Wie heeft ervaring met kinderhaptotherapie?

Hoi,

De afgelopen negen maanden hebben mijn kinderen, twee jongens, helaas te maken gehad met een echtscheiding. De scheiding kwam zowel voor mij als voor de kinderen onverwachts en de kinderen kregen ook vrij snel te maken met de nieuwe partner van mijn ex (en haar kinderen). Inmiddels woont mijn ex samen, 50 km verderop, dus ze zien hun vader relatief weinig (eens in de twee weken een weekend bij papa en soms kort tussendoor bij ons thuis).

Ze gaan allebei verschillend met hun emoties om. De oudste (13) lijkt het met ups en downs naar omstandig redelijk te doorstaan. Hij uit zijn verdriet wat makkelijker en kan er ook over praten. De jongste (10) is een ander verhaal. Hij ligt regelmatig sip op de bank of in bed, wordt snel boos, heeft in veel dingen geen zin en is ook nog eens een "emotie-eter". Hij is dit schooljaar ook veel "ziek" geweest. Hoofdpijn, buikpijn, en lang niet alle keren door een virus, zullen we maar zeggen. Ik geloof best dat hij zich oprecht ziek voelt, alleen heb ik zo mijn ideeën over de oorzaak. Stress en spanning lijken een logische verklaring.
Voor mij alles bij elkaar reden tot zorg, al wil ik hem niet gelijk een depressie aanpraten. Uiteraard heeft het verwerken van alles tijd nodig, maar de coping mechanismes van mijn jongste zoon lijken niet heel constructief. Soms praat hij er met mij over, maar ik kom niet echt verder met hem. Wij (ik en mijn ex) willen hem graag helpen. De vraag is alleen hoe.

De jongste wil er namelijk niet over praten. Onlangs heeft het bij een kennismaking met een kindercoach geen woord gezegd, zelfs zijn naam niet. Of dit nog wat gaat worden, wachten we even af.

Ondertussen ben ik aan het nadenken over alternatieven. Eén van de dingen waar ik aan dacht was haptonomie. Niet praten, wel contact maken met je lijf en je gevoel.

Zijn er ouders die in een vergelijkbare situatie ervaring hebben met kinderhaptonomie/ kinderhaptotherapie?