Wens: een leeg leven

spijt

Als je geen spijt wil krijgen later moet je gewoon leven zoals jij dat op dit moment wil, wat goed voelt voor jou en je kind en evt partner.
En als dat wat rustiger is dan wat in de bladen staat, waarin iedereen maar bezig is met z'n bucketlist om alles eruit te halen wat erin zit en herinneringen maken, moet je daar vooral niet in meegaan. Klinkt ook best vermoeiend nu ik dit zo type
Van wie moet je dat toch allemaal? En wat is stilte en leegte? Is dat je mobiel en internet uitzetten? Heel gezond, maar daar zal je 15 jarige anders over denken
Je kan je kind ook vragen of hij het best vindt zo, of dat hij wat wil doen. Met deze donkere koude natte dagen willen wel meer mensen een winterslaapje.

Oh zoooooooo herkenbaar!

Ik herken het helemaal! Ik weet niet hoe oud je bent Aleid, maar ik (54) wil niets anders dan rust en leegte.
Nu is het ook het resultaat van enkele moeilijke jaren en van de menopause, maar ik denk ook dat we (als maatschappij in de afgelopen 40 jaar) veel te veel hebben willen bereiken. Alles kon, alles mocht: en reizen, en werken, en studeren, en kinderen krijgen, en en en en... De steden waarin we leven zijn druk, overal mensen, lawaai, pffff...
Omdat leven als een kluizenaar niet iedereen bevalt (en niet altijd mogelijk is) is mijn oplossing de laatste tijden blokjes van rust creëren. Vandaag 2 uur wandelen op het strand, alleen met mijn hond. Dan bankhangen met boek. Niets geen bezoek of bioscoop of tentoonstelling. Het is denk ik een gezonde reactie, probeer er aan toe te geven.
Sini

Standje nietsnut

Dat is precies waar ik bang voor ben. Dat rustige stilte verzand in landerig nietsdoen. Vind het soms zo lastig te bedenken wat goed voor me is. Wat als de onrust door je lijf giert en de brave wandeling al is gemaakt maar niet heeft geholpen? Uit armoe dan maar de keuken schoongemaakt.
Het lukt me niet tevreden te zijn met wat ik doe. Alsof het nooit genoeg is...
Herkenbaar?

Ik heb er ervaring mee

Door diverse oorzaken heb ik jarenlang een behoorlijk gestressed, onrustig leven gehad. Ik moest mezelf voortdurend op de laatste plek zetten en dat kon niet anders, helaas. Totdat ik ziek werd en volledig afgekeurd werd, en in diezelfde tijd enkele slepende stressveroorzakers tot een eind kwamen.

En nou ga ik lekker niks doen, dacht ik!

Dat hield ik even vol. Maar lekker niks doen is alleen lekker als het tijdelijk is. Ik werd lamlendig en kon niet genieten. Het lukte me niet mijn hobbies van lang geleden op te pakken en uitjes te gaan doen waar ik al lang niet meer aan toe was gekomen (deels ook vanwege mijn beperkingen, maar ik had er gewoon geen zin in).

Ik ben toen, vanzelfsprekend in overleg met mijn uitkeringsinstantie, vrijwilligerswerk gaan zoeken. Helaas moest ik daar later wegens een verslechterende gezondheid ook mee stoppen, maar ik heb weer een bescheiden sociaal kringetje op kunnen bouwen waar ik in turbulente tijden niet aan toe heb kunnen komen.
Binnenkort hoop ik met iets nieuws te beginnen dat nog wel lukt met mijn huidige beperkingen.

Op de bank zitten en drie keer per dag de hond uitlaten is in ieder geval niet iets dat bevredigend voor me is. Maar daar moet je zelf achter zien te komen door jezelf af te vragen: waarom ben ik lamlendig, wat zou ik nou echt willen/waar heb ik echt behoefte aan, wat heb ik daarvoor nodig, hoe kan ik dit bereiken?

Dat hoef je niet in één avond te bedenken, neem er je tijd voor.

Oh ja, en er zal onrust zijn! Dat is nog uit de tijd dat je een turbulent leven had en continu in de overleefstand stond. Een fijne therapeut en mindfulness (hoewel dat niet zaligmakend is) heeft me daar overheen geholpen.

Gun het tijd.

Niet meer zo tegendraads

Ik heb juist het idee dat het helemaal niet meer zo tegendraads is om wat meer rust in je leven te willen. De media staan niet vol met drukke vakanties en elk weekend straatfeesten. Integendeel bijna. De media staan juist vol met mindfulness, onthaasten, wandelen, jezelf leren kennen, het recht op onbereikbaarheid buiten werktijd, dat soort dingen. Heerlijk, ik doe gewoon mee met de mainstream

Maar het is misschien maar net wat je ziet en leest en hoe je dat leest. Ik vind bijvoorbeeld museumbezoek en tuinieren geen vorm van "hollen en vliegen" maar juist een vorm van relaxen. Ik word er in elk geval rustig en blij van.

kampioen lummelen

Ik geloof dat ik (na een keer overspannen te zijn geweest) en een drukke, steeds vervelender baan, te hebben gehad, inmiddels heel goed ben geworden in een leeg leven.
Ik lummel en treuzel wat aan dagelijks. Ben zzp-er, klanten liepen wat terug, maar het is eigenlijk wel voldoende om rond te komen, tevens heb ik een buffer voor minstens 1 jaar, dus nijpend wordt het niet.
Deze situatie is nu zo'n 5 jaar en ik ben het nog niet zat. Heerlijk. Ik werk, ga een paar keer per week naar mijn bejaarde moeder. Huishouden doe ik volgens een strak (minimalistisch) ritme. Meer doe ik niet, het is niet al te stoffig en ik ben een opgeruimd type, dus het ziet er dan al gauw netjes uit. Ik heb vaste dagen voor dingen meer dan dat doe ik gewoon niet.
Bucketlist heb ik niet, lees er best vaak over, maar ik heb hem gewoon niet. Kan niets verzinnen wat ik perse nog zou willen doen.
Ach zo nu en dan een zonnige strand vakantie is wel leuk, maar hoeft niet ieder jaar, en als het in Nederland lekker weer is, hoef ik er niet voor naar het buitenland, dan ga ik hier wel lekker op het strand liggen. (of in een parkje in de zon)
Wat ik graag doe is informatieve dingen lezen op internet of bekijken op youtube, dan kan ik me daar ineens helemaal in onderdompelen een dag lang en dan 's avonds een fijne netflix film. En een paar keer per maand ga ik met vriendinnen een terrasje pikken of een drankje doen in het cafeetje, we delen de rekening dus dat kost meestal rond de 10-12 euro, omdat ik verder minimalistisch leef, zelden tot nooit kleding koop (ik heb wel genoeg basics, ben niet zo van de laatste modetrends) heb ik verder weinig uitgaven.
Thuis kook ik iedere avond, nodig vaak vriendinnen uit om te komen eten, en andersom doen zij dat ook (hoef je niet uit te gaan eten en je hebt toch een 'uit eten' gevoel) en dat is een beetje mijn goede voornemenlijst. Vaker leuke dingen doen met vrienden, vriendinnen, mijn kinderen en partner.
Het is goed zo, hoop het nog lang zo vol te houden.

Lou

'De media staan juist vol met mindfulness, onthaasten, wandelen, jezelf leren kennen, het recht op onbereikbaarheid buiten werktijd, dat soort dingen.'

Wat mij daaraan opvalt, is dat zelfs die dingen zo effectief en efficient mogelijk moeten. Verplicht elke zondagochtend met je matje naar het strand voor een groepsles yoga. Zelfhulpboeken lezen of je leven er vanaf hangt. Coachingstrajecten, intervisie, welke kleur is jouw parachute, verandertrajecten, competentie ontwikkeling. En in plaats op safari in Afrika moet je nu naar Puna in India voor je innerlijke schoonmaak.
Noem het maar ontspannen.

Klopt Lou

Klopt. Bij mij is het al jarenlang een gevecht om niet te veel hooi op mijn vork te nemen. Ik voel me vaak verantwoordelijk voor dingen, in de trend van 'maar als ik het niet doe, doet niemand het ...'. Waardoor ik te vaak dingen doe omdat ik me verplicht voel, en niet omdat ik me er nou zo op verheug. Het zal wel een persoonlijkheidsdingetje zijn, want zelf een burnout 20 jaar geleden heeft niet geholpen.

Neemt niet weg dat ik ook enorm kan genieten van dingen, hoor. En ik voel me wel lekker 'bezig'. Kijk mij eens een actief en zinvol leven hebben 😀
Maar de wens om minder te moeten, speelt altijd op de achtergrond. En het gevoel dat ik een leeg weekend dan wel efficient moet benutten als ik er een heb. Niet zomaar een beetje bankhangen terwijl ik ook de schuur had kunnen opruimen.

Lou

Schuldgevoel speelt ook wel een rol. Want ik voel me schuldig als ik ergens geen zin in heb terwijl een ander ermee geholpen had kunnen worden. Daarom hik ik er al een jaar tegenaan om mijn vrijwilligerswerk op te zeggen. De eerste jaren vond ik het echt leuk, maar de laatste twee jaar doe ik het vooral omdat ik vind dat het egoistisch is om ermee te stoppen.

Misschien moet vrijwilligerswerk wel op mijn anti-bucketlist 😊

'Gelukkig kun je nu langzamerhand ook trots zijn op een wat rustiger leven, heb ik het idee.'

Klopt. Het is een soort work in progress ☺ Ik leer nog elke dag bij.

Soms (als ik een filosofische bui heb) vraag ik me ook wel eens af hoe dat vroeger ging. Mensen gingen 50 of 100 jaar geleden ook niet elk weekend bungeejumpend van musea naar theaters. Maar toen kostten werk en huishouden veel meer tijd en was er geen geld voor wintersport met kerst. Soms lijkt het alsof mensen nu de tijd die ze besparen op het huishouden toch zinvol moeten benutten met vrijwilligerswerk, een cursus kunstgeschiedenis en een workshop sushi maken. Alsof ze de kantjes ervanaf lopen als ze die vrijgekomen tijd niet vullen met iets anders. Nou ja, niet 'ze', maar ik, blijkbaar.

Verenigingen

'Mensen gingen 50 of 100 jaar geleden ook niet elk weekend bungeejumpend van musea naar theaters.' Nee, maar mensen (mannen?) hadden wel vaak 's avonds allerlei activiteiten in verenigingen in de buurt: de harmonie, voetbalclub, biljarten, bingo, de vaste kaartavond en zondags (enige vrije dag) naar de kerk.
Het moest wel allemaal op loop- of fietsafstand bereikbaar zijn.
Er kan veel meer en dat maakt het ook veel stressvoller: keuzes maken kost veel energie, zelfs als je beslist om dan maar niet te gaan bungeejumpen.
Een leeg leven vind je op het busstation, waarbij je wacht op de bus die nooit komt.

Tsjor

Aleid

'Kan ik dit laten gebeuren of moet ik mezelf aanzetten tot meer?'

Van mezelf weet ik inmiddels dat niks willen een teken is dat ik (over)vermoeid ben. In vakanties bijvoorbeeld komen de zin en energie om van alles te doen, vanzelf terug. Dat zou bij jou ook goed kunnen zijn.

En over je puber zou ik me ook geen zorgen maken. De groei van de voorhoofdskwab kost heeeeel veel energie. Niksdoen is noodzakelijk om daarvan bij te tanken 😊

hier ook best een leeg leven

in vergelijking tot dat van andere mensen die ik ken. Maar ik ben er tevreden mee, in het weekend vind ik het fijn dat er niks persé moet. Mijn man is ook zo trouwens dus meestal is het enige uitje wat we hebben het bezoek aan de supermarkt, verder thuis wat rondscharrelen als we niet moeten werken.

Ik vind het best leuk om eens te winkelen, uit eten te gaan en meer van dit soort dingen maar beslist niet elk weekend. Nu heb ik deze maand een aantal verjaardagen en een paar etentjes, dat is dan ook meer dan genoeg, al geniet ik er op dat moment zeker wel van hoor.

Volgens mij moet je gewoon doen wat op dat moment het beste voelt, dat kan over een tijdje weer anders zijn en dan pas je jezelf weer daarop aan.

Maar

'Nee, maar mensen (mannen?) hadden wel vaak 's avonds allerlei activiteiten in verenigingen in de buurt: de harmonie, voetbalclub, biljarten, bingo, de vaste kaartavond en zondags (enige vrije dag) naar de kerk.'

Ik herken dat helemaal niet van mijn ouders en grootouders. Eén opa was actief in de VVE, maar die vergaderde eens in de twee maanden. Vaste kaartavonden zijn meer voor de rijke ingezetenen, niet voor gewone mensen. En ik kan me al helemaal niet voorstellen dat de vrouwen van fabrieksarbeiders en winkeliers het goed vonden dat hun man, na het werk, nog 5 avonden per week weg was.

@even anno
'Op de bank zitten en drie keer per dag de hond uitlaten is in ieder geval niet iets dat bevredigend voor me is. '

Nou werk ik 4 dagen per week, dus die daginvulling gaat het sowieso niet worden ☺

Mijn vader, jaren zestig

...was vrijwel alle avonden thuis. Hij deed wat in de tuin of aan het onderhoud van het huis.
Hij las de krant. Speelde op zijn mondharmonica.
Las ons, zijn twee kinderen, bij het naar bed gaan verhaaltjes voor en zong met ons. Eens per jaar ging hij naar de jaarvergadering van de vakbond. Nu en dan was er een oom jarig waar hij op zijn solex heen tufte. Op zaterdag of zondag gingen wel eens met het hele gezin ergens op familiebezoek ( met bus en trein) of een dagje naar zee. Of plaswijckpark. Of gewoon fietsen in de buurt en in de grienden wandelen,

Mijn vader had geen geld voor verenigingen en ik heb nooit de indruk gehad dat dat hem dwars zat. Hij was blij met het gezin dat hij als 40-plusser toch nog had gekregen en besteedde zijn tijd daaraan.

Mijn ouders, jaren zeventig en tachtig

Ik herken het drukke leven met verenigingen en clubjes ook niet van vroeger, van mijn ouders. 's Avonds lazen ze een boek. Soms speelden we een potje scrabble. En af en toe kwam er bezoek, maar dat bleef nooit eten. Echt een veel rustiger leven dan wat veel mensen nu hebben.

mijn ouders '70-'80

waren juist wel druk. Bestuurswerk, druk in de kerk, koor etc. Zelf deed ik naast school ook veel: orkest, muziekles, scouting, kerk. Mijn moeder wilde dat ik een bijbaantje nam. Gelukkig zag ik dat niet zitten. Zonder dat was ik al regelmatig ziek, achteraf doordat ik denk ik echt teveel erbij deed naast school. Zat regelmatig boven mijn boeken te slapen...
Grenzen stellen, luisteren naar mn lichaam heb ik tijdens mijn jeugd niet goed geleerd. Extreem gevolg daarvan is bv geweest dat ik tijdens mn jeugd en vroege volwassenheid 10 jaar met een afgebroken stukje ruggewervel ben blijven lopen. Niet meer echt goed gekomen.

Het gaat om de balans. Ik ben op zoek.

Ik herken het ook wel

dat drukke in de jaren’70/80. Mijn ouders deden allebei vrijwilligerswerk. Mijn vader vooral op de avonden en mijn moeder deels op de avond en deels overdag. Daarnaast hadden ze een best uitgebreide vrienden- en kennissenkring, met een aantal werd gekaart.

Zelf heb ik best een druk leven, al was het maar dat een gezin met 3 kinderen druk is en dan nog 3 banen. We hadden ooit veel sociale afspraken maar door allerlei ontwikkelingen in onze vriendenkring is dat minder geworden. Hoewel ik ook verlang naar meer rust, mis ik dat vanzelfsprekende contact met vrienden heel erg. Vrijwilligerswerk heb ik maar weinig gedaan maar wel gemantelzorgd. Mij lukt het niet om wat meer leegheid te krijgen maar dat zou wel goed zijn.

Persoonlijk

Is dat niet heel persoonlijk? Ook in de jaren 60/70 kon je natuurlijk prima activiteiten vinden om je avonden mee te vullen en had je volop verenigingen en dergelijke. Sommige mensen vonden/vinden dat heerlijk en andere mensen helemaal niet.
Ik heb helemaal niet het idee dat het nu meer/minder is dan 'vroeger' (als we het over de generatie van onze ouders hebben dan). Je kan nu toch ook prima thuis blijven in de avond/weekend als je die behoefte hebt?
Iedereen is daar anders. Ik vind het heerlijk om druk te zijn. Ik ben graag de hele dag bezig en daar krijg ik juist energie van. Ik vind de hele dag hangen in/rond huis juist vervelend. Ik hou niet van leegheid.
Maar het lijkt me niet moeilijker om die leegheid nu te realiseren dan 30 jaar geleden. Werk/huishouden/kinderen waren er toen ook al & de rest is vrijwillig.

Arda

'Maar het lijkt me niet moeilijker om die leegheid nu te realiseren dan 30 jaar geleden.'

Praktisch gezien niet, inderdaad. Er staat niemand met een geweer bij mijn voordeur om me de deur uit te jagen. Maar mentaal (?) werkt dat voor veel mensen anders. Voor Aleid omdat ze van thuis meegekregen heeft dat je vooral veel nuttige dingen moet doen naast school en werk (bijvoorbeeld). Voor mij omdat ik geleerd heb dat je moet opspringen als andere mensen een beroep op je doen. En zo zijn er ook mensen die de druk voelen om fantastische handgemaakte traktaties mee naar school te geven.
En dat dan natuurlijk naast je baan/gezin/huishouden/zorg voor je zieke moeder.

Als je dat niet doet, ben je lui of loop je de kantjes er vanaf. Zelfs jij associeert een leeg leven met 'hele dag hangen in/rond huis', alsof je dan meteen fulltime als een soort werkloze hippie ongewassen op de bank hangt.

Maar ik ben wel met je eens dat je er zelf voor kunt kiezen. In ieder geval meer dan ik de afgelopen jaren heb gedaan.

Nou ik denk wel dat het anders is dan 40 jaar geleden

Mijn moeder heeft naast het gezin gemantelzorgd voor haar ouders, heeft echt veel vrijwilligerswerk gedaan en had tijd voor sociale dingen.
Maar....ze had geen baan want ze was ontslagen toen ze trouwde. Dat maakt volgens mij wel degelijk uit. Ze hoefde niet X dagen in de week ergens voor 9:00 uur zijn voor de rest van de dag en tegelijk te zorgen dat voor de kinderen alles goed geregeld en georganiseerd was. Laat staan dat ze ziekte of ongemak van kinderen moest zien in te passen, vakkennis bij moest houden enzovoorts. Dat moeten wij wel. Niet alleen vrouwen, voor mannen is daarmee de belasting denk ik ook groter geworden.

Sydney

Maar is die druk dan groter dan 30 jaar terug? Toen werd je als vrouw aangekeken op hoe netjes je huis was en hoe de kinderen er bij liepen en of hun kleding schoon en netjes was. Toen werd er ook verwacht dat je bezig was en je nuttig maakte en werd er slecht gesproken over mensen die niks deden (ledigheid is des duivels oorkussen). En toen waren er ook (groot) ouders die hulp nodig had en de verwachting dat vrouwen daar een groot deel van het werk deden. Dat was toen echt niet veel anders dan nu.

En de jaren 70 waren natuurlijk in de geschiedenis ook wel een vrij uitzonderlijke periode voor vrouwenarbeid. Vrouwen werkten in die tijd veel minder buitenshuis dan nu maar hadden ook niet meer zulke grote gezinnen en het huishouden was een stuk minder zwaar als in de periode daarvoor. In de periode voor de jaren 70 waren de gezinnen groter, het huishouden meer werk en dus was men druk genoeg. En nog verder terug in de tijd werkten de meeste vrouwen uit armere gezinnen ook gewoon mee in de fabriek of op het land. Naast het huishouden en de zorg voor de kinderen. En de werkdagen waren vroeger ook langer en alle vormen van betaald verlof die er nu zijn had je ook niet.

Tuurlijk wel

'Maar is die druk dan groter dan 30 jaar terug? Toen werd je als vrouw aangekeken op hoe netjes je huis was en hoe de kinderen er bij liepen en of hun kleding schoon en netjes was'

Natuurlijk is de druk nu hoger. Vrouwen moeten nu carriere maken, liefst fulltime werken, een leven lang ontwikkelen en studeren, je kinderen begeleiden met hun huiswerk,

'En nog verder terug in de tijd werkten de meeste vrouwen uit armere gezinnen ook gewoon mee in de fabriek of op het land. Naast het huishouden en de zorg voor de kinderen. '

Maar verder 'hoefden' ze niets. Geen studie, geen carriere, geen verre reizen, geen huiswerkbegeleiding of traktaties. Als je serieus meent dat de druk(te) vroeger hetzelfde was als nu, heb je al heel lang geen kranten gelezen.

https://www.volkskrant.nl/de-gids/hoe-opgebrand-is-nederland~b968b1bd/

Ach

Misschien moet ik gewoon op zoek naar een minder zware baan. Ik ben uitgeput, en het is pas maandag.

Ik weet niet hoor

Ik ervaar ook veel druk, daar niet van.
Maar grotendeels doen we het wel ons zelf aan. Want er is echt nooit zoveel keuze geweest als nu.