Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Sinilind

Sinilind

29-10-2009 om 06:56

Hoe reageren jullie stress af?

Dag
Zoals misschien sommige weten ben ik begonnen aan een zijinstroomtraject om lerares Frans te worden. Ik geef 7 uren les per week op een Atheneum (in de 2de en 3de klas, wat volgens iedereen de moeilijkste klassen zijn) en verder volg ik 2 halve-dagen per week een opleiding aan de hogeschool om mijn bevoegdheid te halen.
Maar ik sta nu, al 4 dagen nadat de vakantie afgelopen is, stijf van de stress. Ik had gisteren een nare les met een 2de klas waar z'n beetje alles mis ging en uiteindelijk 4 leerlingen uitgestuurd werden en kwam thuis als een opgefokte konijn. Pas laat in de avond, toen ik met vriendinnen een paar uur gebabbeld had, kon ik weer een beetje lachen. Maar vanochtend was ik om 5 uuir klaarwakker en begon al na te denken over de klas van gisteren, wat er mis ging en deg. Ik kan dus absoluut niet relativeren, eigenlijk, terwijl ik weet omdat iedereen het rond me heen zegt, dat de eerste jaar het allermoeilijkste is. Verder raak ik ook achter in mijn studie omdat ik te veel tijd ben aan het voorbereiden van de lessen en de "rest van mijn leven" (kinderen, man, hond, huis etc...)
Hoe raak ik de stress kwijt? Ik ben niet van plan om medicijnen te gaan slikken of zo, maar ik kan niet zo doorgaan eigenlijk.
Sini


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Bastet

Bastet

29-10-2009 om 07:17

Ontspannen!

Ga op yoga,een paar uurtjes sauna...tijd voor jezelf nemen,ontspanningsoefeningen doen,zo redt je het niet,zoals je zelf ook al zegt.
Bastet

Puck2

Puck2

29-10-2009 om 09:01

Sporten en club yoga

Ik heb altijd gevolleybald maar door blessures moest ik daar 2 jaar geleden mee stoppen. Toen ik vorig jaar door mijn hoeven ging ben ik eerst bij de sportschool clubyoga gaan doen en later heb ik dat uitgebreid met fitness. Als ik me nu niet goed in mijn vel voel zitten o.i.d. dan ga ik (soms met tegenzin) lekker fanatiek sorten en eigenlijk ben ik altijd blij dat ik gegaan ben, ik kan er daarna weer tegen.

Linda99

Linda99

29-10-2009 om 09:41

Yoga en hardlopen

Ik vind die combinatie heerlijk en heb er echt baat bij!

Niet zoveel willen

Hoi Sini,

blader eens terug, door OOL en lees eens wat je het afgelopen jaar (en langer) hebt gepost.

Ik was, eerlijk gezegd, wel verbaasd dat je deze baan (NU) accepteerde, met alles vandien.

Je bent net geremigreerd, je hebt net je huis gekocht en verbouwd, je beste vriendin is terugverhuist, je zoon ziek, jijzelf in de stress... (ik noem een paar voorbeeldjes )

Meer dan genoeg om je gestresst door te voelen, om iets mee te DOEN.

Ik denk dat alleen sporten waarschijnlijk niet genoeg zal zijn, praat anders eens met je huisarts over een verwijzing naar een psycholoog (of andere hulpverlener)?

Alles eens op een rijtje zetten, kijken waar je tegenaan loopt (misschien wel vaker), en wat je ermee kunt, om leren gaan met allerlei stressvolle situaties?

Succes en sterkte

Bastet

Bastet

29-10-2009 om 14:48

Sini

Je verwacht heel veel van je zelf,maar je merkt ook dat het te chaotisch wordt,al die dingen tesamen.Wees wat minder streng voor jezelf,niet alles hoeft nu!En bouw toch wat tijd in voor jezelf,dat is zo belangrijk.
Bastet

Sini...

'Steun zoeken bij elke hobbel klinkt niet zo best, de mount everest beklimmen wel weer'

Volgens mij zit hem daar de crux. Ik heb het gevoel dat je de boel echt helemaal verkeerd om bekijkt. Draai eens 180 graden: Vind het gewoon OK dat je af en toe steun zoekt bij een 'gewone' hobbel op het levenspad, en accepteer dat het beklimmen van de Mount Everest voor jou (in elk geval nu, maar misschien wel voor heel lang) niet zo'n denderend plan is.

Volgens mij sta je op die manier een stuk tevredener, rustiger en gelukkiger in het leven....

Ingrid

Maar sini

naast alle dingen die moeilijk waren moet je ook eens kijken naar waar je nu bent.

Kijk eens wat je afgelopen jaren allemaal gedaan hebt mens ! EN Je hebt 2 super lieve intelligente kinderen, een hardwerkende slimme lieve man, mooi huis, grappige hond etc etc. Dat heb je toch goed voor elkaar. Kijk, perfect zal het nooit worden en dat hoeft ook niet maar als je nou eens kijkt naar wat je wel hebt en kan en doet dan ben je toch al een heel eind ?

Hé het komt echt goed joh, het kost gewoon wat meer tijd dan je misschien zelf wil met dat les geven !

Niet zo streng zijn en heb vertrouwen in jezelf. Nog een fijne open deur: "Het is de weg er naar toe en niet de eindbestemming".

Kom op, niet bij de pakken neer zitten. Laat die studenten het anders meer zelf uitzoeken ipv dat je ze direct stuurt, laat ze zelf maar presenteren, bedenk manieren om ze te inspireren.

Ja sorry, ik ben wat dyslectisch

nog een poging dan:

Wat zou je nu het liefste willen horen van iemand ?
En van wie hoor je dat het liefste ?

There you go!

nou super dan heb je in 1 keer omschreven dat je op je plek zit (les geven), je het goed kan en wat je het moeilijkste vindt (orde handhaven) en waar je toekomst ligt (bovenbouw).

nou dan hoef je alleen nog maar een collega of begeleider te vinden die je tips geeft, misschien is een keer meekijken bij een ander ook wel iets. Ik heb zelf altijd veel aan concrete tips van andere docenten (ik loop bijvoorbeeld altijd uit en wil dit nu komende maanden zien te voorkomen, ik heb dus concrete tips gevraagd bij collega's).

Stress afreagen ? Geen idee, ik ben echt altijd gestresst behalve als ik net een baby heb Er is nu zo'n taoistische taichi vereniging hier om de hoek, geen idee hoe of wat maar het ziet er altijd heel 'evenwichtig en gezond' uit als ik die mensen vloeiend zie bewegen daar.

verder: ik vind mijn wekelijkse half uur baantjes trekken best ontspannend werken en het is goed voor de lijn. Ik ga vrij laat dan is het niet zo druk meer, dus het laatste half uur.

Zie je nou wel, het is helemaal niet zo belabberd als je denkt, je doet het hartstikke goed Sini !

Lou

Lou

29-10-2009 om 22:56

Toch ook yoga

Ondanks wat Pandia schrijft en wat heel goed waar zou kunnen zijn (dat je te veel hooi op je vork neemt) moet je het effect van yoga ook niet onderschatten. Als het je aanspreekt en je krijgt goed les, kun je er ontzettend veel aan hebben. Ook aan een uurtje per week. Het is een uur die volledig voor jezelf is, en, anders dan andere hobby's, ook volledig op jezelf gericht. Mijn ervaring is dat ik in het dagelijks leven de neiging heb om nerveus en onzeker te zijn, en dat ik van yoga sterk en rustig word. Precies wat ik nodig heb. Een uurtje yoga in de week en ik kan de hele week weer vooruit.

groet,

Lou

stresskip

stresskip

29-10-2009 om 22:57

Controversieel

Ik ga hier iets zeggen waar velen vast over zullen vallen en je mag ermee doen wat je wilt. Hier komtie: Als je met yoga en veel buiten bewegen niet van de stress afraakt, waarom dan NIET tijdelijk medicijnen slikken om deze tijd door te komen?
Ik heb er nogal wat moeite mee dat je hier verteld wordt dat je maar moet accepteren dat je dit niet kunt. Ik denk wel dat je het kunt, maar dat het niet makkelijk is en dat het gebrek aan ervaring (met lesgeven in Nederland of op deze school) meespeelt. Als de opleiding af is en je meer ervaring en routine hebt gaat het zeker beter.
Ikzelf heb in zware tijden op het werk wel tijdelijk medicatie gebruikt omdat ik mijn werk leuk vind, er veel voldoening uithaal en het vertik om mijn biologische aanleg voor angst- en depressieklachten mijn leven te laten bepalen.
My two cents...

Puck2

Puck2

30-10-2009 om 09:08

Met lou eens

Aan dat ene uurtje yoga kan je best veel hebben. Het zal zoals Pandia en Gertrudis zeggen niet alles oplossend zijn, maar volgens mij besef je dat ook heel goed. Maar het is gewoon erg lekker om een uur lang alleen maar voor je zelf te hebben en alleen maar met je lijf bezig te zijn. En de oefeningen die je er doet zijn ook thuis gemakkelijk toe te passen om even een rustmomentje te creëren. Ook op internet zijn veel workouts te vinden van yogalessen. Ik heb een tijdje bijna iedere avond thuis een half uurtje poweryoga workout voor de avond gedaan. Ik viel daarna als een blok in slaap, gewoon omdat je even je gedachten op een ander spoor hebt kunnen zetten.

Stresskip

ja dat is tijd lenen. Ik moet even aan de cocaine ogen van mijn mede-studenten van weleer denken, die kwamen op meerdere lijntjes de zware examenweken door.

vervelend probleem is dat na zo'n hectische week je vaker grijpt naar een lijntje als het even niet mee zit.

reina

reina

30-10-2009 om 10:07

Sini

Bedenk voor jezelf vooral wat wel goed ging, wees blij met de les aan die ene klas die vandaag wel lekker loopt, terwijl dat vorige keer niet zo was. Probeer te relativeren, het is een zware baan, het is veel voorbereiding, het is je eerste jaar op een nieuwe school, dat is heftig, echt waar! Gun jezelf de tijd. Zorg dat je voor elke les alles klaar hebt liggen wat je nodig hebt en schrijf precies op wat je wilt gaan doen en wat je moet pakken voor de leerlingen komen, dan loopt de organisatie soepel en heb je al heel wat gewonnen, want dan hoef je 'alleen nog maar' op de klas te letten en niet op alle rompslomp erom heen. Laat je weekenden ook echt vrij zijn, als je al iets doet voor je werk, neem daar dan een vaste tijd voor. En wie weet is 4 dagen wel te veel en kun je overwegen naar 3 dagen te gaan, dan heb je een dag extra om alles voor school te doen en zijn de overge dagen echt voor jou en je gezin. Sterkte!

stresskip

stresskip

30-10-2009 om 10:38

Nou ja, manda

Dat is een eigenaardige vergelijking! Antidepressiva werken niet meteen, kunnen alleen doktersvoorschrift geslikt worden en gaan met nauwkeurige controle samen.
Voor sommige mensen is het een goed middel om moeilijke tijden het hoofd te bieden. Je kunt je leven lang uitdagingen uit de weg gaan, uit angst dat het je in een slechte periode boven je hoofd groeit. Maar word je daar gelukkig van? Ik zeker niet. Ik moet wat doen met mijn talenten, ik moet mezelf ontplooien. Dat betekent niet dat ik bij het minste of geringste naar de pillen grijp. Maar ik heb in twee periodes dat het niet goed ging wel een tijdje pillen geslikt. Ik ben ervan overtuigd dat dat de goede beslissing was. Beide keren was het maar tijdelijk en bleek dat ik mijn werk prima aankan zonder pillen, alleen niet als ik niet goed in mijn vel zit. Ik ben echt ZO blij dat ik toen niet gekozen heb voor een lichtere baan of ontslag!
Als eenmaal vaststaat dat er een biologische aanleg voor angst en depressie in het spel is (vaak is dat overduidelijk en heb je daar je hele leven al last van) is er niets mis mee dit te erkennen en als het echt niet anders gaat hulp voor te zoeken.
Dat is echt iets heel anders dan het inzetten van pepmiddelen als de werkdruk te hoog wordt. Ik durf te wedden dat de werkdruk van Sini niet het eigenlijke probleem is. Als je goed in je vel zit kun je heel veel aan.
stresskip

Stresskip

nee de werkdruk is niet het 'enige probleem' en daarom lijkt het mij niet altijd (in jouw geval werkt het wel) goed om dan medicatie voor te schrijven in een moeilijkere periode.

stresskip

stresskip

30-10-2009 om 13:03

Manda

Zeg ik ergens dat het altijd goed is?
Ik denk dat jouw reactie gebaseerd is op het onjuiste idee dat als je antidepressiva slikt je 'problemen uit de weg gaat'. Niets is minder waar, het kan een steuntje in de rug zijn om juist je leven wat beter te organiseren en de pijnpunten aan te pakken.
Ik wil helemaal niet beweren dat Sini aan de medicijnen moet, het enige dat ik wilde zeggen is dat ze er niet vanuit hoeft te gaan dat wat ze doet te hoog gegrepen is, zoals in eerdere reacties gezegd werd.
stresskip

stresskip

stresskip

30-10-2009 om 13:14

Lopen of fietsen

Sini, wat bij mij goed werkt als ik last van stress heb is fietsen of wandelen, urenlang. Na een tijdje wordt mijn hoofd dan helemaal leeg. Meestal is dat genoeg om de stress de baas te blijven, maar niet altijd (zie hierboven).
stresskip

Massi Nissa

Massi Nissa

30-10-2009 om 16:58

Het eerste jaar

Sini, de posting van reina onderschrijf ik helemaal. Dat eerste jaar is puur overleven. Je hebt nog zo weinig routine en je weet nog niet wat jouw stijl is en wat jouw grenzen precies zijn. Al die dingen leer je alleen door voor de klas te staan en fouten te maken. Even wat kleine opmerkingen (hoop dat je er iets aan hebt):
- Neem het serieus wanneer andere docenten aangeven dat een klas moeilijk is. Je hebt nu eenmaal klassen die niet draaien. Laat dat zo veel als je kunt los. Zo'n groep krijg jij niet in je eentje op de rails.
- Neem het NIET mee naar huis. Sluit die schooldeur achter je, zucht eens diep, herinner jezelf eraan dat je je uiterste best hebt gedaan en morgen is er weer een dag. Denk je dat leerlingen er 's nachts nog van wakker liggen dat het bij Frans uit de hand liep vandaag? Echt niet. Die stuiteren de volgende les weer vrolijk binnen, en dan kan het heel anders lopen. Het enige wat je thuis moet doen, is zo goed mogelijk voorbereiden. Verder niks. Nou ja, nagenieten van een leuke les of een grappige leerling mag natuurlijk altijd .
- Zoek steun bij de juiste collega's. Niet de mopperkonten, maar de realisten die zich nog herinneren dat het bij hen ook niet altijd soepeltjes liep in het begin.
- Neem die studie niet serieuzer dan nodig is. Ga je niet voor het beste-meisje-van-de-klas-syndroom uit de naad werken. Geen idee of je dat doet, maar je klinkt heel gedreven. Dat is prachtig, maar het is uiteindelijk a means to an end: dat papiertje.
- Voorbereiding: helemaal met Manda eens, laat die leerlingen eens iets doen. Laat ze een Powerpoint-presentatie maken over iets Frans, laat ze eenvoudige toneelstukjes naspelen, een kwartetspel maken over Frankrijk, een reis naar Frankrijk uitstippelen en daar een folder over maken, een email sturen naar een Frans instituut om een of andere vraag te beantwoorden. Zet ze aan het werk, en stuur de probleemfiguren eruit. Voel je daar niet schuldig over (of als een mislukkeling), iedereen heeft dat eerste jaar ooit gedaan en iedereen snapt dat je rust in de tent wilt. Zorg er ook voor dat er bij jou uitgestuurd worden betekent dat ze een uur na schooltijd iets heel, heel vervelends moeten doen, woordjes overschrijven ofzo.
Anyway, ik zou willen dat ik je door het scherm kon trekken voor een grote kop thee om je een hart onder de riem te steken. Het komt echt goed. Lesgeven is zo ontzettend leuk, maar o het kan zo zwaar zijn als je nog geen routines hebt.
Dikke knuffel
Massi

dc

dc

31-10-2009 om 06:51

Wat ik doe

Ik heb een aardig stressvolle baan. Wat ik doe als het me allemaal teveel wordt : aan mijn loonstrookje denken en bedanken dat het nooit niet genoeg is om gestressd voor te zijn
Het klinkt stom, maar het helpt enorm. Ik verbied mezelf gewoon om te stressen voor m'n werk. Ik doe gewoon wat ik kan, en alles wat niet lukt pak ik de volgende dag weer op.

Wat verder helpt om dingen van me af te zetten : op weg naar huis heel hard meezingen met een liedje (met de ramen goed dicht, want ik kan voor geen meter zingen). Bij thuiskomst knuffelen met de kinderen. En natuurlijk een piekertijd instellen. Het helpt als je jezelf de tijd geeft OP werk om te piekeren over de situatie. (bijvoorbeeld 10 minuten in je eerste pauze ofzo).

Bonne courage!

Moeilijk

hij zal denk ik niet veranderen. En toch heb je ook momenten dat hij wel heel leuk en lief is. Jullie kiezen ook telkens weer voor elkaar dat zegt wat na zoveel jaar !

Eigenlijk hebben jullie misschien allebei weinig steun aan elkaar als jullie beide issues hebben. Jij loopt achter hem aan en hij trekt zich verder terug (wat herkenbaar!). Pas als 1 van de 2 weer de boel op de rit heeft komen jullie weer dichter tot elkaar. Klopt dat ?

100%mama

100%mama

31-10-2009 om 11:25

Sini

He bah joh, ik kan kan je hierop geen advies geven (denk dat je dat zelf heel goed kan met behulp van de psych), maar over het ontstressen.....Ik begrijp goed dat je een hond hebt? Hier op het moment veel stress en weet je wat ik dan in de avond doe als kindlief op bed ligt......wandelen! Zalig met de honden een flink stuk lopen, hoofd leeg maken, soms nadenken over zaken, emotie er uit lopen, moeheid er in lopen. Voor mij een vreselijke ontstresser!

Caillic

Caillic

31-10-2009 om 15:56

Realistisch

Vaak is kijken naar wat je (allemaal) wel of niet wilt, helemaal niet zo realistisch. Kijk liever naar de feiten en handel daarnaar.
Je wilt je baan wel doorzetten, maar is dat je huwelijk waard?

Kaaskopje

Kaaskopje

31-10-2009 om 17:08

Sini

Je kunt je wel spiegelen aan succesvolle types die fluitend 10 ballen in de lucht houden, maar als je daar qua persoonlijkheid niet op gebouwd bent - chaotisch en vatbaar voor depressies - kun je wel heel intelligent zijn maar torenhoge ambities nastreven wordt dan hordenlopen in een rolstoel.... zo sprak Cobi en ik denk dat ze gelijk heeft.
Ik weet niet of jij je echt aan succesvolle types spiegelt. Ik denk het niet eigenlijk, maar ik denk wel dat je vindt dat jij succesvol moet zijn en daar definities bij haalt die niet bij jou passen. Je bent volgens mij qua persoonlijkheid op gezette tijden wat lui van aard en dat is absoluut niet erg, maar als je vervolgens eisen gaat stellen aan jezelf die niet bij je karakter passen gaat dat wringen. Jij bent niet iemand die fluitend een baan, een studie en een gezin met elkaar kan combineren. Dan blijft er totaal geen tijd meer over om tot jezelf te komen en dan gebeurt er wat er nu gebeurt. De vraag is: ben je alleen gelukkig als je alles wat je nu doet, blijft doen? Zou je het als falen zien als je nu iets laat vallen? Hebben jullie jouw inkomen nodig of kun je een stapje terugdoen?
Voor wat ik weet van jou en Siniman zou ik me nu even niet bezighouden met de vraag of jullie wel bij elkaar moeten blijven. Je weet al heel lang hoe hij is en ik kan me ook best voorstellen dat je op gezette tijden even helemaal klaar met hem bent, maar dat gaat blijkbaar ook altijd weer over omdat de liefde nu eenmaal groter is dan het 'ongemak' en dan is het gewoon zonde van je energie als je deze twijfel gaat cultiveren. Ik spreek hierbij enigszins uit ervaring.
Wat je 'carriëre' betreft: kun je je onderwijsbevoegdheid alleen halen als je voor de klas staat? (ik weet daar echt niets van...)
Sterkte lieverd!

Ach wat ik denk

dat sini wel al die dingen aan kan maar dat ze af en toe mist dat iemand tegen haar zegt dat ze het hartstikke goed doet en de gevoelens die ze heeft positief relativeert.

Je komt er wel uit Sini, het is normaal volgens mij dat je je nu wat onzeker voelt, maar je vindt vast wel een goede oplossing met die studenten.

Ach ik zit morgenmiddag (bluh geen zin ik wil liever kneuterig met de baby zijn) tegenover een groep nieuwe studenten (volwassenen), ik ga deze keer eens beginnen met te zeggen dat ik een moeilijke docent ben die ontzettend direct is maar dat het allemaal fantastisch wordt als ze zich daarbij vanaf het begin bij neerleggen

persoonlijk heb ik liever jonge mensen (18-25) om les aan te geven dan een groep volwassenen (20-50), die nemen zoveel balast mee en durven niet snel creatief en vernieuwend te zijn, die moet ik altijd open wrikken en dat kost zoveel energie en frustratie van beide zijden. Dit heb ik ook aangegeven op de academie waar ik les geef, maar ze blijven me toch vragen telkens omdat er goede eindresultaten uit rollen en studenten achteraf altijd zo blij zijn. Ik kreeg de tip van direct zeggen dat ik moeilijk en direct ben van de studentenbegeleider. Ik zelf vind het dus behoorlijk slopend dat ik komende maanden 2 volwassen groepen moet doen en ik dus nu al weet dat dat wrikken wordt.

ach ja, het is goed werk wat ik doe, ik heb niets om over te klagen.

Kiki

Kiki

01-11-2009 om 13:21

Sini, je lost het ook iedere keer op voor je man

Kijk eens naar jezelf wat je aan het doen bent met dat voetballen van je zoon en overigens nog wel in meer draadjes wat ik van je heb gelezen.

Je neemt de situatie over en lost het allemaal voor je man op. Laat HEM dat lekker oplossen. Hij is degene die in zijn bed blijft liggen en dan ga jij je haasten, terwijl jij zou uitslapen/bijslapen.
Laat hem maar aan de juf uitleggen waarom Sinizoon te laat is of aan de trainer uitleggen dat pappa zijn bed niet kon uitkomen.

Maar jij gaat zijn voetbalkleren pakken, ontbijtje voor je zoon maken terwijl man onder de douche staat, waar hij in de eerste instantie al geen tijd voor had.

Hij doet dat expres omdat hij weet dat jij alles voor hem gaat doen, zodat hij alleen nog maar met zoon naar buiten hoeft te stappen. Als mijn man dat zou doen, zou ik helemaal flippen.
Ik had gewoon in mijn luie stoel gaan zitten en liefjes zeggen 'vergeet je de voetbalsokken niet in te pakken' of ik was nadat ik man uit zijn bed had geschopt weer terug in mijn bed gekropen.
'Wat?! Heb jij de tas van Sinizoon nog niet ingepakt dan?'
'Nee schat, we hadden toch afgesproken dat jij dat zou doen en ik me zou ontspannen'
Ik zou vervolgens het gescheld en getier negeren en me nog een keer lekker omdraaien en dan de volgende keer als advies meegeven dat het handig is de voetbaltas de avond van tevoren in te pakken dat scheelt weer haasten in de ochtend. Doet hij dat niet? Laat het los en laat hem dan maar weer haasten 's ochtends
Jij blijft je gewoon verantwoordelijk voelen voor dingen die je aan je man hebt uitbesteed (vrouwen eigen trouwens hoor) en gaat het dan slachtofferig dan toch maar zelf doen, want anders is Sinizoon er de dupe van.
Maar op die manier veranderd er niets.

dc

dc

01-11-2009 om 14:59

Voor en tegenspoed

als ik je posting zo lees ben je getrouwd met een typische man. Wat de mijne mij duidelijk probeert te maken (hier hebben we ook regelmatig ruzie over dat soort dingen), is dat ik duidelijk moet zijn met wat ik wil en niet met subtiliteiten aan moet komen, want die ziet hij gewoon niet.

En als je van je man houdt, zou ik stoppen met je afvragen of je bij hem moet blijven. Dat is echt destructief. Je kunt beter proberen constructief te bedenken hoe je hem kunt helpen nu hij blijkbaar door een rotperiode heengaat. Geef hem ook een beetje ruimte om ongelukkig te zijn, en probeer samen tijd te vinden om gewoon lol te maken! Van iemand die depressief is, of tegen het depressieve aanloopt, kun je even niet verwachten dat hij jouw steun- en toeverlaat is. Dus of hij jouw baan nu waardeert, zou ik even loslaten. Je wil het, dus je doet het gewoon. Daar zou ik het eerste jaar ook even geen vraagtekens bij zetten en voor mezelf afspreken, dat ik pas na een jaar mijn baan evalueer.

Weet je, alles steeds in twijfel trekken, dat kost pas bergen met energie!
Wat hier echt bergen tijd opbrengt, is dat ik doordeweeks de computer thuis niet meer aanraak. Alleen af en toe bij het ontbijt. Heeft me heel veel rust gegeven.

stresskip

stresskip

01-11-2009 om 15:45

Dip?

Ik heb veel zinnigs gelezen hier. Inderdaad, ga niet teveel piekeren over je huwelijk, elke man heeft zijn eigenaardigheden. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat je je dan maar aan hem aan moet passen natuurlijk. Maar je kunt ook zoals Kiki zegt het probleem bij hem te laten liggen en zijn opmerkingen van je af te laten glijden.
Ik vind het harstikke goed dat je in moeilijke tijden hier steun zoekt en ik kan dat best in perspectief plaatsen. Waar ik op dit forum wel eens een beetje opstandig van wordt is dat velen er hier van uitgaan dat je met meer rust je vanzelf beter gaat voelen. Dat is niet voor iedereen waar! Innerlijke rust is voor mensen zoals ik iets dat komt en gaat, gedeeltelijk onder invloed van de seizoenen. Ik weet uit ervaring dat minder doen niet altijd helpt.
De reden dat ik eerder over medicatie begon is dat ik het jammer zou vinden dat je door een dip zou beslissen dat je dit niet kunt. Ik denk dat het moeilijker is OMDAT je in een dip zit en niet andersom. Ik besef dat ik erg vanuit mijn eigen ervaringen redeneer, maar ik herken vaak veel in je schrijfsels. Als je denkt dat ik het compleet bij het verkeerde eind heb negeer dan maar wat ik schrijf.
stresskip

Ik denk

een tijdje terug schreef je dat je het te druk had ,je huishouden niet rond kreeg enzenz.( je kreeg toen adviezen om hulp in te schakelen of je kinderen en man te betrekken bij het huishouden)
nu schrijf je het voorval van je man over de voetbal.
is het misschien zo dat je overal de controle over wilt houden? dat je dingen moeilijk uit handen kan geven?dat je het eigenlijk liever allemaal zelf doet,maar er de energie niet voor hebt?( wat ook heel logisch is).
het zou voor jouzelf zo goed zijn om te proberen dingen los te laten,om duidelijke afspraken met je man te maken: jij doet dit en ik doe dat,en je er verder niet meer mee te bemoeien.
laat dingen gewoon eens in het honderd lopen,geef je man en kinderen ook de ruimte om dingen (fout) te doen,leg de verantwoording bij henzelf.
dat is niet gemakkelijk,maar als je dát leert,geeft dat zoveel lucht en rust,probeer het eens.

En ik vraag me ook af

laat je wel eens de boel de boel,ga je weleens zomaar iets leuks doen voor jezelf ( dagje sauna,dagje shoppen)terwijl je zegt: vandaag ben ik er niet ,regelen jullie het eten vanavond zelf?
ook die dingen kunnen jou nieuwe energie geven.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.