vit D en ijzer tekort
Ik dacht dat mijn puber gewoon aan het puberen was: nergens zin in en al helemaal niet in school, lamlendig hangen achter de computer, je kent het wel. Totdat ze duizelig werd van een partijtje voetbal. Toen heb ik flink doorgezeurd bij de huisarts om een bloedtest te krijgen en ze bleek een ernstig tekort aan zowel Vitamine D als ijzer te hebben.
Ik zet dit hier neer als waarschuwing voor anderen. Als je kind zich terugtrekt en slecht presteert en daarbij steeds zegt dat ze moe is, zou ik dit laten testen! Kan me achteraf wel voor m'n kop slaan. Gelukkig is ze al flink opgeknapt en zal het tekort helemaal weggewerkt zijn tegen het einde van de vakantie.
Huisarts
Ik kwam al jaren bij mijn huisarts. Vaak ziek, moe, depressief. Vaak zat ik op de bank te vreten van de frustratie. Ik kreeg steeds antidepressiva voorgeschreven maar ik heb jaren zo doorgehobbeld. Dat heeft me heel veel ellende opgeleverd.
Uiteindelijk heb ik voor een maagverkleining gekozen en in het vooronderzoek is bloed geprikt. Ik had diabetes, iets met de schildklier, laag ijzer, lage D en een vitamine B12 tekort. Allemaal simpel te behandelen en dat heeft die chirurg dan ook gedaan.
De afgelopen jaren zijn heel heftig geweest want er is veel gebeurd in mijn gezin. Maar depressief ben ik nooit meer geweest. Echt ziek ook nog maar een enkele keer trouwens. En moe alleen als ik te laat mijn B12 spuit neem.
Als je bloed laten prikken laat dan ook de schildklier, suikerwaarde en B12 nakijken want dat kan ook veel klachten geven.
Ik hoop dat je dochter helemaal opgeknapt aan haar nieuwe jaar kan beginnen, Vitamine 
Moeder, ah ja ik dacht al waar blijf je 
en ontopic
Pubers kunnen heel lamlendig zijn ook zonder dat er iets aan de hand is. En duizeligheid is dan een abnormaal verschijnsel en pas dan combineer je evt. andere dingen. Er valt je dus niet zoveel te verwijten hoor.
Naar
Wat een nare reactie Sukke 
Moeder
Ik dacht bij het lezen van de post écht dat je zou reageren en dat deed je ook. Er staat een smiley achter en die was oprecht.
Mijn enige "bezwaar" is dat mensen snel een stokpaardje krijgen en op medisch gebied vind ik dat niet altijd handig. Ik vind ook het testen op aandoeningen of ziektes waar geen aanwijzing voor is niet altijd handig en soms ook overbodig, ook financieel gezien.
Overleg met een arts juich ik wel toe. Mensen kunnen tegenwoordig een hoop op internet vinden en dat maakt het niet altijd makkelijk om een patient te overtuigen dat wat ze zeggen niet klopt. Want ze hoorden van een vriend en ze lazen op google en hun moeder heeft precies dit en dat en die had.......en ze willen een uitdraai van het onderzoek want zij vinden dat de uitslag veel te dicht bij de ondergrens ligt en ze dus wel een tekort hebben en ze MOETEN dit en ze willen dat enz. Een leek kan die uitslagen niet interpreteren. Is een arts daarmee almachtig of kan die nooit iets over het hoofd zien of een fout maken? Nee, natuurlijk niet, maar hij of zij heeft wel jaren studie achter de rug met nascholingen die een leek niet heeft. Overleg met je arts, leg uit wat er mankeert, leg je zorgen op tafel, stel je vragen, maar dat eisen van bloedonderzoeken...laat dat gewoon aan een arts over.
Mooi
jouw geloof in de medische stand. Helaas niet bepaald terecht.
Dankzij de chirurg kreeg ik een behandeling maar de huisarts wilde daar niet in mee gaan. Dat heeft me heel wat strijd gekost. Blijkbaar kan een huisarts een specialist overrulen ten koste van een patiënt. En helaas heb ik deze verhalen vaker gehoord en van dichtbij meegemaakt.
Als je je niet zelf op de hoogte stelt en alles aan je arts overlaat kun je het treffen maar je kunt ook pech hebben en jaren onnodig met klachten lopen. En de verantwoordelijkheid moet altijd bij de patiënt liggen, dat is namelijk degene die er mee moet leven. De arts trekt om 5 uur de deur achter zich dicht.
Dus ik vind jouw opvatting naïef en potentieel schadelijk voor mensen met klachten. Maar daar gaat dit topic niet over en ik wil er ook eigenlijk mee stoppen.
Ik werk
met artsen, ben zelf patient en kan je zeggen dat je het gewoon niet getroffen hebt. Dat maakt mijn opvatting niet naief en schadelijk, want ik zeg er ook bij dat een arts niet almachtig is, dat ik overleg toejuich. Dat is reeel.
Om de fout die bij jou gemaakt is te projecteren op elke post met het woord vit b12/vit D zodat mensen mogelijk niet verder zoeken vind ik niet handig en dat wilde ik laten weten. Ook ik laat het hierbij.
Sukke
Ook wij kregen eerst te horen dat het allemaal heel normaal was en aan de puberteit lag, dus Moeder zat er niet ver naast! Maar ik wilde dat er nú bloed geprikt werd en gelukkig gebeurde dat ook heel uitgebreid, om andere ellende ook uit te kunnen sluiten.
Eigenlijk bedoel ik met mijn verhaal: laat een arts even verder kijken als je het niet meer vertrouwt. Niet dat alles aan Vit D ligt hoor, of dat ik het beter weet dan de arts.
Niks
Twee van mijn kinderen zijn met dit soort klachten naar de huisarts geweest, er werd direct voorgesteld om bloed te prikken om te kijken naar tekorten e.d., beide keren bleek het bloed prima in orde. Het kunnen dus ook gewoon typische puberkwaaltjes zijn die geen tekorten als oorzaak hebben.
skik
Dat kan
Het kan ook niets zijn of iets of een vitaminetekort. Je weet het niet, he, tot je het onderzocht hebt. En aan het laatste wordt niet altijd gedacht en het is zo simpel op te lossen. Sukke, artsen zijn soms net mensen in dat aspect. Ze hebben ook wel eens hun dag niet of balen van hun werk, maken wel eens een fout(je) of twee. Alles wat je meebrengt naar een gesprek, is meegenomen, dus ook je eigen inbreng. Als dat betekent dat je om bepaalde redenen (stress, slapeloosheid, vermoeidheid) denkt aan een vitaminegebrek, waarom zou je.
Sukke, hoe jij de rol van de arts beschrijft, vind ik nu echt ouderwets. Regentesk bijna.
Wat mij betreft een waardevolle tip en eentje waar je makkelijk wat aan kan doen.
Fijn! Dank je.
Fruitella offtopic
laatste: zei ik iets anders (almachtig/foutje enz)? En niet alles wat je meebrengt is waardevol, echt, ik weet waar ik het over heb, ik zie dagelijks een kleine 100 patienten.
Sukke
Ach, dat is vreselijk naar voor je, al die vreselijke patiënten. Wordt het dan niet eens tijd om een ander vak te kiezen? Ik bedoel, juist deze houding daar baal ik zo van bij (huis)artsen en hun praktijken. Het spreekt uit de lichaamstaal en de toon van de stem aan de balie, aan de telefoon, in de onderzoekskamer.
Als ik zelf niet had doorgedramd (en dat is erg lastig als je energie zo laag is en je volledig naar en uitgeput voelt) was ijzertekort, vitamine D-tekort nooit ontdekt (overigens heb ik bloed laten onderzoeken toen ik bij een vriendin in het buitenland op bezoek was en uitslag onder de neus van de huisarts geduwd), pfeiffer (ach mevrouwtje, net bevallen, wel meer moeders zeuren daarover) en ontstoken aangezichtszenuw (ben je ook zo beroerd van) ook al niet. En dan zijn er nog wat gruwelijke uitspraken die ik niet opnoem vanwege de herkenbaarheid.
Als ik vrienden in Duitsland en Frankrijk vertel hoe het hier gaat bij de huisarts of in het ziekenhuis, kijken ze mij met grote ogen aan. En dan heb ik het met name over hoe patiënten behandeld worden, niet over de behandeling(en) zelf (als je die dan krijgt).
Fruitella
herhaling: zei ik iets anders (almachtig/foutje enz)?
Fruitella
Misschien is het tijd voor een andere huisarts? Ik hoop dat zijn benaderingswijze niet maatgevend is voor heel huisartsend Nederland. Ik herken het namelijk helemaal niet. Ik zit bij een huisartsenpraktijk waar je naar gelang wie er dienst heeft één van de drie huisartsen te zien krijgt. Alle drie zijn ze even meelevend, nemen ze mij of de kinderen serieus, nemen ze tijd om iets uit te leggen en zijn ze heel redelijk met doorverwijzen of recepten uitschrijven.
En zo raar is het toch niet dat als Sukke zegt dat ze zo'n 100 patiënten per dag ziet, zij constateert dat daar wel eens exemplaren tussen zitten die van alles vinden, maar het niet bij het rechte eind hebben?
skik
Respect voor je huisarts nodig
Ik ben het wel met Sukke eens, heb respect voor je arts (of zoek een andere). Dat wil niet zeggen dat je niet mag googelen of met zaken die je op het internet hebt gevonden mag aankomen bij je arts. Ik vind dat een verworvenheid van deze moderne tijd. Het zelf diagnoses willen stellen vind ik geen verworvenheid. Een goede arts, met veel ervaring, heeft niet alleen zijn medische kennis, maar ook zijn ervaring en die weet ook dat als patiënt 1 zich presenteert met precies dezelfde klachten als patiënt 2, hij bij patiënt 1 allerlei afwijkingen vindt die de klachten verklaren en bij patiënt 2 geen enkele verklaring en hij weet ook dat dat patiënt 2 geen aansteller maakt.
Een andere valkuil is dat men denkt dar de afwijkingen die gevonden zijn de enige verklaring vormen voor de klachten van patiënt. Misschien zakt kind van TS na de schoolvakantie wel weer helemaal in, omdat er niet alleen sprake is van een ijzer tekort en vitamine D tekort, maar ook van pestgedrag door zijn klasgenoten, waardoor hij depressief is geworden (ik roep maar wat).
En als een arts echt zo slecht is als die van Fruitella, dan zou ik zeggen wegwezen. Dan is een vertrouwensrelatie onmogelijk en heb je een goede reden om over te stappen naar een andere huisarts.
Bloed prikken
... of het kan Pfeiffer of Cytomegalie zijn, zoals bij mijn zoon (15) die nu al drie jaar aan het kwakkelen is. Of zelfs Lyme. Helaas zijn de standaard bloedtesten voor Lyme niet betrouwbaar. Ik neem zelf en geef hem trouwens al jaren standaard een vitamine D supplement. Vitamine D tekort is een epidemie aan het worden en helaas zijn de normwaarden en aanbevolen dagelijkse hoeveelheid in NL aan de bedroevend lage kant. Zowel mijn moeder als mijn zus bleken zwaar vitamine D deficient te zijn en krijgen al jaren vitamine D "boosters". Mijn moeder krijgt ook extra vitamine B12 injecties. Wij komen allemaal vaak buiten; mijn zus werkt zelfs in de buitenlucht. Zowel mijn zus als mijn moeder hebben ook Lyme gehad en zijn er pas na lange tijd hooggedoseerde antibiotica vanaf. Kortom, neem klachten als oververmoeidheid en algehele malaise van je puber altijd serieus en laat voor de zekerheid op tijd bloed prikken. Het kan een hoop (langdurige) ellende schelen...
