overwogen om maandelijks inzicht te vragen. Heb laatst ook gezegd dat ik het geen goed idee vond om extra rekening courant aan te vragen voor een nieuwe bv.
Ik heb wel vertrouwen in mijn (nog) man dat hij hierin eerlijk zal zijn. Maar wil wel graag zien dat dat vertrouwen terecht is.
Weet jij, als nu blijkt dat ik bijv. vind dat er te veel kosten worden gemaakt, hoe ik dat kan voorkomen/stoppen? Hij is DGA. Ik ben zijn echtgenoot...heb ik dan middelen om dit te voorkomen? (naast een goed gesprek...).
Ik heb tot nu toe wel over dergelijke dingen meegedacht, we praten er nog wel over, maar heb wel het idee dat mijn mening er niet meer zoveel toe doet, ook al zijn we het wel veel eens. Maar ik weet natuurlijk momenteel niet meer precies wat er gebeurd.
Madlief

Helemaal eens met holiday en even niet (ot)

Bij mij is het exact zo gegaan, daarom heb ik in het allereerste begin al tegen Madlief gezegd dat ze hem het vel over de oren moest trekken om er achter te komen of hij wel of niet een ander had. Ik wist toen al zeker dat dat zo zou zijn.
Als mijn man mij niet keihard een spiegel had voorgehouden over wat ik GVD aan het doen was, dan was ik nu mogelijk ook weg geweest. Zijn optreden heeft zoveel respect bij mij afgedwongen. Ik ben er nog, godzijdank, en heel erg gelukkig met mijn man.

Groetjes Doornroosje

Madlief

Madlief, wat ik dus eigenlijk wilde zeggen is dat jij er wel wat tegen in had te brengen dat hij het niet meer met je zag zitten. Je had woest kunnen worden over dat hij je niet meer wilde, je had hem met ferme woorden duidelijk kunnen maken dat jij een moordwijf bent, je had hem niet moeten geloven over zijn ontkenning van die verliefdheid, je had hem het mes op de keel kunnen zetten, laten merken dat met jou niet te spotten valt en dat het graag of niet is. Niemand weet of het dan anders zou zijn gelopen, maar de kans daarop was zeker groter geweest dan nu.
Groetjes Doornroosje