(gezond?) ouder worden
naar aanleiding van een stukje discussie in het "ouder-worden-en-uiterlijk" draadje een meer algemeen draadje.
Nu even niet zoveel tijd, maar in een volgende posting zal ik wat uitgebreider toelichten over mijn eigen situatie, mijn "hoop en vrees", en de (on)mogelijke aanpak en remedie van allerlei groeiende klachten en pijntjes.
Struisvogelpolitiek
Wat betreft hoop en vrees, eventuele pijntjes, klachten en remedies daartegen, ben ik typisch een struisvogel.
Ben benieuwd naar Pluks verdere verhalen, misschien komt dan mijn kop uit het zand.
tonny
Struisvogel2 
)
Tony, join the club. Als het nog werkt, niet aan prutsen is een veel gebruikte kreet uit het bedrijfsleven voor gammele apparaten en situaties. Zo heb ik een schouder waar ik al minstens 20 jaar last van heb bij bepaalde bewegingen, en die "kraakt". Ik heb zelfs al een verwijskaart voor röntgenopnames, al weken op zak. Was er dus wel als bij-zaak mee naar arts geweest. Hoofd-zaak was een aambei. Gaat ook al niet vanzelf weg. Gisteren deed ik voor het eerst in jaren weer een poging tot sit-ups. Met armen in de nek lukte dat voor geen meter, mijn benen gingen de lucht in . Maar met wat smokkelen lukte het warempel. Deed ook wat push-ups op de oude mannen-manier ( op mijn knieën!); de dag daarna had ik vreselijke spierpijn. Maar er moet wat gebeuren, want conditioneel gaat het verder prima, hart/longen/benen werken uit de kunst, maar de rest van het lijf "vervalt". Ik ben 55, en heb nooit een gespierd bovenlijf gehad, maar nu zijn wordt de vorm van de borst(jes) bepaald door de vetlagen; en ik ben niet écht te zwaar (bmi 24.5, grensgeval). Dus ik wil wat gerichter gaan bewegen en trainen, maar het moet natuurlijk niet te moeilijk/inspannend/tijdrovend worden... Verder heb ik geluk met gezondheid/gewrichten/pezen. Mijn achillespees speelt weer wat op na mijn laatste tenniswedstrijd. Ik ga nu voor het eerst (winter)competitie spelen, dus we blijven in beweging.
Eigenlijk is het stiekeme doel van dit draadje te achterhalen wie de bron van de eeuwige jeugd gevonden heeft. Want ik wil 100 worden, maar dan wel zonder klachten, met energie, bij volle verstand. Hoe gaan we dat aanpakken. Misschien hoort het draadje meer in gezèllug. Kunnen we met zijn allen lekker zeuren en tips en truuks uitwisselen, en onze goede en slechte ervaringen delen.
Voordeel
Ik (51) heb het geluk dat ik al jong krakkemikkig werd
Gevolg van operaties die weer gevolg waren van klompvoetje bij geboorte. Ik ben rond m'n 30ste voor het laatst geopereerd, kon met kleine kinderen weinig wandelen, niet ver fietsen. Op m'n hurken zitten, kinderen tillen, het ging allemaal niet best. Zo'n 10 jaar later ging het met been en rug zo slecht dat ik nauwelijks meer kon lopen, maar door een goede revalidatie-arts die semi-orth schoenen voorschreef is het sindsdien alleen maar beter gegaan. Ik werk voor het eerst ( nu 2 jaar) 3 dagen pw, ipv 2 waarna ik uitgeteld was, stukken lopen gaat stukken beter dan op m'n 35 ste etc etc. Dus ipv krakkemikkiger worden gaat het alleen maar vooruit 
Daarbij heb ik ouders die erg lang jong blijven, dus ik heb hoop dat dat erfelijk is! Nee, hier nog geen ouder-worden-gevoel!
103
Met zoonlief afgesproken dat ik 103 zal worden. Tegen die tijd is hij 70 en meent dan wel zonder mij te kunnen leven ; )
Maar zonder gekheid; sinds ik de 40 gepasseerd ben, ben ik lijdend-af. Niet dat ik (bijna 45) geen last heb van pijntjes en kwaaltjes en aftakeling, maar de angst tussen de oren is verdwenen. Ik kan nu eindelijk nuchter naar mijn eigen lijf en leden kijken, zonder gelijk de engste kwalen te verzinnen. Da's al een pluspunt.
Verder ben ik voor het eerst sinds jaren hormoonvrij. Geen pil, geen mirena, geen stemmingswisselingen, geen overtollige kilo's. Ik val langzaam maar zeker weer terug naar mijn gewicht voor alle geboortebeperking. Ook fijn.
Sporten hoort daar ook bij - na jarenlang volleybal spelen (funest voor enkels en knie) eindelijk een zeer meditatieve, doch actieve sport gevonden die in de buitenlucht beoefend wordt: roeien! Word ik ook nog eens gelukkig van, want waterkippen en oeverkoeien werken zeer vertederend en strelen hart en ziel.
Slecht horen doe ik al jaren. Het gehoor is min of meer een aangeboren defect en valt niet te verhelpen. Aan slechthorendheid hoef ik niet meer te wennen. Ook slecht zien (in de verte) is niet nieuw. Wel irritant is het moeite hebben met de kleine lettertjes en naald en draad. Gelukkig staat de techniek voor niets en kan ik beslissen of ik mijn ogen welles-nietes laat laseren. Tot slot het grijs en de rimpels. 'k Vind 't me wel staan eerlijk gezegd. Mijn gezicht wordt markanter, krijgt meer karakter en wordt zelfs mooier! Ook dat grijs in mijn haar deert me niet - die grijze lok hoort nu bij me. Alleen dat grijze schaamhaar.... dat viind ik geen gezicht! Kan je dat ook verven?
Manus
