Getver..wormpjes
Mijn zoon is inmiddels 12, speelt niet meer in de zandbak, maar nu ontdekte ik toch weer wormpjes op mijn ontlasting. Ik ga er dan vanuit dat het van hem komt, wat in het verleden zeker ook echt zo was, maar ga het nu wel raar vinden. We nemen dan alledrie een wormenkuur. Dit komt ongeveer jaarlijks voor.
Hoe komen we daar toch aan?
Huisarts
Laat eens onderzoeken of het wel aarsmaden zijn.
Wormpjes
Maar weer iedereen in het gezin even aan de Mebendazol en toch even naar de huisarts gaan; er zijn meerdere soorten wormen en sommigen krijg je niet weg met een standaard wormkuurtje. Aarsmaden hoef je trouwens niet alleen van de zandbak te krijgen; je kan ze ook krijgen via besmet meubilair (bank, bed, deurknoppen), speelgoed, voedsel en via andere reeds besmette mensen. Het kan best wel mogelijk zijn dat jij degene bent dat jij de besmetting "meegenomen" heeft ipv je zoon. Een goede hygiene blijft het belangrijkst ter preventie: -Gebruik iedere dag en nacht schoon ondergoed en was dit, evenals het beddengoed, op 60 graden.
-Knip de nagels van kinderen kort en maak de handen en nagels regelmatig goed schoon.
-Zorg voor goede hygiënische omstandigheden in huis, met name op deurknoppen, in de keuken en het toilet.
Beemer o.t.
LOL Dank je (denk ik?
Ik kom uit een familie met veel mensen werkzaam in de medische sector. Die interesse zat er al vroeg in en ik hield en hou ook nog eens heel veel van lezen... Toen ik 12 was had ik al hele medische handboeken uitgelezen en stelde ik mijn eigen diagnoses "mama ik heb hele pijnlijke uitslag op mijn rug; ik denk dat het Herpes Zoster is". En dan bevestigde de huisarts idd dat ik dat had
Na het gym heb ik een aantal jaar medicijnen gestudeerd maar ik heb die opleiding helaas moeten stoppen ivm gezondheidsproblemen. Nog een blauwe maandag verpleegkunde gestudeerd maar weer uitgevallen wegens ziekte. Daarna ben ik via een verkorte leerroute informatiedeskundige geworden met als specialisatie medische bibliotheken & medische informatiebronnen.
Dat verklaart voor een deel mijn kennis maar wat vooral een rol speelt is dat ikzelf vanaf mijn geboorte behoorlijk wat gezondheidsproblemen/klachten/ziektes heb gehad en nog steeds heb. Plus dat ik sowieso erg nieuwsgierig en leergierig ben aangelegd en me niet zomaar van alles laat aanpraten. Verder dat ik nogal wat slechte ervaringen heb gehad met artsen en specialsten, veel second opinions heb aangevraagd, in discussie ben gegaan en van alles wat ik ondervond/ondervind danwel tegenkom en interessant vind idd dossiers aanleg en een soort van eigen "medische bibliotheek" heb opgezet. Zowel in fysieke als in virtuele zin. Ik probeer ook van al die ziektes/aandoeningen de medisch-wetenschappelijke ontwikkelingen nauwlettend in de gaten te houden. Uiteraard voor mezelf maar zeker ook omdat ik hoop dat mijn eigen ervaringen/kennis/mening anderen een beetje kunnen helpen. Dat lijkt gelukkig soms wel zo te zijn en dat vind ik erg prettig.
Het is jammer dat ik uiteindelijk niet heb kunnen worden wat ik heel graag had willen zijn (arts) maar ach, lezen en leren kun je altijd en overal en je kan vele wegen naar Rome bewandelen. Je kunt het zo zien: of je blijft zwelgen in zelfmedelijden en laat je in een slachtofferrol drukken of je gaat de strijd aan en leert ervan om zo sterker te worden. Voor jezelf alsook voor anderen. En daar gaat het om. Je blijven ontwikkelen, je ogen en oren open houden en kritisch te durven denken. Ja, ik kom heel vaak stellig over, dat besef ik. Maar ik denk dat ik het vaak beter weet vanuit mijn eigen ervaringen alsook die van anderen (je wilt niet weten van hoeveel patientenorganisaties ik lid ben en op hoeveel discussiefora ik rondhobbel Dat is geen arrogantie; dat is dan toch vooral die behoefte om anderen te helpen een ander stukje inzicht te geven. Een andere kijk op zaken. Want ik weet ook dat veel mensen zich maar al te makkelijk en te vaak laat intimideren door specialisten en die hele medische wereld. Daar ben ik meerdere malen zelf bijna de dupe van geworden alsook mijn eigen moeder en anderen die mij dierbaar zijn.
Nou, zo uitgebreid had ik niet willen zijn. Sorry. Maar iedere vraag verdient mi een zo goed mogelijk antwoord en ik vrees dat ik (nog) niet de kunst meester ben om kort en bondig te antwoorden=P
Part ii
Overigens heb ik al vroeg met de paplepel binnen gekregen dat als ik iets wilde weten ik het maar zelf moest opzoeken in de encyclopedie of het woordenboek. Mijn ouders kauwden weinig voor. Vragen stond altijd vrij maar als het even kon lieten ze het me zelf uitzoeken. Wat ik aan de ene kant ook wel leuk vond (dat zullen ze dan ook vrij snel in de smiezen hebben gehad) maar aan de andere kant denk ik dat ze het ietsje overdreven hebben. Het is ook wel lekker makkelijk; zeker als je als ouder geen pasklaar antwoord hebt op die ingewikkelde vragen van je kind. Want ipv iets eerst aan anderen te vragen ben ik dus toch geneigd om meteen in de zoekmachines en de informatiebronnen te duiken. Of dat nou beroepsdeformatie is of een overblijfsel uit mijn jeugd, geen idee. Maakt ook niet zoveel uit. Maarre, er zijn hier toch wel meer "wandelende medische encyclopedieen"? Gelukkig ben ik geen uitzondering... Zo, nu heb ik mijn doopceel wel genoeg gelicht. Ik maak van mijn hart geen moordkuil maar ik denk niet dat de gemiddelde mens mijn levensverhaal nou zo bijster interessant vind. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en er zijn veel boeiender verhalen te vinden=P
