Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Boze ex vrijwilliger

Boze ex vrijwilliger

08-03-2010 om 10:42

Hoe kom ik van die boosheid af?! (overspannen??)

Ik heb in het verleden hier ook al over gepost, ik zat er toen middenin. Ik twijfel ook een beetje over de rubriek...
Ik gaf les bij een sportclub en volgde ook een cursus. Zelf jaren lid geweest. Helaas nu mijn kinderen nog. En het is hun lust en hun leven dus ik zie ze niet zonder problemen stoppen ermee.
En daar zit het probleem. Ik zie als ex-medewerker dat er nog heel veel dingen fout gaan, waar ik zo gefrustreerd van werd (en word). Ik merk dat andere ouders het ook zien, maar die zeggen niks (durven niet?). Ook weet ik als insider dat sommige trainers de kantjes er vanaf lopen tijdens de training. Het gaat om een selectie, en er wordt van alles van de kinderen (en de ouders) verwacht.
Ik vind het sowieso nog moeilijk om mijn kinderen daar af te leveren, ik ben iedere keer boos en verdrietig als ik thuiskom.
Ik ben daar als assistent trainer vol goede moed begonnen, en heb dus geïnvesteerd in een cursus (niet in geld maar in tijd). Met die cursus liep ook alles al mis, begeleiders namen me niet serieus, lieten me klussen opknappen waar ze zelf geen zin in hadden in de vorm van stage en een van de twee vond het leuk om me zwart te maken. Overleg met mij en mede-cursisten werd op een tijdstip ingepland dat ik echt niet kon (ik moest lesgeven, bij de club) en vervolgens hoorde ik niet meer wat er afgesproken was.
Naast mijn werk en mijn kinderen werd het me teveel en ik heb na veel gesprekken (met het bestuur) besloten te stoppen. Ik heb met dat bestuur gepraat juist om ervoor te zorgen dat dingen zouden verbeteren, ook voor mijn kinderen (heb ik ook gezegd), en ik heb gevraagd of ze in ieder geval die roddelende begeleider zouden laten weten dat ze niet goed bezig was (gewoon op d'r donder geven eigenlijk).
We zijn nu 5 maanden verder en er is niks veranderd.
Maar ik merk nu dat ik eraan onderdoor ga.
Nu vinden ze natuurlijk dat ik zeur, ik blijf er wat van zeggen als ik iets zie wat in mijn ogen niet klopt.
Ik merk gewoon dat ik het niet meer los kan laten, ik slaap er niet van, en word ieder keer zo boos als ik dat stomme gestuntel zie van de trainers nu. En er wordt niet alleen in de zaal gestunteld, ook bijvoorbeeld met communicatie naar ouders toe.
Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet. Moet ik mijn kinderen er dan maar afhalen, ik weet dat ze er erg verdrietig van zullen zijn, of moet ik gewoon de confrontatie aan blijven gaan en eventueel hulp zoeken zodat ik niet steeds zo emotioneel word?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Puck

Puck

08-03-2010 om 12:00

Of leren loslaten

Tja, je hebt vreselijk je best gedaan en dan is het ook frustrerend dat er niets mee gebeurt. Maar aan een dood paard is lastig trekken. Is de situatie op dit moment gevaarlijk/nadelig voor de kinderen? Zo niet: los proberen te laten en je er niet meer mee bemoeien.

Ja, overspannen

Ik kan me volgens mij je vorige postings nog herinneren, en ja, je zou best eens overspannen kunnen zijn. Dat doet geen wonderen voor je relativeringsvermogen.
Puck heeft gelijk. En misschien kan je partner de kinderen van/naar sport brengen ofzo, dat je er zelf wat minder contact mee hebt?

Loslaten. Ze luisteren toch niet. Moeten ze zelf dan maar weten.

Groeten,

Temet

Pluk53

Pluk53

08-03-2010 om 13:47

Schrijf het op

verenigingen draaien op vrijwilligers. Vaak is dat een (te) kleine, goedbedoelende groep met hart voor de vereniging; het zijn amateurs, je kunt wel inzet, maar geen perfectie verwachten.
Als er serieuze problemen zijn, die met wat aandacht verbeterd kunnen worden: schrijf je visie overzichtelijk op, en stuur het naar het verantwoordelijke bestuurslid, met een kopie naar de bestuurs-secretaris.
Daar zal toch wel op gereageerd worden?

Dahlia

Dahlia

08-03-2010 om 15:19

Loslaten

Je kunt er niks aan veranderen, je kinderen genieten. Dan slikken en je energie ergens anders op richten. Is moeilijk, ik weet het. Blijf niet rondlopen op de velden en doe iets leuks om jezelf af te leiden.
Na 5 maanden zal er geen verandering in komen. Je kunt de ander niet veranderen, alleen jezelf.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

08-03-2010 om 17:46

Loslaten

Je moet het loslaten. Overal wordt geroddeld, bij iedere vereniging lopen mensen rond die het minder goed bedoelen, bij iedere club zijn trainers die minder goed zijn. Je kinderen gaan er met veel plezier naar toe, prima dus.
Maar ik denk dat je er inmiddels wel hulp bij nodig hebt, want volgens mij lukt het je niet zelf en kost het je veel te veel negatieve energie. Ik zou denk ik een afspraak maken met een therapeut en het eens te bespreken. De oplossing ligt namelijk niet bij de anderen, die ligt bij jou zelf. Jij kunt die bestuursleden en trainers niet veranderen. Je kunt wel iets veranderen aan de manier waarop je met dit soort situaties omgaat. Daar heb je veel meer aan, want het zal niet de laatste keer in je leven zijn dat je met roddeltantes etc. in aanraking komt.

Charlie vo

Charlie vo

08-03-2010 om 18:28

Je kan niet iemand anders veranderen, enkel jezelf!

Ik ben gisteren naar een workshop Mindfulness geweest en misschien dat er voor jou wel wat tips inzitten.

Je kan niet iemand anders veranderen. Enkel jezelf kan je aanpakken!
Iemand die roddelt, stop je niet omdat jij dat wil.
Andere ouders zien het maar zeggen niets. En ze zullen het dan ook niet zeggen! Of jij dat nu wil of niet.
Laat het los! Je kan dat wel! Iemand anders kan dat voor jou niet.

Emoties = situaties waar je zelf iets aan toevoegd. Aan jou om die toevoeging aan te vullen. Hier voeg je dus een hoop frustratie aan de situatie toe.

Je wilt je kinderen er af halen? Waarom? Omdat jij er moeite mee hebt hoe het er aan toe gaat? Wat vinden je kinderen er zelf van? Zij kunnen er niets aan doen dat jij nu een stresskip bent. 'k Vind dat zo'n leuk woord. Ik ben dat ook vaak hoor! Ze zijn er ook wel verdrietig om maar misschien zijn ze nog verdrietiger als je hun van die sportclub afhaalt?

Hoe ik het zou aanpakken? Ik zou m'n kinderen vragen of ze er willen blijven gaan? Wat ze er zo leuk aanvinden? Bij kinderen hoeft echt niet alles serieus, perfect, georganiseerd enzo te zijn! Opteren ze om te blijven gaan, leef ermee.
Zet ze af maar ga niet naar binnen kijken wat er misloopt. Ga ook niet achteraf vragen wat er allemaal mogelijk misgelopen is. Ontspan! Ga een wandeling maken of lees een goed boek.
Of...ipv te kijken hoe die volwassenen het niet goed doen, kan je eens kijken hoe de kinderen het wel goed doen?

Groetjes

Ellen Wouters

Ellen Wouters

08-03-2010 om 19:27

Vrijwilligersorganisaties

Ik heb nergens zoveel gedonder, geruzie, onprofessioneel gedrag, rancune, gekwetste ego's en vetes meegemaakt als in vrijwilligersorganisaties.

Ik heb er hele theorieën over, en het zal vast niet overal zo zijn, maar ik heb er wel van geleerd: dit soort clubs verander je niet. Niet met een paar goede gesprekken en mailtjes.

Dus er zit niks anders op dan te leren het los te laten, vrees ik. Het aloude Accepteren, Veranderen of Afscheid nemen, en Veranderen kun je wel vergeten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.