Mag dat zomaar? demente ouder zonder overleg "fixeren"?
Krijg net een belletje, ze hebben mijn demente moeder, zonder overleg met ons, in een rolstoel met tafel ervoor gedaan, omdat ze val gevaarlijk zou zijn. Nu was mijn moeder nog 1 van de actiefste van de afdeling en lief met haar rollator constant rondjes. Enige afleiding die ze nog had zeg maar. en dat wordt haar nu afgenomen. Ik vraag me of dat zomaar kan, zonder dat wij daarin gekend zijn. We krijgen normaal altijd een belletje als ze gevallen is en de laatste is van ongeveer een week geleden toen ze wel 's nachts uit bed was gevallen, maar nu zou ze ook overdag al diverse malen gevallen zijn, alleen, daar weet ik niks van, niet over gebeld of wat dan ook!
Dubbel zo veel
Nou het is dubbel zo veel als jij aangaf en in de spitsuren overlappen de diensten elkaar dus dan zijn ze afhankelijk van de zorgzwaarte met 4 of meer man.
Het gaat er eigenlijk ook niet om hoe het 'ergens' gaat. Het gaat erom hoeveel geld komt er binnen en wáár heb je als cliënt recht op.
Kind heeft het 'recht' om fatsoenlijke begeleiding te eisen een dagbesteding etc.etc. En ook zeker het recht om geïnformeerd te worden bij ingrijpende voorvallen of beslissingen, ze heeft ook recht om erin mee te beslissen.
Gezien de zorgzwaarte van haar moeder mág ze gewoon veel meer verwachten. Er zijn mogelijkheden als dit niet naar tevredenheid word opgelost om het hogerop te zoeken, ze kan naar de klachtencommisie, naar de inspectie etc.etc.
Iets dat ik zéker zou doen als mijn moeder met een behoorlijk zorgzwaarte door 1 persoon met nog 14 anderen zou worden 'begeleid'.
Ik zou denk ik niet eens aarzelen. Zulke misstanden moeten gewoon aangepakt worden. Wat me ook dwars zou zitten....waar gaat dat geld dat binnenkomt dan heen? Wie of wat gebeurd daar dan mee? Het is gewoon een nogal lage vorm van diefstal...
groeten albana
Wisselend
In het huis waar ik werk, is het per afdeling en per periode wisselend, hoeveel personeel er is.
Als er op een afdeling ineens veel een-op-een begeleiding nodig is, dan gaat de personeelsbezetting omhoog. Dan komt er bijvoorbeeld een extra halve dagdienst bij.
De activiteitenbegeleiding wordt ook per afdeling en per periode gevarieerd. Op een woongroep van zes, waarin een aantal bewoners vergaand dement is (zittend in een rolstoel, hulp nodig bij het eten) wordt er meer gedaan aan muziek, lekker eten bereiden en sfeer ondersteunende activiteiten. Op een groep met kwieke bewoners wordt er meer gewandeld. Net waar behoefte aan is. Dat wordt multi-disciplinair op elkaar afgestemd.
Aangezien het streven is, dat bewoners (vooral degenen met dementie) niet meer overgeplaatst worden, verandert de samenstelling van de groepen in de tijd. Dat maakt het wel aantrekkelijker. Er is niet langer sprake van onderverdeling in: begeleidingsafdeling, verzorgingsafdeling, verplegingsafdeling, zoals ik dat van vroeger ken.
Toevoeging
Ik lees mijn bovenste stukje, en ik wil er nog iets aan toevoegen.
Het kan namelijk altijd beter en meer. Dat is de grote frustratie die je hebt als je te maken hebt met langdurige woonzorg. (ik ken dat ook uit de gehandicaptenzorg). Je zou altijd meer tijd willen nemen voor bewoners, vaker willen wandelen, langer de tijd nemen voor het wassen, meer tijd willen besteden aan gesprekken met en ondersteuning van familie.
Het is een uitdaging om daar mee te leren leven, dat je je best doet en dat het dan nog niet genoeg lijkt te zijn, dat je nooit 'klaar' bent.
Albana
Hier geen overlappende diensten hoor, na de overdracht gaat een ploeg naar huis en de volgende begint. Na vieren is de avonddienst alleen op 15 bewoners, tot 23.00.
Daar gaat het niet om fiorucci
Dat klinkt mij meer als slechte zorg in de oren. Zelf in verzorgingshuis zijn op de opvang voor dementerden er na 4 uur 2 personen (13 lichtdementerenden) en dat is hoogstens zzp 4.
Wat jij meemaakt zal heus wel voorkomen, maar is veel minder dan wat je (gezien de gelden) mág verwachten en recht op hebt.
Kortom het is gewoon slecht geörganiseerd, ingedeeld of wat dan ook. Zie ook de reacties van appel. Zó gaat het bij ons ook. In de zeer zware zorg woongroepen zijn zelfs maar 6 cliénten en dan zijn er op spitstijden 2 personeelsleden. In rustigere tijden 1 persoon en heb je back-up van een collega (die vlindert, oftwel of alle afdelingen hulp bied waar nodig is).
Er zijn ook héél veel handelingen (tillen enzo) die je gewoonweg niet eens alleen mág verrichten.
groeten albana
Fiorucci
Zwaar hoor, zoals jij het omschrijft. Het lijkt mij vooral lastig dat je echt alleen staat. Wat doe je dan met de bewoners waar het niet prettig voor is, als ze door een persoon verzorgd worden? En hoe doen ze dat dan met beginnende leerlingen die nog geen eindverantwoordelijkheid kunnen dragen?
In het huis waar ik werk, sta je op sommige afdelingen wel met z'n tweeën in de late dienst op 24-27 bewoners, maar dan zijn daar heel veel bewoners tussen, die alleen wat lichte zorg nodig hebben in de avond. (medicijnen, een praatje, kousen uittrekken, tanden poetsen en schone kleding neerleggen) Het gaat dan niet om dementerenden.
Dan ben ik overigens wel druk hoor, zo'n avond, maar niet té druk.
Hier is ook dat systeem van een vliegende keep bij de woongroepen (6 bewoners) voor dementerenden. Dan begin je op vier woningen met z'n vijven. De vliegende keep verleent dan hand- en spandiensten, doet de medicatie bij leerlingen en regelt de contacten met artsen en dergelijke.
Appel
Dan haalden we de ene persoon van de andere unit erbij om te helpen, bepaalde bewoners 'deden' we samen. Voorkeur of afkeur voor bepaald personeel konden we geen rekening mee houden....Beginnende leerlingen draaiden nooit alleen.
Nou hadden we
vanmorgen een gesprek en op zich een goed gesprek, belt vandaag de vriendin van mijn moeder, die nog wekelijks bij haar komt en zegt dat ze al sinds 14 juni (die dinsdag dus!) in die stoel zit! En nu ik er over terug denk stond die stoel inderdaad die ochtend al in haar kamer, maar ik heb er eigenlijk toen geen aandacht aan besteed waarom hij daar stond. Er stond ook geen naam van mijn moeder op, dus ik dacht eigenlijk dat die stoel gewoon even aan de kant gezet was ofzo. Wat dom eigenlijk van mij om er niet even naar te vragen! Kan me wel voor de kop slaan nu!
Op zich blijft het feit wel dat ze snel moe wordt enzo. De ergotherapeut heeft ook een bepaalde test bij haar afgenomen en dan worden er wel wat meer problemen duidelijk, maar die test is dus pas deze week afgenomen. Er waren ook wel een aantal meer valincidenten, maar die zijn dus niet aan ons gemeld. Ik heb niet de meldingen zelf gezien, mw had ze op een papier geschreven, de data.
Maar vanmiddag was ze echt boos dat ze in de stoel zat zei die vriendin van mijn moeder. En daar word ik dan wel weer verdrietig van.
Over een valbroek hebben we het ook gehad. Maar mijn moeder houdt niet van al te strakke kleding op haar lichaam. Een valbroek zit tegen haar huid aan natuurlijk en ze verwachten dat ze dat niet prettig gaat vinden. Dat denk ik inderdaad ook.
Wel hebben ze een tripple-stoel voor haar besteld, zodat ze straks toch weer zelfstandiger kan voortbewegen, maar dat duurt een paar weken.
Op zich denk ik, gelet op wat de ergo schreef, dat ze inderdaad valgevaarlijker is geworden, maar het zint me nog steeds niet hoe slecht de communicatie eigenlijk is!
Toch meer
Kind ik vind dat je toch meer informatie moet lospeuteren. Hoe vaak wordt ze gefixeerd? Is daar een 'plan' voor? Staat beschreven in het behandelplan welke tijden daarvoor in aanmerking komen? (b.v. tijdens rusttijden is nog 'aanvaardbaar') of de hele dag? Daar moet je dieper op ingaan, eis dat ze dat toelichten en daar afspraken over maken.
Dan het lopen, die valincidenten zijn wel toegenomen, maar tot hoe veel? Wordt er nu nog wel mét haar gelopen? Want die onrust zal ze blijven voelen....ook nu ze vastzit. Dáár moet wat meegedaan worden (met die onrust dus) om tegemoet te komen daaraan.
Zit ze op een gesloten afdeling of een open? Is daar een plek waar ze wél rond kan lopen? (b.v. een gang die rond loopt zodat ze weer op hetzelfde punt uitkomt?)
En dan die broek. Dat valt wel mee hoe die 'op' je zit of strak zit. Het is gewoon een soort katoenen onderbroek met een soort zakken erop aan de buitenkant waar dus die bescherming in zit. Ik heb er wel eens 1 aangehad (in het kader van een curcus waarbij je zelf mag ervaren hoe bepaalde hulpmiddelen 'voelen') en het voelt gewoon als een onderbroek en dan een dikkere/zwaardere.
Hebben ze al een plan om haar dagbesteding aan te bieden zodat ze afleiding heeft van haar onrust?
Ik vind niet dat je veel antwoorden hebt gekregen en dat hadden ze je wel moeten geven.
Waarom zijn die valpartijen niet geregistreerd aan de MIP-commisie en niet naar jouw gecommuniceerd?
Kortom nog een boel onbeantwoorde vragen.
groeten albana
Alarmbellen
Ik ben het met Albana eens, het klinkt allemaal nogal vaag. Zeker voor zo'n belangrijke maatregel die eigenlijk gewoon verboden is, tenzij...
Een valbroek te strak en dat zou ze niet lekker vinden zitten. Ik ken je moeder natuurlijk niet, maar denk je niet dat ze daar sneller aan zal
wennen, en minder ongemak van zal hebben dan van fixeren?
Ik zou sowieso echt proberen om harde afspraken te maken over de tijden dat ze gefixeerd mag worden.
Snuggles
Aanvulling
Verder begrijp ik dat ze dus alleen zit op haar kamer, gefixeerd, en ik heb toch altijd vanaf dag 1 geleerd dat iemand in fixatie nooit alleen gelaten mag worden.
Fiorucci sorry niet alleen!
Misschien niet helemaal duidelijk, maar ze zit wel in de huiskamer van de afdeling in die stoel, nee, gelukkig niet alleen!!
Albana, snuggle's
ik weet het, maar wat doe je als een leidinggevende in je gezicht het een zegt en vervolgens blijkt er toch wat anders te gebeuren. Bij wie ligt het dan?
Ik ben van plan nog wat meer langs te gaan, die vriendin houdt een oogje in het zeil en ik zit te denken om iemand in mijn omgeving als soort vrijwilliger langs te sturen om het wat meer in de gaten te houden. Ik kan er helaas niet 24 uur per dag gaan zitten om te kijken of ze zich aan de afspraken houden. Heb na Knevel en van de Brink gisteravond zelfs al gedacht aan een verborgen cameraatje.
Achterdocht
Kind, ik zou wel oppassen voor achterdochtige gedachten. Ik kan het me voorstellen. Je moeder is super kwetsbaar en jij moet haar maar overlaten aan 'die mensen'. Maar probeer te voorkomen dat jij en de verzorging tegenover elkaar komen te staan. Blijf zoeken naar wederzijds begrip.
In mijn ervaring, wordt het helemaal niet als problematisch gezien, als familieleden kritisch zijn, of kritische vragen stellen. Zolang ze fatsoenlijk blijven en niet 'op de man' gaan spelen. Bijna al mijn collega's hebben er oog voor, hoe moeilijk het moet zijn, om een familielid te hebben dat in een verpleeghuis woont, hoe lastig het is om daar vrede mee te hebben en hoe bezorgd je daar over kunt zijn. Daar heb je het grootste recht toe.
De meeste collega's willen oprecht en verschrikkelijk graag, de beste zorg verlenen. Maar het werk staat onder een continue tijdsdruk. Daarnaast is het erg zwaar werk (lichamelijk en psychisch). Hierdoor is het verleidelijk, om af te glijden in maatregelen, die de druk verlichten. Fixatie kan dan zo'n maatregel LIJKEN, voor de mensen die op de groep van je moeder werken.
Als er duidelijke afspraken op papier staan, die niet vaag zijn, dan is er in ieder geval beschreven 'hoe het zou moeten gaan'. Dat zal dan vast niet altijd zo gebeuren, maar het staat er wel. Een glijdende schaal, kan dan voorkomen worden. Jij kan er naar terug vragen en je kunt vragen stellen als je komt en je moeder zit bijvoorbeeld in die stoel, terwijl ze volgens het schema rond zou moeten kunnen lopen. Het kan heel goed dat daar dan een goede reden voor is. Dan is het schema verandert, omdat ze uit heeft geslapen o.i.d. Maar het kan ook dat je moeder niet meer gefixeerd had mogen zijn. Daar kun je dan de leidinggevenden op aanspreken.
Als ik jouw was, zou ik vooral vragen om duidelijkheid en toetsbaarheid, rondom het fixeren van je moeder. In de familiegesprekken kunnen jullie het beleid dan steeds evalueren.
Het gaat erom
Appel heeft gelijk met haar uitleg over achterdocht.
Waar je aan 'vast' kan houden is wat beschreven is in haar dossier.In de dagrapportage, in haar behandelplan, in haar patiëntendossier, cliëntenmap of hoe het daar ook heet.
Daar moét instaan hoe ze met bepaalde situaties omgaan en wat het doel is en welke acties ze wanneer moeten ondernemen. Die moet bij je moeder op de afdeling zijn en al het personeel zou moeten doen wát daar in beschreven staat.
Als het goed is word dat eens in de zoveel tijd met jouw (of in ieder geval de familie) en je moeder besproken. En tussentijds zijn er mogelijke veranderingen die er dan óók in moeten komen te staan.
Dat is niet iets dat mág, dat is een verplichting voor elke instelling.
Net zoiets als een l.l.-dossier eigenlijk op school alleen is dit uitgebreider (ook voor medische dingen enzo).
Daar heb je vrijelijk inzage in. En dat is ook heel gewoon dat je daarnaar vraagt.
Zorg dat je dat doorleest en dát is dan leidraad voor de 'afspraken' een ieder die iets anders doet dan daar instaat kun je erop aanspreken. Ook weekendhulpen want die 'horen' te doen wat in de dossiers staat.
Nij ons is het zelfs heel gewoon dat familie er zelf inschrijft. Wij promoten dit zelfs. Familie zet er b.v. in als ze hun ouder 'anders' dan verwacht aantreffen of als ze hun ouder mee 'uit' nemen of als ze het idee hebben dat er 'wat' is (b.v. moeder was vandaag tijdens mijn bezoek erg verdrietig, oorzaak kon ze niet aangeven) zoiets.
Net als alle disciplines dat doen.
Dáár moet je naar vragen en nakijken of erin staat wat jouw beloofd is.
groeten albana
Jeetje
ik krijg het idee dat er dingen niet kloppen. Alles wat jullie nu noemen is mij onbekend. Gesprekken? dossier? Nooit iets van gezien.
Echt?
Het lijkt me wel erg onwaarschijnlijk dat er nergens een soortement dossier is.Zelfs als daar in huis van álles niet klopt moét dat er zijn!
Er komt geld binnen voor haar....dus de siz heeft een indicatie afgegeven. Op basis van wat? Dáár ga je eerst maar eens achteraan......Kijk eerst eens wát er werkelijk op papier staat....
Kan het ook niet zo zijn dat dit alles er wel is maar dat de eerste contactpersoon een ander familielid is ofzo? (je broer of zus,oom tante?) En dat die jouw erbuiten hebben gehouden?(Buiten die gesprekken?)W.s niet met negatieve bedoelingen, maar omdat het meestal toch ook lastig is vrij te nemen,etc.etc.
Ga nu even niet van het ergste uit. Ga erheen en kijk wat er wél is. Vraag ernaar!!! Direct, zonder smoesjes, je wil het gewoon graag zien.
Lees dat allemaal zorgvuldig door en dan kom je hier terug en kunnen we verder praten.
En dan nog iets. We weten nog steeds niet wát voor instelling je moeder verblijft. Verpleeghuis, verzorgingshuis, ziekenhuis, psychiatrische instelling?
Dat is voor ons om specefieker te beantwoorden toch nodig om te weten. Het zijn wel allemaal zorginstellingen dus bepaalde regels zijn overal. Maar in al die instellingen zijn wél héél andere regels.
Zoals die fixatie. In verpleeghuis komt het 'wel eens' voor maar na veel toestemmingen en een duidelijk behandelplan. In verzorgingshuis is dat niet aan de orde. Als mensen in verzorgingshuis niet verzorgt meer kunnen worden (b.v. omdat ze weglopen) gaan ze naar een verpleeghuis of desnoods tijdelijk naar een ziekenhuis met gesloten afdeling.
Zie het verschil als basisschool-voortgezet onderwijs-HBO enz.enz\
groeten albana
Wel 1e contactpersoon
ben ik. Het is een verpleeginstelling voor geriatrische patienten waar mijn moeder verblijft. Er is in het begin wel een keer een gesprek geweest met de arts, daar is mijn zus met zwager toen eens geweest. Later nog eens een uitnodiging, maar toen konden we niet en hebben gevraagd om een andere datum. Nooit meer iets gehoord.
Verhoging van de medicatie kreeg ik ook al mededeling, niet in overleg. wij krijgen alles in mededeling, nooit van te voren in overleg.
Lichte verbetering
ze bellen nu in ieder geval van te voren, nu willen ze moeder ook in een bedpak gaan doen. Geen idee wat het is, dus ik heb gezegd dat ik daar eerst eens over wil praten en niet zomaar toestemming geef. Van de week waren we daar nog en heeft niemand het er over gehad, nu is het wederom weekend en komt dit ineens weer op mijn bord.
Kind
Als ik jouw was, zou ik het huis bellen en vragen of je op korte termijn een familiegesprek kunt krijgen. Dan kun je samen met de arts, de eerst verantwoordelijke verzorgende (of verpleegkundige) en eventuele andere disciplines (hier zit de psycholoog van het huis er ook altijd bij) het zorgplan van je moeder punt voor punt doorspreken. Dan zie je gelijk, waar haar grote zorgvragen liggen. Dan precies waar de aandachtspunten zitten en kun je vragen in de toekomst beter een plek geven.
Ik denk dat er gewoon slordig met jullie als contactpersonen is om gegaan. Dat jullie niet op dat ene gesprek konden komen is misschien wel opgevat als: 'doen jullie maar wat jullie het beste lijkt, want daar hebben wij alle vertrouwen in.' Uit jouw vragen hier blijkt dat die conclusie onterecht is.
Jij hebt waarschijnlijk gedacht: 'Als ze mij niet nog een keer uitnodigen voor een gesprek, dan zijn die gesprekken zeker niet zo belangrijk.' Ook die conclusie is niet terecht.
Communiceren is lastig, maar jullie kunnen het vanaf nu anders gaan doen, toch?
Had niet het idee
dat deze gesprekken niet belangrijk waren, maar ben er wel teveel van uit gegaan dat ze ons wel weer zouden benaderen.
Maar inderdaad, alles kan verbeteren, en daarom heb ik nu ook gezegd dat ik het nieuwe plan van het bedpak eerst in een persoonlijk gesprek wil bespreken.
Plan
Kind, als het goed is, maakt het bedpak een onderdeel uit van 'het zorgplan' van je moeder. Het zorgplan is een document waar alle zorgvragen op een rijtje staan.
Over het wassen, over slapen en waken, over voorbeweging, over eten en drinken, over dagbesteding, over zelf beslissingen nemen, over het verbinden van een wond, over slikgevaar, over zelf de medicatie innemen, echt alles zou erin moeten staan.
Als jij weet wat er precies in het zorgplan staat, kun je alle toekomstige aanvullingen inpassen.
Dat bedpak bijvoorbeeld, ik denk dat daar een plukpak mee bedoeld wordt. Als jij weet dat het een probleem is voor je moeder om rustig te slapen, dat zij onrustig aan haar incontinentie materiaal gaat plukken, waarop dit losgaat en zij vervolgens in een nat bed komt te liggen, kan zo'n plukpak helpen om een goede nachtrust te geven.
Maar om de noodzaak van dat plukpak te kunnen beoordelen, zul je eerst moeten weten, hoe je moeder slaapt, wat haar zorgvragen daarbij zijn.
Snap je?
Ik wilde overigens niet de indruk wekken dat jij dat gesprek niet belangrijk zou vinden. Sorry, ik snap heel goed dat je betrokken bent. Dat blijkt wel uit deze draad.
Bedpak
kan idd als plukpak worden gebruikt, maar ook als je moeder steeds haar dekens uit bed gooit en daardoor vreselijk afkoelt in bed, kunnen ze haar een bedpak aan doen.
Dat is een soort boxpak, van een baby. Met de sluiting op de rug.
Gebruiken wij als mensen dekens weggooien en zich uit kleden en dus te veel afkoelen.
Als jij eerst daar een gesprek over wilt, zou ik dat vandaag nog aangaan, want hoe langer je wacht, hoe langer je moeder misschien kou heeft snachts.
groet, polly
Polly
waar het vooral om ging, dat ze aan haar incontinentie-materiaal zat te frummelen, begreep ik. Maar vandaag wederom niemand aanwezig om daarover te praten. Weer zondag. Heb ik ook gezegd, nu bellen jullie wéér in een weekend, kan er wéér niks eerst besproken worden, terwijl ik een halve week geleden met een leidinggevende om de tafel zat. Dit komt toch ook niet uit de lucht vallen denk ik dan????
Single lady
dit was ook wéér een andere dan vorig weekend.
Wel goed opletten
Ik vind het persoonlijk wel verbazingwekkend dat dit nu, precies 1 week later opeens opduikt.
Je moeder frummelt aan haar incontentiematriaal. Deed ze dat eerder ook al? Toen ze nog niet gefixeerd was? Is het méér geworden? Zoveel meer dat een bedpak nodig is?
Misschien ligt hier een (oorzakelijk) verband? De onrust bij je moeder is toegenomen en omdat ze dat niet meer kan uiten in 'lopen' zoekt die onrust nu een andere uitweg, dus is het frummelen toegenomen?
Heeft ze al een 'frummelschort' ? Zo'n speciaal schort voor onrustige mensen die graag frummelen? Of word er anders enigzins op die 'behoefte' die ze heeft, voortkomend uit haar onrust in gegaan?
Dat jouw moeder die behoefte hééft gaf je zelf ook al aan in je eerste berichtje, word er op enige wijze geprobeerd ook maar enigzins aan die behoefte te voldoen?
Want blijkbaar hééft ze die nog steeds, weliswaar 'uit' ze die nu 'anders' maar weer niet zoals zij zouden willen?
Ik zou maar goed blijven opletten en alles doen wat hierboven gezegd is.
groeten albana
Beetje o.t.
Hebben jullie die brand gisteren ook gezien? Erg hé? Zo erg al die mensen, het onbegrip in hun ogen, op de blote voeten soms.
Ik was wel verbaasd over de manier waarop die evacuatie verliep. Bij ons liggen onder iedere matras evacuatiedekens. Waarmee we de mensen met 2 man kunnen slepen. Daar moest iedereen lopend of in rolstoel geevacueerd worden. Ik dacht dat die evacuatiedekens verplicht waren, maar gisteren (op het werk dus) hoorde ik dat dat niet zo was en dat bij ons de directie dit besloten heeft (i.v.m. veiligheid). Wij oefenen ook 2 keer per jaar met die dingen (mogen we de directeur redden ofzo).
Ik had zo met die mensen en het personeel te doen, wou er bijna wel heen om te helpen. Hadden jullie dat ook?
En moest aan de moeder van kind denken, tenslotte ken ik daar niemand, maar van de moeder van kind weet ik de woonplaats niet.
groeten albana
Niet hier gelukkig
heb het wel gelezen, geen beelden gezien. Lijkt me voor die mensen echt heel naar!
Ik neem al jullie tips ter harte hoor. Maar volgens de instelling gaat moeder erg snel achteruit. Ik vind het wel frappant inderdaad en heb verzocht om een gesprek over het zorgplan. Vervelend is nu wel dat het bijna vakantie is en wij dus ook op het punt van vertrek staan.
Albana
Je was niet alleen met die gedachte, want de halve wijk liep spontaan uit om te helpen, mooi!!
Ja gelukkig maar!
Wat ik ervan begreep was de evacuatie anders ook niet op tijd gelukt!
groeten albana
