Zo voel ik me nu tijdens scheiding...wordt t beter?
Nog middenin het scheidingsproces en wat een ups en downs pff.
Maar soms heb ik een goede dag..net als vandaag.
Zie dat t beter is om te scheiden ook al is het niet mijn keuze geweest.
Maar ik heb genoeg geïnvesteerd in de relatie en zie gewoon ook dat t op is.
Maar ik heb nog wel wat gevoel voor haar en mijn vrouw niet zoals ik dat voel dus dat blijft lastig.
Ze is druk op zoek naar een huisje en de kinderen weten het ook al en gaan er op zich redelijk mee om.
Wat wel ff een ding is is dat ze sinds vorige week contact heeft met een man.
We kennen hem van de sportschool en ik alleen van hoi en dag.
Mijn vrouw praat af en toe met hem...over zijn scheiding een aantal jaar geleden en me vrouw over onze scheiding.
Ze is er ook langs geweest en heeft natuurlijk erover gelogen.. maar dat wist ik al snel genoeg.
Ze zegt dat er niks is en hij zegt ook van niet.
Ik natuurlijk boos en vol frustratie geweest van de week,want ja...er gaat van alles door je hoofd.
Maar dan zegt ze...en ik denk t...oom al zou t zo zijn...kan ik er niks aan doen.
Ik heb alleen gezegd om dit proces netjes af te willen handelen zodat we na onze scheiding goed met elkaar om kunnen blijven gaan mbt de kinderen.
En daar is ze het eens mee.
Ik moet t echt los gaan laten.
Ik ben nu een aantal weken verderen merk dat ik hele kleine stapjes maak.
Gaat dit zo goed of kan ik nog meer verwachten en ik weer terugval en weer een zombie gaat w9rden?
Nu voel ik me best goed nl.
Geef het de tijd
Geef jezelf 5 jaar. En je weet ook dat gehoord van relatie naar relatie is meestal weinig succesvol
Idd
Geef het wat jaren. Ik heb gemerkt dat het uit delen bestaat ipv uit terugvallen. Je verwerkt een deel en accepteert en dan voel je je soms weer een tijdje wat minder of af en toe wat dagen. Maar de betere dagen groeien ook nee en het is echt geen 24/7 ellende.
Soms overvalt me een dag boosheid, frustratie, gekwetst zijn, verdrietige is en twee dagen later niets geen last meer en dan kabbel ik voort.
Verwacht niet dat je er gelijk bent, meteen toe bent aan een partner. Verlangens heb je altijd maar ik denk dat eerst verwerken beter is, ook voor de kinderen.
Ik ben nu 4 jaar gescheiden na een relatie van bijna 30 jaar waarvan ,25 getrouwd, heb na 3 jaar een terugval gekregen en een hond gekocht; dit omdat ik nog niet klaar was voor een relatie.
Hou je taai
inderdaad tijd
Ik ben inmiddels 18 jaar gescheiden en zie mijn ex als een buurman (die ik soms aardig en soms niet zo aardig vind). De emoties zijn er echt wel af. Vorige week was ik bij een vriendin die nog midden in een scheiding zit en ik herkende een hoop van haar frustraties en irritaties van vroeger. Elke keer als ik zei dat ze hem niet kan veranderen en dat ze moet loslaten, begon haar antwoord met 'ja maar...'.
Het lastigste vond ik zelf als mijn ex beslissingen nam die nadelig waren voor mijn kinderen. Inmiddels zijn de kinderen volwassen en blijken ze zelf heel goed met hun vaders grillen te kunnen omgaan.
Mijn ex heeft in die 18 jaar minstens 12 relaties gehad. De eerste twee vond ik lastig omdat de kinderen toen nog klein waren en de dames niet zo best waren met kleine kinderen. Vanaf de tijd dat de kinderen zelf met een telefoon konden omgaan kon ik ook dat loslaten. Ging het echt mis, dan kreeg ik wel een telefoontje van de oudste.
Richt je op je eigen leven, met dat van je ex heb je niks meer te maken. Die goede dagen komen steeds vaker.
Tja
We wonen nog samen en soms barst de bom.
En waarom heb ik zo moeite met t idee dat ze dalijk sex heeft met een ander?
Omdat
Je nog niet lijfelijk uit elkaar bent en het buiten dat niet echt netjes zou zijn in mijn ogen. Maar goed, dat weet je niet zeker toch?
niet iedereen is hetzelfde hierin...
Ik vind het echt lastig om dit te zeggen maar ik ben ook hier gekomen voor verhalen en ook om mijn verhaal te doen en ook om met andere ouders te praten....
Mijn verdriet is juist alleen maar erger geworden. Ik heb geen idee gehad wat uit elkaar gaan inhield. Naief, dat wel. Vreselijk veel pijn gehad dat mijn vriend een andere vrouw kreeg na een aantal maanden. Mijn kind veel moeten missen. Andere vrouw was ook gelijk bij mijn kind. Zelf nog een grote kinderwens. Belabberde communicatie met mijn ex. Mijn ex heeft met die vrouw nog andere kinderen gekregen en die staan duidelijk op nummer een. Bovendien hebben mijn ex en zijn nieuwe vrouw veel en vaak discussies waar onze zoon bij is.
Ik heb zelf nooit meer kinderen gekregen...heb heel erg veel verdriet.
Ik vind het mooi als mensen schrijven van joh geef het vijf jaar. Maar dat hoeft dus niet zo te gaan. Alle weekenden zonder mijn zoon...alle details, het is allemaal in de verdrietrugzak gegaan...
sterkte
Hoe lang?
Hoe lang is het geleden voor jou dat je ging scheiden?
Bij scheiden
ga je hetzelfde systeem door als bij een overlijden. Het is namelijk een rouwproces. Daar hoort boosheid ook bij en dat maakt het heel lastig. Bij een overlijden kun je boos zijn op een situatie, op god (als je gelooft) op jezelf in de vorm van schuldgevoel en zelfs op degene die overleden is. Het verschil met een scheiding is dat al die boosheid vaak wordt geprojecteerd op de ex-partner.
Wees je dit bewust en probeer deze boosheid (vaak over de situatie) niet op je ex-partner te uiten. Ga bijvoorbeeld sporten om het kwijt te raken.
Je bent in rouw en daar gaat iedereen anders mee om. Vaak helpt het goed als je het onder ogen ziet. Gun jezelf de ruimte om te rouwen en vraag ook die ruimte van je vrouw.
Uiteindelijk kun je de pijn een plek geven en er beter mee omgaan.
Het is wat Molletje zegt, je zult moeten leren loslaten. Dat is voor heel veel mensen zo moeilijk, waardoor het samen ouder zijn ook erg stroef loopt. Pas op het moment dat je elkaar respecteert in het anders zijn en dus ook in het op een andere manier van omgaan met de kinderen en bepaalde situaties kun je een goed na-huwelijk hebben.
Een echt antwoord op je vraag zul je dus niet vinden. Wellicht kun je het antwoord zelf geven als je weet hoe jij omgaat met rouw. Ik wens je heel sterkte en wijsheid.
voor mij werd het onverwacht toch beter
Bij mij is het nu 3,5 jaar geleden. Gescheiden, zonder dat dat mijn plan was. Ex had een ander.
Na ongeveer 6 maanden waren de papieren getekend, we hadden een goede mediator/advocaat en omdat we redelijk goed in overeenstemming met alles waren ging dat best snel toen e.e.a op de rit was.
Ondanks dat het niet mijn wens was om te scheiden viel er wel een enorme rust over me toen hij eenmaal het huis uit was. Weg was de onderhuidse spanning (die ik blijkbaar niet echt opgemerkt had toen we nog samen waren) eigenlijk wel fijn dus. Voor de kinderen vond en vind ik het heel erg omdat ex zich ook niet echt bekommert om de kinderen, onbegrijpelijk. Nu inmiddels probeert hij het wel, alleen voor de kinderen is het zo'n 3,5 jaar te laat, ze zijn nog steeds boos en hebben geen behoefte aan hem (kinderen zijn 16 en 19) Ik vond het wel lastig in het begin om 'gelukkige' dingen van ex te horen, dan was ik weer even van slag, maar inderdaad, wat anderen ook schrijven, na een dag of twee, als het stof weer gedaald was, dan was dat weer over, stukje bij stukje. Onlangs is hij zelfs met zijn nieuwe vrouw getrouwd en draagt een trouwring. Raar om te zien vond ik dat. Hij noemde haar ook 'de liefde van zijn leven' wat mij natuurlijk stak, want eerst was ik dat en zei hij dat over mij. Het voelt als een soort raar toneelspel.
Enfin, ik had dus wel heel snel behoefte aan een nieuwe man, wilde mijn leven niet alleen leiden, had wel behoefte aan een maatje. Een jaar na de scheiding kwam ik hem tegen, een totaal andere man als mijn eerste man en het voelt nog steeds enorm goed en fijn. Ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Financieel is het krap (we latten nog i.v.m de kinderen, dus veel dubbele kosten) maar het gaat prima zo.
Moeilijk
De spanningen blijven door me lichaam gieren.
Spierspanningen en maag klachten.
En die vervelende beelden die door me hoofd heen schieten zoals dat me ex dalijk intiem is met een ander.
Wauw die ups en downs pff