Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Sascha2

Sascha2

09-01-2009 om 19:20

Ppd en medicijnen

Hallo,
Een tijdje geleden is er een tweede ppd vastgesteld. De eerste had ik na de geboorte van mijn tweede kind, maar ik heb toen nooit hulp gevraagd. Tegen de tijd dat ik zwanger werd van nummer 3 ging het beter met me, om vervolgens weer in een ppd verzeild te raken (of de eerste is nooit over gegaan maar verzacht door de zwangerschap?). Nu heb ik wel hulp gezocht en ben ik inmiddels onder behandeling bij een psycholoog. Op dit moment heb ik verder geen medicijnen. Op zich prettig, omdat het mij nog niet echt iets lijkt en ik nog bv geef. Maar van alle kanten krijg ik het "dringende" advies om over te stappen op medicijnen. Van alle kanten houdt met name in: de arbo-arts en uwv-arts. Dit omdat mijn klachten verergerd lijken (of ik geef er nu aan toe ipv het te onderdrukken). Wie heeft er ervaring met een ppd en wil vertellen of je toen wel of geen medicijnen hebt ingenomen? Wat was de reden om het wel of juist niet te doen? En, indien er medicijnen werden ingenomen, had dit daadwerkelijk een positieve invloed op de ppd? Waren er verder nog bijwerkingen?
Een boel vragen, realiseer ik me. Maar ik krijg het voor mezelf niet helder op dit moment, alle input is welkom.
Sascha

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Sascha geen input...

alleen een hele dikke knuffel en een kus!!!

Mijn gevoel zegt me ;dat je je ook geen medicijnen moet laten opdringen en dat als je, zoals je schrijft zelf beseft dat je nu misschien wel gewoon het toe laat je zo te voelen, dat dat alleen maar positief is, dit is het begin en je komt er door!

Liefs,

jenneman

Hoi sascha

We blijven elkaar wel tegenkomen zo he? Onze levens verlopen blijkbaar behoorlijk vergelijkbaar.

Ik heb na de geboorte van mijn 1e ook een ppd gehad. Vreselijk, ik kan me het depressieve, machteloze gevoel van toen nog zo voor de geest halen, pffff!
Toen ik na een half jaar (!) eindelijk hulp had gezocht ben ik wel met medicijnen begonnen, ik was zo angstig en op die manier kon ik gewoon niet meer functioneren. Ik heb seroxat geslikt, uiteindelijk zat ik op 1,5 pilletje per dag. Het heeft mij erg geholpen. Door de antidepressiva vlakt je gevoel af. Ik voelde me eindelijk niet meer zo angstig! Natuurlijk zitten er ook nadelen aan. Ik was niet meer zo angstig, maar ook niet meer echt blij, niet meer echt verdrietig, kortom, ik was gewoon en meer niet. Geen downs meer, maar ook geen ups.
Na 4 maanden voelde ik me sterker worden en wilde ik gaan afbouwen, dit mocht nog niet van de psycholoog. Uiteindelijk ben ik na zijn 1e verjaardag begonnen met afbouwen en in 2 maanden was ik helemaal van de medicijnen af.
Je hebt gelijk dat je je tegen je gevoel in geen medicijnen wilt laten opdringen, maar ik heb er veel baat bij gehad, maar met name omdat ik zo ontzettend angstig was.
Heel veel sterkte meid, ik weet wat het is en ik weet ook dat anderen zo weinig voor je kunnen doen.. Een ppd is heel eenzaam vond ik.
Een dikke knuffel voor jou en de 31e zal ik het "live" overdoen goed?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

09-01-2009 om 21:02

Ppd

Ik heb na de geboorte van mijn zoontje (hij is nu bijna 8) een zeer ernstige PPD gehad. Ik werd opgenomen op de psychiatrische afdeling en aangezien het niet beter ging met me, kreeg ik na een paar maanden Seroxat. Ik knapte toen binnen een maand of twee heel snel op. Wel heb ik de bv gestopt; niet alleen vanwege de Seroxat maar ook met name omdat het geven van bv een te grote aanslag was op mijn uitgeputte lichaam. Er zijn ook medicijnen die je wel rustig kan gebruiken als je bv geeft. Hier een linkje. http://www.medicinfo.nl/%7B5fe0a97d-144a-41f3-8f18-12f95eb81ce3%7D
Belangrijk is erachter te komen waarom je een PPD hebt, zeker als je die nog eens krijgt. Laat je lichamelijk goed onderzoeken, geef het de tijd en tja, medicatie kan wel heel positief uitwerken. Sterkte!

Hier een ander verhaal

ze waren bij mij al voorgeschreven maar toen ik bij de apotheek ging informeren bleek dat ze niet goed combineerbaar waren met de borstvoeding. Ik vond dat de arts alleen maar naar mij keek en niet naar mijn relatie met mijn kind én niet naar mijn kind... Het was een jonge psych die alles volgens de boekjes deed. Ik was mijn vertrouwen in haar helemaal kwijt.

Ik heb het uiteindelijk zonder pillen gedaan en ik zou dat ook weer doen. Heb wel tegen opname aan gezeten dus echt prettig was het allemaal niet. Maar ik had ook een enorme eigen drive om eruit te komen, ik was zo boos op die arts!

Nou ja, het is allemaal lastig te vergelijken zo op een forum. Ik zou in ieder geval pas pillen slikken als jij dat zelf wilt, en als je eigen behandelaar het een goed idee vindt. Arbo-artsen moet je niet vertrouwen, is mijn ervaring. Ik vind dat mensen schandalig snel weer het werk in geschopt worden, die nieuwe regels zijn echt niet goed. Je zit als zieke al in een afhankelijke positie en dan kunnen ze niet ook nog de behandeling overnemen. Jou zo snel mogelijk laten werken is iets anders dan jou zo snel mogelijk laten genezen en in alle aspecten van je leven goed laten functioneren. Misschien is het voor dat laatste wel beter om geen pillen te slikken.

Succes ermee, ik weet ook hoe het is. Komt weer goed, linksom of rechtsom!

Rembrand

Rembrand

10-01-2009 om 00:19

Medicatie en borstvoeding.

Op www.borstvoeding.com kan je vinden welke antidepressiva samen kunnen met borstvoeding. Het is goed om te weten dat abrupt stoppen met borstvoeding een PPD kan triggeren of verergeren.
M. ( klopt het dat wij hierover privé al eens gemaild hebben Sascha ?).

Sascha2

Sascha2

10-01-2009 om 12:41

Allen

Dank voor jullie reacties, altijd prettig om ervaringen te lezen. En inderdaad, het is moeilijk te vergelijken op een forum omdat ieder verhaal weer op zich staat. Maar door de ervaringen krijg ik vaak wel een bepaald inzicht en dat kan helpen. Zo ook jullie ervaringen. Dank daarvoor.
Rembrand, nee, we hebben er niet over gemaild. Ik had inderdaad al wel begrepen dat er medicijnen mogelijk zijn in combinatie met bv. Maar toch wil ik daar nog niet aan. Een tijdje geleden slikte ik betablokkers, die ook prima in combinatie met bv kunnen. Helaas liep bij mij de produktie heel snel terug, was bijna over. Mede door jouw denkwerk ontdekte ik op tijd dat het door die betablokkers kwam en de produktie loopt weer als vanouds. Ik ben dan ook bang dat een ander medicijn ook weer snel invloed op de bv zal hebben. Trouwens, na de geboorte van de tweede heb ik een paar maanden een mirena gehad. Zodra ik die had, liep de voeding ook snel terug. Alleen was dat toen ze drie maanden oud was en overdag al vervangende poedermelk kreeg. Of het door de mirena komt of niet, ik weet het niet. Maar dit keer heb ik daar geen risico's in.
Ik wil zeker nog niet stoppen met de bv. Enerzijds omdat ik me realiseer dat het stoppen een hormonenrace zal veroorzaken, wat ik nu niet zal kunnen gebruiken. Maar anderzijds ook niet, omdat het voeden eigenlijk het enige moment is dat mijn hoofd stil staat. En o, wat is het dan fijn om een dochter te hebben die nog zo'n 7x per dag bv krijgt! Haha, mooi 7x geen wirwar in het koppie Ik geniet er nog zo van, dat ik nog helemaal niet aan stoppen denk. Ze is bijna 11 maanden, en dan te denken dat ik bij de geboorte hoopte dat ik het dit keer wél 6 maanden zou kunnen volhouden
Jenneman, je geeft wel degelijk input hoor! Bedankt voor je lieve berichtje.
En Sanneke, tja frappant he, dat we steeds dezelfde dingen lijken tegen te komen! Ik kijk ook erg uit naar de 31e! Leuk om je te ontmoeten.
Rodebreuk, wat je beschrijft komt aardig overeen met mijn gevoel. Zodra de arboarts het over medicijnen ging hebben werd ik inwendig heel boos. Nu ben ik dat toch al op hem, dat scheelt (zo zou de ppd in eerste instantie door de bv zijn veroorzaakt, wat mijn eigen keuze was en dus geen medische ziekte zou zijn, ggrrrr, maar dat is weer een ander verhaal). Gisteren met de uwv-arts moeten praten en ook hij dacht dat het misschien beter was om naar medicinatie te kijken. Overigens was zijn verhaal ietwat genuanceerder dan dat van de arboarts. Maar toch, het kriebelde bij me en ik kreeg het gevoel dat ik dat helemaal niet wilde. Ik denk dat dat een juist signaal van mijn onderbewuste is, waar ik naar moet luisteren. Ik probeer het in eerste instantie zonder medicijnen, in overleg met de psycholoog. Ik kan er natuurlijk altijd nog aan beginnen als de komende tijd uitwijst dat ik er niet uit kom. Dat boze heb ik trouwens ook. Echt, er hoeft maar iets te gebeuren en ik ben boos! Op alles en iedereen, hahaha, zeker op de arboarts. Achteraf moet ik er vaak wel om lachen en mijn man heeft er de volle begrip voor als hij weer een lading over zich heen krijgt.
Elisa, zo te lezen heb je het inderdaad erg zwaar gehad. Ik weet nog niet wat bij mij de oorzaak is. Volgens de psycholoog zou het kunnen komen doordat ik kort na de bevalling van mijn eerste twee miskramen heb gehad, die kennelijk niet verwerkt zijn. Mijn tweede is 16 maanden jonger dan mijn eerste, de zwangerschappen volgden elkaar dus snel op. Dus veel hormoonschommelingen en kennelijk onverwerkte miskramen. Of dat ook de oorzaak is, ik weet het niet. Daar zijn we nu mee bezig. Ik ben wel een type a la struisvogel en eentje die niet snel toegeeft dat het niet zo goed gaat. Dat werkt kennelijk nu tegen me. Lichamelijke oorzaken zouden ook kunnen. Binnenkort ga ik terug naar de huisarts om naar mijn schildklier te laten kijken. Op voorhand wilde ik alleen wel zelf een keuze maken over al dan niet aan de medicatie. Daar kan ik het dan ook meteen met de huisarts over hebben.
Ik krijg vaak te horen dat het uiteindelijk goed komt en ik wil dat ook graag geloven. Maar o, wat is dat moeilijk. Nou ja, stapje voor stapje en dag voor dag.

Bastet

Bastet

10-01-2009 om 18:28

Ja,eileen engels

Ik zocht al naar haar naam,zij heeft een andere benadering,wat mij erg aanspreekt,want ik vind AD vrij grof geschut,eigenlijk.Hoe dan ook,veel sterkte!!
Groetjes,Bastet

De macht terugkrijgen

Hoi Sascha,

Mooi dat je die intuitie voelt. Ik kan alleen maar zeggen: volg hem.

En doe er alles aan om dat gevoel terug te krijgen en te versterken. Dat gevoel van in een glazen koepel zitten terwijl er om je heen gelachen, gevoeld en geleefd wordt is zo naar!

Mijn tips zouden zijn:
- zoek zintuigelijke ervaringen op. Iedere ervaring is goed. Hoe je je gewicht in je stoel overdraagt op de grond, hoe de lucht voelt, hoe de hemel eruit ziet (die maan gezien vanavond?), hoe de winter ruikt, hoe de bomen erbij staan.
- houd een dagboekje bij, een kwartier per dag voor jezelf.
- zoek mensen die je verzekeren dat het weer beter wordt. Want het wordt weer beter.
- wees je ervan bewust dat je de sturing, de macht terug wilt krijgen over de zaken in je leven die je zelf kunt besturen. Dat betekent, in het verlengde van wat ik hierboven zei over zintuigen, dat áls je iets wilt of kunt, dat je dat dan ook precies op jouw manier doet!

Misschien wat warrig of raar, of je kunt er niets mee, maar dat is wat ik zo gauw kan bedenken...sterkte he, meid.

hasse simonsdochter

hasse simonsdochter

11-01-2009 om 14:39

Eileen engels!

Ik ben ook bij haar geweest. De huisarts stopte me eerst vol A.D. en kalmeringstabletten, ik was gewoon een zombie, en qua gevoel hielp het niet, toen ging ik naar Eileen, en via haar heeft de huisarts Duphaston voorgeschreven (hij vond ook dat ik daarbij naar een psycholoog moest, dat heb ik maar gedaan anders kreeg ik de duphaston niet...). Ik voelde na een week al verschil!!! Ik het uiteindelijk 3/4 jaar geslikt. En na de geboorte van mijn jongste ben ik het preventief gaan slikken, en nergens last van gehad (nou ja, van de gewone kraamtranen wel ).

Heel veel sterkte,

groeten van Hasse

Sascha2

Sascha2

11-01-2009 om 19:55

Duphaston

Klopt het dat duphaston een hormoonmedicijn is, progesteron? En kun je dat ook nog maanden na je bevalling innemen? Ik had begrepen dat je dat preventief direct na de bevalling zou moeten innemen. Maar wie weet heb ik het helemaal mis. Mijn dochter is inmiddels ruim 10 maanden.
Rodebreuk, mooi omschreven over de zintuigen. Inderdaad, de maan was gisteren mooi .
Eileen Engels, ik zal er eens op googlen. Een goede tip, gezien jullie ervaringen.
Op zich sta ik nu nog niet achter de ad. Alleen, net als vanmiddag, als ik me zo machteloos voel en alleen maar boos op mijn kinderen kan zijn (echt driftig boos), twijfel ik. Ik wil helemaal niet boos op mijn kinderen zijn (ondanks de ppd zijn het nog steeds de mooiste en liefste kinderen natuurlijk ) en ik hoop dat zij er geen tic van meekrijgen dat ik me zo voel. Op die momenten schiet het weleens door me heen dat ik beter wel de ad kan nemen om maar alles geprobeerd te hebben om het tij te keren. Oftewel: ik ben er duidelijk nog niet over uit en zal er nog maar eens over nadenken.

Duphaston

Hoi

Zeker een aanrader de duphaston!

Ik slikte het toen ik een pnd had en na 2 maanden waren de donkere wolken en de agressiviteit weg!
Ik ben ook nooit aan de ad gegaan.
Door duph durfde ik een derde zwangerschap aan, meteen na de bevalling ben ik begonnen met een hoge dosis en heb dit toen in 9 maanden afgebouwd, en nooit meer ergens last van gehad!

Zeker aan te raden!

Julan

Sascha2

Sascha2

12-01-2009 om 12:26

Maar wanneer duphaston?

Maar het is mij nog niet duidelijk of het nog effect heeft om 10 maanden na de bevalling duphaston te slikken. Wel dat het een gunstig effect kan hebben.
Sophie, bedankt voor de link, ik heb de brochure besteld!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.