Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Sinilind

Sinilind

19-08-2009 om 09:05

Depri, angstig en verscheurd...

het terugkomen uit vakantie is heel erg moeilijk dit jaar, en ik zoek een paar "tips" om mezelf even op te peppen. Ik had het zo naar mijn zin in Frankrijk met diverse vrienden, en vind het terugkomen maar niets eerlijk gezegd, ik voel me helemaal verscheurd. Mijn best vriendin (ook Française) is bovendien net terugverhuisd en ik voel me helemaal geamputeerd, loop echt met mijn ziel onder mijn arm, ik moet maandag beginnen met lesgeven en ben daar heel erg onzeker over, dinsdag mijn eerste studiedag, man is dit weekeinde weg omdat er iemand overleden is in zijn familie in Estland, dochter naar Lowlands...
IK wordt al een paar nachten wakker met angstaanvallen, racende hart en rennende gedachten, overdag gaat het wel maar ik herken dit als de eerste symptomen van depressie en overspannen zijn en ik wil niet weer erin trappen. WIe heeft tips voor mij, of misschien gewoon even een paar warme woorden. Ik weet wel dat het over gaat maar ik heb het nu even moeilijk
SIni

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
reina

reina

19-08-2009 om 09:18

Sinilind

In elk geval even een virtuele arm om je schouder! En het is eigenlijk niet gek dat je je niet hapy voelt, weer terug uit Frankrijk, waar je je erg thuis voelt én maandag weer aan de slag, dat is spannend en gaat in de praktijk vast meevallen. Maar dat weet je zelf ook wel. Kun je komend weekend geen leuke dingen gaan doen met iemand anders, vrienden opzoeken bijv., dan is het sneller maandag en kom je weer in een ritme. Sterkte en knuffel!

Bellefleur

Bellefleur

19-08-2009 om 09:31

Sini, lang

Enerzijds heb je 'alleen maar' de vakantieblues. Bijna iedereen is aan het eind van de vakantie kribbig, mopperig, omdat het harde werken weer begint. Dat is meestal na twee dagen weer over. Wat het bij jou versterkt, is het feit dat je aan een nieuwe baan begint. Ook dat is iets om gespannen over te zijn. Een nieuwe baan zit geloof ik in de stress top tien. Daar komt een nieuwe studie bij. Ook spannend. Je vindt het niet prettig dat jouw man weg is. Kan ik me voorstellen. Verdriet om een vriendin die close was maar nu op afstand is. En een dochter naar Lowlands, dat zijn veel stressfactoren.
1. een paar maanden geleden was je enthousiast over je nieuwe baan. Probeer dat gevoel weer naar boven te halen. 2. een nieuwe studie is gewoon leuk! Als je het logistiek thuis allemaal geregeld hebt, kun je er van genieten. 3. Die man van jou is over een paar dagen weer terug. Een kwestie van even volhouden, en meer niet. 4.Jouw dochter komt straks uitgeput terug van Lowlands, en heeft het feest van haar leven gehad! 5. Het verdriet om jouw vriendin, dat kun je er nu even niet bij hebben. Wees streng voor jezelf, 'verman' je. Ze is niet dood, ze is verhuisd!
Deze hele berg stress, verdriet en chaos, probeer het in stukjes te knippen. Maak je bijvoorbeeld maandagavond pas druk over de dinsdag. Lowlands begint vrijdag, maak je daar pas donderdagavond druk over. En verder, probeer er nog een beetje vakantie van te maken met dit hete bijna frans weer. Ook voor je zoon. De barbeque aan vanavond enz. Sterkte, Bellefleur

Puck2

Puck2

19-08-2009 om 09:53

Sini

Ook hier alleen maar een warme knuffel ((((((Sinilind)))))
Sterkte meid, dat je het herkent is al een teken dat je er niet in gaat trappen. Je bent net thuis en mag jezelf best even de tijd gunnen om weer te wennen aan het hectische leven van alledag.

koentje

koentje

19-08-2009 om 11:19

Jakkes

wat is het leven soms zwaar!
sCHROEF de verwachtingen van jezelf maar even laag!
sterkte

Marleen

Marleen

19-08-2009 om 20:42

Bellen

Hoi,
Ik zou ook een beetje toegeven aan dat wat je mist. Zet al je familie en die vriendin op skype en bellen maar! ben je toch een beetje daar. En misschien iets leuks ter afleiding plannen in het Lowlandsfestival? Naar de film of zo, iets waarbij je niet zo hoeft na te denken. Ik ben zelf vaak depri als zoon op donderdagavond naar mijn ex gaat, dan wil ik niet alleen thuis zitten. Ga als het even kan met vriend of vriendin uit eten.
Sterkte, groetjes, Marleen

dc

dc

20-08-2009 om 21:05

Sini

ik heb afgelopen zondag zo ongeveer de hele dag lopen huilen. Ook net terug van vakantie in Nederland. Het is ook heel wat, begin je je echt weer close te voelen met mensen, ga je weer weg!

Bij mij gaat het nu beter, nu ik weer volop in m'n werk zit en de rennende routine van het dagelijkse leven weer oppak.

Gun jezelf een beetje de tijd en wees erg lief voor jezelf.

Kaaskopje

Kaaskopje

21-08-2009 om 00:45

Ach

Ik had je verhaal nog niet gelezen.
Ze zeggen wel eens dat het helpt om jezelf voor de spiegel toe te spreken:
- Ik mag er zijn
- ik woon graag in ons huis in onze stad
- Dochter en zoon zijn hier gelukkig
- Ik ga het werk doen wat ik leuk vind
- Vanavond schrijf ik een brief aan mijn vriendin
- Manlief komt snel weer thuis en dan voel ik me beter
- Ik mag er zijn, zelfs als ik depri ben
- Ik ben niet alleen

... zoiets
Lekker wandelen met de hond ruimt misschien ook een beetje op in de 'bovenkamer'.
Sterkte

tonny

tonny

21-08-2009 om 09:19

Tallinn

Dat is toch wel iets heel bijzonders, heimwee naar Tallinn... terwijl je je daar helemaal niet oke voelde!

Het moet gewoon heel lastig zijn, een thuisgevoel in drie landen - maar natuurlijk toch het meest waar je bent opgegroeid. Dat camperidee is zo gek nog niet Sini! Nog een jaar of 12, dan is je zoon ook op zichzelf en kun jij gaan reizen. Nu nog bekijken in welk jaargetijde je waar wilt zijn...

Tonny

amar

amar

21-08-2009 om 11:26

Wortelen

hier in Nederland valt ook niet mee, lijkt me, als je zo veel en zo lang in andere landen hebt gewoond!
sterkte hoor,
amar

Parel80

Parel80

21-08-2009 om 19:47

Heimwee

Waar je ook woont, je zult je altijd hechten aan die plek. Soms zijn het puur de herinneringen, soms is het het landschap, de taal, de mensen.
Ach, je zag het ook aan het draadje over heimwee naar het ziekenhuis. Zelfs dan is er dus heimwee. Niet gek dat iemand met drie landen altijd heimwee heeft. En als er dan verschillende moeilijke dingen samenkomen, vertaal je dat naar de heimwee naar die andere plek, altijd de plek waar je nu niet bent.
Misschien moet je maar accepteren dat heimwee er voor altijd bij blijft horen, en maar liever niet gehoor geven aan je heimwee, verhuizen lost het echt niet op.

Sini

Ik heb een paar dagen nagedacht over een reactie. Inmiddels zijn de tips ook wel zo'n beetje langsgeweest. Ik wilde rustig nadenken omdat ik de Vraag achter de Vraag eigenlijk wezenlijker vond. Niet hoe kan ik mezelf nu oppeppen, maar meer moet ik mezelf nu oppeppen?

Want die gevoelens zijn er gewoon. Die verscheurdheid tussen de verschillende landen is er gewoon. Met een nieuwe baan beginnen kost altijd veel energie en tijd, niet alleen de weken er voor maar ook de eerste maanden of het eerste jaar.

Kortom er is iets in de manier waarop jij het hier vertelt die me heel erg raakt, die met het gevoel geeft dat je heel kwetsbaar bent als je streeft naar dat alles anders moet zijn dan het is. Meer dan weten dat het straks weer beter zal gaan en weten dat dit tijdelijk is lijkt het me belangrijk voor je om alles gewoon te laten zijn zoals het nu is. Inderdaad in de wetenschap dat het morgen weer anders kan zijn. Maar dus zonder de druk dat het morgen anders moet zijn.

Ik weet dat je al lang met deze dingen bezig bent en ik weet dat je veel te verstouwen hebt gekregen, dus het zal je vast niet onbekend voorkomen. Kan je er iets mee, dat alles nu eenmaal is zoals het is?

En nog even nahaken over die verschillende landen. Ja, het is bekend dat mensen naarmate ze ouder worden hun land van herkomst alleen maar meer gaan missen. Het land waar ze vertrokken zijn bestaat niet meer zoals het was, en in het land waar ze heen zijn getrokken missen ze een stuk geschiedenis in vergelijking met de mensen om hen heen. De taal, cultuur, gewoontes die je de eerste 20 of 30 jaar hebt opgedaan blijven altijd in je huizen.

En gelukkig maar! Want uiteindelijk is dat wat jou maakt tot wie je bent. Het feit dat je al die grenzen over gestoken bent is iets wat gewoon bij jou hoort. Het maakt je sterk en het maakt je zwak. Twee kanten van dezelfde medaille. Dat hoort gewoon bij jou. Uiteindelijk zul je een manier vinden om het toe staan, die verscheurdheid. Het is wie je bent, het heeft je heel veel opgeleverd. Op de momenten dat je vooral voelt wat het je kost is het lastig om dat te bedenken.

Weet je, er wordt steeds meer over de grenzen getrouwd en gewoond in Europa. Ik heb een nicht van mijn moeder die aan een mooie Boulevard in Parijs woont, gescheiden van een Fransman, succesvolle zoon (onuitstaanbare arrogante Franse man geworden, naar de Ecole Polytechnique geweest, wisselt altijd van vriendin/vrouw als hij weer een nieuwe baan heeft brrr). Nou ja, die nicht is statenloos geraakt in de oorlog, kwam uit de grensstreek bij de Elzas, en als ik daar op bezoek kom wil ze nog steeds duits praten. Ze heeft al bijna vanaf haar geboorte niet in Duitsland gewoond. En toch blijft het bij haar.

Ik kan nog eindeloos doorgaan. Er zijn heel veel mensen die meer europees zijn dan één nationaliteit, en het worden er alleen maar meer! En ze hebben allemaal dat gemis, dat verlies - en ook een rijkdom, een meerwaarde van het leven tussen de culturen en de talen.

Hou je haaks, doe het rustig aan in je nieuwe baan en heel veel succes!!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.