Wat te doen. Relatie met ex
Na een scheiding nu 3 jaar geleden kwamen mijn ex en ik weer in een rustiger vaarwater, we kwamen weer bij elkaar over de vloer en de band werd weer steeds hechter, dusdanig hecht dat we, anderhalf jaar na de scheiding het hadden over het weer proberen, rustig aan, zonder dat we er anderen in meenamen, want we wilden het samen uitzoeken.
Dit heeft anderhalf jaar geduurd.
Ineens kwam mijn "ex" een maand geleden met "ik moet even wat dingen voor mezelf op een rijtje zetten" hij zat qua werk en gezondheid niet helemaal lekker. Nou oke, dat kan... tot ik er bij toeval achter kwam dat hij sinds het bericht van dingen op een rijtje zetten contact heeft met een vriendin van mij.
Niet mijn beste vriendin, maar zeker een vriendin, een vriendin die zelf net weer haar relatie met haar ex voor de 2e keer afgesloten heeft.
Maar ze hebben uitgesproken dat er een aantrekking is tussen, er was nog niks echt gebeurd tussen ze
Vorige week gaf hij in een gesprek aan dat hij vanaf februari eigenlijk al er anders in stond met mij dan ik, en hij vond dat hij daar duidelijk over is geweest, maar ik heb in ons contact absoluut geen verschil gemerkt, behalve dat hij juist meer naar me toetrekken
Ik ben nu dus erg in de war, aan de ene kant dacht ik echt dat we op de goede weg waren en heb ik me daar dus behoorlijk in vergist, maar wat me misschien nog wel meer pijn doet is de onverschilligheid en het feit dat het een vriendin van me is. Hij wordt boos op mij als ik aangeef dat ik het niet trek als hij iets met haar zou krijgen. Want ik wilde scheiden, hij vergeet daarin dat hij uiteindelijk de knoop doorhakte. In zijn ogen doet hij niks verkeerd.
We hebben 2 kinderen samen en die gaan hier het meest last van krijgen, die wisten niet van ons, maar zagen natuurlijk wel dat papa en mama veel elkaar op zochten en dat vonden ze heel fijn. Maar we staan ineens zo lijnrecht tegenoverelkaar en als we elkaar zien is er een negatieve spanning die de kinderen haarfijn aanvoelen.
Ik weet nu gewoon niet wat ik moet doen, ene kant wil ik gewoon verder met mijn leven en hem er niet meer in hebben (wat niet kan door de kinderen) andere kant voel ik nog te veel voor hem om hem los te kunnen laten... en hoe hard hij het nu ook tegenspreekt, de afgelopen maanden heb ik zo vaak te horen gekregen van vrienden en familie dat ze allemaal zagen dat er meer tussen ons was dan "vriendschap" dat is ook precies wat ik voelde.
En als ik hem los laat, hoe doe ik dat dan als ik hem 3x per week zie met de overdracht van de kinderen (en de andere dagen op het werk omdat we bij hetzelfde bedrijf werken)
Hoe doe ik dit??? Hoe ga ik hier in vredesnaam mee om?
oei
Ik zou in elk geval heel voorzichtig zijn met wat je tegen je kinderen zegt.
Feit dat hij boos wordt als je zegt het niet te gaan trekken als hij iets met je vriendin krijgt, doet vrezen dat dat inderdaad wel in de lucht hangt.
En feit dat hij zich terugtrekt uit jullie relatie om het contact met haar min of meer aan te halen doet ook denken dat jullie poging nader tot elkaar te komen, mislukt is. Hoe naar het ook is, ik zou nu niet aan hem gaan lopen trekken en hem als voorbij beschouwen.
Dus de overdracht van de kinderen hou je dan kort en zakelijk. Probeer het belang van de kinderen voorop te houden. Lastige situatie. Heel pijnlijk ook. Hoe sta je t.o. die vriendin waar het om gaat? Het lijkt me dat je je zo dubbel verraden voelt?
Lastig ja
Maar ik zou nu even kiezen voor rust en zoveel mogelijk afstand.
Dus de overdracht idd heel kort en zakelijk houden. Als dat erg raar voor de kinderen is de eerste tijd wat smoesjes verzinnen: jongens ik blijf in de auto zitten want moet onmiddellijk weg. Eventuele info kun je via app sturen.
Aandacht naar de kinderen
"...dusdanig hecht dat we, anderhalf jaar na de scheiding het hadden over het weer proberen, rustig aan, zonder dat we er anderen in meenamen, want we wilden het samen uitzoeken."
Nou het kan maar duidelijk zijn. Dit wordt niks meer. Met of zonder deze vriendin, is duidelijk dat jullie anders naar jullie relatie kijken en heel verschillende ideeën hebben over hoe je met mensen omgaat. De eerste keer zullen jullie ook zo je redenen hebben gehad om uit elkaar te gaan.
Hoog tijd dus om de aandacht te verleggen naar het belangrijkste: hoe zorgen jullie er samen voor dat jullie kinderen zo goed mogelijk opgroeien.
Dus: de hele romantiek en persoonlijke genegenheid terzijde en elkaar vanaf nu benaderen als samenwerkingspartners in deze klus. Zoals ik het lees zijn jullie al.een soort van collega's, dus die modus kennen jullie.
En voor jou betekent dat, dat je je verlies onder ogen moet komen. Die relatie die je nastreefde, die gaat er niet komen. Hoe pijnlijk en verdrietig ook. En voor hem is het blijkbaar niet relevant of jij zijn nieuwe partnerkeuze wel of niet trekt. Waarom zouden jullie kinderen daar last van moeten krijgen?
Ik klink misschien hard, maar ik denk dat je jezelf en je kinderen een groot plezier doet door dit verlies te nemen, een weekend (of een week) de ogen uit je hoofd te janken (als zij er niet zijn) en dan je nieuwe leven te starten, waarin je ex nog uitsluitend de vader van je kinderen is.
Ik wens je oprecht veel sterkte, want het is verdrietig om elkaar (opnieuw!) te verliezen.
Update
Ik heb afgelopen week heel veel gepraat met diverse mensen en allemaal zeggen ze 1 ding "er was meer tussen jullie dan hij nu toe wil geven, je was niet gek wij zagen het ook" en "wat hij nu doet, dat doe je niet, ook van je vriendin haar kant niet"
Ik ken hem al 16 jaar en zie nu een kant van hem die ik niet kende, en die ik ook niet leuk vind. Keihard en oneerlijk.
Het feit dat hij gewoon keihard in mijn gezicht gelogen heeft over het contact met mijn vriendin, dat ie maanden lang heeft gedaan alsof het wel goed zou komen en we dezelfde kant op gingen, met zo'n man wil ik niet eens samen zijn. Hij hield zelfs de deur op eennkier door helemaal niks te zeggen over een ander, maar te zeggen dat hij even wat tijd voor zichzelf nodig had..
Ik heb hem nog 1 keer een hele lange brief gemaild waarin ik mijn kant uit leg, en hem ook meteen uitleg dat ik echt wel normaal zal doen als de kinderen er zijn, en dat hij op het werk ook wel een kop koffie kan krijgen als ik het haal, maar dat het voor mij, voorlopig in elk geval, daarbij blijft. Geen gezellig nog een wijntje als de kinderen gebracht worden, geen gezamenlijke uitstapjes voorlopig. Hij heeft mijn vertrouwen te erg beschadigd door zijn oneerlijkheid. En als de kinderen er naar vragen zal ik het ze op kinder niveau uitleggen. Of inderdaad iets van een smoes bedenken.
Mijn vriendin heb ik inmiddels verteld dat ik onze vriendschap niet meer serieus kan nemen. Als ze serieus met mijn ex iets zal krijgen zal ik tegen de kinderen nooit een verkeerd woord over haar zeggen, maar de vriendschap die we hadden is klaar.
Van de week ga ik met een andere vriendin van me een avond heerlijk alle frustratie eruit boksen, en van mezelf mag ik deze week nog heel veel huilen en dan is het klaar... deur dicht en sleutel weggooien... en door... want ik heb de 2 leukste kinderen die er zijn en daar doe ik het voor💪
Mammavan2
Fijn dat je die bevestiging krijgt uit je omgeving. Heel verdrietig natuurlijk, maar toch fijn dat jij niet de enige bent die het zo heeft beleefd. Ik hoop dat het je helpt om op je eigen kompas te blijven vertrouwen.
Echt goed van je om er een punt achter te zetten en zo duidelijk te zijn over wat er vanaf nu wel en niet meer kan en niet te gaan hangen in hoe je het liever had gewild. Daarmee neem je de regie over de situatie. Veel sterkte gewenst en een virtuele schouderklop, want die heb je wel verdiend op grond van wat ik hier lees.
Wees niet te streng voor jezelf met die ene week, je zult je best nog af en toe belazerd voelen en dat is terecht, dus die emoties mogen er zijn. Fijn als je er een goede uitlaatklep voor hebt (vriendin, boksen, klinkt al goed!). Maar laat het inderdaad zoveel mogelijk achter je en gun jezelf deze frisse start met je kinderen. Op naar betere tijden!
Update
Na de brief hebben we 2 weken geleden een heel lang moeilijk gesprek gehad met mijn ex.
Hij is heel boos op mij omdat ik het er met anderen over heb gehad, vind dat ik "gek" ben. En hij was al die tijd al duidelijk geweest.
Nou dat is hij absoluut niet, en ook naar anderen toe heeft hij het gehad over dat hij wilde uitzoeken hoe het tussen ons zat. Maar dat was dus allemaal niet waar zegt hij nu, voor hem was het puur FWB. Hij haalde er vanalles bij, en begon zelfs op een gegeven moment de kinderen er bij te halen (dat ik pech had omdat sinterklaas en de verjaardag van de jongste in zijn weekend vallen en ik daar dan niet bij mocht zijn)... maar in ons convenant staat gewoon letterlijk dat we die dagen samen vieren dus dat kan hij niet "verbieden"
Hoe moeilijk ik het ook vind, omdat ik de leuke variant van hem ook zo goed ken, deze kant kende ik niet en deze kant vind ik ook echt niet leuk. Hij gedraagt zich als een enorme klootzak.
We zijn tot de conclusie gekomen dat we het hier nooit over eens gaan worden.
Ik heb hem gezegd dat ik normaal doe op het werk en als de kinderen er bij zijn en dat ie wat mij betreft voor de rest er in mag stikken. En natuurlijk mis ik het, de fijne momenten, de gezelligheid... maar met iemand die zo respectloos is, daar heb ik geen zin in.
Die "vriendin" heb ik geblokkeerd, op sociale media, op WhatsApp... dat is geen vriendin.. Gelukkig heb ik ook een aantal wel hele fijne vriendinnen, waar ik bij kan lachen en huilen.
Ik kom er wel... 💪💪💪
mama van 2
Thats the spirit!
Mammavan2
Mijn complimenten hoe je met deze vervelende situatie omgaat.
Echt heel goed.
Sterkte ermee, en ik gun je veel geluk met je kinderen.
Draaf niet door
Je lijkt nu even van het ene uiterste in het andere te vallen. Zo was hij nog iemand met wie je wel graag verder wilde, nu is hij een klootzak. Je zet het vooral op 'oneerlijkheid' en haalt je gelijk bij mensen die jullie zien. Maar voor jullie beiden was het een periode van 'uitzoeken' geweest. Jij neigde naar doorgaan met de relatie, hij neigt blijkbaar naar 'kijken wat er in het vat zit'.
Afstand nemen is inderdaad het beste, maar dat vooral omdat je afstand moet zien te krijgen van je eigen verlangen naar een relatie met hem. Feesten apart vieren kan daarvoor een goede stap zijn. Maar ik zou zeggen: probeer de argumenten bij jezelf te houden, wat heb jij nodig, en probeer te voorkomen dat je dingen gaat doen op basis van boosheid naar hem toe, want daarmee verziek je jezelf.
Tsjor
Tsjor
Ik zie ook echt nog wel de goede kanten van hem.
Maar als je maanden met elkaar hebt doorgebracht in de veronderstelling dat je hetzelfde doel hebt, je van meerdere kanten hoort dat ook zij dat hebben gezien en gehoord, en ineens is het "we waren vanaf februari alleen FWB" dan kan ik je vertellen dat je je behoorlijk gebruikt voelt.
Hij kent mij als geen ander en weet dat ik absoluut niet zo in het leven sta. En hoe hij vervolgens tegen mij praat, dan gedraagt hij zich 100% als een klootzak, respectloos.
Alles moet gaan zoals hij het wil... en ik ga, voor de lieve vrede naar de kinderen toe, in heel veel mee maar er is een grens.
Met de man die ik kende had ik heel graag alsnog oud willen worden, met de man zoals hij nu is absoluut niet... en hij doet het niet alleen tegen mij. Zijn eigen vader en broertje heeft ie verteld dat hij ze niet meer wil zien omdat hij "niks" met ze heeft. Maar toch wordt hij boos dat ik daar nog wel kom (dat ben ik altijd blijven doen, maar nu is dat ineens een probleem)
Het liefst zou ik met deze man, zoals hij nu doet, nooit meer iets te maken willen hebben, maar ja we hebben nou eenmaal kinderen.
En die kinderen willen dat papa en mama op hun verjaardag zijn, en dat papa en mama er zijn met pakjes avond, en zelfs meteen na onze scheiding kon dat gewoon.
2 weken nadat we apart zijn gaan wonen was onze oudste jarig en dat hebben we gewoon gezamenlijk gevierd, met onze gezamenlijke vrienden en beide families... Zo doen we dat al 3 jaar... ook toen we nog niet weer "bij elkaar" waren...
Ik bewaar afstand om over de leuke man heen te komen... en deels kan ik het uitleggen naar de kinderen toe, maar deels ook niet, omdat ik ze dan mee zou nemen in een strijd die niet die van hun is.
En het gaat me absoluut niet om gelijk halen bij mensen. Want aan meepraters heb ik helemaal niks... ik doe mijn kant van het verhaal, en ook hij doet bij dezelfde mensen zijn kant van het verhaal, maar als ze het niet met hem eens zijn dan wil hij dus niks meer met ze te maken hebben, en zo ken ik hem absoluut niet....
Leuk
dat je bevestiging krijgt van je omgeving, maar daar koop je natuurlijk niks voor.
Je hebt er niks aan dat een buitenstaander iets zag tussen jullie. En natuurlijk was er van alles te zien bij jullie, jullie deelden en delen nu eenmaal veel. Uit elkaar gaan is vaak moeilik en sommige mensen kunnen dat abrupt en snel en anderen hebben daar een heel proces voor nodig.
Het is verdrietig dat jullie eea blijkbaar niet op dezelfde manier gedeeld hebben.
Als buitenstaander klinkt dat eerder logisch dan gek.
Jullie zijn niet voor niets uit elkaar gegaan, toch??
En hoewel hij je blijkbaar niet goed los kon laten, heeft hij nooit weer echt voor je gekozen. Toch??
Voor jou blijkbaar heel lastig echt los te komen van hem. Verdrietig hoe het nu gaat. Op de lange termijn echter veel beter voor iedereen dat hij nu echt afstand neemt. In feite moet je nu afstand nemen van een droom, een verwachting, niet van een realiteit.
Sterkte!
Convenant
Het is leuk dat 'samen vieren in het convenant staat, maar hoe denk je dat af te gaan dwingen als hij dat convenant niet respecteerd?
buitenstaanders
Houd buitenstaanders er zoveel mogelijk buiten. Het leidt er vaak alleen maar toe dat de verhouding tussen jou en je ex zal verharden want ze geven jou gelijk en vinden hem waarschijnlijk een zak. Maar bedenk dat hij ook de vader van je kinderen is. En je kinderen hebben er niks aan als jouw familie/vrienden hun vader niet ok vinden.
En het kan heel goed dat hij niet eerlijk is geweest en ik snap dat je je gebruikt voelt maar helaas kun je in de liefde niet je recht of gelijk halen.
Neem afstand, richt je leven op jezelf in en probeer het contact met je ex zo goed mogelijk te houden omwille van jullie kinderen. Maar dat zal ook betekenen dat je af en toe wat moet slikken of je mond op slot moet draaien. Op het moment zelf is dat lastig maar achteraf zul je zien dat je er verder mee komt.
Flavia/Alkes
Het samen vieren.... geen idee hoe... voor de kinderen zou het mooi zijn om het samen te doen, maar door de sfeer die er nu tussen ons hangt (een van boosheid, irritatie en argwaan) denk ik dat het voor de kinderen helemaal niet leuk is.
Ik heb gisteren een hele brief van hem ontvangen over de komende feestdagen en verjaardagen waarin hij voorstelt het samen te vieren mits we normaal kunnen doen, en vervolgens zegt ie dat hij merkt dat ik dat niet kan, maar toen ik zondagavond de kinderen kwam brengen, pakte hij buiten al de tassen van de kinderen uit mijn handen, en liep hij vervolgens zonder 1 woord te zeggen naar binnen. Hij keek me niet eens aan. Ik had de kinderen al verteld dat ik meteen weer weg zou gaan omdat ik nog het een en ander thuis moest doen, dus ik heb ze een dikke kus gegeven en gezegd wat we altijd zeggen en ben weer weggegaan.
Op zijn "brief" heb ik nog niet geantwoord.
Ik ben nog bezig met mijn respons daarop, want ik wil goed antwoorden en niet verwijtend of beschuldigend.
‐-------‐--‐‐-------------------------------------------------
Ik heb het er met "buitenstaanders" over omdat ik mijn verhaal kwijt moet, niet om mijn gelijk te halen of "haat" te zaaien. Ik zal hem nooit zwart praten, maar ik doe wel mijn verhaal... hij doet bij de meeste van die mensen ook zijn verhaal (alleen bij mijn ouders niet want hij weet dat mijn moeder een heel uitgesproken mening heeft)
De mensen die we allebei spreken zeggen tegen ons beide, wat klopt, dat als het op is dan is dat zo, maar de manier waarop hij het gedaan heeft en nu nog doet gewoon niet oke is. En vervolgens laat hij die mensen zelf links liggen.
Maar goed, nogmaals, we hebben nu alleen contact als het over de kinderen gaat, of werkgerelateerd en voor de rest zoekt ie het maar uit met zichzelf.
lastig
Ik vind zijn äls we normaal kunnen doen, maar ik merk dat jij dat niet kan' een dusdanig vervelende opmerking (waarin hij alles bij jou legt) dat ik de neiging zou hebben om inderdaad aan te geven dat het geen goed idee is om feestdagen samen te willen vieren: het is allemaal nog veel te vers.
En misschien is het goed te benoemen wat er gebeurde met de tassen zodat hij geconfronteerd wordt met zijn eigen gedrag.
The soap continues.....
Vandaag sprak ik een hele goede gezamenlijke vriendin van ons...
Ex was daar geweest zijn kant van het verhaal doen... grotendeels kwam dat met mijn verhaal overeen, en met wat ik verteld had, maar hij kwam met het verhaal dat ik voor onze scheiding ben vreemd gegaan!!!
Mijn "vriendin" (degene waar hij nu contact mee heeft) heeft hem dat verteld en hij gelooft dat en verteld dat dus als waarheid door aan onze gezamenlijke vrienden 🤬🤬🤬🤬
Het is niet waar, en dan nog, als je dat hoort dan kom je toch eerst bij mij en ga je niet dat verhaal als waarheid verkondigen bij gezamenlijke vrienden..
Gelukkig zei mijn vriendin die me dit vertelde meteen al dat ze het niet geloofde en dat ze proberen mij in een kwaad daglicht te zetten, maar ik ben zo boos..
Ik heb inmiddels hem geappt en gezegd dat Sinterklaas dit jaar apart gevierd gaat worden... het is dat we samen kinderen hebben maar anders....
Niet
Heb je hem niet geappt met het probleem dat hij rondvertelt dat jij vreemd gegaan bent voor de scheiding? Dat je dat vervelend (zacht uitgedrukt) vindt en dat je graag wil weten aan wie hij dat verteld heeft, zodat je kunt gaan vertellen dat het niet waar is?
Tsjor
Tsjor
Ik heb hem geappt dat ik Sinterklaas niet meer ging vieren samen omdat mij een aantal dingen ter ore waren gekomen.
Daarop kreeg ik als antwoord "wat is je terug ore gekomen" en 2 tellen later het bericht " vergeet mijn vorige bericht, het gaat niet over de kinderen dus ik hoef het niet te weten, Sinterklaas hoor ik wel hoe het gaat en verder gaat het je goed, maak er wat moois van"
Waarop ik heb geantwoord dat ik het op prijs zou stellen dat hij en zijn nieuwe scharrel (wat dus een vriendin van mij was) leugens over mij vertellen, dat kan namelijk ook bij de kinderen terecht komen en dan hebben ze er dus wel last van.
Maar dat komt geen reactie op
Pff
Ik heb gevoel terug te zijn op de middelbare school...
Dat hij zijn kant van het verhaal ook doet, dat snap ik, maar blijf dan wel bij waarheden en ga geen dingen vertellen die je via via hoort en die niet waar zijn.
Want daarmee zet je mij in een slecht daglicht naar onze gezamenlijke vrienden toe.
En gelukkig geloofd degene die het mij vertelde mij, maar het voelt heel rot om zulke verhalen te horen op de parkeerplaats bij de AH.
oh bah bah bah
Wat een walgelijke situatie. Dat je vroegere vriendin zoiets laags doet, en je ex ook, want die hoeft het punt 1 niet te geloven en 2 niet door te vertellen. Gatver.
Sorry, geen advies alleen medeleven.
Niet helder
Je bent helder in je 'straf': geen sinterklaas samen. Maar je bent niet helder in de rede: 'omdat mij een aantal dingen ter ore zijn gekomen.'
Natuurlijk vraagt hij dan: welke dingen. En terecht bedenkt hij dan dat hij niet daarin verder wil graven.
'Dat hij zijn kant van het verhaal ook doet, dat snap ik, maar blijf dan wel bij waarheden en ga geen dingen vertellen die je via via hoort en die niet waar zijn.'
Dat 'dingen vertellen die je via via hoort' doe jij nu zelf ook.
Wees gewoon duidelijk: noem de naam: die heeft gezegd dat jij rondvertelt, dat ik vreemdgegaan ben de scheiding.
Waarom zeg je dat niet? Dat is toch je probleem? Nu zaai je mist en krijg je nog meer mist terug, waar je dan boos over wordt.
Tsjor
Eens met Tsjor
Helder en duidelijk communiceren, en liefst zonder emoties daarbij, lijkt me (sowieso voor gescheiden stellen) maar al helemaal in jullie situatie ontzettend belangrijk. Jullie hebben allebei de laatste tijd vooral omfloerst en indirect gecommuniceerd, van alles voor elkaar ingevuld, en dan krijg je dit soort dingen.
Eigenlijk zou ik jullie aan willen raden alsnog in relatietherapie te gaan. Zodat jullie dat helder communiceren alsnog kunnen leren. Jullie kinderen zijn nog klein, jullie gaan nog jarenlang gedoe krijgen op allerlei vlakken terwijl het pijnpunt eigenlijk heel ergens anders ligt, namelijk in jullie gekwetste ego’s.
Ik zou denk ik een uitgebreide mail sturen. Waarin je dit proces benoemt, het over en weer van alles invullen en vanuit die emoties reageren. Dat je daar graag vanaf wil, in het belang van jullie kinderen. Dat je graag een afspraak wil maken om te vertellen hoe het zit met de afkomst van jullie kinderen, na de verjaardag van jongste. Dat je niet moeilijk wil doen over Sint, Kerst, oud en nieuw en die verjaardag. Kijk gewoon wat er afgesproken is in het convenant, en deel de dagen anders op. Sint bij de een, oud en nieuw bij de ander, Kerst heeft 2 dagen. En de verjaardag bij allebei. Zoiets.
En meld aan het eind, of misschien beter, op een heel ander moment, dat je niet vreemd bent gegaan voor tijdens of zelfs na jullie scheiding. Dat degene die dat heeft gezegd liegt (en laat dan in het midden van wie dat bericht kwam).
En dan maar hopen dat jullie omgang met elkaar weer een beetje normaal kan worden.
Overigens lijkt me nu wel helder waarom je man ineens zo veranderde. Die ‘vriendin’ kwam precies op het goede moment met haar leugens over jouw vreemdgaan... Echt heel erg zuur, maar ik ben bang dat je er niks aan kunt doen. Hoofd rechtop, borst vooruit, jij kan jezelf recht aankijken in de spiegel. Zij niet.
Pennestreek/Tsjor
Ik snap jullie punt, maar ben het er niet helemaal mee eens.
Ik vertel niet aan gezamenlijke vrienden dat ik via via heb gehoord dat hij iets wel of niet heb gedaan.
Als ik iets over hem hoor, en het is iets wat me raakt of pijn doet ga ik eerst bij hem navragen of dit daadwerkelijk klopt.
Dus het feit dat hij klakkeloos aanneemt van mijn "vriendin" dat ik ben vreemd gegaan, dat door verteld en daarbij vermeld dat hij haar verhaal gelooft, maakt dat mijn bloed kookt.
En natuurlijk ik ben geen heilige, ik uit mijn frustraties ook bij vrienden, en daar zullen ook aannames bij zijn. Maar dit is laster... het is bewust leugens verspreiden, het is van mijn "vriendin" stoken in een ouderrelatie. Wat ze me letterlijk aan het begin van dit hele gedoe nog heeft gezegd dat ze absoluut niet wilde dat zij of dit alles tussen ons ouderschap in kwam te staan, en dat ze hoopte dat wij als ouders gewoon met elkaar om konden blijven gaan.
En dat onze vriendschap uiteindelijk ook weer goed zou komen.
Nu zegt ze dat we nooit vriendinnen zijn geweest... want ja als je geen vriendinnen bent dan doe je het nu ook niet met de ex van een vriendin, dus doe je niks "fout"
Het maakt me inmiddels echt niet meer uit dat ze wat dan ook met elkaar hebben, ik wil het goed doen voor de kinderen, en wat mij betreft staan de kinderen voorop. Bij de overdracht doe ik dan ook echt normaal, ik maak hem geen verwijten, ik vertel als er dingen te vertellen zijn, en ik wens hem een fijne avond/weekend etc... en als ik de deur dicht doe denk ik "zak in de stront"
En nogmaals ik ben een mens en geen heilige dus natuurlijk maak ik fouten, ook in onze scheiding heb ik dingen niet goed gedaan, en ik ben heel snel doorgegaan met een scharrel, maar we waren op dat moment officieel gescheiden, en hadden allebei ook al de sleutels van onze nieuwe huizen toen er tijdens het klussen tussen mij en een vriend wat opbloeide, de kinderen wisten hier niks van want we zagen elkaar alleen als de kinderen er niet waren, of er waren heel veel anderen bij en dan waren we "gewoon" vrienden...achteraf was dat puur voor ons beide een afleiding want ook hij was net gescheiden..
En iedereen in onze nabije omgeving weet ook dat ik zelf vind dat ik dat niet goed heb aangepakt, dat dat voor mijn ex man heel moeilijk was, en zelfs mijn ex en ik hebben het hier uitgebreid over gesproken.
Kerst en oud en nieuw hadden we al verdeeld. Sinterklaas nu dus ook.
Verjaardag van de jongste moeten we bekijken, in ons ouderschapsplan staat dat de verjaardag gevierd wordt met beide ouders op de dag van verjaring, daar waar het kind op dat moment is. Dat is dit jaar bij hem. Maar dat duurt nog meer dan een maand en dat zien we dan wel.
Wat betreft Therapie.... ik heb dat een paar weken geleden al voorgesteld, maar ik moet maar in therapie gaan, want ik ben gek en hij heeft geen therapie nodig.
Morgen belt de huisarts mij wegens een ander ding (zie ander topic over donor) en dan ga ik meteen vragen of ze me kan doorverwijzen naar iemand die mij kan helpen om hier goed mee om te gaan. Want ik ben niet gek, maat heb wel iemand nodig die mij kan helpen hier goed mee om te gaan.
Sorry
Het worden steeds wel hele lappen tekst🙈
Maar
' Ik vertel niet aan gezamenlijke vrienden dat ik via via heb gehoord dat hij iets wel of niet heb gedaan. '
Maar zoals je het nu beschreef vertel je het ook niet aan hem. Dat was mijn punt.
Tsjor
Tsjor
Ik heb hem wel verteld dat ik dit heb gehoord. Niet perse van wie. Maar ik krijg dan als antwoord "dit gaat niet over de kinderen dus ik hoef het niet te weten"
Dus daar kan ik niks mee, want als ik dan reageer met dat hij dan ook niks over mij moet vertellen wat niet met de kinderen te maken heeft dan krijg ik geen reactie
4 december heb ik een gesprek met een gespecialiseerde therapeut hoe zo goed mogelijk voor de kinderen met hem en de situatie om te gaan.
Je mist het punt
Wat die 'vriendin' doet is walgelijk. Dat je ex haar gelooft is enorm frustrerend. Dat je boos, verdrietig, gekwetst etc. bent is absoluut normaal. Het is verschrikkelijk dat je dit overkomt.
Maar dat neemt allemaal niet weg dat je gewoon helder met je ex moet communiceren. Hij doet iets dat jij niet leuk vindt, en jij straft hem daarvoor door Sint niet samen te willen vieren. In jouw hoofd is dat een logisch gevolg. Maar hij weet niet waarom jij Sint niet samen wil vieren, want dat heb je niet uitgelegd. Dan vind ik het dus niet gek dat hij daar weer boos op reageert.
Daarom mijn suggestie om hem te vertellen dat je via via hebt gehoord over die verhalen over jouw vreemdgaan. Dat dat niet waar is en dat je boos bent omdat hij dat niet bij jou checkt maar je er wel op afrekent. Hij is ook niet helder in zijn communicatie, maar dat is natuurlijk geen reden om dan zelf dat kinderachtige gedrag (want dat is het) ook maar over te nemen.
Het maakt niet uit wie er begint met ruzie maken, het gaat om degene die het wijste is en ermee ophoudt. Ik hoopte dat jij dat kon zijn. Lijkt me als je het belang van je kind echt voorop zet de enige juiste manier. Ook al heb je 100 keer gelijk en is je ex een oetlul en een hork. Jullie manier van met elkaar omgaan heeft effect op je kinderen. Zeker omdat jullie nogal een heikel onderwerp te bespreken hebben met de kinderen is het zaak om samen in ieder geval 'on speaking terms' te zijn. Ik zou trouwens de lijn van Kenfan volgen, dat advies van de huisarts zorgt alleen maar voor meer uitstel en het blijft nu als een soort zwaard van Damocles boven jullie communicatie hangen.
Tsjor
Ik heb aangegeven bij mijn ex, waarom ik geen Sinterklaas meer samen wil vieren. Hij wil alleen niets horen wat niet met de kinderen te maken heeft.
Het is geen straf, het is juist om erger te voorkomen, het wordt er voor de kinderen niet gezelliger op als we met elkaar Sinterklaas moeten vieren. Dus nu hebben ze 2x sinterklaas en dus extra veel cadeautjes.
Ik heb hem ook vriendelijk gevraagd te stoppen met leugens over mij te vertellen. Ik verspreid ze niet over hem, dus andersom verwacht ik dat ook.
En natuurlijk is het actie reactie, en helemaal als de situatie al zo gespannen is ga je reageren op een manier die misschien niet altijd even goed is. Dat is ook precies de reden waarom ik met een therapeut/deskundige wil praten, om te leren hoe op de juiste manier er mee om te gaan. Zodat in elk geval ik er op de juiste manier mee om kan gaan
Wel bedankt voor de feedback 😁
Je draait er toch om heen
Of het klopt niet wat je eerder schreef: ' Ik heb hem geappt dat ik Sinterklaas niet meer ging vieren samen omdat mij een aantal dingen ter ore waren gekomen. Daarop kreeg ik als antwoord "wat is je terug ore gekomen"
Daaruit maak ik op dat de koppeling ' geen sinterklaas samen' en het verhaal over de roddelende vriendin niet duidelijk was. ' een aantal dingen'. Bovendien breng je het wel degelijk als een soort straf. Je legt een direct verband tussen dat je iets ter ore is gekomen en geen sinterklaas vieren. Dan kun je het voor jezelf wel omdraaien in een soort liefdevolle bezorgheid om de gezlloigheid end e kinderen, maar daarmee houd je jezelf voor de gek. Alhoewel ik denk dat het wel degelijk beter is om de feestdagen gescheiden door te brengen en de kindeeren twee keer te laten feesten.
Nog een voorbeeld van onduidelijke communicatie: ' Maar ik krijg dan als antwoord "dit gaat niet over de kinderen dus ik hoef het niet te weten"
Dus daar kan ik niks mee, want als ik dan reageer met dat hij dan ook niks over mij moet vertellen wat niet met de kinderen te maken heeft dan krijg ik geen reactie.'
Het is even niet zo duidelijk wanneer dat ' dan' is, maar het is wel duidelijk dat hij ergens een grens trekt. Op basis waarvan weet ik ook niet. Maar wat jij vervolgens doet is een soort eis gaan stellen, die je toch niet kunt controleren. Hij heeft het over de onderwerpen die tussen jullie beiden wel of neit van belang zijn; jij hebt het vervoglens over wat hij met zijn omgeving mag bespreken.
Zo zak je echt wel dieper weg in het moeras van ruzies en conflicten.
Tsjor
Je verlies nemen
Soms moet je je verlies nemen. Je ' vriendin' heeft jou op een zeer kwetsbaar moment in jullie relatie een ongelooflijke naaistreek geleverd. en hij is daar ingetrapt met zijn stomme kop.
Hij kan niet meer terug, wil niet meer terug, wil geen gezichtsverlies lijden, wat dan ook. Jij gaat hem niet terugwinnen door je gelijk aan te tonen. Het is voorbij.
Dan houd je je hoofd rechtop, je recht je schouders, je weet dat het bedrog en de venijnigheid niet van jouw kant komt en ook niet zal komen. Je accepteert dat deze relatie op zo'n nare manier eindigt, bekijkt wat er nog rest, welke gesprekken en kontakten gaan wel nog goed, en op basis daarvan bouw je een nieuwe verhouding tot elkaar op.
Tsjor