Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
bblok schreef op 02-06-2022 om 10:28:
Kiki, bij het lezen van jouw verhaal komt steeds de documentaire 'Moeders springen niet van flats' in mijn gedachte. Hij is op internet op te zoeken. Beklemmende indringende documentaire over een moeder die vanwege te veel stress in haar leven totaal verkrampt is geraakt. De dochter, zelf regisseur, heeft deze documentaire gemaakt. Omdat de moeder geen gehoor krijgt zoekt ze haar eigen uitweg. In de documentaire wordt ook op zoek gegaan naar de oorzaak van de nood van de moeder. Heldere boodschap is dat er onvoldoende hulp geboden is bij haar euthanasie-wens. Heel veel sterkte.
Maandag 1 juni was 'het grote hokjesexperiment' op tv. Ik heb niet alles gezien, maar daarin kwam een fragment voor met Erik Scherder, waarin hij liet zien waar in de hersenen 'pijn' zit: op een eiland, midden in de hersenen, verbonden met alles. Op youtube legt hij uit dat pijn ooit kan zijn begonnen als reële fysieke pijn, maar dat de herinnering aan de pijn kan blijven hangen in de vorm van reëel gevoelde pijn, ook als de fysieke oorzaak weg is. Ik moest aan jou en je moeder denken. Volgens mij is het een van de meest gecompliceerde problemen. Mocht je iemand vinden die echt weet hoe dit te behandelen, dan zou dat een zegen zijn.
Tsjor
welke filmpje op you tube is dat, er Stan er zoveel van hem.
Hoe gaat het nu Kikki?
Onlangs las ik iets van iemand met aangezichtspijn. Die krijgt nu een motor cortex stimulator. Gaat via het Radboud in Nijmegen.
Misschien eens contact opnemen of ze iets kunnen betekenen?
Eerst was het ondraaglijk, nu zegt ze dat zelf nog steeds, maar ze heeft niet meer dat gillen zeg maar. Ze kan ook een paar zinnen over de andere mensen in de kliniek vertellen zeg maar. Ik zal dat eens gaan lezen over die stimulator.
Hopelijk komt zijzelf, alles in haar en voor jullie tot rust. Geef niet op.
Wat fijn om te lezen dat er toch een piepklein beetje vooruitgang in lijkt te zitten.
Hoe is het intussen met jou Kikki? Ik hoop dat je wat beter in je vel zit en wat meer aan jezelf toekomt. 
ik vind het heel lastig dat ze daar zit, ben er constant mee bezig. En ik ga om de dag erheen in de middag, maar ik heb verder mijn vrijheid terug merk ik. Als iemand vraagt kun je donderdagavond komen, kan dat gewoon. En voor mijn vader ook, die kan in de avond eindelijk rustig tv kijken. Maar ik denk dat ze over een enkele week wel weer naar huis komt. Dus ja, en dan...
Daar kun je nu met de verpleging en behandelaar vast over spreken en een plan opstellen.
Kikki39 schreef op 18-06-2022 om 21:52:
ik vind het heel lastig dat ze daar zit, ben er constant mee bezig. En ik ga om de dag erheen in de middag, maar ik heb verder mijn vrijheid terug merk ik. Als iemand vraagt kun je donderdagavond komen, kan dat gewoon. En voor mijn vader ook, die kan in de avond eindelijk rustig tv kijken. Maar ik denk dat ze over een enkele week wel weer naar huis komt. Dus ja, en dan...
Dat klinkt goed Kiki. Precies wat we hier allemaal hoopten voor jou en je familie. Dat ook je moeder er toch wat baat bij lijkt te hebben is helemaal mooi. Jullie hebben nu de neerwaartse spiraal weten te doorbreken. Nu duimen dat de behandelaars toch iets weten te vinden dat helpt.
Waarom denk je dat ze volgende week weer naar huis komt? Wie bepaalt dat? Hebben jullie daar over gesproken met de behandelaar van je moeder? Ik kan me slecht voorstellen dat ze jullie gewoon weer terug sturen naar hoe het was zonder uitzicht op verbetering. Zeker nu het verblijf daar duidelijk zorgt voor verbetering, en je vader en jou de kans geven om bij te komen. Als het een kwestie is van geld kun je nog kijken naar respijtzorg. Had ik volgens mij al eens eerder genoemd. Dan wordt (tijdelijk) de zorg over genomen zodat de mantelzorger(s) bij kunnen komen.
Hoe dan ook, probeer het voor nu nog even los te laten en zelf nog wat op te laden. Je bent nog lang niet op je oude energie niveau lijkt mij.
Idd, kijk ook niet vreemd op als het advies komt je moeder niet meer thuis komt maar een zorgcentrum betrekt. Niet zo zeer om jullie (familie) rust te geven maar om je moeder die zorg te geven die ze nodig heeft. Soms gaat man en vrouw gezamenlijk naar een echtpaarkamer, terwijl één van hen die zorg nog niet nodig heeft maar de ander wel.
Ergens fijn dat jullie toch wat verandering zien bij je moeder. Misschien een klein stapje, maar het is vooruit!
En fijn dat zowel jij als je vader weer iets rust krijgen.
Mooi dat er een paar positieve ervaringen zijn en dat er zelfs wat verandering bij je moeder merkbaar is. Ik hoop dat je die kleine winstpunten kunt bespreken en ook kunt bespreken hoe dit proces voortgang kan vinden, waarbij het risico van afbreuk als ze naar huis komt erg groot is. Zowel bij jullie, weer de volledige zorg daarover; als bij haar, het risico van terugval in het oude gedrag. Ik hoop voor iedereen dat die zorg niet weer bij jullie wordt neergelegd.
Tsjor
Kikki39 schreef op 18-06-2022 om 21:52:
ik vind het heel lastig dat ze daar zit, ben er constant mee bezig. En ik ga om de dag erheen in de middag, maar ik heb verder mijn vrijheid terug merk ik. Als iemand vraagt kun je donderdagavond komen, kan dat gewoon. En voor mijn vader ook, die kan in de avond eindelijk rustig tv kijken. Maar ik denk dat ze over een enkele week wel weer naar huis komt. Dus ja, en dan...
Eerder zei je ook al dat je dacht dat ze na het weekend al weer naar huis zou komen of na een week.
