Wijzigen omgangsregeling en alimentatie

Alimentatie herberekening

Je hebt altijd het recht om een herberekening voor alimentatie aan te vragen. Het voordeligste is via het LBIO. Misschien dat je jouw ex kunt voorstellen dat zij het zelf navraagt bij het LBIO.

Het verhuizen, tja, dat is geheel aan jou. Wat staat er in jullie ouderschapsplan?

Houdt daarbij wel rekening dat als jij gaat verhuizen dat het ook de omgangsregeling behoorlijk moeilijk zal maken. Het is niet zo dat jij bepaalde rechten hebt omdat je gaat verhuizen. Sterker nog het kan zijn dat indien het een rechtszaak zou worden, de rechter in het voordeel beslist van je ex-partner, als dat ervoor zorgt dat er voor jullie kinderen/kind dan het minste veranderd.

Hoe oud zijn jullie kinderen/is jullie kind. Op een bepaalde leeftijd vanaf een jaar of 16, kun je in mijn ogen prima met je kind praten over bepaalde zaken, zeker als de scheiding dan al jaren geleden is. Persoonlijk zou ik daar op wachten. Als je nieuwe relatie echt is, dan kan die aantal jaar latten een prima alternatief zijn voor samenwonen.

en ook voor de PA

wat staat er in het convenant over inkomensverandering van de ontvanger?

Tja

- Dat je ex meer is gaan verdienen zou logischerwijs betekenen dat de partnerallimentatie omlaag gaat (of wellicht geheel verdwijnt). Als zij daar niet mee akkoord gaat én jij zeker weet dat jij niet meer wettelijk hoeft te betalen, dan stop je daar gewoon mee. Wil je het zeker weten, dan moet je het gaan uitzoeken.
- Jullie hebben in het convenant afspraken over de 'papadag'. Die kan jij niet zomaar wijzigen. Zij kan genoeg redelijke redenen hebben om dat niet te willen of het niet op een andere wijze te kunnen. Als zij bijv. op vrijdag niet werkt zodat zij de kinderen kan opvangen, is het logisch dat zij dit niet zomaar kan/wil wijzigen. Hiervoor moet je bij je werkgever zijn.
- Als jij 65 km verder gaat wonen vraag ik me úberhaupt af hoe je dat met je 'papadag' wilt gaan doen, of dat nou een woensdag of een vrijdag is.

Kortom die allimentatie is misschien een punt, maar dat moet je uitzoeken. Die wijziging van jouw werkdag én jouw eventuele verhuizing verderop is, daarvan kan je niet verwachten dat jouw ex zich daaraan kan/wil aanpassen.

Bibi

werk

Dat blijft natuurlijk altijd een afweging, maar dat is ook zo als je getrouwd bent. Als je dan een andere dag of meer dagen gaat werken doe je dat ook in overleg met je partner. En als die de andere of extra opvang niet kan regelen zoek je daar een ander alternatief voor. En dat alternatief kan ook zijn om toch maar wat te schipperen met je werk.
Dat is meer het gevolg van het hebben van kinderen dan van een scheiding, lijkt mij.

Of kinderopvang

Ouders die moeten werken op een dag waarop ze eigenlijk ook voor de kinderen moeten zorgen regelen kinderopvang. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar wellicht is er een mogelijkheid. Uiteraard zijn de kosten dan voor jouw rekening, omdat het dan ook jouw werkdag is.

Tsjor

En verder

Als je gaat samenwonen wordt jouw draagkracht groter, omdat je minder woonlasten hebt voor jezelf. Dat zou dan betekenen dat de ruimte voor alimentatie weer groter wordt. Ga er even van uit, dat jij de helft van wat zij verdient nu minder hoeft te betalen aan PA. Maar je moet meer betalen omdat je draagkracht groter is geworden. Hoe ziet dat plaatje er dan uit?

Tsjor

werkgever

Leempie, dat zul je met je werkgever moeten uitvechten. De afweging: een dag minder werken of kosten maken voor kinderopvang is een afweging die veel mensen moeten maken. En je kunt helaas de gevolgen van veranderingen in je financiële situatie niet helemaal gaan verhalen op je ex.
Er is al aangegeven dat je een herberekening kunt vragen via het LBIO bijvoorbeeld, maar bedenk ook dat als je deze trend inzet, het zomaar kan zijn dat je op een gegeven moment ook met een herberekening van de tegenpartij wordt geconfronteerd.
Als het kan zou je ervan uit moeten gaan: eenmaal gemaakte afspraken liggen vast. Tenzij er echt grote problemen zijn, bijvoorbeeld als je werkloos bent geworden en in de bijstand belandt en daardoor de alimentatie niet meer kunt betalen.
Al deze problemen zijn ook tijdelijk: een aantal jaren later gaat je kind naar school en voordat je het weet is je kind zelfstandig.

Tsjor

vraag

Wat mij überhaupt een belangrijke vraag lijkt: in hoeverre is het voor je ex mogelijk om die dag te wisselen? Als dat voor haar onmogelijk is (bijv. ivm werk), dan houdt het echt op denk ik. Mocht het pure onwil zijn (en weet je dat wel zeker?, heb je daar voldoende zicht op? Heeft ze argumenten?), dan kun je natuurlijk wel aangeven dat als jij daardoor minder kan werken, dat wellicht invloed heeft op de allimentatie.
Bibi

Ja zo gaat dat

Mijn ex is ook eens een stuk verder gaan wonen en wilde toen ineens de dagen wisselen. Daar was ik zeker niet blij mee, want waarom rommelen als het goed loopt? Ik was ook van plan om me te houden aan de regel 'de vervuiler betaalt', en hem al het brengen en halen te laten doen (ruim half uur enkele reis), maar ook dat heeft het niet gehaald.
Ik vind het dus erg 'oneerlijk' om zomaar aan te dringen op een wisseling, en vind dat je je eigen problemen op moet lossen. Wil zij meewerken, dan heb je geluk, maar anders regel je het zelf. Doen 'wij' moeders namelijk ook gewoon.
Met de partneralimentatie heb je een punt. Tenzij jullie in het convenant wat anders hebben afgesproken, kun je hier gewoon om verlaging vragen. Als ze meewerkt in onderling overleg, en anders via de rechtbank.

Dat is misschien

een goede vraag om bij de Jurofoon te stellen. Met een beetje geluk wordt je dan gebeld door een advocaat die jouw vraag kosteloos beantwoord. Je kunt ook langs bij het Juridisch loket.

Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat zij het recht heeft om het tegen te houden als zij daar geen zwaarwegend belang bij heeft. Bijvoorbeeld dat haar werkgever aangeeft dat hij/zij niet akkoord gaat met een wijziging van werkuren.

Wat dan wel handig is, is dat je van je werkgever op papier hebt staan dat jou werkdagen moeten wijzigen en waarom.

zwart/wit

helaas zit het niet zo zwart/wit in elkaar Paddington. Familierecht hangt erg aan elkaar van de welwillendheid van ouders.
Je hebt namelijk een 'contract' : je ouderschapsplan of convenant en daar kun je de ander aan houden. Het is dan aan de rechter te bepalen welk belang zwaarder weegt.

Je kunt dat convenant ook als een leidraad zien en bij elke verandering open minded om tafel gaan zitten en een oplossing zoeken en pas in laatste instantie naar de rechter.
Maar dat vergt wel veel van de exelieden, maar gun ik ieder kind. Omdat een kinder- en ouderleven nu eenmaal aan veranderingen onderhevig is. Als je nog bij elkaar zou zijn, zou je dan ook een oplossing moeten zoeken.

Maar dan weeg je

ook de belangen tegen elkaar af. Dat zou bij exelieden ook moeten. Als haar enige belang om het niet te willen is: dat zij het gewoon niet wil. Lijkt mij dat geen goede reden.

Het zou jammer zijn als daar een rechter aan te pas moet komen. Helaas heb ik uit ervaring en in mijn omgeving gemerkt dat het soms echt niet anders kan omdat de ex gewoon niet wil overleggen.

Als beide ouders echt het belang van het kind voorop zouden stellen, dan zouden dit soort problemen niet ontstaan. Het belang van het kind is immers dat hij/zij de gelegenheid krijgt om met papa en mama een goede band op te bouwen en te onderhouden. Als papa dan door zijn werk verplicht wordt om op andere dagen te gaan werken, dan is het dus voor het kind van belang dat mama en papa gaan overleggen om ervoor te zorgen dat de tijd met papa niet minder wordt. In mijn ogen zou je dat namelijk ook doen als je nog als gezin samenwoont.

Het gaat dus wel degelijk om welk belang er zwaarder weegt. Als je daar samen niet uit komt, kan het bij exelieden helpen om het aan een rechter te vragen. Mijn voorkeur gaat ook, nog steeds, uit naar gezamenlijk overleg.

Leempie geeft heel duidelijk aan dat de moeder niet wil overleggen. Een optie voor Leempie is om te onderzoeken waar zijn rechten liggen door informatie aan te vragen bij de verschillende juridische adviesinstanties.

@Leempie: Wellicht dat vertellen dat je juridisch advies hebt ingewonnen helpt om mama ervan te overtuigen dat samen overleg toch beter is.

Werk

Ik ben ook op zoek naar ander werk. Het zou best kunnen dat ik daardoor op andere, of meer, dagen opvang nodig heb. Ik ga in eerste instantie in overleg met mijn ex of hij daar iets in kan betekenen, maar als hij niet kan of wil regel ik het zelf. Je hebt geen gezamenlijk huishouden dus het lijkt mij logisch dat je het regelt op de manier die bij jouw gezin past. En dan is het jammer als het extra geld kost. Daar heb jij dan weer een extra stok achter de deur, want het kost je draagkracht dus kun je misschien wel minder alimentatie betalen.
Wil ik ook nog even kwijt dat ik het heel egoïstisch vind om 65 km bij je kind vandaan te gaan samenwonen. Dat haalt de flexibiliteit uit de omgangsdagen en je degradeert jezelf tot om-het-weekend-vader.

Misschien

Misschien tennist jouw ex wel op haar kindvrije dag, of ziet ze haar vriend. En kan dat niet zomaar op een andere dag. Er is geen verplichting voor haar om het voor jou makkelijker te maken, en ook bij de rechter moet je met goede argumenten komen om het te laten wijzigen (als je het zover zou willen laten komen). 'jamaar ik moet werken', lijkt me niet zo'n zwaarwegende reden.

Kloppen deze redeneringen wel?

'... ze houdt vast aan hoe het nu is.' Nou ja, dat kun je haar in elk geval wel duidelijk maken: het wordt niet meer zoals het was, omdat je werkgever andere plannen heeft. Katniss stelde: 'Mijn ex is ook eens een stuk verder gaan wonen en wilde toen ineens de dagen wisselen. Daar was ik zeker niet blij mee, want waarom rommelen als het goed loopt?' Maar het punt is juist, dat het in het verleden zo wel goed liep, maar in de toekomst niet, omdat er ondertussen iets veranderd is. Dus deze redenering klopt volgens mij niet.

Jij stelt: 'Ik houd graag mijn inkomen en het zien van mijn kinderen op het huidige niveau (dus switchen van dag). Als dat niet lukt dan betekent dat of minder inkomen (vrij nemen, ouderschapsverlof; met ook (mogelijke) consequenties voor de alimentatie) of minder mijn kinderen zien en opvang regelen (met extra kosten en ook (mogelijk) consequenties voor de alimentatie).' Ja, hallo, iedereen houdt graag zijn inkomen op hetzelfde peil. En het lijkt er nu op alsof je een eventueel verlies van inkomen wil gaan verhalen op je ex door minder alimentatie te gaan betalen (omdat jij een dag ouderschapsverlof neemt of kinderopvang regelt). Maar dan heeft zij verlies aan inkomen, toch? Bovendien, ik weet het niet zeker, maar volgens mij telt het bedrag wat je voor kinderopvang moet betalen niet mee voor je draagkracht.

Dat je ex na de scheiding meer is gaan verdienen zou eigenlijk ook geen rol moeten spelen. Na de scheiding kwam ik in de wao en had daardoor een enorm groot inkomensverlies. Maar ik heb daarvoor geen wijziging van de regeling aangevraagd. Na de scheiding ben je gescheiden. Ieder draagt dan zijn/haar lasten en lusten zelf.

Maar je houdt wel je verantwoordelijkheid voor die ene dag waarop je voor je kind zou zorgen. Hoe je dat invult is jouw zaak,

Even niet meer gaan sikkepitten. Maak eens een berekening: heb je nog recht op ouderschapsverlof; wat zou je dat kosten? Wat zou kinderopvang kosten nadat je de kindertoeslag hebt berekend? Hoeveel jaren gaat dat duren? Je houdt dadelijk een vrije dag over (geen werk en geen kind), is er een mogelijkheid om op die vrije dag iets creatiefs te doen, waardoor je direct of op termijn weer meer gat verdienen? Bijvoorbeeld: zijn er kinderopvangplekken waar ouders een dag meehelpen in plaats van betalen? Is er een mogelijkheid om tijdelijk bepaalde lasten te verlagen, bijvoorbeeld door een kamer te verhuren? Etc. etc. Nou ja, al die vragen waar ik me als alleenstaande moeder met enige regelmaat het hoofd over gepijnigd heb. en er kwam altijd wel een acceptabele oplossing uit.

Alleen als je door jaloezie geleid wordt, of door boosheid op je ex, of door een vermeend slachtoffergevoel, dan kom je er niet uit. Want niemand geeft je 100% 'rechtvaardigheid'. Zelfs als je het nu wel voor elkaar zou krijgen bij de rechter, dan kan de situatie over twee jaar zomaar weer veranderd zijn en keren dezelfde onlustgevoelens weer terug. Weer die rechter, dan een wat minder gunstige uitspraak en dan nog meer onlustgevoelens, die langzamerhand gaan omslaan in haat.

Als je nu zelf een creatieve oplossing in elkaar weet te timmeren die ook nog werkt, dan kun je trots zijn op jezelf, dan word je sterker, dan ben je echt een vader, die zijn eigen verantwoordelijkheid neemt, dan ben je ook echt gescheiden van je vrouw, maar wel nog in vol ornaat als vader.

Ik hoop dat je deze switch kunt maken.

Tsjor