Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

driftkikker

driftkikker

15-10-2011 om 19:24

Even mijn ei kwijt..

Gisteren voor de tweede keer in drie weken naar mijn neuroloog geweest. Ik moet 2 uur rijden naar dit academisch ziekenhuis. Ik heb een progressieve spierziekte en heb wat onderzoeken moeten ondergaan.

Drie weken geleden kwam ik daar met concrete, vervelende klachten. Ik kom al 6 jaar bij deze neuroloog. Wat denk je? Alles was kwijt, mijn dossier, ze wist niet meer wie ik was en wat ik had en begon weer van voren af alle onderzoeken en (foute)conclusies te doen. Al erg vervelend. Al met al is ze totaal niet ingegaan op mijn echt best vervelende klachten.

Nu dus bij dit volgende bezoek had ik over mijn klachten willen praten. Maar ik kwam niet eens in de gelegenheid om iets te vertellen over hoe het met me gaat. Ze zat alleen maar in zichzelf te mompelen boven mijn uitslagen (die ze voor het eerst zag toen ik haar spreekkamer instapte)en begon daarna door te draven over een bepaald voedingssuplement dat ik beslist moest proberen.

Verder begon ze al vast haar tas in te laden, want ze moest dringend weg voor een andere afspraak.

Ondertussen is welgeteld 5x de telefoon gegaan waar ze dan uitvoerig mee in gesprek ging. Ik kwam er gewoon niet tussen. Zelfs niet toen ik herhaaldelijk vroeg of ik even iets mocht vertellen.

Op een gegeven moment ben ik dus totaal geflipt. Ik heb gekrijst en met mijn vuist op tafel geslagen. De ramen trilden er van. Ik voel me hier zo beroerd onder. Ik heb mijn excuses aangeboden, maar ik ben er toch kapot van.

Ik schaam me aan de ene kant kapot, maar ben toch ook nog steeds heel erg boos. Ik voel me echt in de steek gelaten.

Het ergste vind ik dat mijn dochtertje er bij was en zat te bibberen onder de tafel door mijn uitbarsting.

Ik weet wel dat dit eigenlijk niet echt een medische kwestie is, en ik stel ook geen concrete vraag aan jullie, maar ik moest het even kwijt.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Driftkikker

schamen...excuus aambieden....geloof niet dat jij diegene moet zijn. De arts in kwestie moet zich schamen en excuus aanbieden.

Als ik dit zo lees, is mijn enige tip. Zoek een andere neuroloog. Gezien het feit dat je een progressieve spierziekte hebt, zul je nog vaker een dergelijk bezoekje mogen afleggen. Wat een voorwaarde is, is volgens dat je in staat moet zijn een langdurige vertrouwensband met je specialist op te bouwen als er sprake is van een aandoening die progressief is. Zo te lezen is die er niet en zal die er ook zeker niet komen. Doe je zelf een groot plezier en zoek een ander.
Is er niet een ander goed ziekenhuis in de buurt of op max. twee uur rijden.
Wellicht kun je tips krijgen van een patiëntenvereniging?

Enne....petje af dat je voor jezelf opgekomen bent. En inderdaad, erg vervelend dat je dochtertje daarbij was.

Sterkte!

groetjes van Purk

Ook excuses terug?

Na jaar in jaar uit ziekenhuis bezoeken, bij dezelfde neuroloog kent ze jou en je dossier niet? Ze is meer geïnteresseerd in de telefoon en toont geen intersse in jou klachten?
Maakte je woedeaanval indruk? Had ze begrip voor je uitbarsting en bood zij haar excuses aan voor haar zèèr lompe houding?
Natuurlijk is een driftaanval niet goed, opgekropte emotie "hoort" er genuanceerd uit te komen. Tuurlijk, dat weet je verstand. Nu overheerste je gevoel, je onmacht.Ik kan me er bij het lezen van je verhaal iets bij voorstellen.
Je dochter was erbij, dat is niet leuk, maar het is gebeurt. Hoe oud is ze? Oud genoeg om uitteleggen hoe vreselijk onbegrepen je je voelde?
Hoe zijn jullie uit elkaar gegaan, de neuroloog en jij? Was er over en weer wat begrip of was het een vervelend afscheid?

@purk

ik weet niet of het wel kan, een ander ziekenhuis. Als je een beetje een zeldzame ziekte is (en dat zijn er nogal wat bij progressieve spierziektes) is de keus vaak erg beperkt.

En kikker: wat was de reactie van de arts?

Massi Nissa

Massi Nissa

15-10-2011 om 21:40

Jeetje

Afgezien van het feit dat je dochter erbij was, krijg je applaus van mij. Ik zou bij zo'n zeldzaam lompe arts me vooral op zitten vreten en vervolgens nog dagenlang van slag zijn (nou ja, van slag, furieus en gefrustreerd). Jij hebt tenminste letterlijk met de vuist op tafel geslagen. Wat zou het fijn zijn als die arts ook echt wakker is geschud. Ik vind het beyond schandalig om een jarenlange patient niet te herkennen, haar dossier te verliezen, haar bezoek niet voor te bereiden, geen tijd of aandacht hebben voor haar verhaal, een of ander vaag middel pushen als een dealer, telefoontjes aannemen (vijf! dat is toch ongehoord, hoe lang zat je daar, tien minuten?). Ik ben nu al woest op die dokter en ik heb er verder niets mee te maken.
Ik zou aan dochter uitleggen waarom een en ander gebeurde, kinderen kunnen wel tegen een stootje, zeker als je later uitlegt hoe, wat en waarom. En verder hoop ik toch dat die arts zich ook diep heeft verontschuldigd.
Groetjes
Massi

Inge M

Inge M

15-10-2011 om 23:21

Brief sturen naar arts

Ik zou een brief sturen naar de arts waarin je precies opschrijft hoe het gesprek verlopen is en waarom je zo geirriteerd was.
Ik zou zeker geen excuses maken. Ik zou wel duidelijk aangeven waarin het ziekenhuis/arts tekort geschoten is (dus zowel dossier kwijt, als niet luisteren, als zoveel telefoontjes tussendoor).

Rafelkap

Rafelkap

16-10-2011 om 08:16

Reactie neuroloog

Hoe was de relatie met die neuroloog daarvoor? Voelde je je eerder wel gehoord? Heb je duidelijk kunnen maken dat je je niet gehoord voelde? Ben wel benieuwd naar de reactie. Kan me voorstellen dat ze je nu nog niet begrepen heeft, maar alleen je woede zag. Als je die arts niet meer ziet zitten kan je misschien naar een collega (in zelfde ziekenhuis). Toch zou ik proberen weer het gesprek aangaan en wel zsm. Maar dan rustig. Is volgens mij effectiever. Maar het is heel begrijpelijk dat je je hebt laten gaan want dit kan niet!

Marjanne

Marjanne

16-10-2011 om 09:24

Van je af schrijven

Ik heb de afgelopen jaren een paar maal een brief naar een arts/ ziekenhuis gestuurd met een copie naar de patientenvereniging. Beide met bevredigend resultaat. Daarna kan je het achter je laten,
als je zonder erover te praten naar een ander gaat blijft je boosheid. Succes,

bertje1

bertje1

16-10-2011 om 10:11

Weg daar

wat een gruwelijke neuroloog. Weg daar en klachtn indienen!

Onbeschoft!

Hebben ze daar geen secretaresses of assistenten ofzo die dossiers bijhouden en telefoontjes aannemen als de neuroloog in gesprek is?
Werkelijk te onbeschoft voor woorden hoe jij daar behandeld bent!

Gr. Poezie.

driftkikker

driftkikker

16-10-2011 om 12:48

Bedankt!

Hartverwrmend dat ik zoveel reacties van jullie krijg! Alvast erg bedankt hiervoor!

Na een opname 6 jaar geleden ben ik bij deze neurologe terecht gekomen voor verdere controles en afspraken. De artsen die mij op de afdeling behandelden waren uit de kunst. Maar deze arts lijkt er totaal niet bij te zijn.

Ze bedoelt het wel aardig, maar ik heb altijd al moeite om haar ‘bij de les’ te houden. Ze heeft zelfs een keer gepresteerd om een kwartier te leuteren over haar zoon die als Elvis-immitator op bruiloften en partijen te boeken is.

Je moet haar ook nog met een megafoon influisteren wat je denkt dat je mankeert. Een hint die een olifant nog zou voelen. Niet dat ze dan luistert, maar ze gaat er gewoon in mee. Mijn man en ik hebben hoe langer hoe meer het idee dat ze gewoon niet capabel is. Ze maakt een steeds suffiger indruk. Ze is er gewoon niet bij.

Hier worden de dossiers door de centrale administratie(nog op papier) bijgehouden. De arts (of afdelingssecretaresse)moet dan zelf zorgen deze van te voren op te vragen en te lezen.

Nog even ter verduidelijking: het gaat hier om een butenlands ziekenhuis. Dit maakt het nog moeilijker om me te uiten of om te klagen omdat ik de taal maar basisch beheers.

Na de explosie stelde mijn man voor dat de neurologe alsnog even de laatste uitslagen en mijn dossier door zou nemen, en wij even wachten op de gang. Zodoende hadden we allemaal even time-out. Dat was een goede zet. Daardoor was ik in staat om me weer een beetje bij elkaar te rapen en zij ook. Onze dochter was wel onder de indruk. Ik heb later in de auto geprobeerd uit te leggen waarom ik zo boos werd.

Tango

Tango

16-10-2011 om 17:38

Tjee, zeg

Ik zou een klacht indienen bij het ziekenhuis. Dit kan toch echt niet, zo'n arts. Ik begrijp niet dat je het al 6 jaar met haar hebt volgehouden.
Misschien kan iemand je helpen met een brief opstellen, omdat dat lastig is in een andere taal. Maar je moet echt duidelijk maken dat deze neurologe niet functioneert en dat je een andere wil. Succes.

lottie

lottie

16-10-2011 om 18:14

Pfff

Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld. En je hoeft je er niet voor te schamen! Die arts mag zich weleens achter zijn/haar oor krabben! Zo ga je toch niet met je patienten om! Gewoon onbeschoft! Ik zou naar een andere arts willen, desnoods ander ziekenhuis. De relatie is volgens mij nu zo verstoord dat je je nooit meer vertrouwd bij zo iemand voelt. Nogmaals, jij hebt niks verkeerd gedaan, maar het is inderdaad neit fijn dat je dochter erbij was.....

driftkikker

driftkikker

17-10-2011 om 13:58

Beoordeling

Ik heb een site gevonden waar artsen beooordeeld worden. Zij kwam er heel slecht uit! De commentaren erbij waren ook helemaal wat ik ervaren heb. Kennelijk sta ik hier dus niet alleen in.

Lezer, ik ben het met je eens dat dit niet de manier was om hiermee om te gaan. Ik begin mijn posting dan ook dat ik me hier erg beroerd onder voelde en me ook schaamde voor mijn ontploffing.

Ik weet dat als je op een openbaar forum in geuren en kleuren vertelt wat je hebt gedaan, zoals ik hier deed, je je heel kwetsbaar opstelt en je ook kan verwachten dat er dan lezers zijn die het nodig vinden om een vermanend vingertje op te heffen.

Dat is je goed recht, natuurlijk. Het is alleen een beetje zout in de wond, en eigenlijk voor mijn gevoel niet nodig omdat ik zelf al aangaf dat mijn reactie niet fantastisch was. Maar goed, wie kaatst..

Lezer

Het is niet nodig een discussie aan te kaarten "of het dus wel kan zo reageren."
Dat is een zinloze discussie. Omdat iedereen, inclusief driftkikker zelf, al aangegeven heeft dat dit gedrag eigenlijk niet kan.
Driftkikker heeft een rot ervaring achter de rug bij een arts. Ook op haar eigen reactie is ze niet trots. Ze schrijft haar verhaal op een forum en ontvangt reacties van mensen die begrijpen dat ze ook maar een mens is.
Ja, hulpverleners staan bloot aan agressie en dat is niet goed. Maar ik denk dat Driftkikker deze informatie niet nodig heeft, ze voelt zich al schuldig genoeg.
Niemand zegt dat haar reactie goed was, maar we begrijpen het wel.

Hombre

Hombre

18-10-2011 om 12:51

Beter...

Ik heb gewoon in een dergelijk geval een ander ziekenhuis gezocht en de oude specialist verzocht mijn dossier door te sturen. Onder opgaaf van reden natuurlijk. Dat vond hij ook helemaal niet leuk.

Beschouw het als een voordeel, je had er ook in een later stadium achter kunnen komen dat ze een slechte neuroloog was. Dit is ver te prefereren lijkt me. Als alle slechte specialisten bij het eerste bezoek horken bleken was het kiezen een stuk makkelijker.

Driftkikker

Driftkikker

19-10-2011 om 11:08

Euh..hombre

ik was al 6 jaar haar patient..

Hombre

Hombre

19-10-2011 om 21:07

Beter...

laat dan nooit

Valkyre

Valkyre

21-10-2011 om 10:08

Driftkikker

Het is mij al heel vaak gebeurd dat een arts lomp of ongeinteresseerd overkwam, of dat er totaal niet naar mij geluisterd werd. Dan kom ik thuis en word achteraf boos om de situatie. Boos op mezelf ook, omdat ik niet voor mezelf ben opgekomen. Natuurlijk is krijsen niet het beste wat je kunt doen in zo'n situatie, maar stiekem zou ik weleens willen dat ik dat ook eens gedaan had...

Er zijn veel horken in de wereld, en helaas zijn sommigen daarvan arts.

Kun je op die website misschien een neuroloog vinden die wel goed staat aangeschreven? Heel veel sterkte.

Groeten, Valkyre

noname

noname

25-10-2011 om 08:48

Ook meegemaakt (ggz)

Na heel wat testen en gesprekken kwam er bij mijn psychologe de verdenking add uit. Ik werd doorverwezen naar een andere stad waar een adhd team zat. Dat was in april, de eerste week van oktober was ik aan de beurt. Een psychiatrisch verpleegkundige deed het onderzoek. Ze kon niks terugvinden op de pc maar dat was volgens haar niet erg, beneden lag er wel een dossier. Kwam ze terug met een dossier en begon te lezen; u heeft in 2009 met de psychiater hoppelepopski een onderzoek gedaan de uitslag is asperger of autisme. Toen ik aangaf dat er echt geen sprake was daarvan bij mij vroeg ze wel 3 keer; weet u het zeker? Bleek dus niet mijn dossier....

Maar ook dat was niet zo erg hoor...deden we alles toch even over? De testen, mijn verleden..Ik ben opgestapt met de mededeling dat als ze mijn dossier had en de moeite zou doen hem door te lezen ze een andere afspraak kon maken ;-(

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.