Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

suiker

suiker

13-02-2009 om 12:55

Niet serieus genomen worden bij dokter

Gisteren gebeurde het me. Ik ben een biomedische wetenschapper, weet dus heel goed hoe het lichaam werkt. Ben gepromoveerd, werk als onderzoeker en ben behoorlijk slim en ontwikkeld. Ik vertel dit niet om op te scheppen, maar het is nodig voor het verhaal.

Twee maanden geleden is diabetes bij mij ontdekt, type 1. Geen type 2, de ouderdomsdiabetes (ben 41) of de diabetes die mensen krijgen als ze veel te zwaar zijn. Had altijd BMI van 21 a 22, nu 18.

Ik ging naar de oogarts (heb namelijk ook nog heel slechte ogen) en werd eerst door een co-assistent of orthoptist opgemeten en gedruppeld. Op mijn vraag wat haar functie was gaf ze geen antwoord. Vond ik al vreemd.

Dus ik zei dat ik was gekomen omdat ik diabetes heb gekregen en erg bang ben voor complicaties omdat ik al zo slecht zie.
Schrijft ze op: diabetes II.
Ik zeg: nee, het is type 1.
Zegt die doos: Dat kan niet want dat krijg je alleen als kind.
Ik zeg: Ja, de meesten wel, maar er zijn ook mensen die het later krijgen, zoals ik.
Zegt ze: Ja maar dan zou u insuline moeten spuiten.
Ik zeg: Hoe weet jij nou dat ik dat nog niet doe?
Ja, daar had ze geen antwoord op.

Toen kwam de oogarts binnen, die ik speciaal heb aangevraagd ivm de diabetes en die voelde de ijzige sfeer en zei dat ze het wel zou overnemen. Zij heeft het veranderd en hoewel het alles behalve een warme vriendelijk vrouw was deed ze tenminste normaal.

Overkomt jullie dat nou ook weleens dat je als dom blondje wordt behandeld? Zelfs al heb je alleen huishoudschool (ik bedoel dit niet denigrerend), en ben je waarschijnlijk minder medisch onderlegd dan ik, dan nog kunnen ze je normaal behandelen. Tegenwoordig gaat toch iedereen googelen na een diagnose en weet al een heleboel als ze bij de dokter komen?

Moest het even kwijt,

Suiker

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Tja

Kan me voorstellen dat je je een beetje raar behandeld voelde maar het was niet de dokter die jou niet naar behoren te woord stond maar een (onwetende) co. Dokters heb je in al maten en soorten en er zijn erg vervelende bij maar ook heel goede. Net als gewone mensen

En of ik ervaring heb? Helaas wel, kan me een erg botte, zeer onpersoonlijke gyn herinneren. Helemaal in deze beroepsgroep vind ik een dergelijke houding erg vervelend (understatement).

Jacoline29

Jacoline29

13-02-2009 om 13:36

Herkenning

Mijn mannelijke huisarts kan ik op het moment wel schieten.Zoonlief weer buikproblemen,heeft forlax en neemt dat ook trouw.(zie draadje hierboven)naar huisarts ivbm weer hoge koorts,zegt de HA niks ergs,vergelijk het met een spastische darm(als ze dat zeggen weten ze het niet,kennis van mij werkt in zh als arts)Kinderarts gebeld,moest gelijk bijna komen, zoon krijgt nu weer onderzoeken,maar door KA wel serieus genomen,mag nu gelijk met hem contact opnemen,hoef niet meer naar HA.Dochterlief(jongste),bronchitus, zelfde mnlk huisarts geweest, geef maar puffen, ik nee, ze moet een AB.Na 3 weken zeuren bij hem kreeg ik pas een AB kuur,dochterlief was binnen no time weer beter,maar we hebben 3wkn moeten k.... met puffen eer ik mijn zin kreeg,terwijl ik al wist dat ze het zelf niet kon oplossen.Dinsdag mag ik gelukkig met de jongste dochter
naar de vrouwelijke huisarts,die neemt me tenminste wel serieus.

Tja (2)

Ik kan me eerlijk gezegd de reactie van de assistente ook wel voorstellen. Niet om haar gedrag goed te praten, maar een vraag naar "wat haar functie precies is" kan ook nogal intimiderend overkomen. In feite stel je daarmee haar deskundigheid ter discussie.
Jij bent duidelijk deskundig en hebt je misschien op dat moment ook zo geprofileerd. En misschien heeft zij zich indirect bedreigd gevoeld.
En daar kunnen mensen nu eenmaal niet altijd goed tegen.
In mijn ervaring kom je in ziekenhuizen het verst door het spel een beetje mee te spelen, goed door te vragen en pas ergens op het laatst (en tegen de juiste persoon, in dit geval de oogarts dus) je eigen diagnose te stellen ("zou het zo kunnen zijn dat...")
n@nny

Rafelkap

Rafelkap

13-02-2009 om 14:08

Toch

Toch kan ik me wel voorstellen dat een medicus moeite heeft met alle kennis die bijdehante mensen via internet opduikelen. Nu ben jij wel echt deskundige maar kennelijk was diabetes II voor de hand liggend. En dan is haar opmerking niet eens zo raar. Maargoed, ik hoorde de toon erbij niet. En dat ze haar functie niet wil zeggen is ook wel raar.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

13-02-2009 om 16:00

Functie/nanny

Wij zijn laatst in het ziekenhuis geweest en dochter werd eerst onderzocht door een co-assistent, toen de arts en toen de anesthesist; iedereen heeft zich netjes voorgesteld en duidelijk zijn/haar functie vermeld. Als ze dat niet doen dan vind ik dat ook niet deskundig/professioneel overkomen eerlijk gezegd. Ik vind het eigenlijk wel triest dat Nanny vindt dat je in het ziekenhuis een spel moet spelen om een goede behandeling te krijgen. Groetjes, Yvon.

MaximeM

MaximeM

14-02-2009 om 09:58

Volgende keer zeggen?

Hoi,

Misschien, als je nog eens zoiets overkomt toch doorvragen? Dus aan de assistente die jouw vraag niet beantwoordt vragen, 'sorry, ik heb uw antwoord niet gehoord, wat is uw functie hier'? En als ze dan weer geen antwoord geeft gewoon vragen wat er zo 'geheim' aan is dat ze het niet vertellen wilt? Ik vind het namelijk een doodnormale vraag als je door iemand behandeld wordt. Ik heb het eens gehad bij een woningbouwvereniging waar iemand me heel onbeschoft telefonisch te woord stond. Toen ik naar haar naam vroeg zei ze "Mariska" toen ik naar haar achternaam vroeg zei ze, dat hoeft niet, er is hier maar een Mariska. Tja.., dat vind ik al niet netjes en het gaf mij ook het gevoel dat ze zelf voelde iets gedaan te hebben wat niet helemaal door de beugel kon en hoopte zo later niet meer traceerbaar te zijn. Maar ja, bot behandeld worden kan overal en kan ook wederzijds zijn. Ik ben een aantal keren gewoon bij de supermarkt afgeblaft door een kassiere omdat ik vergeten was het balkje met volgende klant neer te leggen. (oeps sorry hoor, en dan dus afgesnauwd de te worden door de kassiere) maar ik zie het daar nog regelmatiger andersom (niet door mij) dat kassieres gewoon niet aangesproken of aangekeken worden, hoe vriendelijk ze ook doen.

Maxime

Functie natuurlijk!

Natuurlijk vertel je als arts wat je functie is. Wat een onzin zeg!

Ik heb me jarenlang voorgesteld als Marielle, student geneeskunde en nu als Marielle, een van de artsen op de afdeling. Als mensen vragen wat voor niveau ik heb beantwoord ik dat gelijk en als mensen naar mijn achternaam vragen laat ik ze meestal even mijn identiteitskaartje zien want mijn achternaam is in Engeland onverstaanbaar voor de meeste mensen.

Ik had gewoon doorgevraagd wat ze deed en wie ze was. Ik vind het niet professioneel om dat niet gelijk te doen bij het voorstellen en zeker als het je gevraagd wordt vertel je het gewoon.

Als je daarnaast niet goed begrijpt wat er met je patient aan de hand is kan je het het beste aan je patient vragen en later even opzoeken om te kijken of het inderdaad klopt.

Maar ja, we zijn net mensen, en af en toe ben ik ook minder beleefd dan ik zou willen.

Mariel

lennest

lennest

14-02-2009 om 18:30

Niet alleen bij een dokter serieus genomen

Ik heb begin januari mijn been en enkel gebroken, twee schroeven en een plaatje houden de doel bij elkaar. Dokter zegt: u moet in de week van 23 februari geopereerd worden, eerder mag u niet gaan lopen of belasten. Ik ben braaf en doe dat. Vorige week op controle, alles gaat goed, dokter zegt nog een keer: week van 23 februari. Ik bel de afdeling opname voor juiste dag. Nee, hoor u bent die week echt niet aan de beurt. Hoezo niet? Dokter vindt het nodig. Daar heeft de dame in kwestie geen boodschap aan: hebt u enig idee hoe lang de wachtlijst voor orthopedie is? Ja, en? Ik moet die week geopereerd worden. Mevrouw zegt dezelde dame; u bent echt nog niet aan de beurt, ik vermoed over een week of 4-5. WAT, DAT BETEKENT EIND MAART OF BEGIN ARPIL in plaats van eind februari! Tja, daar kan ik ook niets aan doen. En dan word ik boos, heel boos. Ik heb het halve ziekenhuis op z'n kop gezet, huisarts er achteraan gestuurd, werkgever laten bellen, orthopedie lastig gevallen, iedereen weet nu wie ik ben in dat ziekenhuis. Maar het heeft wel geholpen, ik word 24-02 geopereerd.
Normaliter zou ik zeggen, tuurlijk, er is een wachtlijst, maar de schroeven en het plaatje MOETEN eruit, anders mag ik niet gaan lopen. 10 - 12 weken gips is gewoon veel te lang en absoluut onnodig, de revalidatie zou dan met een facor 2 worden verlengd.
Het betekent ook dat mijn werkgever mij minimaal zes weken langer moet missen en mij ziektegeld moet betalen. Wat kost dat niet?
Als je niet assertief (of soms zelfs agressief!) bent, nemen ze gewoon een loopje met je. En het ergste is dan nog; ze denken dat ze altijd het gelijk aan hun kant hebben en zij hebben macht en jij bent afhankelijk!

een assistente

een assistente

15-02-2009 om 10:46

Van twee kanten

Een dokter en een doktersassistente hebben elke dag samen overleg. Eén van de zaken die dan aan de orde komt is hoe de dokter wil dat de assistente werkt. Mocht je het idee hebben dat de assistente het beleid bepaalt, dan zit je er waarschijnlijk naast. Het overgrote deel van de huisartsen wil namelijk graag dat een assistente eerst goed doorvraagt. Anders wordt het wel heel druk op zijn spreekuur.

En een goeie assistente doet dit netjes, vriendelijk en accuraat. En neemt moederintuitie serieus. Maar zij maakt helaas ook mee dat patienten aan de telefoon háár niet serieus nemen. Het moet van twee kanten komen.

Gr een assistente

Ja..

Ik ben het met je eens dat je verwacht dat de mevrouw die bij je langskomt zich voorstelt, met haar functie. Bij ons zeggen de artsen gewoon ´dokter die-en-die´ of die-en-die, co-assistent.

Ik herken het wel dat je bij de oogheelkunde een beetje als kuddevee behandeld wordt, je moet daar maar gaan zitten, dan komt er een juffrouw die-en-die (zonder functie) die wat druppels in je oog doet en later weer terugkomt.

Ik zou alleen niet vragen ´wat is uw functie´, maar eerder zeggen dat je dokter die en die verwacht had, of zij waarneemt? Of ´bent u optometriste?´

Op de een of andere manier vind ik ´wat is uw functie?´ wat negatief overkomen (ligt misschien aan mij?)

Ik krijg op mijn werk ook wel huisartsen aan de telefoon die vragen of ik de dienstdoende arts ben, wat ik meestal met een kwinkslag beantwoord ´toen ik laatst op mijn loonstrookje keek, nog niet´ (ik verbind u wel even door)

Nikus toch

....

Monique D*

Monique D*

21-02-2009 om 19:08

Je netjes aan de patient voorstellen en de patient serieus nemen

Een co-assistente hoort zich wel voor te stellen aan een patient. Dat heb ik, met de ziekenhuisbezoeken van mijn kinderen, wel meegemaakt. Stel, het kan wel weet-ik-veel-wie zijn die jou in eerste onder handen neemt.. je hebt toch wel recht om te weten wie jou behandelt? Wat een hork, ik vraag mij dan werkelijk af of zij nou een vriendelijke arts wordt..
En ja, ik heb ook wel eens te maken gehad met een kinderarts die mij een standje gaf alsof ik een leerlinge was die haar huiswerk niet had gemaakt. Dat kwam toch echt door haar onduidelijke uitleg. Je merkt dan wel dat ze zich ver verheven voelen dan jou, alleen maar omdat ze een aantal jaren langer gestudeerd hebben dan jij. Wat ik niet altijd merk, gezien haar standaarddiagnoses, waarvan ze nooit zal afwijken.

madressilva

madressilva

21-02-2009 om 23:57

Umcg

Nou Nikus, valt reuze mee hoor. Ik heb er alleen maar heel goede ervaringen.

Madre

Karlijn-Schipper

Karlijn-Schipper

22-02-2009 om 13:45

Umcg nikus

Nikus: ''Zodra je over de drempel van het UMCG stapt ben je op slag zwakbegaafd.'
Grappig dat voor jou zoiets geldt, mss is dat dan ook wel zo. Volgende keer je verstand niet thuis laten liggen. Ik heb namelijk heel andere ervaringen.

matriarch

matriarch

22-02-2009 om 22:14

Suiker

Je hebt natuurlijk volkomen gelijk. Het is ook iets van de Nederlandse gezondheidszorg, dit gedrag. Expats die in Nederland moeten werken hebben nergens zo'n hekel aan als aan onze gezondheidszorg waarvan velen de mores verbijsterend vinden. Ik zal niet snel vergeten hoe een Belgische collega stomverbaasd zat te luisteren terwijl ik me naar binnen aan het kletsen was op de nanny- en Sinilindmanier (=spelletje meespelen) bij de huisartsenpost. Ik had een longontsteking.
Op het werk noemen wij de assistentes de nulde-lijn. Als volgt: ik was ziek en ik wou naar de huisarts maar ja. Zegt de ander begrijpend, niet voorbij de nulde-lijn gekomen zeker? De huisartsenposten zijn al diverse malen op de vingers getikt door de inspectie omdat ze de assistentes al te veel laten afhandelen. Er is hier een kunstmatige artsenschaarste waarmee dit soort praktijken worden gerechtvaardigd. In landen waar ze geen numerus fixus hebben en genoeg artsen, is het allemaal een stuk klantvriendelijker. Maar de zelfgenoegzame witte jassen hier spreken dan van "overconsumptie". Ze zijn reuze trots op hun systeem met nuldelijn. Het brengt tegelijk de onbeleefdheid met zich mee waar jij tegenop bent gelopen. Als die oogarts moeite zou moeten doen om de praktijk vol te krijgen, zou hij donders letten op de klantvriendelijke houding van zijn druppelende assistente. Nu hoeft zij of hij dat niet. Ik begrijp je ergernis. Je komt toch al niet voor de lol en dan word je behandeld als een onmondig kind om je verder op te vrolijken.

MRI

MRI

23-02-2009 om 00:19

Matriarch

Je schrijft: "Er is hier een kunstmatige artsenschaarste waarmee dit soort praktijken worden gerechtvaardigd. In landen waar ze geen numerus fixus hebben en genoeg artsen, is het allemaal een stuk klantvriendelijker. Maar de zelfgenoegzame witte jassen hier spreken dan van "overconsumptie".
Ik vind het interessant dat je de nuldelijn met de numerus fixus vindt samenhangen. Ik dacht altijd dat het inzetten van assistentes om patienten te 'screenen' gewoon een verkapte bezuinigingsmaatregelen voor de gezondheidszorg was. Maar komt het jou dan voor dat via de numerus fixus het aantal artsen kunstmatig laag gehouden wordt, er minder artsen zijn, maar die artsen op zich wel meer verdienen dan hun buitenlandse collegae? En dat we dus niet met een nuldelijn te maken zouden krijgen als er genoeg artsen opgeleid zouden worden, die minder patienten en dus minder inkomen zoudenn hebben?
Ik vind zelf de nuldelijn uiterst irritant. Zo zei een assistente een keer (ik belde voor mijn dochter, helaas ben ik vergeten voor wat) nee u kan geen afspraak krijgen met de arts maar ik wel er wel even naar kijken". Ja, duh? Ik kan er toch zelf ook naar kijken? Of heeft een dokterassistente echt medische zeggenschap? Ik bedoel, ik was zelf ooit tandartsassistente maar ga met je gaatje echt maar naar een echte tandarts en niet naar MariaRosa.

MR

matriarch

matriarch

23-02-2009 om 13:01

Artsenschaarste

Ik denk dat er wel samenhang is ja. Het artsentekort zet de medische stand bepaald niet aan tot meer klantvriendelijkheid. En een beetje huisartsenpraktijk staat tegenwoordig bol van de hulptroepen. Praktijkverpleegkundigen. Assistentes. De rekeningen lopen via een speciaal daarvoor opgericht bureau. Brengt de huisarts teveel in rekening, verwijst hij je doodleuk door naar dat bureau en moet je het daar zelf zien op te lossen. Want je krijgt de typische Nederlandse ketenaansprakelijkheid op die manier, waardoor iedereen leuk de vraag kan doorschuiven.
Ik denk dat het van allebei wat is, Maria Rosa. Enerzijds de numerus fixus waardoor we geen riante artsen en specialistenvoorraad hebben. Anderzijds de bezuinigingen. De salarissen van artsen en vooral specialisten blijven daardoor wel relatief hoog, al verschilt dat per specialisme.
Buitenlanders die hier komen en naar de dokter willen zijn dan ook stomverbaasd over de drempels die worden opgeworpen en de algehele klantonvriendelijkheid. Suiker geeft een sprekend voorbeeld van wat velen van ons meemaken.

Nikus umcg

GRONINGEN - Het aantal zaaddonoren in Nederland is sterk teruggelopen. Om daar wat aan te doen, begint het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) de wervingscampagne 'Doe het voor een ander'. De actie wijst mannen op de mogelijkheid om paren te helpen bij het vervullen van hun kinderwens.

Dat maakte het UMCG maandag bekend. De instelling beschikt over een van de tien spermabanken in Nederland.

Het aantal zaaddonoren is sinds 2004 „flink” afgenomen, aldus het UMCG. In dat jaar werd een wetswijziging van kracht waardoor het anonieme donorschap werd opgeheven. Kinderen die via kunstmatige inseminatie zijn verwekt, kunnen op 16-jarige leeftijd via de Stichting Donorgegevens hun biologische vader opsporen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.