Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Hoe houd je een getraumatiseerd kind rustig?

16 jarige is ooit toen ze 4 was erg ziek geweest.Ze had toen gewrichtsontstekingen en aderontstekingen. Maar de ellende was dat ze wel iedere keer bloed geprikt moest worden om te bepalen hoe ziek ze was (soms dagelijks) ze heeft toen wéken in het ziekenhuis doorgebracht en werd zelfs overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis vanwege de ernst en de onbekende herkomst van deze rare ziekte. Het is eigenlijk nooit duidelijk geworden wat het was en uiteindelijk na een half jaar knapte ze op.Infuus ging niet (is gangbaar bij kleine kinderen),want zodra dat geprikt werd kreeg ze een aderonsteking. De ellende is wel dat ze nu doodsbang is voor prikken. Alleen inentingen doen d'r niks.Maar verder moet élke naald ver van haar weg blijven. Verder is het nogal een bikkel...een gebroken arm deed d'r amper wat...ja lastig en moeilijke gezichten erbij, maar ze gaf geen kik.Ook van alle blaren in d'r mond toen ze een beugel had werd ze amper koud of warm. Tja lastig en vervelend...maar ach morgen weer over.Als ze ziek is moeten we praten als brugman om d'r langer dan 1 dag in bed te houden..zelfs met koorts voelt ze zich 'prima'. Dat was ook al de ellende toen ze als klein kind zo ziek werd. We kwamen er pas achter toen het al héél ver gevorderd was omdat mevrouw gewoon doorging.
Maar nu is ze gevallen. 2 hechtingen in de kin...en een groot drama zodra die spuit kwam om te verdoven om te hechten. En ze is écht te sterk en te groot om in bedwang te houden (16 en ze is écht sterk). We konden praten als brugman...alles was oke en ze was rustig en ja ze wist best wel dat het moest gebeuren en oke toe dan maar....Maar dan kwam die spuit en werden haar ogen groot en sloeg ze dus op tilt. Dit was voor ons zeer herkenbaar...dit is dezelfde reactie als toen ze 4 was en had ervaren hoe die bloedprikjes voelden in die ontstoken ader in een ontstoken arm (ps. voordat iedereen het ziekenhuis de schuld geeft van dit trauma, d'r andere arm, en benen waren ook allemaal ontstoken, elke plek waar je evt. bloed kan prikken dus). Superpijnlijk dus toen. En blijkbaar is dat ergens in d'r opgeslagen en dus gebleven. Ze heeft het niet in de hand (zegt ze zelf), ze weet het allemaal wel...maar slaat dus op tilt als die spuit er daadwerkelijk aankomt. Toen ze een kaakoperatie moest heeft de kaakchirurg uiteindelijk haar laten inslapen met een roesje. Afijn de kin is gehecht, na een heel gevecht van man en dokter met dochter. Maar nu moet ze nog naar de tandarts.Want 1 kies is afgebroken. En w.s.moet die ook verdoofd. En wij zien het al weer aankomen....Jaha, nu is ze voor rede vatbaar. En vast zolang er niks te zien is dat op een spuit lijkt ook wel bij de tandarts.Jaha natuurlijk moet er iets aan die kies gebeuren dat snapt zij ook wel.Maar als er een spuit aan te pas komt hebben we poppen weer aan het dansen. Zucht....wat moeten we daar nu mee?
Iemand een idee?
groeten albana

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Roesje?

wat is er op tegen om haar nu ook een roesje te geven?

Serieus nemen

Ik zou kijken of er iets is wat kan helpen. Niet dat ik zo blij word van het vooruitzicht om het 'circuit' in te gaan hoor, zeker met iets waar je alleen in een beperkt aantal gevallen last van hebt.

Zelf ben ik na een traumatische bevalling erg geholpen door EMDR. Dat stond toen nog in de kinderschoenen, nu aan elke straathoek te krijgen. Ik zou een goede psycholoog zoeken, niet een of andere geflanste coach, die EMDR doet. Het mooie van die techniek is dat het overzichtelijk is, je put uit je eigen kracht om je angst te doorgronden en weer vrij te worden. Moeilijk om te omschrijven maar het is een elegante methode.

juffertje

juffertje

02-06-2010 om 10:42

Ook emdr

Bij zoon i.v.m. ernstige fobie. Misschien dat zoiets voor haar ook helpt.

Emdr

hai hier ook een positieve ervaring met emdr, bij een trauma van mijn dochter.Ik zal iets meer vertellen oiver emdr:
Emdr therapie hoeft maar te bestaan uit enkele sessie, van bv. een half uur. (mijn dochter had al resultaat na 3 sessies en na 5 sessies was het klaar).
Emdr is een therapie waarbij je (voorzichtig)praat over het trauma. Ondertussen hoor je piepjes in n koptelefoon, om de beurt linker/rechteroor.
Hoe het werkt weten ze niet precies, maar dat het werkt wel. Door te praten over het trauma en dat je hersenen
ondertussen worden ''afgeleid'' door de neutrale piepjes, wordt het trauma minder emotioneel.
Daardoor gaat de heftige emotie van het onderwerp (fobie, trauma als ongeluk, adoptie,verkrachting) af.
Je kan dan praten over het onderwerp op n neutrale manier, en dus zal je de pijnlijke situaties niet meer ontlopen.
Het trauma hoeft niet perse helemaal nu nog bewust te zijn; bij mijn dochter ging het over de adoptie, waarbij het ging over de eerste 2 jaar, niet bewust dus.
Sterkte, allebei!

Serieus blijven nemen

Ik zou het gewoon serieus blijven nemen en met de tandarts opnemen. Een roesje moet een mogelijkheid zijn. Lachgas kan een goede optie zijn voor infusen en hechtingen.

Verder zou ik eens met de huisarts gaan praten over emdr en andere mogelijkheden.

Mariel

Sera

Sera

03-06-2010 om 01:48

Mmm

Lastig inderdaad. Sommige dingen zoals hechtingen kunnen natuurlijk wel zonder verdoving maar voor andere dingen is het echt wel nodig. Als je dochter al 16 is en er zelf ook vanaf wil zou ik inderdaad kijken of een psycholoog wat kan betekenen.

Mijn broer was altijd heel bang voor artsen. Hij moest meerdere keren gehecht worden als kind maar hij vond het zo eng. Mijn vader heeft het uiteindelijk zelf maar gedaan en ondanks dat dit vast veel meer pijn deed had mijn broer dat liever. Toen hij echter een keer een been brak moest hij wel naar het ziekenhuis. Hij is toen flauwgevallen zodra we er waren. Gelukkig maar ergens want toen hij weer bijkwam mochten we ook naar huis.

Mijn broer is er overheen gegroeid maar jouw dochter dus niet en dan is misschien inderdaad een psycholoog een oplossing.

albana

albana

03-06-2010 om 08:18 Topicstarter

Bewust/onbewust

emdr, nóóit van gehoord, maar dat houd ik in mijn achterhoofd. Maar op de korte termijn is dat geen oplossing natuurlijk. Ze is al naar de tandarts geweest...maar die kon amper wat doen omdat haar mond nog niet open kan. Wel heeft ze 2 kiezen gebroken (foto gemaakt) en moet ze morgen weer komen.En dan gaat er dus wel wat gebeuren. Bang voor dokters, witte jassen of wat dan ook is ze niet. Alles is prima tot er een spuit aan te pas komt.Ze gaat 'fluitend' mee zeg maar....
Dat ze zo ziek was herinnert ze zich amper...Jaha wat flarden zoals dat ze veel pijn had en dat er veel bezoek kwam en veel kado's. En dat er een héél lieve zuster was in het academisch ziekenhuis (klopt die begeleidde haar en wist haar af te leiden tijdens het prikken en was écht superlief). Maar wijzelf herkennen de blik in d'r ogen en de angst en wisten meteen...dat is net als toen. Ze is nu wel rustig en weet allang dat er wat moet gebeuren, maar we zijn zelf nog erg twijfelachtig of dat zo blijft tot het moment supréme.
Mocht ze weer op tilt staan dan kan een roesje ook niet. Tandartsen geven geen roesjes....Dan moet ze door naar de kaakchirurg en daar zit nog zij nog wij op te wachten. Ook dat weet ze, wie weet helpt het, ze vindt de kaakchirurg namelijk een vreselijke man.
Nu eerst dit maar eens zien te klaren.
Voor zover bedankt.
groeten albana

albana

albana

04-06-2010 om 08:14 Topicstarter

Gebeurd

Nou het ergste is al voorbij...en het ging precies zoals we verwachtten...2 kiezen gebroken dus daar moest acuut wat aan gedaan worden. En dat werd lachend aanvaard tot assistente met de spuit kwam..." Moet dat verdoofd?" vroeg ze..Het antwoord was ja en nee zonder kon niet daarvoor was de onderste veel te diep afgebroken. En dat wilde ze niet. Dus eerst bovenste en dat ging allemaal prima zonder verdoving en toen dus onderste. Er volgde een hele discussie tussen tandarts en dochter dat een verdoving toch niet nodig was (volgens tandarts wel) en toen ze de discussie verloor hield ze de mond stijf dicht en zei alleen nog maar "Nee, nee,nee..." Erbij de handen voor de mond. Tandarts werd boos, wel op een goede manier en zei: "Ben jij nu helemaal? Wil je dat ik je help of wil je dat dat prachtige gebit van je helemaal naar z'n grootje gaat?" "Ga liggen en doe de mond open!" Man erbij die ook enigzins dreigend keek (naar dochter dus en niet naar tandarts) en ze koos eieren voor d'r geld. Het was in een mum van tijd gebeurd natuurlijk.Later thuis was mevrouw diep beledigd dat tandarts zo boos deed....en tandarts was er ook nogal ontdaan van dat dochters gebit zo in de vernieling lag en baalde ervan..(ze schijnt volgens tandarts 1 van de mooiste en gaafste gebitten van zijn praktijk te hebben, hád zeg maar...voor die val) en hij vond het zo vreselijk zonde. En daarvan balen mocht ook niet volgens dochter, het wáren háár kiezen en niet die van de tandarts. En volgens dochter deed het ook nog steeds pijn,ook ná de verdoving die behandeling dus die had niet eens gewerkt (ik vermoed dat het anders nóg pijnlijker was geweest..)en mopper de mopper de mopper. Máár....toen de behandeling klaar was (is een tijdelijke oplossing) heeft ze wel zelf een afspraak gemaakt voor een vervolgbehandeling en dat bied hoop voor de toekomst. Toen wij vroegen of ze daar dat dan wel wilde was het meteen : "Natuurlijk wel...anders gaat mijn hele gebit toch kapot zei hij?" afijn ze kiest denk ik dus toch maar eieren voor d'r geld. Nou volgende week nog de hechtingen eruit (zonder verdwoving denk ik) en dan nogmaals naar de tandarts en dan daarna pas weer in augustus. PFFFFF wat een gedoe zeg.
groeten albana

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.