Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

tonny

tonny

07-03-2009 om 14:09

De zin van het consultatiebureau

De tijd waarin ik samen met een kind en gewapend met het groene boekje het CB bezocht, ligt in vervlogen jaren. Naar aanleiding van een andere discussie kwam de vraag in me op. Hoe vinden moeders van nu van het CB? Ga je erheen? Heb je er wat aan? Kom je er depressief vandaan of juist opgemonterd? Hebben ze wel eens iets ontdekt wat je zelf was ontgaan?

Tonny


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Fonneke

Fonneke

07-03-2009 om 14:23

De zin

Toen onze jongste dochter (nu vier) een baby was vonden ze op het cb een ruisje bij haar hart. Dat bleek uiteindelijk een hartafwijking te zijn waaraan ze geopereerd moest worden. Het was niet aan haar te zien dat ze die afwijking had. Door de controle op cb kwamen we er op tijd achter en kon het goed verholpen worden. Ze heeft nu nergens last van. Als er geen cb-controle was geweest, zou het nu waarschijnlijk niet zo goed met haar gaan. Hoewel ik ook af en toe niet goed word van de controles op het cb, zal ik nooit meer zeggen dat je er net zo goed niet heen kan gaan.
Ik kom er nu nog af en toe met onze jongste zoon (twee jaar). Alle opmerkingen over de ontwikkeling van het kind laat ik wat langs me heen gaan. Wegen en meten vind ik altijd wel weer interessant.

Wat mij altijd opvalt

Op het consultatiebureau: je krijgt standaardinformatie (logsich), maar ook standaard-antwoorden. Alsof mijn input niet verwerkt wordt.
Voorbeeld: ik gaf mijn dreumes volle melk. We letten erg op gezond eten, niet overdreven, maar het had onze aandacht. Aten biologisch, geen snoep voor dreumesjes, veel fruit en gevarieerd. Dit was ook bekend. Zegt de vpk: het advies is halfvolle melk. Ik vertel waarom we voor volle melk kiezen, bovendien had mijn dreuems absoluut geen gewichtsprobleem. Ja, zegt ze, maar van volle melk worden kinderen dik. Volgens mij kun je dat nooit zo stellen, maar goed. Ik vroeg: vind je mijn kind dik? Nee. Oké. Maar ze wilde graag het laatste woord, en besloot met: het advies is halfvolle melk. Nou, dan ben ik wel uitgepraat hoor. En dit is illustratief voor hoe veel gesprekken verliepen. Op sociaal/emotioneel/pedagogisch vlak heb ik werkelijk nooit iets aan ze gehad, ik werd afgescheept met dooddoeners als er eens iets ter sprake kwam. Toen mijn middelste serieuze spraak-taalproblemen leek te hebben, heb ik aan de bel getrokken. Kreeg als advies dat ik "lekker boekjes moest gaan lezen met hem". Nou, toen zakte mijn broek wel af hoor. Het was daar bekend (of had dat tenminste kunnen zijn) dat er bij ons erg veel gelezen, gezongen en gestimuleerd werd.
Ik maak gebruik van hun medische expertise, en verder niet. Zo hebben ze laatst idd bij mijn dochtertje een afwijkende harttoon waargenomen, die nu verder onderzocht wordt. Voor de rest heb ik geen boodschap aan ze.
Oja, wat me ook zo irriteerde: de kennis over bv was beneden de maat.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

07-03-2009 om 17:35

Net als anneque

Gebruik ik het consultatiebureau voor medische kennis en de inentingen. Over borstvoeding: mijn oudste was 8 maand oud op bijna alleen borstvoeding een behoorlijk stevige baby geworden. We waren net voorzichtig met de eerste hapjes eten begonnen. De dame van het consultatiebureau vond mijn kind te dik (ik wist niet eens of ze arts of verpleegkundige was) en zei dat ik daarom de borstvoeding moest afbouwen en over moest gaan op flesvoeding. Thuis was ik totaal overstuur; al die moeite die ik deed om mijn kind borst te kunnen geven en dan kwam zo'n dame even zeggen dat het allemaal niet goed was! Sindsdien trek ik me dus van de adviezen, goed of slecht, niet zo veel aan en gaat het me om de medische check-up. Ik ben nu trouwens bij een ander consultatiebureau en ben daar nog niet zo'n onbenul tegengekomen; misschien was het gewoon pech. Groetjes, Yvon.

Verschillende cb's

In mijn vorige woonplaats vond ik het cb waar ik vanaf de geboorte van mijn oudste kwam erg leuk! Aardige, belangstellende wijkverpleegkundige, geen gezeur of commentaar, maar echt iemand die er op vertrouwde dat ik wist wat het beste was voor mijn kind. Geen gezeur over mijn leeftijd (was net 21), gewoon luisteren, wegen, meten en af en toe een tip als ik een vraag had.
Toen ik verhuisde naar een andere wijk binnen die woonplaats moest ik ook van cb veranderen en dat vond ik een drama. De wijkverpleegkundige was een draak van een vrouw, had wel vanaf de eerste seconde overal commentaar op "want je bent nog zo jong, je kunt niet alles weten", ookal was ik toen al bevallen van mijn 2e kind. Daar ben ik 3 keer geweest en toen heb ik aangevraagd of ik terug kon naar het oude cb. Dat was gelukkig geen probleem.
Nu verhuisd naar de andere kant van het land, een derde kindje gekregen en de vierde nu onderweg en dit cb gaat wel. De assistente is erg leuk, de wijkverpleegkundige gaat wel, de arts is niet vervelend maar die zie ik ook bijna nooit.
Ik ga er heen om voor mezelf te weten of mijn kind(eren) goed groeien en voor de prikken, de ogentest en dergelijke kan handig zijn maar het hangt ook zo van het moment en van het kind af. Dus daar trek ik me dan ook weinig van aan. Als er iets is waar ik me zorgen om maak ga ik wel naar de huisarts, voor het cb is daar wat mij betreft geen rol in weggelegd.

Linda99

Linda99

07-03-2009 om 20:31

Twee keer

Bij de oudste was er nooit een vuiltje aan de lucht bij het CB. De kleine deed het prima, ik blijkbaar ook dus het CB had niks toe te voegen behalve inderdaad het standaard verhaal.

Bij de jongste ging het echter anders. Inmiddels verhuisd dus ander CB maar de mensen daar leken me aardig en vaardig. Maar ik bleek een huilbaby te hebben. Na een uitgebreid gesprek met een vriendin die verpleegkundige is was haar idee dat het wel eens koemelkallergie kon zijn. Bij het CB vonden ze dat dat inderdaad gezien de klachten wel zo kon zijn. Maar.......ik moest maar gaan inbakeren. Ehh? Pardon? Is het niet handiger als ik op dieet ga? Oh ja, dat was ook wel handig. En ook inbakeren? Dat is toch niet handig twee dingen tegelijk uitproberen, is dat dieet niet slimmer om mee te beginnen? Ja dus......

En zo was eigenlijk de toon gezet hoe men mij bij het CB van dienst kon zijn. Lang verhaal kort: de diëtist, huisarts, kinderarts en kno-arts hebben ons veel beter geholpen. Voor ons dus inenten, wegen/meten en de ogentest bij het CB, meer niet.

We hebben trouwens totaal bijna 3 jaar getobd met de jongste die alsmaar niet doorsliep dus mama was ook regelmatig aan het eind van d'r latijn. Ook op dat vlak geen hulp vanuit het cb behalve:je doet alles al wat we zouden adviseren.........

Me afmelden voor het CB heb ik geprobeerd maar ze waren heel verbaasd en 2 weken later kreeg ik alsnog een uitnodiging. Maar gegaan omdat kindlief nauwelijks at maar ook die keer geen nuttige info/feedback.

Mijn verhaal in een notendop

Lidwientje

Ja, idioot hè, ik stond echt met mijn mond vol tanden....ga maar eens lekker boekjes lezen...en idd, ook hier al een ouder kind dat prima praatte.
Heb zelf verder gezocht en mijn zoon is inmiddels in zeer goede handen, maar wel op een cluster 2-school. Dus wat ons betreft hebben ze daar een flinke steek laten vallen.
Ff ot: ik heb van de week eindelijk mijn laatste Meneer Big (bliksem) weten te bemachtigen, via Marktplaats. Ik had Gitte Spee nog wel gemaild, maar geen reactie ontvangen. Ik vind hem erg leuk, maar onze favoriet blijft toch "Meneer Big gaat naar de haaien". In ieder geval zijn we compleet nu!

O, nog ff ontopic: ik herinner me opeens hoe opdringerig ik het cb heb ervaren na de geboorte van onze 3e. Mijn dochter lag met 8 dagen in het zh met RS, een hoop gedoe en schrik aan onze kant natuurlijk. Twee weken heeft ze er gelegen, en in die 2 weken zijn we een aantal malen benaderd door het cb, of ze langs konden komen voor De Intake (het was dus mijn 3e kindje hè). Mijn man had ze direct duidelijk gemaakt dat we even wat anders aan ons hoofd hadden, maar ze bléven bellen. Mijn dochtertje was amper met ontslag, of ze stonden alweer op ons antwoordapparaat. Even later gaat de bel, ik maak nog een grapje, "je zult zien dat het de consultatiepolitie is", en ja hoor....staat de vpk op de stoep! Ik vond het echt too much en heb dat ook gezegd. De boodschap over ons zieke kindje was niet zo goed doorgekomen, (wat ik slordig vind), maar dan nog vond ik het vrij ver gaan.
Ik zou best wat positieve verhalen hier tegenover willen zetten, maar ik heb ze gewoon niet. Op de medische check na dan.

Rafelkap

Rafelkap

08-03-2009 om 08:47

Geschoolde ouders

Als je wellicht minder geschoold bent is het wel handig dat een cb er is. Ik en de vrouwen van dit draadje redden zich wel en weten de weg naar huisarts of specialist/hulp maar dat kan niet iedereen.
Ik ga er ook vooral voor de prikken, metingen en voor de gezelligheid. Wij hebben een leuke wijkverpleegkundige en arts, nooit problemen.
Wel naar de oogarts gestuurd voor een lui oogje (dat wij als ouders niet hadden kunnen zien).Dat bleek een (kleine) cylinderafwijking te zijn en nog niet erg genoeg voor een bril. Maar goed dat het is geconstateerd, nu wordt het in de gaten gehouden.

Jacoline29

Jacoline29

08-03-2009 om 10:55

Is alleen maar goed voor meten,wegen n inentingen,voor de rest is het voor mij een consternatiebureau.Ik heb verder niks aan ze.

Sancy

Sancy

08-03-2009 om 11:45

Persoonsafhankelijk

voor mij heeft het consultatiebureau als instantie nooit veel meerwaarde gehad. Inderdaad ging ik voor het meten, wegen en inentingen. Dat ik tóch verder goede herinneringen aan het cb heb, is te danken aan een dijk van een wijkverpleegkundige die haar vak bijzonder goed verstond. Zij wist als geen ander de pasgeboren ouders vertrouwen in eigen kunnen te geven, en wist ook als geen ander te vertrouwen op wat die ouders zelf inbrachten. Ik heb enorm veel aan haar gehad toen mijn jongste drinkproblemen kreeg. Maar daarvoor had ik het cb niet nodig, alleen haar. Dat ze toevallig voor het cb werkte was bijzaak.
Afijn, cb's hebben voor mij geen meerwaarde. Maar ik gun iedereen de wijkverpleegkundige die ik had.

amk

amk

08-03-2009 om 12:12

Persoonsafhankelijk

vriendin van mij is cb arts geweest en dat ging natuurlijkprima. Haar opvolgster was meer het type dat het vertrouwen toch wel snel verspeeld. Komt dreumes binnen lopen met haar beide handjes om een bakje met stukjes mandarijn. En dan terwijl dreumes recht voor haar luidruchtig die stukjes naar binnen zit te werken de vragen stellen: loopt ze al los? en eet ze al stukjes?
Tja ik begon toen echt vragen te stellen bij haar gezichtsvermogen. De volgende die we kregen was weer een dijk van een mens. Niks geen gezeur omdat ik nu toevallig een alleenstaande mama ben. Alleen de vraag of het contact met vader aanwezig is en hoe dat loopt. Dochterlief begon van alles over haar zusje te vertellen en daarmee was de kous af.

Let wel cb-arts is geen specialisatie zoals huisarts of oogarts. Met alleen je afgeronde studie medicijnen mag je al cb arts zijn.
Ik denk dat een cb wel een signaleerende functie hebben en ook voor idd een steun en adviespunt kunnen zijn voor ouders die zich minder verdiepen in dingen rond hun kinderen. Hier op OO zijn we erg betrokken bij onze kinderen, anders zouden we hier niet actief zijn. Maar dat zijn lang niet alle ouders en dan kan het een bron van informatie zijn die hun ondersteunt.

Kiki

Kiki

08-03-2009 om 12:40

Bij mij stonden ze ook ineens voor de deur

wat een draak van een vrouw was dat. Allemaal nutteloze foldertjes in mijn handen duwen, die ik allemaal niet hoefde. Neem maar weer mee terug zei ik, zo zonde van het papier. Over wijkondersteuning en dat je hulp kon krijgen van ervaren moeders in mijn wijk. Geen interesse in

Toen ging ze de foldertjes maar aan mijn man geven, want ik stak mijn hand gewoonweg niet uit.
En een een of andere vragenlijst of je seksueel misbruikt was of mishandeld en of je een tienermoeder was.
Uhm die vragenlijst met een pittig briefje teruggestuurd, dat ik nu en in de toekomst geen interesse had in dat soort idioterie. Nooit meer een vragenlijst gehad en nooit meer wat van gehoord.

Vera*

Vera*

08-03-2009 om 13:07

de geweldige zin die de invallende cd-arts maakte: "we hebben het er al eerder over gehad". Ik zag dat mens voor het eerst en toen was ook acuut het vertrouwen helemaal over.

2 verschillende

oudste had een cb waar de tijd stil had gestaan leek het wel. Die arts was zo negatief; dochter deed het goed, groeide goed en ik wilde de borstvoeding na een half jaar wat afbouwen....oei oei..nou dat was tegen het zere been!
En toen dochter een 14 maanden was praatte ze erg goed; wordt er op geschreven(ja ik lees goed op zijn kop) De moeder zegt dat ze goed praat. Als of iets verzin.
En prompt zegt dochter; is rietje mama? (over een kapotte speelgoedstetoscoop)
Arts; ooo.. ze praat echt goed.
Ik; ja dat zei ik toch?
Arts; .....maar ze loopt nog niet! AAARRGGHH!

Ik kreeg daarna een zoontje wat een hartafwijking bleek te hebben. Na 6 weken zouden we verhuizen dus ik had verzocht om meteen na zijn geboorte te starten bij het nieuwe cb en dat aangegeven bij de intake.De laatste controle van dochter moest nog vlak na dat gesprek en ik kom binnen met de kids.
Kijkt de arts op en gilt dwars door de ruimte; ooo..een fallootje....mag ik even luisteren?
Ik was zo verbaasd en werd toen bòòs! BOOS!
ze zag het en bond meteen in; ja sorry maar ja dat zien we neit zoveel en ja ja ik wil er eigenlijk van leren...
Nou dat kan..maar moet je dat meteen door heel de wachtkamer schreeuwen?
Wat was ik blij toen ik naar het andere cb ging. Er waren ook veel klachten over deze arts en na een jaar is ze ook weggegaan.
Het andere cb; meteen allemaal een hand, koffie( nooit gehad bij het andere cb, wel lang wachten en dan zo vlug mogelijk weg)
Afspraken die echt op tijd liepen en gewoon gezellig.
Ik heb daar wel alleen een arts gezien die ook een kind had met een hartafwijking en dat was erg prettig. ik zou nml eigenlijk alleen voor de prikken gaan ,omdat ik zo'n slechte ervaring had met de andere.
Maar omdat het zo goed voelde en de interesse zo oprecht was heb ik alle controles wel laten doen.

krin

krin

08-03-2009 om 15:09

Niet verkeerd

Bij ons CB was de eerste verpleegkundige wat plichtmatig, die draaide haar riedeltje af en ik hoorde wat ik wilde horen en liet de rest voor wat het was. De tweede verpleegkundige dacht meer mee en vond ik daardoor prettiger. Over de CB-arts was ik meer dan tevreden; precies de goeie combinatie van interesse en vertrouwen in de ouder, goed luisteren, en alleen de adviezen waar ik zelf om vroeg. Vooral het laatste consult ging fantastisch, ik kwam er zelf niet eens aan te pas. Ze stelde vrijwel alle vragen aan zoon, die ze keurig beantwoordde. Ik zat erbij en keek ernaar.
Of ik het nou getroffen heb, of dat er best veel goede CB's zijn, maar vooral de slechte ervaringen naar buiten komen, ik weet het niet.. Ik vind het in theorie in elk geval wel een nuttige instantie. In de praktijk moet je aan de verhalen hierboven te lezen soms stevig in je schoenen staan om bemoeizorg voor te zijn.

Lady Grey

Lady Grey

08-03-2009 om 16:27

Laatste bezoek zinvol

maar dat was toen mijn derde bijna vier was ) Arts wees ons erop dat de GGD kan helpen om de voedselallergien toe te lichten op school, vooral de medische kant van het verhaal en daar maakte ze een aantekening van. School is wat huiverig voor epipen e.d. dus ggd zou training kunnen/mogen geven stelde de arts.

Verder meten en wegen en prikken (maar dan wel een maand later dan de huidige 2 maand eerste prik), kindje van zestien maanden dat naar fysio mocht omdat ze nog niet liep (van de vk, arts riep uit natuurlijk loopt ze nog niet, ze is veel te druk met kijken), Oja, nog wel zinvol, oudste was een overstrekker en is naar babyfisio geweest via cb, waar ik vooral van onthouden heb: overstrekkers mogen wel wat vaker in de maxicosi en dat hielp bij nr 2. Qua koemelkallergie hebben ze me niet echt kunnen helpen, lang leve het internet.

Tja

Ik heb het al vaker aangegeven: ik heb geen ruzie met het CB. Maar mijn kind is dan ook in alles buitengewoon gemiddeld, behalve met praten, dat doet hij beter dan gemiddeld. Dus er valt ook weinig te zeuren. Toch heb ik het idee dat ze op ons CB niet bijzonder zeurderig zijn uitgevallen.
Dat ze dan diksap adviseren als 'drinken zonder suiker', daar ben ik dan maar niet over gevallen.

Overigens lieg ik in voorkomende gevallen, ik heb de laatste keer gewoon gezegd dat hij onder controle van de tandarts stond. Weet wel dat het moet, had geen zin in een preek.

En de vragenlijsten 'vergeet' ik mee te nemen, maar zij vergeten ernaar te vragen.

Toen zoon pas geboren was hadden we wel wat vragen, en toen werden we best adequaat en ook vrij nuchter te woord gestaan. Dus niet ontevreden, tot nu toe. Zien hoe het uitpakt met nummer 2, misschien is dat niet zo'n gemiddeld kind als grote broer.

Groeten,

Temet

Guinevere

Guinevere

08-03-2009 om 20:37

Op zich goede ervaringen

Ons CB gaat keurig en correct te werk. De ouder en het kind worden beslist niet in een hokje geduwd. Ze zijn ook best alert. Het enige wat ik jammer vind is dat ze bij mijn oudste zoon nauwelijks reageerden op onze signalen over zijn eetprobleem. Dat werd gebagatelliseerd omdat hij alle voedingsstoffen toch wel binnen kreeg. Achteraf bleek (ook uit andere signalen, die niet opgepakt zijn) dat er wel degelijk iets met hem aan de hand was (adhd en SI-stoornis). Het was voor ons prettig geweest als we dit eerder hadden geweten. Toch heb ik wel het gevoel dat we prettig zijn behandeld, er is alleen te wéinig zout op de slakken gelegd.
Bij de jongste is er vrijwel onmiddelijk gezien dat er vermoedelijk sprake was van een voedselallergie. Dat klopte ook, en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor. Ook boden ze goede hulp toen hij chronische slaapproblemen had (ze stuurden een slaapdeskundige). Ik kan ook zó binnenlopen als ik vragen of zorgen heb mbt de kleine en ze weten dan ook precies wie hij is. Dus vanaf hier vrij goede berichten over het CB.
Kan het trouwens zijn dat sommige ouders overgevoelig zijn als het CB hun kind te dik of te dun of wat dan ook vindt, dus dat deze ouders dénken dat de CB-medewerker er iets mee bedoelt, maar dat het gewoon gevoeliger wordt opgepakt dan het bedoeld is? Gewoon een vraag uit interesse, niet om mensen in een overgevoelig daglicht te stellen natuurlijk.

Lys Lionne

Lys Lionne

08-03-2009 om 22:14

Nooit goed.

Mijn ervaring met het consternatiebureau is dat het nooit eens gewoon goed was. Dochter liep te vlot (los met 10 mnd), maar praatte erg laat (met ruim 2 jaar pas enigszins verstaanbaar). Had ze bij het ene bezoek een scheve bilspleet, de volgende keer ontdekte de arts wel weer dat ze een voorkeurshouding zou hebben etc. etc. Met zoon idem: liep te laat (18 mnd en nog wiebel de wabbel), maar hij kletste wel snel en veel. Was eigenwijs en werkte niet mee met gehoortest en ook bij hem zagen ze overduidelijk een assymetrische bilspleet (en ook hier weer niks aan de hand!). Bij het ene bezoek kreeg ik te horen dat ik te weinig voeding gaf, vervolgens was het teveel of het verkeerde potje.

Lys Lionne

Lys Lionne

08-03-2009 om 22:17

Nooit goed.

Mijn ervaring met het consternatiebureau is dat het nooit eens gewoon goed was. Dochter liep te vlot (los met 10 mnd), maar praatte erg laat (met ruim 2 jaar pas enigszins verstaanbaar). Had ze bij het ene bezoek een scheve bilspleet, de volgende keer ontdekte de arts wel weer dat ze een voorkeurshouding zou hebben etc. etc. Met zoon idem: liep te laat (18 mnd en nog wiebel de wabbel), maar hij kletste wel snel en veel. Was eigenwijs en werkte niet mee met gehoortest en ook bij hem zagen ze overduidelijk een assymetrische bilspleet (en ook hier weer niks aan de hand!). Bij het ene bezoek kreeg ik te horen dat ik te weinig voeding gaf, vervolgens was het teveel of het verkeerde potje of absoluut onverantwoord beleg op de boterham. Oh ja, niet te vergeten lengte en gewicht, geen énkele keer was het "nou, prima gegroeid hoor!", altijd zat er wel een 'maar' aanvast (teveel, te weinig etc. etc.) Zòt werd ik ervan!!! Totdat ik voor mezelf besloot alleen nog maar langs te gaan voor de inentingen en de rest van me af te laten glijden. Wat een opluchting was dat zeg.....
Dus nee, het consultatiebureau heeft mij niet kunnen bekoren, maar dat wil niet zeggen dat ze maar moeten ophouden met bestaan. Want ze doen ongetwijfeld gewoon goed werk.

Lys Lionne

Lys Lionne

08-03-2009 om 22:18

Héla....

Ik was ineens mijn tekst al kwijt, blijkt het al gepost te zijn hahahaha. Was nog niet eens klaar met typen

ayla

ayla

09-03-2009 om 09:31

Niet slecht maar

met onze oudste liepen we nog in onze oude woonplaats, aardige verpleegkundige die werkelijk elk kind bij naam kon en nooit een dossier erbij hoefde te zoeken. Je kon bellen en hij wist meteen wie je was. Jammer was dat wij et haar heel lang hebben getobt met huilen en spugen. Wel zinvolle inbakertip van hun gehad maar na een tijd vonden ze dat we haar maar verwenden. Toen na een 7 maanden bleek dat ze een afwijkind had waaraan ze geopereerd moest worden bonden ze wel in. Daarna ook te horen gekregen dat ze nog maar zeldzaa een kind hadden gezien die in een korte tijd zo opknapte.

Zij waren trouwens wel diegene die aan de bel trokken met groei en gewicht van oudste, KA vond dat maar onzin.

Nu met jongste bij een ander cb, wel aan aardige wvk aar een beetje onzeker, is ook pas nieuw. Heeft de jongste de laatste keer ook van top tot teen onderzocht want ze zag op de arm de afdruk van de tandjes van onze oudste. Was even bang jeugdzorg aan de deur te krijgen.

Vic

Vic

09-03-2009 om 10:45

Afhankelijk van de mensen

Bij ons cb zat een heel ervaren betrokken assistente die het meten en wegen deed. We hebben mijn oudste wel eens een beetje 'opgerekt' bij het meten zodat ze een halve centimeter langer zou zijn en dan niet in een bespreekgebied zou komen. Bij jongste heb ik wel eens een (inval) verpleegkundige gehad die mopperde dat ze te lang en te licht was. Tja, je hebt nu eenmaal niet in de hand welke kant een kind opgroeit. Het bezoek daarna was ze weer helemaal 'normaal'. Met jongste heb ik ook een heel stel foldertjes in ontvangst mogen nemen. Over voorkeursligging (was heel handig) en het al eerder genoemde boekje 'Praten leer je niet vanzelf'. Net alsof je niet al eens wat hebt geprobeerd als je met vragen over de spraakontwikkeling komt.
Mijn laatste bezoek aan het cb werd voor beide kinderen afgesloten met een verwijzing naar de oogarts voor een brilletje (waarvoor je dan wel eerst naar de huisarts moet, want de cb-arts heeft geen enkele verwijzingsbevoegdheid).

Zo verschillend

precies ook wat ik ervaren heb, van zeer belabberd werkende mensen tot gedreven alerte types. Het bezwaar wat ik heb is dat wel al deze mensen (dus ook die totaal niet functionerende mevrouw op het cb waar wij gingen) toegang heeft tot het electronisch dossier en meer van dat.

Wie toetst deze mensen eigenlijk, worden ze gecontroleerd ? Wordt er melding gedaan als er steeds minder ouders naar zo'n cb gaan omdat het personeel niet functioneert bijvoorbeeld ?

Jacoline29

Jacoline29

09-03-2009 om 13:05

Nog wat

Met de wijkverpleegkundige kan ik het wel hel goed vinden en die heeft mijn ook goed kunnen ondersteunen met bv geven en me daarbij geholpen.Helaas is zij nu ernstig ziek en de nieuwe heb ik nog niet gezien of gehoord.

Louise

Louise

09-03-2009 om 13:51

Consult....?

Tisdat? vraagt men zich hier af....bureau weten ze wel, geintje natuurlijk maar wat ik mis in het consultatiebureau bij de jongste hier is het consult ofwel de mogelijkheid tot het stellen van vragen aan een deskundige. Ik heb hier sterk de indruk dat ze een hoge dunk van zichzelf hebben en maar weinig inzicht tonen (hebben?) hoe ouders er nu eigenlijk tegenover staan. Dulden geen tegenspraak en denken altijd gelijk te hebben, todat blijkt dat ze een fout begaan hebben (bij vaccinaties vn dochterlief hier) en zich eruit proberen te draaien wat dus niet lukt.
Helaas volgende week moeten we weer....we wachten af maar misschien ga ik , als ik de stoute schoenen durf aan te trekken, en er eindelijk eens dezelfde zit als de vorige keer, er eens iets van zeggen. Of het word mijn laatste bezoek zoals ik er nu tegenaan kijk!

Louise (erg blij met zoveel herkenning!)

Vragen aan een deskundige

Toen mijn vriend zich afvroeg of onze baby misschien scheel keek, kregen wij vanuit het CB een afspraak - weer op het CB - met een orthoptiste. Die daar dus speciaal voor had doorgeleerd, en e.e.a. nakeek. Dus in ons geval wel degelijk een consult met een deskundige.

Werd echt gepresenteerd als 'waarschijnlijk is er niets, maar voor de zekerheid...' en inderdaad was er niets, maar we zijn toen dus keurig geholpen.

Groeten,

Temet

Al bijna verdrongen

Dochter is inmiddels bijna 11, dus ik heb mijn ellende met het consternatiebureau bijna verdrongen. Dochter werd geboren met meconium in haar longen, nou, dat was wekenlang kantjeboord. Ze had in het AMC een buisje uit haar hals steken waar ze gewoon bloed uit konden tappen zonder het kind opnieuw te hoeven prikken en ook voor de zogenaamde hielprik was bloed uit dat ding getapt. We waren nog niet thuis (bijna letterlijk) met het trauma nog vers in ons geheugen toen Miep Dragonder voor de deur stond met haar naald: ze kwam mijn baby even prikken. Dacht het niet! Ik heb haar natuurlijk keurig verteld wat er met dochter aan de hand was en dat ze in het AMC al bloed hadden afgenomen voor die stofwisselingsziekte. En dat ze maar even contact moest opnemen met die mensen daar als ze me niet geloofde. Zij vond het gemakkelijker het kind nog maar even te prikken, want het AMC lag "buiten de regio". Ik heb haar toch staan uitschelden, echt niet normaal meer. Normaal ben ik heel wat beheerster, maar ik had net de twee afschuwelijkste maanden van mijn leven achter de rug en zij wilde niet eens de moeite doen om even te bellen. Nee, hup, gewoon naald in dat arme kind. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat dochter NIET nog een keer geprikt is
Maar ja, toen hadden ze het op me voorzien. Dochter bleek gelukkig redelijk vlot te herstellen en werd een eigenwijze dreumes, die al met 7 maanden woordjes kon zeggen: mama, hallo, nee nee, die. Met de gehoortest luisterde ze keurig naar de eerst vier, vijf toontjes, maar toen ze erachter kwam dat er niks interessants te zien was, richtte ze zich volledig op de blokjes die er lagen. Miep Dragonder had me eindelijk tuk: het kind was slechthorend! Dat het kind al woordjes zei en dus echt niet doof kon zijn telde niet, ook niet toen dochter de woordjes driftig tegen haar zei toen Miep haar de blokjes niet wilde geven: "die, die. Halloooooo!" Want, zo sprak zij: "moeders zijn vaak zo emotioneel betrokken bij hun baby's, dat ze het niet in de gaten hebben als hen iets mankeert." Duh. Ik ben niet meer gegaan, behalve voor de inentingen. In mijn dossier staat vast iets van Hysterisch Schreeuwwijf Oja, dochter bleek toch niet slechthorend te zijn. Mijn hemel, wat kan dat kind kletsen...

Sandra

Sandra

09-03-2009 om 21:05

Positief

Ervaring bij twee CB's - en bij beide vooral goede ervaringen. Vriendelijk, deskundig en positief. Ik ben de CB-arts van onze tweede zoon nog steeds heel dankbaar. Hij maakte zich zorgen over zijn trage spraakontwikkeling en hese stem en wilde hem doorverwijzen naar een specialist. De huisarts moest de verwijsbrief schrijven (is nu geloof ik niet meer nodig), maar weigerde dit. Ze vond dit overdreven, het zou vanzelf wel goed komen. Toen we uiteindelijk (met heel wat maanden vertraging) bij de specialist terecht kwamen, bleek er wel degelijk een en ander aan de hand. Hij was slecht horend en kon niet door zijn neus ademen, en er was een operatie nodig - en later nog één. Pas daarna kon hij echt leren praten.

wen en co

wen en co

09-03-2009 om 21:35

Vind het wel prettig

Nu ik mijn derde kind heb(20 maanden) moet ik zeggen dat ik het toch wel als prettig ervaar.ik leg de opmerkingen als tezwaaar,telicht etc vrij snel naast me neer.maar merk dat ik het toch wel prettig vind als iemand ff meekijkt naar de ontwikkeling.Als ik iets niet begrijp kan ik het vragen.
Ik vind het ook wel temaken hebben met je eigen instelling,maar dat is voor mij makkelijk praten na kind nummer 3.bij de eerste hechte ik er heel veel waarde aan als ze zei ze zit op de onderlijn en moet meer eten.
nou het lukte me totaal niet,maar het is toch uitgegroeid tot een prachtige meid die verder gezond is en prima eet.
ik denk altijd maar waar ik wat aan heb neem ik mee en de rest leg ik naast me neer

Oogafwijking

bij mijn dochter is er op het cb met een ogentest eruit gekomen dat er iets niet goed was met haar ogen, de oogarts zei later dat het erg goed was dat dit ondekt was op het cb want het had heel anders kunnen aflopen met haar oog, ze had zelfs blind kunnen worden en nu waren we er op tijd bij.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.