Wat te doen. Relatie met ex
Na een scheiding nu 3 jaar geleden kwamen mijn ex en ik weer in een rustiger vaarwater, we kwamen weer bij elkaar over de vloer en de band werd weer steeds hechter, dusdanig hecht dat we, anderhalf jaar na de scheiding het hadden over het weer proberen, rustig aan, zonder dat we er anderen in meenamen, want we wilden het samen uitzoeken.
Dit heeft anderhalf jaar geduurd.
Ineens kwam mijn "ex" een maand geleden met "ik moet even wat dingen voor mezelf op een rijtje zetten" hij zat qua werk en gezondheid niet helemaal lekker. Nou oke, dat kan... tot ik er bij toeval achter kwam dat hij sinds het bericht van dingen op een rijtje zetten contact heeft met een vriendin van mij.
Niet mijn beste vriendin, maar zeker een vriendin, een vriendin die zelf net weer haar relatie met haar ex voor de 2e keer afgesloten heeft.
Maar ze hebben uitgesproken dat er een aantrekking is tussen, er was nog niks echt gebeurd tussen ze
Vorige week gaf hij in een gesprek aan dat hij vanaf februari eigenlijk al er anders in stond met mij dan ik, en hij vond dat hij daar duidelijk over is geweest, maar ik heb in ons contact absoluut geen verschil gemerkt, behalve dat hij juist meer naar me toetrekken
Ik ben nu dus erg in de war, aan de ene kant dacht ik echt dat we op de goede weg waren en heb ik me daar dus behoorlijk in vergist, maar wat me misschien nog wel meer pijn doet is de onverschilligheid en het feit dat het een vriendin van me is. Hij wordt boos op mij als ik aangeef dat ik het niet trek als hij iets met haar zou krijgen. Want ik wilde scheiden, hij vergeet daarin dat hij uiteindelijk de knoop doorhakte. In zijn ogen doet hij niks verkeerd.
We hebben 2 kinderen samen en die gaan hier het meest last van krijgen, die wisten niet van ons, maar zagen natuurlijk wel dat papa en mama veel elkaar op zochten en dat vonden ze heel fijn. Maar we staan ineens zo lijnrecht tegenoverelkaar en als we elkaar zien is er een negatieve spanning die de kinderen haarfijn aanvoelen.
Ik weet nu gewoon niet wat ik moet doen, ene kant wil ik gewoon verder met mijn leven en hem er niet meer in hebben (wat niet kan door de kinderen) andere kant voel ik nog te veel voor hem om hem los te kunnen laten... en hoe hard hij het nu ook tegenspreekt, de afgelopen maanden heb ik zo vaak te horen gekregen van vrienden en familie dat ze allemaal zagen dat er meer tussen ons was dan "vriendschap" dat is ook precies wat ik voelde.
En als ik hem los laat, hoe doe ik dat dan als ik hem 3x per week zie met de overdracht van de kinderen (en de andere dagen op het werk omdat we bij hetzelfde bedrijf werken)
Hoe doe ik dit??? Hoe ga ik hier in vredesnaam mee om?
Wat je zegt en wat je denkt
is volgens mij niet hetzelfde. Zie de post van Tsjor #30. Voor jou is het allemaal heel helder waarom je wat doet, maar ik denk dat je richting je ex (en ons) niet zo helder communiceert.
We laten je zien hoe iets dat je opschrijft makkelijk verkeerd begrepen kan worden, dat er gaten in kunnen zitten die voor jou logisch in te vullen zitten, maar voor een ander niet. Zoals het waarom van Sinterklaas niet samen willen vieren. Heb je tegen je ex met zoveel woorden gezegd dat het je verstandig lijkt vanwege de verstandhouding op dit moment (en dat je hoopt dat het volgend jaar beter gaat)? Of was zoals je in jouw post #19. Dat is heel wat anders namelijk, al is dat in jouw hoofd hetzelfde.
Tip: doe even al je communicatie schriftelijk (kan via de app maar liever niet) en laat iemand meelezen. Iemand die communicatief vaardig is en liefst neutraal in deze situatie staat. Die kan je hopelijk helpen om neutraal en helder te formuleren.
Succes!
Duidelijker (hoop ik)
Ik denk inderdaad dat ik hier niet heel duidelijk overkom, maar ik weet ook niet goed hoe ik het anders uit kan leggen. Hopelijk is dit duidelijker🙈
Het is absoluut geen straf, zo heb ik het ook niet naar hem toe uitgelegd.
Het is voor de kinderen rustiger en gezelliger als wij niet met elkaar een avond moeten doorbrengen, nu op dit moment.
Ik kreeg van hem de vraag wat we met de feestdagen doen.. dat hij graag, als we normaal kunnen doen, Sinterklaas samen zou willen vieren, maar dat hij geen zin had in ongemakkelijkheid.
Ik heb toen nogmaals aangegeven dat dat prima is, als WE dan in elk geval voor de kinderen "normaal" kunnen doen. Want het is een kinderfeest.
Vervolgens breng ik een dag later de kinderen bij hem en hij rukte buiten de tassen al uit mijn handen, liep zonder een woord tegen mij te zeggen weer naar binnen, en bleef in de woonkamer.
Ik heb de jongens toen in de gang een kus gegeven en ze een fijne avond gewenst en tot woensdag en ons hele ritueel, en ben toen weer naar huis gegaan.
Vervolgens maandag, dinsdag en woensdag op het werk kan er geen goedemorgen van af, naar collega's doet ie overenthousiast...Ik blijf dan wel stug goedemorgen zeggen tegen hem, want werk en privé moet gescheiden blijven, vind ik.
Woensdag, donderdag en vrijdag waren de kinderen bij mij. En vrijdag avond heeft hij de kinderen bij mij opgehaald. Hij heeft aangebeld, en de oudste deed de deur open. Ze hadden hun jas en schoenen nog niet aan, dus hij kwam binnen, ook gewoon in de woonkamer.
Ik heb hoi gezegd, heb hem verteld wat de kinderen qua school nog moesten, en gewoon normaal gedaan. Vanuit zijn kant komt er dan niks terug, hij praat tegen de kinderen, maar niet tegen mij.
Toen kwam ik zaterdag dus een gezamenlijke vriendin tegen die mij vertelde wat hij op de mannenavond bij hun thuis tegen ze had verteld. Over dat hij van mijn "vriendin" had gehoord dat ik was vreemdgegaan tijdens ons huwelijk, en dat hij haar daar in geloofd.
Het is niet waar, en als het al zo was, wat bereikt hij er mee om dat dan 3 jaar later tegen gezamenlijke vrienden te gaan vertellen?
Daarna heb ik eerst mijn eerste woede gelucht bij mijn moeder. Daarna heb ik hem het bericht gestuurd dat ik het anders wilde doen met Sinterklaas en dat dat kwam doordat ik een en ander had gehoord en hoe ik het dan wel voor me zag.
Daarop kreeg ik als antwoord wat ik dan te horen had gekregen, en vervolgens dat hij het niet hoefde te weten omdat het niet over de kinderen ging. Dat hij het wel zag hoe Sinterklaas ging lopen.
Waarop ik antwoorde dat ik het op prijs zou stellen dat hij tegen over onze vrienden geen leugens over mij moet vertellen, dat ik dat ook niet over hem doe. En dat hij zaterdag 5 december de kinderen wel zag.
Dat we klaar zijn als relatie zijnde dat is me 10000% duidelijk, al kwam hij op zijn knieën terug dan nog is dat, ook voor mij, echt helemaal klaar, hij heeft me te veel verdriet gedaan, en ik zie kanten van hem die ik absoluut niet ken en ook niet wil kennen. Het punt is dat hij niet eerlijk is geweest naar mij toe, over onze "relatie". En ik ben de 1e die toegeeft dat ik blijkbaar ook niet duidelijk ben geweest over hoe ik het zag. Maar nu kwam ik er ook nog eens bij toeval achter dat hij met mijn "vriendin" aan het uitzoeken was hoe en wat er tussen hun zit... en dit (leugens over me vertellen) komt er dan nog extra overheen. Dus natuurlijk ben ik boos...
Ik heb daarom ook een gesprek aan gevraagd met een "therapeut", iemand die me advies kan geven hoe nu verder, hoe te zorgen dat we, voor de kinderen, in elk geval door 1 deur kunnen. Hoe om te gaan met zijn gedrag.
En ik zeg niet dat ik heilig ben, maar ik wil er voor zorgen dat ik het goed doe. En ik heb niet de illusie dat wij weer bij elkaar gaan komen, maar een normale overdracht van de kinderen zou al heel fijn zijn.
En dan kan ik beter zorgen dat het van mijn kant in elk geval het zo goed mogelijk gaat.
Vergelijkbaar gedrag
Jij neemt het ex kwalijk dat hij tegen anderen verteld dat hij van ‘vriendin’ heeft gehoord dat jij vreemd zou zijn gegaan.
Jij hebt van een andere vriendin gehoord dat ex dit zou hebben verteld. Ook jij neemt dit voor waar aan en bent daar boos over.
In feite doen jullie voor mijn gevoel beiden hetzelfde: jullie horen iets van een vriend/vriendin dat negatief is over de ander, dat nemen jullie voor waar aan en vervolgens levert dat bij jullie beide frustratie op. Waarom mag jij wel aannemen wat jouw vriendin zegt en hij niet wat die andere vriendin zegt? Ik vind het zelfs wel heel eerlijk van je ex dat hij op een mannenavond zegt dat hij dat verhaal van een ander heeft gehoord en dat hij dat gelooft. Daar liegt hij geen woord aan, al weet jij dat wat die vriendin niet de waarheid spreekt. Ik denk dat je je ex hooguit zou kunnen verwijten dat hij jou niet gelooft, maar daar kun je niets mee.
En natuurlijk is het irritant op het werk en bij halen en brengen niets zegt, zijn jullie directe collega’s? Zou het niet werken om tijdelijk even zijn tactiek te gebruiken en ook gewoon niet meer te zeggen dat absoluut noodzakelijk? En gewoon even niet met gezamenlijke vrienden over elkaar praten? Dat dit even af kan koelen...
Directer
Directer reageren had veel ellende kunnen voorkomen. Bijvoorbeeld.
Je hoort op een gegeven moment dat een vriendin het gerucht verspreidt dat jij vreemd gegaan bent. Op dat moment had je je kunnen realiseren, dat dit de achtergrond was van de afstandelijke reacties van je ex van de periode daarvoor.
Je had toen direct contact met hem kunnen opnemen: ik heb gehoord dat.... ik begrijp dat je daarom afstand neemt.... alleen: het is niet waar.
Alle santemekraam, al het gedoe over de feestdagen, alle ingewikkelde eisen van 'normaal' doen en de weegschaaltjes die daarbij horen (dit is wel normaal, dit niet) dat had dan allemaal achterwege kunnen blijven.
Neemt niet weg dat het toch kan zijn dat hij een hervatting van de relatie niet meer zag zitten, dat kan best. en dat verlies moet je dan ook nemen.
Tsjor
Gesprek
Vanochtend heel gesprek gehad met de praktijkbegeleider.
Ze heeft me een aantal hele goede tips gegeven waaronder op 1 ding tegelijk in gaan.
Ex (en ik ook) hebben er beide een handje van om bij een discussie allerlei dingen aan te halen. Dus ze zei doe dat gewoon niet. Op het moment dat je het ergens over hebt en hij haalt er andere dingen bij dan zeg je gewoon "als je het daarover wilt hebben, dan moeten we een andere keer weer bellen/praten/mailen, want nu gaat het hierover..."
En ze gaf aan dat de kinderen dit echt door hebben en dat als ze vragen hebben ik die gewoon mag beantwoorden, mits respectvol naar vader toe (wat ik naar de kinderen toe altijd blijf)
Uiteraard is er nog meer besproken, maar vond dit al heel fijn... over 2 weken heb ik weer een gesprek met haar, ook voor wat andere dingen.