Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Herseninfarct & moeheid

De titel zegt het al: moeheid  na een herseninfarct.

Het blijkt dat ca de helft van alle mensen na 2 jaar nog moeheid  ervaart.

De vraag die mij bezig houdt: als je tot de helft behoort welke na 2 jaar nog moeheid  ervaart, kom je sowieso (ooit) van de moeheid af? Of blijft het na een herseninfarct altijd wel een dingetje?

De ellende is dat ik voorheen zéér zelden overdag de ogen dicht had, nu lig ik dagelijks (in de ochtend of middag) op de bank te pitten.
Volledig uitgeteld en ben daar inmiddels, ruim 1 jaar na dato, wel goed klaar mee! 

Voel je je verder wel (zo goed als) hersteld?
Zo lang je nog cognitieve problemen hebt, kost dat heel veel energie is mijn ervaring na een zware hersenschudding. Ik heb met behulp van een fysio die helemaal gespecialiseerd was in hersenletsel mijn cognitieve belastbaarheid veel getraind. Pas toen ging mijn vermoeidheid ook over.  Een herseninfarct is natuurlijk weer anders. En ik weet niet wat jij allemaal aan revalidatie hebt gedaan. Maar ik reageer omdat je daar wellicht nog iets kunt winnen als het om vermoeidheid gaat? Sterkte in ieder geval!

Henricus

Henricus

12-04-2023 om 20:07 Topicstarter

Verbindingisnooitzwartwit schreef op 12-04-2023 om 19:01:

Voel je je verder wel (zo goed als) hersteld?
Zo lang je nog cognitieve problemen hebt, kost dat heel veel energie is mijn ervaring na een zware hersenschudding. Ik heb met behulp van een fysio die helemaal gespecialiseerd was in hersenletsel mijn cognitieve belastbaarheid veel getraind. Pas toen ging mijn vermoeidheid ook over. Een herseninfarct is natuurlijk weer anders. En ik weet niet wat jij allemaal aan revalidatie hebt gedaan. Maar ik reageer omdat je daar wellicht nog iets kunt winnen als het om vermoeidheid gaat? Sterkte in ieder geval!

Inzake herstel: dit ging eigenlijk bijzonder goed.
In de ochtend kon ik nog geen glas vasthouden, na een dag was de kracht volledig terug.

Inzake revalidatie: 
ik heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen, enkel aan de monitor om e.e.a. in de gaten te houden. 
Op beide dagen was er wel een fysio, maar die had 't na 2 dagen wel gezien: na 2 dagen testen was er niks loos en ik kon alles wel weer. Daar had ze overigens ook wel gelijk in: motorisch mankeert er niks aan, spraak gaat goed enz.  (opzich bijzonder, er is een deel hersens afgestorven, blijkbaar in een deel wat ik niet gebruik)

Een arts begon in die 2 dagen wel over tweemaal roken (doe ik nog steeds), veel meer zinnigs kwam er ook niet uit die man. Roken was hetgeen waar hij zich druk om maakte.

Medicatie heb ik enkel in het ziekenhuis gehad (kon er niet onder uit), eenmaal thuis gelijk gestopt met die troep (bloedverdunners/cholesterolverlagers)

Eenmaal thuis ben ik ook gestopt met de toegevoegde suikers (lang verhaal in 't kort: mijn vrouw had op de 1e ochtend drop meegenomen..had ik de komende 2 dagen wat te knagen.
Tegenover mij lag een dame die een korte opmerking maakte over de drop, suikers en de effecten...ik had de gsm, internet én alle tijd, dus ik heb 2 dagen lang alles uitgezocht over de suikers.
Dat heeft dus effect op alles: lage rugklachten, slechte ogen etc. etc. en ben daar toen direct mee gestopt. 4 a 5 weken doodziek geweest en sindsdien clean alsmede zonder extra moeite (meer sport oid) 20 kg kwijtgeraakt)

Na een maand of 3 wel aderonderzoek gehad (inzake aderverkalking) alsmede bloedonderzoek en beiden waren goed (bloedonderzoek was goed tot zeer goed) 

Kortom: afgezien van het roken leef ik wel aardig volgens het boekje.
Ik voelde me na het afkicken van de suikers een tijd lang zeer goed, was 's ochtends ook helder/fris en scherp...maar die pret was van relatief korte duur  en de laatste maanden kak ik helemaal in. 

Mooi ellendig, want na het afkicken van de suikers voelde ik me redelijk onoverwinnelijk, voelde me zeer goed en kon de wereld wel weer aan.
Als dát nou weer een beetje terug komt dan ben ik al een gelukkig mens. 

Klein detail wat wellicht niet meehelpt in mijn huidige fysieke staat:
exact 14 dagen voor mijn herseninfarct is onze zoon geboren (overmorgen 13 maand oud). Rust na een herseninfarct is wel nodig, maar heb ik dus eigenlijk nooit gehad. Je komt thuis, je kan er gelijk weer vol tegenaan en dit is tot op de dag van vandaag zo gebleven. 
Ik werk vanuit huis, totdat de vrouw thuiskomt zit ik ook altijd met de kinderen en dat is weleens knap lastig.

Waarom vraag je hier eigenlijk raad, want wat de medici je adviseren sla je in de wind en je wil toch alleen je eigen onderzoek geloven. Dus je blijft roken en je weigert medicijnen.
Daarnaast klinkt je leven knap druk en je zal niet de eerste jonge vader zijn die elk vrij moment in slaap valt op de bank. Dat hoort er wel een beetje bij.
Je zou eens kunnen kijken wat er over niet-aangeboren hersenletsel te vinden is en welke tips over energie management daar gegeven worden.

Prillewits schreef op 13-04-2023 om 10:19:

Waarom vraag je hier eigenlijk raad, want wat de medici je adviseren sla je in de wind en je wil toch alleen je eigen onderzoek geloven. Dus je blijft roken en je weigert medicijnen.
Daarnaast klinkt je leven knap druk en je zal niet de eerste jonge vader zijn die elk vrij moment in slaap valt op de bank. Dat hoort er wel een beetje bij.
Je zou eens kunnen kijken wat er over niet-aangeboren hersenletsel te vinden is en welke tips over energie management daar gegeven worden.

Eens met Prillewits. Door verschillende draadjes waarin je je druk maakt over diverse aspecten, zoals  opvoeding vriendinnetje van een van je kinderen of werkmethode logopedist, lijkt mij dat jij je energie verdoet aan zaken die jij naar je toe trekt ipv los laat,  daar dit vanwege een herseninfarct te veel van je vraagt en je uitput.

Tip 1) opvoeding van ander kind is niet jouw taak; als het kind niet luistert, en dit jou uitput, zeg dan nee tegen speel afspraakjes omdat dit voor jou nog te intensief is.

Tip2) ga ook de ‘strijd’ met je vrouw om de werkmethode  van de logodepist niet aan als dit onrust in je relatie geeft; ga zuiniger om met je energie en besteedt deze op zinvolle wijze bv door muziek maken met je kinderen.

Tip3) zoek contact met lotgenoten; afhankelijk van je leeftijd en de fase waarin je als vader van jonge kinderen verkeert, is het niet vreemd dat je te maken hebt met naweeën die voor sommigen moeilijk te accepteren is. Contact met lotgenoten kan bijdragen aan die acceptatie.

Ik weet niet waar je woont, maar instanties zoals Heliomare biedt programma’s in groepsverband aan mensen met een herseninfarct. Je post komt over alsof je het alleen wilt uitvinden want ik lees een mate van sceptische kijk op deskundigen. Maar je lijkt vast te lopen want je geeft zelf niet helemaal gelukkig te zijn. Misschien leg je de lat te hoog, omdat je dat zo gewend bent?

Medici zien legio mensen met infarcten en de gevolgen daarvan. Ik zou dat wel opvolgen. Verder luisteren naar je lichaam. Als je lichaam zegt dat je moet rusten, dan is dat zo. Je kunt dat beter accepteren dan je energie verspillen aan daartegen te vechten.
Pijn en moeheid zijn waarschuwingssignalen van je lichaam. Je mee laten voeren op de golven kost minder energie dan tegen de stroming in zwemmen.

Henricus

Henricus

13-04-2023 om 13:34 Topicstarter

Prillewits schreef op 13-04-2023 om 10:19:

Waarom vraag je hier eigenlijk raad, want wat de medici je adviseren sla je in de wind en je wil toch alleen je eigen onderzoek geloven. Dus je blijft roken en je weigert medicijnen.
Daarnaast klinkt je leven knap druk en je zal niet de eerste jonge vader zijn die elk vrij moment in slaap valt op de bank. Dat hoort er wel een beetje bij.
Je zou eens kunnen kijken wat er over niet-aangeboren hersenletsel te vinden is en welke tips over energie management daar gegeven worden.

Wederom, je leest een paar dingen van mij en je hebt al een compleet beeld gevormd.
Leuk als je redenen zoekt om weer even je gal te spuwen, 't slaat nergens op.
Advies van medici sla ik in eerste instantie niet in de wind, maar als zo'n arts slechts 2 x bij je aan bed staat en alleen maar kan zeuren over het roken dan ben je m.i. niet veel waard. (ter info: er kwam er een man naast me liggen, had toevallig een redelijk dikke buik. Zijn vrouw was Surinaamse, hield van lekker eten..en waar begon die arts over?? Je raadt het al. Naar mijn idee gewoon zo'n kortzichtige l*l die wat te zeuren moest hebben)
Daarnaast had de arts een afspraak met mij en mijn vrouw ingepland, heb letterlijk 2 uur op die knul zitten wachten. Uiteindelijk de kamer maar verlaten, heb die arts ook nooit weer gezien. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres en van zo'n figuur zal ik  ook niets aannemen. Vrij simpel.

Inzake een druk leven: het valt opzich mee, de kinderen zijn wel een dingetje.
Echter, 4,5 jaar geleden, bij geboorte dochter, nergens last van gehad. Nu is dochter in de ochtenden op school, redt zich wel aardig (hoef geen drinken meer te pakken etc.etc) maar ik klap nu volledig in. Dit is voorheen zelden voorgevallen.

Henricus schreef op 13-04-2023 om 13:34:

[..]

Wederom, je leest een paar dingen van mij en je hebt al een compleet beeld gevormd.
Leuk als je redenen zoekt om weer even je gal te spuwen, 't slaat nergens op.

Advies van medici sla ik in eerste instantie niet in de wind, maar als zo'n arts slechts 2 x bij je aan bed staat en alleen maar kan zeuren over het roken dan ben je m.i. niet veel waard. (ter info: er kwam er een man naast me liggen, had toevallig een redelijk dikke buik. Zijn vrouw was Surinaamse, hield van lekker eten..en waar begon die arts over?? Je raadt het al. Naar mijn idee gewoon zo'n kortzichtige l*l die wat te zeuren moest hebben)
Daarnaast had de arts een afspraak met mij en mijn vrouw ingepland, heb letterlijk 2 uur op die knul zitten wachten. Uiteindelijk de kamer maar verlaten, heb die arts ook nooit weer gezien. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres en van zo'n figuur zal ik ook niets aannemen. Vrij simpel.

Inzake een druk leven: het valt opzich mee, de kinderen zijn wel een dingetje.
Echter, 4,5 jaar geleden, bij geboorte dochter, nergens last van gehad. Nu is dochter in de ochtenden op school, redt zich wel aardig (hoef geen drinken meer te pakken etc.etc) maar ik klap nu volledig in. Dit is voorheen zelden voorgevallen.

Het is hoe je overkomt, wat eigenzinnig en afgevend op hulpverlening. Dat is wat "we" lezen, het zal misschien in de realiteit anders zijn, of komen door je herseninfarct, dat kan uiteraard.

On topic: je herstel kan erg lang duren, en dan nog kun je restverschijnselen overhouden. Wat ik je oprecht zou aanraden is om met de huisarts of behandelend arts te bespreken of er nog een deel kan verbeteren door een revalidatie ( desnoods op onderhoudsniveau) te (her-)starten.

Niet geschoten is altijd mis. Misschien kan een ergotherapeut je helpen je energie beter te verdelen. Je klinkt alsof je het bij jezelf wilt afdwingen en dat is een gevecht dat je niet winnen gaat.

Misschien tegelijk een stukje acceptatie meepakken, kortom meer een multi-diciplinair traject dan individuele fysio/andere hulp.

Het is vervelend, zeker op relatief jonge leeftijd. 

Je bent al veel afgevallen, super goed gedaan! 

Stoppen met roken is gewoon beter voor je, maar kan erg moeilijk zijn. Zelf ben ik na 33 jaar gestopt mbv champix. Ik heb nooit meer een sigaret aangeraakt, in juni 7 jaar geleden. Het wordt meen ik vergoed als je via de Praktijkondersteuner ook wat bezoekjes aflegt. Ik heb het zelf betaald. 


Henricus

Henricus

13-04-2023 om 13:56 Topicstarter

MamaE schreef op 13-04-2023 om 12:22:

Medici zien legio mensen met infarcten en de gevolgen daarvan. Ik zou dat wel opvolgen. Verder luisteren naar je lichaam. Als je lichaam zegt dat je moet rusten, dan is dat zo. Je kunt dat beter accepteren dan je energie verspillen aan daartegen te vechten.
Pijn en moeheid zijn waarschuwingssignalen van je lichaam. Je mee laten voeren op de golven kost minder energie dan tegen de stroming in zwemmen.

Het lichaam rust geven als 't daarom vraagt: dat doe ik al jaren, continu doorgaan heb ik 15 jaar geleden al afgeschaft. Dát is gelukkig echt geen probleem.

Dat pijn en moeheid waarschuwingssignalen zijn ben ik met je eens, maar waar komt dat nu dan ineens vandaan? Ik voelde me in den beginne prima, nu al tijden een aardig wrak. 

Inzake het stukje medici en het opvolgen van adviezen: 
zoals bij sommigen bekend ben ik wel redelijk kritisch, ik neem niet alles zomaar aan.
In geval van medici spelen me altijd weer de gedachten door het hoofd dat ze van de "big pharma" vanalles aangeboden krijgen (oftewel: omkoping) om maar zoveel mogelijk medicatie uit te delen enz. (Het gebeurt veel, laten we dat niet ontkennen!)

Neem de medicatie, specifiek de cholesterolverlagers. 
Aldus de artsen moest ik aan de cholesterolverlagers, dit omdat mijn cholesterol op 2,9 zat en het moest (ja moest!) naar de 1,8
Het bleek dat ik voor een normaal mens (zonder herseninfarct) een redelijk normaal cholesterol had, maar puur het feit dat ik een herseninfarct heb gehad moest 't naar die 1,8.
Aangezien ik daar de logica niet van inzag ben ik eens opzoek gegaan en kwam onder andere een gigantisch lang verhaal tegen op de site huisartsen en wetenschap.
Wat bleek: voorheen (ergens in 2018/2019 ofzo) is de cholesterolgrens voor mensen met een infarct verlaagd van 2,6 naar 1,8 (op basis van de oude grens zat ik dus al niet echt verkeerd).
Maar die club van huisartsen/wetenschappers hadden dus een onderzoek gewijd aan de effectiviteit/haalbaarheid enz. van die 1,8 ipv de 2,6.
Met stevige onderbouwing bleek dat er een minimaal effect was om de 1,8 te halen, met enkel medicatie was het feitelijk onmogelijk om de 1,8 te halen en er waren ook maar een paar mensen die dat getal gehaald hadden (niet vragen wat ze daarvoor hadden moeten doen!!) etc. 
Uit dat onderzoek van H&W bleek ook dat de meerderheid van de artsen alweer van die 1,8 afgestapt waren, maar er waren nog wel een aantal die er aan vasthielden. Zo'n soort figuur trof ik dus.

Ik heb dat betoog van H&W voorgelegd aan de arts en de arts veegde het van tafel met het argument "joh, dat zijn verhalen van huisartsen". 
Ja, en wetenschappers...maar verder kwam hij niet met argumenten.

Is het dan raar dat ik die medici doorgaans niet zo hoog heb? 
  

In veel gevallen is dit ook een kwestie van mindset. het zit in je hoofd dat je dit nodig hebt, maar het wordt een patroon om zoveel rust te nemen en soms kun je dat beter gewoon doorbreken. Probeer het af te bouwen en hou je zelf voor dat je opgeknapt bent. Lukt het echt niet dan ligt het misschien toch niet zo simpel.

Het gaat natuurlijk over jouw gezondheid, niet over het stimuleren van de big pharma of over het ondersteunen van de anti-pharma lobby (geloof me, die is minstens net zo erg).
Wat ik niet begrijp is waarom je geen second opinion vraagt en/of naar een andere arts gaat. Denk je nou echt hier op een anoniem forum medische adviezen te krijgen? Neem jezelf serieus! Het gaat over jouw gezondheid, verder niets. 

Roken is bewezen een van de slechtste dingen die je kunt doen voor je gezondheid. Roken vernauwt de bloedvaten, wat niet echt wenselijk is als je op jonge leeftijd een herseninfarct hebt gehad. Stoppen met roken heeft niets te maken met big farma. Het is een advies dat niet naar je zin is, maar daarmee is het nog geen onzin. Lees je daar maar eens over in .

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.