Wel of niet informatie delen over jongvolwassenen kinderen

Bijtje82 schreef op 13-10-2022 om 21:38:

[..]

Anderen hebben niets te maken met wat jij met de vader van je kinderen deelt.

Ook als het kind volwassen is en zelf niet in contact wil zijn met die vader en zelf geen informatie met hem wil delen?

Iedereen kan natuurlijk doen wat ‘ie zelf wil. In die zin heb je gelijk. Thera kan doen wat ze wil. Maar ik zou me als ouder meer richten op de mening en gevoelens van mijn kind dan op die van mijn ex of buitenstaanders, als ik weet dat dat kind ‘redenen’ heeft om geen contact te hebben met ex/vader. Vind je het niet belangrijk waarom dat kind zich eigenlijk heeft afgekeerd en afgeschermd voor zijn vader? Of doet dat er niet toe? Is het altijd belangrijker dat je zelf de vrijheid hebt om met je ex te praten over dat kind?

Wat je vertelt Thera, over wat vader vervolgens doet met de informatie die je hem geeft, daar wordt het toch ook niet bepaald beter van? Hij begint meteen ruzie te zoeken. Waarom dat voeden?  Ik zie de waarde er echt niet van. Ik ervaar het als een ontkenning van de realiteit van hoe manipulatief hij is en hoe dat jullie kind heeft belast. Jij kan daar kennelijk over glimlachen Thera, maar je kind is waarschijnlijk een stuk minder laconiek. Anders had hij het contact immers niet hoeven verbreken. Vader gaat gewoon doodleuk op de loop met wat jij hem geeft. Wie weet wat hij nog her en der over de informatie over jullie zoon gaat vertellen: „Het gaat echt heel slecht met hem. Hij heeft dringend een psycholoog nodig maar Thera wil het niet betalen“ „Thera gebruikt haar macht tegen mij. Ze houdt die jongen heel sneaky bij me weg. Ze doet wel lief en aardig, alsof ze het beste met me voor heeft, maar intussen!“ Je weet al dat hij tegen die kennis dingen zegt die niet waar zijn. En dit gaat niet alleen over jou. Dit gaat vooral over je kind. Als die zelf risico‘s wil lopen dat er allerlei halfware dingen over hem rondverteld worden, is dat zijn eigen keus. Maar nu heb jij dat risico voor hem gelopen. 

Je komt nu weer met een vergelijking met een vriendin waar je als ouder dingen mee bepraat. Maar als ik een vriendin heb die haar eigen draai geeft aan de verhalen over mijn kind en die gaat roddelen tegen gemeenschappelijke contacten, die ik dus niet kan vertrouwen, dan ga ik daar dus echt geen informatie meer mee delen. Jouw ex is conflictzoekend, respecteert de grenzen niet en vertelt onwaarheden tegen gemeenschappelijke kennissen. Waarom vergelijk jij hechte huwelijken en vertrouwelijke vriendschappen hiermee?

Thera schreef op 14-10-2022 om 00:15:

@pinokkio, ik moet nog even je bericht op me in laten werken, wees gerust over het feit dat ik mijn kinderen goed ondersteun. Je schrijft:
Maar ik snap dat het lastig is en dat je misschien zelfs al die gecompliceerde communicatie mist nu je gescheiden bent. Dat is niet raar want het is lang je leven geweest.
Dat is een goeie om daar bewust van te zijn ja. Ik zocht het niet en ik heb gelukkig een leven waar genoeg uitdagingen in zitten zonder hem. Maar het is misschien inderdaad wel zo dat het toch een vreemd soort aantrekkingskracht heeft. Ik dacht wel toen ik voelde dat het vermoeiend is, dat ik nu het enige kind dat nog wel contact met hem heeft, nu weer beter kan begrijpen. En ik weet dat het voor de kinderen heel anders is. Ik heb altijd beseft dat zij niet al volwassen waren en ik wel. Die aantrekkingskracht kan er bij vrouwen zijn omdat het wel fijn is om aan iets 'overgeleverd' te zijn, maar het klinkt misschien nogal groots en vast ook wel moeilijk om aan te nemen, maar het zit er bij mij ook wel in dat ik het fijn vind om alert te moeten zijn op wie ik ben en wie de ander is. En wat ik kan doen en wat ik niet kan doen, daarnaar te zoeken.

Maar ik bouw dat heel snel af. Het geeft op zich wel wat rust dat ik die kennis wat sturing heb gegeven. Het is geen verkeerd iemand, er is nog zo'n kennis die ongeveer dezelfde rol vervuld, die heb ik een half jaar geleden al gezegd dat hij moet uitkijken dat hij niet voor een karretje wordt gespannen. Het was ook geen verkeerd iemand. Ik ben dan wel meer bezorgd voor henzelf, dan dat ik bezorgd ben dat ze mij schade berokkenen. Ook een vrouwelijke gezamenlijke kennis heb ik een keer aangesproken. Hij kwam vaak klagen bij haar over mij en de kinderen en net als bij de andere twee kennissen is ze niet tegen mij. Het zat me niet zo lekker, ze vertelde wel dat ze mij vertrouwde en dat ze haar best deed om hem dingen te leren, maar ik had er het gevoel bij dat ze niet door had wat er nou niet klopte. Ik vertelde haar dat hij niet komt om geholpen te worden, maar om zijn verhaal bevestigd te krijgen. Ik vond dat voor haar erg als ze dat niet doorhad. Maar ook moet ik eerlijk zeggen, vind ik het dan lekker om haar even te laten merken dat ze niet de redder voor hem kan zijn die ze denkt te zijn. Lekker ingewikkeld is het leven.

Natuurlijk Thera vervulde (vervult?) jouw ex bepaalde behoeften van jou. Anders was je niet met hem samen geweest. 
Een sigaret past ook echt perfect bij mij: ik hoef me nooit te vervelen, kan altijd nog ‘even gaan roken’, kan altijd uit vervelende of alleen maar ,voor mij, vermoeiende sociale situaties stappen om even te roken. (Niet voor niets staan de leukste mensen buiten 🤣) Spanning? Stress? Heftige emoties? Een sigaret en ik kan er weer prima tegenaan. Veel sneller en makkelijker dan ‘even’ mediteren, sporten of andere manieren. 
Ik vind het lekker, voelt als een kadootje voor mezelf. Enz enz enz. 

Op momenten dat ik niet wil roken (vind dat ik ‘gestopt’ ben) zou ik eigenlijk aan de slag moeten met die onderliggende behoeften.
Maar veel verder dan krampachtig niet roken ben ik ook nog niet gekomen hoor. 
Hoewel ik wel merk dat gewoon niet roken voor iets langere tijd er wel voor zorgt dat ik redelijk ‘vanzelf’ ook wel wat overstap op andere strategieën, maar dat gaat wel langsaam. 

Ik vind jouw post wel bol staan van mogelijkheden. Volgens mij heb je flink wat potenties maar nog niet goed geleerd er uiting aan te geven. 

Enerzijds vind ik het knap van je dat je zorgvuldig op zoek bent naar gezonde grenzen, anderzijds denk ik dat daar nog steeds je grote valkuil ligt. En dat is echt niet vreemd. (Ik kom ook nooit meer van mijn rookverslaving af)  Maar het lijkt me wel zaak echt hyperalert te zijn op die grenzen. 
Blijf de grenzen van je kinderen heel erg versterken, die zijn door zijn toedoen vast ook erg verzwakt. 

Mija schreef op 13-10-2022 om 23:36:

[..]

Ook als het kind volwassen is en zelf niet in contact wil zijn met die vader en zelf geen informatie met hem wil delen?

Iedereen kan natuurlijk doen wat ‘ie zelf wil. In die zin heb je gelijk. Thera kan doen wat ze wil. Maar ik zou me als ouder meer richten op de mening en gevoelens van mijn kind dan op die van mijn ex of buitenstaanders, als ik weet dat dat kind ‘redenen’ heeft om geen contact te hebben met ex/vader. Vind je het niet belangrijk waarom dat kind zich eigenlijk heeft afgekeerd en afgeschermd voor zijn vader? Of doet dat er niet toe? Is het altijd belangrijker dat je zelf de vrijheid hebt om met je ex te praten over dat kind?

Wat je vertelt Thera, over wat vader vervolgens doet met de informatie die je hem geeft, daar wordt het toch ook niet bepaald beter van? Hij begint meteen ruzie te zoeken. Waarom dat voeden? Ik zie de waarde er echt niet van. Ik ervaar het als een ontkenning van de realiteit van hoe manipulatief hij is en hoe dat jullie kind heeft belast. Jij kan daar kennelijk over glimlachen Thera, maar je kind is waarschijnlijk een stuk minder laconiek. Anders had hij het contact immers niet hoeven verbreken. Vader gaat gewoon doodleuk op de loop met wat jij hem geeft. Wie weet wat hij nog her en der over de informatie over jullie zoon gaat vertellen: „Het gaat echt heel slecht met hem. Hij heeft dringend een psycholoog nodig maar Thera wil het niet betalen“ „Thera gebruikt haar macht tegen mij. Ze houdt die jongen heel sneaky bij me weg. Ze doet wel lief en aardig, alsof ze het beste met me voor heeft, maar intussen!“ Je weet al dat hij tegen die kennis dingen zegt die niet waar zijn. En dit gaat niet alleen over jou. Dit gaat vooral over je kind. Als die zelf risico‘s wil lopen dat er allerlei halfware dingen over hem rondverteld worden, is dat zijn eigen keus. Maar nu heb jij dat risico voor hem gelopen.

Je komt nu weer met een vergelijking met een vriendin waar je als ouder dingen mee bepraat. Maar als ik een vriendin heb die haar eigen draai geeft aan de verhalen over mijn kind en die gaat roddelen tegen gemeenschappelijke contacten, die ik dus niet kan vertrouwen, dan ga ik daar dus echt geen informatie meer mee delen. Jouw ex is conflictzoekend, respecteert de grenzen niet en vertelt onwaarheden tegen gemeenschappelijke kennissen. Waarom vergelijk jij hechte huwelijken en vertrouwelijke vriendschappen hiermee?

Ja, ook als kind niet wil kun je als moeder bij vader aangeven hoe het gaat. Zonder in detail te treden. Het gaat goed is ook een antwoord. 

Er zijn meer zaken die er toe doen. Ook de relatie tussen vader en moeder is er eentje om te onderhouden. Zeker als er nog een ander kind is. Als je als moeder weigert om iets van info te delen, zal vader wellicht ook moeilijker doen dan nodig. 

Zolang zoon niet echt aangeeft wat het probleem is, dan zie ik het punt niet. Je hoeft niet alles te doen wat je kinderen niet willen. 

Mija schreef op 14-10-2022 om 09:17:

[..]

Dit is een volwassen kind. En de vader is een narcist. Gediagnosticeerd, vziw.

Een jongvolwassenen kind.. dus ik gok tussen de 16 en 20? 

TO wijdt niet uit over de reden dat kind geen contact wil. En zolang TO niks inhoudelijks meld behalve het gaat goed, dan zie ik het probleem niet echt. Je kunt ook over anderen melden dat het goed gaat of niet zonder uit wijden. 

Het punt zit naar mijn mening in het geen contact meer willen door de zoon.

Ik heb geen contact meer met mijn broer. Als mijn moeder info over mij zou geven (alles gaat goed), zou ik zelfs dat heel vervelend vinden. Als hij wil weten hoe het met me gaat, kan hij dat zelf komen vragen. Maar ja, dat gaat niet want geen contact omdat hij het daarnaar gemaakt heeft. Dit is de consequentie van zijn gedrag. Niet jofel als mijn moeder daar tussendoor gaat fietsen. 

Thera schreef op 15-10-2022 om 16:39:

[..]

Misschien is dit meer iets voor het topic over narcisme. Ik snap wat je bedoelt en vind dat er deels ook waarheid in zit. Maar ik vind niet dat je altijd zo maar kunt zeggen dat de persoon die met een narcist samen is, dat daar wel iets speciaals aan is, dat die zo in elkaar zit dat ze 'natuurlijk' gevallen is voor die narcist en iemand is die iets nodig heeft. Het schijnt toch wel iedereen te kunnen overkomen. Het is aan de ene kant echt wel leerzaam om erover na te denken dat er iets in mij is, wat mij tot zijn gedrag aantrekt. Maar er zijn toch ook echt wel andere kanten aan de zaak. In de anderhalf jaar dat hij weg is, ging het prima met mij. Het was ook niet zo dat het helemaal niet prima met mij ging toen we nog samen waren. Ik ben gelukkig altijd in staat geweest, al zal het dan niet zijn altijd in grenzen aangeven (wat ik vaak ook weer wel deed), om mijn leven als mijn leven te voelen en mijn persoonlijkheid als mijn persoonlijkheid.

Ik denk dat mijn ex zich alleen voelt. Na 4 relaties na zijn weggaan weer alleen. Onverwachts benaderde hij vandaag onze dochter met een bericht of ze langs wilde komen. Dat melde ze mij. Ik berichtte haar dat ik wist dat hij van anderen gehoord had dat hij als hij opnieuw wilde beginnen hij niet over het verleden moest beginnen, maar dat ik dacht dat hij nog moet gaan beseffen ook dat zijn kinderen dat ook moeten willen. Ze zei dat ze niet langs wilde komen dus dat ze 'nee' zou zeggen. Ik schreef haar dat ik het aan haar overliet en dat ze wel wist dat ik dat aan haar overliet. Dat wist ze zei ze. Ik dacht later, tjonge, voor hem zal het al eigenlijk iets moois zijn als ze 'nee' antwoord. Want zijn andere kind geeft gewoon geen reactie. Ik ga dan natuurlijk dat niet zeggen tegen haar. En daar kun je dan van alles van denken dat ik dan heb bedacht dat ik dat 'mooi' vind voor hem. Uiteindelijk is een goede reden daarvoor dat ik hoop dat er ooit als de kinderen ouder zijn, er iets van herstel is. Ik hoop in de eerste plaats dat de kinderen dit allemaal kunnen verwerken. Het voelt ook goed dat dochter mij gewoon even alleen dat zinnetjes appte, papa stuurde mij een bericht. Ik ben blij om haar vertrouwen.

Je had dat niet tegen dochter moeten zeggen. Je ontneemt Je kinderen op deze manier de mogelijkheid om er met een open mening in te staan. 

Verder schrijf je dat je hoopt op herstel, maar eigenlijk sta jij dat herstel zelf in de weg. 

Thera schreef op 15-10-2022 om 17:09:

Ja, lastig dit. Ik had het onderwerp niet zo persoonlijk willen maken op mijn situatie gericht. Maar brei dat er toch steeds tussendoor.
En dan zijn het vaak losse stukje informaties zonder erg veel context. Ik vind dat trouwens ook lastig op zo'n forum, als ik erg veel vertel heb ik altijd het gevoel dat het te herkenbaar wordt. Mijn dochter heeft mij al een keer verteld op een bepaalde manier dat ze noooit meer contact wil met haar vader. Toen heb ik dat alleen neutraal aangehoord. Ze wilde ook niet dat ik over haar vader praat zonder reden en daar houdt ik mij ook aan. Dan komt er ineens dit bericht van haar. Ze wil dan blijkbaar dat ik daar op reageer. Dat maakte dat ik reageerde zoals ik reageerde. Er zit toch iets van een hulpvraag in en ik bedacht dat dat van allerlei onrust bij haar oproept. Ik wilde daarom dat ze iets meer kon plaatsen van waaruit die vraag gesteld werd of ze langs kon komen. Het blijft altijd een niet volkomen afweging zoiets.

Als je dit algemener maakt, dan gaat het er om dat als een kind bij jou als ouder komt omdat hij een probleem heeft met de andere ouder, hoe je daarmee omgaat. Zeg je dan absoluut nooit iets over van wat je weet hoe de andere ouder ergens in staat? Ik denk dat dat een vraag is waarop snel wordt geantwoord dat dat natuurlijk niet kan. Maar het is misschien wel een goeie om eens over na te denken. Als je het wel doet, hoe dan. En als je vind van niet, heb jij het dan ook echt nooit gedaan?

Je dochter had ook direct bij haar vader kunnen aangeven dat ze geen contact meer wil. 

Je kunt haar bericht aan jou ook opvatten als een verkapt toestemming vragen omdat ze onzeker is of jij het wel goed zou vinden. 

In zo'n geval zou ik 100% neutraal blijven en het contact toch stimuleren. Al is het voorlopig maar app contact. Verloren tijd krijg je nooit meer terug. Ik heb 22 jaar van tijd met mijn vader moeten missen. Wilde geen contact, maar besefte pas later dat mijn mening gebaseerd was op de omstandigheden bij mijn moeder thuis.