Zwart maken moeder
Goedenavond,
Nieuwe vriendin van mijn ex maakt mij (aldus de kinderen) iedere keer zwart. Dat doet ze geniepig maar ook openlijk. Ik leg de kinderen uit dat deze mevrouw mij niet kent, het mij niet kan schelen, en zij hun eigen mening kunnen vormen. Ik heb niet het idee dat dit voldoende is. Hoe kan ik hen steunen?
Alvast dank reactie
allen
Dank voor alle tips, kritische noten, opbeurende woorden, analyserende teksten ...
Ik heb een tijdje niet gereageerd om dat ik neerdwarreltijd nodig had. Excuses aan wie zich daaraan gestoord heeft.
Het zakelijke kan ik zeer goed met ex bespreken, het emotionele zoals dat nu speelt is niet bespreekbaar. Nooit geweest. Zeer goede vraag "waar is de vader". Die is er in emotionele zin dus niet. De kinderen voelen zich in ieder geval niet door hem gesteund.
Ik heb het eerlijk gezegd opgegeven dit soort zaken met hem te bespreken. Ik kan niet tegen de niet-reactie. Ik motiveer inderdaad de kinderen om zaken aan hem te vertellen. Mam, papa luistert niet. Mam, dat durf ik niet. Mam, dat heeft geen zin. Heb nu de kinderpsychiater ingeschakeld. Morgen daar een gesprek. Het is tijd dat derden zich ermee gaan bezighouden...
En ja, oudste wilde al helemaal nooit gaan, en jongste gaat ook met steeds meer tegenzin. De tijd zal het allemaal leren. Ik probeer zo neutraal mogelijk te blijven. Evenzo verwoordt het prachtig.
Dank voor al jullie bijdragen, hoe pijnlijk soms ook, ze helpen me reflecteren en een weg te vinden....
