Vraagje over herstel burn out
Hallo allemaal, even een vraagje aan de ervaringsdeskundigen onder ons.
Ik ben in oktober ingeklapt/burn out. Deze is 'minder erg' dan de vorige een aantal jaren terug; toen kostte me het een paar jaar weer bij te komen.
Wat er nu nog rest is de moeheid en met name in het hoofd(ik heb nogsteeds tegen de 10 uur slaap nodig per nacht). Ik ben heel initiatiefvol van nature en dat botst nu continu met tegen de dingen opzien. Ik word er zo zat van. Ben ook extra chaotisch(meer dan normaal). Ik ben maar weer begonnen me Sint Janskruid, hebben jullie tips of ervaringen hiermee?
Ik zie graag jullie reacties....
Kost tijd
Burnie, ik denk dat je zelf ook wel weet dat dit tijd gaat kosten. Het is misschien minder erg dan een paar jaar geleden, maar moeheid in je hoofd is een teken dat het nog lang niet goed zit.
Je beperkingen accepteren en beseffen dat je nu even heel goed voor jezelf moet zorgen, is erg moeilijk, maar wel essentieel. Het feit dat je nu voor de tweede keer een burnout hebt, lijkt me een signaal dat je wellicht niet altijd de juiste keuzes maakt voor jezelf. Ik heb zelf geen ervaring met St. Janskruid, dus daar kan ik je niet mee helpen. Misschien zou yoga of meditatie je ook verder kunnen helpen om wat meer tot jezelf te komen?
Heel veel sterkte ermee.
Chris
Je kunt er geen tijd aan vast plakken
Je kunt met een burn-out er gewoon geen tijd aan vast plakken hoe lang herstel gaat duren. Het feit dat je dat wil is vaak ook de oorzaak van een burn-out; moeite hebben met het feit dat niet alles volgens vast regels te voorspellen is en dat je iets moet nemen zoals het komt.
Neem je therapie? Wat doe je er nu zelf aan? Strijdlustig werken aan je burn-out kan het herstel wel versnellen. Maar, probeer niet even snel alle stappen af te ronden en dan ben je beter. Probeer met een goed therapeut er achter te komen waarom je nu voor een tweede keer in een burn-out bent beland. En vooral waarom je dus niet naar jezelf luistert. Naar wie luister je wel? (partner, kinderen, familie, vrienden, collega's) Probeer die personen in te schakelen in je traject naar herstel. Geef bij hun aan dat zij je moeten helpen om niet weer in die valkuil te belanden. En ja, dat is HEEL eng.
Stel je kwetsbaar op, en je zult zien dat ook al voel je je in je ondergoed staan, het levert je heel veel op. Maar dat zul je pas veel later zien. En probeer in grote lijnen te bedenken wat je echt wil in het leven.
Heel veel sterkte (van dichtbij een paar keer meegemaakt en zelf een heftige depressie doorlopen)
Lidewei
Ik weet het wel hoor 
maar ik wil zo graag gewoon leven...
Bovendien ben ik op zoek naar een baan(contract is pas beëindigd), ik ga dat wel rustig aan doen én neem ik de tijd om een baan te vinden die bij me past(waar ik dus niet op leegloop zoals de vorige...)
Ik neem mijn rust ook, maar wil ook dingen doen, en dat levert een inwendig conflict op.
Dus ik dacht....wie weet heeft iemand een extra handvat voor me.
(ja, ik heb psychotherapie...)
Laat los
Burnie:
Ik neem mijn rust ook, maar wil ook dingen doen, en dat levert een inwendig conflict op."
Dat lijkt me, in een notedop, de oorzaak van je burnout. Laat los, je herstelt pas als je niet meer bezig bent met herstellen, want je maakt je druk om je herstel en dat kost energie die je voor je herstel nodig hebt (t lijkt wel Zen...).
Hier ook eentje
Het klinkt een beetje of je er bijna bent maar dat laatste zetje nog zoekt! Dat is positief.
Hier hoe het bij mij ging, ik schat dat ik twee jaar verder zal zijn sinds het begon voor ik echt mezelf weer ben, zowel geestelijk als lichamelijk.
Ik zat net niet schuddend in de zetel maar dus toch al anderhalf jaar op de sukkel. Mijn herstel ging/gaat in fases. Eerst rust en niks doen dat teveel is, dus zo goed mogelijk luisteren naar mezelf. Ook medicatie erbij. Nu na anderhalf jaar dus, voel ik voor het eerst terug vermoeidheid en dat volg ik zo goed mogelijk op. Moe -> slapen!
Sinds ik me lichamelijk weer sterker voel maar wel nog geregeld hartritmestoornissen heb die door stress veroorzaakt worden, ben ik terug gaan hardlopen. Héérlijk, de lichamelijke inspanning verdringt mijn nadenken, hoewel het ook soms andersom is en ik huilend ren in de regen. Who care's, laat maar komen, het werkt louterend voor mij.
De laatste naweeën die ik ervaar zijn slechte controle over mijn gedachten, alsof ik er geen recht op heb, veel twijfelen. Na een tip hier in een gelijkaardig draadje heb ik een afspraak gemaakt met een psychologe waar ik mijn hele leven niet moest vertellen, alleen kort even schetsen. Het is zij die uitlegt waar de valkuilen zitten. De balans tussen last en kracht en zo meer. Ik heb er veel aan gehad. Je weet dat wel maar het zo zwart op wit even zien schetsen heeft me erg vooruit geholpen. Zo ook dat je niet mag twijfelen, geen vragen stellen aan jezelf (doe ik dat wel goed, zou ik dat wel doen...) Gewoon beslissingen nemen en daarnaar handelen.
Of deze: een tijdje alles of niets ipv te multitasken, zeker voor grotere taken. Je tijd nemen om iets af te werken, mee bezig te zijn en ervan te genieten. Tijdelijk, later wordt het weer gewoon (anders is dat ook stress, altijd aan zo'n traag ritme moeten leven als je veel wil doen)
Ik ben ook zo'n bezig bij en ik ben ook zwaar tegen mijn grenzen aangelopen. Het voordeel van het tijd te geven is dat het moment komt dat je weer op volle kracht vooruit kan en dat is een prettig gevoel.
Veel succes met de laatste loodjes!
Ja ervaring..
Ja helaas heb ik ook ervaring met overspannenheid / burnout. Dat je nu weer een soort van inzinking hebt kan betekenen dat je de vorige maal dat je omviel onvoldoende hebt geleerd te voorkómen dat je gaat omvallen. Heel kort door de bocht; therapie zou je kunnen helpen, en acuut zou medicatie (SSRI) je een extra zet in de goede richting kunnen geven.
Veel suc6!
