woonsituatie kinderen, schaam je je voor je ex

Tja

Kan best zijn dat het voor vader ook even tijd nodig heeft voor alles op de rails is. En bovendien waarom komt zijn moeder nu niet bij hem helpen? blijkbaar had hij wel een vriendin geregeld om bij zijn kinderen te zijn.
Jammer dat je zo tegenover elkaar komt te staan.
Ik zou toch goed kijken hoe je je nu hierin verhoudt. Je kinderen willen niet weg bij hun school en vrienden en ik zou ze daar zeker, al is het voorlopig, gewoon houden.
Dan kunnen ze altijd later nog beslissen dat ze liever naar jou toe gaan.
Wees uitnodigend maar niet dwingend, dat ga je verliezen.
Ondertussen zou ik wel goed bijhouden hoe de situatie bij je exman nu is.
Maar kinderen van `12 en 16 jaar zijn ook niet heel klein meer. En je gunt ze beslist een zorgelozer jeugd maar een beroep op hun zelfstandigheid hoeft niet slecht te zijn. Wat wel slecht is is als vader en moeder hun strijd voortzetten en kinderen daar aan overgeleverd zijn.

AnneJ

Dat ik dit aangrijp als punt waarmee ik de strijd tegen vader kan voortzetten is zeker niet zo. Ik heb hem altijd in zijn waarde gelaten en de kinderen altijd tussendoor naar vader laten gaan. Waarom moeder nu niet komt helpen? Ik denk dat hij haar bemoeizucht beu is, want ik ken die, en die is heel dwingend.
Hij heeft geen vriendin geregeld om bij de kinderen te zijn, mijn oudste heeft haar gebeld omdat ik opeens bij mijn kinderen op de stoep stond. Die desbetreffende vriendin heeft een jeugdtrauma (waarvoor behandeld heeft ze zelf mij ooit verteld) waarin het verhuizen naar het buitenland zorgde voor grote problemen bij haar. Zij ziet zoiets nu gebeuren en al haar herinneringen komen boven en zij wil haar leed voorkomen bij mijn kinderen.
Ik snap dat mijn kinderen niet heel klein meer zijn, maar ze komen 5 dagen in de week alleen thuis, maken alleen huiswerk, doen boodschappen, koken voor zichzelf en gaan alleen naar clubjes en als ze in bed liggen komt vader. Ik heb het niet over het feit dat ze elk kwartier bij de hand genomen moeten worden! En de uitspraak vd rechter is gebaseerd op t feit dat vader zegt zijn avondwerk op te zeggen en te wijzigen in overdag werk. Maar dat kan niet! Ik ken die branche al mijn hele leven, want mijn vader deed exact hetzelfde. Het is 's avonds lesgeven.
Ik kan mijn kinderen toch niet verantwoordelijk maken voor hun vader? En zijn leven nog even niet op de rit? Hij woont al 2 1/2 jaar ergens anders en dit is zijn 3e woonplek. Op de vorige twee ben ik niet geweest.

Misschien kun je

jouw ex-schoonmoeder inschakelen. Als zij jullie huishouden wilde overnemen, wil zij het huishouden van haar zoon nu misschien ook wel regelen. Als je daarmee kunt zorgen dat je kinderen in een betere omgeving zijn, zou ik dat direct doen.

Verder kun je, als jij het echt niet aanhangig wilt maken bij de rechter denk ik niet zoveel. Je zou een anonieme melding kunnen maken van kindermishandeling, maar de gevolgen daarvan zijn moeilijk te overzien.
Wat ik zou doen in jouw situatie is vooral naar de kinderen duidelijk zijn dat jij ze wilt helpen, op allerlei manieren. Dus ook om het fijn te hebben bij hun vader, zonder dat zij moeten verhuizen naar jou toe. Dat je wilt meedenken over hun situatie. Geef hen het vertrouwen dat jij ervoor hun bent, ongeacht wat hun keuze hierin is.

mirreke

Dank je....ik vreesde al dat ik er niks aan kon doen. Ik heb de huisarts al gebeld en ben misselijk van de spanning....help me duimen

aankijken

'Ze zei nogmaals dat ze niks mocht zeggen maar dat ze best voor haar zelf (16) en haar zusje van 12 kon zorgen'

Op zich is dat toch ook zo? Er zijn zat ouders die voor hun kleine kinderen een oppas van 14 jaar laten komen. Dan kan een 16-jarige best een paar uurtjes voor zichzelf en haar 12-jarige zusje zorgen. Wees blij dat ze zich niet als een soort assepoester gedraagt en alle troep van haar vader gaat opruimen.

Volgens mij moet je dit gewoon even aankijken.

amare

Dit gaat niet over incidenteel een paar uurtjes. Dit gaat over 5 dagen per week, achter elkaar vanaf t moment dat ze van school komen, huiswerk maken, eten maken, eten, naar clubjes en naar bed, alleen zijn. Alleen bij t ontbijt is vader er. Maar hem kennende komt hij er dan niet uit. Een 14 jarige oppas kan best een keer, maar vaak is dat als de kleine kinderen op bed liggen.
Het gaat om het feit dat hij gelogen heeft tegen de rechter; gelogen dat hij 's avonds niet werkt, en dat hij een andere geschikte woning vind. Mijn kinderen worden verwaarloosd en aan hun lot over gelaten.

Zojuist de huisarts aan de lijn gehad die adviseerde school maatschappelijk werk in te schakelen. Op school gaan ze nu extra zorg besteden aan mijn kinderen of t wel goed met ze gaat. Ik ga regelmatig contact met ze opnemen. Ook adviseerde de huisarts (die de aanleiding van de echtscheiding en de problematiek ook kent) om 'veilig thuis' in te schakelen. Maar aan de telefoon schrokken ze van de situatie, maar konden vandaag niets doen. Morgen kan ik terugbellen want dan heeft een gedrags-specialist er naar kunnen kijken.
Allen waren ze het er over eens dat dit een zeer slechte zaak is.

Veilig thuis

Laten we hopen dat het voor iedereen goed afloopt. Je hebt het nu uit handen gegeven en dan gaan anderen voor jou en voor je kinderen besluiten hoe dit verder gaat.

goed dat je aan de bel trekt

Mijn kinderen hebben bij hun vader in een dergelijke situatie gezeten. Ze hadden toen de middelbare schoolleeftijd. Mijn ene kind zat doordeweeks bij zijn vader vanwege een bijbaan, mijn andere kind in het weekend. Het kind met bijbaan heeft zelfs zijn werk gevraagd of hij alleen nog maar in het weekend hoefde te werken zodat hij doordeweeks bij mij kon zijn, al moest hij dan wel een flink stuk reizen voor school. Maar in de weekends moesten ze wel daarheen. In de troep, de stank en de toenemende verwaarlozing van huishouden en het huis zelf.

Als "andere ouder" stond ik machteloos, niemand durfde in te grijpen, mij werd overbezorgdheid verweten of er werd gezegd door bijvoorbeeld school dat ze liever "geen partij trekken voor of tegen een ouder".

Om een heel lang verhaal heel kort te maken: het probleem heeft zichzelf uiteindelijk zelf opgelost. Maar het heeft wel flink erin gehakt bij de kinderen, die de ellende daar zagen oplopen.

Je beschrijft het zo: "Nu ik de enorme puinhoop zag waarin mijn kinderen leefde, echt alles lag vol met kleren, post, boeken, dvd's, etensresten, stof, etc."
Dat was exact de situatie daar ook.

Weet je, mijn huishouden rammelt ook echt wel eens, ik mis een huishoud-gen en ik kreeg dan ook altijd de schuld van de troep vroeger. Maar dit is vervuilen, vertroepen en verwaarlozen. Het ging van kwaad tot erger. Terwijl ik, ook al is het niet perfect, toch wel de boel redelijk bijhou.

Eén ding sprong eruit in wat je schreef: er ligt ook post. Is dat dichte of open post? Dichte post is een enorm alarmsignaal!!! Maar stapels post betekent vaak toch wel een verwaarloosde administratie. Denk dan ook aan niet-betaalde rekeningen en zo. Als dat uit de hand loopt... Nee, dat wil je niet weten

Denk je dat schoonmoeder de situatie serieus kan nemen en niet jou zal zien als een stoker? In dat geval zou ik haar zeker ook inlichten. Of kan je oudste kind dat?

Doe verder aan dossieropbouw en vraag school, huisarts e.d. daaraan mee te werken, want die rechter zou misschien toch wel eens nodig kunnen zijn en dan kun je dat mooi als bewijs gebruiken.

Feit is dat dit aangepakt moet worden en hoe, dat doet er niet toe (schoonmoeder, school etcetera), maar dat er iets moet gebeuren is wel duidelijk.

Wat goed

dat je toch aan de bel hebt getrokken al had ik uit je begin post begrepen dat jij dat absoluut niet wilde.

Opgelucht

Goed gedaan Verhuiswagen, ik lag me gisteravond in bed heel druk te maken over de vergoeilijkende reacties op je post.
Kinderen van 12 en 16 die standaard 5 dagen per week aan hun lot worden overgelaten, die zelf boodschappen moeten doen, zelf bepalen wat ze eten (wat weten ze over gezond, uitgebalanceerd eten? Over keukenhygiëne?), zelf naar hun activiteiten moeten gaan, en ondertussen dus gewoon NIET opgevoed worden, dat kun je toch niet vergoeilijken? Als er iets mis gaat, ziet niemand dat. Dat is gewoon echt niet in de haak. Een rommeling huis, ach, dat mag je van mij vergoeilijken. Maar kinderen zo aan hun lot overlaten, nee dat echt niet. Dus ik ben opgelucht te lezen dat er nu toch een en ander in gang gezet is.
Ik hoop dat er wat gedaan kan worden.

Amare

Mis ik een smiley of is dit een sneer naar TS? Schreef zij dat ze zo perfect is dan? Dan heb ik daar overheen gelezen. Maar dat verandert niets aan deze ongezonde situatie.

sneer

Geen smiley. De problemen begonnen pas toen TS gedwarsboomd werd in het contact met haar oudste (het etentje dat ze zou hebben met de kinderen werd afgezegd door de oudste). En de vader werkt maar tot 21 uur, dus het is echt onzin om te doen alsof de kinderen volledig aan hun lot worden overgelaten. Die vader heeft heus wel tijd om boodschappen te doen als de kinderen op school zitten.

De vader heeft toegezegd zijn werk en woonruimte te veranderen. Dat moet maar net kunnen, en ook nog per direct. Kom op zeg, we hebben het over vier weken nu, geef die man even wat tijd.

Bovendien, enig idee hoeveel alleenstaande ouders in de zorg zitten? Met wisseldiensten voor de avond en de nacht, weekenddiensten en zo? Dan zitten kinderen ook alleen hoor. Daar gaat een 16-jarige echt niet dood van.

maar verhuiswagen

'Beste Amare wie ben je? Ben ik wel benieuwd naar.'

Iemand die zich verbaast over wat je er allemaal bijhaalt om je gelijk te krijgen. In het draadje over de verkoop van je huis vond je dat je je ex aansprakelijk moest stellen voor het verlies bij de verkoop van het huis, in dit draadje komt 'ineens' een wurging voorbij om je punt te maken. Je zegt nu dat je ex van alles bij de rechtbank heeft beweerd om jou bij je kinderen weg te halen, maar ondertussen heb je ze gewoon elk weekend. Bovendien was jij zelf degene die liever bij haar vriend introk dan zelf woonruimte te zoeken. Terwijl jouw kinderen en zijn kinderen elkaar nog niet eens ontmoet hadden.

Bij de eerste omgangsregeling vond je het geen probleem dat de kinderen op woensdagavond en op vrijdagavond bij de vader zouden zijn, terwijl je toen ook al wist dat hij die avonden tot 21 uur moest werken.

Stop met alleen maar aan jezelf te denken!

Tja

Twee avonden is niet hetzelfde als de hele week. En als je geen woonruimte kunt vinden, kan intrekken bij je nieuwe vriend een (niet ideale) optie zijn. In Nederland is het heel, heel moeilijk om betaalbare woonruimte te vinden. Andere werktijden zal wel even duren maar het huis opruimen en een goede schoonmaakbeurt tegen kan toch nu al? Op zich gaat een tiener niet dood van vijf dagen per week 's avonds alleen zitten maar wenselijk is het niet. Wie controleert er of ze hun huiswerk wel maken?

ik ben echt

geschokt door dit draadje. Niet zozeer door de ts zelf, in een scheiding lopen die dingen nu eenmaal wel eens helaas zo. Wel door alle stimulerende commentaren.(hier wordt verdorie een vechtscheiding bekrachtigd)
Want jezus, het kan toch écht niet wat je doet verhuiswagen? Ik keur geweld absoluut af, maar dat je partner door het lint gaat als je hem vaker zo benadert snap ik eigenlijk wel. (Niet fysieke agressie naar jou toe uiteraard!)
Dit doe je echt niet. Zo wordt het niet alleen voor jezelf onmogelijk allemaal, maar voor alle betrokkenen.
De kinderen zijn in de verste verte niet in acuut levensgevaar, dan ga je niet naar instanties toe maar ga je eerst eens praten. Als je mijn partner was zou ik ongelofelijk woest zijn.

Ik haal er van alles bij?

Ik zou er van alles bijhalen?

T stelselmatig ontkennen van huiselijk geweld is de doodsteek voor ieders veiligheid.

Volwassen pesten noemen ze dit.

Ik KAN niet ergens anders wonen. Geen instantie die met mijn cijfers iets wil verhuren. Heb ik al uitgelegd. Ik heb GEEN recht op bijstand.

Mijn ex heeft gelogen over t feit dat hij ACUUT zijn werk kan aanpassen. Ik heb toen al tegen de rechter gezegd dat hij dat niet kan. Hij maakt zelf zijn lesrooster in augustus. Dat gaat in op 1 september.

Ik probeer al jaren te praten. Dat is niet gelukt. Elke instantie die ik inschakel om samen heen te gaan om dit schip vlot te trekken beticht hij van partijdigheid en komt na de eerste afspraak niet meer opdagen.

Maar nu haal ik er vanalles bij. Deze situatie duurt al lang. Heel lang. De ellende begon al ruim voor mishandeling om de hoek kwam kijken. En af en toe denk ik dat hij de 'klus' beter af had kunnen maken. Dat was t beste geweest voor de kinderen. Was er geen strijd geweest.

En wie een woonruimte heeft? Graag!!!

amare

Ik heb onder meerdere nicks gepost om de herkenbaarheid en de veiligheid van mijn kinderen te waarborgen.

Je hebt het helemaal mis dat mijn kinderen en de kinderen van mijn vriend elkaar nog nooit ontmoet hebben; ze kennen elkaar al bijna net zo lang als mijn vriend en ik elkaar kennen. Zijn zelfs met zn allen op vakantie geweest, en er is geen onvertogen woord gevallen; ze hebben het allemaal prima naar hun zin gehad. Een vakantie vol ontspanning en plezier.

Ik had wel problemen met de omgang zoals hij voorheen was, maar voel met verplicht als moeder om een contact met hun vader te stimuleren. En voorheen was er oma er ook voor ze, maar die is om onduidelijke redenen opeens buiten beeld. En t ging toen om een avond alleen, en dan weer een avond met een ouder, een avond alleen, etc. Snap je?

Ik denk niet aan mezelf, ik denk nu alleen maar dat alles beter is dan in deze situatie blijven voor de kinderen. Dat ze dan maar bij iemand anders verblijven in de uren dat vader er niet is.

blom

Hoe benader ik vader?

Ik heb hem niet kunnen spreken over deze situatie. Hij neemt de telefoon niet op..... Hij reageert niet op sms-jes e.d.
Wel laat hij zijn advocaat vertellen dat ik de kinderen niet meer mag zien. Dus wie gaat er naar instanties. Ik heb trouwens overal enkel anoniem inlichtingen ingewonnen en ook aangedrongen op geen actie te ondernemen. En alle personen die ik gesproken heb spreken van een ernstige situatie. Wat goed van je Blom dat jij weet dat de situatie helemaal niet zo is!

Brunette

Gaat t maar om betaalbare woonruimte Brunette! Als er een woning beschikbaar is dan zal elke verhuurder een salarisstrook of winstcijfers willen zien. Aan de hand daarvan kan hij zien of hij een financieel risico loopt de woning aan mij te verhuren. Mijn nettowinst is helaas te laag geweest t afgelopen jaar doordat ik mijn ex telkens geld heb betaald zodat ie mij in de voormalig echtelijke woning/bedrijfspand liet zitten. (hij dreigde met ' je betaald anders verkoop ik het') Toen mijn geld op was heeft ie binnen een week het pand te koop gezet en toen na 4 weken een prijs geaccepteerd die 31,5% lager was dan het bedrag waar wij t ooit samen voor gekocht hadden. Omdat t pand inmiddels op naam van vader stond mocht ik niets zeggen over de prijs waarvoor t verkocht werd. Mijn advcoaat heeft me hierin bijgestaan en die zei ook dat er niks aan te doen valt. Vervelend hiaat in de wet.

Andere werktijden zal inhouden dat hij zijn leerlingen gaat bellen en gewoon vraagt kun je om 10.30 uur bijvoorbeeld? Maar veel mensen werken of gaan naar school, dus vandaar dat het in de avonduren plaats vind. Meer kan ik niet zeggen ivm herkenbaarheid. In de zomervakantie maakt hij zijn lesrooster in overleg met de leerlingen. Echt aanpassen en 's avonds er voor de kinderen zijn kan alleen als hij OF zijn lesuren halveert, maar dan belandt hij onder bijstand niveau, OF hij moet ander werk zoeken, maar in zijn branche is er al zoveel bezuinigd en hij doet al 20 jaar zijn ene specifieke vak. Heel specialistisch.

Het is niet wenselijk deze situatie, daar heb je helemaal gelijk in. Er is nu niemand die ze helpt bij t maken van het huiswerk, of controleert of ze dat wel doen. Mijn jongste is in september begonnen in de eerste van het voortgezet onderwijs. Uit ervaring met mijzelf en mijn oudste weet ik dat je dan nog vooral nog moet leren huiswerk maken en leren.

En als ik nu terugkijk, dan is een vervuilde woning nogeens t probleem niet. Het zonder toezicht zijn, terwijl de kinderen niet mogen zeggen hoe laat vader thuis is. Dat is ernstig.

leesvoer

Als iemand wil lezen over de problematiek die ten grondslag ligt aan mijn situatie dan is dit een interessante introductie:

http://link.springer.com/article/10.1007%2FBF03088108?LI=true

Ja verhuiswagen

Het probleem is wel dat in een vechtscheidingssituatie niet meer heel erg duidelijk is hoe het zit en mensen ook echt weleens door het lint gaan als de relatie uit de rails loopt. Dat is voor buitenstaanders moeilijk in te schatten en bovendien heeft ook de rechter geoordeeld dat de veroordeling en het vastzitten van je a.s. exman geen reden is om de kinderen bij hem te laten wonen.
Hoe moeten wij hier van onder de indruk raken.
Het probleem is dat je je in een soort moeras begeeft waar je moeilijk weer uitkomt. Zo duidelijk zijn die zaken voor buitenstaanders niet aan te tonen en niet te beoordelen.
Je zal niet de eerste a.s. exvrouw zijn die haar man tijdens de scheiding beschuldigt en zaken uitvergroot.
Wat moeten wij nu denken? De a.s. exman van Verhuiswagen is een leugenaar met losse handjes?

Geen paniek

" Wat ik ondertussen begrijp is dat ik ten alletijde moet voorkomen dat de kinderen het idee hebben dat ik de vervuilde en verwaarloosde toestand waarin ze leven aan de kaak stel. Straks ben ik degene die ervoor gezorgd heb dat ze niet meer door de week bij vader wonen en uit hun vertrouwde omgeving gehaald worden. "

Je spreekt jezelf zo tegen. Jammer dat de huisarts je best wel begrijpelijke hersenkoorts, het is geen makkelijke scheiding, het is zwaar puzzelen hoe je het goed krijgt voor de kinderen, en de paniek daarover, heeft zitten voeden.

Het valt echt niet mee maar ik zou toch als eerste eens rustig nadenken hoe je jezelf kunt kalmeren en afleiden. Anderen zijn nu aan zet. Je wacht op de mensen van Veilig Thuis en daarmee ga je zaken doen. Misschien hebben ze wel een goede invloed op de situatie. Hopelijk.

AnneJ

Ik beschuldig hem niet tijdens de echtscheiding van huiselijk geweld. Het huiselijk geweld is gebeurd tijdens het huwelijk, toen arrestatie en 48 uur vast, toen 10 dagen huisverbod op last van de burgemeester, toen een week samen het weer geprobeerd tot hij weer geweldadig werd. Hij is toen uit eigen beweging uit huis gegaan en ergens anders gaan wonen, omdat hij bang was weer opgepakt te worden (zijn eigen woorden). Dus er was eerst geweld en toen pas heb ik gezegd me niet meer veilig te voelen bij die man en heb de scheidingsmelding gedaan. Die scheidingsmelding heb ik gedaan met behulp van twee medewerkers ' huiselijk geweld' van Veilig thuis, wat ook nodig was want hij wilde het niet accepteren en werd weer agressief. Hij is toen in bedwang gehouden door een medewerker huiselijk geweld. (dat is een psycholoog)

Ja Verhuiswagen

Dan begrijp ik niet, als dat zo duidelijk is, waarom de rechter het goedvind dat je kinderen bij hem wonen. Het verhaal wordt steeds moeilijker te begrijpen. Veilig Thuis is al betrokken geweest maar heeft het contact niet voortgezet, vonden ze blijkbaar niet nodig, en wordt door jou nu wederom ingeschakeld.
Ik zou graag met je meevoelen dat het allemaal zeer ernstig en ja, daar komt ie: ' zorgelijk' is, maar de manier waarop dit zo naar voren komt doet mij ernstig twijfelen aan de feitelijkheid van zaken.
Dat je er ernstig door geobsedeerd bent is wel duidelijk maar hoe ernstig het allemaal is is voor mij de vraag.

Vechtscheiding

" Dat ik dit aangrijp als punt waarmee ik de strijd tegen vader kan voortzetten is zeker niet zo."
Zo klinkt het namelijk wel.

AnneJ

Het is ook ongeloofelijk.

Ik heb meerdere malen contact gehad met veilig thuis vlak nadat we uit elkaar waren, na een jaar, na twee jaar weer, omdat er zich weer zaken zich voordeden. Ze kunnen niks doen. Ik heb ze onlangs anoniem om advies gevraagd in deze kwestie. En gedragsdeskundige verdiept zich in de situatie en voor dat antwoord kan ik bellen. (ook anoniem)
Ik wil geen medelijden, maar tips of advies. Misschien een ' wacht even af, soms moet t gewoon eerst erger worden' en dat laatstde doe ik nu ook, maar vind het zoooo moeilijk! Mijn hart huilt als ik aan de situatie van mijn kinderen denk. Krijg er geen hap van door mijn keel.
T voelt als een salomons oordeel; ik heb liever dat de kinderen door de week door een ander verzorgd worden, dan de huidige situatie bij vader. Ik hoef dat niet eens te zijn. Het gaat niet om mij.

Waarom twijfel je aan de feitelijkheid? Er is in de jurisprudentie helaas al vaker sprake geweest van een vader-dader die de kinderen toegewezen kreeg, of in ieder geval het hoofdverblijf.

Ook ik zie meer en meer dat mijn kinderen vader willen helpen, omdat hij er 'slechter' aan toe is dan ondergetekende. Het is bekend dat kinderen die ouder helpen die het meeste hulp nodig heeft. Mijn oudste vertoont sterk dat gedrag.