Elke dag op bezoek in ziekenhuis?
Mijn vriend ligt een week in het ziekenhuis, daarvoor ook al weken ziek en deels in ziekenhuis. Momenteel geen spannende of kritiek situatie en hij voelt zich ook redelijk oke. Andere dagen had hij momenten met meer of minder pijn.
Ik heb zeer drukke weken achter de rug (i.v.m. wat hij heeft en allerlei geregel eromheen, stressige toestanden gehad), ik werk 4 dagen tot 17.15 uur met ca 40 min reistijd), gezin (we hebben oudere pubers, maar hebben ook aandacht nodig), en de dagelijkse verzorging voor partner als hij thuis was of dagelijks uren of soms hele dag in ziekenhuis. Ik ben moe.
En ik ben ook nog eens gefrustreerd van alle dingen die ik thuis heb laten liggen afgelopen weken en die ik nog allemaal moet (en wil) doen.
Ben ik een ontaarde partner als ik een keer zeg "ik kom vandaag niet"?
Zonder files heb ik ca 20 minuten nodig bij hem te komen, en hij vindt het fijn als ik dagelijks kom en er lang blijf (heb er vaker tot 21 later gezeten).
Precies trivia
De doodzieke puber van Kopzorg is heel erg, maar wel een uitzondering. De meeste pubers zijn moe vanuit eern licht-luie positie van nog geen verantwoordelijkheid hebben. Wat prima is, tot de omstandigheden om een andere houding vragen.
Moe
Mijn kinderen zijn ook wel eens moe, zeker als het gaat om klusjes doen in huis of huiswerk maken. Minder moe als ik voorstel een dagje naar een pretpark te gaan. Dan zijn ze niet moe meer. Maar zelfs al ben je wat moe dan kan je nog best regelmatig bij je vader in het ziekenhuis op bezoek gaan. Dan heb je echt niet opeens psychologische hulp nodig om het ziek zijn van de vader te verwerken. Vader is niet levensbedreigend zie zoals ik begrijp. En als je wel psychologische hulp nodig hebt dan heb je die ook nodig als je niet regelmatig bij vader op bezoek gaan. Wat vaker op bezoek gaan bij vader zorgt niet voor meer moeheid en ook niet voor een grotere behoefte aan psychologische hulp.
gewoon om de dag skypen
Als je een uurtje skypt, desnoods terwijl je kookt of zo, of terwijl jullie aan tafel zitten, is dat geen idee?
Met skypen is er toch wel iets meer contact dan bellen en je bespaart de reistijd. Als ik zelf in het zhuis zou liggen zou ik dit best prima vinden
Ik denk
...dat Germaine zelf best kan inschatten of haar zoon terecht of niet te moe is om vaker naar het ziekenhuis te gaan. Zo'n tentamen tijd is voor de een iets anders dan voor de ander. De druk kan hoog zijn, er kan veel van afhangen. Hoe dan ook, als zij zegt dat haar zoon niet vaker kan dan hij al doet, omdat hij slecht slaapt en in zijn tentamentijd zit, dan neem ik dat gewoon van haar aan.
Skypen onder de maaltijd?
Is dat een optie. Dus als jullie gaan eten dan een verbinding met je man, zodat er toch een gezamenlijke maaltijd is?
Elke dag is wel veel als je lang moet werken. Je zou een deel zorg verlof kunnen aan vragen om jezelf ook wat te ontlasten?
Ik denk dat ik puber ook wel zou aanmanen om naar vader te gaan. Ik heb zelf aan beide kanten gezeten. Als puber met een moeder in het ziekenhuis en als moeder met man en kind thuis. Ik weet dat ik van mijn vader ook op mijn kop kreeg, mijn moeder was ziek maar ik had nog zoveel andere dingen waar ik mijn aandacht voor had. Achteraf zie ik wel dat ik toen erg met mezelf bezig was maar als puber had ik dat echt niet door. Als moeder en vrouw wilde ik graag dat man af en toe thuis bleef omdat hij ook veel op en neer aan het sjezen was. Ik had wel t geluk dat ik veel visite kreeg maar soms ook niet.
Maar...
Puber gaat ook. Maar Germaine wil niet van hem vragen om vaker te gaan, of in haar plaats.En haar man wil gewoon dat zij er is.
werk
zijn er op je werk mogelijkheden om tijdelijk een dag of halve dag per week minder te werken? Of een keer gelijk na het werk naar je vriend gaan en samen eten, je kunt dan misschien een dag van tevoren zorgen dat er voor de kinderen ook iets te eten is dat ze alleen maar moeten opwarmen zoals spaghetti of een pizza.
Of de mogelijkheid die hier al een paar keer genoemd is, whatsappen, skypen?
Ik heb als kind maar ook als jong volwassene in het ziekenhuis gelegen, was niet bepaald in de buurt en had er dan ook alle begrip voor dat ik niet elke dag mijn ouders op bezoek kreeg, dit was een halve dag reizen voor hen. Je vriend moet ook kunnen begrijpen dat het voor jou belastend is om elke dag te komen, hij wil toch ook dat jij het volhoudt?
Wat betreft de pubers, als het echt druk is ivm tentamens, dan is het begrijpelijk dat er even minder tijd is voor een bezoek aan het ziekenhuis maar misschien kan dat na de tentamens weer wel? De jongste kan dan af en toe eens mee met jou.
Misschien die collega's eens benaderen en vragen wanneer zij kunnen komen, die dag blijf jij thuis.
