Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Kiki

Kiki

22-12-2008 om 23:48

Ik val maar af

De titel zegt het al.
Ik ben in februari bevallen van een gezonde zoon. Mijn laatste zwangerschapskilo's gingen er maar niet af. Ik ben toen gaan squashen en gaan streetdancen. Allebei een keer per week, tot ik uiteindelijk twee maanden geleden weer op mijn oude gewicht zat. Ik heb nooit gelijnd.
65 kilo 175cm, ter vergelijk eind april twee maanden na mijn bevalling woog ik dus nog 78 kilo
Ik ben dus van april tot september 13 kilo kwijt geraakt met sporten en in de laatste twee maanden dus nog een keer 5 kilo.

Maar ik blijf maar afvallen. Ik weeg nu 60 kilo, 5 kilo onder mijn gewicht voor mijn zwangerschap. Ik doe er niets voor.
Eerlijksheidshalve moet ik zeggen dat die 5 kilo minder wel mooi staat. Heel mooi slank, maar ik kan niet nog meer afvallen. Je ziet nu al mijn sleutelbeenderen en ik heb nu dus geen vet meer over om kwijt te raken.
Mijn huisarts maakt zich er niet zo druk om. Hij wijdt het aan het sporten wat ik voor de zwangerschap nooit deed. Ook zei hij dat ik stress moest vermijden, tsja laat het nu net even een drukke gestreste periode zijn. Bloedprikken leverde niets op.
Het was mijzelf nog niet zo opgevallen, ik zie mezelf per slot van rekening elke dag, maar de laatste tijd krijg ik van iedereen vragen of ik aan het afvallen ben. Laatst toevallig een gesprek opgevangen tussen mijn assistente en een van mijn andere medewerkers dat ik toch wel erg dun geworden was. Toen mijn man er uiteindelijk wat van zei, ben ik toch maar een beetje zorgen aan het maken.
Ik heb vandaag de huisarts dus weer gebeld, maar de praktijk is gesloten tussen tot 1 januari.
Wat zou het kunnen zijn, uit bloed prikken kwam niets, schildklier werkt prima
Zou je zoveel af kunnen vallen van alleen maar stress?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Borstvoeding soms?

je geeft niet toevallig bortvoeding? daarvan vlogen bij mij de kilo's er ook af tot onder mijn normale gewicht....en ik sportte gewoon hetzelfde als ervoor en extra stress ook niet.
zodra ik stopte merkte ik meteen dat de kilo's weer bleven hangen, tot mijn oude gewicht dus.
groeten albana

bertje1

bertje1

23-12-2008 om 09:46

Eten?

rare vraag misschien, maar eet je wel voldoende?? Als je best veel sport, gaat je stofwisseling omhoog, zeker als je meer spierweefsel krijgt. En je bent natuurlijk ook nog druk met de baby, onderschat dat niet.
Probeer eens meer te eten en, als dat niet lukt, naar een dietist te gaan, die kan kijken hoe het zit met het evenwicht.
(en met meer eten, bedoel ik voornamelijk: meer gezonde dingen eten)

Kiki

Kiki

23-12-2008 om 22:09

Tsja volgens mij eet ik wel genoeg

Ik eet wat ik altijd eet. Ontbijt,Lunch en avondeten
Als ik werk ook gewoon tussendoortjes

Ik werk bij klanten thuis, dus ook regelmatig koekjes bij de koffie.

Ik geef al een paar maanen geen borstvoeding meer. Ik schat al een maand of 4 niet meer.

Ik heb geen idee, waardoor het komt. Tsja, mijn huisarts maakt zich geen zorgen. Ik ook, nog, niet echt, maar mijn omgeving ondertussen wel.
Mensen beginnen serieus te denken dat ik of op het randje burnout zit, of er zelf wat aan doe
In beiden gevallen totale nonsens

Kiki

Kiki

23-12-2008 om 22:14

Het begint ook wel een tikkeltje irritant te worden

Ik heb geen broek of rok meer dat me past. Ik kan wel weer nieuw gaan kopen, maar ik had net alles nieuw gekocht toen ik weer op gewicht was

Guinevere

Guinevere

23-12-2008 om 22:55

Onlangs

Heel kort geleden was er hier ook een draadje van iemand die maar blééf afvallen. De suggesties waren oa een lintworm. Maar zij heeft zich laten onderzoeken en volgens mij bleek het diabetes! Dus een bloedtest lijkt me geen overbodige luxe. Kan natuurlijk ook iets met je schildklier zijn. Zoveel afvallen vind ik in elk geval nogal extreem. En je weet inderdaad niet meer of je nu nog wel kleren zult kopen of niet en in welke maat. Ik bleef ook maar afvallen na de bevalling, maar bij mij stopte het na 10 kilo.

Dunnetje

Dunnetje

23-12-2008 om 23:07

Herkenning

Ik herken wat je schrijft. Ik maak me zelf ook geen zorgen over mijn gewicht, maar krijg inderdaad ook veel opmerkingen uit mijn omgeving. Bij mij is de oorzaak wel duidelijk. Ik heb een paar maanden in een stressvolle situatie gezeten en ik ben daarna gestopt met de pil. Maar allebei die oorzaken wil ik niet met jan en alleman bespreken. Dus in het begin ontkende ik maar een beetje dat ik was afgevallen. Maar dat is nu echt onmogelijk geworden. Ik voel me prima bij dit gewicht. Hoewel ik nu wel ga bijhouden of ik niet meer afval (onmogelijk in december?), maar anderen maken zich zorgen. Lastig hoor. Ook wat betreft kleding inderdaad. Want misschien zitten de kilo's er over twee maanden weer aan.

Kiki

Kiki

28-12-2008 om 23:28

Tsja, ik ga toch maar eens een afspraak maken

Ik denk niet dat het een lintworm is. Ik denk ook niet dat het diabetes is, want ik heb al bloed laten prikken.
Daar kwam dus niets uit.

Maar ik stond na de kerstdagen op de weegschaal en woog weer minder dan daarvoor. 59,4 en dat 's avonds na het eten en na twee dagen schransen

Ik zit nu dus op het randje wat gezond is. Een BMI van 18
Minder en ik heb ondergewicht.

Mijn man vertrouwt het niet (lees vertrouwt mij niet) en denkt inderdaad dat ik het bewust doe. We hebben er enorme heibel over gehad.
Ik krijg overal vragen, iedereen zegt dat ik moet ophouden met lijnen.

Mijn mooie kerstrok moest ik met een veiligheidsspeld vastzetten, anders paste ik het niet meer.
Zodra hij terug is ga ik gelijk bellen

Wilma

Wilma

29-12-2008 om 16:14

Bij mij waren 't dus wél gluten

Ik viel ook zomaar af. In een half jaar dus wel twintig kilo. En in 't begin is dat nog wel prima (als je niet als extreem dunnetje begint met afvallen), maar na een tijdje is 't écht niet meer leuk. Blikken die kijken of je anorexia hebt, of vragen of je ziek bent, of 't nauwelijks geloven als je niks wilt als je op bezoek bent of dat je zegt dat je al gegeten hebt (zoals dan 't geval was). Echt gewoon stukgegeten soms en dan nóg niet bijkomen.

Eind van het liedje, na uiteindelijk naar Belgie naar 't ziekenhuis gaan omdat mijn eigen huisarts zei dat ik niks had terwijl ik ondertussen nog maar 45 kilo woog, was dus dat ik coeliakie heb. Glutenallergie dus. Tja, dan kun je je suf eten, maar zolang je gluten binnenkrijgt, verwerkt je darmstelsel 't niet, die neemt niks op dan.

Toen ik drie weken glutenvrij at, waren er al weer twee kilo aan. Nooit zo blij geweest met twee kilo erbij als toen.

'k ZOu naar de huisarts gaan en kijken dat ie je serieus neemt.

Succes ermee!

Groetjes, Wilma

Wat komt eruit?

Er gaat blijkbaar genoeg in en er blijft niks hangen, dan is de logische vraag hoe je ontlasting is.
Mijn vader heeft coeliakie gekregen op latere leeftijd en behalve dat hij heel mager werd veranderde zijn ontlasting. Als ik mij goed herinner was deze vettig en had een vreemde specifieke geur.
Hoe voel je je verder? Ben je fit en actief of slap en moe? Ik zou in iedergeval assertiever zijn tegen de huisarts en duidelijk uitleggen waarom het een probleem is en desnoods iemand meenemen.
J.

Kiki

Kiki

31-12-2008 om 10:58

Gisteren naar de vervangende huisarts geweest

En zij vond het allemaal niet zo spectaculair. Ik mag nog terug naar 56 kilo voor het ongezond begint te worden.

Dat is anders dan als je je BMI op internet checkt maar goed.

Ze zei, een beetje neerbuigend zoals artsen graag doen, dat ik niet moest onderschatten hoe mijn leven in de afgelopen tien maanden veranderd was. Een drukke baan, een kindje, sporten
Ook moest ik niet vergeten dat ik niet alleen squash en streetdance. Met een kindje loop je gemiddeld een uur lang buiten en verbrand je ook calorieën.

Ook zei ze dat vrouwen een ster zijn in het zich dingen laten aanpraten en dat veelal van die opmerkingen misschien verkapte jaloezie was. (beetje vergezocht, maar goed)

Uit het bloedprikken kwam destijds niets en ik voel me prima. Ik heb geen rare vage klachten, mijn ontlasting is goed. Geen warmte of koude intolerantie (nou ja wel van kou, maar niet anders dan anders)

Zij zei dat in haar professionele optiek ik niet te mager was en me daar geen zorgen over moet maken. (overigens was zij ook een spriet hoor)

Wat ze wel zorgwekkend vond was dat ik zo'n last had van slapeloosheid, dat een teken is van stress. Daar moest ik wel mee oppassen en het zou haar niets verbazen als ik daar ook van af viel.

Het kwam er in ieder geval op neer, dat zij vond dat er niets aan de hand was
We kijken het nog even aan dus, bedankt allemaal voor jullie input!

groetjes
Kiki

Elisa Gemani

Elisa Gemani

31-12-2008 om 14:42

Gewichtsverlies

Eerlijk gezegd hink ik op twee gedachten: je voelt je verder prima op de stress na. En ja, van stress kun je behoorlijk afvallen. Zeker als je daarnaast nog intensief sport en een baby hebt. Bij mij vlogen de zwangerschapskilo's er ook af en ook nog wel meer dan dat. Mijn gewicht stabiliseerde zich later wel weer, dus dat kan je ook nog krijgen. Maar je valt relatief gezien wel veel en snel af en ik denk dat je gewicht toch behoorlijk aan de lage kant is gezien je lengte. Je zit bijna op de ondergrens van wat een normaal gewicht is. Misschien kan je wat minder gaan sporten en wat meer eten? Denk aan producten met goede vetten/eiwitten? Wat rustmomenten voor jezelf inbouwen? Zodat je ook 's avonds beter in slaap valt? Geestelijke overactiviteit vreet ook energie. Zolang je je verder lichamelijk prima voelt zou lichamelijk onderzoek idd niet nodig hoeven zijn maar probeer wel nog meer gewichtsverlies binnen de perken te houden en iets aan de geestelijke stress te doen. Succes!

Sascha2

Sascha2

06-01-2009 om 19:42

Zelfde vraag eigenlijk over stress

Ook ik heb een kind van 10 maanden en ben sinds de bevalling 20 kilo kwijt geraakt. Eetpatroon is hetzelfde als voorheen, ik sport bij hoge uitzondering. Wel heb ik een ppd gekregen en sta dus aardig in de stress. Nu vroeg ik me af of je van stress kon afvallen. Het lijkt me dat als je erg gestresst bent en je daardoor niet eet, het afvallen een logisch gevolg is. Maar ik eet normaal, heb geen verminderde eetlust, alleen dus een ppd (nou ja, alleen...). En 20 kilo armer. Overigens ben ik in de zwangerschap niet aangekomen, het zijn dan ook niet de overtollige zwangerschapskilo's die ik kwijt ben. Het zijn echt kilo's die eerder nog bij mij hoorden. Nu ben ik wel blij dat ik ze kwijt ben, maar ik vraag me af of dat door de stress kan komen?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

07-01-2009 om 16:55

Stress

Ja, ik had ook een PPD en was mijn zwangerschapskilo's plus extra kilo's zo kwijt. Stress heeft enorme invloed op de biochemische processen in je lijf waardoor heel veel energie wordt onttrokken en verbruikt. Zie het maar ter vergelijking als dagelijks een marathon lopen. Zelfs met normale voedselinname verlies je dus gewicht. En als die overtollige kilo's weg zijn, verdwijnt de rest van je vet Maar het is natuurlijk niet gezond om zo gewicht te verliezen; stress tast bijv. je alvleesklier aan en langdurige stress is beslist niet gezond.

Sascha2

Sascha2

07-01-2009 om 22:09

Aha!

Dat verklaart het dan redelijk in mijn geval. Ik blijf het gek vinden dat je door stress afvalt, omdat ik er geen moeite voor hoef te doen. Normaal gesproken moet ik echt moeite doen om de weegschaal een paar kilo omlaag te krijgen. Nu vliegt het eraf. Een paar dagen alleen normaal eten en niets extra's (geen chips o.i.d.) scheelt algauw 2 kilo... Voordeel is wel een hele nieuwe garderobe
Ik wist niet dat je door stress en bij een normale voedselinname kon afvallen. Wel dat het voor kan komen dat je een verminderde eetlust hebt, waardoor je afvalt.
Dank voor je uitleg!

Kiki

Kiki

08-01-2009 om 00:30

Ondertussen ben ik (weer) naar de huisarts geweest

Dit keer na aanleiding van twee vreemde aanvallen die ik heb gehad.
De eerste keer op oudejaarsavond en de tweede keer twee dagen terug. Daar heb ik ook over geschreven in een van de draadjes hieronder Dit naast het gewichtsverlies leek me toch wel weer goede reden om te bellen.

Ik had nu een andere arts, daar speciaal om gevraagd, bloeddruk opgemeten. Inderdaad aan de lage kant, maar niet schokkend. IJzergehalte is goed.
Zoals ik eerder al zei, bloed laten prikken kwam ook niets uit. Die aanvallen duren een kwartiertje en worden volgens mijn huisarts inderdaad waarschijnlijk veroorzaakt door een plotselinge daling van mijn bloeddruk (hypotensie)
Aan een lage bloeddruk is niet zoveel te doen, tenzij het echt vaker gaat voorkomen is er dus ook niet iets wat hij gaat doen.
Dat zou inderdaad of de oorzaak van het gewichtsverlies kunnen zijn of die daling van mijn bloeddruk is een direct gevolg van het gewichtsverlies. Dat wist hij niet. Maar hij zei net als mijn eigen arts dat ik niet heel schokkend was afgevallen, dat ik in zijn ogen niet te dun was en dat gezien het drukke bestaan dat ik leid het niet vreemd was dat ik afviel.
Ook zegt hij dat ik beter voorlopig geen alcohol kan drinken, omdat ook een paar wijntjes/biertjes je bloeddruk al doen dalen. En als je dus al een lage bloeddruk hebt, werkt dat alleen maar averechts

Dit heeft volgens hem weer direct te maken met stress, hij heeft geen reden aan te nemen dat het iets anders is, omdat er verder geen andere symptomen zijn. Omdat ik ook niet of slecht slaap ben ik vatbaarder voor stress dan een ander.
Hij stelt voor om het allemaal iets rustiger aan te doen en voorlopig een dag minder per week te gaan werken of in ieder geval geen avonden en weekenden te werken. Een heel gesprek gehad over prioriteiten stellen. Hij raadde ook aan te stoppen met roken, omdat dat juist stress veroorzaakt.

Ik heb een licht slaapmiddel gekregen, om in ieder geval me te helpen slapen. Als het gewichtsverlies blijft aanhouden krijg ik in ieder geval een doorverwijzing naar een diëtiste om te kijken of het toch niet door te weinig eten komt. (Ik wist overigens niet eens dat je daar een doorverwijzing voor nodig had)

Toen ik zei dat ik het nogal makkelijk vond om dit alles op stress te gooien en dat ik het ook vreemd vindt dat hij niets aan die lage bloeddruk kan doen. Ik heb een reizend beroep. Ik zit hele dagen in de auto. Als ik dan ineens onwel raak, kan het nogal rottig aflopen.
Volgens hem was ik een van die personen die al zolang onder spanning staat dat ik het verschil niet eens zou merken en dat het feit dat ik nu gelijk aan werk dacht in plaats van aan mezelf dit alles nogal typeerde.

Nou voorlopig kijken we het dus weer even aan. Mochten die aanvallen toenemen of ernstiger worden moet ik wel direct terugkomen

In ieder geval super bedankt voor alle tips en adviezen en de noodzakelijke schop onder mijn kont om toch nog een keer de huisarts op te bellen.
Jullie zijn beter als mijn huisarts in ieder geval

groetjes
Kiki

Hmmm

Neem toch dat advies over rustig aan doen maar serieus. En dan niet een weekje, maar structureel iets veranderen is niet zo slecht. Ik vind helemaal niet dat jouw huisarts zo beroerd reageert. Misschien had je liever een pilletje tegen lage bloeddruk gehad? Maar dat bestaat vziw niet. Zijn adviezen klinken redelijk, en zeker goed voor je algemene gezondheid.

Mamvantwee

Mamvantwee

08-01-2009 om 10:16

Mee eens

Inderdaad, neem nu toch maar wat stappen om echt iets rustiger te doen. Ik weet helaas uit ervaring dat de klap erg hard kan aankomen als je de signalen van je lijf niet serieus neemt. Achteraf gezien hadden mijn huisarts en vrienden me ook al meerdere keren dit advies gegeven, maar blijkbaar moest ik de harde les zelf leren.

Die aanvallen die je hebt, wat houdt dat in? Duizeligheid misschien? Dat kan nl heel goed ook een stress-reactie zijn, had (en heb) ik ook. Ook hier bloeddrukcontroles gehad, maar er is een duidelijke relatie tussen slaaptekort, teveel stress en duizeligheid bij mij. Ik weet intussen dat dit waarschuwingen zijn: rustig aan doen! Een tijdje wat minder werken (meld je dus gedeeltelijk ziek) is echt geen rare gedachte.

sterkte, veel rust toegewenst!
mamvantwee

Elisa Gemani

Elisa Gemani

08-01-2009 om 13:31

Ja, die stress

Langdurige stress is verwoestend voor het lichaam, dus neem die signalen echt serieus. Deze klachten heb ik ook allemaal gehad. Naast een soweiso chronisch lage bloeddruk (90/60 is voor mij normaal), flauwtes en gewichtsverlies heb ik ook eigenwijs te lang aangemoddert en doorgejakkert tot mijn lichaam het op een gegeven moment opgaf. Ik heb bijna een jaar lang ziek thuis gezeten. Aan lage bloeddruk kan je niets doen. Het is op zich onschadelijk. Maar aan stress kan je wel iets doen dus doe dat ook. Sommige mensen hebben een hoge stress-tolerantie maar je lijf zegt heus wel stop als het nodig is. Dus schakel een tandje terug voor je eigen welzijn en dat van je kind. Sterkte!

Tirza G.

Tirza G.

08-01-2009 om 14:58

Een kennis van mij

krijgt last van haaruitval in tijden van stress. Heel gek, maar dát signaal nam ze wel serieus. Kiki, ik lees in je berichtjes een soort van hmpf hmpf nou, valt heus wel mee hoor, hmpf. Maar jóuw lichaam geeft deze signalen af. Misschien is het tóch goed wat met aan/met/tegen die stress te doen.

Tirza

Bastet

Bastet

08-01-2009 om 18:40

Hyperventilatie

Het kan een uiting van hyperventileren zijn,die duizeligheden,serieus nemen,zeker doen!Anders wordt het echt alleen maar erger en komt het vaker voor.
Groetjes,Bastet

Marieke

Marieke

08-01-2009 om 22:16

Herkenning

Ik herken het blijven afvallen wel van de periode na de geboorte van mijn oudste. Vier maanden na zijn geboorte woog ik nog 45 kilo (bij 1.68) en was het tijd voor drastische maatregelen.
De combinatie van roken, lage bloeddruk en laag gewicht leidde ook bij mij tot duizelingen. Ik ben met roken opgehouden toen ik dat verband ontdekte. Roken is ook de pest voor je eetlust en leidt er ook toe dat je bij hetzelfde eten minder opneemt. Dit laatste ontdekte ik na het stoppen met roken, ook zonder meer te eten kwam ik aan. Alcohol is slecht voor je nachtrust. Lijkt mij ook goed om daarmee voorlopig te stoppen.
Maar het allerbelangrijkste lijkt mij dat je nu zelf verantwoordelijkheid gaat nemen voor je eigen gezondheid en goed voor jezelf gaat zorgen. De huisarts heeft een hoop zaken uitgesloten en nu lijkt het mij hoog tijd dat je zelf een paar heel voor de hand liggende maatregelen neemt om je gezondheid te bevorderen. Ik vraag mij af of dat fanatieke sporten wel zo'n goed idee is als je nog niet zolang ervoor bent bevallen.
Wat zijn de oorzaken van die stress, misschien kun je daar ook wat aan doen. Als je doorgaat met wat je nu doet crash je binnenkort en dat kun je dan ook vooral aan jezelf wijten.
Om terug te komen op mijzelf; ik ben gaan eten (drie maaltijden en 3 stevige en gezonde mini-maaltijden erbij), gestopt met roken en (bijna) gestopt met drinken, regelmatig leven, stress mijden en op tijd naar bed. En de tijd nemen om aan het moederschap te wennen, in plaats van te bewijzen dat er niks veranderd was door de komst van mijn kind.
Na een paar maanden was ik weer op de rit en gewicht en hoefde ik steeds minder streng te zijn.
Marieke

Kiki

Kiki

08-01-2009 om 23:09

Allereerst even duidelijk stellen

dat ik niet veel drink en nooit te veel. Sowieso niet doordeweeks en eigenlijk alleen als ik uitga of verjaardagen/feesten.
De huisarts zei alleen dat de combinatie lage bloeddruk/alcohol niet goed is

Na lang nadenken en mede door jullie (en mijn man) denk ik inderdaad ook dat de huisarts wel een punt heeft. Het was overigens geen onprettig gesprek wat ik met hem had hoor, hij was heel vriendelijk en betrokken.

Regelmatiger leven en prioriteiten stellen.
Dat gaat hem worden, in ieder geval proberen.
Op werk heb ik iemand nieuw aangenomen die een dag afspraken over gaat nemen (nu heb ik drie dagen afspraken door het hele land en een dag op kantoor. Die afsprakendagen zijn lange dagen mede door het vele verkeer. Ik ga dus nu twee dagen kantoor en twee dagen afspraken doen, minder werken kan helaas echt niet. Op mijn werk ga ik toch meer delegeren, vreselijk moeilijk voor mij, als controlfreak die ik ben.
Op tijd naar bed (zei zij om 2300) en niet meer elke avond werken. Ook ga ik voorlopig stoppen met squashen.
We gaan de hulp vragen om te kijken of ze nog een keer extra kan komen voor de grote klussen.

Regelmatig eten, ja dat doe ik eigenlijk altijd al, aan mijn eetpatroon ligt het niet.
Mijn man gaat voorlopig de nachten doen, omdat mijn zoontje helaas nog niet doorslaapt.

Een ander punt wat mijn man aanstipte is dat ik het leed van de hele wereld op mijn schouders neem, Vriendinnen met problemen kunnen altijd aankomen. Ik heb ook een vriendin met kanker die is opgegeven met twee kleine kinderen, dus daar ben ik ook dingen voor aan het regelen (financiële zaken mn)

Stoppen met roken staat zeker binnenkort op het programma. Maar daar mis ik, hoe zwak ook, nog even de moed voor.

Al met al goede voornemens. We gaan het op deze manier proberen. Ik hoop dat deze controlfreak zich eraan kan houden.

Bedankt voor al jullie waardevolle tips en het meeleven en het mij laten inzien dat pas op de plaats wel even verstandig is.

Groetjes
Kiki

Ik herken het

dizzy worden, maar niet het flauwvallen. ik heb ook een hele lage bloeddruk (de al wat oudere neuroloog zei dat dit de eerste keer in z'n leven was dat hij voorschreef om meer zout te gebruiken).
bij mij is echt alles onderzocht en er is niets te vinden afgezien van de lage bloeddruk. mij overkwam de 'black out' toen ik aan het autorijden was (1x met gezin, man reageerde snel, 1x in m'n eentje - kwam bij omdat ik langs de weg raakte).
bij mij speelt vermoeidheid en stress zeker een rol heb ik gemerkt. De arts adviseerde mij ook om niet met een volle maag te gaan autorijden, omdat je maag dan veel bloed uit de rest van e lichaam trekt en de kans op een black out dus groter is. Moet zeggen dat rust nemen echt helpt en ik heb het nu al een hele tijd niet meer gehad.
veel sterkte ermee

Foutje

wel het flauwvallen, niet het AFVALLEN!

Marieke

Marieke

09-01-2009 om 14:11

Nog even over het roken en wat dingetjes

Ik weet dat stoppen met roken niet makkelijk is, zeker niet in hectische tijden. Je kunt al wel je rookgedrag wat aanpassen, zodat het je minder beïnvloed.
Bijvoorbeeld door de laatste 2 uur voor het eten niet meer te roken en ook het sigaretje na het eten uit te stellen, zodat je langer door eet en meer eetlust hebt.
Verder klinkt het als een goed plan.
Uit je verhaal maak ik ook een beetje op dat het je eerste kindje is. Hoeveel gelegenheid heb je genomen om jezelf aan te passen aan het moederschap?
Als je niet minder kunt werken kun je misschien anders werken, bijvoorbeeld echt pauze nemen en dan naar buiten gaan. Proberen je werk op een relaxtere manier te gaan doen en heel erg basic; opletten dat je op een goede manier ademhaalt. Er zijn een hele hoop kleine dingetjes die je kunt doen om minder gestresst te worden (zijn boeken over vol geschreven En alle kleine dingetjes bij elkaar maken dat je weer steviger in het leven komt te staan. Sterkte.

Okee kiki

Toch fijn zo'n forum, waarbij je her en der wat verhelderende beelden krijgt toegeschoven. Succes met alles en ik wens je een goede gezondheid toe!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.