

Gezondheid

Tineke
29-02-2008 om 11:59
Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.

Mayte*
12-03-2008 om 21:30
Warm
Een warm bad, deze OO community. Dank voor jullie kaarsen en gedachten voor ons.
Mijn man en ik hebben ons evenwicht wel weer hervonden. Het is zoals het is. We varen weer mee op de stroom die het leven is. Het grote loslaten is al een tijdlang gaande en gelukkig is ons in dit proces tijd gegund. Tijd om na te denken, te lezen, te mediteren, te praten. Daardoor kunnen we de onvermijdelijkheid onder ogen zien. Met gebroken hart, zo nu en dan, maar nu ook wat vaker vanuit de rust van de acceptatie.
Na de hele hectiek van vorig jaar, dobberen we nu ergens waar het relatief rustig is. We zijn thuis, we blijven thuis en we houden zelf de regie. Onze enige prioriteit nu is Vincent veiligheid, geborgenheid en liefde geven. Het leven gaat gewoon door, van dag tot dag. We doen wat kan en wat nodig is, iedere dag weer.
De levensenergie trekt steeds een beetje meer uit hem weg, maar hij is nog steeds vrolijk. Als hij zich goed voelt, is hij lekker aan het spelen. Als hij moe is gaat hij even liggen. En als hij pijn heeft zijn wij er om hem te helpen. Hij leeft zo in het moment. Zonder angst, zonder toekomstbeeld, zonder frustraties of boosheid. Een groot voorbeeld is het, dit kleine mannetje.
Lieve groet, Mayte

Piedjee
12-03-2008 om 21:44
Mayte
Wat omschrijf je prachtig je droevige verhaal. Wat een warmte en liefde spreekt eruit..
Heel veel sterkte!
Piedjee.

Tijgeroog
12-03-2008 om 21:47
Mayte
Och Mayte, was is het toch steeds weer verdrietig om je berichtjes te lezen. Zo als je vol liefde over hem schrijft, en dan te weten dat jullie afscheid van hem moeten nemen.
Wat een dapper ventje is die kleine Vincent van jullie! Zoals hij vrolijk doorspeelt.
Ik hoop met heel mijn hart dat jullie nog lang van hem mogen genieten en dat zijn afscheid zo pijnloos mogelijk is.
Veel liefs,
Diana

krin
12-03-2008 om 22:16
Ach mayte
Wat raar en mooi, zo bijna vanzelfsprekend als je het onvoorstelbare beschrijft. Zo te lezen heb je een goede leermeester aan je zoon. Dat de momenten maar lang mogen duren.

wosy
12-03-2008 om 22:26
Kippenvel
Dik, heel dik kippenvel heb ik op mijn armen staan bij het lezen van jouw berichtjes Mayte*. Ik vind het onbeschrijfelijk hoe jullie met het onomkeerbare afscheid van jullie allerliefste bezit omgaan......hou elkaar zo vaak als mogelijk heel stevig vast, in gedachten doen wij dat ook!

margje van dijk
12-03-2008 om 23:19
O nee kaatje
Dat kan toch niet waar zijn.
Ik heb net mijn glas wijn omgegooid na het openen van je bericht, ik schrik me naar, maar wat doet het er toe.
Geen tekst heb ik.
..........
Margje

mirreke
12-03-2008 om 23:51
Mayte
Ook bij het lezen van jouw berichtje, diepe stilte weer.
Wat een mooi mensje is jullie Vincent. En wat een geluk dat Vincent jullie als gezin heeft.
Maar waarom gebeuren deze dingen nou toch... Ik begrijp er soms helemaal niets van.
Een knuffel voor jullie allen, in warme ontroering
Mirjam

Jujube
13-03-2008 om 00:10
Kaatje
Hier zijn geen woorden voor....Wat vreselijk voor jullie allemaal.

Hermione
13-03-2008 om 01:08
Ach lieve mensen
wat is dit gruwelijk nieuws. Wat ontzettend verdrietig. Geen hoop meer; in plaats daarvan het onaanvaardbare moeten accepteren. Ik hoop dat jullie elkaar kunnen troosten, warmte kunnen vinden bij de mensen dicht om jullie heen.
Heel veel sterkte,
Hermione

MCS
13-03-2008 om 04:16
Kippenvel
Kaatje, een schok trekt door mijn lijf na het lezen van die éne zin. Wat gruwelijk erg...
Heel veel sterkte en liefde stuur ik over de oceaan heen naar Nederland voor jullie allemaal.

Maribel
13-03-2008 om 06:20
........................
Kaatje ik zit met tranen in mijn ogen, wat een verschrikkelijk verpletterend nieuws!! Ik kan me alleen maar voorstellen waar je nu doorheem gaat en die gevoelens wat die voorstelling los maakt wordt ik al akelig van, laat staan als je er zoals jij echt voor staat! Vanaf het allereerste berichtje "terecht ongerust?"heb ik meegelezen en meegevoeld. Soms met een glimlach nog vaker met een traan maar bovenal met hoop en bewondering voor jullie. Ik heb nooit wat gepost want op de zoveelste sterkte en dezelfde woorden van een vreemde zat je niet te wachten vondt ik. Dat voelde voor mij alsof ik afbreuk zou doen aan jouw gevoelens. Lieve Kaat, dit is de zoveelste aardbeving in je gezin, een van een onvoorstelbare omvang, sterkte vindt ik niet op zijn plaats, je begrijpt me vast wel. Ik wou dat ik kon toveren...........................
Mijn hart gaat naar jou en degenen die je zo lief hebt uit.
Maribel

Lynna
13-03-2008 om 06:47
Wat erg
Wat erg Kaatje, ik weet niet wat ik moet zeggen.
Veel sterkte dan maar (klinkt ook zo nietszeggend). Het is afschuwelijk voor jullie!

Anneque
13-03-2008 om 07:48
Mijn god
Wat erg, wat erg. Ik weet even helemaal niks. Wat gun ik jullie anders....

pind@
13-03-2008 om 07:52
Wat een verschrikkelijk bericht.............. .
Ook ik kan hier alleen maar stil zitten. Heel stil......

Karen
13-03-2008 om 07:53
Oooowwww
Kaatje,Bas en kinderen.......wat een afschuwelijke uitslag
Wat valt er te zeggen.....
Liefs, Karen

Jade
13-03-2008 om 08:39
......
ik sluit me aan bij Fladderbeestje: verdomme!!!!!!!
Lieve lieve Kaatje, wat verschrikkelijk.....je man, je maatje, de vader van je kinderen......wat is het leven soms k*t(

amk
13-03-2008 om 08:41
...................
ik weet ook echt niets anders als heel veel sterkte.
een diepe stilte is wel op zijn plaats.
Angela

rosa
13-03-2008 om 08:42
Onvoorstelbaar
wat een vreselijk nieuws.
Alle liefs, Kaatje en de jouwen.
Rosa

IngridT
13-03-2008 om 08:53
Kaatje......
Ik zit hier als versteend achter mijn computer. Door vakantie en modem-gelazer even off line geweest, en wat lees ik nu toch in vredesnaam allemaal! Dit kan toch
niet waar zijn!!!
Ik ben sprakeloos. Ik wilde dat ik iets voor je kon doen.
Ingrid

jms
13-03-2008 om 09:04
Ach k*t
Wat onvoorstelbaar Kaatje, het mag gewoon niet, ik kan het hier van achter de pc gewoon nog niet geloven. Heel veel sterkte (hoe loos dat ook klinkt), van iemand die ook aan jullie denkt en nu eventjes gaat huilen, groeten jms.