Zorg moe

lichamelijks?

Vitaminetekort? Burn-out of iets anders onder de leden.

Ik bleek diabetes I te hebben toen ik zo moe was en veel afgevallen. Ik was zo moe dat niets me meer interesseerde, overdag op mijn werk droomde ik van mijn bed, zag ook vaak mijn bed voor me en kon me dan verheugen op 21 u, de tijd dat ik naar bed ging.

Hier wordt vaak iets gezegd over een vitamine-B12-tekort geloof ik. Of D. Dat weet ik even niet meer, maar iemand anders heeft dat vast beter onthouden en komt dat hier melden.

Toch een tip: ga wandelen, ga naar buiten en probeer niet in lethargie weg te zakken.

herkenbaar

Zowel het je schuldig voelen, als de rest van de situatie die je beschrijft. Kinderen hadden hier ook dezelfde leeftijd, ook 4 dagen werk en GEEN energie. Ik wilde zo graag zo nu en dan even helemaal alleen zijn. Dan hoopte ik op mijn vrije dag alleen thuis te zijn, bleek een van de kinderen tussenuren te hebben en 'gezellig' thuis te komen - weg jij! dacht ik dan wel eens...

Ik heb er geen appartement bij gekocht, maar een extra stoel. En deze in de studeerkamer neergezet - kon ik even heerlijk alleen zitten met boek/thee/kat/breiwerk/whatever. En sinds een jaar of wat ga ik regelmatig wandelen, liefst in mn uppie. Soms neem ik een andere dag vrij dan mijn standaarddag, als ik denk dat ik dan wel echt alleen thuis kan zijn.

Kortom, probeer wat meer tijd voor jezelf alleen te vinden. Succes!

Ook moe

Ik ben ook moe en werk ook 4 dagen en heb ook 2 kinderen. Op woensdag heb ik vrij, dat breekt de week. Ik neem het er dan zoveel mogelijk van (heb uitgeslapen en net geschaatst in de zon). Ik heb die woensdag echt heel hard nodig. Verder werk ik 1 dag van de 4 thuis, dat helpt ook erg, want het scheelt reistijd en is gewoon relaxed.
Ik had/heb overigens ook b12 én vitamine d gebrek, ik krijg daar supplementen voor. Laat je even testen?

waarom schuldig?

Waarom zou je je schuldig moeten voelen over je verlangen af en toe alleen te zijn? Mannen doen dat vziw ook niet.

Groeten,

Temet

Herkenbaar

En dan had ik het vooral met niet de basisschool ( want ritme) en niet de havo ( hier ritme en reistijd) maar de HBO.
12-16 lesuren per week, dus ik was nooit meer alleen.
Daarnaast kind 2 jaar uitgevallen vlak voor het halen van diploma, dus dagelijks thuis in moeilijke situatie.
Ik heb die tijd als heel zwaar ervaren.
Ook logisch, als je kinderen de basisschoolleeftijd hebben ben je meestal zelf jonger en ben je veerkrachtiger.

Hier geen kinderen meer thuis maar ondanks sterke supplementen toch een D-tekort ( net zoals de rest van Nederland aan t eind van de winter), maar mijn B12 zit ook in de lagere regionen. Ik zag het aan voor een opvlammende van mijn reumatische aandoening.
Eerst mét en in overleg met je huisarts kijken of er iets uit te sluiten valt, maar verder is de fase met pubers ook gewoon een zware voor wat betreft privacy.

helpt dit misschien?

Een B&B boeken voor twee dagen voor jezelf en dan lekker wandelen, uitwaaien, fietsen of de hele dag bankhangen met een boek?

Moeder

"Of zou soms best een gescheiden moeder willen zijn (en niet omdat ik niet meer van mijn man hou) en dan om het weekend de kinderen bij mij, en 1 dag door de week. Pfffff, ik voel me hier zo schuldig over!!!"

Ha, dat denk ik ook wel eens. Gescheiden en hertrouwde collega's hebben regelmatig lekker een kindervrij weekend. Maar me daar schuldig over voelen? Nee dat is nog nooit in me opgekomen.

Zou er ooit wel eens iemand om die reden gescheiden zijn?

@Ad, ik zag ooit een interview

met een echtpaar, waarbij hen werd gevraagd waarom ze nog bij elkaar waren. Waarop een van hen antwoordde: we hadden afgesproken, degene die als eerste begint over een scheiding, krijgt de kinderen.

Huisarts

Je schrijft dat de huisarts denkt dat je nog niet in de overgang bent. Is er bloedonderzoek gedaan? Zorg dat je waardes van je vitamine D, B12, foliumzuur, je schildklier, diabetes, ijzer en het gewone bloedbeeld geprikt worden.
Vitamine D onder de 80? Dan kan flinke suppletie helpen. Met de 800 IE die je in de winkel kunt kopen ga je geen verhoging behalen. Dat is nog niet eens wat je dagelijks nodig hebt.
B12 onder de 300? Kijk bij de Stichting B12 tekort voor meer informatie.
Mij is jaren verteld dat ik overspannen/burn out/gewoon gek/psychotisch/autistisch/depressief en nog wat meer wat ik al weer vergeten ben. Ik was zo moe, zo futloos, huilerig en depressief. Er zijn me zoveel medicijnen voorgeschreven, met bijwerkingen. Maar helpen deed het niet echt. Ik was even rustig, verdoofd eerder eigenlijk maar aan het onderliggende probleem werd nooit iets gedaan. Werd nog niet eens naar gezocht.
Na vele verspilde jaren met veel verdriet en ellende woog ik 120 kg. Troosteten omdat ik doodmoe en depressief op de bank ongelukkig zat te wezen. Toen ik ging voor een maagverkleining bleek ik bij het vooronderzoek fikse tekorten te hebben. B12, folium, ijzer, D en de schildklier deed het ook al niet goed. Diabetes had ik toen al. Dat is allemaal behandeld. Ik ben geen dag meer depressief of buitengewoon moe geweest ook al zijn de laatste jaren veel nare dingen gebeurd. Waar het aan ligt? Ik kan het niet bewijzen, alleen maar iedereen met vergelijkbare klachten aanraden om bloed te laten prikken. Ik zou er een lief ding voor geven als mijn huisarts dat had gedaan vóór de eerste keer antidepressiva. Soms stel ik me dan voor hoe het dan gegaan zou kunnen zijn. Misschien was ik dan wel nooit 120 kg zwaar geworden. Wat had dat gescheeld.
Nog wat leesvoer
https://www.meandermc.nl/wps/wcm/connect/www/dbc990e8-7a10-4e6f-ad56-927432ab5289/Pharma.pdf?MOD=AJPERES

Tine

"we hadden afgesproken, degene die als eerste begint over een scheiding, krijgt de kinderen."

Dat geeft 'bij elkaar blijven vanwege de kinderen' een hele nieuwe betekenis.

Alison

Het verhaal van Alison is helaas niet uniek.
Zo'n zelfde verhaal heb ik kortgeleden nog gehoord van een dame.
Met haar gaat het helaas nog steeds niet goed.

Zelf heb ik ook een periode onnodig antidepressiva geslikt. Jarenlang lopen tobben omdat er wel bloed werd geprikt maar er niet op B12 tekort werd getest.

TS
Jou adviseer ik om, ondanks dat je geen puf hebt,(intensief) te gaan sporten. Liefst in groepsverband, zodat je de les wel door geloosd door mensen die jou ook weer kunnen stimuleren en omdat het gezelliger is. Ik doe zelf aan verschillende aquasporten, weinig kans op blessures en door het water verkwikkend. Hou je van dansen? Kijk dan of Zumba wat voor jou is, vrolijke inspanning . Wandelen is leuk, maar dan kun je veel te makkelijk blijven malen. Zorg er voor dat je een vaste dag/tijdstip hebt dat van jou is.

Tijd voor mezelf

Heb ik op zich genoeg. Vorig jaar ook met vriendinnen een week op vakantie geweest. Helpt even, maar de futloosheid komt snel weer terug. Soms voel ik me net of ik niet gemaakt ben voor een gezin, maar dus meer een type ben om alleen te wonen en mijn gezin op te zoeken als ik daar zin in heb, hahaha.

Ja sorry @Ad Hombre, ik voel me daar dus echt vreselijk schuldig om. Vraag me af of dit normale gevoelens zijn

Intensief sporten.....ik moet er niet aan denken. Hang het liefst 's avonds in de bank....uitgeblust. Ik ben blij dat ik mezelf i.i.g. nog mooi wil maken als ik de deur uit ga. Ben mezelf dus nog niet aan het verslonzen

Met de tijd

Het proces van minder 'bemoeien' met je gezinsleden komt vanzelf. In de komende jaren hebben je kinderen jou steeds minder 'nodig'; je kan zelfs het gevoel van zorgen voor gaan missen .
Na een proces van loslaten, ontstaat een zee van tijd waarin je kritisch kan gaan kijken naar wat je wel en niet vult met positiviteit. Laat de zware ballen los en put energie uit wat je energie oplevert.

Het is daarnaast ook leerzaam voor je kinderen; de bewustwording dat hun moeder niet altijd meer voor hen klaar staat zoals in het verleden. Dat niet alles vanzelfsprekend is. Loslaten is van twee kanten; ze willen dat je hen loslaat ( dat is wennen voor jou) maar zij moeten ook wennen dat dat loslaten ook plaatsvind op momenten dat het hen niet uitkomt. Maar dat is dan hun zorg geworden.

Klopt het dat je momenteel best wat ballen in de lucht houdt zodat je geen energie meer hebt om iets voor jezelf te doen? Met de tijd wordt 'loslaten' gemakkelijker, merk ik. Zo voel ik mij minder geleefd en dat is een prettige bewustwording.

---
Het is fijn om een paar keer per jaar even weg te zijn van een plek waar je na een paar dagen weer naar terug keert. Alleen helpt dit niet; er verandert structureels niets aan je dagelijkse leven.

Zoek uit wat je wilt veranderen om tijd voor jezelf te winnen. Welke ballen wil je niet meer in de lucht houden?

Sporten

Zelf vind ik het fijn om juist alleen te sporten. Dan dan voel ik mij niet verplicht om naar anderen te luisteren of antwoord te moeten geven, zoals thuis.
Alleen sporten is ook fijn omdat je dan geen rekening hoeft te houden met de tijden; je kan gaan wanneer het jou schikt.
Dus als je niet gestoord wilt worden, kan je het beste naar een sportschool gaan en je mobiel thuis laten.

@ Moeder

Ja, snap dat het aantrekkelijk is om op de bank te blijven hangen.
Als ik elke keer toe zou geven aan mijn vermoeidheid dan zou ik die bank niet eens afkomen.

Voorbeeld: afgelopen week een intensieve werkdag van 08.00-18.30 uur. Kwam versleten in het zwembad aan en op het moment dat de muziek begon te spelen en de les begon was ik binnen 5 minuten de vermoeidheid kwijt en heb ik 45 minuten intensief een lesje auqacycling gevolgd.

Moeder

"Ja sorry @Ad Hombre, ik voel me daar dus echt vreselijk schuldig om. Vraag me af of dit normale gevoelens zijn "

Normaal, maar wel een beetje bijzonder

Vit

De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van vit D is 400 IE dus dat is niet 200%.
Dat betekent niet dat je geen tekort kunt oplopen. Ik kom minimaal 4 x per dag een half u buiten, slik al 2 jaar 400 IE en heb alsnog een groot te kort.
Dus eerst uitsluiten, dan verder kijken.

vitamine D

Even over vitamine D: vrijwel alle volwassen Nederlanders hebben een vitamine D tekort. Dus als je bloed laat testen, dan weet je eigenlijk al dat dat er uit gaat komen. Dat heeft te maken met het aantal uren zon per dag (waar we ook nog eens amper gebruik van maken) in combinatie met het voedingspatroon.

Als er klachten zijn die mogelijk te maken hebben met dat tekort (veel mensen ondervinden er namelijk helemaal geen last van), dan kan de huisarts je een soort drankje voorschrijven. Dat neem je eenmalig (of soms een kuurtje) en stond in mijn geval gelijk aan de dosering van 2500 (!) gewone vitamine-pilletjes.

ik heb niet alle reacties gelezen, maar...

...ik denk: waarom weet de huisarts zo zeker dat je niet in de overgang bent? Kan al best op deze leeftijd, en anders in de voorfase ervan.
Ik zou in ieder geval echt even de medische molen in gaan. Bloed prikken e.d. Schildklierproblemen zijn ook van die stille, onopvallende energiemoordenaars. Kom je wel aan genoeg slaap toe? Dat kan met de overgang ook lastiger worden. En zo zijn er genoeg medische redenen waar je moe van kan zijn.
En anders.....is een dagje minder werken geen optie? Ik weet niet hoe je financieel zit natuurlijk.
En kijk ook even naar activiteiten die niet echt nodig zijn om door jou gedaan te worden en die jou geen plezier meer geven. Daar zou ik dan mee stoppen. Schuldgevoel of niet, dat gaat ook weer over en er zijn heus anderen die dat kunnen doen. Dus een zekere assertiviteit op medisch en sociaal vlak lijkt mij dus wel goed voor je. Bewegen zoals wandelen en wat vaker op de fiets kan ook helpen, sporten hoeft m.i. niet maar wel in beweging blijven en naar buiten.
Ik wens je wijsheid en sterkte en beterschap!

lol

"we hadden afgesproken, degene die als eerste begint over een scheiding, krijgt de kinderen."

'Dat geeft 'bij elkaar blijven vanwege de kinderen' een hele nieuwe betekenis.'

Wij wonen in een heel goedkoop maar verder prima en relatief groot huurhuis. Wij hebben dus afgesproken dat degene die wil scheiden het huis verlaat

Minder zorgen

Op die leeftijd hebben ze nog zorg nodig maar ze kunnen ook een boel zelf. Voel je je misschien ook teveel verantwoordelijk? En een handje mee laten helpen in het huishouden.
Naar clubjes kunnen ze vaak zelf, lijkt me zo. En van door de regen fietsen ga je ook niet dood. En wat doet je man?
Misschien zijn er momenten alleen te plannen. Dat je man met de kinderen weggaat. Of kinderen logeren bij vriendjes of familie. In de zomer zijn er wel jeugdkampen, zoals bijvoorbeeld zeilen. Dan moeten ze het zelf natuurlijk ook leuk vinden, niet om ze te dumpen.
En verder: hoe leuk vind je je werk. Van leuk werk kan je energie krijgen.
Verder denk ik dat je richting de overgang wat minder van het zorgen bent. Dan veranderen je hormonen.
Wat de voedingsstoffen betreft; veel mensen komen ook magnesium tekort en vitamine D ook beter in combinatie met magnesium. B12 wordt beter opgenomen in de vorm van injecties of zuigtabletten (methylcobalamine/adenosylcobalamine). Zelf red ik het op zuigtabletten. Heb zelf ook een Multi van AOV. die werkt zo sterk dat ik in het begin maar een halve nam.
Bloed prikken zeg ook niet alles over tekorten en ontregelingen in je lichaam.