Zware week (financieel/emotioneel)
Terwijl omringende collega's het de hele week hadden over hun vakanties naar respectievelijk Tenerife/Tunesië/Samos/Kreta en Valencia (nog niet eens de grote vakantie, maar hun 1e vakantie in de meivakantie) zat ik alleen maar in zak en as of mijn auto wel door de APK heen zou komen..
Situatie; ik (52 jr.), sinds 3 jaar gescheiden, 3 kinderen, co-ouderschap met ex-man.
De garage belde en om de auto door de keuring heen te krijgen moest er zus en zo gebeuren, anders afgekeurd. Slik, okee, repareer dan maar..... Een paar honderd euro armer naar huis, maar vervolgens bij het ophalen wel de mededeling dat de auto nu echt op z'n laatst loopt, veel mankementen begint te krijgen en dat het volgend jaar misschien niet meer lukt om 'm goed te keuren.
Het is een oud bakkie uit 2003, maar hard nodig voor woon-werkverkeer (ik werk 40 km vanaf woonplaats in een plaats met slechte ov-verbinding, dus een auto is onmisbaar)
Thuis zijn de kids helemaal vol van hun Koningsdaguitjes (2 festivals) en alle voorpret die daarbij hoort, wat voor kleding ze aan moeten etc.... Leuke artiesten die de festivals bezoeken...
Boodschappen rondje gefaket, maar eenmaal buiten in het parkje heel hard gehuild. Ben eigenlijk altijd een vrolijke vrouw, maar dit vloog me echt even naar de strot.
Al die mooie vakantieverhalen (ik wil ook op vakantie, gun het een ander van harte, maar ik wil ook zo graag naar de zon !), die rotcenten (de auto is slechts een tipje van de sluier, er zijn meer dingen aan vervanging toe). Jongste is net 18 geworden, dus geen kindgebonden budget en kinderbijslag meer. Die bedragen gaven ook net iets meer ademruimte en die zijn nu gestopt.
De kids waren blij, ik wilde ze dus niet met mijn zorgen belasten, maar ik voel me al de hele week ellendig.
Tel daarbij op dat ik al 3 jaar alleenstaand ben, een arm om me heen en knuffel van een partner die zou zeggen "meid, ik steun je"... heb ik echt gemist. Even een luisterend oor en dingen kunnen delen met een volwassene.
Heb een vriendin gebeld en daar lekker m'n hart gelucht hoor... Dat was ook prima..
En zo slecht heb ik het niet.. Na mijn scheiding kon ik mijn baan van 24 uur omzetten naar een fulltime baan. Ik kan mezelf dus onderhouden, daar ben ik trots op, maar een echte vetpot is het niet...
Ik weet niet waarom ik dit post, even me aftikken zeg maar.. De kids zijn weer bij hun vader en ik voel me gewoon even verdrietig... Ik kom heus wel weer uit dit dalletje, heus wel..... Maar mag ik af en toe even zeggen dat het zwaar is ?!!!
Dat klinkt inderdaad zwaar
Ook niemand die je kan helpen om te zien hoe je meer ruimte in je financiën kan krijgen? En ook geen vrienden bij wie je je verhaal kwijt kan? Dat is dubbel zwaar.
Ja hoor, maar mis je
Ja hoor, maar mis je niet gewoon iets anders daarnaast?
Het is gewoon zwaar, voor iedereen die gaat scheiden.
Ik raakte na een jaar mijn baan kwijt en was 10 mnd werkeloos, zonder uitkering vanwege het werk ervoor. En nu, 5 jaar na de scheiding staat er misschien een afkeuring voor werk op stapel.
Een sociaal vangnet heb ik niet. Ik heb 2 vriendinnen met hun eigen sores. Mijn ouders worden steeds afhankelijker, mijn kinderen werken fulltime en zijn zelf moe, ik heb geen partner.
Dus zwaar? Ja natuurlijk, ik had niet anders verwacht ook. Denk dat het een golfbeweging is en soms ook blijft.
ik begrijp het wel
Het is ook verrotte zwaar af en toe, ook als het co-ouderschap goed loopt en je jezelf en je gezin kunt onderhouden. Als je kinderen 18 worden valt er ook een flink stuk geld weg. Dan kan het echt heel vervelend zijn als jij bijvoorbeeld je oude auto moet vervangen terwijl je collega's zorgeloos op vakantie kunnen.
Ik begrijp dat je gelukkig een vriendin hebt waar je mee kunt praten. Maar dan nog...
Ik begrijp ook dat je kinderen niet meer klein zijn. Is het geen tijd om af en toe iets leuks voor jezelf te gaan doen? Vakantie is misschien nog een stap te ver (en te duur), maar denk aan dagjes uit, een verwenweekend, een museumbezoek, een hobby die er bij ingeschoten is door werk en zorg voor de kinderen?
Sterkte met alles!
Boss
Jouw verhaal herken ik helaas ook. Als werk wegvalt om wat voor reden ook, lijkt het alsof je leven nog beperkter wordt door het wegvallen van contacten met anderen en het minderen van inkomen... Ik heb dit als heel zwaar ervaren. Alsof je aan de kant mag staan toekijken hoe anderen verder kunnen gaan met hun leven.
Reactie
Dank voor jullie lieve reacties.
Zeker een dingetje wat speelt, mezelf uiten en hulp vragen vind ik zooooo moeilijk.
Ik heb lieve vrienden en familie, maar ik speel ook vaak " mooi weer", dus dan doe ik alsof alles prima gaat, terwijl ik me rot voel.
Ik vind het heel eng om me kwetsbaar op te stellen, net alsof ik dan "zwak" ben... Ik red het liever geheel zelf. Maar af en toe breekt dat lijntje even...
Dus naast alles wat er verder nog speelt is dat zeker iets om aan te werken..
Grt
de kinderen
Kinderbijslag en dergelijke zijn nu weggevallen, kunnen je kinderen dat niet compenseren met baantjes en studielening?
Door financiële omstandigheden hebben mijn kinderen zich zelf financieel moeten bedruipen en dat hebben ze zonder morren gedaan. Nu het met mij financieel beter gaat help ik ze met het aflossen van hun studieschuld.
trots
" Na mijn scheiding kon ik mijn baan van 24 uur omzetten naar een fulltime baan. Ik kan mezelf dus onderhouden, daar ben ik trots op"
Deze zin!
Ja, het is zwaar, maar wees trots op jezelf!
Doen wat wel kan
Natuurlijk is vakantie naar het buitenland leuk, maar een lang weekend naar een andere provincie ook.
Hoe ver is een station bij jullie vandaan? Ik begrijp heel goed hoe belangrijk de auto is, maar als een auto je zo makkelijk in de problemen laat komen is het dus eigenlijk niet handig om te hebben. Zou een e-bike een optie kunnen zijn voor als de auto echt het loodje heeft gelegd?
Wat noem je "geen vetpot"?
En ondanks mijn niet meelevende opmerkingen/vragen: ik begrijp het heel goed😊, maar ik raad je wel aan om deze momenten van zelfmedelijden zo kort mogelijk te houden. Laat het even gebeuren, maar probeer er dan weer snel van los te komen door te kijken naar wat wél kan en is. Het heeft geen zin om jezelf ongelukkig te laten worden door te kijken naar wat jij niet kunt doen en je collega's wel. Geniet van hun verhalen, zo beleef je het via hen toch een beetje mee.
Maak het gezellig voor je zelf in je eigen tuin, of op je eigen balkon en vraag een vriendin, familielid om gezellig bij je te komen eten of iets te drinken. Trakteer je af en toe op een lunch in eigen of een andere plaats. Met bijvoorbeeld Social Deal kun je de prijs behoorlijk drukken. Een cliché spreekwoord: het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen. (En dat is niet altijd makkelijk!)
Anke
Ik begrijp je goed. Vaak zo diep gezeten. Nu gaat het goed gelukkig en heb ik een hoop lol maar ik weet nog heel goed hoe het was.
En zoals een inspirerend persoon altijd zegt, dippen mag, zwelgen niet.
Als je tips wil, dan deze. Praat. Geef het aan in je omgeving. Daar komen soms de mooiste dingen van. Een arm om je heen, erkenning, een kleinigheidje. Dat doet zo goed.
Het is heel lastig, dat weet ik, maar het kan je zoveel geven. En bedenk eens hoe het andersom zou zijn. Als jij wist dat iemand in jouw omgeving het moeilijk heeft, zou jij dat niet willen weten en iets proberen te doen voor die persoon?
Dikke knuffel voor jou
Omgeving
Een vriendin van me zit in dezelfde situatie. Fulltime werken en toch weinig geld. Ook een opgewekt, doortastend type (ik zou het haar en jou niet nadoen in die situatie) Als ik me niet vergis kwam die scheiding ook best rauw op je dak vallen, ik vind het bewonderenswaardig dat je de draad zo hebt opgepakt.
Toen ze een keer aangaf dat het haar toch allemaal zwaar viel - idd na een tegenvaller met de auto , dat is gewoon altijd balen een klap geld waar je niks leuks voor terugziet - heb ik gevraagd of ze zin had op een vaste dag mee te eten. Kan zij eens een keer direct relaxen na haar werk, ze heeft een volwassen klankbord als er iets die dag is voorgevallen, en het scheelt toch weer een paar euro. Ze kan het ook goed vinden met man en kinderen. Iedereen vindt het alleen maar gezellig. Bijna net weer als in mijn studie een vertrouwde huisvriendin, die zelf de witte wijn pakt uit de koelkast of eens koffie zet. Zelfs als ik er een keer die dag niet ben, schuift ze mee aan.
Vriendschap verdiept zich als je iemand vertrouwen schenkt. Mits de weegschaal niet naar een kant doorslaat en het een groot tranendal wordt waarbij de ander als Klaagmuur fungeert. Wederzijdse belangstelling, humor en relativeringsvermogen vind ik zelf belangrijk in een vriendschap.
De bekende druppel.
Met oppassen hoe je je geld uitgeeft kan je het altijd net rondbreien. Geen gekke dingen, geen vakantie's en nog wat zien te sparen, voor belangrijke dingen zoals de wasmachine.
En dan is een kapotte auto opeens die bekende druppel waardoor je overloopt. Ik begrijp het ook prima. Fijn dat er een lieve vriendin is waarbij je je hart kon luchten. En hier even van je afschrijven kan ook opluchten.
En je hoeft voor je omgeving niet altijd de schone schijn op te houden, je bent maar gewoon een mens en het zit soms even zwaar tegen.
Dat is geen teken van zwakte, je mag zeker trots zijn op jezelf.
Schone schijn
Ik herken het wel, het schone schijn stukje.
Mensen begrijpen vaak niet echt wat ze zelf niet hebben meegemaakt. Wat voor jou (nog) heel verdrietig kan zijn, wuiven zij weg of ze vinden dat het nu wel verwerkt moet zijn. Je wilt ook geen ‘zeur’ zijn.
Het is hard werken een leven ‘alleen’.
Van je af schrijven mag zeker.
Kenfan
Wat ben je een goede vriendin. En wat help je haar op een mooie manier.
Ik ben Anke niet, maar
Wat een mooie begripvolle reacties hier; erg warm om te lezen.
Goede vriendin.
Ik herken het verhaal van Kenfan. Maar het werkt alleen als degene die geholpen wordt zelf een evenzogoede vriendin is. Niet jaloers, niet bemoeizuchtig en niet inhalig. Vriendschap op gelijke voet, dan voelt het niet eens als "helpen".
Ja, dat mag
Ik vind veel herkenning in jouw verhaal. Valt niet mee om altijd alleen de kar te moeten trekken en niet alleen belangrijke zaken zoals een andere auto maar ook alle kleine dingen die moeten gebeuren. Hier een ex verder weg met totaal geen interesse of meedenken en ook geen grootouders. Financieel red ik het maar moet heel goed opletten maar er is geen ruimte voor luxe of extra's. En ook hier grote zorgen over een bepaald iets. Het lijkt me heerlijk om, net als de vriendin van Kenfan, af en toe aan te kunnen schuiven en met volwassenen de dag te kunnen doornemen. Vorig jaar is vanwege een andere auto de vakantie er bij ingeschoten en durf nog niet te boeken voor komende zomer. Meestal kunnen we voor heel weinig geld een caravan in Nederland vinden. En ja ik ben soms ook jaloers op die mensen die nu lekker met vakantie zijn, even niets aan je hoofd, zon en even niet koken.
Vaak wordt er gezegd doe iets voor jezelf maar dat is vaak te duur, heb ook oppas nodig. Klaag klaag. Soms, als de kinderen het weekend bij hun vader zijn, laat ik de boel de boel en blijf een dag in bed 🤭 uren lezen en rommelen op mijn telefoon, daar kom ik van bij, en daar zijn vriendinnen, die bijvoorbeeld richting schoonfamilie moeten, dan weer jaloers op. En weet je, het gezellig maken voor jezelf kan overal en altijd. Ik wens je sterkte met deze rotweek, bijna voorbij.
Lichtpuntje
Ook ik leef met je mee.. het kan ook behoorlijk zwaar zijn om de kar alleen te trekken.. en zoals iemand hier boven schreef; 'dippen mag (maar zwelgen niet)'. Dus dip vooral even lekker, daar zijn we hier voor! Niemand hoeft altijd alleen maar sterk te zijn! Het stoere gezicht hou je al genoeg op voor de kinderen..
Om je een klein hart onder de riem te steken, hierbij een lichtpuntje. Weet je dat je in een bepaald opzicht meer mazzel hebt dan die collega's die je sprak? Want omdat jij weet hoe diep je kunt zitten, kun jij veel meer genieten van de kleine goede dingen om je heen. Van de lichtstraaltjes in je dag. Ik wed dat jij veel meer geniet van dat dagje naar de dierentuin (of iets anders leuks waar je voor gespaard en naar uitgekeken hebt) dan die collega's van hun hele (alweeer.. gaap) vakantie op Tenerife of Kreta!
Het voordeel van weten hoe beroerd het leven kan zijn, is dat het er voor zorgt dat je de mooie dingen ook echt weer ziet en beleeft. Het vanzelfsprekende is er namelijk vanaf.
Oh.. en ik weet zeker dat die collega's de hele dag ruzie maken met hun chagerijnige vrouw en hun klierderige kinderen aan het zwembad. Het klinkt vaak mooier dan het in werkelijkheid is he.. Heb jij lekker geen last van..
Anke & Kenfan
Anke, sterkte. Het lijkt me een zware situatie voor je.
Kenfan, wat een mooi initiatief om je vriendin voor een vaste avond uit te nodigen voor het eten!
Paasei
"Oh.. en ik weet zeker dat die collega's de hele dag ruzie maken met hun chagerijnige vrouw en hun klierderige kinderen aan het zwembad."
Chagrijnige vrouw heb ik geen last van, maar die kinderen, ja, je wou soms dat je ze thuis kon laten. Dat hebben die gescheiden koppels dan vaak beter geregeld...
https://www.evernote.com/l/AEkRL3BC29NExocpNX2ZmcGpkhudWsO7hKI/ (echt afzien)
Kun je uitleggen met welk doel je deze link in dit draadje zet? Wat is de meerwaarde voor Anke hiervan?
Ad ik zie alleen een plaatje
Ik zie een foto van een villa, en nog een vrouw en kind met koffer. Is er iets grappigs? Wat mis ik?
Vakantie
Niks grappigs deze keer. Ik beaam Paasei's verhaal over lastige kinderen die een vakantie tot werk maken, met als illustratie een leuke ansichtkaart van onze vakantievilla (die illustreert dat het ook allemaal wel meevalt).
Humor... Ad
Is niet zo jouw ding?
Mayonaise
‘Humor... Ad
Is niet zo jouw ding?’
Hahahaha Ginny. Pochen wel. Dat kan ie als de beste. Of zoals ze hier thuis zeggen ‘hij zal wel iets moeten compenseren!’
Titia
Tja, compenseren. Wat zou het wezen? Ik kan eigenlijk niks verzinnen...
Het is maar een klein autootje hoor en gehuurd, net als het huis..
Heerlijk Ad
Ziet er mooi uit daar! Hopelijk ook de zon erbij. Geniet ervan!
Boss
Vandaag weinig zon, maar de rest van de week wordt het zonnig met 23 graden. Niet slecht voor Portugal in mei.
nogmaals Ad
Moet Anke zich nu beter gaan voelen, door jouw berichten? Wat is nou eigenlijk de bedoeling van je bijdragen in dit draadje? Op mij komt het vooral volstrekt misplaats en lomp over.
Jippox
"Moet Anke zich nu beter gaan voelen, door jouw berichten?"
Hoeft niet, mag wel...
"Op mij komt het vooral volstrekt misplaats en lomp over."
Hoezo? Ik geef aan dat vakantie met kinders niet altijd een pretje is, maar dat het ook z'n leuke kanten heeft. Ik plaats haar zelfbeklag in een relativerende context.
Waarom zou haar omgeving (en dit forum) zich moeten aanpassen om haar (overgevoelig)heden te ontzien? Zij heeft haar leven waarschijnlijk zelf zo ingericht. Scheiden is een dure 'hobby'.
Er zijn trouwens zat mensen die zich helemaal geen auto kunnen veroorloven.
Nou nee Ad
Als ik het mij goed herinner, was de scheiding absoluut niet Ankes eigen keus, En probeert ze er nu dus uit alle macht het beste van te maken. En dat valt soms dus erg tegen. Dan kun je best zeggen dat het ook fijn is om af en toe geen kinderen te hebben, of dat het fijn kan zijn om alleen met je kinderen op pad te gaan. Dat is natuurlijk ook zo, maar als je in die situatie gedwongen bent voelt dat toch wel heel erg anders.
Bovendien, soms heb je soms gewoon even behoefte aan een beetje steun en begrip. Natuurlijk moet je niet blijven hangen in je nare gevoel, maar jouw reactie is gewoon lomp.