Hoe gaan jullie om met kwetsbaren, corona
Hoe gaan jullie om met dierbare kwetsbaren in deze tijd?
Ik vind het moeilijk een beeld te krijgen van hoe ik met mijn ouders om wil gaan.
In de zomer buiten afgesproken maar hoe gaat dat verder deze herfst en winter? Hoe op langere termijn?
En maken jullie daar afspraken over?
Ik vind het lastig met mijn ouders te praten, het liefst spreken zij gewoon weer binnen af.
Ik wil dat niet maar vraag me wel af hoe het verder gaat.
Ze zijn nu gezond maar zitten in kwetsbare groep.
Maar wie weet leven ze nog maar een jaar, en ze dan dat jaar nauwelijks gezien? Dat voelt ook zo verkeerd.
wij
Wij spreken wel af. Inderdaad elkaar helemaal niet zien gaat echt niet. Daar zijn ze echt te oud voor. Ze hebben gezelschap en hulp nodig.
Ik zie mijn ouders circa 1 x per 3 weken.
Wel binnen maar zij doen de deur open en dicht zodat ik geen deurklink aanraak. We zitten op 2 meter afstand en we raken elkaar niet aan. Ik ga niet naar toilet of iets. Ik zet mijn eigen kopje in de vaatwasser. Beetje dat soort dingen. Mijn moeder neemt erna nog wat dingen af eventueel.
Mijn ouders
hebben geen hulp nodig, noodzakelijk is een bezoek dus zeker niet. Dus tot nu toe heb ik het gewoon niet gedaan.
Maar ja, nu de vooruitzichten zijn wat ze zijn, kom ik er niet goed meer uit.
Zorgt ook voor spanning en wrijving want zij vinden het nogal onzin en ik snap hen ook wel weer.
Bellers zijn het trouwens nooit geweest en beeldbellen zal het ook niet worden.
Wel op bezoek
Maar wel de maatregelen in acht nemend. nemend het kan buiten en dat was tot begin oktober zeker in hun huis nog mogelijk. Zaten we op de veranda; voldoende beschut maar ook voldoende ventilatie.
Bij ons in de tuin ging ook goed.
Nu het wat kouder en natter wordt ga ik voornamelijk bij hen langs. Zij wonen ruimer dan wij. Anderhalve meter afstand houden is daar beter mogelijk dan hier. We gaan niet met het hele gezin dan wordt de afstand wat moeilijker.
Sinds dit voorjaar ben ik niet meer bij de schoonouders geweest en mijn kinderen ook niet.
Mijn man gaat wel af en toe als er mantelzorg taken zijn die zijn zus niet kan doen. Mijn schoonzus doet de meeste mantelzorg taken en al het regelen omtrent de thuiszorg en ziekenhuisafspraken. Mijn man wordt wel eens opgeroepen om technische klusjes te doen.
Voor corona ging ik dan altijd mee nu niet meer. Man zit voornamelijk achter zijn bureau thuis, ik heb de meeste contacten van ons tweeën doordat ik boodschappen doe en vrijwilligers werk deed. (Dat is weer stilgelegd).
Kinderen hebben de meeste contacten en gaan dus niet mee naar opa's en oma's.
Voor mijn lieve buurvrouw die nog relatief jong is maar wel kwetsbaar neem ik wel eens een boodschap mee en schuif ik wel eens wat lekkers over de schutting als ik heb gebakken. We maken een praatje buiten maar komen niet bij elkaar binnen.
Hier
Ik ben mantelzorger van mijn moeder. Ik ga minimaal 2x per week bij haar lang en mijn broer 1x. Ga gewoon naar binnen probeer afstand te houden maar zelfs dat lukt niet altijd.
Ik moet ook elke week met haar naar de fyshio en naar haar man in het verzorgingshuis ze zit dan naast me in de auto. In maart zijn we gaan proberen minder langs te gaan en haar niet naar de winkels enz te laten gaan maar toen ging ze al snel achteruit. Weet niet of het hierdoor komt maar dit ga ik niet meer doen.
Ik werk in de huishoudelijke thuiszorg en zie daarbij vaak dat cliënten geen familie meer op visite krijgen maar wel mij en soms ook nog andere thuishulp dat vond ik wel een beetje krom.
Hou tijdens mijn werk overigens altijd zo veel mogelijk afstand liefst meer dan 1,5 meter.
Zelf laten bepalen
Volgens mij kunnen ouderen en kwetsbaren prima zelf bepalen hoeveel risico ze willen lopen. Ze hebben een broze gezondheid, geen verstandelijke beperking.
Dus als jouw ouders binnen bezoek willen ontvangen, doe je dat toch gewoon?
Beeldbellen
Dat doen we met mijn familie wel tijdens verjaardagen of andere feesten. Met de schoonfamilie niet, daarvoor is gewoon telefoneren al een zeer ingewikkelde taak sinds de oude telefoon met snoer aan de hoorn en snoer in de muur de geest gegeven heeft. 😂🤣
Zo'n gigaset met knopjes op de hoorn kan je niet goed vasthouden zonder onbedoeld knopjes in te drukken dus en gesprek wordt constant onderbroken door piepjes of valt weg doordat ze onbedoeld ophangen.
zelf bepalen?
Als de capaciteit van de zorg onbeperkt was, zou je mensen dat zelf kunnen laten bepalen.
Nu is dat gewoon niet sociaal.
Stel je niet aan Valeria
Binnen bezoek ontvangen is gewoon toegestaan, zolang je je aan de maatregelen houdt.
Zelf bepalen
Kan inderdaad niet altijd makkelijk, niet omdat ouderen verstandelijk beperkt zijn, maar omdat zij niet zo goed meer alles kunnen bijhouden en een goede inschatting kunnen maken.
https://encyclopedie.medicinfo.nl/levensfasen--ouderdom
Het kost mij al moeite om alles rondom corona goed bij te houden en te begrijpen, voor ouderen zal dat dus nog lastiger zijn
gewoon binnen
In het begin zaten we buiten in de serre, nu gewoon binnen op 1,5 meter afstand. Ik zie verder weinig mensen langdurig (ik kom natuurlijk wel mensen tegen in de supermarkt) maar dat zijn allemaal langslopende mensen. Dus met afstand houden en geen klachten hoop ik dat het zo goed blijft gaan. Mijn broer doet het ook zo, ze is 82, we hebben geen tijd om elkaar gewoon niet meer te zien, geen idee hoe lang ze nog bij ons is. (broer heeft ook geen contact beroep)
MarSy
'maar omdat zij niet zo goed meer alles kunnen bijhouden en een goede inschatting kunnen maken.'
Wat een neerbuigende reactie.
Gewoon langsgaan
Ik ga regelmatig bij mijn ouders langs. Gewoon om te kijken hoe het gaat (ze zijn beiden ver in de tachtig). Bij de eerste corona-golf was ik veel voorzichtiger en sprak ik weken niet af en daarna alleen buiten.
Nu duurt mij dat eerlijk gezegd te lang: als ik op 100 procent safe wil spelen duurt het misschien nog wel een half jaar voor ik ze weer kan zien. Als ik ze überhaupt nog te zien krijg... Dat willen we geen van allen. Dan maar wat risico lopen.
Dus: ik houd afstand, desinfecteer mijn handen bij aankomst en zorg dat ik niet aan mijn gezicht kom.
eigen keuze
Mijn schoonmoeder is voorzichtig. Zij is 82 en gaat ervan uit nog lang mee te gaan dus ze is heel voorzichtig. Mijn man gaat regelmatig langs maar houdt afstand. Ze ziet nu liever onze kinderen niet want te risicovol.
Mijn ouders zien ze nog wel maar wij houden afstand.
Ik heb echter ook een oom van 90 en die wil niet dat hij niemand meer ziet. Hij vindt dat niet te doen omdat hij denkt dat hij ook elk moment gewoon kan overlijden en hij wil nu niet maandenlang in eenzaamheid leven. Hij is nu nog redelijk goed ter been. Hij begrijpt alles nog en dat kan zo voorbij zijn zoals hij dat zelf zegt. Dus crost hij in zijn 30 kilometer wagentje het hele dorp door en gaat hij nog steeds bij mensen op bezoek.
Gewoon gaan
Ik ga zeker 5x per week bij mijn moeder langs. Voor het broodnodige gezelschap en om met dingetjes te helpen, eten langs te brengen. We houden binnen wel afstand.
skik
Hier
Mijn ouders zijn een eind in de tachtig, maar wonen nog samen en zelfstandig en hebben behalve hun hulp in de huishouding, die ze al jaren hebben, geen zorg of ondersteuning nodig. Zij zijn dus ook uitstekend in staat om zelf te bepalen wat er wel en niet kan. Ze houden zich gewoon aan de regels. De hele zomer hebben we buiten op afstand elkaar gezien, en eerlijk gezegd werd de afstand stiekem steeds kleiner. Niet knuffelen of aanraken, maar eerder een halve dan anderhalve meter. Nu de besmettingen weer opgelopen zijn, en zeker nu mijn zoon en ik allebei weer naar school gaan (verschillende scholen) zijn we weer een heel stuk voorzichtiger geworden. Mijn moeder wil niet meer binnen afspreken, mijn vader vindt dat pijnlijk want die zegt, heel terecht: ik ben 88. Hoeveel tijd heb ik nog met mijn kinderen en kleinkinderen? Ik laat ze daar leidend in zijn - ik ga die beslissing niet voor ze nemen, dat kunnen ze prima zelf. Wat mij betreft is een deel van het probleem dat " kwetsbare ouderen". of, nog erger, " onze oudjes", allemaal weg worden gezet als handelingsonbekwaam. Terwijl de meeste mensen dat echt niet zijn. Zijn ze dat wel, of heb je de indruk dat ze echt onaanvaardbare risico's nemen, dan zul je iets meer moeten sturen.
Mijn ouder beslist
Mijn vader is in staat om daarin een afweging te maken en die respecteer ik. Als hij een knuffel wilt, krijgt hij die en als hij zegt dat hij liever afstand houdt of niet heeft dat ik kom, doe ik dat.
Zelf val ik ook in de groep kwetsbaren. Ik houd buiten afstand, zoek niet actief dingen op. Maar ik houd geen afstand tot mijn kinderen. Die krijgen gewoon een knuffel en die zoeken mij en ik hun gewoon op.
Dit is ook een kwestie van vertrouwen, bij twijfel doe je het allemaal niet en blijf je thuis, weet ik zeker dat ze dan tijdelijk niet komen.
Hier
Wat mijn eigen ouders betreft: ik neem mijn puber voorlopig niet mee. En als ik verkouden ben kom ik niet. Maar verder zit ik wel weer bij hen binnen, omdat zij dat willen, op afstand. We komen nu het weer redelijk gaat zeker eens in de twee weken langs (mijn broer de andere week) voor boodschappen en gezelschap, want ze komen er nu mijn vader niet rijdt niet meer uit. We bellen vaker.
Niet neerbuigend
ElenaH de link gelezen? Daar wordt heel mooi uitgelegd hoe het zit met de verstandelijke ontwikkeling bij ouderen, is gewoon o ontwikkelingspsychologie, is niets neerbuigend aan en ik zeg ook niet dat ouderen handelingsonbekwaam zijn.
Zoals in de andere voorbeelden ook al staat, zal dit per persoon verschillen, standaard zeggen mogen ze zelf bepalen, is mijns inziens niet van toepassing omdat lang niet alle ouderen in staat zijn om een goede afweging te maken
MarSy
'standaard zeggen mogen ze zelf bepalen, is mijns inziens niet van toepassing omdat lang niet alle ouderen in staat zijn om een goede afweging te maken'
Tja, ik vind van heel veel 'gewone' volwassenen ook dat ze eigenlijk niet in staat zijn om een goede afweging te maken. Neem types als Lange Frans of Jeanet Ossebaard. Willem-Alexander. Iedereen die rookt. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet het récht hebben om die beslissingen te nemen. Zolang iemand niet door een rechter onbevoegd is verklaard, kun je het echt niet maken om keuzes van mensen af te doen als 'ze snappen het niet'. Zéker niet als je bij voorbaat een hele groep als onmondig weg zet, zoals jij doet in #10.
'niet omdat ouderen verstandelijk beperkt zijn, maar omdat zij niet zo goed meer alles kunnen bijhouden en een goede inschatting kunnen maken.'
Zelf beslissen
Ik laat de ouderen in mijn omgeving zelf beslissen wat ze willen. Deze ouderen hebben allemaal nog een scherp verstand en zijn autonome wezens die zelf kunnen beslissen wat ze willen. Mijn moeder behoort min of meer tot ons huishouden en zien we eigenlijk elke dag (en geen afstand houden.) De tante van mijn man komt gemiddeld elke week langs en houdt min of meer afstand van ons. De oudere buren zien we alleen buiten en op afstand. Zij houden zich verder van iedereen maar wij doen regelmatig boodschappen voor ze of nemen iets mee wat ze nodig hebben. We komen alleen niet binnen.
En MarSy
De website is van medicinfo. Een commerciele consultant uit Tiburg. Wat is er in vredesnaam wetenschappelijk aan hun oppervlakkige verkoopverhaaltje? Zij verkopen zorg!
Je kunt het in elk geval overleggen met de persoon in kwestie, lijkt mij. Niet echt heel leuk als je bij voorbaat als handelingsonbekwaam wordt weggezet.
Ik ben heel kwetsbaar, mensen overleggen met mij over contact en visite (op 1,5 m).
Zelf laten beslissen
Ik laat kwetsbare zelf beslissen, hooguit adviseer ik of het verstandig is.
Mijn schoonmoeder zei laatst zoiets; ik ga liever dood door dat ik jullie gezien heb dan dat ik dood ga zonder jullie nog gezien te hebben. En zo denken veel echt ouderen van boven de 80 er over.
Dat is wat anders als je nog vol in het leven staat. Mijn nichtje van 21 heeft een autoimuun ziekte en is heel voorzichtig.
Technisch gezien hoor ik tot de risicogroep maar ik denk dat dat voor mij wel meevalt. De griepprik krijg ik ook niet standaard en dat schijnt een goede indicator te zijn of je risico loopt. Maar ik merk dat ik de regels op volg en veel meer thuis blijf afgezien van werk en een boodschap.
info van internet
Best apart dat je je info over ouderen van internet moet halen. Ouderen, dat zijn net mensen, net als kinderen trouwens 
Natuurlijk is niet iedereen even bij, maar dat heb je met je kind met dat puberbrein ook. Ik heb er een met puberdementie En zo ken ik er wel meer, onder de zestig. Niet ieders brein is of blijft intact en dat is niet leeftijdgebonden.
Overleggen met de persoon lijkt me het beste.
Toch niet zo eenvoudig
Mijn moeder is 84, hartstikke fit en slim. Ze zegt dat ze afstand houdt maar ik zie het met mijn eigen ogen: ze doet het niet. Ze vergeet het telkens.
Dit, gecombineerd met het gegeven dat je ook zonder symptomen besmettelijk kunt zijn, vind ik dus bij elkaar nog helemaal niet zo eenvoudig. In principe mag zij het zeker zelf weten, maar ik mag er ook nog iets van vinden.
Nu gaat het hier prima hoor, zij weet dat ik graag voorzichtig doe en ze doet haar best om daar rekening mee te houden. Maar dat lukt dus niet zo goed. En het is niet prettig om telkens het gevoel te krijgen dat ik een stap achteruit moet zetten omdat mijn moeder weer te dichtbij staat.
Herkenning Lou
volgens mij is het iets heel menselijks, bij een ander de fouten zien die je zelf ook maakt. En dus ook wat je zelf doet anders inschatten dan het is.
Ik vind het een lastige discussie. Mijn ouders vinden ook dat hun kinderen overdrijven, maar ik zou het toch echt niet op mijn geweten willen hebben dat ze COVID krijgen. Dus het is een beetje schipperen. En af en toe buig ik mee. Mijn vader is de afgelopen weken met regelmaat voor langere tijd bij ons thuis geweest omdat hij via Teams presentaties moest geven en dat graag doet met een 'helpdesk' onder handbereik, oftewel mijn man en/of mijn zoon. Dan zit hij al gauw twee uur hier. Zonder mondkapje, en niet op afstand voor een deel van de tijd. Ik vind dat niet verstandig, maar ik snap hem wel. En dus gaan we erin mee. Ondertussen duim ik me suf dat het allemaal maar goed gaat.
Pennestreek
Een beetje schipperen ja. Uiteraard wil ik niet op mijn geweten hebben dat mijn 80+ moeder covid oploopt, maar daarnaast wil ik het ook niet van haar oplopen, want ik heb ook nog een man met een zwak hart.
Je vader twee uur binnen zonder afstand en zonder mondkapje, ik zie het helemaal voor me. Ik zou dan denk ik een mondkapje wel voorstellen, maar nee is nee, je stuurt je vader natuurlijk niet weg. Raampje open en toch maar een beetje proberen afstand houden dan. En duimen.
Hangt er van af
Mijn ouders zijn heel voorzichtig en kunnen het prima aangeven. Ik zorg zelf dat ik zeker klachtenvrij ben (heb laatst overgeslagen omdat een van onze kinderen in quarantaine moest en wij potentieel dus al besmet zouden kunnen zijn) en we houden 1,5 meter. Handen wassen als ik binnen kom. Maar in het voorjaar was het wel even wat ja, toen mochten we in eerste instantie niet langskomen en daarna eerst alleen buiten. Nu vinden ze zelf ook wel dat het ook een beetje leuk moet blijven omdat het nog wel even duurt - maar ze blijven constant kijken wat wel en wat niet kan.
Mijn schoonvader is - wat hier al genoemd wordt - niet zo goed in het inschatten van risico's en afstand. En vergeet dat ook steeds. Dat is wel lastig, dat je moet zeggen "als u even opzij gaat, dan kom ik binnen" of dat hij even iets wil laten zien en dan gelijk vlak naast je komt staan. Maar hij is alleen en de bezoekjes bezorgen hem veel plezier.
Lou
kapje kon niet, hij moest een presentatie geven via Teams. Wij wel hoor. Maar afstand houden lukt dus niet doorlopend.
Inderdaad raam en achterdeur open voor de ventilatie. Maar ja, als het echt koud wordt gaat dat op een gegeven moment ook niet meer. En de presentaties gaan nog wel even op deze manier. Hij wil dat ook niet doen met mijn moeder op zijn lip, die kan het niet laten om zich er tegenaan te bemoeien, dat speelt ook mee
niet alleen ouderen kwetsbaar
Niet alleen ouderen zijn kwetsbaar. Hier is 1 van de kinderen kwetsbaar. Sinds een jaar ziek, zijn immuunsysteem werkt daardoor niet meer en valt daardoor in de risicogroep.
Daarvoor heel actief met school, vrijwilligerswerk. Nu alles digitaal, geen sociaalleven alleen via de pc. Is zelf heel voorzichtig omdat hij in principe nog een leven voor zich heeft na de corona.
Zelf werk ik in gezondsheidszorg en werk ik met chirurgisch mondkapje om zo geen risico te lopen en indirect mijn zoon te beschermen omdat bewoners met allerlei collega's in contact komen. Ook van bezoek bij bewoners is niet te zeggen of die op 1 1/2 meter afstand zouden blijven.
Van familie zien we eigenlijk niemand, ze houden zich niet aan de afstandsregels als ze elkaar zien. Lijken niet zo goed te snappen dat zo belangrijk is.
Maar gelukkig wel vriendinnen die het goed snappen, zie die af en toe op ruime afstand.
