Weer terug: voel me nu zo eenzaam (bij welk forum kan ik terecht?)
Na 10 jaar langs elkaar geleefd te hebben, heb ik de knoop door gehakt en heb het uit gemaakt. Een jaar lang geprobeerd uit elkaar te gaan, maar ik kwam tot de conclusie dat we lang niet alles geprobeerd hadden.
Dankzij een goede psycholoog van mijn vrouw zijn we weer constructief aan het praten geraakt en hebben we besloten om het (primair om de kinderen) toch weer te proberen.
Dat is een hele lange weg, want we hadden ook wel een flink communicatie probleem met allerlei gevolgen van dien. Maar met goede hoop zijn we in november weer aan de slag gegaan. We hebben nagenoeg geen ruzies meer en leven weer braaf als broer en zus tezamen. Echter van een echt goede relatie is nog lang geen sprake. Daarvoor zijn er nog te veel problemen waaraan gewerkt wordt met hulp van de psycholoog.
Een groot probleem is dat ik me zo eenzaam ben gaan voelen. Eigenlijk is er niemand meer die me begrijpt en waar ik terecht kan met mijn emoties wanneer ik het moeilijk heb. Mijn vrienden begrijpen er niets van (allemaal rechtlijnige mannen). Mijn vriendinnen die ik via daten leren kennen is ook niet zo'n goed idee , bovendien ben ik ze bijna allemaal kwijt geraakt. En op de fora waar ik eerder mijn ei kwijt kon, daar gaat het ook niet meer zo. Immers je bent gescheiden of niet, meer smaakjes zijn er niet.
Daarom is mijn vraag waar ik terecht kan. Het liefst een forum met lotgenoten.
Geen idee
of er een speciaal forum is voor mensen zoals jij.
Wat ik wel wil opmerken is er niemand is die hetzelfde meemaakt als jij. Jij hebt je eigen uniek verhaal. Herkenning vinden kan dus best lastig zijn.
Je zou het hier kunnen proberen. In het algemeen krijg je hier goede raad. Er zitten hier heel wat mensen met relatieproblemen en scheidingen.
Veel succes.
Dank je SilSil
Het niet begrepen worden vind ik zo lastig.
Waardoor?
Waardoor voel je je nu eenzaam? Denk je serieus dat het een goed idee was om als broer en zus te gaan leven, en dat je op die manier gelukkig blijft/wordt?
En dat ga je ook nergens vinden
puur omdat niemand het hele verhaal kent en je maar beperkt dingen kunt delen. Het meest handige is een goede vriend. Maar die hebben in het algemeen snel genoeg van het functioneren als praatpaal. Of een professional maar ja, die moet je betalen én die heeft maar beperkt tijd.
Wat je misschien zou kunnen helpen is schrijven voor jezelf. Gewoon ergens beginnen, hoeft niet bij het begin. Al je gedachten op papier zetten zonder oordeel. Er is geen goed of fout, alleen spuien. En als je een schriftje of 2, 3 hebt vol gepend ben je een hoop inzichten rijker. Je zet dingen op een rijtje, leest oude schrijfsels nog eens door waardoor je verbanden ziet etc. Het is niet dé oplossing maar die bestaat ook niet.
een schriftje praat niet terug, maar is wel een goed begin
@Vesper Lynd:
Ik voel me ook al eenzaam toen ik de knoop doorhakte en het uit maakte. Echter toe had ik met diversen een gesprek zoals ik in min eerste bericht aangaf. Echter nu ik toch weer probeer te knokken, zodat ik er meer voor mijn kids kan zijn, kan ik veel minder mijn ei kwijt.
Gek genoeg vinden mensen er van alles van als je beslist te gaan scheiden. Dat wordt anders wanneer je toch weer er voor gaat. Dat klinkt draaikonterig. Echter ik door de scheiding ben ik aanzien lijk wijzer geworden: enerzijds door te daten met vele ervaringsdeskundige dames, anderzijds doordat ik weg ben gegaan is het pas eindelijk tot mijn vrouw doorgedrongen dat ik echt serieus was.
Tja voor de scheiding was het ook al een lange periode broer-zus, echter nu wil ze daar aan werken (ik heb zelf ook het nodige nog te doen hoor). Dat geeft mij hoop. Het zal alleen geen makkelijke weg zijn.
@SilSil
Ik heb zo langzamerhand al een boek geschreven, dus dat is inderdaad een goede suggestie. Maar dat niet niet weg dat je soms wil dat dat dat schrift terug praat en wat empathie heeft.
voel jij je
Niet begrepen, tenzij iemand hetzelfde heeft meegemaakt?
Het klinkt mij zo in de oren als iemand die misschien eens serieus moet kijken waar dat gevoel precies vandaan komt. M.a.w. dat dat gevoel ergens diep in jezelf zit waardoor je eerder in jezelf moet zoeken dan in anderen die het allemaal niet begrijpen.
Been there done that
En nog gaande. Zij het nu beter gaat dan de jaren hiervoor. Ik spreek dan toch zeker over 10 jaren. RT ook gedaan uiteraard, bij diverse psychologen. Werd ik helemaal praatmoe van. Geloof me, uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf / samen doen, RT of niet. Beetje een dooddoener wellicht, maar denk er maar eens echt over na. Zo hebben wij dat ook gedaan en doen we uiteindelijk nog steeds. Wél al enige tijd de keuze gemaakt dat we bij elkaar blijven. En dat scheelt al heel wat! Weet je tenminste waarvoor je het doet ipv dat er telkens dat zwaard van Damocles boven de hoofden hangt. Is gewoon een beter uitgangspunt, al weet je het natuurlijk nooit, zo realistisch ben ik nou ook wel weer.
En ja, mannen pakken dit soort dingen nu eenmaal anders op dan vrouwen. Het bekende en uitgekauwde Mars vs Venus verhaal, maar oh zo waar (uitzonderingen daargelaten). Mijn vrouw praat al jaren met Jan en Alleman over de problemen thuis. In ieder geval met een paar goede vriendinnen, met haar moeder, schoonzus, paar goede collega's. Ik heb altijd het gevoel dat ze de vuile was buiten hangt en altijd constant maar over d'r vent lult. Lekker klagen en miepen. Maar da's onderbuikgevoel. Rationeel weet ik dat vrouwen dat gewoon anders oppakken en zij gewoon d'r ei kwijt moet. En adviezen inwinnen. Waarbij ik dan altijd zoiets heb: Leef je nou met hen, of leef je nou met mij?! Of ik roep: Kun je nou niet eens een keer MET mij praten dan OVER mij?! Ook weer onderbuikgevoel, want met het hoofd begrijp ik waarom ze (en iedereen van Venus) dan op die manier doet (excl de uitzonderingen).
Ik praat er ook wel over met mijn broer of enkele vrienden (2 weten hoe het echt zit) maar we houden het toch vrij kort. Het is niet zo dat ik, zoals mijn vrouw doet, in huilen uitbarst ergens en me dan opgelucht voel. Nee, eerder los ik het alleen op. Of ga dingen doen die ik leuk vind. En stort me op werk of klussen. Of schrijf inderdaad dingen op (zie tip van Sil Sil). Dat doe ik door mezelf mailtjes te sturen, waardoor ik een beste verzameling heb inmiddels. Handig voor de (zelf-) analyses En ja, nu schrijf ik dus ook hier, hoewel ik niet weet hoelang ik dat leuk en nuttig ga vinden.
Momenteel grote problemen met onze jongste dochter waarbij mijn vrouw en ik merken dat we (opnieuw) niet op een lijn zitten. Dat is echt de rode draad in onze relatie geworden sinds de kinderen er zijn. En we houden allebei zo zielsveel van die meiden!
Nou, TO, hoop dat je wat kunt met mijn verhaal. Sterkte in ieder geval, man.
Ff beppen
Charliefox, dank je. Niet alleen vrouwen hebben er behoefte aan of van tijd tot tijd hun hart te luchten. Wat ik wel merk is dat veel mannen erg rechtlijnig zijn op het simplistische en ongenuanceerde af.
Juist dat laatste maakt dat ik mijn ei niet kwijt kan bij hen.
En ja, ik stort me met 110% overgave op mijn werk op de dagen dat ik weer mag.
Maar er gaan nog heel veel dagen zonder werk komen voordat de lucht weer is opgeklaard. En dan is het lekker om je hart te luchten en werkelijk serieuze suggesties te krijgen, ook al neem je daarvan slechts de helft van over.
Ouders alleen
Heb je al eens gekeken op de site van ouder alleen?
http://www.ouderalleen.nl
Het kost €12 per jaar maar je ka hier zo lekker je ei kwijt. mensen in/uit verschillende omstandigheden waar je mee in gesprek/discussie kan. Waar je je boosheid kwijt kan, met vragen terecht kan enz enz. ieder daar en het zijn er velen heeft zo zn eigen ervaringen, achtergronden en zit in verschillende stadia
Ik kan het je echt aanraden.
@ ff mr NN
Ik kan me heel goed voorstellen dat je behoefte hebt om te praten; je verhaal sprak me aan. Ik wil je graag een aantal (gratis) counsellingssessies aanbieden als je daar belangstelling voor hebt. Een luisterend oor en, als je wilt, serieuze suggesties zoals je zelf zegt. Ik leg je graag uit waarom ik je dit aanbiedt.
fijne dag!
ouderalleen
Heb ook toch enige tijd geleden ouder alleen geadviseerd, kom ik nu maar weer op terug. beheerder is een dictatoriaal persoon die in zn eentje bepaalt wat wel en niet kan. je betaald €12 maar als hij blokkeert ben je je geld kwijt, tegenspraak duld hij niet. dus kan je daar lekker meelullen dan is het goed.
Ik begrijp je eenzaamheid
Hoi ff Mr NN. Ik snap je eenzaamheid wel. Dat ervaar ik ook inmiddels. Vrienden hebben hun eigen leven en geven hier en daar tips en doen wat ze kunnen, maar het is niet wat je zoekt. Als ik over mezelf spreek, dan zoek ik een arm om mijn schouders, iemand die zegt: vertel maar wat er scheelt, het komt goed, en je doet het ook goed, geen zorgen ! Die arm is er niet, dus probeer ik het zelf. Vandaag ervaar ik die eenzaamheid ook nogal. Dat is de ene dag anders dan de andere.
Het lijkt me voor jou super frustrerend allemaal. Aan de ene kant lees ik dat jullie hulp ingeschakeld hebben en verder willen samen, aan de andere kant lees ik dat jullie als broer en zus samen leven, dus van empathie en liefde is nog geen sprake ? Als dat zo is dan begrijp ik je heel goed. Zo hebben mijn ex en ik ook geleefd, ook met therapie en de hele mikmak. Uiteindelijk toch gescheiden en nog steeds ben ik daar blij mee. Hoe verdrietig dit was op het moment zelf, maar je kunt in ieder geval weer verder met je leven.
Succes en veel sterkte