alcoholisme man?
Ik vrees dat mijn man een alcoholprobleem heeft. Maar omdat ik zelf weinig drink (gemiddeld 1 x per maand bij een etentje), vind ik het moeilijk in te schatten. Moet ik zijn gebruik als een probleem zien? Ik maak me vooral zorgen om zijn gezondheid, op mij en de kinderen heeft het op dit moment weinig invloed.
Gemiddeld drinkt hij elke dag wel (wijn, prosecco of bier), tussen de 2 en 4 glazen. Maar soms dus ook wel een dag of paar dagen niet. In het weekend (en de laatste tijd ook steeds vaker doordeweeks) gaat hij uit, 1-2 keer per week, en dan drinkt hij meer (soms ook gin tonic, verder zelfde). Toen er laatst een vriendin over de vloer was hebben ze met z’n tweeen 3 flessen prosecco gedronken.
Ik merk ook dat als er geen prosecco, wijn of bier in huis is, dat hij dan aan de sterke drank begint (die we eigenlijk alleen gebruiken voor bijv tiramisu). Geen hele glazen pure drank, maar hij mengt het dan wel met iets, om toch de smaak (en de roes?) van alcohol te krijgen.
Zijn vader was een alcoholist en is gestorven aan levercirrose. Ik wil niet dat hij ook zo eindigt, en ben me er wel van bewust dat alcoholverslaving sterk erfelijk bepaald is.
Al vele keren afspraken gemaakt (“ik drink alleen nog in het weekend” was het voornemen in januari) maar na een paar weken komen er steeds meer smoesjes: ja het is dinsdag, maar we hebben wel wat te vieren! Of Ja het is pas donderdag 17:00, maar morgen ben ik vrij, dus eigenlijk is het al weekend.
Hij is verontwaardigd als ik niet uit mezelf drank voor hem meeneem, maar ik weiger het, omdat ik zijn habit niet wil onderhouden.
Zelf vindt hij niet dat er een probleem is, omdat hij niet drinkt om dronken te worden, maar om de gezelligheid. Ik twijfel zelf of ik het moet zien als probleem, want hij wordt niet agressief of vervelend, en kan inmiddels ook na 3 uur slaap en veel drank in de ochtend een heel leuke vader zijn (in de avond minder). Zelf houdt hij vol dat hij er gelukkig van wordt en dat hij het zo op prijs stelt dat ik hem geen restricties opleg. Maar maak me dus wel sterke zorgen om zijn gezondheid.
Moet ik me zorgen blijven maken of is dit normaal? En zo ja, kan ik de huisarts inschakelen, of hoe kan ik het hem in laten zien?
ik val over
één zinnetje: Zelf houdt hij vol dat hij er gelukkig van wordt...
En het feit dat je de volgende ochtend al niets meer aan hem merkt geeft ook een grote mate gewenning aan. Dit betekent nog niet dat hij nuchter IS, dus als hij dan toch achter het stuur stapt, lijkt me niet gewenst.
De hoeveelheid die hij drinkt is dan weer niet erg groot - ik snap je twijfels.
Mijn ex dronk ook meer dan mij lief was. Hij vond zelf dat er niets aan de hand was, maar hij wilde/kon zich niet aan afspraken houden die hij maakte over tijdelijk niet-drinken. Bij ons (hem) werd het van kwaad tot erger, dus op basis van mijn ervaring maak ik me zorgen. Wat je misschien zou kunnen doen, is zelf eens bij de huisarts langs gaan om advies te vragen hoe je/jullie dit kunt aanpakken?
Sterkte!
Zelftestjes
Er zijn allerlei zelftestjes op internet. Die kun jij ook voor je man invullen. Of samen. Zou dat een idee zijn?
Verder denk ik dat je je zorgen toch met hem moet delen. Je maakt je zorgen over zijn gezondheid. Dan moet hij niet wegwuiven. Of beter: dat zou hij niet moeten wegwuiven.
Er is niks mis met alleen drinken in het weekend en/of op feestjes, maar dan moet je natuurlijk niet 3 feestjes door de weeks hebben of organiseren. Mijn vriend heeft een tijd lang te veel gedronken, dagelijks 4-6 glazen. Wij drinken al een hele tijd alleen als we uit eten gaan of uitgaan, dat is gemiddeld ongeveer een keer per week, soms iets vaker. Het leuke is dat je de alcohol dan ook meteen voelt, dus met veel minder schade voor je lichaam heb je op zo'n avond hetzelfde plezier. Het gezondheidsvoordeel is enorm, wat je vrijwel meteen merkt is dat je veel beter slaapt en overdag veel frisser bent. Mijn vriend en ik vinden dat heel fijn. Op de langere termijn zijn er nog veel meer voordelen, minder kans op kanker, minder kans op leveraandoeningen, minder kans op diabetes etc.
Ik vind het vooral vervelend
Dat hij blijkbaar helemaal niet zonder kan. Als er geen wijn is haalt hij een fles sterke drank uit de kast. Iemand die niet verslaafd is kan makkelijk een week of twee zonder enige alcohol.
Daarnaast vertel je dat hij vaak uitgaat (zonder jou uitgaan dan, Sini
Ten overvloede
Inname van gif op dagelijkse basis? Als bron van levensgeluk? En of dat dit reden geeft tot zorg! Kern van het probleem? Die man van jou zorgt niet goed voor zichzelf. Met levercirrose zal het voorlopig wel niet zo’n vaart lopen, maar alcohol heeft nog zoveel meer schadelijke effecten op de gezondheid.
Alcohol staat om te beginnen gelijk aan een flinke dosis zogeheten ‘loze calorieën’. Je lichaam – inclusief je hersenen – heeft er helemaal niets aan! Sterker; het stofje bedreigt nu juist een goede werking van het algehele spijsverteringskanaal door de natuurlijke bescherming weg te spoelen. Dit verhoogt het risico op allerlei aandoeningen aan mond, maag en darmen, waarvan kanker er ‘slechts’ eentje is. De kans op diabetes neemt toe, terwijl het cardiovasculair systeem (hart en bloedvaten) eveneens in gevaar komt. En wat te denken van al die hersencellen die erdoor afsterven, kennelijk zonder voldoende te zijn benut?
En als het nu nog ergens *goed* voor zou zijn? Inmiddels heeft wetenschappelijk onderzoek vrijwel alle vermeend positieve effecten verwezen naar het rijk der fabelen. Niks geen ideaal ‘slaapmutsje’! Een minder diepe slaap zul je bedoelen! Enig idee wat dat doet met de algehele stofwisseling en je dagelijkse functioneren? Door de ontremmende (uit)werking een uitstekend smeermiddel ten behoeve van een betere sociale interactie? Amai! Zo kun je er toch eigenlijk alleen maar tegenaan blijven kijken, als je het wanstaltige liederlijke gedrag buiten beschouwing laat dat mensen onder invloed van alcohol aan de dag plegen te leggen? Lieden die het nodig hebben om hun creativiteit – tijdelijk! – optimaal aan te kunnen boren? Laat hen alsjeblieft op een gezondere manier investeren in – permanente! – vrijheid van geest. En wie drinkt om te vergeten, kan maar beter zijn heil zoeken in het nuchter onder ogen zien van zijn psychische problemen dan in nefast escapisme. Enfin; behalve dan als ontsmettingsmiddel is het een regelrecht lapmiddel.
Rest de vraag: hoe iemand ervan af te brengen.
Het antwoord ligt verscholen in de aanleiding tot het alcoholmisbruik, lijkt me. Ik zou eerst daarover duidelijkheid proberen te krijgen en de hulp daarop afstemmen, alsook op de persoon in kwestie. Hopelijk gaat het slechts om een slechte gewoonte. In dat geval zal de oplossing van het probleem simpelweg kunnen bestaan uit het inruilen van de alcohol voor onschuldiger bronnen van ontspanning en gezelligheid, zoals sport, spel en alle overige vrijetijdsbestedingen die afleiding en plezier bieden.
Rode krullenbol
qua gedrag
merk ik inderdaad meestal niet veel aan hem de volgende dag, maar hij blijft nog wel de hele ochtend naar alcohol stinken hoor, vreselijk vind ik het.
Ik heb het zeker ter sprake gebracht, hij ziet het niet in en zegt dat ik bevooroordeeld ben, want ik drink niet. Ik vind het omgekeerde: je bevindt je in een samenleving waarin drinken is genormaliseerd, want de meeste van onze vrienden drinken, en ook op het werk kan iedereen bij hem na 16:00 gratis drank pakken als ze willen.
De gemiddelde hoeveelheid gewoon thuis is inderdaad niet meteen verontrustend (als je vergelijkt met de norm van 2 glazen per dag), gelukkig. Maar als je de afgelopen week neemt, 2 avonden uit en 1 bij ons, waarbij hij elke keer zeker 6-7 glazen drinkt, is dat toch niet weinig?
Niki jij zegt Wij drinken al een hele tijd alleen als we uit eten gaan of uitgaan
Dat hadden we inderdaad ook een tijdje als afspraak, maar vriendlief zorgt dan gewoon dat hij vaker uitgaat 
en als het minder voorkomt gaat hij die ene keer dat hij uitgaat gewoon verder uit zn dak, dan zijn het niet 2 x 6 glazen in 1 week, maar 1 x 10..
Wat meespeelt is dat een gezamenlijke vriendin ook heel veel drinkt, zeker nu haar eigen man niet meer drinkt. Dus ze houden elkaars gedrag in stand. En ja, daar gaat hij dan heen. En nee, ik weet zeker dat hij niet vreemdgaat.
Ik denk dat hij fysiek (nog) wel zonder kan, maar sociaal niet. Echt overal waar we komen moet er een drankje bij. In de sauna, met zn tweetjes, om 13:00. Met vrienden en kinderen na een kinderfilm om 15:00. Op zondagmiddag, als we met de kinderen een spelletje doen aan de tafel. Bij de kerstlunch met familie.
dus ik gooi eigenlijk nu twee problemen op tafel:
1. zijn gezondheid waar ik me zorgen over maak
2. dat het zo normaal is voor hem om overal te drinken
Vraag deskundig advies
Ga je licht eens opsteken bij de AA of de Jellinek-kliniek. Je bent bepaald niet de eerste die zich deze vragen stelt. Er zijn allerlei do's en don'ts. Uiteindelijk moet hij het zelf inzien en willen veranderen. Maar jij kunt hem een duwtje in de goede richting sturen, op een vriendelijke of minder vriendelijke manier.
Bij mijn vriend waren stress en slaapproblemen de oorzaak. Hij moest eerst inzien dat hij zijn problemen alleen maar groter maakte door te veel te drinken. Voor zijn slaappproblemen neemt hij nu melatonine en de stress is door omstandigheden verminderd. Hij zou eigenlijk op zoek moeten naar meer ontspannende bezigheden (sport, hobby), maar dat lukt nog niet zo goed. Ik sleep hem in het weekend wel mee naar buiten, dus dan ontspant hij wel.
Ik vind gratis alcohol op het werk wel heel bijzonder. Mag dat eigenlijk?
levercirrose
Levercirrose krijg je door 10 jaar of langer flink te drinken. En flink is meer dan 2 glazen per dag, voor een man. Levercirrose is onomkeerbaar en je ontdekt het als het te laat is. Dan is je lever al naar de galemiezen. En dat zou hij moeten weten. Zo'n leuke dood is het niet. Als hij het aan z'n lever krijgt mag hij geen druppel meer, dan is het te laat. Als hij het zo lekker vindt kan hij beter matigen.Tijd voor (weer) een gesprek hierover.
Het zou fijn zijn als gezelligheid niet voortdurend met alcohol wordt geassocieerd, maar dat zit er aardig ingebakken, bij veel mensen.
Als het hem zelf niet lukt zou hij hulp moeten zoeken, via de huisarts, AA, Jelinek etc. Maar dan moet hij wel inzien dat hij een probleem heeft, dat hij niet zonder kan.
Tsja
Volgens mij kun je niet meer doen dan je zorgen aangeven, en ev grenzen stellen.
De rest is toch aan hem...
Ik heb ook zo mijn periodes dat ik iets meer ga drinken en ik zou het niet op prijs stellen daar op gewezen te worden.
Ik ga dan steeds zelf weer minder drinken.
Zo ben ik ook gestopt met roken, nog wel schadelijker, maar je moet het echt zelf willen.
Mijn partner drinkt nauwelijks maar had wel fors overgewicht. Dat vond ik ook heel lastig en zorgelijk en ben daar best achteraan gegaan.
Maar mijn invloed is beperkt, hij zal zelf moeten willen afvallen.
Maar goed, aangezien ik boodschappen doe en kook heb ik wel wat invloed en is zijn overgewicht minder fors geworden.
Die inbreng lijk jij maar minimaal te hebben.
Eigenlijk denk ik dat ik zelf alleen maar gerust zou zijn in jouw geval als hij echt voor een aantal weken alcohol laat staan.
Diaan
Jij gaat van jezelf wel weer minder drinken, de man van White Queen juist niet, die maakt afspraken onder druk van zijn vrouw, maar gaat daarna weer steeds meer drinken. Dus dat is niet te vergelijken.
Ik snap dat het niet leuk is als je partner je op alcoholmisbruik of gevaarlijk overgewicht wijst, maar betekent dat dat hij/zij dat dan maar niet moet doen? Nee dus. Je wenst je partner een lang en gezond leven, je wilt graag een lang en gezond leven samen met je partner, toch?
Je man is alcoholist.
skik
Als hij het nog niet is, is hij het in wording
Zelf houdt hij vol dat hij er gelukkig van wordt en dat hij het zo op prijs stelt dat ik hem geen restricties opleg.===
Ik heb de hele zin geknipt en -plakt. Ik stel me zo voor dat jij hem niet zijn geluk wilt ontzeggen, het kost je niet voor niets zoveel moeite om hem erop aan te spreken. Dat hij dat opvat als 'fijn dat je geen restricties oplegt', vind ik zéér onvolwassen. Het is niet je kind die met ouderlijke maatregelen op het rechte pad gehouden moet worden. Hij is zélf nb ouder, die een voorbeeld voor zijn kinderen is en een kind van een vader zichzelf in de gezondheidsproblemen heeft gewerkt.
Hij legt werkelijk op twee fronten de verantwoordelijkheid bij jou, 1. je móet het halen, anders is man'lief' boos over je nalatigheid en 2. hij voelt zich vrij om de grenzen op te rekken, want hij krijgt geen 'restricties'. Hij moet zich schamen. Ik vind dat je voet bij stuk moet houden, jij koopt niet zijn alcohol, alleen alcohol wat bedoeld is voor een speciale gelegenheid. Ik vind ook dat je wél je grenzen mag aangeven. Bedenk wel dat dat maatregelen moeten zijn die voor jou uitvoerbaar zijn. Je zou kunnen denken aan (dat is wel een heftige) apart slapen als hij aangeschoten is, of niet samen boodschappen doen, zodat je niet medeverantwoordelijk bent voor de aankoop van zijn drank. Je zou ook zélf de kamer uit kunnen gaan, zodat hij alleen achterblijft. Je zou zo duidelijk kunnen maken, dat zijn gedrag consequenties heeft. Maar nog iets... zolang hij zoveel drinkt kun jij de deur niet uit, tenminste... als jullie kind(eren) nog te jong zijn om goed beslissingen te kunnen nemen in noodgevallen. Als er brand uitbreekt is zelfs een kind van 12 te jong. Je moet er niet aan denken dat je man met een stuk in de kraag dan het vege lijf van de kinderen en zichzelf moet zien te redden.
Ik heb járen geleden alweer met de AA gebeld. Mijn man dronk ook echt teveel en erkende dat niet. Hij zag het echt niet zo. Ik ben toen wel met cijfers gaan wapperen. Met zoveel flesjes bier, per dag of per week of gewoon met een regelmaat, ben je alcoholist, dus jij ook. Alleen die cijfers hadden geen succes, dat zeg ik eerlijk. Hij vond dat hij niet verslaafd was, want hij kon zonder, ja ook die 6 per avond. Maar toen er direct reden was om me zorgen te maken en hij ook wel schrok van wat er gebeurde, begon het door te dringen. Hij is een paar keer van zijn stokje gegaan. Ik dacht de eerste keer echt een paar seconden lang dat ik een begrafenis moest regelen. Toen dat nog een keer was gebeurd, kon de knop om, de schrik zat er ook bij hem in. Vanaf dat moment is er geen druppel alcohol meer gedronken door man. Dit is meer dan 12 jaar geleden, precies weet ik het niet meer. Al die jaren is het een principekwestie geworden. Als hij toch een keer zou zwichten, moet hij opnieuw beginnen met jaren afstrepen, dat wil hij niet. Als het zo werkt, is dat alleen maar positief.
Mijn man was geen vervelende drinker, goed aanspreekbaar, hij bleef er normaal onder, daar ging het mij dus niet om, het ging mij om zijn gezondheid. Ondanks dat het mijn probleem niet was, ben ik wel blijven zeuren.
Precies Kaaskopje
Je schrijft het zelf precies: leuk dat je bent blijven zeuren, maar je man is toch echt pas gestopt toen hij daar zelf last van had.
Nuja, iedereen is anders, bij mij werkt zeuren averechts.
Ik ben ook gewoon heel eigenwijs
Gelukkig zeurt mijn partner echt nooit.
Ik dus wel, over zijn gewicht. Misschien net zo ongezond als regelmatig drinken.
Ik neem me nu voor nog minder te zeuren, zijn lijf, zijn keuzes.
Neemt niet weg dat je natuurlijk altijd je eigen grenzen aan moet blijven geven.
Duidelijk hoor
Ik heb er ervaring mee (helaas) en kijk op. Het huidige advies voor mannen is maximaal 1 glas per dag. Daarbij ben je al probleemdrinker als je niet meer zonder kunt (of wilt, wat de meeste alcoholisten zeggen). Als je drinkt om te kunnen ontspannen zit je in de gevarenzone.
Helaas hebben partners/kinderen/vrienden maar weinig invloed op het gedrag van een alcoholist. Ze moeten zelf erkennen dat ze een probleem hebben, en er dan ook nog iets aan willen doen. Als hij blijft geloven dat het leven minder leuk is zonder alcohol, gaat dat niet gebeuren.
Diaan
Ik heb ook zo mijn periodes dat ik iets meer ga drinken en ik zou het niet op prijs stellen daar op gewezen te worden.
Ik ga dan steeds zelf weer minder drinken.===
PeriodeS? En je weet van jezelf dat je die periodeS hebt, maar je hebt, vind je zelf, gelukkig genoeg zelfdiscipline om weer te minderen, tot er weer zo'n periode aanbreekt. Toch? Ben je in zo'n periode dat je meer drinkt ook wel eens alleen thuis, alleen met de kinderen? Ik hoop dat je nu nee zegt. Want als je já zou zeggen, zou dat betekenen, dat jij niet helder genoeg bent om altijd de juiste beslissingen te nemen in geval van nood en gevaar en neemt je man onverantwoord veel risico door de deur uit te gaan en jullie kinderen aan jouw zorg toe te vertrouwen. Omgekeerd kun jij met een gerust hart de deur uit, want overgewicht is dan wel niet gezond voor je man, maar daar wordt zijn beoordelingsvermogen niet door aangetast als hij alleen thuis is. Wel aardig dat hij daar niet over zeurt, als dit de gang van zaken is. Nogmaals, ik hoop van niet.
Nee hoor
Het enige dat ik aangaf was dat ik méér drink met periodes.
Dat jij daar van maakt dat ik zoveel drink dat ik niet meer voor mijn kinderen kan zorg dragen maak jij er van.
Als ik 1 keer in de week 1 glaasje wijn drink en dat worden 2 keer dan is dat ook meer.
Maar je hebt wel gelijk
Als ik of mijn partner dusdanig zou drinken dat de zorg voor de kinderen automatisch voor de ander zou zijn dan gaat het ook de ander aan.
Enabler
Goed dat je er mee bezig bent.
Wat je iig. niet wil zijn is een enabler toch?
Hier een linkje:
https://hanswest.wordpress.com/2014/01/08/wat-betekent-het-als-je-een-enabler-bent-voor-een-verslaafde/
Ik zou hem het zelf laten halen en het glas zelf laten wegbrengen.
Zonder te hoeven zeuren wordt hij dan toch 2x geconfronteerd met zijn eigen gedrag.
Als je zegt dat je dit uit bezorgdheid en liefde doet kan hij er, als het goed is, niet veel tegenin brengen.
Een alcoholist
Geeft niet toe dat hij verslaafd is. Ze ontkennen en draaien alles zo dat er geen probleem is. De ander ziet het verkeerd, er wordt niet veel gedronken of het is maar 1 glaasje /flesje. Maar dan hebben ze vaak ook nog een geheime voorraad.
Helaas ken ik uit mijn naaste omgeving alle uitvluchten.
Minimaal 2 dagen per week niet drinken, of nog beter, een hele maand niet. Dan merk je pas wat het met je lichaam doet.
En ik lees hier vanalles over levercirrose, maar korsakov is ook iets om op te letten!
Ziet het probleem gewoon niet
In ons geval zag man het probleem ook echt gewoon niet.
We gingen vroeger samen naar een café, daar dronken wij allebei best stevig. Of zoals over mij werd gezegd... gestaag. Ik hield het biertempo van man en vrienden niet bij, maar ondertussen... Maar goed toen waren we jong en onbezonnen, wat allemaal verdwijnt (als het goed is) als je een gezin krijgt. Dan draait het niet meer om je egoïstische zelf, maar om elkaar en de kinderen, vooral de kinderen. Op een gegeven moment gingen we niet meer naar het café, omdat we een kind hadden gekregen. De laatste keer was met kind in de kinderwagen, maar wel lekker buiten in het lentezonnetje op het terrasje (het was echt een klein terras 
). Voor ons doen was dat al wat burgerlijk, maar wel leuk om even de baby te showen en ach... met gezin waren we het burgerlijke leven binnengestapt, haha. Maar toen het café dus verleden tijd was, verschoof het drinken van man naar de huiskamer. Dat vond hij gezellig en dat snapte ik ook best. Een biertje thuis drinken kan heel gezellig zijn, maar als dat avond na avond zes flesjes zijn, dus niet alleen in het weekend, zoals in het café, dan gaat het niet goed. Zeker niet als dat járen duurt. Het ging dus ook écht niet goed. En dat is ons 'geluk' geweest denk ik. Als je na flauwgevallen te zijn, tot twee keer toe, nog niet schrikt en wakker wordt, dan gaat er wéér een ander boek open, bij ons gelukkig niet. Dat hij zelf geschrokken was, was niet meteen de ommekeer moet ik zeggen, het gaf wel een grote zet in de juiste richting, ik heb toen doorgeduwd. Er is stevige taal aan vooraf gegaan van mij. Ook over keuzes: niet drinken... fijn, wel drinken... alleen verder. Dus ja, "zeuren" (ik zou het eigenlijk meer 'uiten van je zorgen', of 'wijzen op zijn of haar verantwoordelijkheid' willen noemen) mag vind ik, tot de drinker er gek van wordt, maar de verantwoordelijkheid blijft bij de drinker. Als partner ben je niet verantwoordelijk.
Ik begon me in de periode dat hij dus nog wel dronk ook zorgen te maken over momenten dat ik zelf niet thuis was. Ik was niet altijd thuis 's avonds en 's nachts en drong er dan met klem op aan om niet te drinken. Ook al bleef hij heel erg aanspreekbaar en kwam hij niet volledig aangeschoten over, helder was hij niet. En toch viel het allemaal erg mee volgens hem. Hij heeft zijn uitspraak dat hij zo kon stoppen wel waargemaakt, moet ik zeggen. Dat vind ik nog steeds knap en daar ben ik trots op en blij om.
Vervangend drinkmaatje
Vervelend zo'n gezamenlijke vriendin die, nu haar man niet meer drinkt, in jouw man een gezellig drinkmaatje heeft gevonden. Ik wil niet haar de schuld in de schoenen schuiven want de actie om een glas te vullen, is geheel de keuze van je man. Maar ze triggert het drinkgelag wel.
Zou een gesprek met haar man je kunnen helpen? Weet hij dat zijn vrouw veel drinkt of vind hij het best, zolang ze maar niet thuis drinkt. Hij kan een ondersteuning zijn van jullie gezamenlijke probleem met drinkende partners, dus ook in zijn belang.
lastig...
Vinden jullie ook dat je je partner mag aanspreken op zijn of haar overgewicht? Dat is immers ook schadelijk voor de gezondheid maar het is ook iemands keuze om zo te leven.
ik vind
dat je iemand niet moet aanspreken op zijn of haar gewicht, wel op eet gedrag. Maar ik vind het een lastige, want om nu meteen maar steeds je partner aan te spreken op van alles. het is ieders eigen verantwoordelijkheid toch?
Tante Sidonia
Dat vond ik juist weer niet: aanspreken op eetgedrag en niet op gewicht.
Hoe iemand eet moet iemand mi echt zelf weten.
Daarbij at mijn partner niet zo heel verkeerd. Ik denk dat er massa's mensen zijn die eten zoals hij at en gewoon mager zijn.
Dan zou ik me nooit ermee bemoeien.
Maar mijn man kon blijkbaar niet zo eten, hij ontwikkelde gevaarlijk overgewicht. En pas dat vond ik reden om te gaan bespreken.
Je kunt eten zoals je wilt, maar als je erg dik wordt zul je iets moeten doen. (Of gewoon ziek worden natuurlijk)
Steun van partner
In mijn ogen moet je bereid zijn om voedsel of drank die je zelf graag in huis zou willen hebben, toch uit huis te houden, zodat partner niet in verleiding wordt gebracht. Dus moet man van het bier af, dan moet je zelf geen bier drinken. Moet man of vrouw afvallen, haal dan geen grote koeken, chips e.d.. Ga ook niet voor zijn of haar neus van alles eten wat hij of zij ook erg lekker vindt.
Wat betreft aanspreken op gedrag of verslaving: ook al is man of vrouw volwassen, mag je iemand vind ik wel aanspreken op wat er fout gaat, maar niet in de nek blijven hijgen. Is het gezegd, dan moet er in mijn ogen wel een periode volgen waarin je iemand de tijd geeft om het op te pakken. Met drank vind ik het toch weer een ander verhaal dan met eten. Met drank in je lijf ben je niet meer volledig handelingsbekwaam, is dit een goed woord hiervoor? Het heeft dus direct invloed op je partner en eventuele kinderen als je door drank te langzaam reageert of verkeerd reageert. Dat is dus niet alleen zijn of haar pakkie aan. Wat wél zo is, is dat het drankgebruik zijn of haar verantwoordelijkheid is en blijft. Wil hij of zij daarmee doorgaan, ondanks de gesprekken die je erover voert, dan kan dat betekenen dat je het gezin of jezelf daartegen moet gaan beschermen, zodat je niet mee de afgrond in wordt getrokken en de kinderen geen risico lopen.
